^
^
^
เหมือนเป็นเรื่องธรรมดาของทู้ยี้ไปแล้วเมื่อต่อจะมีอาการแบบนี้
...รู้สึกภูมิใจจากใจจิงคับ...ตื้อตันกู

ขณะที่ผมยังจมอยู่กับกองงานเหมือนทุกวัน(พูดให้ดูดีเหมือนกูยุ่ง)
ณตอนเที่ยง
“เต้ยไปหาไรทานกัน” พี่สอเดินมาพูดกับผม
“ไม่เอายังไม่หิวเพิ่งแดกหนมจีบไป” ความจริงผมไม่ได้อิ่มไรมากแต่ไม่อยากไปเฉยๆ
“เล่นตัวหรอไอ้หนู”
“เป่า” ...กูเล่นจนเอาตัวมาเขี่ยเลยไหมวะแสด
ณตอนบ่าย
“เต้ยบ่ายแล้วไปหาที่โดดงานกัน”
“ผมมีงานคับ” ความจริงกูก็ไม่มีไรมากหรอกร้อนฉิบหายกูไม่เดินออกจากห้องแอร์เด็ดขาด
“เล่นตัวว่ะ” ปากด่าไม่พอตบหัวกูอีก...ทำไมชีงิตนี้มีแต่คนชอบตบหัวกูวะ
“เป่า”
ณตอนเย็น
“เต้ยไป...” พี่สอคงเดินเข้ามาชวนไรผมสักอย่างเลยชิ่งตอบก่อนเพื่อความได้เปรียบ(ตรงไหนวะ?)
“ผมไม่วะ...” ผมยังพูดพร้อมหมันเก้าอี้ไปบอกแต่คำพูดจุกคอก่อน
“ชอบไหม” พี่สอยื่นช่อดอกไม้ให้ผม(ความจริงใช้คำว่ายัดเยียดดีกว่า)มืออีกข้างยังอยู่ข้างหลัง
“ไม่หรอกคับผมไม่ผู้หญิง” แต่กูก็รับมาแล้วทำไรไม่ได้นี่หว่า
“ก็แค่อยากให้ใจเต้นเล็กน้อย”
“ผมคิดว่ามันไม่ได้ผลหรอกคับ” ...ความจริงกูก็เด้นอ่อนๆวะ
“ชอบไหม” มืออีกข้างยื่นขวดเหล้าแต่ไม่ได้ยัดเยียดเหมือนถือยั่วผมมากกว่า
“...” ผมเงียบไม่ใช่ไรพยายามส่องดูยี่ห้อเหมือนพี่สอจะรู้ผมคิดไร
แม่งเอาไปหลบข้างหลังเหมือนเดิมแต่เมือ่กี้กูเห็นนะเว้ยยยกูเป็นJa…Jackหรอวะสัดหมาใช่ไหมๆ
“ชอบไหม”พี่สอยังถามย้ำประโยคเดิม
“...”ไอช่อนั้นกูไม่ได้เหี้ยไรหรอกแต่ไอขวดนั้นเหมือนได้ผล
“ชอบไหม”
“อันนั้นพอไหว”
“รสนิยมดีมากไอหนู” พี่สอยิ้มแล้วยื่นให้ผม
“มีไรอีกไหมผมจะได้ไปทำอย่างอื่น” ได้ของแล้วกูจะอยู่ให้โง่หรอ
“มาเป็นเด็กกูไหม”
“...” เงียบดิกูหัวสมองประมวลผมไม่ทันนี่มึงชวนง่ายๆแบบนี้เลยหรอแสด
“...” ผมเงียบปกติไอคนถามเสือกเงียบอีก
“...เพี้ยนหรอคับ” นี่ไงคำตอบกู
Ps. ...ขอเชิญร่วมจำศีลหน้าหนาว