ตอนที่ 17
ว่ากันว่าวัน เวลาแห่งความสุขมักผ่านไปอย่างรวดเร็ว หากเป็นเวลาทุกข์มักจะผ่านไปอย่างเชื่องช้า ทั้งๆที่เวลาในแต่ละวันมันก็มีเท่ากัน
‘ ยิ่งสั้นเมื่อสุข ยาวนานเมื่อทุกข์ ’ เห็นจะเป็นจริงอย่างที่ว่า เพราะตอนนี้เขากำลังรู้สึกเช่นนั้นจริงๆหากว่ามีตะเกียงวิเศษ ที่ขอพรได้ 3 ข้อ เหมือนอาลาดินก็คงจะดี เพราะเขาคงขอต่อเวลาแห่งความสุขให้นานกว่านี้ แต่นั่นมันคงเป็นโลกแห่งจินตนาการของเด็กๆ ไม่ได้มีอยู่ในโลกของความเป็นจริง
“ พี่โอคิดอะไรอยู่หรือเปล่าครับ เห็นสีหน้าไม่ค่อยจะสบายเลยมีอะไรที่เราพอจะช่วยได้มั้ยครับ ”
เสียงของน้องห้องปลุกให้เขากลับมาสู่โลกปัจจุบัน หลังจากปล่อยให้ความคิดล่องลอยไปเรื่อยเปื่อย
“ นั่นสิครับ ผมไม่เคยเห็นพี่เป็นแบบนี้เลย ”
เวฟเดินเข้ามาสนับสนุน เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มมีหน้าตาไม่ค่อยสบายใจเท่าใดนัก เขานิ่งคิด เหมือนจะชั่งใจกับการตอบคำถามนี้อยู่ชั่วครู่ ก่อนจะเอ่ยปากถามบางอย่างกับเวฟและชอ
“ ก็ไม่มีอะไรหรอก พี่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยน่ะ อ้อ!!! พี่มีเรื่องจะถามเรา 2 คนนิดหนึ่ง ”
“ อะไรหรือครับ ถ้าเราตอบได้นะ รับรองจะรีบตอบเลย ”
เวฟกระตือรือร้นอยากจะตอบ เพราะน้อยครั้งที่ตัวเองจะเป็นคนตอบ เพราะส่วนใหญ่แล้วจะเป็นคนถามเสียมากกว่า เมื่อเขาเห็นอาการกระตือรือล้นจนออกนอกหน้าของน้องห้อง พ่วงตำแหน่งน้องรหัส ก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ ทั้งเวฟและชอต่างก็ทำให้เขายิ้มได้เสมอ ไม่ว่าเขาจะมีเรื่องราวอะไรไม่สบายใจก็ตาม
“ ไม่มีอะไรมากหรอก สมมุตินะว่า เรามีความรักกับใครซักคน แต่ความรักของเรามันอาจจะไม่จบอย่างสมหวัง เราจะทำอย่างไร ”
เขาเกริ่นนำ
“ ผมก็รักเขาสิครับ เพราะไม่มีใครรู้ว่าตอนจบมันจะเป็นอย่างไร แม้ว่าตอนจบ มันจะไม่สมหวังอย่างที่พี่บอกก็เหอะ อย่างน้อยก็ยังได้รัก เพราะผมถือคติที่ว่า ‘ อกหักดีกว่ารักไม่เป็น ’ ทำไมหรือครับ ”
เวฟตอบอย่างรวดเร็ว แบบไม่ต้องคิดให้เสียเวลา
“ แล้วเราล่ะชอ มีความคิดยังไง ”
เขาหันกลับมาถามชอ เพื่อฟังความคิดเห็นของชายหนุ่มอีกคน
“ ผมเหรอครับ ผมก็คิดคล้ายเวฟนะ เพราะยังไงเราก็ไม่รู้ว่ามันจะจบอย่างไร อย่างน้อยหากมีโอกาส ผมก็ขอทำให้เต็มที่เพราะหากว่ามันไม่สมหวังจริงๆ ผมก็ยังภูมิใจอยู่ว่าผมได้ทำดีที่สุดแล้ว ว่าแต่ที่พี่โอจะถามทำไมเหรอครับ ”
ชอให้คำตอบ ก่อนจะหันกลับมาถามคนถามคำถามนี้อีกครั้ง
“ ไม่มีอะไรหรอก พี่ก็ลองถามดูน่ะ อืม..... แล้วสมมุติว่าหากความรักทำให้เราต้องเลือกระหว่างเรื่องส่วนตัวกับเรื่องส่วนรวมล่ะ เราจะเลือกอย่างไร ”
เขาตอบ ก่อนถามคำถามอีกคำถามหนึ่ง ซึ่งทำให้เวฟกับชอนิ่งคิดไปอีกครู่ใหญ่ ก่อนจะเป็นชอที่เอ่ยขึ้นก่อน
“ อันนี้ตอบยากนะครับ จริงๆแล้วผมก็ไม่ใช่คนดีเด่นอะไร เป็นแค่คนธรรมดามีต้องการให้ตัวเองมีความสุขเหมือนคนทั่วๆไป แต่ว่าคงต้องดูก่อนน่ะครับว่า ไอ้เรื่องส่วนรวมที่พี่ว่าน่ะมันส่วน รวมแค่ไหน แล้วถ้าขาดเราไปมันยังไปต่อได้มั้ย หรือว่าเราทำอะไรให้ส่วนรวมมามากแค่ไหนแล้ว ถ้าผมทำเพื่อส่วนรวมมามากแล้ว ผมก็คงเลือกทำอะไรเพื่อตัวเองบ้าง ”
ชอกล่าวยาวเหยียดตามสิ่งที่ตนเองคิด
“ ส่วนผมก็คงคล้ายๆกับชอแหละ เพราะผมคงไม่อาจจะเป็นพ่อพระใจบุญได้ ”
เวฟพูดขึ้นหลังจากที่ฟังชอพูดจนจบ
“ พี่โอถามทำไมเหรอครับ ”
ชอถามเขากลับอย่างสงสัย
“ ไม่มีอะไรหรอก พี่ก็แค่อยากรู้ว่าเรา 2 คนมีมุมมองความคิดกับความรักยังไงน่ะ อืม!!! พรุ่งนี้มีงานแต่เช้าไม่ใช่เหรอ ไปนอนได้แล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ตื่นไม่รอดหรอก ”
เขาปฏิเสธ ก่อนจะเฉไฉเปลี่ยนเรื่องเสีย แต่ชอกับเวฟก็ไม่ได้ติดใจอะไรเพราะทั้งคู่แย่งกันเข้านอนอย่างรวดเร็ว เหมือนคนที่เพิ่งนึกได้ว่าลืมอะไรไว้ เขาก็ได้แต่ส่ายหน้าน้อยๆอย่างอ่อนใจกับน้องห้องทั้งคู่ เมื่อเวฟและชอเข้าห้องไปแล้ว เขายังคงยืนอยู่ริมระเบียงหลังห้องที่เดิม ไม่ได้เข้าห้องตามไปแต่อย่างไร
“ พี่ก็อยากคิดได้อย่างเรานะ แต่มันคงเป็นไปไม่ได้ ”
เขารำพึง รำพันกับตัวเอง พลางนึกย้อนกับไปถึงคำพูดของใครบางคน
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
‘ Ocean เรารู้มาว่า คุณกำลังแอบรักเด็กคนหนึ่งอยู่ แล้วฝ่ายนั้นก็มีใจให้ด้วยเช่นกัน มันเป็นความจริงหรือเปล่า ’
‘ หากว่ามันเป็นความจริง 1Pressure คุณจะว่ายังไง ’
‘ ผมคงว่าอะไรคุณไม่ได้อยู่แล้ว เพราะผมก็ไม่ได้อยู่ในฐานะที่จะว่าคุณได้ ผมก็แค่ถามเพราะผมคิดว่าคุณน่าจะรู้ตัวดีนะว่ากำลังทำอะไรอยู่ คุณทำอะไรได้แค่ไหน แล้วคุณอย่าคิดว่าจะไม่มีใครรู้เรื่องนี้นะ เพราะขนาดผมยังรู้ แล้วทางบ้านคุณจะไม่รู้เชียวเหรอ
