หัวข้อ: ผม..เขา..และคณะวิศวกรรมศาสตร์ (Are you ready!!!)

[nolirin]

^
^
^
แวะมาจิ้มคนข้างบนอ่ะ

รีบมาต่อนะคะ  อยากอ่านแล้วอ่ะ

[palpouverny]

รีบมาต่อเร้วๆๆๆนะ
 

[Ryuse]

สงสัย . . .ที่เด็กวิศวะมันpopก็เพราะนิยายแนวBLแน่ๆเลย

ว่าแต่แถวนี้ไม่มีเด็กบริหารมั่งเลยเหรอ ขอเสียงมั่งจิ เอิ๊กๆ

[nopkar]

 

เย้ๆๆ มาต่อแล้วววว

[สาวตัวกลม]

อยู่แต่คณะครุกับคณะศึกษาอ่ะ แต่ขอตามอ่านด้วยได้ป่ะ เพราะชอบคณะวิดวะ   

[Quill]

ไอ้บิ๊กอู้   :m16

[nonos]

บทที่ 7 สะกดรอย

    ความรักคืออะไรนะหรอคับ ถ้าถามผมผมก็จะตอบว่าคือการที่คนๆ หนึ่งสามารถทำทุกสิ่งทุกอย่างได้เพื่อคนที่เราอยากอยู่ด้วยตลอดเวลา ไม่ว่าเราจะนอนหลับ เดินเล่น หรือ กินข้าวก็ตาม เราก็จะคงคิดถึงแต่เขาคนนั้นอยู่เสมอๆ ไม่ต้องพูดเพียงแค่มองตา เพียงแค่การสัมผัส ก็รู้ลึกถึงในหัวใจของเขาว่าเขารู้สึกและต้องการอะไร

    น่าแปลกครับที่ระยะหลังๆ นี้ผมจะคิดถึงตอนที่ไอ้ต้อมมันถีบผม เตะผม ต่อยผม ทั้งๆ ที่มันทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวด แต่ลึกๆ แล้วผมก็อยากให้มันแกล้งผมแบบนั้นอีก แต่กลับแพท เมื่อก่อนเราอยู่ด้วยกันเกือบตลอดทั้งวัน คิดถึงกันตลอดทั้งคืน กลับกลายเป็นว่าระยะทางและการอยู่ต่างสถานที่ทำให้ผมกับแพทเริ่มมีทางเดินเป็นของตนเอง

    วันนี้เป็นอีกวันหนึ่งคับที่ผมจะต้องเจอกับไอ้ต้อมมันแน่นอน เพราะเป็นช่วงที่นักศึกษาปีหนึ่งทุกคนจะต้องทำการลงชอป งานที่พวกเราจะต้องทำกันตลอดฤดูกาลของการลงชอปจะเกี่ยวกับพื้นฐานทางช่างทั้งหมดคับ ไม่ว่าจะเป็น ฝึกการเชื่อม การไส ตะไบ เจาะ ไฟฟ้า และงานปูน ซึ่งจะต้องเวียนฐานกันประมาณฐานละ 3 วัน (ถ้าจำไม่ผิด) ยกเว้นแต่ฐานช่างกล ซึ่งจะเน้นทักษะทางด้านกลึง ไส ตะใบ เจาะ เหล็ก จะใช้เวลาประมาณ 4 อาทิตย์นรก 4 อาทิตย์นรกนี้ต้องทำกันตั้งแต่แปดโมงเช้าจนถึงสองทุ่มเห็นจะได้ พาเอาเหนื่อยและอ่อนล้ากันแทบทุกคน แต่ผมจะมัวมานั่งเหนื่อยอยู่ไม่ได้แล้วคับ ต้องสู้คับเพราะจำเป็นต้องทำงานมากกว่าคนอื่น ทั้งงานของนักศึกษาวิศวะ และงานของนักสืบ!

    ผมมีนิสัยไม่ดีอยู่อย่างหนึ่งคับ คือ ถ้าไม่รู้อะไรแล้ว จะต้องสืบเสาะจนรู้ให้ได้ และคนที่มารังแกผม มันจะต้องได้รับความเจ็บปวดกลับคืนไปอย่างช้าๆ โดยที่มันไม่ทันรู้ตัว แต่โดยส่วนใหญ่แล้วผมจะเป็นมิตรกับทุกคน และเป็นเพื่อนกับคนอื่นได้ง่าย จึงไม่เคยมีใครมาทำอะไรให้ผมต้องเจ็บใจและเจ็บตัว

    ยกเว้นมัน!

    แน่นอนคับมันแค่จั๊กจี้ผมเท่านั้น ไม่ได้ทำอะไรให้ผมต้องแค้นเคืองอะไรกันมากมาย แต่ที่ผมจำเป็นจะต้องแค้นมันและเค้นมากด้วย เพราะผมไม่สามารถตอบโต้มันกลับได้เลย ไม่ว่าจะใช้กำลัง หรือ เถียงกับมันก็ตามที มันจะต้องเป็นคนถูกและชนะผมเสมอไป

    วิธีที่ผมจะชนะมันนะหรอคับ ไม่มีหรอกคับ ยกเว้นวิธีเดียวคือ ใช้ความรู้สึกที่ผมรู้สึกกับมันและผมคิดว่ามันก็เริ่มแสดงอาการบ่งบอก จัดการกับมันให้อยู่หมัด

    ผมรู้คับว่าการโน้มนาวใจใครสักคนให้มาหลงรักเราเป็นเรื่องที่ยาก แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่ทำไม่ได้ใช่ไหมแหละคับ แต่อาจต้องอาศัยเวลาสักหน่อย สักพักลูกไก่มันก็จะเดินเข้ามาอยู่ในกำมือ โดยที่เราไม่ต้องออกแรงอะไรเลย

    ผมเริ่มหาข้อมูลเกี่ยวกับไอ้ต้อมจากเพื่อนๆ ที่มาจากโรงเรียนเดียวกับมัน แต่เมื่อผมไปถามใคร มันก็ตอบอ่ำๆ อึ่งๆ ตอบเพียงแต่ว่ามันเรียนเก่ง และที่บ้านมันก็รับจัดตกแต่งบ้านอะไรประมาณนี้ แต่เมื่อผมถามว่ามันมีแฟนหรือยัง  คำตอบที่ผมได้คือ "ไม่รู้"
  
    "เฮ้ย! พวกมึงเป็นเพื่อนมันไงหวะ ไม่รู้ว่ามันมีแฟนหรือยัง" ผมถามด้วยน้ำเสียงสงสัยว่าไอ้พวกนี้มันปิกบังอะไรกูไว้แน่ เพื่อนไอ้ต้อมมันไม่ตอบอะไรเลยสักคน แต่อีกใจหนึ่งผมก็คิดว่า มันเป็นเรื่องส่วนตัวของเพื่อน บางคนมันอาจไม่บอกก็ได้

    การที่เพื่อนไอ้ต้อมมันไม่ตอบคำถามผม ทำให้ผมรู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่าง ซึ่งถือได้ว่าเป็นจุดเริ่มต้นที่ดี

    "หวัดดีชมพู่ สวยมาเลยนะวันนี้ จะน่ารักไปไหน...." ผมทักทายชมพู่ พร้อมยิ้มๆ เหมือนจริงใจ

    "ชมพู่ช่วงนี้เห็นไปไหนมาไหนกับไอ้ต้อม ไปกินข้าวก็ไปด้วยกัน ไปเรียนก็ไปด้วยกัน อะแน่........ โดนมันจีบอยู่อะดี๊..."

    "บ้า ถึงเค้าจะน่ารัก สวย เพอเฟค แต่เค้าก็มีแฟนแล้วนะ" ชมพู่ตอบอย่างอายๆ

    "ไอ้ต้อมมันยังไม่มีแฟน เป็นกิ๊กกะชมพู่ ไม่เห็นจะเสียหายอะไรเลย อิอิ" ผมพูดแบบติดตลก

    "ใครบอกว่ามันยังไม่มีแฟน โห ไอ้ต้อมอะมันมีแฟนแล้ว แต่แฟนมันเพิ่งโดนรถชนตาย" ชมพู่กล่าวแบบเศร้าๆ

    "เฮ้ย! จริงดิ แฟนมันโดนรถชนเมื่อไหร่อะ" ผมเริ่มได้ข้อมูลอะไรบางอย่าง ซึ่งไม่นึกว่าจะได้จากชมพู่

    "เห็นมันบอกว่ามันคบกันมาตั้งแต่ ม.4 แฟนมันอยู่โรงเรียนหญิง แต่ตัวมันอยู่โรงเรียนชายซึ่งอยู่คนละฟาก เดินข้ามถนนก็ถึงและ มันไปรับไปส่งแฟนมันทุกวัน แต่วันนั้นอะ แฟนมันมาโรงเรียนสายกว่าที่เคยนัดมันเอาไว้ โทรเข้ามือถือก็ไม่รับ ติดต่อก็ไม่ได้ มันเลยไปรอที่หน้าโรงเรียนหญิง พอแฟนมันมาถึง ไอ้ต้อมมันก็คงโกรธที่ให้มันรอนาน มันเลยว่าแฟนมัน และมันก็เลยไม่ยอมคุยกะแฟน แฟนมันก็ง้ออยู่นาน ร้องไห้ใหญ่เลย เห็นมันบอก มันก็ไม่ยกโทษให้ มันงอลเลยเดินข้ามถนนจะเข้าโรงเรียน ข้ามมาได้เกือบถึงแล้วมัง มันก็ได้ยินเสียงแตรรถดังยาวมาก โครม!! มันก็หันไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น มันบอกพอเห็นแล้วหัวใจแทบหยุดเต้นเลย มันเห็นเด็กผู้หญิงในมือกำช๊อคโกแลค โดนแรงกระแทกของรถยนต์ทำให้ร่างกระเด่นตามแรง หัวเด็กคนนั้นฟากกับพื้น เลือดไหลเต็มตัวเลย" ชมพู่พูดออกมาพร้อมกับน้ำตาซึมๆ

    "เล่าต่อสิชมพู่ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับไอ้ต้อมมันหละ" ผมถามชมพู่ทั้งๆ ที่ก็พอเดาเหตุการณ์ออก

    "เด็กผู้หญิ่งที่กำช็อคโกเลตอยู่นะคือแฟนมัน วันนั้นเป็นวันวาเลนไทด์ แฟนมันหอช๊อคโกแลตที่ทำเองอยู่ เลยมาสาย พอมาถึงไอ้ต้อมมันก็ด่าเลย ไม่ฟังอะไร เป็นใครก็ต้องร้องไห้ เป็นเราเราก็ร้อง ด้วยความเสียใจ แฟนมันร้องไห้ เดินเอาช๊อคโกแลตไปให้ไอ้ต้อม แต่โชคไม่ดี โดนรถชนเสียเสียชีวิต ไอ้ต้อมมันเลยยังไม่อยากมีแฟน " ชมพู่เล่าให้ผมฟังอย่างละเอียด

    "น่าสงสารไอ้ต้อมมัน" ผมพูดอย่างเศร้าๆ

    "ไอ้ต้อมมันไปคุยกับแฟนมันหน้าหลุมศพทุกวันเลย บิ๊ก" ชมพู่เริ่มตาแดง

    ผมสงสารไอ้ต้อมมันมาก มันรักแฟนมันมาก สิ่งที่ผมกำลังทำอยู่มันเป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้วหรอ ผมเริ่มถอดใจกับแผนการต่างๆ ที่อุตสาห์คิดตั้งหลายคืน

    "หวัดดี พี่ชมพู่" เด็กผู้ชายหน้าตาน่ารัก ผมสั้น ตัวสูงกว่าผมนิดหน่อย กำลังกล่าวคำทักทายชมพู่

    "หวัดดี หยก มาหาพี่ต้อมหรอ"

    "ครับ พี่เค้าอยู่ที่นี้หรือเปล่าคับ ผมไปหาที่หอแล้วไม่เจอ ผมเรียนเสร็จเร็วเลยนั่งรถเมย์มาเอง เข้าหอไม่ได้คับ"

    "ออ ไม่อยู่หรอกจ้า ไม่รู้มันไปไหน นั่งคุยกับพี่ก่อนก็ได้ เดี๋ยวมันก็มา นี่พี่บิ๊ก อยู่ภาคเดียวกับพี่ต้อมแหละ" ชมพู่แนะนำผมให้หยกรู้จัก

    "หวัดดี พี่บิ๊ก" การเข้ามาของหยกทำให้ผมที่กำลังอยู่ในอารมณ์เศร้าและสงสาร ต้องสะดุ้งตื้นพร้อมแผนการชั่วร้ายผุดขึ้นมาในสมองทันทีทันใด ในเมื่อไม่เข้าถ้ำเสือ แล้วจะได้ลูกเสือมาได้อย่างไร หลอกถามความจริงจากมันนี่แหละ

    "ดีคับ หยกเป็นน้องพี่ต้อมหรอ"

    "คับ"

    "อืม หน้าตาไม่เห็นเหมือนกันเลยเนอะ" ผมเริ่มถามเพื่อล้วงเอาความจริง

    "เป็นญาติกันคับ" หยกตอบแบบฉับพลัน

    "บ้านไอ้ต้อมมันทำอาชีพไรหวะ เห็นวันๆ กินแต่ KFC บ้านมันต้องโคตรรวย" ผมถามหยกทั้งๆ ที่มีคำตอบอยู่ในใจ

    "ที่บ้านพี่เค้าเลี้ยงกล้วยไม้ส่งออกอะคับ" หยกตอบแบบกระท่อนกระแท่น

    "ออ อืม" ไอ้หยกคนนี้มันใช่น้องไอ้ต้อมจริงๆ หรือหวะ ไหนเพื่อนมันบอกบ้านไอ้ต้อมมันรับจัดตกแต่งบ้านงะ

    "หยกเรียนอยู่ไหนหละคับ เห็นแลเหนื่อยๆ"  

    "อยู่แถวๆ บางนาคับ"
 
    "ไกลเนอะ ถึงว่าไอ้ต้อมมันต้องคอยไปรับไปส่ง มันเลยเข้าเรียนบ้าง ไม่เข้าเรียนบ้าง"

    "ออ พอดีหยกเพิ่งเข้ากรุงเทพเป็นครั้งแรกนะคับ"
  
    โห ไอ้ต้อมมันจะทำหน้าที่ดีเกินพี่เกินน้องไปหน่อยและคับ ผมสงสัยตั้งแต่คำถามแรกยันคำถามสุดท้ายที่ผมได้ถามไป ตกลงหยกมันญาติไอ้ต้อมจริงหรอหวะ???

    

    เช้านี้ผมต้องตื้นตั้งแต่ไก่โห่เลยคับ เพราะต้องเอาสมุดของไอ้ต้อมไปคืนให้มัน ก็มันดันลืมไว้ที่ห้องเรียนอะคับ แล้วไม่มีใครรู้จักหอมันยกเว้นชมพู่ แต่มันเป็นเหตุบังเอิญจริงๆ คับ วันนั้นชมพู่ต้องรีบไปหาแฟน ไม่รู้ทำไมต้องไปหากันวันนี้ด้วยก็ไม่รู้ มันเลยบอกทางไปหอไอ้ต้อมแก่ผม

    ผมอาบน้ำแต่งตัวอยู่นานคับ ส่องกระจกแล้ว ส่องกระจกอีก วันนี้ต้องไปหาไอ้ต้อมมันที่หอ กูจะเข้าไปหามันยังไงดีหวะ.....

    ก๊อก! ก๊อก! ผมเคาะประตูพร้อมกับได้ยินเสียงคนเดินมาเปิดประตู

   ไอ้ต้อมมันเปิดประตูออกมาในสภาพที่เหมือนไม่ได้นอนมาทั้งคืน มันไม่ได้ใส่อะไรนอนเลยคับ นอกจากบ๊อกเซอร์ตัวเดียว

    ปกติแล้วผมมองแต่หุ่นผู้หญิงคับ แต่พอผมเห็นไอ้ต้อมมันในสภาพแบบนี้ ทำเอาผมรู้สึกแปลกๆ ที่ท้อง ใบหน้าเริ่มรู้สึกร้อน ตัวของผมสั่นไปหมด ซึ่งผมก็ไม่รู้เหมือนกันคับว่าทำไมต้องสั่น ผมพยายามเก็บอาการ แต่แล้วก็ไม่ได้ผล ตอนนั้นไอ้ต้อมมันผอมและมีกล้ามหน้าท้องคับ หุ่นมันสวยมาก ทำเอาผมเริ่มตกหลุมรักศัตรูของผมเข้าแล้วสิ แต่ไม่ได้คับ ผมจะตกหลุมรักมันได้ไง ผมเป็นผู้ชายนะ และอีกอย่างผมต้องทำให้มันรักผมสิ ถึงจะถูก

   "เฮ้ย ทำไมมือมึงสั่นๆ หวะ" ไอ้ต้อมถาม

    "ออ เมื่อคืนกูนอนดึก" ผมตอบกระท่อนกระแท่น

    "อะ สมุดมึง รีบทำการบ้านส่งให้ทันเช้านี้หละ" ผมทำเสียงแข็งแล้วรีบเอาสมุดให้แล้วรีบเดินออกจากห้องมัน

    "ขอบใจ บิ๊ก" ไอ้ต้อมมันพูดกับผมดีๆ เป็นด้วยหรอหวะ แต่จะมีกี่คนที่จะรู้ว่า คนที่ไม่เคยพูดคำหวานๆ ให้กันเลย เพียงแค่คนใดคนหนึ่งยอมพูดออกมา คำๆ นั้นมันสามารถทำลายกำแพงของอีกฝ่ายให้ทลายลงได้เลยทีเดียวคับ

    "จะไปไหนแต่เช้า นอนเล่นห้องกูก่อนดิ"

    "ไม่เอา กูจะไปไหนก็เรื่องของกู" ทั้งที่ใจผมอยากจะลองเข้าไปอยู่ในห้องมันให้นานกว่านี้ แต่ผมกลัวว่าผมจะก้าวพลาดตกหลุมพลางที่มันอาจสร้างขึ้นก็เป็นได้

    "ไอ้หยกมันก็อยู่ มึงจะกลัวอะไร" มันบอกเชิงท้าทายให้ผมอยู่

    "กูไม่ได้กลัวนะเว้ย เออ ก็ได้"

    ผมเข้าไปในห้องไอ้ต้อมคับ ห้องมันค่อนข้างรก แต่สิ่งที่ดึงดูดความสนใจของผมก็คือ คนที่นอนอยู่บนเตียงในสภาพไม่ได้ใส่เสื้อ ใส่แต่กางเกงในตัวเดียว

    "พี่บิ๊ก หวัดดี" หยกตื่นขึ้นมาทักทายผม แล้วลุกจากเตียงโดยใช้ผ้าห่มแทนผ้าขนหนูเดินไปที่ห้องน้ำ

   ผมอึ้งและทึ่ง พร้อมคำถามที่ผุดขึ้นมาในหัวมากมาย ซึ่งเป็นเครื่องตกย้ำในสิ่งที่ผมใฝ่หามานาน

    "ไอ้ต้อม กูรู้ว่าไอ้หยกเป็นแฟนมึง มึงโกหกคนอื่นได้ แต่มึงโกหกกูอะ ยาก มึงกับหยกเป็นแฟนกันใช่ปะหวะ" ผมพูดกระซิบที่หูไอ้ต้อมขณะที่มันกำลังเล่นเกมส์อยู่เพลินๆ

    ผมพูดอะไรไป ผมไปถามมันตรงๆ อย่างนี้ มันจะบอกความจริงผมไหม แล้วแผนการสะกดรอยว่าไอ้หยกกับไอ้ต้อมมันคือใครต้องจบลง เพียงคำถามโง่ๆ เพียงคำถามเดียวเท่านั้นหรือ ใจจริงๆ เราอยากถามมันเพื่ออะไร อยากให้มันตอบว่าใช่ หรือ อยากให้มันตอบว่าไม่กันแน่

    ไอ้ต้อมมันหันมามองผมด้วยสีหน้าที่เฉยชาแล้วตอบคำถามของผมสั้นๆ ว่า

    "เออ ใช่ หยกกะกูเป็นแฟนกัน"

    ตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกเลยคับ ผมเพิ่งรู้ว่าคำตอบที่ผมอยากฟังจากปากของมันคือคำว่า"ไม่ใช่"คำเดียวเท่านั้น น้ำตาของผมเริ่มไหลคลอที่นัยตา ผมรีบเค้ากระเป๋าแล้วเดินออกไปจากห้องมัน

    "มันมีแฟนแล้วก็ดีแล้วนิ กูเป็นผู้ชายจะไปรักมันได้อย่างไร นิสัยมันก็ไม่ดี หน้าตาก็ไม่ดี มันไม่เห็นจะดีอะไรสักอย่าง ........กูจะเสียใจไปทำไม" ผมพยายามปลอมตัวเองอยู่นาน แต่สุดท้ายผมก็เพิ่งรู้ว่า ไอ้ต้อมมันวางกับดักไว้ระหว่างทาง ทำให้ผมที่มัวแต่สะกดรอยมันโดยไม่สนใจอะไร ก้าวพลาดตกลงไปในหลุมพลางที่มันทำขึ้น จนยากที่ผมจะตะเกียกตะกายขึ้นมาจากหลุมนั้นเสียแล้ว

    ครั้งนี้ผมจะเป็นผู้แพ้อีกแล้วหรือ จะมีสักครั้งไหมที่มันจะเป็นหมาก ให้ผมเป็นคนบังคับให้เดินตามที่ใจผมต้องการ

   แต่! ยังหรอกคับ หมากกระดานนี้มันเพิ่งเริ่มเท่านั้นเอง

..........................................................................................

ปล.
ช่วงระยะเวลาต่างๆ มันนานมากจนผมจำไม่ได้ ถ้าผิดพลาดประการใดก็ขอโทษนะเฟ้ย

    ส่วนเพื่อนๆ ที่รอฉากนั้น ติดตามต่อในตอนหน้านะคับเพราะเรื่องมันกำลังจะไปถึงจุดๆ นั้นแล้ว ตอนนี้กำลังคิดกันว่าจะเล่าออกมาให้ติดเรทอะไรดี อิอิ อีกอย่างเล่าไม่เป็นด้วยสิ ไม่มีประสบการณ์ ต้องไปหาประการณ์เยอะๆ ซะแล้ว  

    
    
    
  
    


    

    
 



    

[nonos]

อยู่แต่คณะครุกับคณะศึกษาอ่ะ แต่ขอตามอ่านด้วยได้ป่ะ เพราะชอบคณะวิดวะ   

ได้อยู่แว้ว ได้อยู่แว้ว

[nonos]

เด็กอักษรฯ มาสมัครเป็นแฟนด้วยคนจ๊ะ 

หุ หุ มีเด็กอักษรเข้ามาอ่านด้วยอะ 

[nonos]

:yeb:วันนี้ขอแหกกฏไอ้คนนั้น เข้ามาให้กำลังใจรุ่นน้อง สักครั้ง  :a2:เยี่ยมมากครับ ทำให้นึกถึงบรรยากาศเก่าๆ
 :oแล้วอย่าให้ต้อมมันควบคุมชีวิตน้องบิ๊กได้นะขอบอก  ดูรุ่นพี่คนนี้เป็นเยี่ยงแต่อย่าเอาอย่างนะ

ปล.เมเจอร์ไร ครับคุณรุ่นน้อง(ถ้าโทรคมหละก็ใช่เลยไอ้น้องรัก หุๆๆๆๆ)

กฎเกณฑ์บ้างอย่างมีไว้แหกคับ อิอิ อีกอย่างถ้ามันมาควบคุมชีวิตผมได้ง่ายๆ มันก็ไม่มันส์อะดิ ต้องเลี้ยงกันด้วยลำแข้งคับ 5555++

[nonos]

  ไม่เป็นทั้ง วิดวะ วิดยา แล้วจะอ่านได้มั้ยเนี่ย




I'm nurse. 

เป็นพยาบาลผู้ชายหรอคับ เปงไงอะ ไม่เคยเห็นอะ ต้องทำเหมือนพยาบาลผู้หญิงมะ

[OT]

ไปหาประสบการณ์กับต้อมดิ  เหอ ๆ

[สาวตัวกลม]

:oni1:มารอฉากนั้นนนนนนนนนนนนนนน อิอิอิ

[JENA]

คนมีเจ้าของ 

นึกภาพไม่ออกเลยว่าจะรักกันยังไง

แต่ว่ารอ ฉากนั้นนะเออ หุหุหุ

[Quill]

  โหเล่ายันประวัติศาสตร์เลยเว้ย จำได้ด้วยเหรอ เล่าให้ฟังแค่ครั้งเดียว

สรุปบ้านกุทำมาหากินอะไรว่ะเนี่ยทำไมมันตอบไม่ตรงกันซักคน 

"ไอ้ต้อมมันไปคุยกับแฟนมันหน้าหลุมศพทุกวันเลย บิ๊ก" ชมพู่เริ่มตาแดง

เค้าไปเฉพาะวันเสกป่าช้าจ่ะ ไม่ได้ไปทุกวันซะหน่อย (แต่ช่วงแรกอ่ะไปทุกวัน)

http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?songID=V2BEGDCBP0&Autoplay=1

[DeShiWa]

 

อ่าครับพี่บิ๊กยอมพี่ต้อมไมอะ

ไม่ต้องยอมนะครับ อิอิ

 

[dawa_11]

ชอบเพลงนี้มากเลยอ่ะ  บอกความรู้สึกได้ดีจริงๆ  รีบมาต่อนะจ๊ะ   

[kradoorman]

  ไม่น๊า....
ติดจนได้อ่ะเรื่องเน้
ว่าแต่..มะมีใครเรียนการจัดการเหมือนผมมั่งหลอคับเนี่ย 

[gigabeam]

เอ้อ แบบว่า

...

...

...

นักเรียน นักศึกษา เยอะดีน่ะครับ

อืม ๆ หลากหลายคณะดีจัง

น่าชื่นชมเยาวชนของชาติจริง ๆ ครับ

เสียดายจังที่เรียนจบเสียแล้ว 

แต่ไม่เป็นไรครับ คนกันเองทั้งนั้น

เพราะผมเปลี่ยนมาเป็นอาจารย์สอนนักศึกษาแทน

 

แบบว่า จะมีลูกศิษย์ผมในนี้ไหมน่ะ

[kradoorman]

เอ้อ แบบว่า

...

...

...

นักเรียน นักศึกษา เยอะดีน่ะครับ

อืม ๆ หลากหลายคณะดีจัง

น่าชื่นชมเยาวชนของชาติจริง ๆ ครับ

เสียดายจังที่เรียนจบเสียแล้ว 

แต่ไม่เป็นไรครับ คนกันเองทั้งนั้น

เพราะผมเปลี่ยนมาเป็นอาจารย์สอนนักศึกษาแทน

 

แบบว่า จะมีลูกศิษย์ผมในนี้ไหมน่ะ

น่าชื่นชมเยาวชนของชาติจริง ๆ ครับ  ชื่นชมไรหลอคับอาจารย์

[gigabeam]

เอ้อ แบบว่า

...

...

...

นักเรียน นักศึกษา เยอะดีน่ะครับ

อืม ๆ หลากหลายคณะดีจัง

น่าชื่นชมเยาวชนของชาติจริง ๆ ครับ

เสียดายจังที่เรียนจบเสียแล้ว 

แต่ไม่เป็นไรครับ คนกันเองทั้งนั้น

เพราะผมเปลี่ยนมาเป็นอาจารย์สอนนักศึกษาแทน

 

แบบว่า จะมีลูกศิษย์ผมในนี้ไหมน่ะ

น่าชื่นชมเยาวชนของชาติจริง ๆ ครับ  ชื่นชมไรหลอคับอาจารย์

ชื่นชมว่า รู้จักใช้ทรัพยากร(ชาย)ที่มีอยู่น้อยนิด ได้อย่างคุ้มค่าทางเศรษฐกิจยิ่งนักไงครับ ไม่เอาน่าอย่างคิดมาก

[Art[art]_CU]

ปลื้มครับ....เด็กถาปัตย์ คนนี้ปลื้มสุดใจ.......

พึ่งจะมาเป็นสมาชิก ก็ขอติด เรื่องของบิ๊ก กะ ต้อมเลยหล่ะกัน

..........ไงก็.....มาๆๆๆ ให้มาต่อเร็วๆๆ อยากอ่านนนนน

ติดตาม ติดตาม

(ว่ากันว่า ถาปัตย์ กะ วิศวะ ไม่ถูกกัน แต่ผมจะอ่าน....เงอๆ)

[beta]

เข้าด้ายเข้าเข็มกันเลยทีเดียว อิอิ

[Bizcuit]

เหอะๆๆๆๆ  รอต่อไป

แต่ก็จริงนะครับ  บอร์ดนี้นี่  อุดมไปด้วยนักศึกษาจริง ๆแฮะ 

จากหลากหลายคณะจริง ๆนะเนี่ย

          

[max]

ผมวิดวะลาดกระบังขอมาร่วมอ่านด้วยนะคับ

ว่าแต่เพิ่งรู้ รับน้องมีปีนกีย= = ลาดกระบังทำไมมะมีน่อ

[dawa_11]

  ไม่เป็นทั้ง วิดวะ วิดยา แล้วจะอ่านได้มั้ยเนี่ย




I'm nurse. 

เป็นพยาบาลผู้ชายหรอคับ เปงไงอะ ไม่เคยเห็นอะ ต้องทำเหมือนพยาบาลผู้หญิงมะ

พยาบาลผู้ชายก้อมีเยอะนะแต่ส่วนมากจะเจอแถวโรงบาลสงฆ์น่ะ เรียนเหมือนกันทั้งหมด
ต้องทำเหมือนกับพยาบาลทั่วไปนั่นแหละ แบบแมนจริงๆก้อมีนะ ตอนเรียนอยู่นะ ช 50 ใน 600 คนน่ะ
.......ปล. เค้ามะใช่ผู้ชายนะ เค้าเป็นสาวน้อยน่ารักน่ะ 

[FOAM]

แล้วจะรักกันยังไงวะ

รอตอนต่อไปดีกว่า

[อาจารย์..สีฟ้า]

หนุกทุกตอนซิน่า.....

มาลงเร็วๆๆๆนะครับ  เป็นกำลังใจให้

วิทยาฯ มศว.สู้ๆๆๆๆๆ

[FOAM]

ปลื้มครับ....เด็กถาปัตย์ คนนี้ปลื้มสุดใจ.......

พึ่งจะมาเป็นสมาชิก ก็ขอติด เรื่องของบิ๊ก กะ ต้อมเลยหล่ะกัน

..........ไงก็.....มาๆๆๆ ให้มาต่อเร็วๆๆ อยากอ่านนนนน

ติดตาม ติดตาม

(ว่ากันว่า ถาปัตย์ กะ วิศวะ ไม่ถูกกัน แต่ผมจะอ่าน....เงอๆ)

เด็กคณะคุณ Art[art]_CU  ก็น่ารักเยอะนะครับ เท่าที่เห็น

***********************************************************
แล้วเรื่องราวจะเป็นไงต่อเนี่ย

รอตอนต่อไปครับ   

ปล. Chem En เพียบเลยอ่ะ จะล้นตลาดป่าววะเนี่ย

[M@nfaNG]

มารอต้อมมาต่อ หุหุหุ ชอบจังมุมมองคนละด้าน 

กท.เรื่องนี้นอกจากเรื่องเล่าจะสนุกแล้ว ยังสนุกอ่านreply ด้วยอ่ะ 

นับไปนับมาเหมือนเรียนอะไรก็สื่อถึงกันได้ กลายเป็นกระทู้คุยกันไปซะล่ะ อิอิ