เพิ่งมาอ่านตอนจบนะ
ไม่คิดว่าจะจบแบบนี้ ซึ้งจริงๆ ครับแอบมี น้ำตาเล็ด ฮ่าๆ
แต่ก็เข้าใจ
ผมเข้ามาอ่านเรื่องนี้นานแล้วครับ
เคยเม้นไปแล้วรอบนึง
วันนี้เห็นกระทุ้งขึ้นหน้าแรก
เป็นกำลังใจให้นะคับ หุหุ
^^
ขอบคุณครับ
อารมณ์ที่บอกเลิกจริงๆเป็นช่วงปีใหม่ครับ ผมเดินทางจากพิษณุโลกไปหาเค้าที่ระยอง เพื่อจะไปฉลองปีใหม่ด้วยกัน
แล้วก็พอมาถึงเค้าก็แนะนำคนใหม่ให้รู้จัก และบอกว่าเป็นเพื่อนกันจะไปฉลองปีใหม่ที่ร้านเหล้าด้วยกัน ให้ผมรออยู่ที่คอนโด
เพราะผมไม่กินเหล้าและไม่ชอบสถานที่แบบนั้นด้วย แต่ด้วยความที่มันรู้นึกแปลกๆน่ะเลยตามไปทีหลัง ก็ได้เห็นอะไรๆที่ควรเห็น
กลับมาผมก็ยังเฉยๆอยู่นะไม่ได้บอกอะไรเค้าหรอก ทำตัวตามปกติไปแล้วก็ลองเลียบๆเคียงๆถามเค้าว่ารู้จักเพื่อนคนนี้ได้ไง
แค่นั้นแหละครับ ไอ้บิ๊กมันโมโหหาว่าไม่ไว้ใจมัน บลาๆๆ ใส่อารมณ์กับผมเต็มที่ แล้วก็ขอเลิกกับผมเลย
ผมก็เสียใจนะ ขอร้องให้มันคิดดีๆก่อนหลายรอบมาก สุดท้ายมันยืนยันว่ามันเลือกที่จะไป แต่ยังกั๊กอยู่บอกว่ามันไม่ได้มีใครใหม่
มันยังให้เหตุผลที่มันต้องการเลิกว่า เพราะผมไม่ไว้ใจมัน และไม่สุภาพอ่อนโยนกับมัน
คืนนั้นมันก็ออกไปกับคนที่มันบอกว่าเป็นเพื่อนอีก ผมก็ไม่ไหวแล้วหล่ะครับ อารมณ์มันไม่อยากอยู่แล้วอะ
พอดีเพื่อนๆผมนัดไปฉลองปีใหม่กันที่วังน้ำเขียวพอดี ผมก็เลยบังคับให้พวกมันมารับผมที่ระยอง
แต่ทำไงพวกมันก็ไม่ยอมมา เลยบอกไปตามตรงว่า "แฟนกุมีคนอื่นหว่ะ กุไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว" จบครับ 3 ชั่วโมงพวกมันมาถึงคอนโดเลย
(รักพวกมึงจริงๆ
)
ปีใหม่ที่ผ่านมานี้ก็เลยไม่เปื้อนน้ำตา แต่กลายเป็นเสียงหัวเราะของเพื่อนๆแทน มันทำให้ผมคิดได้และไม่เสียน้ำตาให้กับเหตุการณ์ครั้งนี้เลย