อ้อ!!! ที่ผมพูดมาทั้งหมดเนี่ยะ ผมก็แค่เป็นห่วงคุณนะ แล้วก็อดสงสารเด็กคนนั้นไม่ได้ เขาจะรู้ตัวหรือเปล่าว่า กำลังโดนคุณหลอกให้รักแล้วก็ทิ้งน่ะ ’
เสียงของชายหนุ่มวัยยี่สิบปลายๆดังขึ้นในห้วงความคิด
‘ ผมไม่เคยหลอกเขา ผมจริงใจ ’
‘ คุณบอกว่าจริงใจ ช่างน่าขำนัก รู้ทั้งรู้ว่าตัวเองน่ะไม่สามารถรักใครได้ นอกจากคนที่พ่อ – แม่คุณเห็นสมควร ที่ผมพูดเนี่ยะก็แค่อยากจะเตือนสติคุณก็เท่านั้น ไม่ได้จะพูดเพื่อน้องสาวของผมหรอกนะ เพราะยังไงคุณก็ไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธอยู่แล้ว ’
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
‘ Hallo, 2Tidal speaking. ’
‘ 3Tide นี่เราเอง ’
‘ Ocean โอ้โห!!! ไม่คิดว่านายจะโทรฯมานะเนี่ยะ ว่าแต่มีอะไรเหรอ ถึงได้โทรฯมาหาเราได้น่ะ ’
เสียงจากปลายสายดังขึ้น ค่อนข้างจะสนิทสนม พอสมควร
‘ เรื่องเดียวกับที่ Pressure มานั่นแหละ ’
เขาตอบกลับปลายสาย
‘ Ocean ถ้านายโทรมาเพื่อถามเรื่องที่ Pressure ไปหานายล่ะก็นะ ทางนี้รู้หมดแล้ว ไม่งั้นท่าน Pressure จะวิ่งโล่ไปทำไม ’
‘ แล้ว..... ’
‘ พ่อกับแม่นายน่ะเหรอ นายก็น่าจะรู้นะว่าจะว่าอย่างไร แต่จริงๆแล้วท่านก็ยังไม่ได้พูดอะไรหรอกแต่เราคิดว่านายน่าจะรู้นะว่า ถ้านายกลับมาเมื่อไหร่อะไรจะเกิดขึ้น จากลูกไม่ ( ค่อยจะ ) รัก กลายมาเป็นลูกชายสุดโปรดขึ้นมากระทันหันแน่ๆ เชื่อขนมกินได้เลย ’
ปลายสายพูดต่ออย่างไหลลื่น ไม่ใคร่จะสนใจอารมณ์ของอีกฝ่ายเท่าใดนัก ก่อนจะถามกลับ
‘ แล้วตกลงนายจะทำยังไงกับเรื่องนี้ ’
‘ เรายังไม่รู้เลย นายก็รู้ว่าตอนนั้นมันยังไม่ใช่แบบนี้ ’
เขาตอบกลับอย่างเหนื่อยๆ กับสิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้
‘ เราก็พอจะเข้าใจนะ แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมแล้ว นายเองก็รู้นี่นา เพราะว่าตอนนี้ทุกอย่างที่พี่ 4Oceanic เคยรับผิดชอบตกมาเป็นของนายหมดแล้ว ’
‘ ก็นั่นแหละสิ่งที่เรากลัว เราไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ’
‘ นายกำลังคิดไม่ออกใช่มั้ยว่า นายควรจะบอกหรือไม่บอกดี ถ้านายถามความคิดเรานะ เราก็คิดว่านายควรจะบอก
เพราะเราคิดว่า ถ้าเป็นนายบอกเองเขาอาจจะเสียใจก็จริงอยู่ แต่มันก็คงจะดีกว่าให้เขารู้เอง หรือว่ารู้จากคนอื่น เพราะว่ามันจะเสียความรู้สึกด้วย ไม่ใช่แค่เสียใจ ’
‘ เราขอบใจนายมากนะ ที่ให้คำแนะนำ ’
‘ จะขอบใจทำไมวะ ก็เราเพื่อนกันนี่นา เพื่อนเป็นทุกข์ ก็ต้องช่วยกันสิ จริงมั้ย ว่าแต่นายโทรมาแค่นี้ใช่มั้ย ’
เขาเงียบแทนคำตอบ ซึ่งก็ทำให้คนปลายสายเป็นคนพูดต่อเอง
‘ ถ้างั้นเราไปนอนก่อนนะ ง่วงแล้ว โชคดีเพื่อน ’
เสียงสัญญาณถี่นั้นบอกให้เขารู้ว่าปลายสาย ตัดสายทิ้งไปแล้ว ทิ้งให้อีกฝ่ายยืนนิ่งอยู่คนเดียว
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
“ น้องครับ กิจกรรมนี้เป็นกิจกรรมสุดท้ายแล้ว ถ้าพวกเราทำได้ก็จะถือว่าทุกคนเป็นน้องวิท - เลโดยสมบูรณ์ ”
เสียงดังดุดันของพี่วิท - เล ดังขึ้น ท่านกลางหมู่น้องๆที่นั่งหมดแรงอยู่แล้วกิจกรรมสุดท้ายของงานรับน้องภายในก็เริ่มขึ้น แต่แรกนั้นน้องๆต้องผ่านมันไปด้วยตัวเอง พอรอบต่อๆมาก็มีพี่มาช่วย จากที่วางมือบนพื้น ก็เปลี่ยนมาเป็นวางบนมือพี่ๆแทน ซึ่งกว่าจะผ่านกิจกรรมสุดท้ายนี้ไปได้ ก็เรียกเหงื่อจากทุกคนได้เป็นอย่างดี แถมเมื่อกิจกรรมนั้นจบลง ยังแถมรอยน้ำตาแห่งความปลื้ม ดีใจ ซึ้งใจ ปะปนกันไปอีกด้วย
หลังจากเสร็จกิจกรรมรับน้องภายในช่วงเช้าแล้ว ก็มีกิจกรรมต่อในช่วงบ่าย ซึ่งนั่นก็คือ การแข่งกีฬาเชื่อมความสัมพันธ์ และสุดท้ายของงานรับน้องก็คือ งาน Marine Relationship ซึ่งเป็นงานเลี้ยงต้อนรับเข้าสู่ภาควิทยาศาสตร์ ทางทะเล อย่างเต็มตัว
เมื่อกิจกรรมในช่วงเช้าผ่านพ้นไปด้วยรอยยิ้ม คราบน้ำตา และหยาดเหงื่อของทุกคน กิจกรรมในช่วงบ่ายจึงเริ่มต้นขึ้นหลังจากที่พักเที่ยงและปล่อยให้น้องปี 1 กลับไปอาบน้ำมาเรียบร้อยแล้ว
“ นี่ริน พี่รหัสแกไปไหนวะ ”
“ หือ..... ก็อยู่นี่ไม่เห็นเหรอ ยืนอยู่ตัวเป็นๆโน่นน่ะ ”
เซาธเอ่ยถามขึ้น เมื่อทั้ง 4 นั่งรอให้ทุกคนมาครบ ซึ่งมารินก็ตอบกลับไป พลางชี้มือไปที่เวฟและชอที่ทำหน้าแป้นแล๊นอยู่ในกลุ่มเพื่อนๆ
“ หม้ายช่ายที เซาธมันหมายถึงพี่รหัสปี 4 ของ5เติ้ลเด่ะ ”
อีสทหันมาแย้งด้วยภาษาท้องถิ่น ที่มารินพอจะเข้าใจมากกว่าเดิมมากขึ้น
“ เออเน๊อะ เราก็ไม่เห็นพี่โอมาตั้งแต่เช้าแล้วนะ พี่เขาไม่ได้บอกแกเหรอริน ว่าวันนี้พี่เขาจะไปไหนน่ะ ”
นอธที่เพิ่งสังเกตเอ่ยถามขึ้นอีกคน
“ ไม่นิ พี่เค้าไม่ได้บอกอะไรเลยและอีกอย่างนะ เราเป็นน้องรหัสนะไม่ใช่ผู้ปกครอง พี่เขาจะได้รายงานเราทุกฝีก้าวน่ะ ”
มารินตอบ 3 พี่น้อง แต่นั่นมันก็เหมือนเป็นการเปิดโอกาสให้ทั้ง 3 แฝดเสียมากกว่า
“ อ้าว!!! อย่างนั้นเหรอ ไอ้เราก็นึกว่าเติ้ลนี่จะรู้กว่าใคร เพราะเห็นไปไหน มาไหนตัวติดกันทุกที ”
เซาธว่าเสียงสูง พร้อมกับหน้าตาล้อเลียน ทำให้มารินหน้าขึ้นสี
“ นั่นสิ ติดกันยิ่งกว่าปาท่องโก๋เสียอีก ”
อีสทช่วยตอกย้ำอีกคน
“ บ้า..... เลิกพูดได้แล้ว พี่เขาจะพูดแล้ว ”
มารินหน้าแดง ก่อนจะหาทางออกให้ตัวเอง ดีที่ว่ารุ่นพี่ในภาคเดินมาด้านหน้าพอดี
“ เอาล่ะครับน้องๆ ตอนนี้ก็ได้เวลาที่พวกเราลูกทะเลทุกคนจะเริ่มปฏิบัติการอิมพอสซิเบิลกันแล้ว ”
“ แหมๆ รู้สึกว่าแกจะโม้ไปหน่อยนะ ไอ้คุณ6เซิฟ ”
เวฟเดินมาสะกิดหลังคนพูดเมื่อครู่
“ นิดนึงๆ ”
เซิร์ฟหันมาตอบ ก่อนจะส่งหน้าที่ต่อให้กับเวฟดำเนินการต่อ ซึ่งก็เป็นการชี้แจงกีฬาของชาวทะเล ที่แข่งกันแต่ไม่เน้นชัยชนะ หากแต่เน้นความฮาเสียมากว่า
แล้วการแข่งขันสารพัดกีฬาฮาเฮสไตส์วิท - เลก็จบลง ก่อนจะปล่อยให้ทุกคนกลับไปเตรียมตัว เพื่อมาร่วมงานเลี้ยงในช่วงกลางคืน ตลอดระยะเวลาของการแข่งขันมารินก็ยังไม่เห็นเขาเลย ไม่รู้ว่าเขาไปไหน ทำไมถึงไม่มาร่วมกิจกรรมในวันนี้ แต่ลึกๆในใจแล้วก็คิดว่าเขาคงมีธุระสำคัญจริงๆ ไม่เช่นนั้นคงไม่ทิ้งงานของภาคไปเช่นนี้
งานเลี้ยงในตอนเย็นของภาควิทยาศาสตร์ ทางทะเลนั้น คล้ายกับงานเลี้ยงรับน้องของสถาบันอยู่บ้าง นั่นก็คือมีดนตรีให้ได้ยืดเส้น ยืดสายแต่สิ่งที่ต่างออกไปก็คือ นอกจากเปิดเพลงแล้ว ยังเปิดโอกาสให้
ทุกคนได้โชว์พลังเสียงอีกด้วย
และในครั้งนี้นั้นมารินก็ได้รับมอบหมายการเพื่อนพ้องที่รักยิ่ง (ยัดเยียด) ให้ออกมาร้องเพลงทั้งที่ทุกคนในภาคก็พอจะรู้อยู่ว่าฝีมือของมารินนั้นดีเข้าขั้น (ห่วย)มาก และจากการซุ่มฝึกซ้อมอยู่ในห้องเป็นเวลากว่าชั่วโมงก็คิดว่าน่าจะทำได้ ( มั้ง ) ถึงว่ามันจะออกมายังไงก็ตาม แต่ ณ ตอนนี้ก็ไม่มีใครต้องอายแล้ว เพราะทุกคนก็คือวิท – เล เหมือนกันเพราะฉะนั้นก็เต็มที่
“ เอาล่ะครับ พี่น้อง พวกผองชาวทะเลทุกคน ตอนนี้ผมมีความภูมิใจที่จะนำเสนอ บทเพลงไพเราะ จากหนุ่มน้อยที่เพื่อนๆช่วยกันส่ง ( ยัน ) ขึ้นมา ซึ่งเขาจะมาในบทเพลง..... ”
เวฟซึ่งรับหน้าที่เป็นพิธี ( เกิน ) กรในค่ำคืนนี้ประกาศขึ้น หลังจากที่การเป่าเทียนวันเกิดของน้องวิท – เลรุ่นล่าสุดจบลง
“ รักข้ามขอบฟ้า เชิญรับชม และรับฟังได้เลยครับ ”
สิ้นเสียงประกาศ ดนตรีอินโทนก็ดังขึ้น พร้อมๆกับเสียงปรบมือของทุกๆคน
7ขอบฟ้าเหนืออาณาใดกั้น
ใช่รักจะดั้นยากกว่านกโบยบิน
รักข้ามแผ่นน้ำ รักข้ามแผ่นดิน
เมื่อความรักดิ้น ฟ้ายังสิ้นความกว้างไกล
ขอบฟ้าทิ้งโค้งมาคลุมครอบ
อ้าแขนรายรอบโอบโลกไว้ภายใน
เหมือนอ้อมกอดรักแม้ได้โอบใคร
ชาติภาษาไม่สำคัญเท่าใจตรงกัน
รัก..ข้ามขอบฟ้า รักคือสื่อภาษาสวรรค์
อาจมีใจคนละดวง ต่างเก็บอยู่คนละทรวง
ไม่ห่วงถ้ามีสัมพันธ์
ขอบฟ้าแม้จะคนละฝาก
ห่างไกลกันมากแต่ก็ฟ้าเดียวกัน
รักข้ามขอบฟ้าข้ามมาผูกพัน
ผูกใจรักมั่นสองดวงให้เป็นดวงเดียว
รัก..ข้ามขอบฟ้า รักคือสื่อภาษาสวรรค์
อาจมีใจคนละดวง ต่างเก็บอยู่คนละทรวง
ไม่ห่วงถ้ามีสัมพันธ์
ขอบฟ้าแม้จะคนละฝาก
ห่างไกลกันมากแต่ก็ฟ้าเดียวกัน
รักข้ามขอบฟ้าข้ามมาผูกพัน
ผูกใจรักมั่นสองดวงให้เป็นดวงเดียว
กว่าจะร้องจนจบเพลงได้ ก็ทำให้เพื่อนและพี่ๆที่นั่งอยู่ลุ้นกันตัวโก่ง ด้วยเกรงว่าหนุ่มน้อยขาฮาจะกลางคัน เพราะหลายคนไม่คิดว่าเจ้าตัวจะร้องเพลงรักหวานๆแบบนี้
“ แหมๆๆ คุณน้องครับ พี่รู้สึกว่ารักข้ามขอบฟ้าของคุณน้องเนี่ยะ จะมาเร็วกว่าที่คิดอีกนะ ขอบฟ้านี่ช่างใกล้แค่เอื้อมจริงๆ ”
บีชเอ่ยขึ้นขำๆ พลางบุ้ยปากไปทางที่ใครคนหนึ่งยืนอยู่ แม้จะมองไม่ชัดว่าใคร เพราะแสงไฟค่อนข้างมืด แต่มารินก็คุ้นตาและรู้ด้วยใจภายใน เพราะเขาคือคนที่ตนเองมองหามาทั้งวัน
“ ว้าวววว เจ้าชายในฝัน ”
เซาธอุทานขึ้น พร้อมกับรอยยิ้มล้อเลียน ทำเอาคนที่โดนล้อหน้าแดงอย่างช่วยไม่ได้
“ แล้วคนรักข้ามขอบฟ้าของน้องเขาก็มีตัวตนแล้ว ยังไงผมก็ขอเชิญให้คนรักข้ามขอบฟ้าคนนี้ เป็นเกียรติร้องเพลงให้พวกเราฟังสักเพลงนะครับ ”
เวฟเอ่ยขึ้นพร้อมกับเชิญให้เขาขึ้นมาบนเวที ซึ่งเขาก็ไม่สามารถปฏิเสธได้แล้ว เพราะทุกคนปรบมือให้หมดแล้ว เขาเดินขึ้นเวทีด้วยรอยยิ้มที่มีอยู่บนใบหน้าเช่นเคย แต่สิ่งที่มารินเห็นนั้นมันไม่ใช่
เพราะปากเขายิ้มแต่นัยน์ตาเขากลับมีแววเศร้า สับสน เหมือนคนที่คิดอะไรอยู่ในใจมากมาย มันไม่ใช่นัยน์ตาสดใสเช่นเคย
“ พี่ร้องก็ได้ แต่พี่ต้องบอกไว้ก่อนนะว่า ถ้าพี่ร้องแล้วล่ม พวกเราต้องช่วยกันกู้หน้าพี่ด้วยนะ ”
เขาว่าขำๆ ทำให้ทุกคนฮาครืน ก่อนที่ปากไวๆขอเวฟจะตะโกนตอบกลับมา
“ ได้เลยครับพี่ ผมกับไอ้ชอในฐานะน้องรหัสที่ดีสัญญาว่า จะช่วยซ้ำให้เองพี่ไม่ต้องกลัว ”
คำพูดของเวฟเรียกเสียงหัวเราะจากทุกคนได้อีกครั้ง แต่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรเพียงแต่ส่ายหน้าระอาใจหน่อยๆก่อนจะเดินไปบอกชื่อเพลง ท่วงทำนองบทเพลงที่หลายคนรู้จักดีดังขึ้นพร้อมกับไฟที่ดับลง เหลือเพียงไฟที่ให้แสงสว่างบนเวทีเท่านั้นที่ยังติดอยู่
เขาก้าวออกมายืนกลางเวที ไม่มีแววของคนตื่นเวทีเหมือนเช่นกับมารินเมื่อครู่เลยแม้แต่น้อย เมื่อดนตรีบรรเลงถึงช่วงที่ต้องร้อง เขาก็ร้องด้วยน้ำเสียงที่ตรึงคนฟังได้ไม่ยากเย็นนัก ทุกคนปรบมือให้อีกครั้ง ซึ่งเขาก็โค้งตัวขอบคุณก่อนจะร้องเพลงต่อไป
8เหลืออีกกี่วัน อีกกี่คืนที่จะมีเธอ
เหลืออีกกี่ลมหายใจ ที่จะได้เจอกับความสดใส
เวลามีน้อยเหลือเกิน ที่ให้ฉันได้เตรียมหัวใจ
ว่าภาพที่เคยเห็นเมื่อวาน จะเป็นแค่ความหลังไป
ต่อจากนี้ นาทีนี้ จะนับทุกลมหายใจ
เก็บเอาวันเวลา แต่ละหยดหยาดไว้ข้างใน
จากวันนี้ คนคนนี้ จะรักเธอสุดหัวใจ
และจะย้ำซ้ำซ้ำ จากวันนี้จนถึงวันไกล ว่ารักเธอ
เสียไปมากมาย กับเวลาที่มันเลยผ่าน
เสียดายที่วันเมื่อวาน ที่ทำให้เธอมันยังน้อยไป
เวลาที่เหลือทุกนาที จากวันนี้จนวันสุดท้าย
ฉันจะเฝ้าทำทุกทาง ทุ่มเทให้สุดหัวใจ
ต่อจากนี้ นาทีนี้ จะนับทุกลมหายใจ
เก็บเอาวันเวลา แต่ละหยดหยาดไว้ข้างใน
จากวันนี้ คนคนนี้ จะรักเธอสุดหัวใจ
และจะย้ำซ้ำซ้ำ จากวันนี้จนถึงวันไกล ว่ารักเธอ
ถึงแม้ในวันนั้นที่เราไกลห่าง ในคืนที่อ้างว้างก็จะมีแต่เธอ
ต่อจากนี้ นาทีนี้ จะนับทุกลมหายใจ
เก็บเอาวันเวลา แต่ละหยดหยาดไว้ข้างใน
จากวันนี้ คนคนนี้ จะรักเธอสุดหัวใจ
และจะย้ำซ้ำซ้ำ จากวันนี้จนถึงวันไกล ว่ารักเธอ
ตลอดเวลาที่ดนตรีและเสียงร้องดำเนินอยู่ คนร้องก็มองลงมาด้านล่างสบตากับใครคนนั้นของตนด้วยสายตาที่สื่อความหมายหลายๆอย่าง ไม่ว่าจะรัก เศร้า ขอโทษและเสียใจ
เสียงปรบมือยาวนานหลังจากที่บทเพลงถูกขับขานจนจบ ทั้งที่ก่อนจับไมค์คนร้องยังกลัวล่ม แต่ผลงานหลังจากร้องเสร็จมันต่างกันเป็นไหนๆเขาโค้งตัวขอบคุณทุกคนอีกครั้ง ก่อนจะเดินเลี่ยงลงจากเวที แล้วปล่อยทุกคนได้สนุกกันต่อ
“ นี่เวฟ นายรู้สึกมั้ยว่าช่วงนี้พี่โอดูแปลกๆไปนะ ”
ชอหันมาพูดกับเพื่อนสนิท เมื่อคล้อยหลังพี่รหัสไปแล้ว
“ อืม..... ก็ว่าอยู่ ช่วงนี้พี่โอแปลกไปจริงนั่นแหละ ”
ทำไมทั้งคู่ที่เป็นน้องรหัส แถมยังอยู่ห้องเดียวกันจะไม่รู้ว่าพี่ตนเองมีอะไรในใจ แม้เจ้าตัวจะซ่อนทุกอย่างไว้ภายใต้ใบหน้ายิ้มแย้มก็ตาม งานเลี้ยงของภาควิท - เลจบลงด้วยดี ดีเสียจนบางคนแทบจะคลานกลับห้องไม่รอด ( ดื่มมากไปหน่อย )
“ รินกลับกันเหอะ ม่ายหวายและ โคตะระเหนื่อยเลย ”
เสียงเหมือนคนหมดแรงดังมาจากปากของเซาธ ก็จะไม่หมดแรงได้ไงเล่นเต้นไม่บันยะ บันยังซะขนาดนั้น
“ อืมๆ ”
มารินว่า ก่อนจะหันมาไขกุญแจรถ แต่เสียงข้อความจากโทรศัพท์มือถือเครื่องน้อยก็ดังขึ้นเสียก่อน
ติ๊ดๆ....ติ๊ดๆ
มารินเปิดอ่านข้อความ แต่สิ่งที่ตนเองได้อ่านนั้นก็ทำให้มือบางปล่อยโทรศัพท์ร่วงโดยไม่รู้ตัว
“ รินเป็นอะไร ใครส่งอะไรมา ”
เซาธถามขึ้นอย่างร้อนรน อาการเหนื่อยหายเป็นปลิดทิ้ง และไม่รอให้เพื่อนตอบเจ้าตัวก็หยิบโทรศัพท์มาอ่านเสียเอง@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
1Pressure (เพรชเชอะ) = ความดัน ความกดดัน
2Tidal ( ไทด์แอ็ล ) = น้ำขึ้น น้ำลง
3Tide ( ไทด์ ) = เวลาน้ำขึ้นหรือลง
4Oceanic ( โอเชียนิค) = เกี่ยวกับมหาสมุทร ในมหาสมุทร
5เติ้ล = ภาษาถิ่นที่ใช้เรียกบุคคลที่ 2 คล้ายกับคำว่า เธอ นาย
6เซิฟ ( surf ) = คลื่นหัวแตก
7เพลงรักข้ามขอบฟ้า = คำร้อง : กวี สัตตโกวิท ; ทำนอง : สง่า อารัมภีร
8เพลงรักเธอสุดหัวใจ = คำร้อง / ทำนอง ปิติ ลิ้มเจริญ ; เรียบเรียง เสกสรรค์ ปานประทีป[/color]
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
น้ำร้อนเดือดได้ที่แล้วขอรับ ใครจะต้มมาม่าบ้าง
ข้าเจ้ามีมาม่ารสหมูสับไว้บริการขอรับ
มาม่าของข้าเจ้ารสไม่จัดขอรับ ทานได้ทุกเพศ ทุกวัยขอรับ
ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาหากันขอรับ
หัวข้อ: (: Marine love you always :) { รัก...นิรันดร์ } บทส่งท้าย (จบแล้วจ้า) (อ่าน 28120 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก