:m15:ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0Title : เรื่องสั้น Because you belong with me เพราะว่านายเป็นของฉัน
Author : Storm
Main characters : รุกิ x เซลกิ
Author’s note : เรื่องสั้นเรื่องแรกฝากด้วยน่ะคะ ชอบหรือไม่ชอบติชมกันได้น่ะค่ะ ไม่ว่ากัน เพราะว่าเราเป็นมือใหม่ อยากได้คำแนะนำ ลองอ่านกันดู Let’s Go!!
แนะนำตัวละคร
รุกิ สปินฟิลด์
ลูกบุญธรรมของคุณชายใหญ่ ตระกูล สปินฟิลด์ หนุ่มหล่อ เงียบ สุขุม อย่างที่ใครๆ คิด แต่เมื่อเจอกับคนๆนึงเข้านิสัยกลับตรงกันข้ามทุกอย่างซะงั้น
“ยิ่งมองเท่าไหร่ก็ยิ่งน่ารัก ยิ่งอาการที่นายเหวี่ยงพี่นี่มันน่ารักมาก จนไม่รู้ว่าพี่จะทนไม่จับกดนายได้นานแค่ไหนน่ะ เซลกิ”
เซลกิ สปินฟิลด์
ลูกชายคนโตของ คุณชายคนรอง ตระกูล สปินฟินด์ หนุ่มหล่อ น่ารัก ของใครหลายๆคน ขึ้นชื่อเรื่องการเอาแต่ใจ ไม่ชอบอะไรเป็นเหวี่ยง ยิ่งได้อยู่ใกล้ใครบางคนยิ่งทำให้เขาพร้อมที่จะเหวี่ยงได้ตลอดเวลา
“หึ! เกลียดนายไอ้พี่บ้า ปากก็บอกว่ามองแค่ฉันคนเดียวแต่กลับไปอี๋อ๋อกับคนอื่นงั้นหรอ ได้เดี๋ยวนายได้เจอฉันแน่ แล้วจะรู้ว่าคนอย่างฉันไม่เคยยกของให้ใคร’’
ร่วมด้วยตัวป่วน
เบสท์ สปินฟิลด์
“เบื่อจริงๆ ไอ้พวกปากไม่ตรงกับใจเนี่ย ต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว”
ตอนที่ 1 อารมณ์มันขึ้น
เสียงกีต้าร์ที่ไพเราะทีถูกใครบางคนกำลังเล่นมันอยู่ แต่เสียงกีต้าร์ก็ถูกเปลี่ยนเป็นดุดันขึ้นมากระทันหันจากคนเล่นคนเดิมโดยที่ทำให้คนที่นั่งฟังอยู่ถึงกับงงในท่วงทำนองที่มันเปลี่ยนไปแบบกระทันหัน
“แกเป็นอะไรว่ะเซล เบสท์เห็นเซลอารมณ์ไม่ดีมาสองวันแล้วน่ะ เป็นอะไรเปล่า เมนท์ไม่มาหรอ 555”
เสียงหัวเราะของลูกพี่ลูกน้องดังขึ้นทำเอาคนที่นั่งเล่นกีต้าร์อยู่ถึงกับส่งสายตาอาคาดแค้นไปให้
“อุ้ย! อย่าส่งสายตาเหวี่ยงๆมาดิ่ว่ะขนลุก ไปส่งให้พี่รุกิคนเดียวเหอะ ไอ้สายตาแบบนี้’’
“อย่าพูดถึงชื่อนั้นถ้าแกยังไม่อยากตาย” พูดขู่พร้อมกับส่งสายตาอาคาดกว่าเดิมมาให้
