หายไปนานต่อยาวหน่อยเดี๋ยวหาว่าเราเล็กสั้น
ผมไปก็เท่านั้นผมเป็นคนนึงที่ไม่ชอบไปผับเหมือนมันได้ไปจนเอียนแล้ว
รู้สึกเสียงดังห่ามืดบุหรี่กูก็ดูดข้างในไม่ได้ไม่เข้าใจเหล้าก็แพงกว่าแดกที่บ้าน
คนเราไปกันทำไม...คิดแล้วกูก็กะดกเอาให้คุ้มเผื่อกันไปบ้านกูโดนแฟนฆ่า
"เต้ยมึงรีบหรอ" เป้ถามผม
"แน่นอนเอาให้คุ้ม" ว่าแล้วก็ชงครึ่งครึ่งเลยอย่าได้กลัวกับคำว่าเมาคนเราต้องกล้าแสดงออก
พี่สอเหมือนยิ้มแล้วสะกิดเด็กผู้ชายข้างๆมองผมประมาณว่ามึงแดกแบบนั้นบ้างดิ
ไม่ต้องมองกูคิดผิดแล้วที่เลี้ยง ถึงกูอ้วกกูก็จะอ้วกจนสร่างแล้วคืนชีพกลับมาแดกต่อ
พี่ชายเราสร้างตำนานไว้ดีเราต้องสานต่อ...เป็นตำนานของพี่เจี๊ยบเสือกไม่ยอมแพ้
อ้วกแดกเมาอ้วกแดกเมาแต่เย็นถึงเช้าคนนี้ของแรงจริงๆเราไม่แข่งแค่ไม่เสียชื่อพี่ก็พอ
แดกสักพักผมเริ่มสะกิดเป้ประมาณไปวืดกันเป้ก็เดินตามมาอย่างเชื่องๆเป็นคนดีของสังคมจริง
มาถึงผมก็กะดิกนิ้วแล้วมองเป้...ไม่ได้อยากเอาจากมึงแต่กูลืมซื้อ
"เหี้ยทำไมไม่หัดซื้อเองวะ" เป้บ่นแต่ก็หยิบบุหรี่ให้ผม
"อย่ามาด่ากูเหี้ยไอสัดปกติมึงก็ขอกูเหมือนกันแหละ" ห่ากูขอมาโบโล่แต่มึงมาขโมยดันฮิวกูขาดทุนชัดๆ
ผมกลับแหละคับผมถึงเวลาคุยกับเด็กที่พี่สอเอามาด้วย
"ไหวไหมฮะพี่เต้ย" ต้าร์เดินมาหาผมที่นั่งหัวหนักอยู่
"เป็นตุ๊ดหรอทำไมต้องพูดลงท้ายว่าฮะวะ" กูเมากูหน้าด้านถามเสมอ
"...เป่าคับ" เหมือนอึ้งอ่อนๆก่อนตอบผม
ผมมองหน้าต้าร์เหมือนอยากพูดกับผมแต่ไม่กล้าพูด...อะไรกูออกจะเป็นคนมีมนุษย์สัมพัน(ต่ำ)
"พี่เต้ย" ต้าร์เรียกผม
"อะไร"
"พี่เต้ยชอบพี่สอปะ"
"ห่ะ"
"ถ้าพี่เต้ยจะมาอยู่อีกคนผมไม่ว่าอะไรหรอกฮะ"
"ห่ะ" ...กูห่ะ2ครั้งแล้วนะเว้ยเฮ้ยยย
"ผมพูดจริงๆ" เหมือนต้าร์จะย้ำสติผม
"เป้เกิดอะไรขึ้นกับชีวิตกูผู้หญิงหายไปไหนหมด" ผมหันไปบ่นกับเป้ส่วนพี่สอคงไปคุยกับเพื่อน
"มึงเคยได้ยินไหมที่บอกเวลาโดนเอาบ่อยๆมันจะมีออร่อเรียกผู้ชายเข้ามา" เป้บอกผมแล้วฮาแตก
"นานทีกูอยากได้บ้างนะเว้ยนมเอวสะโพกมึงรู้ไหม"
"เหี้ยละไอ้เต้ยลุงที่บ้านมึงก็มี" ไอ้เป้ด่าผมแต่ไอ้ต้าเสือกขำ
"พวกพี่ฮาแบบนี้ทุกวันรึเปล่า"
"..." ฮาตรงไหนไอ้เด็กตุ๊ดกูเครียดอยู่เห็นไหมว่ากูเครียด
"พี่เต้ยไม่มาเป็นเด็กพี่สออะ" ต้าร์ยังไม่เลิกความพยายาม
"พี่สอมีเด็กกี่คน" เป้หันมาเหมือนเชิงถามผม
ผมเลยชูนิ้วให้ดูจาก3ไม่น่าใจกูชูอีกที4แล้วกันเป้ทำหน้าเหมือนมึนๆอึนๆบอกไม่ถูก
"ถามจริงถ้ามีคนเพิ่มไม่เป็นไรหรอ...หมายถึงมึงอะไม่เจ็บหรอวะ" เป้ถามต้าร์
"ถ้าเป็นพี่เต้ยไม่เป็นไรหรอกก็ดีกว่าให้คนอื่นมาเพิ่ม" ต้าร์บอกเหมือนอายๆคงทนความหน้าด้านพวกผมไม่ค่อยไหว
"ทำไมเป็นกูไม่เป็นไร" ผมถามน้องหนูต้าร์
"ก็พี่เต้ยเป็นเด็กพี่ต้องอยู่แล้วไม่ใช่หรอ"
"เออแล้วไง" ว่าแล้วกูขออัดมะเร็งอีกหนึ่งเครียดกับไอ้เด็กนี่
"พี่เต้ยคงแรงไม่เท่าเด็กคนอื่นคนอื่นต้าร์สู้ไม่ไหวหรอกพี่เต้ยแค่กวนตีน"
"..." หมายความว่าไงกูแค่กวนตีนตกลงมันดีไม่ดี
"นี่เราคุยเรื่องอะไรกันอยู่แน่วะ" ไอ้เป้พูดขึ้นมา
"เรากำลังคุยเรื่องที่ว่ากูโดนชวนไปเป็นเด็กเลี้ยงพี่สอแถมเด็กคนโปรดพี่สอเหมือนจะสนับสนุนกู
แถมกูเป็นแฟนกับคุณต้องแต่คนอื่นไหงคิดกูเป็นเด็กเลี้ยงกันหมด...แต่กูจะบอกมึงว่าถ้ากูพลาด
ไปมีเสี่ยเลี้ยงกูถึงสองคนมึงต้องติดร่างแหมากับกูอีกคน" กูสรุปผลการทดลอง
"เหี้ยเต้ยกูเกี่ยวห่าไรด้วย" เป้โวยวายผมยืนคุยอีกสักพักพี่สอถึงขับรถกับมาส่ง
โดนจากใจความคือเหมือนจะโดนชวนสวิงกิ้งกันเป็นหมู่คณะที่กูไม่ใช่เกย์นะเว้ย
ถึงพักหลังๆกูจะมองได้ทุกเพศ โอวโลกนี้เสรีจริงๆกูจะได้มีประสบการณ์เซ็กหมู่กับผู้ชายแล้วเหี้ยละกู
แต่มองในแง่นึงเราอาจเจออะไรดีๆในที่ๆเรายังไม่เคยเรียนรู้555+
ผมกลับบ้านพร้อมเหมือนมาขโมยของส่งรถ...รถคุณต้องยังไม่กลับเหมือนกูจะรอด
ส่องตามห้องไม่มีผู้คนเหมือนชีวิตปลอดภัยอย่างประหลาดว่าแล้วผมก็ทิ้งตัวลงเตียง
ห่ากูรู้ล่องลอยดีแท้ผมว่ากลิ้งสักพักจะอาบแต่หันไปตอนไหนไม่รู้ตื่นมาอีกทีเหมือนเห็นควันลอย
"ตื่นแล้วหรอ" เสียงเรียบไร้ความเป็นมนุษย์แบบนี้มีคนเดียว
"อ้าวผมเผลอหลับหรอ กลับมานานยังอะ"
"สักพัก"
"หิวปะ" ผมถามคุณต้องพร้อมแย่งบุหรี่จากปากมาดูดต่อ
"ไปเที่ยวไหนมา"
"เป่าทำงาน" ห่าบุหรี่แทบล่วง
"ทำงานห่าอะไรกลิ่นมันฟ้องไม่เนียนเลย"
"...นานทีเลยไปเที่ยวกับเพื่อนมา" เพื่อนไงเป้ไงเพื่อนไม่ได้โกหก
"ถ้าไปกับเป้มึงไม่บอกกูหรอกว่าไปทำงาน"
"...ตัวเอง" กูมีมุขไรก็ขุดมาใช้
"อะไรของมึง"
"หิวข้าวไหมดึกแล้วเดี๋ยวไปอุ่นได้" ได้ยินคำว่ามึงลองมากูชิ่งละ
แต่ชิ่งไม่ทันโดนดึงลงนั่งกอดบ่าหันหน้าปะชิดเลยกูไม่รอดสรุปก็โดนซักหมดไม่เหลือ
ผมลัพธ์ของการหนีไปเที่ยวบวกกับเหล้าที่ผมแบบเอาซุกไปในซอกหลืบ
โดนเททิ้งหมดทันทีพร้อมรอยยิ้มหวานจากที่รักส่งมาถ้าปาหมดทิ้งได้แม่งคงปาไปแล้ว
.
.
.
"ที่รักวันนี้ทำงานถึงกี่โมงหรอคับ" ประโยคแสนหวานแต่เสียงเหมือนจะฆ่ากูเลย
"แหะๆเย็นก็เลิกมั้ง"
"พักเที่ยงไหมคับ"
"พัก" ...โธ่ไม่นะชีวิตวัยรุ่นกู
"พอดีเลยบังเอิญพี่ว่างช่วงบ่ายพอดีเดี๋ยวไปหาข้าวทานแล้วรอรับเต้ยกับเลยดีกว่าเนอะคับ"
"อ้าวไหนว่าช่วงนี้ตอนบ่ายพี่..."
"ตอนบ่ายอะไรของมึง" เสียงโหดแสด...แปลว่ากูขัดไม่ได้แถมเดินไปสตาร์ทรถอีกทำเอาผมงงอ่อนๆ
"ยืนเอ๋อทำเหี้ยอะไรคับที่รักกูส่งมึงเอง" เสียงคุณต้องพูดพร้อมเดินมาเปิดประตูให้
อย่าคิดว่ามันคือความเป็นสุภาพบุรุษมันคือการบังคับที่แสดงออกมาในรูปแบบที่แสนจะน่ารัก
กูก็เป็นคนดีต้องทำตามอย่างว่าง่าย...ไม่น่าเลยกูเที่ยวบ้างอะไรบ้างกับเพื่อนกับ...รุ่นพี่ที่ทำงานเอง
หัวข้อ: เฮ้ย!เท่าไรว่ะ>>06/01/2012 (อ่าน 1090141 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก