หัวข้อ: ไก่กุ๊กๆของรุกน่ารัก.... >////< [ทยอยจัดส่งหนังสือ 29/08/59 ]

[killerofcao]

ต้มหม้อรอม่าม่า....
เย้ย
ต้มม้ารอหม้อ
เฮ้ย
ต้มน้ำรอม่าม่า
เย้ย
ถูกแล้ว

[~ ฤดูใบไม้ผลิ ~]

เล็กกับโตจะมาม่าหรือนี่ 

[suonlyyou]

ขออย่าดราม่าเลยนะ

คู่นี้เค้าหวานตลอด  อย่าดึงไปเศร้าเลยนะ 

ขอร้องงงงล่ะ

 

[Zitraphat]

เธอยังรักฉันไหม



คนที่เคยมี ที่เคยเป็นทุกอย่างทั้งดวงใจ
คืนวันที่เรานั้นเคยมีความรักให้ยังฝังจำ
ไม่มีมันอีกแล้ว เหมือนทุกสิ่งกำลังจะหายไป
เพราะเขาเข้ามาทำเธอเปลี่ยนไป
ไม่เหมือนเธอคนเดิมที่ผูกพัน

ที่รักเธอยังรักฉันไหม ที่รักไม่สงสารหัวใจ
ที่เคยอยู่เคียงกันบ้างหรือ
ว่ามันทรมาน ยิ่งกว่าการเสียใจ
มันเจ็บรู้ไหมเธอ

น้ำตาไม่หยุดไหล
เมื่อต้องอยู่ลำพังอย่างเหงาใจ
ไม่รู้ว่าฉันจะทนอย่างไร
อยากขอร้องให้เธอคืนกลับมา

ที่รักเธอยังรักฉันไหม ที่รักไม่สงสารหัวใจ
ที่เคยอยู่เคียงกันบ้างหรือ
ว่ามันทรมาน ยิ่งกว่าการเสียใจ

ที่รักเธอลืมแล้วใช่ไหม บอกฉันจะรวมชีวิตกัน
นานเท่านาน จวบจนวันสุดท้าย
แต่เธอคงลืม ลืมว่าเธอพบใคร
มันเจ็บรู้ไหมเธอ

[aoihimeko]

เห็นว่ามีต่อก็ดีใจ...แต่ดันกลายมาเป็นกระตุกทรวงให้เราหน่วงซะนี่

เฟียร์......มองในแง่ดีเข้าไว้นะ  เดต้องฟื้นและพื้นที่ตรงนั้นต้องเป็นของ

เฟยร์แน่นอน
.
.
.
.
.
แต่
.
..
.
.
พอเห็นเพลงข้างบนแล้วก็ชักไม่แน่ใจ..

[ohho99]

ดีใจแทบร้องกรี๊ดที่เห็นตอนใหม่
แต่ทำไมมันถึงมีกลิ่นมาม่าลอยฟุ้งมายังงี้ล่ะคะ
ชอบเรื่องนี้มากค่ะ เป็นเรื่องที่หักมุมแบบน่ารักมุ้งมิ้งผสมความหื่นเบาๆ
สงสารตัวโต อย่าให้เศร้ามากนะคะ แค่คลอๆก็พอค่า
ว่าแค่นางฟ้าที่โตเสียจูบแรกให้นี่ใช่ตัวเล็กป่าวคะ แอบฟิน...


เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ ^^

[pimpanis]

ไม่เอานะ อย่าดราม่าไม่เอาาาาา มาต่อด้วยค่าาเปนกำลังใจให้ จุ๊บๆ

[killerofcao]

ปูเสื่อรอ

[ioohja]

  เข้ามารอ ถ้าไม่มาเค้าจะไปตามทวงในเฟสแล้วนะ ฮือออ คิดถึงโต อ่า 

[lizzii]

เล็กจะเป็นไงล่ะเนี่ย
มาต่ออีกนิดนึงน๊าาา

[aoihimeko]

เอาเนื้อมานะ

[ohho99]

คิดถึงตัวเล็กกะตัวโตแล้วค่ะ
เมื่อไรคนเขียนจะมาต่อซะทีน๊า อยากอ่านแล้วค่ะ


เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ ^^

[real port]

รอครับ

[padang]

รอด้วยคน 5555

[MintELF13]

ไม่เอามาม่า ไม่เอาาาา สงสารตัวโต ตัวเล็กอย่าความจำเสื่อมนะ!!  งื้อออออ

[ohho99]

รอค่ะ  คิดถึงตัวเล็กกะตัวโตแล้ว


เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ ^^

[ปลายฝัน]

ดราม่ายาวนานไปนะค่ะ ใจกระตุกเลยค่ะ
 

[killerofcao]

รอน่ะค่ะ

[Chk~a]

จบแล้วหรอคะ ค้างคาอะค่ะ

อยากอ่านต่อจัง

[mickeyz.min]

หวายๆๆๆๆๆ นั้นใครนะ

[represser]

มารอด้วย

[killerofcao]

ปักถั่ว(ดำ) รอ

[Pippin_Fujoshi]

ตอนแรกวี๊ดว๊ายที่เห็นอัพตอนใหม่
แต่พออ่านไปนี่ร้อง ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
โตอย่าร้องนะ แล้วไอ้นั่นมันใครอ่ะ มาจับมือเล็กทำไมมม

[sunakai]

สนุกดีค่ะ อ่านเพลินแบบรวดเดียวจนมาถึงตอนล่าสุด
.........ม่ายน๊าาาาาาา~ 

[แฟนตาเซีย]

อ้าววว??

[gwaiplay]

จบแล้วเหรอ งุ้ยยยย 

[wann]

แหงะะะ ไม่ต่อแล้วหรอคะ ค้างมากมายยย

[killerofcao]

แหงะ!!!
 

[ployspy]

แหงะ ไม่เอาแบบนี้
มาต่อเตอะค่ะ
รออยู่น๊า

[Zitraphat]

เรื่องสั้นเฉพาะกิจ ไก่กุ๊กๆของรุกน่ารัก.... >////<  [ไก่มินิ ตอนที่ ๓.๑]

ไก่กุ๊กๆของรุกน่ารัก.... >////<
 เธอยังรักฉันไหม https://www.youtube.com/watch?v=tQ9B-LZhWOs



คนที่เคยมี ที่เคยเป็นทุกอย่างทั้งดวงใจ
คืนวันที่เรานั้นเคยมีความรักให้ยังฝังจำ
ไม่มีมันอีกแล้ว เหมือนทุกสิ่งกำลังจะหายไป
เพราะเขาเข้ามาทำเธอเปลี่ยนไป
ไม่เหมือนเธอคนเดิมที่ผูกพัน

ที่รักเธอยังรักฉันไหม ที่รักไม่สงสารหัวใจ
ที่เคยอยู่เคียงกันบ้างหรือ
ว่ามันทรมาน ยิ่งกว่าการเสียใจ
มันเจ็บรู้ไหมเธอ

น้ำตาไม่หยุดไหล
เมื่อต้องอยู่ลำพังอย่างเหงาใจ
ไม่รู้ว่าฉันจะทนอย่างไร
อยากขอร้องให้เธอคืนกลับมา

ที่รักเธอยังรักฉันไหม ที่รักไม่สงสารหัวใจ
ที่เคยอยู่เคียงกันบ้างหรือ
ว่ามันทรมาน ยิ่งกว่าการเสียใจ

ที่รักเธอลืมแล้วใช่ไหม บอกฉันจะรวมชีวิตกัน
นานเท่านาน จวบจนวันสุดท้าย
แต่เธอคงลืม ลืมว่าเธอพบใคร
มันเจ็บรู้ไหมเธอ
เรื่องสั้นเฉพาะกิจ ไก่กุ๊กๆของรุกน่ารัก.... >////<  [ไก่มินิ ตอนที่ ๓]
https://www.youtube.com/watch?v=UEomrCUlYg0&spfreload=10
เนื้อเพลง ห้องนอน - Fridaynight to Sunday

ลองมองย้อนไปในวันที่มีความสุข
ลองคิดทบทวนเรื่องราวที่เราเคยผ่าน
เก็บวันเวลา เก็บความทรงจำ
เก็บเรื่องราวเหล่านั้นเอาไว้ในใจ

ดอกไม่ได้ที่เราสองคนเคยร่วมกันปลูก
ถนนเส้นนั้นที่เราสองคนเคยผ่าน
กล่องของขวัญกล่องนั้น ตุ๊กตาตัวนั้น
ที่เธอให้ฉันยังจำมันได้ไหม

วันเวลาที่แสนมีความสุข
วันที่เราซาบซึ้งและตรึงใจ
อ้อมกอดที่เธอเคยให้ รอยจูบหวานหวาน
รอยยิ้มของเธอยังจำมาจนถึงวันนี้

ปลอกหมอนที่น้ำลายเธอยืดใส่
ช่อดอกไม้ที่เธอให้ฉันเก็บไว้
ทุกทุกสิ่งและทุกทุกอย่าง
มีไว้เพื่อคอยเตือนใจฉัน

ว่าฉันจะรักใครไม่ได้อีก
วันนี้ฉันพร้อมจะหยุดหัวใจ
อ้อมกอดของฉัน รอยจูบของฉัน
มันมีไว้เพื่อเธอ..เพียงคนเดียว

แต่แล้วโชคชะตาก็เล่นตลก
ความรักที่เราสองคนเคยร่วมกันสร้าง
ความทรงจำดีดี ฉันก็ทำมันพัง
เหลือเพียงความหลังตอกย้ำหัวใจ

วันเวลาที่แสนมีความสุข
ฉันก็ทำมันหล่นหายไป
อ้อมกอดที่เธอเคยให้ รอยจูบหวานหวาน
รอยยิ้มของเธอ ฉันคงไม่มีวันได้เจออีกแล้ว

สุดท้ายวันนี้คงทำได้เพียง
กอดหมอนใบเดิมที่เธอเคยหนุน
กอดทุกทุกสิ่งและทุกทุกอย่าง
กอดมันให้เหมือนที่กอดเธอ

เพิ่งรู้วันนี้เมื่อเธอไม่อยู่
ว่าเตียงของฉันมันกว้างแค่ไหน
อ้อมกอดของฉัน อยากกอดเธออีกครั้ง
และจะพูดดังดังว่าฉันรักเธอ

วันเวลาที่แสนมีความสุข
ฉันก็ทำมันหล่นหายไป
อ้อมกอดที่เธอเคยให้ รอยจูบหวานหวาน
รอยยิ้มของเธอ ฉันคงไม่มีวันได้เจออีกแล้ว

ปลอกหมอนที่น้ำลายเธอยืดใส่
ช่อดอกไม้ที่เธอให้ฉันเก็บไว้
ทุกทุกสิ่งและทุกทุกอย่าง
มีไว้เพื่อคอยเตือนใจฉัน

ว่าฉันจะรักใครไม่ได้อีก
วันนี้ฉันพร้อมจะหยุดหัวใจ
อ้อมกอดของฉัน รอยจูบของฉัน
มันมีไว้เพื่อเธอ

สุดท้ายวันนี้คงทำได้เพียง
กอดหมอนใบเดิมที่เธอเคยหนุน
กอดทุกทุกสิ่งและทุกทุกอย่าง
กอดมันให้เหมือนที่กอดเธอ

พึ่งรู้ว่านนี้เมื่อเธอไม่อยู่
ว่าเตียงของฉันมันกว้างแค่ไหน...
ฉันจะพูดดังดังว่าฉันรักเธอ

คำขอร้องสุดท้าย ความหวังสุดท้าย
คือขอร้องให้เธอกลับมาเหมือนเดิม

อิริค  โจฮัน เป็นลูกครึ่งไทยเยอรมัน เป็นหุ้นส่วนรวมทั้งเจ้าของกิจการคาบาเร่โชว์ ซ้ำยังเป็นเจ้าของร้านอาหารขึ้นชื่อแห่งหนึ่งในพัทยาด้วย..ในขณะที่นายกฤดีกา เป็นเพียงนักศึกษาในคราบอาร์ตติสหรือศิลปินคลั่งศิลปะที่ผิวหนังเปรอะปะไปด้วยรอยสักรวมถึงหน้าตาที่ไม่ค่อยจะรับแขกนอกจากจะแจกความหมั้นไส้ให้ผองชนแล้วหน้าตากวนโอ้ยนิดๆ ติดแนวแบดบอยมากๆ มันก็มีรังสี Sexy Appeal อาบฉาบปรากฏทุกครั้งหลังจากอาการเมาไม่สร่างหากนายกฤดีกานั่นดื่มเหล้า แต่นั่นมันก็ไม่นับว่าเป็นข้อดีด้วยหรอกนะ 

สู้อะไรไม่ได้..สู้อะไรไม่ได้เลยแทบจะไม่มีอะไรเทียบได้เลย ในตอนนี้นายกฤดีกา ไม่มีความมั่นใจอะไรสักอย่างนอกจากความรักและหึงหวงไอ้ผู้ชายหน้าสวยที่นอนดมกลิ่นโรงพยาบาลอยู่บนเตียงมาได้วันกว่าๆ แล้ว นั่งเฝ้าไปร้องไห้ไปมือใหญ่ก็ปาดน้ำตาไป ปาดไปมองหน้าคนหลับไป หลายสิ่งที่มันอัดอั้นในใจหลายสิ่งที่โตไม่กล้าจะเอ่ยปากท้วงหรือทวงหาความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ วันนี้ทั้งวันโตเพิ่งจะได้มีโอกาสเข้ามานั่งเฝ้าเล็กหลังจากที่ไอ้อิริคบ้าบออะไรนั้นยอมทิ้งตำแหน่งเก้าอี้ข้างเตียงไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า

ครั้งแรกที่โตรู้สึกสมเพชตัวเอง เพราะถ้าไม่มีเล็กสักคนโตแทบจะทำอะไรไม่ได้ ไม่มีเล็กสักคน ก็ไม่มีใครเข้าใจ ไม่มีใครรู้หรอกว่าหัวอกลูกผู้ชายที่เปลือกนอกมันดูโหดเลวดี ข้างในมันมุ้งมิ้งและอ่อนแอแค่ไหน.. 

ในเวลานี้โตได้แต่เกาะข้างเตียง อยากจะกุมมืออยากจะกอด แต่กลัวว่าจะทำให้ร่างที่นอนอย่างไม่รู้สึกตัวนั้นบาดเจ็บ..

‘เล็ก..เค้าอยากกลับกรุงเทพฯ เค้าอยากบอกเล็กว่าตื่นเถอะนะ เค้าเหงา เค้าไม่อยากมองเล็กหลับตาอยู่อย่างนี้ เค้าอยากมีเวลาแค่ตัวกับเค้ากันแค่สองคน แค่สองคนโดยไม่มีไอ้อิริค โจรกรรมอะไรนั่นมายุ่งเกี่ยว เค้าไม่อยากนั่งร้องไห้คนเดียวแบบนี้ ตื่นสักทีสิเล็ก..ตื่นสักที..เราจะได้กลับกรุงเทพกัน..กลับไปรับไอ้จุ่นปีแปก่อด้วยกัน..นะ..นะเล็กนะ.. เล็กตื่นสักทีเถอะนะ เล็ก..’

โตได้แต่นั่งมองแล้วร้องไห้ เฝ้าเล็กเฝ้าโดยที่ไม่รู้ว่า เมื่อไหร่..เล็กจะตื่นขึ้นมาเสียที?

***

.. “คาดว่าสมองโดนกระทบกระเทือนนะครับ เลยมีผลต่อความทรงจำ ช่วงนี้อาจจะมึนๆ ไปบ้าง แต่คาดว่าคงไม่มีอะไรมาก..คงจะให้กลับบ้านได้ ”

ข่าวร้ายในข่าวดี ??!!
ถึงในตอนที่เล็กตื่นมาแล้วหมอจะบอกอย่างนั้นก็เถอะ แต่ไอ้การที่เห็นแฟนตัวเองลืมตาขึ้นมาจ้องหน้าตัวเองแล้วโผเข้าหาไอ้อิริคบ้านั้น โตก็ไม่อยากจะนับว่าอาการพวกนั้นปกติหรอกนะ

“ป๊ะ..กอด..”

แล้วก็ไอ้อาการที่แสดงชัดว่าเล็กมันกลับไปเป็นเด็กเล็กๆ ที่มีแต่จะหาเรื่องกอดไอ้ฝรั่งบ้านั้น มันก็ใช่ว่าโตจะชอบ ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปหมด จากนายเดชาที่เคยมานั่งคลอเคลียทำรุ่มร่าม จับนี่จับนั่นแล้วพาลหาเรื่องจับกดได้แบบหน้าตาโคตรไร้เดียงสา ในตอนนี้ กลับกลายเป็นเด็กชายเดชา ที่น่ารักน่าชัง เล็กยิ้มง่าย เล็กน่ารัก เล็กเหมือนกับเป็นแค่ตุ๊กตาที่สะกดให้ทุกคนเอาใจ

 ..มันก็สมควรจะเป็นอย่างนั้นมาตั้งนานแล้วไม่ใช่หรือไง? ทุกอย่างเป็นไปอย่างที่ทุกคนหวัง..ส่วนโตนั้นก็เป็นได้แค่ ‘คนที่ยืนในตำแหน่งเพื่อน..’
 .
.
.

เรื่องเศร้าที่เล่นเอาขำไม่ออก เรื่องเศร้าที่โตไม่แม้แต่จะกล้าเอ่ยปากบอกใครว่า คนที่นายอิริคกำลังลูบหัวเล่นแล้วคลอเคลียอยู่ใกล้ๆ เป็นแฟนที่โตเพิ่งพาได้ในอดีต..
อดีต...มันคงไม่กลับมาแล้วล่ะ ..

***
.. “รบกวนนายดูแลเดด้วยนะ..”

ซึ้งใจสัสๆ ในตอนที่ไอ้อิริคจอมแย่งนั้นถือว่าตัวเองใช้กรรมสิทธิ์ความเป็นเจ้าของห้องพักสั่งการณ์ คนที่เคยเป็นแฟนอย่างโตในตอนนี้แทบจะทำอะไรไม่ได้ แต่ถึงอย่างนั้นก็ดีแค่ไหนแล้วที่ยังได้มีโอกาสมาดูแลเล็ก ในสภาพของ ‘เพื่อน’
..ใช่..
แค่เพื่อน ได้แค่เพื่อนก็ดีเท่าไหร่แล้ว ..ดีเท่าไหร่แล้วโต ..ดีเท่าไหร่แล้ว..

“...”
 
“นี่..ร้องไห้ทำไม? ”   

เสียงใสๆ ของ ‘เพื่อน’ ที่อยู่ด้านหลังสะกิดเรียก ความทรงจำของเพื่อนที่มันเหมือนจะตกหล่นค่อยๆ เริ่มกลับเข้ามานับจากออกจากโรงพยาบาล แต่ถึงอย่างนั้นก็ใช่ว่าเล็กจะจำอะไรได้มากมาย แต่อย่างน้อยก็พอดีใจชื้นขึ้นมาหน่อยที่เล็ก จำได้ว่าตัวเองเป็นนายเดชา ไม่ใช่เด็กชายเดชาที่มีป๊ะป๋าชื่ออิริค ..
 
“ร้องไห้ทำไม? โดนแฟนทิ้งหรอ?”

พอโตเงียบไปเสียงใสๆนั่นก็ย้ำถามอีกครั้ง ย้ำให้เจ็บใจเล่นซะอย่างนั้นล่ะมั้ง..หัวใจ

“คงใช่มั้ง..เค้าทิ้งเราไปไกลเกินเอื้อมแล้ว.. ”

“งั้นตอนนี้ตัวก็โสดดิ?”

น้ำเสียงของคำถามมีแววร่าเริงอย่างฟังได้ชัด ใช่..มันชัดเจนจนแทบจะทำให้คนฟังอย่างโตน้ำตาไหล

“...”

ยิ่งฟังคำตอกย้ำยิ่งทำให้น้ำตาไหลพราก แล้วยิ่งไอ้คำตอกย้ำนั่นมาจากปากของตัวตนเหตุที่เปลี่ยนไป มันยิ่งทำให้ยิ่งเจ็บขึ้นมากมายทวีคูณเข้าไปอีก พอแล้ว พอได้แล้ว โตในตอนนี้แทบไม่อยากจะได้ยินถ้อยคำที่ออกมาจากปากคนที่ลืมกันได้ลงคออีกแล้ว..พอได้แล้ว
.
.
.

“..ถ้าตัวโสดแล้ว... ตัวมาเป็นแฟนเค้าไหม?”

“?!”

“เค้ารักเดียวใจเดียว เค้ารักใครแล้วเค้ารักเลย ไม่มีวันเปลี่ยนใจ นอกจากแฟนเค้าจะเป็นฝ่ายบอกเลิกก่อน ..แล้วเค้าก็เหมือนจะรักตัว..ไม่รู้สิ..เค้าชอบตัวตั้งแต่วันแรกที่ลืมตาขึ้นมาเห็นตัวแล้ว แค่แวบแรกก็ชอบเลย..”

“...”

“เป็นแฟนกับเค้านะ..ถ้าตัวโสดแล้ว ตัวเป็นแฟนกับเค้าได้ไหม?”
.
.
.

ในสมองมันว่างเปล่า หยดน้ำตามันกลายเป็นเสียงหัวเราะร่า กี่ครั้ง? อีกกี่ครั้งที่คำว่าเชื่อใจกันมันจะต้องถูกพิสูจน์ อีกกี่ครั้งที่คนตรงหน้ายืนยันเสมอว่าจะไม่ทิ้งไป ไม่ว่าจะจำได้หรือไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นนายเดชา หรือเด็กชายเดชา และไม่ว่าจะผ่านอะไรมา หรือกำลังจะผ่านอะไรไป ไม่ว่ายังไง..เดชาก็ยังเลือก กฤดีกา นายกฤดีกา และเด็กชายกฤดีกา..

“เค้าขี้งอนนะ เค้าโลเลด้วย เรางี่เง่า เค้าง้องแง้ง เห็นเค้าเป็นแบบนี้ แต่ที่จริงเค้าอ่อนแอและอ่อนไหวมากมายเลยนะ..เค้าปกป้องใครไม่ได้ เค้าชอบหาเรื่องมาให้ ปวดหัว ถ้าเล็กชอบเค้าอนาคตเล็กคงต้องโคตรเหนื่อยเลยนะ ไหวไหม?”

“ก็คิดว่าได้อยู่นะ..เค้าแข็งแกร่งกว่าที่ตัวรู้เยอะ..”

“เค้ารู้..เค้าว่าเค้ารู้จักตัวดีกว่าใครทั้งหมด..”

“รู้แล้ว..’ยอมรับ’ ได้ไหม?”

เสียงกระซิบที่โน้มเข้ามาใกล้ กำลังทำให้หัวใจพองโต กฤดีกา เอียงหน้าหลบแล้วกอดคนที่ถือโอกาสก้มลงมาจูบไว้แน่น..

“...ก็ ‘รับ’ มาตั้งนานแล้ว ถ้าพอจะจำได้..”

เสียงแผ่วกระซิบอายๆ แต่ถึงอย่างนั้นคนที่โดนกอดไว้ก็ยังได้ยิน เดชาจ้องเขาตาระยิบวาวผ่านกระจกบานใหญ่ ..จ้องจนเหมือนสายตานั่นกำลังทะลุเข้าไปถึงแกนกลางหัวใจที่เต้นรัว

“..เค้ารักตัวนะ..”

คำพูดเหมือนพูดกับกระจกใส แต่เสียงที่สะท้อนมันกลับได้ยินกันแค่สองคน   

“อืมส์..รู้..”

“เค้าขอนะ..ตัวมีแค่เค้า..นะ..”

กระดุมเสื้อเชิ้ตกำลังถูกปลดออกทีละเม็ด ทีละเม็ด อีกครั้งที่โตรู้สึกร้อนวูบวาบเหมือนกำลังเป็นแค่เด็กไร้เดียงสาที่โดนผู้ใหญ่บ้ากาม แสดงให้เห็นถึงความเชี่ยวชาญของกลกามแห่งสัมผัส บนคอนโดสูงใจกลางเมืองพัทยา มีแค่เพียงกระจกใสแทนฝาผนัง กั้นกลางระหว่างด้านในและภายนอก..
.
.
.

..นายกฤดีกาลืมบอกเด็กชายเดชาไปหรือเปล่านะ ‘ว่านายเดชาโตขึ้นมาหมอนั่นชอบบรรยากาศแบบเอ้าส์ดอร์ที่สุด’
 
“..รูดแค่ซิบไม่ถอดกางเกงนะ..”

“อืมส์....อ้าส์!!..เล็ก...”

“เป็น..แฟนกันนะ..”

.
.
.

“..เป็น..ตั้งแต่ยังไม่ได้ขอแล้ว..”

TBC.