บทที่ 16
“ กลับมาถึงนานแล้วเหรอครับเนย์ ”
แต่ก็ดูเหมือนสวรรค์ยังจะเข้าข้างผมอยู่ ถึงได้ส่งพี่วินมาให้ผมในเวลานี้ แต่ทำไมบรรยากาศมันมาคุเสียจริงๆ เหมือนมีกระแสบางอย่าง พุ่งออกมาจากตัวของพี่วิน และก็พัตด้วย แล้วต่อจากนี้มันจะเกิดอะไรขึ้น...
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- >
ตอนนี้...พวกคุณๆ คงกำลังคิดว่า ตอนนี้กำลังเกิดสงครามกันอยู่ใช่ไหมครับ ถ้าหากพวกคุณกำลังคิดอย่างนั้น ผมบอกได้เลยว่า..................
พวกคุณกำลังคิดผิด ???????
ทำไมนะเหรอครับ
“ เนย์ชอบทานแกงส้มมากๆ นี่นา พัตจำได้ อะ เดี๋ยวพัตตักให้นะ ”
“ ปะป๊า ตักให้เติ้ลด้วยน๊า ”
“ ครับๆ ”
“ ตาด้วย ”
“ ได้ครับๆ ทีละคนนะ ”
“ ทำไมทำหน้าแบบนั้นละเนย์ หืม ” พี่วินพูดกับผม ผมตวัดหางตาไปมองแกแบบเคืองๆ หมั่นไส้ที่สุด รวมหัวกันเข้าไป หลอกไอ้เนย์คนนี้มันสนุกหรือไงนะ
“ รีบๆ ตักสิครับพี่วิน จะได้รีบกลับ ” ผมว่าเสียงแข็งๆ ใส่พี่วิน ที่กำลังตักกับข้าวใส่กล่องอยู่
“ ตายแล้วเนย์ ไปพูดแบบนั้นกับพี่เขาได้อย่างไรกัน หืม ”
“ ก็มันน่าไหมละแม่ ฮึ่ย ”
“ หึๆ ไม่เป็นไรครับคุณน้า เป็นใครก็คงจะโกรธนั่นแหละครับ ”
“ เอาน่าเนย์ ยังไงพี่วินเขาก็ทำเพราะมีเหตุผลนะ ”
“ แม่นี่ก็อีกคน...พี่เวย์ด้วย อย่าให้เจอหน้านะ ”
“ ดื้อจริงๆ นะเนย์แกนะ หยุดทำตัวปัญญาอ่อนได้แล้ว เดี๋ยวผัวก็ไม่รักหรอก ”
“ พี่เมย์...ใคร ผะ ผัว อย่ามาพูดอะไรบ้าๆ แบบนี้นะ ”
“ จร้าๆ ปากแข็งจริงนะ ”
“ นี่...”
“ พอแล้วๆ ทั้งพี่ทั้งน้องนั่นแหละ รีบๆ กินซะ ใครเขาให้ทะเลาะกันเวลาทานข้าวเนี่ย หยุดเลย ”
พอแม่พูดแบบนี้แล้ว ก็เงียบเป็นเป่าสากละครับ ส่วนไอ้คนที่ถูกพาดพิงนั่น ผมก็แอบเห็นนะ ว่ามันนะกลั้นหัวเราะอยู่ ทีใครทีมัน ระวังเถอะเดี๋ยวไอ้เนย์จะไม่หายโกรธเอา
หลังจากนั้นพอพี่วินได้กับข้าวครบแล้วพี่วินก็บึ่งรถกลับคอนโดเลย สงสัยคงจะกลัวแฟนบ่น...
ใช่แล้วละครับ พี่วินแกมีแฟนแล้ว ตั้งแต่ตอนไหน ไม่อาจทราบได้ แต่ที่แน่ๆ แฟนแกนะ......
.......ผู้ชายครับ.......ฟังไม่ผิดกันหรอกครับ พี่วินแกมีแฟนเป็นผู้ชาย แต่เป็นใครนั้น หน้าตาเป็นแบบไหน ลูกเต้าเหล่าใครไม่รู้ เอาเป็นว่าเรามาสนใจเรื่องของผมกันดีกว่า เริ่มจากไหนดีละ เอาเป็นตอนที่พี่วินเดินเข้ามาดีกว่าแล้วกันครับ
“ กลับมาถึงนานแล้วเหรอครับเนย์ ” พี่วินที่มาตอนไหนไม่รู้เดินเข้ามาในบ้าน พร้อมกับนั่งลงโซฟาอีกตัวที่อยู่คั่นกลางระหว่างผมกับพัตเอาไว้
“ วิน วิน ซื้อหนมมาไหม ” ต้องตาวิ่งออกมาจากพัตและก็ปีนขึ้นโซฟาไปดูถุงขนมข้างๆ ส่วนไตเติ้ลเองก็ยังนั่งอยู่ข้างๆ พัต แต่สายตานี่จ้องมาที่ถุงขนมที่ต้องตาแล้ว
“ ก็...เพิ่งถึงเมื่อบ่ายแก่ๆ นี่เองครับ ”
“ อืม เหรอครับ...แล้วนั่น...ใครเหรอครับเนย์? ” สายตาและน้ำเสียงพี่แกนิ่งมาก
“ เอ่อ คือ....”
“ ผมพัต เป็นพ่อของไตเติ้ล....ครับ แล้วคุณเป็นใคร ” อา ทำไมถึงรู้สึกมาคุๆ จริงๆ เลย หรือว่านี่จะเป็นสงครามเย็นกันละนี่
“ อ้อ เหรอครับ...พอดีว่าพี่นะเป็น..........ใครก็ไม่สำคัญหรอกครับ ” เอ๊ะ นี่พี่วินกวนหรือเปล่านี่
“ อย่างนั้นเหรอครับ...แต่ผมก็อยากจะบอกให้รู้เอาไว้นะครับ...ว่าเนย์นะ...ของผม ” เฮ้ย !!! แบบนี้มันหมัดมือชกกันนี่หว่า กูยังไม่ได้ตอบตกลงเลยนะ
“ ไม่...”
“ ไตเติ้ลก็อยู่ตรงนี้ด้วยนะเนย์ อย่าพูดให้ลูกรู้สึกอะไรไม่ดีเลยนะ ”
“...............” ผมก็ค้างเลยละสิ ไม่น่าเชื่อว่า คนตรงหน้าผมนี้ จะเป็นไอ้พัตคนเดียวกันเมื่อสี่ปีก่อน ดูเหมือนกับว่ามันดูจะเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นกว่าเดิมนะสิครับ
“ หึๆ รู้จักแคร์ความรู้สึกคนอื่นด้วยเหรอ ทีแต่ก่อน....”
“ อดีตกับปัจจุบัน มันไม่ใช่เรื่องเดียวกันหรอกครับ ผมอาจจะทำพลาดในอดีต แต่ปัจจุบันกับอนาคต ผม....จะไม่ให้มันเกิดขึ้นซ้ำรอยหรอกครับ ยกเว้นเสียแต่ว่า...จะมีใครบางคนอยากให้เกิดซ้ำนั่นแหละครับ...จริงไหมครับ พี่วิน ” “ ....คิดได้แบบนั้นแล้วเหรอครับ พี่ดีใจด้วยแล้วกันครับ ที่คิดได้สักที...แต่ไอ้ที่ว่า ใครบางคนเนี่ย พี่ว่า ไม่ใช่พี่หรอกครับ ”
“ ถ้าไม่ใช่พี่แล้วจะเป็นใครได้ละครับ ก็ในเมื่อพี่กำลังตามจีบ ‘เมีย’ ผมอยู่นี่ครับ ” อ้าวแล้วทำไมต้องเอากูไปเกี่ยวด้วยละ
“ ก็ยังเหลือพี่ชายของเนย์ไงละครับ ลืมแล้วเหรอ...ส่วนไอ้ที่ว่าพี่ กำลังตามจีบ ‘เมีย’ ของเราอยู่นะ....ไปเอามาจากไหนเหรอครับ ” แล้วไอ้ที่ผ่านมา จะให้เรียกว่าอะไรละครับ ถ้าหากว่าไม่ได้จีบ แล้ว...
“ พี่เวย์ ผมเจอมาแล้ว และก็เคลียร์เรียบร้อยแล้ว...”
“ อ้าว เจอมาแล้วเหรอครับ มิน่าละ...สภาพถึงได้เป็นแบบนี้ ฮ่าๆๆ ”
“ นี่คุณ...พี่วิน ถ้าหากพี่บอกว่าที่ผ่านมาไม่ได้ตามจีบเนย์แล้วละก็ ช่วยอธิบายมาหน่อยสิครับว่า ทำแบบนั้นทำไม ”
“ เอ...เอาเป็นว่า....ไปถามเวย์เอาเองแล้วกันนะครับ ว่าให้พี่ตามประกบเนย์ทำไม เพราะพี่เอง...เวย์เขาขอร้องมาอีกทีนะ....แล้วอีกอย่างนะที่พี่อยากจะบอก.....”
“.................”
“ พี่นะ...จะจีบเนย์ทำไม ก็ในเมื่อ
พี่...มีแฟนแล้ว ” หา นี่ยิ่งกว่าอะไรอีกครับ พี่วินมีแฟนแล้ว ไปแอบมีตอนไหน ตอนมาจากเมืองนอกก็มาคนเดียวนี่นา
“ ...พี่...มีแฟนแล้ว.....จริงเหรอครับ ” ไอ้พัตถาม
“ จริงสิครับ...พี่จะโกหกทำไม....นี่ไงโทรมาพอดี เดี๋ยวขอตัวไปรับโทรศัพท์แปปนะ ” พี่วินแกหยิบโทรศัพท์ออกมาโชว์ให้ดู แต่ถ้าหากเมื่อกี้ผมตาไม่ฝาดนะ รูปที่โชว์ขึ้นมานะ
มันเด็กผู้ชายไม่ใช่เหรอ....ถึงแม้ผมจะเห็นผ่านๆ แวบเดียวก็เถอะ ไม่มีทางว่านั่นจะเป็นผู้หญิง หรือทอมเลย ยังไงๆ
ก็...........ผู้ชาย
“ จริงเหรอเนย์ ”
“ หา...อะ เอ่อ...ไม่รู้ พี่แกก็บอกไปแล้วนี่ ”
“ อืม....งั้น........ต้องตาเอาขนมมาแบ่งให้ไตเติ้ลหน่อยสิครับ ” ไหงมันเปลี่ยนเรื่องได้เร็วแบบนี้ละ
“ ไม่ ตาจะกินคนเดียว ”
“ อือ ตา เติ้ลอยากกิน ”
“ แบร่ ” ต้องตาแลบลิ้นใส่ไตเติ้ลแล้วก็นั่งกอดถุงขนมกินคนเดียวสบายไปแล้ว
“ ปะป๊า ”
“ ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ปะป๊าเอาขนมมาฝากไตเติ้ลคนเดียวเลย มีเยอะแยะ ”
“ จริงน๊า ”
“ ครับ ให้ไตเติ้ลคนเดียว ” มันก็แอบเหล่มองไปที่ต้องตาด้วยนะครับ นี่มันแกลังเด็กหรือไงนะ ต้องตาพอได้ยินแบบนั้น ก็นั่งนิ่งคิ้วขมวดแปปหนึ่ง ก่อนจะลงจากโซฟา แล้วเดินไปหาไตเติ้ล
“ อะ แบ่งให้ก็ได้ ” ไตเติ้ลงอน อมลมจนแก้มป่องแล้วครับ
“ ไม่เก็บไว้กินคนเดียวแล้วเหรอครับ ”
“ อือๆ แบ่งให้เติ้ลด้วย ” ต้องตาพูดแล้วก็ยื่นถุงขนมไปให้ไตเติ้ลทั้งถุงเลยละครับ
“ รับสิครับไตเติ้ล เห็นไหมพี่ต้องตาเอามาแบ่งให้แล้วนะครับ ”
“ อือ ” แล้วจากนั้น พวกเด็กๆ ก็นั่งแบ่งขนมกินด้วยกัน ไม่นานพี่วินก็เดินกลับเข้ามานั่งที่เดิม
“ อีกเดี๋ยวพี่ก็กลับแล้วครับ เผอิญที่ห้องแฟนพี่อยู่คนเดียว ”
“ อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนก็ได้ครับพี่วิน นี่ก็น่าจะเสร็จแล้วนะครับ ”
“ คงไม่ได้หรอกครับ นี่เขาก็รอให้พี่ซื้อกับข้าวขึ้นไปอยู่นะครับ ของในตู้หมดพอดี ”
“ จะกลับเลยเหรอวิน ” พี่เมย์เดินออกมา สงสัยกับข้าวจะเสร็จแล้วละครับ
“ ครับพี่เมย์ คงอยู่ทานด้วยไม่ได้ ต้องออกไปซื้อกับข้าวให้คนที่ห้องอีกนะครับ ”
“ จะไปซื้อทำไมให้เปลืองละ ตักเอาจากที่นี่กลับไปก็ได้ ทำเผื่อไว้เยอะอยู่นะ...อ้อ ห้ามปฏิเสธนะ ”
“ เอ่อ...ถ้าแบบนั้น ก็ได้ครับ ”
“ พี่ตั้งโต๊ะเสร็จแล้ว เนย์พาเด็กๆ ไปนั่งได้แล้วนะ ส่วนพัตก็ไปเรียกพี่มาทานข้าวได้แล้วจ๊ะ พี่จะไปตามพี่วัฒน์ก่อน ”
“ ครับ....เอาละเด็กๆ ไปทานข้าวเย็นกันครับ ”
เด็กๆ เองก็วิ่งตามผมเข้ามาในห้องทานอาหารซึ่งอยู่ติดกับห้องครัว ซึ่งตอนนี้ทั้งโต๊ะก็เต็มไปด้วยอาหารหน้าตาน่าทานทั้งนั้น
“ ม่าม๊า เติ้ลหิว ” เจ้าตัวเล็กพอนั่งที่ได้ก็ถือช้อนไว้รอแล้ว ต้องตาเองก็เหมือนกัน
“ รอเดี๋ยวนะครับ รอให้ยายนั่งก่อนนะครับ ”
“ อา...ตาหิวแล้วนี่ ”
“ รอม๊าก่อนกับป๊าก่อนนะครับ ”
“ บุ๊...” ต้องตาอมลมแล้วทำปากจู๋ๆ แล้วเป่าลมออกมา หน้าตานี่บอกได้เลยว่า มาช้ามีเหวี่ยงแน่
“ อ้าวเนย์ นั่งแล้วก็ตักให้เด็กๆ ก่อนเลยสิ ดูสิถือช้อนรอแล้วนั่น ตักก่อนเลย ” แม่กับน้าพรเดินเข้ามา พร้อมกับนั่งเยื้องๆ ออกไปอีก
“ ครับ...เด็กๆ อยากทานอันไหนก่อนดี ”
“ เติ้ลจะกินกับปะป๊า และก็ม่าม๊า ” ไตเติ้ลหันมาบอกแล้วก็นั่งมองช้อนในมือตัวเองต่อ ส่วนต้องตาเองก็ทำแบบเดียวกัน
“ ตาก็จะกินกับปะป๊า ม่าม๊า กับป๊าและก็ม๊า ” บางคนอาจจะงง ทำไมมีหลายป๊าหลายม๊าจัง เอาง่ายๆ ถ้าหากต้องตาเรียกแค่พยางค์เดียว เช่น ม๊า นี่ก็หมายถึงพี่เมย์ละครับ ถ้าหากสองพยางค์ก็ผมเองนี่แหละ
“ นั่นไงครับมาพอดีเลย เดี๋ยวตักให้นะครับ ” ผมว่าแล้วก็ตักกับข้าวใส่จานเด็กๆ แม่ทำแยกไว้ให้อยู่ เป็นอาหารอ่อนๆ พี่วัฒน์กับพี่เมย์ก็นั่งลงข้างๆ แม่ ไม่นานพี่พุตก็เดินเข้ามาพร้อมกับพัต พี่พุตทำหน้าครุ่นคิดเล็กน้อย และก็เดินไปนั่งข้างแม่ตัวเอง ดังนั้น ที่นั่งที่เหลืออยู่ตัวเดียว ก็คือข้างไตเติ้ลซึ่งถัดมาก็เป็นผมเองนี่แหละครับ
“ เด็กๆ นี่เลี้ยงง่ายกันจัง เสียดายนะคะที่ฉันรู้ช้าไปหน่อย ”
“ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ยังไงเรื่องมันก็ผ่านมาแล้ว อย่าไปพูดถึงมันอีกเลย เอาเป็นว่าเรามาทานข้าวกันดีกว่า นี่ก็จะค่ำแล้ว ”
“ ปะป๊าเติ้ลอยากกินนั่น ”
“ ปะป๊าเติ้ลเผ็ด ”
“ ปะป๊าป้อนเติ้ลด้วย ”
“ ปะป๊าเติ้ลหิวน้ำ ”
และตลอดเวลาในการร่วมโต๊ะอาหารเย็นวันนั้น ดูเหมือนจะมีแต่เสียงไตเติ้ลที่เจื้อยแจ้ว อยู่กับปะป๊าตลอด และตอนนี้พัตมันก็กำลังจะกลับไปแล้ว
“ ปะป๊าจะกลับแล้วเหรอ ”
“ ครับ เดี๋ยวปะป๊าจะมาหาใหม่นะครับ ”
“ มาจริงๆ นะ เติ้ลรอ ”
“ ครับ ปะป๊าจะมาหาทุกๆ วันเลยครับ......ไตเติ้ลอยากให้ปะป๊ามาอยู่กับไตเติ้ลหรือเปล่าครับ ”
“ อยากสิ ”
“ ดีจังครับ...แต่ม่าม๊าของไตเติ้ลนี่สิครับ ไม่อยากให้ปะป๊ามาอยู่ด้วย ทำไงดีน๊า ” ไอ้นี่ คิดจะกล่อมเด็กเหรอ อย่าฝันเลยว่าไตเติ้ลจะยอม ไตเติ้ลรักกูจะตาย
“ ม่าม๊า...ให้ปะป๊ามาอยู่กับเติ้ลนะ ” อ้าวไหงเป็นแบบนี้อะ ไตเติ้ลหันมามองผม แถมสายตา แบบว่า.....น่าสงสารจริงๆ ผมก็กระอักกระอ่วนนะสิ จะให้บอกว่าอย่างไรดีละ
“...................” ผมแอบเห็นนะ ว่าพัตมันกระซิบอะไรกับไตเติ้ล แต่ผมไม่ได้ยินหรอก
“ ม่าม๊าไม่รักเติ้ลแล้วเหรอ ” เอาอะไรมาพูดครับลูกที่รัก
“ อะไรกันครับ ม่าม๊ารักไตเติ้ลมากๆ เลยนะครับ ” ผมก็เลยต้องไปนั่งลูบหัวไตเติ้ล ซึ่งไม่อยากจะบอกว่า พัตมันก็นั่งแบบเดียวกัน แต่มันกอดไตเติ้ลไว้อยู่
“ ถ้าม่าม๊ารักเติ้ล...ม่าม๊าให้ปะป๊ามาอยู่กับเติ้ลน๊า ” ไตเติ้ลเริ่มอ้อนแล้วละสิ ไม่อยากจะบอกว่า ผมแพ้ลูกอ้อนไตเติ้ลมากๆ
“ อ่า...คือ...”
“ ไม่เป็นไรหรอกครับไตเติ้ล ถ้าม่าม๊าลำบากใจ เดี๋ยวปะป๊ามาหาไตเติ้ลทุกวันๆ เองก็ได้ครับ.........แต่แบบนั้นปะป๊าก็คิดถึงไตเติ้ลแย่เลยสิ ” ไอ้นี่ ตอนแรกก็ดูจะดีอยู่นะ แล้วมาพูดแบบนี่ ไตเติ้ลก็หน้าเบ้ใหญ่เลยละสิครับ
“ ม่าม๊า...เติ้ลคิดถึงปะป๊า ” ตายๆ แบบนี้ ผมปฏิเสธไม่ได้เลยละ
“ ครับๆ ก็ได้ครับ ม่าม๊าให้ เอ่อ...ปะ ปะป๊ามาอยู่กับเติ้ลก็ได้ครับ ” ในที่สุด ผมก็เห็นพัตมันแอบยกยิ้มมุมปากเล็กๆ แล้วละครับ ไตเติ้ลเองพอได้ยินแบบนั้น ก็ยิ้มร่าเลยละครับ นี่อย่าบอกนะว่า......ผมโดนเด็กสี่ขวบหลอกให้แล้ว
“ อิๆ เห็นไหมปะป๊า เติ้ลเก่งจะตาย ” บัดซบจริงๆ โดนเด็กสี่ขวบหลอก
“ ไตเติ้ลเก่งมากๆ ครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ปะป๊าเอาขนมมาให้เยอะๆ เลย ” นี่ตกลง ลูกผมเห็นขนมดีกว่าแม่แท้ๆ เหรอนี่
“ จริงๆ น๊า พรุ่งนี้ปะป๊าไปส่งเติ้ลเข้าแถวด้วยน๊า ”
“ ครับ ปะป๊าจะมาปลุกแต่เช้าเลย...อย่าลืมอีกอย่างนะครับ....” มันซุบซิบอะไรกัน หรือว่าจะวางแผนอะไรกันอีก หวังว่าคงไม่มีนะ
“ ปะป๊ากลับก่อนนะครับ ฝันดีครับไตเติ้ล ฟอดดด ” แล้วมันก็เดินออกไปขึ้นรถข้างนอก ไตเติ้ลเองก็ชะเง้อคอมองตามหลังไป แล้วไม่นานก็กลับมามองหน้าผม แล้วผมก็คิดไว้ใม่มีผิด
“ ม่าม๊า ให้ปะป๊านอนห้องกับเติ้ลและก็ม่าม๊าน๊า ” นั่นไง ผิดไปจากที่คิดไว้ซะที่ไหน ไอ้ทีแรกผมก็กะว่า จะให้มันไปทำความสะอาดห้องเก็บของแล้วนอนที่นั่น แต่นี่สงสัยมันจะรู้ทัน เลยดักคอผมไว้
“ ห้องแคบมากๆ เลยครับ นอนไม่ได้หรอก ” พอผมบอกแบบนั้นปุ๊บ หน้าก็มุ่ยปั๊บ
“ ม่าม๊าไม่รักปะป๊ากับเติ้ลแล้วเหรอ ” นั่นไง มาไม้นี้อีกแล้ว ไตเติ้ลนะรักมากๆ แต่ปะป๊าของไตเติ้ลนี่สิ ขอดูไปอีกหน่อยก็แล้วกัน
“ รักสิครับ ม่าม๊ารักไตเติ้ลที่สุดเลยนะ ”
“ แล้วปะป๊าละ ”
“ เอ่อ....ยังไม่ได้รักครับ ”
“ ทำไม ”
“ เอ่อ......ไปนอนดีกว่านะครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นไปโรงเรียนสายนะ ”
“ อือ เดี๋ยวปะป๊ามารับ ”
“ ไปครับ ขึ้นไปอาบน้ำปะแป้ง แล้วนอนกันครับ ”
ผมกำลังกล่อมเจ้าตัวเล็กอยู่ครับ ก็แค่ลูบหัวเบาๆ ไม่นานเจ้าตัวเล็กก็จะหลับไปแล้ว แต่ก่อนที่เจ้าตัวเล็กจะหลับไปนี่สิครับ ดันทิ้งประโยคหนึ่ง ให้ผมต้องนอนคิดแทบทั้งคืน
“ ม่าม๊า...เติ้ลดีใจ วันนี้มีปะป๊าแล้ว เติ้ลรักปะป๊าและก็ม่าม๊า ”“.............................” ผมก็ยังลูบหัวไตเติ้ลต่อไป
“ ปะป๊ารักม่าม๊า...ม่าม๊ารักปะป๊าไหม ” ไม่นานไตเติ้ลก็ผล็อยหลับไป นั่นนะสิ ผมยังเหลือคำว่า “ รัก ” ไว้ให้พัตมันอยู่อีกหรือเปล่า
ทั้งๆ ที่มันกลับมาแล้ว ตอนแรกคิดว่าคงจะโกรธและก็เกลียดมันเอามากๆ แต่ทำไม พอโดนมันกอด มันปลอบได้ไม่นาน ก็เหมือนกับว่า..............
ผมไม่ได้โกรธหรือเกลียดอะไรมันเลยสักนิด ไม่มีเลยแม้แต่......นิดเดียว
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- >
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- >
ใครคิดถึงต้องตากับไตเติ้ลบ้าง กรุณากดบวกเยอะๆ 
ใครคิดถึงคนเขียนบ้างกรุณา .................................... 
ท่าจะไม่ดี..........เปลี่ยนเรื่องพูดกันดีกว่า......
ตอนนี้รู้สึกว่าจะมีบทพูดเยอะมากๆ เอาละ ตอนนี้ทุกท่านก็คงโล่งใจไป เพราะ
พี่วินของเรามีแฟนแล้ว..........แถมยังเป็นป้อชายอีก อิ_อิ
บางท่านอาจจะงงๆ เอ๊............แล้วพี่วินไปแอบมีตอนไหน คนเขียนก็อยากจะบอกว่า......
ไปตามอ่านเอาจากเรื่องสั้นเรื่องหนึ่ง ซึ่งผมเขียนและเอาลงเล้าไว้แล้ว ตอนเดียวจบ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35508.0 ตามอ่านเอาน๊า
ปล. บางคนอ่านมานานแล้วอาจจะรู้สึกหรืออาจจะไม่รู้สึกว่า ไม่มีการกล่าวถึง ออมหรือออมสิน ที่มีอยู่ในกลุ่มซึ่งเอ่ยเอาไว้ตอนแรกเลย สาเหตุเนื่องมาจาก ออมสินได้ไปเรียนต่อที่ต่างจังหวัด ผมจึงไม่ได้เขียนรายละเอียดลงไป
ส่วนป้าเอม ที่เป็นแม่บ้านของเนย์นั้น ก็ได้กลับไปอยู่บ้านที่ต่างจังหวัดแล้ว ในช่วงเนย์ขึ้นปีหนึ่ง ซึ่งไม่ได้เขียนช่วงนี้ลงไป แต่ข้ามมาเขียนช่วงเนย์ขึ้นปีสองไปแล้ว
ปลล....... พรุ่งนี้ 12/12/12 ฤกษ์ดี อัพอีกตอน
ปลลล.... มีแฟนเพจแล้วนะ เสิร์ซหาในเฟสได้เลย >> sabparod <<
ปลลลล..... เอาเป็นว่า ถ้าไลค์ครบร้อยเมื่อไหร่ ตอนพิเศษมาอีกแน่ คริๆ
หัวข้อ: ม่าม๊าฮับ...ปะป๊าอยู่ไหน ? ** จบแล้ว ** บทพิเศษ หน้า 60 [01/01/2556] (อ่าน 777748 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก