ตอนที่ 3 :: นี่แค่ออร์เดิร์ฟนะ... ::“อืม......หนักอะไรวะ อ๊ะ!!........”ปรเมศที่เพิ่งลืมตาตื่นขึ้นมา ก้มลงมองไปที่แขนของตัวเองที่รู้สึกว่ามันชาจนไร้ความรู้สึกไปแล้ว
“จริงสิ อาร์......เมื่อคืน” ในตอนแรกเค้าตกใจที่เห็นใครไม่รู้นอนทับแขนเค้าอยู่ แต่ก็นึกได้เด็กหนุ่มที่นอนทับแขนอยู่นั้นคืออาร์ หรือนันทกร เด็กน้อยของเค้านั้นเอง
จะว่าเรียกเด็กน้อยก็ไม่ได้ เมื่อสังเกตทั้งตัวแล้วนันทกรนั้นแทบไม่เหลือเค้าของในวัยเยาว์เลย ทั้งใบหน้ากลมแก้มยุ้ยน่าหยิกน่าจูบตอนเด็กๆก็กลายเป็นหน้าเรียวรูปไข่ แม้แก้มจะยังขาวใสน่างับเล่นเหมือนเดิมก็เถอะ ผมสีชาดูนุ่มเหมือนขนแมว ดวงตากลมโตกลมโตสีน้ำตาลตอนนี้อยู่ใต้เปลือกตาและแพขนตาสีอ่อน จมูกโด่งแบบฝรั่งรับกับริมฝีปากแดงดูหวานเยิ้มราวกับลูกเชอรี่แต่ตัดกับผิวขาวจัดแบบตะวันตก แขนขาเนื้อตัวเพรียวบางแบบคนเอเชีย ไม่ถึกแบบคนฝั่งโน้นแถมยังนุ่มนิ่มนวลเนียนนั้น ยากจะบอกได้ว่าเป็นผู้ชายแท้ เฮ้อ!!คิดแล้วก็ชักเริ่มหวงเด็กน้อยของเค้า ไปเรียนมหาลัยคงหัวกระไดไม่แห้งเป็นแน่ คงรุมจีบกันทั้งหญิงชาย เอ๋??หรือเค้าจะไว้หนวดดี??แบบพ่อนางเอกในหนังสมัยก่อน........
“คิกๆ”เสียงหัวเราะราวเสียงแก้วดังขึ้นขัดจังหวะความคิด ปรเมศก้มลงพบว่าเด็กน้อยของเค้านอนมองเค้าตาแป๊วแต่ปากกลับยิ้มกว้างราวกับขบขันอะไรบางอย่างมากมาย
“หัวเราะอะไร เจ้าตัวยุ่ง”ว่าแล้วก็แกล้งเขกหัวเบาๆ ไม่มีเจ็บซะหรอกอย่างเค้าเนี่ยนะจะทำน้องอาร์สุดที่รักของทุกคนเจ็บ
“ขำพี่เมศแหละ เป็นไรอะเดี๋ยวทำหน้าเคลิ้ม ทำหน้าเครียด แล้วยังเอามือลูบคางอย่างกะตัวเองไว้หนวดอีก”นิ้วเรียวจิ้มไปที่ปลายคางของอีกคน กดย้ำจนปรเมศต้องดึงมือออกแล้วแกล้งงับนิ้วนั้นเล่น
“อือ!!ไม่เอาพี่เมศ อย่ากัด สกปรกอะ”นันทกรพยายามดึงนิ้วตัวเองกลับมา ทำหน้ายู่ใส่แต่ไม่มีทางสู้แรงคุณพี่ชายได้หรอก
“ว่าพี่สกปรกเรอะ นี่แนะ!!งั่มๆๆๆ”ปรเมศยิ่งแกล้งงับนิ้วใหญ่ นันทกรแกล้งร้องยี้เสียงดัง ต่างฝ่ายต่างแกล้งดึงแกล้งผลักกันไปมาจนเสียงดังไปถึงข้างนอก วรารีที่เดินผ่านหน้าห้องอดสงสัยไม่ได้จึงผลักประตูเข้ามาโดยไม่เคาะให้คนข้างในรู้ตัว