“เออ ทะเลาะกันแน่ๆเลยใช่ไหมเนี่ย” พูดถาม
“เปล่า”
“แน่ใจ ไม่เชื่อหรอกเหวี่ยงสะขนาดนี่เฮ้อ เรื่องอะไรอีกล่ะ” ถามเพื่ออะไรว่ะเบสท์ถามให้อารมณ์เสียรึไงว่ะ
“อ่านดิ่ ” ผมหยิบหนังสือพิมพ์แล้วโยนใหมันดู
“อะไรว่ะ แซ่บเวอร์ ลือหึ่ง ไฮโซหนุ่มควงสาวสวยลูกสาวประธารบริษัทชื่อดัง’’ เหอะ! คอยดูน่ะกลับมาเจอดีแน่ ไอ้บ้า
“หึงว่างั้น”
“หึงหรอก็แค่ไม่อยากใช้ของร่วมกับใครก็เท่านั้น เพราะนายนั้นป็นของฉันคนเดียว” ผมบอกของๆผมก็ต้องเป็นของๆผมอยู่วันยังค่ำ คนอื่นห้ามยุ่ง
“เบื่อพวกปากไม่ตรงกับใจจริงเว๊ย! ไปทำงานดีกว่า” มันบอกคับแล้วมันก็เดินออกไป
“ปากไม่ตรงกับใจหรอ มึงหมายถึงใครว่ะเบสท์!” ผมตะโกนไล่หลังมันไป
“เปล่าก็แค่พูดลอยๆ!” มันตะโกนกลับมา
___________________________________________________________________________
ตอนที่ 2 เจอเหวี่ยงแน่
โว๊ย!! อารมณ์เสียครับ เบื่อ เซ็ง หงุดหงิด เหอะ! อี๋อ๋อกันเข้าไป ตอนนี้ผมมาอยู่บริษัทแล้วคับ คอยดูพ่อจะอาระวาดให้ห้องเลอะเลยคอยดู
“ไม่ทราบว่ามาพบใครค่ะ” ยัยนี่นี้เป็นใครเนี่ยไม่รู้จักผมได้ไง ผมเป็นใครคุณไม่รู้จักผมหรอ ช่างเหอะ จุดประสงค์ผมไม่ได้อยู่ที่นี่
“คุณค่ะเข้าไม่ได้น่ะค่ะ ท่านประธานสั่งไว้น่ะค่ะ คุณค่ะ!” ผมไม่ฟังยัยเลขาหน้าห้องก็ผมจะเข้าคุณจะทำไม
ผมผลักประตูเข้าไปโดยไม่ฟังเสียง ก็เจอกับคนที่ผมต้องการเจอนั่งเซ็นเอกสารอยู่ที่โต๊ะทำงานกลางห้อง
“คุณค่ะๆ”
“มีไรกันน่ะ ” คงตกใจที่เห็นผมยืนอยู่หน้าห้อง
“คุณคนนี้เขา”
“ไม่เป็นไรคับ เดี๋ยวผมจัดการเอง เชิญคุณทำงานต่อเถอะครับ” เขาบอกแล้วยัยเลขานั้นก็เดินออกไป
“นาย” เพล้ง! ไม่ใช่อะไรหรอกคับเสียงแก้วที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานล่วงลงสู่พื้นด้วยฝีมือผมเอง
แล้วก็ตามด้วย กองเอกสารทั้งหลายที่วางอยู่บนโต๊ะเขา ผมก็ปัดออกจากโต๊ะลงไปกองกับพื้นจนหมด
“เซล!” ถึงกับตวาดผมอย่างนี้ต้องจัดหนักซ่ะแล้ว ผมก็ยังไม่หยุดทำลายข้าวของในห้องเขา เหอะ!
“หยุดเดี๋ยวนี้น่ะเซล พี่บอกให้หยุดไง” เขาพยายามรวบมือผมไม่ให้ผมทำลายข้าวของในห้องเขา อย่าหวังเลย
“เซล เป็นอะไรเนี่ย” ยังมีหน้ามาถามอีก ผมมองพร้อมกับส่งสายตาที่เขาบอกว่ามันเหวี่ยงไปให้แล้ว ผมก็เดิน ออกไป
แค่นี้และรู้สึกเหมือนได้ระบาย อารมณ์ไปอีกแบบ สบายใจ
รุกิ
รู้สึกว่าปัญหากำลังวิ่งเข้ามาหาผมแล้วล่ะตอนนี้ ผมไม่รู้ว่าเซลกิ โมโหเรื่องอะไร ถึงได้มาถล่มห้องผมซ่ะไม่เหลือดี ขนาดนี่ แต่มันต้องทำให้ผมปวดหัวมากแน่ๆ
ตู๊ดๆๆๆๆ ผมพยายามต่อสายโทรศัพท์หาเบสท์ น้องชายผมที่มันน่าจะรู้เรื่องนี้ดีแน่ว่ามันเกิดอะไรขึ้น กับเรื่องที่ผมกำลังงงอยู่
กริ๊ก
[ ครับ]
“เบสท์ เซลมาถล่มห้องพี่เมื่อกี้ นายรู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น” ผมถามทันทีเมื่อน้องผมรับโทรศัพท์
[พี่ก็ลองอ่านข่าวซุบซิบดาราวันนี้ดิ่แล้วก็รู้เอง แหละ ว่าเรื่องอะไร แค่นี้น่ะคับ ผมทำงานอยู่] มันพูดจบก็ตัดสายไป ซุบซิบดาราหรอ
“แซ่บเวอร์ ลือหึ่ง ไฮโซหนุ่มควงสาวสวยลูกสาวประธารบริษัทชื่อดัง” นี่มันเรื่องบ้าอะไรว่ะเนี่ย ผมไปควงน้องเขาตอนไหนก็แค่ไปเจอกันที่งานแค่นั้นเอง นักข่าวนี่ถ้าจะบ้า เฮ้อ งานหนักแล้วสุดที่รักผมง้อได้ง่ายๆที่ไหนล่ะ ซวยแล้วซิ่มึง
เซลกิ
“ไงได้ข่าวว่าไปอาละวาดที่บริษัทมาสนุกไหมล่ะน่ะ” ข่าวเร็วดีนี่หว่า เบสท์พูดทักผม
“ก็ดี สนุกมากวันหลังก็ไปอาละวาดพี่เกียร์บ้างดิ่” เงียบเลยคับ แทงใจดำดิ่
“หุบปากไปเลยไป’’
“แล้วจะเอาไงต่อล่ะทีนี้ ป่านนี้เขาคงรู้แล้วล่ะว่านายโมโหเรื่องไร” รู้ก็ดี
“ช่างแม่งดิ่ รู้ก้รู้ไปดิ่”
“หึงเขาใช่ไหม”
“Not in the head “ ผมตอบแค่นั้น หึงหรอ ผมว่าผมไม่ได้หึงน่ะ แต่ผมไม่ชอบใช้ของร่วมกับใคร หรือว่าพวกคุณชอบล่ะ
“ปากไม่ตรงกับใจ”
รุกิ
ผมรีบเคลียร์งานให้เสร็จแล้วขับรถ ตรงมาที่บ้านทันทีคับ แตก็ต้องแปลกใจที่ไม่มีคนที่ผมอยากเจอนี่ดิ่ ปกติเซลกิเป็นคนไม่เที่ยวกลางคืนนี่คับ แต่แปลกวันนี้ไม่อยู่บ้าน รึว่าเขาไปแข่งรถ แต่วันนี้ก็ไม่มีแข่งรถนี่หว่า ไปไหนว่ะ
ตู๊ดๆๆๆๆ
โทรไปก็ไม่รับ รึว่าจะไปเที่ยวจริงๆ
ลองโทรหาเบสท์ดีกว่า
ตู๊ดๆๆๆๆ
กริ๊ก
[ว่า?] เสียงเพลงกระหึ่มเชียว
“อยู่ไหน” ผมถามทันทีเมื่อได้ยินเสียงเพลง ผมว่ามันต้องไม่ใช่สถานที่ๆที่ผมว่าเด็กนักเรียน ม.ปลาย ควรอยู่แน่นอน รับรองได้
“อัลปาก้า” นั้นไงผมว่าแล้วเชียวจริงๆด้วย
“แล้วเข้าไปได้ไง” ผมถามก็อายุมันยังไม่ถึงนี่
“ไม่เห็นยากนี่ก็บอกว่าเป็นน้องพี่รุกิก็ได้เข้าแล้ว” มันตอบ เออดี ไอ้พวกเหี้ยนี่ อ้างชื่อพี่
“เออ แล้วเซลอยู่กับแกรึเปล่าเนี่ยพี่กลับมาบ้านไม่เห็นเจอ” ผมถาม
“อยู่ดิ่กับลังเปิดฟลออยู่เนี่ย รีบมาเหอะ! ถ้าไม่อยากให้หมาคาบไปแดกซ่ะก่อนน่ะ’’ ว่าไงน่ะ มันพูดแค่นั้นผมก็ตัดสายมันทิ้งแล้วรีบขับรถไปที่อัลปาก้า สถานบันเทิงอันดับต้นๆของที่นี้ ซึ้งเพื่อนผมเป็นเจ้าของ แล้วผมก็ต้องไปเคลียร์กับไอ้เพื่อนชั่วนี่ด้วยว่าให้น้องผมเข้าไปได้ไง เหอะ!และเดี๋ยวเจอกันกับใครที่มันกล้ายุ่งกับเมียผมพวกมึงไม่ได้ตายดีแน่
ตอนที่ 3 ตามเมีย
เซลกิ
ตอนนี้ผมอยู่ที่อัลปาก้าคับ ที่จริงผมเป็นคนไม่เที่ยวสถานที่แบบนี้คับแต่แค่วันนี้ผมอยากเมาก็แค่นั้น แค่นั้นจริงคับ ไม่เกี่ยวกับใครเลยจริงๆ เหมือนตอนนี้ผมจะเมาได้ที่น่ะรู้สึกเหมือนโลกมันหมุน พิกลๆ แหะ อยากอ๊วกว่ะ
“ไหวป่าวเนี่ยเซล” เบสท์ถามผม ถ้าบอกว่าไม่ไหว มีหวังเสียฟอร์มคนอย่างผมหมด
“หว๊าย ดิ่ เบสท์ หวาย” บอกว่าไหมน่ะคับแต่รู้สึกว่าผมพูดช้าๆชอบกล
“ไหวมากอ่ะเสียงนี้เริ่มไปล่ะ’’
“ดื่มหน่อยยยยดิ่ว่ะอ้ายน้องงง” ผมชวนมันดื่ม
“ไม่เอาอ่ะพรุ่งนี้ถ่ายแบบแต่เช้าดี๋ยวลุกไม่ขึ้นว่ะ ตามสบายแค่มาเพื่อนก็พอล่ะมั้งเนี่ย” มันบอก ผมล่ะเบื่อจริงๆกับไอ้พวกบ้างานเนี่ย ไม่ใช้ว่าผมไม่มีงานทำน่ะคับ แต่ผมว่าไอ้เบสท์แมร่งงานเยอะเกิ๊น
“น่ารักจังเลยน่ะขอเบอร์ได้ป่ะคับ” ไอ้เหี่ยนี้มาม่อกูไม่ได้ดูอารมณ์กูเลยน่ะมึง
“ถ้ามึงยังไม่อยากตายก็รีบไสหัวไปไกลๆเมียกู” ใครว่ะเสียงแม่งคุ้นๆแล้วใครเมียมึงกูเป็นไปเมียใครเมื่อไหร่ งง
“สัส มึงเป็นใครว่ะก็ไล่กู” รู้สึกเหมือนมีคนทะเลาะกันข้างๆผม
“มึงจะไปดีๆป่ะล่ะ สัส” มีสงมีสัสด้วยแม่งเดี๋ยวตีกันชัวร์เชื่อผม เอิ๊ก!
“เฮ้ย พี่อย่ามีเรื่องเลยปล่อยแมร่งไปเหอะ’’ มึงคุยกับใครว่ะเบสท์ พี่เพ่อที่หนายยยย เอิ๊ก!
“อ้าว! นี่! แมร่ง ไอ้ดารานี่หว่า ตัวจริงแมร่ง น่ารักกว่าที่คิดอีกน่ะเนี่ย”
“อย่ามายุ่งกับกูไอ้พวกเหี้ย”
“อ้าว! ปากไม่ดีเลยน่ะน้อง”
“สัส ใครน้องมึงพี่กูยืนอยู่นี่หรอกมึงอย่ามั่ว”
“ปากดีน่ะมึง แมร่งจัดทั้งพี่ทั้งน้องเลยดีไหม” เย้!!ๆๆๆ มีเรื่องกันแน่
“ได้ไม่มีปัญหาอยู่แล้วมึงเข้ามา”
“มีเรื่องไรว่ะรุกิ เบสท์” โด่ มีคนเข้ามาห้ามอ่ะหมดหนุกเลย แต่เอ๋เมื่อกี้นี่มันเหมือนมีคนเรียกชื่อไอ้บ้านั้น คนที่ทำให้ผม อารมณ์เสียตลอดเวลา แบบนี้ไง เหอะ! แค่ได้ยินชื่อผมก็เริ่มมีอารมณ์ขึ้นมาอีกแล้ว
“เปล่า แค่ไอ้เหี้ยนี่แม่งเสือกยุ่งกับเมียกู” ใครเมียพี่ว่ะ ยัยนั้นใช่ไหม
รุกิ
“ขอโทษน่ะคับถ้าอยากมีเรื่องเชิญข้างนอกคับ’’ มันพูดเหมือนเป็นเชิงไล่ไอ้พวกเหี้ยนี่
“มึงเป้นใครกล้ามาออกคำสังกูสัส ” อ้าว ไอ้เหี้ยนี้มึงมาที่ของเขาแล้วเสือกไม่รู้จักเขาอีก มึงนี่แม่งโครตควายเลยจริงๆ
“พอดีผมเป็นเจ้าของที่นี่ น่ะคับ คุณจะออกไปได้หรือยังคับ” มันพูดบอกพร้อมกับพวกลูกน้องมันเดินเข้ามากันเป็นสิบ ทำให้คนในร้านถึงกับหยุดกิจกรรมการรื่นเริงกันทันที
“เออ ไปก็ได้ว่ะ มึงจำไว้ มึงอย่าให้กูเจอมึงที่อื่นน่ะสัส” มันบอกพลางชี้หน้าผมกับน้อง
“สัส มึงอะไรกันเนี่ย มึงเกือบทำร้านกูพังน่ะถ้ากูไม่ออกมาห้ามเนี่ย” มันบ่น
‘ก็ถ้าไม่เพราะว่ามึงให้น้องกูเข้ามามันก็ไม่มีเรื่องขนาดนี่หรอกเหี่ย’’ ดูเหมือนเรื่องทุกอย่างจะจบลงด้วยการที่ไม่มีใครได้เลือด แต่เจ้าตัวแสบของผมนี่ดิ่ เมาไม่รู้เรื่องเลย
“แล้วมึงจะดื่มเปล่ากูจะได้ให้เด็กพาไป VIP” มันถาม
“ไม่ว่ะมาตามเมียกลับบ้าน เมียแม่งหนีเที่ยว” ผมบอกมัน
“วู๊ เบื่อคนมีคู่ว่ะสัส น้องเบสท์สนใจมาเป็นคู่พี่พาสเปล่าคับ” นั้นม่อน้องกูอีก
“เหี่ย น้องกูห้ามยุ่งโว๊ย” ผมบอก
“เออ กูล้อเล่นน่ามึง งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้วกูไปเคลียร์งานก่อนว่ะไว้ว่างๆเจอกันมึง” มันบอกพร้อมเดินออกไปกับพวกลูกน้องมัน
“แล้วจะเอาไงต่อเนี่ย” เบสท์ถามผม
“กลับบ้าน” ผมตอบ
“’งั้นพี่พาเซลกลับแล้วกันเบสท์จะไปหาเพื่อน” มันบอก
“เออ เซลกลับบ้านน่ะคับที่รัก’’ ผมบอกกระซิบข้างหู เหมือนจะรู้สึกตัวว่าผมเรียก
“อย่ามายุ่งกับผมนะไอ้บ้า” นี่ขนาดเมาน่ะยังแรงเยอะอีก ปัดมือผมออกได้อีก
“กลับบ้านกันน่ะ” ผมบอกพร้อมกับอุ้มร่างของเซลกิขึ้นมา อื้อ กลิ่นละมุดหึ่งเชียวเมียกู บทจะเมาก็เมาได้ใจเลยเว๊ย
“อย่ามายุ่งกับผมน่ะ อย่ามายุ่ง อย่ายุ่ง” เพ้อตลอดทางที่ผมอุ้มเขามาจนถึงรถแล้วก็ผล่อยหลับไป
ตอนที่ 4 อย่างนี้มันต้องทำโทษ
รู้สึกเหมือนตัวลอยแหะ อื้อ ผมพยายามที่จะลืมตาแต่มันก็ยากเหลือเกิน ไม่รู้ว่าง่วง หรือแอลกอลฮอล์ที่ไม่ได้ดื่มมานาน อื้อ ร้อนๆแปลกๆไงก็ไม่รู้สิ่
“ตื่นแล้วหรอ เจ้าตัวดี” เสียงคุ้นๆแหะ
“พี่รุกิ ปล่อยผมน่ะ’’
“ไม่ปล่อย คนผิดต้องทำโทษ”
“ใครทำผิด ปล่อยน่ะโว๊ย’’ ผมพยายามดิ้นให้หลุดจากเขา ที่กำลังอุ้มผมอยู่
“ปล่อยหรอ ไม่ดีกว่ามั้ง วันนี้จะลงโทษเมีย เมียหนีเที่ยว แถมยังเมาไม่รู้เรื่องอีก ไม่ปล่อยไปง่ายๆหรอก”
“ใครเมียนาย ไปบอกอีผู้หญิงนั่นดิ่ มาบอกผมทำไม” ผมบอก เขาวางผมลงกับเตียง
“เฮ้อ นี่ตกลงวันนี้ที่ไปอาละวาดพี่ที่บริษัท แถมยังเมาขนาดนี้ นี่หึงหรอ” เขาถาม
“ไม่ได้หึง ใครหึงเราไม่ได้เป็นอะไรกันทำไม ผมต้องหึงคุณด้วยล่ะ อย่าสำคัญตัวเองผิดหน่อยเลย’’ ผมเหวี่ยงทันที ที่เขาพูดจบ
“หรอ ไม่ได้เป็นอะไรกันจริงอ่ะ งั้นมันต้องฟื้นความจำกันหน่อยแล้วล่ะ”
“อย่าทำอะไรผมน่ะ ปล่อย” ได้ยินแค่คำพูดนั้นและคับสร่างเมาทันทีเลย
“ก็จะได้จำได้ไงว่าเราเป็นอะไรกัน ฮึ” เขากระซิบที่ข้างหู พร้อมกับ
ไว่แค่นี้ก่อนล่ะกันน่ะ อาจจะมีงงบ้างเพราะมันเป็นเรื่องแรก ติชมกันได้น่ะคะ ลุ้นๆกันฉากต่อไปจะมี NC อ่ะเปล่า
หัวข้อ: เรื่องสั้น เพราะนายเป็นของผม จบแล้ว รอตอนพิเศษกันน่ะ (อ่าน 12755 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก