ผมมาถึงบ้านมิกกี้ตอนค่ำของอีกวัน เล่นกันซะจนไม่ได้กลับตามกำหนด ตื่นตอนเช้า ไปรับพี่ที่สนามบิน
กับมิกกี้ มันยังอยู่ในชุดนอนอยู่เลย เพราโดนผมลากมาจากใต้ผ้าห่ม
"เฮ้ย ไอ้โต๋ กูอยู่ทางนี้" พี่ชายผมโบกมือมาให้หย่อยๆ อยู่อีกทาง เดินยิ้มารมณ์ดีเข้ามาหา พร้อมกับโยนกระเป๋าสะพายมาให้ผม
"เฮ้ย ของมึงถือเองดิ"
"ตามใจพี่ไม่ได้เหรอ ถูกเรีกมาใช้งานยังให้ถือกระเป๋าเอง เจริญน้องกู ไอ้โต๋นั้นเพื่อนมึงเหรอ"
มันชี้ไปทางไอ้เตี้ยกำลังเดินตามหลังมา หน้าตาตื่นๆ
"วุ้ยฝรั่งละลานตาไปหมดเยย"
ดูมันพูด
"เตี้ยมานี่ เนี่ยไอ้โต้งพี่กู โต้งนี่ไอ้เตี้ย" มันทำหน้าไม่พอใจกับชื่อที่ผมแนะนำ ผมก็เลยเอามือยีหัวมันให้มันยุ่งกว่าเดิม
"ไอ้เลว พี่โต้งอย่าไปเชื่อมัน ผมชื่อมิกกี้คับ ไม่ใช่ไอ้เตี้ย" มันปัดมือผมออก ทำปากด่าหมุบหมิบมาให้ น่าร๊ากกกก
มันยิ้มระรื่นทักพี่ผมแทน
"ไม่ใช่เไอ้เตี้ยเหรอเรา พี่ว่าก็สมชื่อดีนา 555 "
"โหยยย น้องเป็นยังไง พี่ไม่ต่างกันเลย พี่โต้งหิวมั้ย ป่ะไปกินข้าวต้มกันป่ะ " มันชวนพี่ผมเฉยเลย
"หือ!!!! กินข้าวตอน 6 โมงเช้าเนี่ยนะ สามารถมากมิกกี้"
"ไอ้เตี้ยก็อย่างเงี้ยแหละพี่ นิ่งหลับ ขยับกิน อีกหน่อยมันคงกลิ้งแทนเดิน"
"เมิงอ่ะยิ่งกว่ากูอีก ม่ะคืนยังกลิ้งเดินอยู่เลยนิ ฮ่าๆๆ" มันสวนๆ ไอ้เตี้ยเราปากดีนะเดี๋ยวนี้ มันอาจจะคิดผมอยุ่กะพี่ไม่กล้าหือกะมันล่ะสิ อย่าๆๆๆ ที่รัก ว่าวแข่งกันเรายังทำมาแล้ว กะแค่น้องชายจะเปิดตัวน้องสะใภ้เขยมันก็ไม่ตกใจหัวใจวายตายหรอก ฮี่ๆๆๆ ถึงจะเห็นเราจุ๊บกัน ที 2 ทีคงไม่เปงไรหรอกฮ่าๆๆ
เอาไปแค่นี่ก่อนะคับ ไอ้เตี้ยขี้เกียจอ่ะ