เบื้องหลัง เพื่อนกูหักหลังมึงว่ะ
หวัดดีครับ ขอโทษที่หายไปนานทั้งสัญญาว่าจะมาต่อให้เร็วๆ แต่เป๋นเพราะว่าผมไม่สบาย
ซึ่งติดมาจากไอ้เตี้ยอีกที่ ไม่น่าไปจุ๊กกะดุ๋ยมันเลย แต่ไม่เป็นนครับ ได้พยาบาลเสี่ยวๆมาหนึ่งคนคุมค่าอย่าบอกใคร
สาเหตุที่มาเล่าเบื้องหลังนั้น เพราะว่ามีพี่ๆ ขอให้เล่ามาอีกที อยากรู้ว่าผมคิดยังไงกับเตี้ยในตอนแรก งั้นขอเล่าแบบรวบรัดนะครับ ช่วงนี้สอบแล้วคงอ่านหนังสือด้วย คงช้าหน่อยนะครับ
สมัยปี1
ผมเพิ่งมาเป็นเฟรชชี่ใหม่ๆ ยังไม่มีรถยนต์ขับ ขับคลิ๊กอยู่ตอนนั้น เล่นหัวกะไอ้บอลและเพื่อน อีก 2-3 คน ยังไม่ได้สนิทกับเจ้าเตี้ยมานัก เห็นแล้วหมั่นไส้มันมากกว่า เอะอะที่หนึ่ง เถียงเก่งเนี่ยแรงมาก เวลาประชุมสาขาวิชาทีไร มันเป็นต้องขัด ยิ่งไอ้บอลถูกรับเลือกเป็นหัวหน้าสาขาแล้วด้วย ผมต้องไปกับมันทุกทีเลย แล้วไอ้เตี้ยมันก็ชอบเถียง ฮึ่มไอ้เนี่ย กูหมั่นไส้แล้วว่ะ ตอนนั้นไอ้เตี้ยมิกได้จักรยานมาขับกะไอ้เปรมสองคนซ้อนท้ายไปปั่นไปเรียน ผมอยู่หอตรงข้ามกับมัน เวลาไปเรียนก็จะออกไปพร้อมกัน ไอ้เตี้ยมิคชอบมองหน้าผมแล้วแล่บลิ้นให้แล้ววิ่งไปถีบจักรยานไปกับไอ้เปรม
ตอนเช้านี่สาวๆเยอะยื่นอยู่หน้าหอ พอเจอพวกผมก็ทัก ไม่ได้หลงตัวเองหรอกนะครับแต่ตอนนั้นเพื่อนเยอะมาก มีทั้งเพื่อนหญิงและเพื่อนชาย ช่วงนั้นเรียกได้ว่าคบไปมั่วเหมือนกัน
ผมมีคนคบด้วยด้วยเป็นผู้หญิงรุ่นพี่ เข้ามาจีบวันที่เข้ามารับน้องใหม่ๆเลยครับชื่อพี่หวาน พี่เค้าสวยผมยาว ตอนนั้นผมชอบผู้ชาย แต่ก็ตกลงคบกับพี่หวานเพราะยังไม่อยากดังในกรณีนั้นเท่าไหร่ ช่วงไม่ถึงเดือน ผมกับไอ้เตี้ยก็ไอ้แต่กัดกันให้ห้องเรียน อยากเอามัน อยากจะฟัดมันลงโทษจริงๆเห็นแล้วเขม่นนิดๆตลอดเลย
บทสนทนาเล็กๆน้อยๆในห้อง จะออกแนวนี้ตลอด
"เฮ้ย ไอ้หัวหน้าบอล วันนี้พวกมึงไม่ได้พาองครักษ์หน้าเชี่ยมาเรอะว่ะ เงี๊ยบบบ เงียบ"
ดูมัน ผมอุตส่านั่งคุยกับสาวๆในห้อง เพื่อไม่สนใจเสียงกัดมัน
"กูไม่มีองครักษ์เว้ยไอ้บ้า แต่มึงอยากเป็นก็ได้นะ เป็นการ์ดให้กูเวลาจีบสาว"
"สาดดดดดด" นั่นเห็นมั้ยพูดเองโดนกัดเอง รมณ์เสียเอง นั่นแหละไอ้เตี้ย
"บอลกูเพิ้งรู้ว่ามึงเอามาปอมปอมมาเลี้ยงเป็นองครักษ์ ฮ่าๆๆ เอามากัดรองเท้าเล่นหรอว่ะ" หึหึหึ ผมยิ้มเย้ยให้มัน ไอ้เตี้ย กัดปากบ่นเสียงดังให้ได้ยิน
"โด่เอ๊ย คิดว่าหน้าเชี่ย ถึก แล้วจะว่ากูเป็นปอมปอม ได้เรอะมึง งั้นมึงก็ช้าง กระซู่ กรูปรีแล้วล่ะว่ะ กร๊ากกกกก หน้าเอี้ย แล้วยังด้านอีก" เอาได้อีก ไม่รู้มันสรรหาคำมากัดผมมาจากไหน แต่ล่ะวันไม่มีคำซ้ำกันเลย
"เออว่ะ อากาศข้างบนเย็นดี ข้างล่างเป็นไงบ้าง ไอ้เตี้ย!!! " ผมสะใจมากเลยน่ะเพราะมันเกลียดคำว่าเตี้ยมาก นั่นเดินอาดๆมาหาผมอย่างเอาเรื่องเลย
"เฮ้ย โอ๊ยยยยยยย..." มันเตะเข้าที่ขาเก้าอี้ผม ไอ้นี่บ๊องโว้ย มันร้องแง่งๆ กุมเท้าตัวเองแล้วชี้นิ้วมาที่ผม
"ฝากไว้ก่อนเถอะ แง่งๆๆๆ" ไอ้เตี้ยอายหน้าแดง วิ่งจู๊ดออกไปนั่งที่เดิม พอดีที่ อาจารย์มา ไอ้เตี้ยมันบ๊องเข้าขั้นมั้ยครับ หน้าแดงไม่หายผมมองแล้วแอบยิ้ม อืมทำไงกับมันดีนะ
อยากจะลองดูเหมือนกันเวลาได้มันแล้วมันจะว่ายังไง จะกล้าหือกับผมมั้ย จะทำยังไงหากผมกอดมันแล้วทิ้ง อยากเห็นว่าหน้าตามันจะเป็นยังไง หารู้ไม่ว่า แค่คิดไปนั้นมันกลับมาทำให้ผมไม่กล้าเป็นคนมันทิ้งซะเอง กลับเป็นผมซะเองที่กลัวว่ามันจะทิ้งผม
แล้ววันที่ทำให้ผมและไอ้เตี้ยสนิทก็มาถึง ช่วงบอลโลกรถจักรยานรถไอ้เตี้ยถูกขโมยไป เพราะไม่ได้ล๊อคล้อไว้ มันหน้าเสียเลยครับตื่นมาไม่เจอรถตัวเอง สงสัยโดนเอาไปขายแล้วมั้ง มันเดินไปเรียนกับไอ้เปรมตรงถนนแดนเริ่มร้อน ผมขับคลิ๊กผ่านมากับไอ้บอลพอดี เห็นเดินหน้าเครียดคุยกับไอ้เปรมมาสองคน ที่แรกก็งงๆว่าทำไมมันได้เดินเอา
"เฮ้ยไอ้เปรม ทำไมแกสองคนเดินว่ะจักรยานไปไหนแล้ว เสียเหรอ" ไอ้บอลหยุดรถถามไอ้เปรมผมหันไปมองไอ้เตี้ยทีทดูทำหน้าเจ็บแค้นไม่หาย
"เออว่ะ ไม่แค่เสีย มันหายไปเลย หายไปในอากาศ" ไอ้เปรมเปรยมันหันไปมองไอ้เตี้ย
"หายเหรอเฮ้ย แจ้งรปภยัง แจ้งหรือยังง่ะ" ผมถามขึ้นมาอย่างเป็ยห่วงเป็นใย
"เออ แจงแล้ว แมร่งใครเอาไปขอให้มันโดนตำรวจจับ ให้รถสิบล้อทับคอมันฮึ่ยๆๆ"
โหดมากเตี้ย เห็นแล้วก็สงสาร
"แล้วจะทำไงช่วงไม่มีรถเนี่ย บอกทางบ้านมึงยัง"ผมถามไอ้เตี้ยต่อ
"บอกแล้ว รอมอไซไปก่อน คงเช่าเอามาขับก่อซักเดือน"
"แค่เดือนเดียวเอง ไปกับพวกกูก็ได้ " ไอ้บอลบอกมันชี้มารถผมกะรถมัน
"เฮ้ย เกรงใจว่ะ" ไอ้เปรมมันบอก ไอ้เตี้ยก็ทำหน้ายุ่งยาก
"ไม่เป็นไรเว้ยเพื่อนกัน" ดีเหมือนกันจะได้ไอ้เตี้ยมาอยู่ใกล้ๆสักที ดูสิเดือนหนึ่งมันจะอดใจชอบผมได้มั้ย
"เอางั้นก็ได้ แต่มึงไม่ป็นไรเหรอโต๋แฟนมึงล่ะ" ไอ้เตี้ยถามผม
"เกี่ยวไรกับแฟนกู กุไปหาแฟนกูคงไม่เอามึงไปด้วยหรอกนะ อีกอย่างพี่เค้ามีรถเว้ย"
"เออ งั้นถ้ารบกวนก็โทษทีว่ะ ถ้าไปรับแฟนก็บอกกูด้วยล่ะ จะตามไปด้วย ฮ่าๆๆๆ"
ไอ้นี่ สำนึกมันมีมั้ย
ว่าจบมันก็กระโดดขึ้นซ้อนท้ายผม หึหึหึ เดี๋ยวก็รู้ไอ้เตี้ย แกร่าเริงได้ไม่นานหรอกเจอของแน่ ผมขับรถออกไปคิดเรื่องอนาคตว่าจะเอายังไงกับไอ้แสบปากเสียนี่ดี เอามันมาเป็นของเล่นแก้เซ็งดีมั้ย อยากจะแกล้งมันมากเลย แต่ส่วนใหญ่แล้วมันแกล้งกลับ
หลังจากนั้นทุกเช้า ผมต้องไปรับเจ้าเตี้ยมาด้วย มันดูร่าเริงมากๆ ที่ได้คนขับรถเป็นผม กัดทุกวันเลย ไม่ว่า
"ว้าๆๆๆ สาวๆขเม่นกูหมดแล้วเนี่ยที่ได้คนขับรถแบบมึง555 "
"เออว่าไป" ผมยังไม่มีอารมณ์มากัดคืน
"ดีจังเลยนะ ขับนุ่มๆนะเว้ย เฮ้ยแวัเซ่เว่นตรงหน้าด้วยจะซื้อนม"
"กินไปก็ไม่โตหรอกไอ้เตี้ย"
"ฮึ่ยๆๆ เดี๊ยะกัดคอขาดหรอกไอ้นี่ มีหน้าที่ขับไป"
"ทำไมว่ะ กูพูดความจริง"
"ทำไม ไอ้เสาโทรเลข มีปัญหามากนักรึไงความสูงกูเนี่ย เดี๊ยะเอาหมัดให้อมเล่นเลย"
"เก่งๆ เก่งจริ๊ง จริง ไปลงไปเลย ไปซื้อนมมากินซะ ไอ้เตี้ยมาหมาตื่น" หึหึหึ สะใจเล็กๆ
"เออ ไอ่เหง้าหน้าอย่างมึงจะรู้สึกกูสูงเมื่อไหร่มึงเจอแน่" มีชี้หน้าให้ด้วย
แค่ได้กัดมันทุกวันนี้มีความสุขจริงๆเลยครับ สบายใจเวลาเห็นมันทำหน้าทำอะไรผมไม่ได้แล้วมันดีใจลึกๆ
วันนี้ผมเลิกเรียนเร็วบ่ายสาม พี่หวานชวนผมไปกินไอติมหน้า ม . ออกมาก่อนไอ้เตี้ย ไม่ได้โทรบอกมันด้วยสิ ลืมสนิทไปเลยว่าจะพามันไปซื้อของสักหน่อย
ระหว่างที่นั่งทานไอติมกับพี่หวานอยู่ ไอ้เตี้ยก้โทรเข้ามา
"อืมว่าไงไอ้เตี้ย"
"มึงอยู่ไหนว่ะ กูยืนรอนานแล้วนะเฟ้ย หายหัวไปไหนว่ะ" มันบ่นเสียงดังมาให้ ไอ้นี่กูกลายเป็นคนรับใช้มึงแล้วรึไงว่ะ
"กูมากะแฟนกูเว้ย มึงกลับไปเองเลยวันนี้กุไม่ว่าง อีกอย่างกูไม่ใช่คนขับรถมึงพูดดีๆหน่อยเว้ย" มันเงียบไปสามวิ
".......อ้าวเหรอ เออโทษทีว่ะบาย" มันตัดไปซะงั้น กูพูดไรผิดป่าวว่ะ
"มีไรป่าวโต๋" พี่หวานถาม ยอ้มให้นิดๆเพิ่มความน่ารัก
"ไม่มีไรหรอกครับ เพื่อนมันถามหาเฉยๆ เอาไรอีกมั้ยครับ"
"ไม่จ้ะ เดี๋ยวอ้วน" ผู้หญิงนี่ยังไงกันนะกินนิดหน่อยก็กลัวอ้วน
ไม่เหมือนไอ้เตี้ยนั้นเลย กินข้าวเที่ยงทีซัดไป 2 จานเลย ไม่รู้มัยเอาไปไว้ตรงไหน
ทานไอติมเสร็จผมก็พาพี่หวานไปเดินเล่นที่ถนนที่ที่ตั้งร้านเยอะแยะ ทั้งเสื้อผ้า เครื่องประดับ จนขาลากไปเลยล่ะ จนค่ำผมไปส่งพี่เค้าที่หอ ยังชวนผมขึ้นหออีก พูดตรงๆ ไม่มีอารมณ์ว่ะ ผมบอกลาพี่เค้าแค่ข้างล่าง ขับมอไซกลับหอ ข้าวก็ยังไม่ได้กิน ไปชวนไอ้เตี้ยกินดีกว่า ไอ้นี่มันชอบกินข้าวดึกๆ
ผมกดมือถือหามันแต่ไม่มีคนรับ 3 ครั้ง ผมเลยเลิกโทรคงออกไปข้างนอกไม่เอามือถือด้วย
ผมไปกินคนเดียวล่ะกัน กะไปกินที่บรรยากาศดีหน่อยที่ตลาดโต้รุ่ง ของเยอะดี
มีลานเบียร์ด้วย พอไปถึงก็เจอเลย ไอ้เตี้ยนั่งซดเบียร์กะเพื่อนๆอยู่ หน้าตาแดงไปหมดคงจะกำลังเมาแน่ๆ ผมไปนั่งด้วยจะได้กินข้างมีเพื่อน
"เฮ้ย มากินเบียร์ไม่ชวนกูเลยนะ" ผมทักไอ้เปรม มองหน้าไอ้เตี้ยที่ซดเบียร์เอาไม่หยุด
"จะมาได้เหรอ ไอ้มิกบอกว่ามึงไปกะพี่หวาน"
"กูพาพี่เค้าไปกินติมเฉยๆเว้ย"
"ชวนก็ไม่ว่าหรอกมึงนะ มีแฟนนี่เน๊อะไอ้คนอาศัยนั่งรถอย่างกูคงไม่สำคัญคิดจะทิ้งก็ทิ้ง" มันพูดน้ำเสียงประชดมาให้ผม อะไรของมันว่ะ สรุปกูผิด
"มึงเป็นไรของมึงว่ะไอ้เตี้ย กูจะไปไหนต้องรายงานมึงด้วยรึไงหน้าที่ก็ไม่ใช่"
"ป๊าวววว กูจะได้ไม่รอเสียเวลา"
"แล้วกูบอกให้มึงรอยังว่ะ อย่าสำคัญตัวสิไอ้เตี้ย" ผมเอามือยี้หัวมันแต่มันปัดทิ้งซดเบียร์ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น มึงงอนกูเรื่องกูทิ้งมึงให้เสียเวลาใช่มั้ยนี่
"เออโทษเว้ย วันหลังจะไปก้ไปได้เลยนะ พี่หวานเค้ารีบนิหว่า พรุ่งนี้เช้าก็ไม่ต้องรอกูนะกูจะไปรับพี่เค้า"
ไอ้เตี้ยพยักหน้า แต่ไม่ยอมมองผม ในตอนนั้นผมไม่สนใจว่ามันจะคิดจะรู้สึกยังไง
ไม่รู้ว่าการรอมันเป็นยังไง ไอ้เตี้ยไม่พูดไรอีก เรื่องนั้นไอ้เตี้ยดูเงียบไปผิดตา ผมกินข้าวนั่งซดเบียร์คุยกับพวกมันไป จนดึกแยกย้ายกันกลับห้อง
"เฮ้ยกลับไงว่ะมิก" ผมไปถามไอ้หน้าแดง ตัวเล็กๆ เดินเซออกจากลานเบียร์
"เดินหลับเดะ เมาไม่ขับ ไม่เคยได้ยินเหรอ" มันบ้าป่าวว่ะกี่ชาติจะถึงห้อง
"กูไปส่งขึ้นมาดิ" มันพยักหน้าเดินขึ้นมาซ้อนท้ายผมโดยดี
เมาๆแบบนี้ลากเข้าห้องดีมั้ยว่ะ เอาง่ายดี หึหึหึ
พอดีที่มือถือผมดัง
ลิป เด็กผมอีกคน โทรมาผู้ชายนะคนนี่ ผมกดรับพอดีกับไอ้เตี้ยซบลงบนไหล่ผม
"ว่าไงลิป"
"ว่างมั้ยโต๋ ไปเที่ยวกัน"
"เออ......... ไม่ว่างครับ "ผมเหลือบมองไอ้เตี้ยมันซบไหล่ผมหลับไป
"อยู่กับเพื่อนแล้วกินกันอยู่คงไปด้วยไม่ได้วันหลังนะ" ผมกดวางจับเอามือมันมกอดเอวผมกันตก แล้วขับออกไป ผมรู้สึกยังไงนะตอนนี้ จะเอายังไง ไปส่งมันดีหรือว่าพามันไปที่ห้องแทนดี...................แต่อยากอย่างหลังมากกว่า
รออ่านตอนต่อไปนะครับ
หัวข้อ: โดนเพื่อนหักหลังฯ ตอนพิเศษ เมื่อพี่แม็คมีเค้าจะ.. จบ25/11/54 หน้า 167. (อ่าน 1074088 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก