หัวข้อ: ผม..เขา..และคณะวิศวกรรมศาสตร์ (Are you ready!!!)

[uandi]

     มารออ่ะค้าบ......

ชอบ ชอบ ... 

[DeShiWa]

 

อ่าครับผม แบบนี้ค่อยดีหน่อย

รู้สึกต้อมจะมีใจให้พี่บิ๊กแล้วนะครับ อิอิ

ไม่ค่อยสนใจหยกเท่าไร แบบนี้อะดีแล้วครับ

 

[● MaYa~Boy ●]

หนุกหนาน

ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

มาต่อเร็วๆ นะอยากอ่านอีกอ่ะ

[coloniser]

สนุกคับ รออ่านต่อนะค้าบ

[krappom]

เจอภาพบาดตาบาดใจขนาดนั้น
จะมีใครทนดูอยู่เฉยๆ ได้ล่ะ
 

[อาจารย์..สีฟ้า]

เจอภาพบาดตาบาดใจขนาดนั้น
จะมีใครทนดูอยู่เฉยๆ ได้ล่ะ
 

เห็นด้วยอย่างแรงครับ..มาต่อเร็วๆๆๆๆ นะครับ
เป็นกำลังใจให้นะครับ

[MyLoveMyBabe]

 

[•♀NoM!_KunG♀•]

อิอิ..............มารอต่อไปนะคร๊าฟ...............อิอิ

ยังไงก้อมาต่อด้วยนะคร๊าฟ...................

[cassper_W]

ม่ะไหร่มาต่ออ่ะ   

ร๊อ รอ รอ   

[ไอ้หัวแห้ว]

 


รอด้วยคนครับ

[Quill]

ตอนพิเศษ18.1 ความทรงจำ

 
            ผมกำลังนั่งอยู่บนเนินหญ้าสีเขียวสดใส มีพระอาทิตย์ที่กำลังโผล่พ้นขอบฟ้าขึ้นมาจากแนวภูเขาอยู่เบื้องหน้า ด้านข้างผมมีเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารัก เป็นใบหน้าที่ใครๆเห็นแล้วต้องรู้สึกว่าโลกนี้มันช่างสดใสเสียจริง


“ต้อม สบายดีไม๊ เราไม่ได้เจอกันนานเลนเนอะ


“อืม เราสบายดี แล้วหญิงหล่ะเป็นไงบ้าง”


“ไม่ต้องห่วงหญิงน่ะสบายอยู่แล้ว..”


“เราคิดถึงหญิงมากเลยรู้ไม๊”


“เรารู้ ลืมไปแล้วเหรอว่าหญิงจะอยู่ข้างต้อมตลอดไปน่ะ”


“อืม จำได้สิ”


“เราคงต้องไปแล้วหล่ะ ต้อมดูแลตัวเองให้ดีๆนะ อย่าให้คำสัญญาที่ให้ไว้กับหญิงมาทำร้ายหัวใจของต้อมได้อีก”


“เดี๋ยวสิหญิง เรายังไม่อยากให้หญิงไปเลยนะ อยู่ต่ออีกหน่อยไม่ได้เหรอ”



          หญิงส่งยิ้มที่แสนจะอบอุ่นให้ผม แล้วเธอก็เดินไปสู่แสงสว่างของดวงอาทิตย์ที่กำลังโผล่พ้นขอบฟ้า ผมสะดุ้งตื่นขึ้นในทันที ตอนนั้นเป็นเวลาประมาณ ตี 4 กว่าๆ เฮ้อ ผมไม่ได้เห็นหน้าเธอมานานมากแล้วสินะ แล้วทำไมจู่ๆถึงได้มาเจอกันในฝันได้หล่ะเนี่ย ผมลุกขึ้นล้างหน้าแปรงฟันมันตอนนั้นเลยเพราะคงนอนไม่หลับแล้ว นั่นหล่ะครับคือความรักที่ผมไม่เคยลืม เป็นความทรงจำที่มีพลังมากมาย สามารถเปลี่ยนนิสัยเพลย์บอยให้กลายมาเป็นคนรักเดียวใจเดียวได้ หญิงคือแฟนผมที่เสียชีวิตในวันวาเลนไทน์ วันที่ทุกคนมอบความรักให้แก่กัน แต่ผมมอบความตายให้เธอเป็นของขวัญ มันทำให้ชีวิตผมในช่วงนั้นเศร้าจนผมแทบบ้าไปเลย (ทุกวันนี้ไม่ได้โทษตัวเองแล้วครับ)



          ณ ค่ายโอลิมปิกวิชาการ(สอวน.) สาขาเคมี ปี  พ.ศ.2544 (รุ่นแรก ขอบอกว่าผมอ่ะรุ่น 1 อิอิ )


“พี่ครับ ผมมารายงานตัวครับ” ผมบอกกับรุ่นพี่คนหนึ่ง น่าจะอยู่ปี 1 นะครับ ตอนนั้นผมอยู่ ม.4


“มาทางนี้เลยน้อง เซ้นชื่อตรงนี้นะ  แล้วรับแฟ้มเอกสารแล้วก็ไปที่ห้อง บลาๆๆ...”  ยาวเหยียด


“ครับแล้วกระเป๋าเสื้อผ้าผมจะเอาไปเก็บไว้ไหนคับพี่”


“อ้าวน้องมาคนเดียวเหรอ”


“ครับพี่ บ้านผมอยู่ข้างๆมหาลัยนี่แหละคับ ก็เลยขี่จักรยานมา”


“อ้าวเหรอ อืมมงั้นเอาฝากไว้ที่โต๊ะลงทะเบียนก่อนก็ได้”  คนอื่นเค้ามีพ่อแม่พี่น้อง ปู่ย่าตายายมาส่งกันเต็มไปหมดครับ เห่อกันมาก ลูกหลานสอบติดค่ายโอลิมปิก แต่บ้านผมไม่มีใครสนใจหรอกครับ


“ขอบคุณครับพี่”




          เมื่อเข้าไปนั่งในห้องประชุม ผมก็เดินไปนั่งในบริเวณที่จัดไว้สำหรับเด็กเคมี ครับ แล้วก็มีเด็กผูหญิงอีกคนตามผมมาด้วย เธอเดินมาใกล้ๆผมแล้วก็เริ่มพูด


“เรานั่งด้วยคนได้ไม๊” น่ารักจังเลยคร๊าบบบ นั่งในใจผมก็ได้ครับ


“เอ่อ...ได้ครับ” แต่ไม่กล้าพูด พูดได้แค่นั้นแหละไม่เคยจีบผู้หญิงนี่หว่า ตั้งแต่เกิดอยู่แต่ ร.ร.ชายล้วน เพื่อนผู้หญิงก็ไม่มี


“เราชื่อหญิงนะ เธอชื่อต้อมใช่รึเปล่า” หาว่าอะไรนะ....ผีหลอกแน่ๆเลยรู้จักชื่อผมได้ไงเนี่ย


“เฮ้ย เธอรู้จักชื่อเราได้ไง” ตกใจมากเลย


“ใช่จริงๆด้วย” อะไรกันว่ะ


“ใช่อะไรเหรอ ทำไมเธอรู้จักชื่อเราอ่ะ”


“นี่จำเราไม่ได้จริงๆเหรอไงเนี่ย” จำอะไรว่ะไม่เข้าใจ


“อิคคิวซังจำองค์หญิงซุยุไม่ได้เหรอเจ้าค่ะ” พรึ่บ ความทรงจำหลั่งไหลเข้ามาเป็นฉากๆ อย่างรวดเร็ว


“เฮ้ยเป็นไปได้ไงทำไมหญิงมาอยู่ที่นี่ได้หล่ะ” 


“เราย้ายตามพ่อมาเรียนที่นี่ไง เราเห็นต้อมแว๊บแรกมันรู้สึกคุ้นๆน่ะเลยลองเรียกชื่อดู” อะไรจะจำได้ดีขนาดนั้น


“โห ไม่ได้เจอกันตั้งนาน 10กว่าปีได้แล้วมั้งเนี่ย ยังจำเราได้อีก เราจำหญิงไม่ได้เลย สวยขึ้นเป็นกอง” จริงๆครับ ตอนเด็กๆนี่ ขี้มูกเกรอะกรัง ผมเผ้ารุงรัง ทำไมโตขึ้นมันสวยบาดใจยังงี้ว่ะ


“ต้อมก็น่ารักขึ้นเยอะนะ เราเกือบจำไม่ได้เหมือนกันแหละ” อ๊าคคคคคคคค


“อธิการมาแล้วเดี๋ยวค่อยคุยกันในค่ายต่อนะ มีเรื่องคุยกันเยอะเลย”



         แล้วท่านอธิการก็เริ่มเปิดค่ายเลยครับ เนื่องด้วยสมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอเจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนา กรมหลวงนราธิวาสราชนครินทร์ ได้ทรงเล็งเห็นถึงความสำคัญและปัญหาในการพัฒนาการศึกษาวิทยาศาสตร์ คณิตศาสตร์ เพื่อให้ได้ระดับมาตรฐานสากล จึงได้ทรงพระราชทานเงินส่วนพระองค์ให้ศาสตราจารย์ศักดา ศิริพันธุ์ (นายกสมาคมวิทยาศาสตร์แห่งประเทศไทยในพระบรมราชูปถัมภ์ ในขณะนั้น) นำไปดำเนินการจัดตั้ง “มูลนิธิส่งเสริมโอลิมปิกวิชาการและพัฒนามาตรฐานวิทยาศาสตร์ศึกษา ในพระอุปถัมภ์สมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอ เจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนา กรมหลวงนราธิวาสราชนครินทร์ (สอวน.)” และทรงรับเป็นองค์ประธานมูลนิธิด้วยทรงเห็นว่าการดำเนินการปรับมาตรฐานการศึกษาให้เทียบเท่าสากล....  ยาวมากครับแต่ประมาณนี้แหละ


“เป็นไงบ้างหญิง ตั้งแต่วันนั้นเราก็ไม่เคยเจอกันอีกเลยนะ”


“อืม วันที่ต้อมย้ายไปน่ะเราร้องไห้แทบตายเลยนะ” ผมก็ร้องเหมือนกัน


“นั่นสิเนอะ แถวบ้านเราก็ไม่มีเด็กคนอื่นเลย มีกันอยู่ 2 คนก็เล่นกันอยู่แค่นั้น แล้วหญิงทำไงหล่ะ”


“เราก็อยู่ของเราคนเดียวน่ะ แรกมันก็เหงามากนะ แต่นานๆไปมันก็ชินไปเอง”


------------------------------------

แค่นี้ก่อนละกันครับ เนื่องจากเป็นตอนพิเศษจึงต้องลงสั้นๆ(เกี่ยวกันไม๊)สมมติว่าเกี่ยวละกันนะ 

ต้องรอไอ้บิ๊กหน่อยครับเพราะกว่ามันจะมาต้องหลังวันที่ 24 ไปแล้วนู่นอ่ะ

http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?songID=V2B7B0DDPAD&Autoplay=1

[BEta-K]

มาทันอ่านตอนพิเศษของต้อม  เศร้าอ่ะ   แล้วหลังจากนั้น ต้อมไปคบกะหยกได้ไงอ่า

[nOn†ღ]

ความทรงจำ สุขปนเศร้านะคะ   

[~•SAkurAIro•~]

น่าสงสารพี่หญิงจัง

รอตอนต่อไปงับบ

[cassper_W]

ความหลัง ฝังจาย   

แม้จะเศร้าแต่ก็เป็นความทรงจำดีดี ของเราเน้อะ

[beta]

อ่าว จริงดิพี่

เป็นเด็ก สอวน เหมือนกันเลยหว่า

พี่ถึงค่ายใหนครับ ?

ค่ายนี้สนุกเนอะ มาค่ายนี้ ได้แฟนไปเลย - -"

แต่ตอนนี้ก็เป็นเพื่อนกันละคร้าบ ^^

[BABY_CHICK]

เพลงนี้ น้องแก้มร้องนี่นา เพราะดี ชอบน้องแก้มครับ ฝึกอีกหน่อย สุดยอดแน่ๆ แต่เวทีนี้ นักร้องเสียงไม่ดีเหมือน เอเอฟ หรือว่า เอเอฟ ไม่ได้ร้องสดเนี่ย ไม่เกี่ยวกะนิยายหรอกครับ ฟังเพลงแล้ว นึกได้อ่ะ มาต่อแล้ว ดีมากๆบิ๊ก มารอนานเดี๋ยวงอลๆๆ

[cokeclub]

อ่านไปอ่านมาแล้ว เหมือนๆเรื่องของคนรู้จักเลยแฮะ เหอๆ

[bixzz]

ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะครับ...เศร้าจัง 
ว่าแต่คุณบิ๊กไปไหนเหรอครับ

[a22a]

ตอนพิเศษเศร้าจังคับ สงสารคุณ หญิงจังคับ

[coloniser]

เป็นความทรงจำที่ดีจังเลยนะคับพี่ต้อม

[Art[art]_CU]

"ทุกอย่าง...นั้นยังไม่แปรเปลี่ยนไป แต่ฉันจะมีแค่เธอในใจเหมือนดวงตะวัน"

เศร้าจิงๆ..........มันเป็นความทรงจำที่ดีครับพี่  ผมเข้าใจ

แต่ตอนนี้ในใจคงมีแต่ พี่บิ๊กแล้วอ่ะเด่ะ....โห๊ะๆๆ

[Quill]

"ทุกอย่าง...นั้นยังไม่แปรเปลี่ยนไป แต่ฉันจะมีแค่เธอในใจเหมือนดวงตะวัน"

เศร้าจิงๆ..........มันเป็นความทรงจำที่ดีครับพี่  ผมเข้าใจ

แต่ตอนนี้ในใจคงมีแต่ พี่บิ๊กแล้วอ่ะเด่ะ....โห๊ะๆๆ

  มันก็ดีอยู่หรอกคับ แต่ใครจะอยากมีหล่ะแบบนี้อ่ะ 

[nopkar]

   สิ่งที่ผ่านมาแล้ว เราคงกลับแก้อะไรไม่ได้ แต่เราก็ต้องไม่ลืมมัน แต่ก็อย่าให้มันมาทำร้ายปัจจุบันของเรา

          

[สมุนไพร]

เมื่อไหร่พี่บิ๊กจะมาหนออ... 

[boboaje]

ความหลังอันเสนเศร้า


ชีวิตก็แบบนี้ค่ะ  อย่าคิดมาก


แค่วันนี้เราได้มีคนที่เรากัน  และรักเรา


ก็ดีมากมายแล้วค่ะ

[gift_deb]

เป็นกะเทยมนุษยศาสตร์ค่ะ ตอนแรกว่าจะไม่เข้ามาอ่านละ เพราะไม่เคยมีแฟนเป็นเด็กวิดวะ


มีแต่วิดยา


และก้อคงจะไม่สามารถเป็นแฟนเด็กวิดวะเป็นแน่แท้ ในเมื่อไอ้วิดยาไม่ยอมปล่อยเราไป 


เข้ามารอพี่บิ๊ก อยากรู้ว่าใครจะเสียเอกราชก่อนกัน

[uandi]

  แง แง นานๆ จะได้อ่านสักที ... มีนิดเดียวเองครับ ...

 ไงก็มาต่อเร็วๆ เด้อ....

รอ รอ รอ .... บิ๊ก .... เมื่อไหร่จะมาน้า ...

[ไอ้หัวแห้ว]

ความสุขอันแสนเศร้า...

 


ประกอบกับเพลง ยิ่งมีอินเนอร์เลยครับเนี่ย


 

เห็นด้วยกับคห.ข้างบนครับ

ฟังเพลงนี้ แล้วนึกถึงแก้ม เดอะสตาร์4 เหมือนกัน ฮ่าๆ
เสียงแก้มซ้อนขึ้นมาเลยจากเสียงอ๊อฟ

[[€]ŝĊörŦ]

เหอะๆ...

เกี่ยวไม่เกี่ยวก็อ่านทั้งนั้นละครับ