“เล่นอะไรกันเสียงดังจัง ว้าย!!!..........หุหุ ขอโทษนะที่รบกวนเวลาสวีท”วรารีเบิกตากว้างเมื่อเห็นสภาพสองคนในห้องที่กำลังนัวเนียกันอยู่บนเตียง เมื่อได้สติก็รีบขอโทษขอโพยก่อนเดินอมยิ้มออกไปแถมล็อกประตูให้เสร็จสรรพ
“ยัยรีเป็นอะไรของเค้า..........อ๋อ!!หึหึ”
“พี่เมศหัวเราะอะไร?? แล้วพี่รีเค้ากรี๊ดอะไรอะ??”ร่างเล็กเอียงคอถาม ปรเมศมองหน้าหนุ่มน้อยก่อนไล่สายตาให้มองตาม ดวงตากลมโตมองตั้งแต่ท่านอนของปรเมศ.......หัวยุ่ง หอบ นอนหงาย เสื้อผ้าหลุดหลุ่ย ในขณะที่ตัวเองก็.......นั่งทับชายหนุ่มอยู่บริเวณท้อง ใส่แต่เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวยาวของเจ้าของห้อง กางเกงขาสั้นที่แทบมองเห็น แก้มแดง(เพราะเล่นกันเหนื่อย) ผมยุ่ง(จากสาเหตุเดียวกัน) หอบ เสื้อผ้าหลุดลุ่ย ไหล่ขาวๆข้างหนึ่งหลุดออกมานอกเสื้อ หัวนมชมพูลอยเด่นอยู่ตรงหน้า.......ท่าทางพวกนี้ดูรวมๆกันแล้วราวกับ............
“แหงะ!!พี่รีเข้าใจผิดซะแล้วแหละ”เด็กหนุ่มพูดเสียงเรียบปนขำเล็กน้อย ดึงคอเสื้อติดกระดุมใหม่ให้เข้าที่เข้าทาง
“แหม!!!อย่าเพิ่งปิดซิ วิวกำลังดี นี้ถ้าเป็นผู้หญิงไม่รอดแล้วนะเรา”ปรเมศแกล้งส่งสายตากรุ้มกริ่ม มือใหญ่จับบั้นท้ายร่างเล็กลูบเบาๆ หวังเห็นเจ้าตัวเล็กของเค้าทำหน้าสยองหรือไม่ก็เขินอาย แต่เค้าก็ต้องเลิกคิ้วเมื่ออาร์เธอร์กลับทำหน้าเฉยๆแถมยิ้มหวานส่งให้ด้วย
“อยากลองหรือไงครับพี่เมศ เดี๋ยวอาร์ก็จับปล้ำซะหรอก”ว่าแล้วก็แกล้งหยิกหัวนมอีกคนแรงๆบิดไปบิดมา ปรเมศซู้ดปากด้วยความเจ็บก็ยกมือยอมแพ้
“โอ๊ย!!!!ไม่เล่นแล้ว อูย!!เจ็บ!!อาร์ครับ พี่เมศไม่เล่นแล้วปล่อยน้า นะ”นันทกรหัวเราะก่อนปล่อยมือแล้วก้มลงหอมแก้มพี่ชายนอกไส้ดังฟอดใหญ่ก่อนกระโดดลงจากเตียง
“ผมอาบน้ำก่อนนะ วันนี้เดี๋ยวไปเที่ยวบริษัทด้วย”คนที่มองหัวนมแดงเถือกของตัวเองอยู่เงยหน้าขึ้นมองคนพูดทันที
“อาร์จะไปบริษัทพี่หรือ??”นันทกรพยักหน้าก่อนเดินเข้าห้องน้ำไป
“คำสั่งคุณป้าช้อยไงละครับ ฮิฮิ”ปรเมศโคลงหัวอย่างเซ็งๆ............งานเข้าแล้วไหมละ ปรเมศเอ๋ย
“กว่าจะลงมาได้นะเรา น้องอาร์หลับสบายไหมลูก มามะ มานั่งตรงนี้เลยจ๊ะ”คุณหญิงแอบแขวะลุกชายคนโตก่อนหันไปยิ้มให้ว่าที่ลูกสะใภ้คนโปรดและดึงแขนให้มานั่งตรงข้ามตนเอง
นันทกรยกมือไหว้คุณพิทักษ์ที่อยู่หัวโต๊ะ ก่อนยกมือไหว้คุณหญิงชดช้อยที่นั่งอยู่ถัดไปและส่งยิ้มให้วรารีที่ยิ้มบานแฉ่งกลับมาให้เช่นกัน
“อรุณสวัสดิ์คุณลุงคุณป้า เมื่อคืนอาร์หลับสบายมากครับ”เด็กหนุ่มสะบัดผ้าคลุมตักก่อนเอื้อมมือไปทำให้อีกคนที่นั่งติดกับเค้า คุณหญิงชดช้อยมองอย่างปลาบปลื้ม
“บอกว่ายังไงจ๊ะ ให้เรียกว่าพ่อกับแม่ไง”
“นั้นสิ หนูอาร์เดี๋ยวอีกหน่อยบ้านเราก็ดองกันแล้วนะ”คุณพิทักษ์พูดอย่างเอ็นดู ในขณะที่ปรเมศคนโจ๊กในชามอย่างเซ็งๆ
“นี้จะเล่นกันไม่เลิกเลยหรือไงครับ”ปรเมศพูดขึ้น ทำเอาคุณหญิงชดช้อยมองตาเขียว
“เล่นที่ไหน แม่เอาจริง น่ารักๆอย่างน้องอาร์เนี่ย แม่ยินดีเป็นที่สุดที่จะได้เป็นลูกสะใภ้”ว่าแล้วก็หันไปยิ้มให้นันทกรอีกที ส่วนเจ้าตัวก็ได้แต่ยิ้มแหยๆตอบ
“นั้นสิ แถมพี่เมศอะทำข้าวสารจะเป็นข้าวสุกอยู่แล้ว ยังจะมาทำปฏิเสธอีก หุหุ”คำพูดของวรารีทำเอาผู้เป็นพ่อแม่หันขวับมาทางลูกชายคนโต ถามเสียงเคร่งเครียดทันที
“นี้แก.........อย่าบอกนะว่า......”
“ยัยรี ไม่รู้อะไรแล้วอย่ามาพูด พี่กับอาร์แค่เล่นกันเฉย แกนั้นแหละคิดอกุศล”ว่าแล้วก็มอบมะเหงกงามๆให้น้องสาวสุดที่รัก คนโดนมะเหงกร้องโอดโอยทันที
“เจ็บนะ!!พี่บ้า!!!”
“สมน้ำหน้า”
“นี้เมศ!!อย่าแกล้งน้อง แล้วก็ฉันขอสั่งแกไว้เลยนะถึงน้องอาร์จะเป็นคู่หมั้นแก แต่แกไม่มีสิทธิ์ล่วงเกินน้อง.......ถ้าแกทำแม้แต่น้อยละก็......”
“ไม่มีอะไรหรอกครับคุณป้า เอ๊ย!!คุณแม่ พี่เมศเค้าเป็นสุภาพบุรุษมากครับ”นันทกรรีบแก้ต่างแทน เมื่อเห็นเรื่องมันชักไปกันใหญ่
“สุภาพผ้าหลุดละสิไม่ว่า อ๊าย!!!อย่านะ”วรารีรีบกุมหัวเมื่อเห็นพี่ชายง้างมืออีกครั้ง
“สองคนนี้เลิกเล่นกันซะที!!!ตาเมศวันนี้พาน้องไปที่บริษัทด้วยหละ”
“ว่าจะถามเรื่องนี้อยู่เลย จะให้อาร์ไปทำไมละแม่ ผมทำงานนะ น้องจะเบื่อซะเปล่าๆ”
“ไม่เบื่อหรอกฮะ น่าสนุกดี”
“เห็นไหมน้องไม่ได้เบื่อซะหน่อย เอาไปด้วยเลยนะ แม่พวกเลขาสาวๆจะได้รู้ซักทีว่าแกนะไม่โสดแล้ว”ปรเมศร้องอ๋อในใจรู้แล้วว่าแม่เค้าต้องการอะไร
“อืม ดีเหมือนกัน ทุกคนจะได้รู้จักกันไปเลยว่าหนูอาร์หนะเป็นลูกสะใภ้ของพ่อ แม่พวกเลขาก็จะได้เลิกกรี๊ดกร๊าดซะทีเวลาแกเดินโฉบไปโฉบมาแถวหน้าห้องทำงานของพ่อนะ”นายพิทักษ์พูดอย่างเห็นดีด้วยก่อนลูบหัวเด็กหนุ่มเบาๆ ทางปรเมศที่ขัดขืนอะไรไม่ได้ก็ได้แต่ซดกาแฟร้อนอย่างเซ็งๆ
เอี๊ยด!!!เสียงรถจอดที่หน้าบริษัทดังขึ้น ชายหนุ่มเดินออกมาจากรถช้าๆแบบทุกวัน แต่วันนี้กลับแปลกไปกว่าเดิมเมื่อมีเด็กหนุ่มหน้าฝรั่งกระโดดตามลงมาด้วย เด็กหนุ่มเดินเกาะติดรองประธานหนุ่มแน่น บรรดาหญิงสาวในบริษัทที่เดินผ่านต่างซุบซิบกันด้วยความสงสัยและอิจฉา ขณะที่บรรดาชายหนุ่มในบริษัทกลับมองเด็กหนุ่มฝรั่งอย่างไม่วางตาจนเดือดร้อนคนที่เดินมาด้วยกัน ต้องปั้นหน้าโหดตาเขียวปั๊ดใส่คนที่เดินผ่านให้สะดุ้งโหยงด้วยความหวง”น้องชาย”ไปไม่รู้กี่รายต่อกี่ราย
“อ๊ะ!!เอ่อ.......อะ อรุณสวัสดิ์คะคุณเมศ”มัทรีเอ่ย หญิงสาวยังคงได้รับตำแหน่งตัวแทนเลขาหน้าห้องของปรเมศเหมือนเดิม แต่ด้วยการถูกจับตาดูอยู่ตลอดทำให้เธอไม่ได้แสดงท่าทีอะไรต่อบอสหนุ่มอีกเลยแม้คิดอยากจะทำมากเท่าไหร่ก็ตาม
“สวัสดีครับแอน เอ่อ.......อาร์นี้แอนเลขาพี่ ส่วนนี้อาร์เป็น........”ขณะที่เค้าไม่รู้จะตอบอย่างไรดี นันทกรก็ชิงตอบก่อนทันที
“น้องชายพี่เมศครับ สวัสดีครับคุณแอน”เด็กหนุ่มยิ้มน่ารักให้ หญิงสาวมองอย่างเอ็นดูก่อนทักทายตอบ
“สวัสดีคะ คุณอาร์”
“เรียกน้องอาร์ก็ได้ครับคุณแอน อ๊ะ!!ผมของเรียกคุณแอนว่าพี่ละกันนะครับ เพราะรู้สึกว่า........ดูพี่แอนจะแก่กว่าผมเยอะ”คำพูดเหมือนจะแดกดันของเด็กหนุ่มทำให้เลขาสาวหุบยิ้ม
“แต่ก็ยังดูสาวและสวยมากๆเลย ผมละอิจฉาพี่เมศจริงๆที่มีเลขาสวยๆไว้ให้เชยชม”
“เฮ้ย!!ชื่นชม ไม่ใช่เชยชม”ปรเมศสะดุ้งก่อนรีบเปลี่ยนคำพูดของคนที่ไม่สันทัดด้านภาษา
“อ๊ะ!!ขอโทษครับ พอดีเพิ่งกลับจากนอกเลยใช้คำผิดๆถูกๆไปหน่อย พี่แอนอย่าถือสานะครับ”มัทรียิ้มแหยๆ เธอหวังว่าจะเป็นดั่งที่เด็กหนุ่มพูดจริงๆไม่งั้นเธอต้องคิดว่าเด็กหนุ่มกำลังหลอกด่าเธออยู่เป็นแน่
“ไม่ไหวเลยนะเรา”ปรเมศขยี้หัวคนตัวเล็กกว่าอย่างเอ็นดู
“แหะๆ พี่เมศเข้าห้องเถอะ ยืนนานจนจะเป็นตะคริวอยู่แล้ว”พูดจบก็หันมาคว้าท่อนแขนแข็งแรงดึงเข้าห้องไปด้วยกัน
ในห้องทำงานกว้างที่กำแพงด้านหนึ่งติดกระจกใสยาวไปเป็นแถบ เผยให้เห็นสกายวิวแสนสวยอยู่ด้านหลังโต๊ะทำงาน และมีการจัดมุมเล็กๆมุมหนึ่งเป็นชุดโซฟารับแขกสีดำมัน นันทกรร้องว้าวก็ถลาตัวไปติดกับกระจกบานใหญ่นั้น
“วิวสวยมากอะ พี่เมศ”ชายหนุ่มยิ้มเอ็นดูก่อนถอดสูทตัวนอกออกวางพาดไว้ที่พนักพิงเก้าอี้ทำงานตัวนุ่มของเค้า
“ชอบเหรอ??”
“อืม ตอนกลางคืนคงสวยมากๆเลยเนอะ”ปากพูดแต่ตากลับยังจ้องวิวด้านนอกตาแทบไม่กระพริบ
“เอาไว้วันหลังจะชวนมาดูตอนกลางคืนละกัน”นันทกรหันมามองก่อนทำตาเจ้าเล่ห์ใส่
“ไม่เอาหรอก กลัวมาเจอผีในนี้”
“ผีอะไร??”
“ผีผ้าห่มไงครับ เห็นคุณป้าช้อยบอกว่ามีในห้องนี้กลางวันแสกๆเลย”ชายหนุ่มตบหน้าผากเสียงดัง......แม่นะแม่เอาเค้ามาขายได้........
“ว่าแต่คนหน้าห้องนี้หรือครับที่พี่เล่นด้วย”ปรเมศยักไหล่
“ก็.....นะ”
“จริงจังเปล่าเนี่ย??”ชายหนุ่มส่ายหัว
“นิสัยไม่ดี”คนตัวเล็กกว่าบ่นออกมา ทำหน้ายู่ใส่
“อย่าทำหน้าตำหนิพี่อย่างนั้นสิ แหม.....ผู้ใหญ่มันก็ต้องมีบ้าง ที่อยากจะปลดปล่อย อยากมีเซ็กซ์ แต่ไม่จริงจัง ครั้งเดียวจบ อะไรอย่างเนี้ย”
“แล้วพี่แอนเค้าโอเคด้วยหรือพี่เมศ”
“ก็คงงั้น เค้าก็ต้องรู้แหละว่าอะไรเป็นอะไร”เด็กหนุ่มทำหน้าครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนเงยหน้าถามอีกครั้ง
“แล้วถ้าเค้าต้องการจับพี่ละ”ปรเมศยิ้มก่อนตอบเสียงเย็น
“เค้าต้องจบ ถ้าไม่จบคงต้องออก พี่ไม่ให้คนที่ไม่ได้รักมาจับได้ง่ายๆหรอกนะ”
“พี่เมศใจร้ายมากอะ พูดตรงๆเลย...........แล้วถ้าผมละ???ถ้าผมจะจับพี่ พี่ยอมไหม”ปรเมศมองเด็กหนุ่มตรงหน้าแล้วคลี่ยิ้ม
“สำหรับอาร์พี่เว้นไว้ให้คนละกัน อย่ามาทำตาแป๊วใส่พี่สิ พี่ยิ่งแพ้ตาเราอยู่ มาให้หอมสักทีสิ”ว่าแล้วก็จับนันทกรที่ยืนอยู่มานั่งตักแล้วจับหอมซ้ายหอมขวาเหมือนเมื่อตอนเด็ก โดยไม่ได้สังเกตว่าใครบางคนเคาะประตูนานแล้วจนค่อยๆเปิดประตูเข้ามา
“อุ๊ย!!ขอโทษคะบอส”มัทรีมองอย่างตกตะลึง เมื่อเห็นบอสหนุ่มของเธอกอดเด็กที่บอกว่าเป็นน้องชายแน่นแล้วนั่งขโมยหอมแก้มกันอยู่ตรงหน้าเธอ
“ไม่เป็นไรครับ มีอะไรครับแอน”ปรเมศทัก ส่วนนันทกรก็กลับมายืนส่งยิ้มใสอีกครั้ง
“ถึงเวลาประชุมแล้วคะ”
“อ้าว??งั้นหรือ งั้นอาร์นั่งรอพี่อยู่ในนี้ก่อนนะ เดี๋ยวพี่มา ถ้ามีอะไรอยากได้บอกคุณแอนละกัน”
“โอเคครับพี่เมศ”รับคำเสร็จ ปรเมศก็หยิบเอกสารเดินออกไป ทิ้งไว้เพียงเด็กหนุ่มกับหญิงสาวเท่านั้น
“เอ่อ.......งั้นดิฉันขอตัวนะคะ”มัทรีขอตัวทันที เธอรู้สึกแปลกๆกับเด็กหนุ่มคนนี้ ไม่รู้เพราะอะไรรู้แค่เพียงว่าเธอควรห่างไว้ก่อนดีกว่า
“พี่แอนครับ วานพี่แอนฝากบอกแม่บ้านชงโกโก้ให้ผมแก้วหนึ่งซิครับ หิวน้ำมากเลย”นันทกรบอกเสียงอ่อย แต่ดวงตากลับวาววับแปลกๆ
“อะค่ะ รอสักครู่นะคะ”เมื่อหญิงสาวออกไปแล้ว นันทกรก็วาดยิ้มร้ายกาจ ส่งเสียงหึในลำคอ นั่งลงบนเก้าอี้ของเจ้าของห้องก่อนไขว้ห้าง
“ก็ไม่แน่สักเท่าไหร่ แบบนี้ก็กำจัดง่ายๆ เอาวิธีไหนดีน่า”
เวลาผ่านไปเกือบสองชั่วโมงได้ เสียงโทรศัพท์บนโต๊ะของมัทรีก็ดังขึ้น เธอมองสายที่จะรับก่อนหันไปมองในห้องอย่างหวาดๆ
“อะ เอ่อ!!แอนรับสายคะ”
“พี่แอนเหรอครับ แบบว่าอาร์เบื่อจังพี่แอนพอมีพวกนิตยสารบ้างไหมครับ ผมขอสักเล่มสองเล่มหน่อยสิ”เสียงพูดในโทรศัพท์ดูร่าเริงจนมัทรีแอบตำหนิตัวเองที่คิดกลัวเด็กหนุ่มไปได้จึงตอบเสียงใสกลับไป
“ได้คะ เดี๋ยวพี่เอาไปให้นะคะ”หญิงสาวรวบรวมหนังสือสองสามเล่มมาถือไว้ก่อนเคาะประตูห้อง เมื่อได้ยินเสียงเด็กหนุ่มทักก็เดินเข้าไปทันที
“ขอบคุณมากนะครับพี่แอน”นันทกรบอกก่อนรับหนังสือมาไว้ในมือ
“ไม่เป็นไรคะ พี่ยินดีรับใช้”
“แล้วเมื่อไหร่พี่เมศจะออกมาหละครับ ผมละเบื๊อ เบื่อ หิวด้วย”เด็กหนุ่มลูบท้อง มัทรีหัวเราะคิก
“งั้นเดี๋ยวพี่ไปหาขนมมาให้ไหมคะ”
“พี่แอนเนี่ยใจดีจังนะครับ อย่างนี้พี่เมศไม่หลงบ้างหรือครับเนี่ย”พอได้ยินเด็กหนุ่มแซวเธอก็อดที่จะอายไม่ได้
“แหม พี่กับบอสไม่ได้เป็นอะไรกันนี้คะน้องอาร์”
“นั้นสิครับ ผมก็ว่างั้นเพราะพี่เมศจะหมั้นอยู่แล้ว ถ้าจะไปให้ความหวังผู้หญิงที่ไหนก็คงไม่ควร”นันทกรทำเป็นเปิดหนังสือไปเรื่อยๆคล้ายไม่สนใจแต่คำพูดกลับทำเอามัทรีชะงักกึก
“บอส บอสจะหมั้นหรือคะ”หญิงสาวแสดงท่าทางตกใจอย่างเห็นได้ชัด
“ใช่ครับ ต่อไปผู้หญิงที่พี่เมศคั่วเล่นๆคงต้องอกหักกันเป็นแถวเลย”นันทกรพูดแล้วหัวเราะเบาๆเหมือนกับว่าเป็นเรื่องตลกที่ไม่ได้มีความน่าสำคัญอะไรแต่ก็ทำให้หญิงสาวรู้สึกเหมือนโดนแทงใจดำไปเต็มๆ
“แต่ถ้าคุณเมศไม่เลิกละคะ ของอย่างนี้มันน้ำตาลใกล้มด คุณคู่หมั้นคงตามจับไม่ได้”มัทรีพูดอย่างมั่นใจ เธอก็หวังไว้เช่นกันว่าบอสหนุ่มคงชอบเธอไม่น้อยเช่นกัน นันทกรเหลือบมองมัทรีด้วยแววตาเย็นชาเพียงแวบเดียวก่อนส่งยิ้มให้
“เช่นใครละครับ.......อ๋อ!!ใช่ พี่แอนฟังอะไรไหม ผมมีคลิปเด็ดๆมาให้ฟังด้วย”เด็กหนุ่มพูดก่อนเปิดลำโพงมือถือของตนเอง.......เสียงที่เค้าคุยกับปรเมศ
“ว่าแต่คนหน้าห้องนี้หรือครับที่พี่เล่นด้วย”
“ก็.....นะ”
“จริงจังเปล่าเนี่ย??”
“นิสัยไม่ดี”
“อย่าทำหน้าตำหนิพี่อย่างนั้นสิ แหม.....ผู้ใหญ่มันก็ต้องมีบ้าง ที่อยากจะปลดปล่อย อยากมีเซ็กซ์ แต่ไม่จริงจัง ครั้งเดียวจบ อะไรอย่างเนี้ย”
“แล้วพี่แอนเค้าโอเคด้วยหรือพี่เมศ”
“ก็คงงั้น เค้าก็ต้องรู้แหละว่าอะไรเป็นอะไร”
“แล้วถ้าเค้าต้องการจับพี่ละ”
“เค้าต้องจบ ถ้าไม่จบคงต้องออก พี่ไม่ให้คนที่ไม่ได้รักมาจับได้ง่ายๆหรอกนะ”
“พี่เมศใจร้ายมากอะ พูดตรงๆเลย...........แล้วถ้าผมละ???ถ้าผมจะจับพี่ พี่ยอมไหม”
“สำหรับอาร์พี่เว้นไว้ให้คนละกัน อย่ามาทำตาแป๊วใส่พี่สิ พี่ยิ่งแพ้ตาเราอยู่ มาให้หอมสักทีสิ”คำพูดที่ดังออกมาจากมือถือ แม้หญิงสาวจะรู้อยู่แล้วแต่ก็อดขัดเคืองไม่ได้ ดวงตาที่กรีดอายไลน์เนอร์จนแหลมหันมามองเด็กหนุ่มอย่างโกรธแค้น
“น้องอาร์จะเปิดให้พี่ฟังทำไมคะ”นันทกรเลิกคิ้วส่งยิ้มไร้เดียงสาแบบเดิมมาให้
“ก็ไม่มีอะไรนี่ครับ ว่าแต่พี่เมศช้าจังปล่อยให้คู่หมั้นนั่งคอยอย่างนี้นานๆได้ไง ไม่ไหวเลยสงสัยต้องอบรมว่าที่คุณสามีบ้างแล้ว”เด็กหนุ่มพูดเหมือนขบขันพลางส่ายหัวเบาๆ
“นะ น้องอาร์พูดอะไรนะคะ คะ ใครคู่หมั้นบอสคะ”
“เอ๋!!ได้ยินไม่ชัดหรือครับ หรือว่าพี่เชื่อจริงๆว่าผมเป็นน้องพี่เมศ หึหึ ใครเค้าก็รู้ว่าพี่เมศมีพี่รีเป็นน้องสาวคนเดียว.........คุณแม่พี่เมศนะเค้าเบื่อที่พี่เมศควงผู้หญิงพร่ำเพรื่อนะครับเลยเรียกคู่หมั้นอย่างผมกลับมา คงเร็วๆนี่แหละที่เราสองคนจะเปิดตัวให้ใครๆได้รู้กัน ยังไงพี่แอนก็เก็บเงียบไว้ก่อนนะครับ จะได้เซอร์ไพรส์”นันทกรขยิบตาส่งให้หญิงสาวที่ตอนนี้หน้าซีดเผือดไปแล้ว
“อ๊ะ!!เก็บโกโก้ไปเลยนะครับ ผมอิ่มแล้ว ขอบคุณครับ”หญิงสาวรับแก้วที่มีโกโก้เย็นๆอยู่เหลือเกือบครึ่งมาถือไว้ แต่ยังไม่ทันรับไปถือได้เต็มมือ เด็กหนุ่มก็หักแก้วเอียงเล็กน้อย แก้วชนมือของมัทรีก่อนจะร่วงใส่เด็กหนุ่มทันที น้ำโกโก้เย็นพร้อมน้ำแข็งหกราดเต็มตักและหน้าท้องคนที่นั่งอยู่ทันที
“ว้าย!!!ขอโทษคะ!!”มัทรีรีบหยิบแก้วออก เด็กหนุ่มส่ายหัวยิ้มให้
“ไม่เป็นไรครับ”
“งั้นน้องอาร์ไปเปลี่ยน.......”
“เฮ้อ!!ประชุมเสร็จสักที อาร์เราไป............คุณแอนทำอะไรอยู่นะ??แล้วทำไมอาร์เปียกอย่างนั้น”ปรเมศถามเสียงเครียดเมื่อเห็นนันทกรตัวเปียกโชกนั่งยิ้มแหยๆอยู่บนโซฟา ในขณะที่มือของมัทรีถือแก้วน้ำที่น่าจะเป็นต้นเหตุอยู่
“เอ่อ คือว่า เอ่อ.......”มัทรีอึกอัก กลัวบอสหนุ่มจะว่าที่เธอทำให้คู่หมั้นเปรอะเลอะเทอะ
“ผมซุ่มซ่ามเองพี่เมศ ส่งแก้วให้พี่แอนเค้าไม่ดีเลยหกมารดตัวเองซะงั้น แหะแหะ ฮัดชิ้วๆเย็นอะพี่เมศ”
“ต้องเย็นอยู่แล้วสิเด็กบ๊อง น้ำแข็งเต็มตัวซะขนาดนั้น ไปพี่พาไปเปลี่ยนเสื้อผ้า..........ส่วนคุณ คุณแอนไปบอกป้าแม่บ้านให้ทำความสะอาดที แล้ววันหลังระวังๆบ้างนะครับ ดีที่ไม่ใช่แขกของเราไม่งั้นคงเสียชื่อแน่”ปรเมศพูดเสียงเย็นชาก่อนพาน้องน้อยของเค้าไปอีกห้องทันทีโดยไม่เห็นว่าเด็กหนุ่มหันไปมองคนที่ยืนหน้าซีดด้วยสีหน้าสะใจเพียงใด
--------------------------------------
Neya : สวัสดียามดึกคะ ขอโทษจริงๆว่าจะมาลงตั้งแต่กลางวันแหละแต่ไม่ว่าง พอดีตอนเย็นก็ไปกินข้าวนอกบ้าน ฉลองหลุดเจล่อกินเนื้อย่างจากร้านMiyabi ไปเต็มคราบ เดินแถบไม่ไหว อาศัยคลานกลับบ้าน
555+ กว่าจะถึงบ้าน แล้วยังกลับมาดูThe voice ย้อนหลังอีก ขอนิดนึงเนอะ เชียร์พี่แสตมป์คะ พี่เก่งมากๆ
ในการเป็นโค้ช.......มีคนอ่านถามว่าคนเขียนเป็นคนที่ไหน กินเจด้วยหรือ?? เป็นคนกรุงเทพคะแต่กำเนิดเลย ที่บ้านเป็นคนจีนเค้ากินกันเลยกินตาม แต่ไม่ได้เคร่งคะ เห็นหลายคนอยากให้น้องอาร์แรง......แรงพอไหมตอนนี้?? ไม่เนอะ เพราะอาร์มีแรงกว่านี้อีกเยอะ ยังไงก้เชียร์น้องกันต่อไปนะคะ ฝากน้องอาร์และพี่เมศไว้ในอ้อมอกทุกท่านด้วย
รักคนอ่านทุกคนคะ บาย
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
