หัวข้อ: ไก่กุ๊กๆของรุกน่ารัก.... >////< [ทยอยจัดส่งหนังสือ 29/08/59 ]

[chisarachi]

เฮ้ยยยยยทำไมชีวิตตัวเล็กดาร์กอย่างนี้ล่ะ
โอ๋ๆๆๆ เดี๋ยวสามแฝดต้องเจอดีแน่

[Zitraphat]

เรื่องสั้นเฉพาะกิจ

ไก่กุ๊กๆของรุกน่ารัก.... >////<  [...นิยายชัดๆ..ความรักของตัวเล็ก... คำให้การของตัวเล็ก บทที่ 2]



...
"เฮ้ย!! พอแล้ว...เพลาๆบ้างก็ได้ ตั้งแต่เข้ามามึงยังไม่หยุดดื่มเลยนะ...ชีวิตซินเดอเรลล่ามันไม่สุขสมหรือไง? ไอ้น้อง!!"

"พี่พอแล้ว....ดื่มมากกว่านี้ผมให้พี่หารมากกว่าคนอื่นนะคร๊าพพพ!"

"...เดี๋ยวก็ได้ผัวไม่รู้ตัว..."

"สัสสสส!"

"ไม่ได้ใส่กะทินะมึง....ตอนเช้ามันไม่บูดหรอก..."


...
ปากหมากันเข้าไป...ทั้งรุ่นพี่รุ่นน้อง ผมจะทำอะไรได้นอกจากแก้เขินด้วยการยกอีกแก้วเข้าปาก ...

ตาร้อนๆ กับคอที่เริ่มจะเจ็บ ...เหมือนบอกอยู่กลายๆว่าร่างกายผมเริ่มจะน็อค...ผลที่น่าจะได้มาจากน้ำในสายยางที่ฉีดอัดใส่หน้าตอนช่วงเช้า...

แต่ก็แค่นั้นผมไม่ได้แคร์อาการตัวเอง ถึงจะเสียเวลาไปพอสมควรกับการที่ต้องอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ แต่ผมก็ยังลากสังขารมานั่งเมาอยู่ที่นี้ได้  ...วันนี้มีเลี้ยงส่งพี่ย้ง...พวกผมเลยมานอนกลิ้งนอนแถกที่ห้องพี่แกเกือบสิบชีวิต พี่เขาจะไปเรียนต่อต่างประเทศ ไอ้ผมที่เป็นรุ่นน้องเลยต้องตามมาส่ง ตามธรรมเนียมชาติไทย การเลี้ยงส่งที่เน้นดื่มแบบหัวราน้ำเป็นการสร้างความทรงจำกันแบบมึนๆ ที่น่าจดจำ? แบบสุดๆ... เนี้ย...คอนโดพี่ย้งเขาและเนี้ยก็เหล้าที่พวกผมหิ้วกันมาเกือบสี่ลัง...



***


...
"กุญแจคอนโดพี่... "

"??"

ตอนที่ผมจะก้าวออกจากรถ พี่ย้งที่ขับรถมาส่งก็ยัดพวกกุญแจกับคีย์การ์ดใส่มือมา ..

พี่ย้งรู้เรื่องความลำบากใจของผม.. รู้ทุกเรื่องว่าผมโดนอะไรบ้างเพราะตั้งแต่ย้ายที่เรียนผมก็มีแค่พี่ย้ง พี่รหัสที่คอยเป็นที่ปรึกษา พี่ย้งเขามองหน้าผมแบบยิ้มๆ คงจะสงสารหรือสมเพช หรือ อาจจะปนทุเรศในชะตากรรมผมด้วยก็ได้ ...

.
.
.

มันก็แค่ฟิวลิ่ง ณ ขณะนั้น ....

บนรถ..ผมร้องไห้โฮแล้วกอดคอหนาๆของพี่ย้งแน่น ....
หมดจากพี่ย้งไปผมจะระบายอะไรกับใคร หมดจากพี่ย้งไปผมจะเอาใครคุ้มหัว ผมเพิ่งรู้...ว่าบางที เหล้าก็ทำให้คนเราอ่อนแอได้อย่างคาดไม่ถึง...

.
.
.

"ไม่ได้ให้อยู่ ฟรี ...แต่ถือว่าให้อยู่เป็นค่าจ้างเลี้ยงไอ้จุ้น ปีแป่กอ จะแค่ช่วงลำบากใจ หรือจะย้ายไปอยู่ตลอดไปก็ได้ ...คอนโดนี้พี่คงไม่ได้กลับมาแล้ว ถือเป็นของขวัญที่อยู่ด้วยกันมาแล้วกัน..."

"หือออออออออ...พูดยังกับผมเป็นเมียน้อยแล้วเสี่ยอย่างพี่ยกคอนโดให้เพราะจะตีตัวออกห่าง???"

"...ถ้าเรามาเป็นเมียน้อยพี่จริง พี่ยกให้มากกว่าคอนโดอีก...ยกไอ้จุ้น ปีแป่กอให้แถมยกลูกชายนี่ให้อีกคน"

มือใหญ่แม่งคว้ามือผมมาตะปบไอ้ดุ้นแข็งๆที่นอนกึ่มๆอยู่ใต้กางเกงยีนส์ การล้อเล่นที่ทำเอาผมสะดุ้งเฮือก ..ไอ้พี่ย้งมันอาศัยช่วงผมมึนๆ ลูบหัวลูบหางผมแล้วหอมแก้มแรงๆ กับรุ่นพี่คนนี้ผมใจหายวาบเหมือนกัน ตอนที่คิดว่าจะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว...

"ผมจะโอนค่าห้องเข้าบัญชีให้นะพี่ย้ง"

"มีก็โอนไม่มีก็ไม่ต้อง....บ้านพี่รวย เลี้ยงเมียน้อยได้หลายคนอยู่"

"....เดี๋ยวก็ได้เป็นเอดส์ตายสักวัน..."

"ดีกว่าเป็นอดคร๊าพไอ้น้อง"

"...อยู่ทางนั้นดูแลสุขภาพดีๆนะพี่ย้ง..."

...ไม่รู้ว่าเพราะเมาเกินไปหรือเปล่าเสียงของผมถึงได้ครางเบาขนาดนั้น ...
ผมไม่อยากให้พี่ย้งไป ไม่อยากเหลือตัวคนเดียว...ไม่อยากอยู่อย่างนี้...

'ปัง!'

เสียงอะไรสักอย่างเหมือนโดนเตะอัดเข้ากับตัวรถ ผมสะดุ้งเฮือก ส่วนพี่ย้งผละออกจากผมลงไปดูรถและอ้อมไปเปิดประตูอีกด้านให้ผม...

ลูกบาสสีส้มกลิ้งหลุนๆอยู่ข้างๆรถ ...ส่วนเจ้าของลูกบาสทั้งสามหน่อ ยืนกอดอกหน้าสลอนอยู่ริมรั้ว..



...
"มาส่งถึงหน้าบ้าน...แล้วต้องถึงขนาดอุ้มไปส่งที่เตียงด้วยหรือเปล่า??"

หนึ่งในสามแฝดปากหมา เริ่มชงมาดอกแรก...

..พี่ย้งมองหน้าผมที่ได้แต่นิ่ง...แล้วแกก็อุ้มผมลงจากรถ...

.
.
.


"ต้องให้กูจูบพี่พวกมึงโชว์แล้วเอาขึ้นไปขย่มบนบ้านด้วยไหม?  จะได้หมดเรื่องแซว..."

...พี่ย้งแกพูดเหมือนคำราม กระแทกแผ่นหลังปิดประตูรถแล้วอุ้มผมเข้าบ้าน เดินขึ้นห้องผมโดยไม่สนใจสามแฝด ผมได้แต่กอดพี่ย้งแน่น ไม่อยากให้พี่ย้งไป ไม่อยากอยู่บ้านนี้กับไอ้พวกนั้น ไม่อยากแม้แต่จะหายใจร่วมกันกับพวกมันด้วยซ้ำ ...
.
.
.

"พี่ย้ง....ไม่ไปได้ไหม?"

.
.
.

ผมครางขอแล้วกอดแกไว้แน่น...


.
.
.

"งั้นไปทำพาสปอร์ตไหม ? แล้วย้ายไปอยู่ที่นู้นกับพี่..."

.
.
.


ประโยคนั้น....ผมได้ยินลางๆ ก่อนผมจะหลับลงไป....



***


...
"...จับแขนไว้ดิสัส...อะ....ไอ้ดอน มึงถ่าย..."

"ถ่ายเหี้ยไร พี่เขาก็ของกูนะ กูก็อยากลองบ้าง...แดนมึงถือกล้องเลย"

"ดีวา ...อย่าเพิ่งถอด พี่แม่งตัวสั่นแล้ว ไข้แดกเปล่าไม่รู้ ตัวร้อนฉิบหาย...เมื่อเช้ามึงก็เล่นไม่รู้เรื่อง ..."

"โทษแต่กู ...พวกมึงก็แกล้งพี่มัน...ถ้ากูไม่ฉีดน้ำใส่ พวกมึงจะเห็นพี่ถอดเสื้อไหม? "

"มัวแต่เถียงไปนะเหี้ย...เดี๋ยวพี่แม่งตื่นจนได้..."

"...ไม่น่าตื่นวะ เมาขนาดนี้แถมยังตัวร้อนอีก น่าจะไข้แดก...ดอน มึงมียาแก้ไขเหลือเปล่า? พอเถอะวันนี้แค่นี้พี่แม่งก็แย่แล้ว.."

"แล้วจะเอายังไง? มึงจะให้หยุดตอนนี้อะนะ ? ขืนชักช้า..ถ้าไม่ทำแล้วถ่ายคลิปไว้...ไอ้เหี้ยย้งคาบไปแดกแน่!! "

"แล้วพี่เขาจะไม่ยิ่งเกลียดพวกเราหรือวะ? เล่นแรงไปไหมพวกมึง?"

"ทำเป็นพูดดี...หรอมึงไม่อยาก?"

...เสียงไอ้สามนรก เหมือนเถียงกันงุ้งงิ้งๆ ดังเหมือนแมลงหวี่บินว่อนอยู่บนหัว มือเย็นๆสัมผัสลำคอผมแล้วลูบเบาๆ ...ความเย็นมันตัดกับผิวร้อนผ่าว...รู้สึกดีจนผมต้องเอียงแก้มเปิดทางให้มือนั้นลูบสัมผัสไปเรื่อยๆ ...

"...ให้เป็นของเล่นของพวกเรา...ยังดีกว่าให้ไปกับไอ้ย้งนั้น...หรือพวกมึงว่าไง??"

.
.
.


...ผมไม่ได้มีสติขนาดจะมาประมวลผลว่าพวกนรกจะคุยอะไรกัน...

.
.
.


ที่ผมรู้สึกก็แค่ รสสัมผัสของริมฝีปากเย็นที่เริ่มจะพรมไปทั่วตัว...ไม่รู้ว่ามือใครต่อมือใครที่ลูบไปทั่วตัวผม สมองมันปวดหนึบ กระบอกตาผมร้อนผ่าวจนยากที่จะลืมตา...

.
.
.

นิ้วแข็งๆสอดเข้ามาง้างปากผมออกแล้วสอดลิ้นเข้ามา...




"...แดน ...มึงยกสะโพกพี่ขึ้นก่อน..กูจะถอดกางเกง..." 

.
.
.



TBC.

[takara]

แล้วจะเป็นงัยต่ออะเนี้ย ตัวเล็กจะรอดมั้ยอะ แฝดนรกจริงจริง ทำตัวเล็กได้งัย

[Rafael]

เฮ้ยๆ ไอ้พวกแฝดนรกกกก
ทำอะไรตัวเล็กของเค้า ไม่ยอมนะเฮ่ยย

[=นีรนาคา=]

อ้าววว เอาแล้วไง ไอ้แฝดนรกเอ๊ยยย

[Ra poo]

กรี้ดดดดดดดด อิพวกเลววววววว



ตัวเล็กอย่ายอมแพ้นะ

[chae]

ทำใจไม่ได้จิงๆ TT

[~ณิมมานรฎี~]

   ตัวเล็กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

เค้าจะไปช่วยแล้วววววววววว   

[chisarachi]

ตัวเล็กห้ามยอมนะ ไม่ๆๆๆ
ตื่นมาเดี๋ยวนี้
ตื่นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน กระชากตัวเล็ก
รู้ว่าสามคนน่าจะแอบๆชอบตัวเล็ก แต่แกล้งแรงไปนะ T^T

[honeystar]

ตัวเล็กน่าสงสาร x3 ฮื่อออ (ในใจสงสารแต่เชียร์ 4P เอ๊ะ ยังไง)

[ELMI ELMA]

   คดี.......................ผลิก!!


 

[zerea]

แฝดนรก!!!!

[andear]

เฮ้ย ไอ้แฝดสามเอ๊ย

[greensnake]

ตัวเล็ก ไม่น้า น่าสงสารอ่ะ
ที่แท้สามแฝดนี้ชอบตัวเล็กเหรอเนี่ย
แต่ที่แกล้งกันออกจะเกินไปหน่อยนะ
แถมมีความคิดจะเคลมพี่อยู่ตลอดเวลาอีก
ถ้าไม่รู้เรื่องของตัวเล็กก่อนหน้านี้ล่ะก็นะ
จะจับตัวเล็กใส่พานให้พี่ย้งซะเลย
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[witchhound]

ไม่นะตัวเล็กของฉ้านนน

[-west-]

ตัวเล็ก ไม่อยากเป็นนางเอกบ้างเหรอลูก.. 555555555555

[second]

ไอ้แฝดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!! 

[nunnan]

แทงอีนางสองแฝดให้ตายยย

[ammamooty]

ง่าาอะไรอะมาต่อเร็วๆนะอยากรู้ต่อแล้วอะ//เตรียมตบไอ้แฝดบ้านั่น!

[$VAN$]

รักเขา แทนที่จะทำดีกับเขา
แต่ก็นี่แหละ คือเด็ก
แล้วตัวเล็กจะรอดไหมเนี่ย????

[sunshinesunrise]

ไอแฝด เลวมาก! นิสัย!

[iammz]

ลุ้นๆๆๆ

[Zitraphat]

เรื่องสั้นเฉพาะกิจ

ไก่กุ๊กๆของรุกน่ารัก.... >////<  [...นิยายชัดๆ..ความรักของตัวเล็ก... คำให้การของตัวเล็ก บทจบ]


"พี่มึงเป็นผู้ชาย จริงๆหรือเปล่าวะ?"
.
.
.

ดอนกลืนน้ำลายเฮือกแล้วมองร่างที่นอนไม่รู้ตัวอยู่เบื้องหน้า...ผิวสีนวลๆเรียบเสมอกันทั่วทั้งตัว มันไม่ได้ขาวอมชมพู แต่มันเนียนมือจนหยุดลูบไม่ได้ ....
.
.
.
ดีวา เป็นคนแรกที่ใช้ลิ้นฉกชิมต้นคอเนียน ...แล้วไล่ทำรอยบนผิวพี่ชาย กลิ่นเหล้าจางๆ กลิ่นลมหายใจร้อนๆ กลิ่นโคโลญที่บรรยายไม่ถูกแต่มันก็เข้ากันที่สุด...เหมือนเด็กที่แย่งกันแบ่งเค้กก้อนเล็ก กล้องถ่ายวิดีโอสุดท้ายก็ต้องอาศัยการตั้งกล้อง มากกว่าจะทำเป็นเรียลไทม์ถ่ายด้วยมือ ...

มือเล็กๆร้อนๆของพี่ ปัดป่ายสะเปะสะปะ  ความเย็นที่โถมเข้ามาตอนโดนถอดเสื้อผ้าออก มันยิ่งทำให้ทรมาน ลมหายใจเริ่มติดขัด ...กระสับกระส่ายกับแรงกอดรัดที่วนเวียนอยู่ทั่วตัว..


***


.
.
.
ในขณะที่ ดอน หยิบมือถือส่วนตัวขึ้นมาถ่ายภาพพี่ชายที่เปลือยเปล่าและเต็มไปด้วยรอยจูบแดงเป็นจ้ำ... ..สีหน้าทรมาน และการแสดงออกอย่างไม่รู้ตัว มันทำให้อดเก็บภาพนั้นไว้ไม่ได้ ก็แค่ขนาดจูบผิวเปลือยเปล่า ยังรู้ได้เลยว่าพี่ชายน่ากินขนาดไหน...
.
.
.

...เหมือนทุกครั้งที่แดน มักจะได้สติก่อนแฝดอีกสองคน.... 


....
"จะถ่ายอีกนานไหมสัส ไอ้พี่มึงจะตายอยู่แล้ว สันดาน!!"

ดีวา ใช้เท้าเขี่ย ดอนให้พ้นทาง ผ้าชุบน้ำบิดหมาดๆถูกส่งมาและแจกจ่ายให้แฝดอีกสองคน เช็ดเนื้อเช็ดตัวพี่ชายที่ร้อนระอุ...แดนขยับขึ้นไปนั่งบนหัวนอน ช้อนอุ้มใบหน้าที่ร้อนผ่าวขึ้นมาไว้บนตักแล้ว ค่อยๆเช็ดไล่ความร้อน...

"หื่นไม่คิดเลยพวกมึง...ตัวร้อนขนาดนี้ ถ้าปล่อยไว้อีกนิดเดียวแม่งชักแน่..."

ดวงตาสีฟ้าจางๆจ้องหน้าคนที่หน้าตาเหมือนกันอีกสองคนเหมือนคาดโทษ..
พี่ชายที่นอนทรมานไม่รู้เรื่องครางอื้อในลำคอ แล้วเอียงใบหน้าก้มต่ำลงลมหายใจร้อน... พ่นรดบนหน้าตัก ของหมอจำเป็น ...

"พี่แม่งแย่แล้ว...ต้องโทรบอกป่าป๋ากับมัมเปล่าวะ??"

"...โทรบอกให้มาเจอพี่ที่ตัวลายพร้อยแบบนี้อะนะ ?? ถ้าไม่โดนป่าป๋ากระทืบเหยียบหัวกูได้เลย..."

"แค่เช็ดตัวก็พอแล้วมั้ง...ไอ้พี่มันเลิกเพ้อแล้ว...สบายใจได้แล้ว..."
.
.
.

ความสบายใจมีได้แค่นิดเดียว เพราะหลังจากเช็ดตัวเสร็จ พี่ชายก็สำลักไอ...

อาการทรมานเป็นหนักขึ้นจนคนป่วยที่ไร้สติ ตะกายคว้าลำคอหนาของหนึ่งในสามแฝดมากอดไว้แน่น ห้วงลมหายใจของพี่ชายเหมือนจะขาดเป็นช่วงๆ ดวงตาที่เคยกลมใส ปรือลืมออกเป็นบางครั้ง แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องน่าสบายใจอะไรเพราะดวงตาคู่นั้น แดงก่ำและคลอไปด้วยหน่วยน้ำตา และเริ่มจะเพ้อหา ใครบางคน..
คนที่จากไปแสนไกล...

"แม่นาง....แม่นาง...อย่าไป...อย่าไป...อย่าทิ้งหนูไปนะ..."

"เฮ้ย...พาไปหาหมอเถอะ..."

ไม่รู้ว่าใครเป็นคนพูด ช่างมันเถอะเพราะในที่สุดอีกสองคนที่เหลือก็เห็นด้วยอยู่ดี..


..
"แดนออกรถ!!"

"เหี้ย!! ดอน มึงจะมาวิ่งดักหน้าดักหลังกูทำไม ไปเปิดประตูดิสัส !! เดี๋ยวพี่แม่งก็ยิ่งแย่หรอก!! "

.
.
.

...
ออกปากสั่งไป กระชับร่างในอ้อมกอดไป เมื่อครู่ ดีวา เพิ่งช้อนร่างเล็กแล้วอุ้มเข้าแผงอก แค่ถอดเสื้อผ้ากับตั้งกล้อง ....ยังไม่ทันทำอะไรมากไปกว่าจูบสร้างรอย พี่ชายก็เพ้อบอกว่าหนาว...ตัวพี่ร้อนจี๋  ร้อนเหมือนกับโดนอังด้วยถ่านไฟ ... สองมือเล็กๆกำจิกผ้าปูที่นอนแน่น ....แล้วบิดตัวด้วยความทรมาน ...
....

"แดนเดี๋ยว!!  ดอน มึงวิ่งไปเอายาพ่นขยายหลอดลมในห้องไอ้พี่มาก่อน!! "

ขึ้นรถมาได้ด้วยความทุลักทุเล เมื่อพี่ชาย ควานมือไม้ตะกายอย่างทรมานเหมือนคนตกน้ำ...ยิ่งตะกาย กอดของดีวายิ่งแน่นขึ้น...การกอดพี่ชายต่างแม่ไว้ในอ้อมแขน มันยิ่งทำให้ ดีวา รู้สึกตัวว่าพี่ชายตัวเล็กนิดเดียวเมื่อเทียบกันกับตัวเองและแฝดอีกสองคน ...
.
.
.

และมันก็ทำให้ได้รู้ด้วยว่า....พวกเขาเกือบทำอะไรกันลงไป...

.
.
.

"ไอ้พี่..มันได้แดกข้าวบ้างหรือเปล่าวะ? กูกอดแค่นี้ยังกลัวกระดูกมันจะหักเลย..."

"ไม่รู้ดิ...ตั้งแต่ไอ้แดนมันแกล้งเทกับข้าวที่ไอ้พี่ทำลงถังขยะ..กูก็ไม่เห็นไอ้พี่มันกินข้าวที่บ้านอีกเลย.."

"งั้นเหรอ ดอน กูนึกว่าพี่เลิกกินข้าวบ้านตั้งแต่ตอนที่มึงช้อนไข่พะโล้ของไอ้พี่มันเขวี้ยงหมาหน้าบ้านเล่นซะอีก..."

"..."

"..."

"....อย่ามองหน้ากู..."
.
.
.



***



...
"ไงไอ้แสบ...วุ่นกันทั้งคืน ไหวไหมเนี้ย?"

ดอน งัวเงียลืมตาขึ้นมาเห็นพ่อก่อนใคร ฝ่ามือใหญ่ไล่ลูบหัวพวกสามแฝดที่นอนบนที่นั่งหน้าห้องฉุกเฉินแล้วขยี้แรงๆ ...สามแฝดมองซ้ายมองขวา ระลึกชาติแล้วถึงได้มองเข้าไปในห้อง ฉุกเฉิน..

"แม่เขา จัดการแล้ว .." 

พ่อยิ้มให้จางๆ...

"แล้วพี่อะป่าป๋า?"

"เพิ่งย้ายไปห้องพิเศษ ...ไป...ลุกไปนอนห้องพิเศษดีกว่า...มีเรื่องต้องคุยกันยาว...."

สามแฝดกลืนน้ำลายหนืดๆลงคอ ตอนพ่อ ยกกล้องถ่ายวีดีโอตัวนั้นขึ้นมา...
.
.
.



***


...
ตัวเล็กไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ลืมตามาก็เห็นพ่อกับมัมแล้ว ....พ่อมายืนลูบหัวอยู่ใกล้ๆไอ้ความอบอุ่นของมือนี้ล่ะที่เหมือนโซ่คอยล่ามไม่ให้ตัวเล็กไปไหนไกลจากบ้าน...

"ไงพี่....แย่เลยนี่น่า..."

พ่อลูบหัวแล้วขยี้เบาๆ ตัวเล็กแทบจะคว้ามือนั้นมาแนบแก้มให้มือใหญ่มันติดกลิ่นให้ได้มากที่สุด

....กลิ่นของพ่อ...

"พวกน้องๆเอาพี่มาส่งโรงพยาบาล... ดูแลตัวเองบ้างหรือเปล่า ช่วงนี้ดื่มบ่อยนะเรา?"

ตัวเล็กได้แต่พยักหน้า...พ่อพูดอะไรมาก็พยักหน้าทั้งนั้น...ไม่อยากให้พ่อไปไหน ไม่อยากให้พ่อหยุดพูด ไม่อยากให้มือใหญ่คู่นี้ละออกไปจากใบหน้า....

.....แล้วความอ่อนล้าและความเพลียมันก็มาพรากพ่อไป...

สัมผัสอุ่นๆของพ่อมันแทนด้วย มือเย็นๆที่เริ่มจะไล้ไปตามแก้ม..ลืมตามาคราวนี้ที่เห็นคือภาพแฝดสาม ที่ดูจะหงอลงกว่าเดิม....ใบหน้าเข้มของแต่ละคน เหมือนจะบวมๆเจ่อๆ ช้ำๆ แปลกๆ

"เหี้ยดอน! เหี้ยแดน! ไอ้พี่ตื่นแล้ว!!"

.
.
.


เหมือนโดนหมาลาบราดอร์ตัวโตๆกระโจนใส่ ..
แรงกอดสามตันที่โถมมาแน่นพร้อมคำขอโทษ... มันทำเอาคนเป็นพี่ทั้งงงทั้งอดอมยิ้มไม่ได้ ...สำหรับไอ้แฝดนรกสามตัวนี้ ตัวเล็กก็ไม่ได้เกลียดอะไรมันมากมาย แต่กำแพงที่สร้างไว้มันสูงเกินไปต่างหาก...กำแพงที่ว่า ความรัก ของพ่อมันถูกแบ่งออกไปมากกว่า หนึ่ง...

แต่มันก็ไม่เลวร้ายอะไร ....
.
.

ถ้าหลับตาลงแล้วไม่มองหน้ากับตาสีฟ้าๆ กอดที่กอดมา ...รวมๆแล้วมันก็กลิ่น...คล้ายๆพ่ออยู่เหมือนกัน ...




***


ไฟสีขาวเปิดสว่าง แก็งเด็กแฝดและพี่ชายเคลียร์โต๊ะเตรียมลุกออกจากคลับ ดีวา หิ้วปีกพี่ชายที่เหมือนจะเมาไม่ได้สติให้เตรียมลุก แต่ดอนกลับดึงมือแดน เอาไว้ก่อน ...

"...เดี๋ยวก่อน ....ยังไปไม่ได้....ไอ้พวกเหี้ยนั้นล้วงมือถือกูไป"

เสียงกระซิบจากดอน ดังไม่ไกลไปกว่าบริเวณโต๊ะ พาให้แฝดอีกสองคนชะงักนิ่ง หันไปมองกลุ่มชายฉกรรจ์สี่ห้าคนที่เริ่มจะมองมาทางร่างเล็กๆของไอ้พี่ที่ดีวาหิ้วปีกไว้ ...

"ซื้อใหม่ก็ได้ช่างแม่งมัน รีบไปเถอะไอ้พี่แม่งไม่ไหวแล้ว ..."

"...ช่างไม่ได้ มือถือมันมีรูปไอ้พี่..."

"รูปเหี้ยอะไร?"

"รูปวันนั้น..."

"สัส!! ไหนป่าป๋าให้ลบทิ้งแล้วไง?"

"กูลบแต่ในกล้องวีดีโอ ในมือถือกูไม่อยากลบ..."

"แล้วจะเอายังไง?"

"เอาคืนมา ...แม่งพวกมันมองไอ้พี่แล้ว กูว่ามันดูรูปแล้วแน่เลย...เหี้ยเอ้ย!!!"

"สองต่อ ห้า... ไหวไหมพวกมึง ยังไงก็ต้องเหลือไว้ดูไอ้พี่มันคนหนึ่ง ขืนปล่อยไว้โดนหิ้วแน่..."

"รู้สึกเท่ๆเหมือนเป็นพระเอกนิยายเลยวะ..."

แดนพูดยิ้มๆแล้วหันไปมองพี่ชายที่ซบอยู่ข้างไหล่ดีวา

"ไอ้พี่เป็นนางเอก..."

แดนกับดอนพูดออกมาแทบจะพร้อมกัน...

.
.
.



***




...
'เพล้ง!'

'พลัก!!'

'ตุ๊บ!!'

'อั๊ก!!'

'โครม!!'

'ปึก!'

'........................................[เซ็นเซอร์]'

...
มือเล็กไล่ล้วงไปตามกระเป๋าคนที่นอนนิ่งกลางพื้น สี่ห้าคน ไล่ค้นแล้วกระทืบซ้ำตอนที่ร่างนั้นกระดิกตัว ...

"แดน โทรเข้าเครื่อง ดอน ดิ"

คนเป็นพี่สั่งแล้วถุยน้ำลายปนเลือดออก สักพักหลังจากโทรหา เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ตัวเล็กหันไปตามเสียงเพราะเหมือนจะเจอของกลางที่หนึ่งในร่างระบม ล้วงมือดึงแล้วโยนมือถือเครื่องเล็กให้ ดอน ก่อนจะปาดคราบเลือดที่ติดที่ข้างแก้มตัวเองออก...

"กลับเถอะ..."

คนเป็นพี่ตบหน้าตัวเองสองสามทีเรียกสติ แล้วกวักมือเรียก แฝดสามให้เดินตาม อดีตพระเอกนิยายทั้งสามที่น่าจะโดนไปหลายหมัดอยู่ มีเซเล็กน้อยตอนพยุงร่างช้ำๆให้ลุกขึ้นมา ....

"แล้วพวกนั่นอะพี่?"

"ทิ้งไว้นี่ล่ะ เดี๋ยวการ์ดมาเคลียร์..."

"...แต่..."

"ไม่ต้องห่วง การ์ดร้านนี้เด็กเก่าค่ายปู่พี่...คุยกันแล้ว เดี๋ยวจะลากไอ้พวกนั้นเข้าคุกเอง"

"...คราวหลังมีอะไรก็บอกพี่ดิ...เงียบเป็นเป่าสาก กลับไปเอาน้ำแข็งประคบหน้าเลย ..แล้วก็ที่คิ้วอะเลือดคั่งแล้ว ก้มลงมาดิ ดีวา"

"โอ้ย!! ไอ้พี่เจ็บ ทำอะไร?"

"คัดเลือดออก ...เจ็บแต่หน้าไม่เยิน เอาอะไร ? แล้วก็เนี้ยดอน ปากเจ่อมากกกก แดนไม่ต้องพูดถึงสภาพ...โตกันมายังไง ตัวเป็นควาย เตะต่อยไม่เป็น ??? "

...คนเป็นพี่ส่ายหัวปลงๆก่อน เริ่มดึงสายเนคไทเลอะเลือดที่พันมือไว้ออก...ตัวเล็กถนัดชกมวยคาดเชือก ถนัดพอๆกับการใช้ชีวิตอยู่ในค่ายมวยของปู่กับย่า ตั้งแต่พ่อทิ้งไป....
.
.
.
ชีวิตเมื่อก่อนที่เหมือนหมาโดนทิ้ง ทำให้วันๆไม่มีอะไรมากไปกว่า ลงอารมณ์ร้ายกับกระสอบทรายและต้นกล้วย ตัวเล็กอดทน ...แต่บางครั้งความอดทนมันก็ขาดผึง...

ตอนสร่างเมาแล้วเห็นน้องชายสามตัวโดนรุมซ้อม ...
คนเป็นพี่ยิ่งเดือด...
.
.
.
...ก็ว่าเคยบอกแล้วนะ ว่า เรื่องนี้ ตัวเล็กไม่ใช่นางเอก....
.
.
.
...
แล้วมันก็จบอย่างที่เห็น มวยวัดที่ใช้แค่ร่างกาย กับมวยค่ายที่ฝึกจนเตะต้นกล้วยขาดในสี่แข้ง มาตรฐานมันวัดกันไม่ได้อยู่แล้ว ...ยิ่งในผับที่มีอุปกรณ์ช่วยเหลือทั้งขวดทั้งโต๊ะ ตัวเล็กเลยยิ่งได้เปรียบ แม้จะ หนึ่งต่อห้าก็เถอะ!!


....
ขึ้นรถมาได้ สามแฝดก็เงียบกริบ ไอ้พี่ขับรถ เพราะสร่างเมาแบบสุดๆหลังออกกำลังและใช้เหงื่อ แดน นั่งเป็นตุ๊กตาข้างๆพี่ เหลือแค่ดีวา กับดอน อยู่เบาะหลัง ....
.
.
.

"ทำเหี้ยอะไรดอน?"

ดีวาหันไปกระซิบถาม ดอนที่ได้แต่ง่วนอยู่กับโทรศัพท์เครื่องเล็ก ...

"กูไล่ลบรูปอยู่...."

"เหี้ย..ลบทำไม ? กูว่าจะขอโหลด..."

"...ไม่คุ้มกันวะ.....โดนไอ้ห้าตัวนั่นกระทืบ...กูว่าคงไม่ปางตายเท่าโดนไอ้พี่กระทืบแน่...กูตงิดๆตั้งแต่ป่าป๋าบอกว่าอย่าทำไอ้พี่มันฟิวส์ขาดแล้ว...แถมขนาดมัมเห็นรูปในกล้อง มัมยังถามเลยว่ารอดกันมาได้ยังไง? ดีนะที่วันนั้นไอ้พี่มันเมาไม่รู้เรื่อง ...ขืนเก็บรูปไว้เหมือนแขวนชีวิตบนเส้นด้ายชัดๆ ถ้าไอ้พี่มันรู้...ชีวิตพวกเราจบแน่...ฉะนั้นให้กูลบรูปดีกว่า...หรือมึงว่าไง?"

"...กูก็ยังไม่อยากโดนตีนตาย....."

ดีวา หันมาแล้วพยักหน้าช้าๆ ....

ถึงว่าทำไมป่าป๋ากล้าที่จะปล่อยไอ้พี่ไว้กับพวกเขา..... แฝดสามนั่งเงียบตลอดเส้นทาง ต่างคนต่างคิดดีเท่าไหร่แล้วตอนที่แกล้งไอ้พี่ ไอ้พี่มันยังไม่เคยฟิวส์ขาด....ไอ้ทุกครั้งที่ผ่านมา...รอดมาได้ยังไงวะ??? แฝดสามยังสงสัยอยู่ถึงทุกวันนี้ ....

[jing_sng]

ลุ้นแทบแย่ นึกว่าโดนน้องตัวเองเล่นงานซะแล้ว
ความจริงภาพลักษณ์ที่เห็นอาจไม่ใช่สิ่งที่เป็นเสมอไปนิ
นี่แหละที่เค้าว่า โลกนี้เหมือนมายา

[NOO~KUNG]

    

[Ra poo]

ตัวเล็กสุดยอดเลยอ๊าาาาา

อ๊ายยยยย มีตอนพิเศษอีกมั้ยค้า

[nunnan]

 

[patchylove]

  เฮ้อ นึกว่าตัวเล็กจะแย่แล้วซะอีก

[witchhound]

ตัวเล็กสุดยอด!

[Paracetamol]

พลิกล็อกเลย 
นั่นสิ พวกแกรอดมาได้ไงวะ