มาต่อแล้วค้าบบบบบบบบบบบบบบบบบ
อืม.....................อย่าไปเชียร์ให้มันออกนอกหน้านักก็ได้นะครับ ไอเรื่องบนเตียงอ่า
คิดแล้วมันกลุ้มจาย
ไอโต๋เอียงตัวมาทางผมเพื่อจะพูดให้มันถนัดกว่าเดิมหรือ
จะมองหน้าเวลาผมเขินมันก็ไม่รู้ รอยยิ้มที่ผมคิดว่าอบอุ่นกว่าครั้งไหนๆ
ที่มันยิ้มให้ผมมา แต่ผมรู้สึกว่ารอยยอิ้มแบบไหนของันก็ตาม มักแอบแฝงไ :interest:ปด้วย
ผลประโชน์ที่จะตามมาตลอด คนอย่างไอโต๋ ถ้ามันคิดว่าไม่ได้กำไรมันไม่มีทางทำหร๊อก
“มิค......กรูรู้นะว่าที่ผ่านมาเมิงคิดกับกรูยังไงและกรูก็คิดแบบเดียวกับ.........”
“เฮ้ยโต๋กรูว่าเมิงอย่างเพิ่งพูดดีกว่ากรูหิวข้าวแล้วว่ะ” ผมแกล้งพูดตัดหน้ามันก่อน
บทมันจะบอกก็บอกเอาดื้อๆ เห็นใจคนฟังมั้งสิว๊ะ มันอายนะเฟร้ย
“ไอมิ๊คคคคคคคคคคค.
....เมิงเพิ่งกินไปเมื่อกี้นะ หิวอีกแล้วเหรอ”
ไอโต๋ฟิวส์ขาดเมื่อโดนชิงตัดบท อิอิอิ ไม่ได้ไม่อยากให้แกสารภาพว่ารู้สึกแบบเดียวกะกรูนะโต๋ แต่คือว่า กรูอายง่ะ ยังไม่อยากฟังตอนนี้ อายจนอยากให้เมิง
ลงไปจากรถเลยวะ ไอโต๋ฟึดฟัดนิดหน่อย ที่ผมขัดจังหวะ มันเลยเอานิ้ว
มาดีดเข้าที่หน้าผากผมแรงๆ 1 ที
“โอ้ย ไรว๊ะ” ผมคลำหน้าผากปอยๆ ตาก็เหลือบมองมัน เห็นมันถอนหายใจเหมือนเหนื่อยใจที่จะพูดกับผม จอมเปลี่ยนเรื่อง แหะๆๆ
“มิคคุยให้จบก่อนมั้ยแล้วค่อยไปกินข้าว” ไอโต๋หาทางต่อรอง เอาข้าวมาล่อรึ๊
กรูอยากบอกเมิงเหมือนกันนะโต๋ว่าแค่ที่เมิงจะพูด กรูสามารถไม่กินข้าวได้อีก 2 มื้อ เลยล่ะ (แหะๆนานไป ผมกลัวทนหิวไม่ไหวเอาแค่นี่ละกัน)
“ไม่เป็นไร กินข้าวก่อนค่อยคุยก็ได้”
“มิค....กรูรู้ว่าเมิงอายกรู แหมทีตอน เลิฟๆกันนะ ไม่เห็นเมิงอายแบบนี้เลยว่ะ หึหึหึ”
“ไอโต๋! ใคร ใครว่ากรูอาย กรูแค่หิว เจ๋ยๆๆ”
“หึหึ ไม่เอาน่ามิค ไหนมองหน้ากรูซิ” ไอโต๋เอามือตบเข้าที่แก้มผมเบาๆทั้งสองข้าง
แล้วบังคับให้มองไปทางมัน
“อะไยเย้า(อะไรเล่า)” ผมพยายมเอียงหน้ากลับมาให้มากที่สุด แต่ไอโต๋ไม่ยอม
มันก้มหน้าลงมาเรื่อยๆ ใกล้เข้ามาๆๆ
/////////////////////
ขนตาเส้นที่1 ขนตาเส้นที่ 2 ขนตาเส้นที่ 3 ขนตาเส้นที่4
“..........มิค............” ไอโต๋ก้มซุกลงมาที่ข้างหูผมแล้วกระซิบเบาๆ
“อือ...........”
“ I love you baby”
รอยยิ้มมันออกมาปากจะถึงแล้วโว้ยยยยยยยยยย
:จ้อบจัง1:กรุลอยแล้วโต๋ กรุลอยได้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไอโต๋ยังซุกใบหน้ามันอยู่ที่ซอกคอของผม ที่จริงมันคงจะเขินเหมือนกัน
เพราะไอโต๋ไม่เคยเล๊ย ที่จะพูดหวานๆแบบนี้
“ฮึกๆ ฮะๆๆ ฮ่าๆๆๆๆ “
ผมอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา ไอโต๋ผละออกมามองหน้าผม
แบบไม่พอใจสุดๆ
“ป่าว กรูป่าวขำเมิง กรุแค่......กรุแค่ .............แค่ดีใจ”
:pigha2:จากไม่พอใจกลายเป็นว่ามันยิ้มแก้มตุ่ยกว่าผมอีก
“มิค......ต่อไปกรุกับเมิงจะเป็นมากกว่าเพื่อน กันแล้วนะ กรูเป็นแฟนเมิง
และเมิงก็เป็นแฟนของกรูแล้ว”
“อื้อ....เมิงเป็นแฟนกรุ กรุเป็นแฟนเมิง” ผมพูดย้ำที่มันพูดเมื่อกี้ ไอดต๋เอามือมาจับมือผมเบาๆ แล้วจู่มันก็ดึงตัวผมไปกอด กอดที่แน่นกว่าครั้งก่อน ผมรู้สึกได้ถึงริมฝีปากมัน
ที่สัมผัสาตามลำคอ ไล้ลากปากร้อนๆมาชิดริมใบหู จูบเบาๆและเลื่อนมาที่แก้ม
มือของไอโต๋จับปลายคางผมให้เชยขึ้นเพื่อที่มันจะจูบได้ถนัดถนี่
“ฮื้อ!ๆๆ ....เดี๋ยวก่อน ๐” ผมดันไอโต๋ออก สุดแรง
“อะไร! ถ้าหาคำแก้ตัวดีๆไม่ได้ เจอดีแน่” คาดโทษกรุอีกนะเมิง
“ที่นี่ที่ไหน” ผมถามมันคืนมั้ง
“สวนสาธารณะ” o16มันตอบมาแบบไม่ต้องคิด และไม่สนด้วยว่าที่นี่มันคือสวนสาธารณะ
“ก็รู้นิ แล้วยังจะทำอีกนะเมิง อายคนซะบ้างสิว๊ะ “
“ทำไมต้องอายคนรักกัน จูบกันเป็นเรื่องธรรมดา” มันยักไหล่แบบว่า กรุไม่แคร์ใครจะทำไม อะไรเถือกนี่
“โหยยยยยย ไอบ้า ไอหน้าด้าน กรุรุ้ว่าเมิงไม่อาย แต่กรุเนี่ยอาย”
“เมิงอายที่จะจูบกับแฟนเมิงเหรอมิค เมิงอายที่กรุจูบเมิงงั้นเหรอ”
ฉึก! โดนคับ โดนมันศอกกลับซะจุกเลย อะไรกันว๊ะ ไม่ใช่อย่างนั้นโว้ยยยยยยยยย
“กรุไม่ได้อาย ที่เมิงช่วยให้เกียรติสถานที่หน่อยสิว๊ะ”
“อ้อ ถ้าเป็นที่อื่น งั้นเมิงก็ยอมกรูสิ....แล้วก็ไม่บอกตั้งนาน หึหึหึ ป๊ะ! กลับห้องกัน”
“หื่ออออออออออ.........อะ....ไอโต๋ กรุไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น”
“กลับห้องเรา ร้ากกกรออยู่ “ ไม่ฟังกรูเลยยยยยยย
เป็นไงล่ะพูดไปพูดมาเข้าตัวอีกแล้ว งือๆๆๆๆๆๆ ไม่ยอมโว้ย
มันจะกลับห้องๆๆๆๆๆๆ
ถ้าถึงห้อง กรุไม่รอดแน่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ห้ามกลับๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“ไอโต๋กรูหิวข้าววววววว”
“กลับไปกินที่ห้อง” ไม่ตกหลุมกรุเลย
“งั้นกรุอยากดูหนัง กลับไปที่โรงหนังก่อนนะ น้า น๊า”
“เปิดแผ่นดูที่ห้องก็ได้”
“ไม่เอากรุจาดูหนางงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง”
“มิคกี้พูดไม่เพราะเลย พูดกับโต๋เพราะๆซิ ไหนพูดเร็วเข้า”
“เรื่องไร” พูดกรุก็กลัวเมิงดิ
“อ้อไม่พูด ถ้าไม่พูด จูบ 1 ที” มันพูดแล้วยิ้มอยู่คนเดียว
“ห๊ะ เรื่องไรต้องโดนจูบ ที่เมิงพูดไท่เพราะ กรูไม่เห็นจูบเมิงเลย”
“และต่อไปถ้า พูดเมิงๆ กรูๆ ถ้าพูด 1 ครั้ง จูบ 1 ที U Know? OK?”
“NO Kโว้ยยยยยยยยยยยยยย เอาเปรียบนิหว่า”
“อ้อแล้วก็ ถ้าพูดว๊ะ พูดโว้ย ก็โดนเหมือนกัน อิอิอิ เสร็จกรุล่ะเมิงๆๆๆ”
“ไอโต๋โรคจิตอ๊ะ! ม่ะกี้ เมิ........... โต๋ยังพูดกรูได้เลย ไม่ยุติธรรมที่สุด”
“หรือจะจูบ ก็ได้นะ ดีเหมือนกัน ใครพูดไม่เพราะ คนนั้นโดนจูบทำโทษ 5555+”
ไอโต๋หัวเราะพอใจกับกฎปัญญาอ่อน ที่มันเพิ่งคิดเมื่อกี้ เพื่อเอาเปรี่ยบผมทั้งทางตรง ทางอ้อม ทางโค้ง ทางเลี้ยว มันปิดไว้หมดเลย ไอเห็นแก่ตัว
“กฎเมิ............เอ้ย ตัวนะ ตัวเอาส่วนไหนตรองแทนสมองมิทราบครับ”
“หือ เรียกตัวเองว่าไงนะม่ะกี้อ่ะ พูดใหม่สิ” ไอโต๋ตื่นเต้นที่ผมพูดเพราะกะมันครั้งแรก 555+ ก้คนมันปากไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ก็เลยนานๆครั้งจะพูดตัวๆ เค้าๆ
“ตัวไง เรียกเมิงว่าตัวอ่ะ อุ๊บ!....” ผมปิดปากตัวเองแทบไม่ทัน เผลอไปมองหน้ามันเข้า
“ไม่เป็นไรครั้งแรกจะทำทัณฑ์บนไว้ก่อน หุหุหุ”
ฮึ้ยยยยยยยยยยยยย กรุเกลียดเมิงจริงๆเลยโต๋ หน่อยพอตกลงกันไม่ทันไร เมิงก็หาข้อเอาเปรียบกรูแล้วนะ แล้วกรูล่ะจะรอดจากมือเมิง จากคืนนี้ป่าวว๊ะ
ใครก็ได้ช่วยผมที..........................................
กลับห้องเราร้ากกกกกก รออยู่ อุ ๆๆๆๆๆ
ไอนี่มันก็ร้องเพลงกวนประสาทดีแท้ ผมก็คงจะต้องร้องเพลงนี้ล่ะมั้ง
จุดอ่อนของฉ้านนนนนนนน ก็คือหัวจายยยยยยยยยยยยย อิอิอิ ยอมตั้งแต่หน้าประตู
ยังไงๆก็คง ...
แบบว่า ป๊า เหนอ(เสนอ)มา น้องก็ หนอง(สนอง)ห้ายยยย
เจอกันคราวหน้าไปนับลูกไอโต๋กัน อิอิอิ ไม่ได้ทะลึ่งนะ เขาเรียกว่าเซี่ยวไปนิ๊ดดดด
ปล.ไม่อยากเล่นของสูงเหมือน บิ๊กแอส ไม่อยากเป็นแคลชตามอุ่นไอรัก
ไม่อยากเป็นไอน้ำเหมือนคนอกหัก แต่อยากเป็นคนที่ถูกรักเหมือนบอดี้แสลม
ปล.ปล.5แสน ฉันคิดถึง
5 หมื่น ฉันห่วงใย
5 พัน ฉันจริงใจ
555 ฉันโกหก เทอ
ปล.ปล.ปล.เคล็ดลับหน้าใส
ล้างหน้าด้วยน้ำมะพร้าว
ปะแป้งให้ขาว
แล้วนอน อมตังค์ {Kapok}
ปล.ปล.ปล.ปล. เอากลอกวนๆมาฝากค้าบ
หัวข้อ: โดนเพื่อนหักหลังฯ ตอนพิเศษ เมื่อพี่แม็คมีเค้าจะ.. จบ25/11/54 หน้า 167. (อ่าน 1172541 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก