หัวข้อ: เฮ้ย!เท่าไรว่ะ>>06/01/2012

[kdds]

เตรียมรออ่านจ้า

[jokirito]

นึกแล้วว่าต้องมีวันนี้

[maggy]

ไม่รู้จะพูดอะไร แต่อยาก
ดีใจที่กลับมาเน้อ

[MIkz_hotaru]

ไปอ่านมาแล้ว      รอเต้ย

เป็นกำลังใจให้เสมอ 
สุดท้ายมันจะผ่านไป ชีวิตมันก็ต้องเดินต่อไป 

[๐To3i๐]

ผมได้ยินเสียงเหมือนพี่เจี๊ยบไล่คุณต้องกลับ พี่เจี๊ยบเดินมาตบบ่าผม ผมก็ไม่ว่าไรหรอกเคยไหมครับ
ผมไม่ได้โมโหไม่ได้เคืองอะไรแต่แค่ยังไม่อยากเจอหน้าเท่านั้นเอง ผมลุกเตรียมจะกลับขึ้นไป

“เต้ยกูขอโทษ” เสียงคุณต้องดังมาทำเอาผมหยุดเดินแต่ผมยังอารมณ์เดิน ไม่อยากเจอหน้านี่หว่า
จนพี่เจี๊ยบผลักผมเกือบตกบันไดประมาณมึงจะลงไปดีหรือต้องให้กูผลักลงไปผมก็ต้อง...ลงไปแต่โดยดี
“ดูแลกันดีๆหน่อยโว้ยอย่ามาทำห่าตอนเช้าอีกเวลาเข้านอนกู”พี่เจี๊ยบตะโกนไล่หลังประมาณให้ผมกับคุณต้องได้ยินด้วย

“กลับบ้านกันนะ”คุณต้องพูดผมก็พยักหน้ารับเอาเถอะไหนๆมันก็เหมือนมาง้อแล้ว
ผมเดินไปมอไซ โดยที่หมอนั้นจับมือผมไปด้วยตอนนั้นในหัวผมไม่ได้คิดไรหรอก
ไม่ได้อายที่หมอนั้นเดินจับมือไม่ได้ดีใจที่มาง้อแต่หัวมันโล่งๆสงสัยผมคงเคยชิน
กับอาการโมโหไร้เหตุผลของหมอนี่ซะแล้วแต่ถ้าผมเอาแต่คิดมากมันก้ไม่ได้มีอะไรดีขึ้นอยู่แล้ว

“ขอโทษ  โกรธพี่รึเปล่า”คุณต้องพูดแล้วมาลูบหัวตอนผมนอนอยู่บนเตียงที่บ้านแล้วเพราะคุบกับพี่เจี๊ยบ
แถมกวนตีนกันเองก็นานแถมพระอาทิตย์แสงบาดตาขนาดนั้น ผมคงไม่มีอารมณ์ประกอบสัมมาอาชีวะเท่าไร
“เปล่า...ไม่ได้โกรธ” ผมพูดแต่ตายังปิดอยู่
“อย่าไปยุ่งกับใครอีกรู้ไหม?”
“...อืม”  ผมรับปากไปจนป่านนี้จะให้ไปยุ่งกลับใครอนาตแท้
“น่าสมเพชชะมัด” คุณต้องเขยิบซุกผมเป็นเหตุการที่ไม่เกิดขึ้นบ่อย
กลายเป็นหน้าเค้าซุกอยู่ตรงอกผมพอดีผมเลยกอดเอาไว้หลวมๆ
“ผมไปไหนไม่ได้หรอกไม่ต้องกลัวหรอก”นั้นเป็นประโยคสุดท้ายที่ผมพูดก่อนหลับไป

เวลาผ่านไปเหมือนเดิมผมนั่งนอกระเบียงบ้านผมติดนิสัยเวลาอยู่ว่างๆจะคิดอะไรไปเรื่อยๆ
ไม่ก็นั่งเหม่อ  ได้ความสามารถในการนั่งเฉยๆเลยสูงมากเป็นพิเศษ วันนี้คุณต้องนัดลูกค้า
ส่วนผมนะหรอบ่ายแบบนี้จะไปมีไรทำสงสัยต้องหางานเพิ่มซะแล้วไม่งั้นว่างเกิน
ถึงจะมีเงินพอแต่ว่างเกินแบบนี้สมองผมคงเสื่อมลงเรื่อยๆแล้ว อยู่ๆผมนึกบ้าอะไรสักอย่าง
เหมือนมันเป็นความคิดเข้ามาแบบวูบ เลยลุกไปเปิดมือถือดูผมเชื่อว่าคนอายุเท่าผมคงใช้มือถือทุกวัน
ยกเว้นผมคงนึงไว้แล้วกันเพราะสภาพมือถือผมรุ่นมันก็ไม่ได้ตกหรอกแต่ไอ้ฝุ่นที่จับอยู่นี่ดิรู้กันหมดว่ากูใช้บ่อย
ผมเปิดเครื่องเหลือพลังงานนิวเคลีย(แบต)มือถือนิดหน่อยผมเลื่อนไปเรื่อยๆดูมัสสาต(ข้อความ)
เจอของแม่น้อย ของเพื่อนบางคนแอบดีใจกูยังมีเพื่อนเก่าคบอยู่ผมไม่ได้เปิดอ่านของแม่น้อยหรอก
เพราะเนื้อหาข้างในก็พอเดาๆออกว่าให้กลับไปเยี่ยมบ้านบ้าง  ของเพื่อนก็มีชวนไปเที่ยว

ถ้าพูดถึงพ่อผมก็แทบไม่ได้ยุ่งด้วยเท่าไร  ส่วนเงินพ่อก็ยังโอนให้บางเดือนถึงแม้ว่าผมจะบอกไม่เอา
ผมบอกเรื่องผมกับคุณต้องแม่แล้ว  ความจริงก็ควรบอกพ่อด้วยถึงแม้แม่ผมจะตอบว่าจะลองเกริ่นนำให้ก่อน
มันก็ไม่ใช่เรื่องที่ถูกเพราะผมก็ควรบอกด้วยตัวเองมากกว่า  แถมตอนนี้งานผมก็มีทำแล้วถึงแม้งานจะไม่ถูกใจพ่อเท่าไร
เงินพอมีใช้แล้ว ที่ซุกหัวนอนก็มี  ถึงแม้จะไม่บ้านผมก็เถอะหมายความว่าผมดูแลตัวเองได้แล้ว
ไม่เดือดร้อนพ่อแม่ผมก็ควรจะบอกพ่อได้แล้วมั้ง  ไม่ได้อยากให้ยอมรับหรอกแต่บอกเพื่อรับรู้
แต่ว่าคืนนั้นคุณต้องไปทำอะไรสักอย่างผมจำไม่ได้กลับมาก็เช้าแล้ว
 
“ไปหาพ่อดีไหม”ผมพูดขึ้นมา
“ห่ะมึงจะบ้าหรออยู่ๆจะไปทำไมเนี่ย” ปฏิกริยาเป็นไปตามคาดทุกประการ
“เออกูก็ว่างั้น” ...กูละอนาตมึงจริ งๆจากใจ
“จะไปจริงหรอวะ” คุณต้องถามผมเหมือนไม่เชื่อว่าผมพูดออกมา
“อืมไม่ต้องไปหรอกไปคุยคนเดียวได้” คือไม่ได้ประชดแต่เหมือนพ่อผมจะไม่ค่อยชอบด้วยไม่ไปอาจดีกว่า
“เดี๋ยวไปด้วย”
“ไม่อยากไปไม่ใช่หรอ”
“เออแต่ไปด้วยไปเมื่อไร”
“วันนี้พรุ่งนี้...วันไหน” อยากจริงก็อยากบอกวันนี้แต่ก็ไม่รีบ
“วันนี้ไปอาบน้ำเลยไอเด็กเหม็น” คุณต้องว่างั้นก็โอบอกไปก็ดีจะได้จบๆ

...ไปจริงตอนแรกจำได้ว่าจะพูดอะไรบ้าง  พอนั่งได้ยังไม่เลยตัวเมืองชลตัดสินใจได้ว่าจะพูดไรช่างมันเถอะ
แล้วหลับเลยตื่นมานึกลงทางด่วนแล้วหรอให้คิดว่ารถติดไม่ใช่เรานอนนาน
ผมไปถึงยังสายอยู่พ่อผมส่วนใหญ่จะเข้าช่วงเที่ยง ถ้างานน้อยก็จะไม่เข้า
พอผมเข้าบ้านบรรยากาศมาคุแทบจะเข้าครอบงำคือ

1.พ่ออยากให้ผมเรียนต่ออย่างน้อยไปเข้าเอกชนกับพวกเพื่อนก็ดีแต่ผมเลือกออกไปทำงาน
2.พ่อผมอยากให้เรียนกฎหมายไม่ก็บัญชีผมเข้าถาปัตบังหน้าความจริงจะเข้าวิจิตร
3.พ่อผมเกลียดนักดนตรีผมเล่นดนตรี
4.พ่อผมเกลียดเหล้ายาปาปิ้งทุกชนิดส่วนผมหลงรักมันอย่างหมดใจ
6.พ่อผมเกลียดพวกสักกับเจาะผมเหมาะทั้งสักทั้งเจาะ
7.....และอีกมากมายเล่าหมดอาจจะต้องกินไปหลายบรรทัด

ด้วยเหตุผลดังที่ว่ามาทำให้ความเป็นพ่อลูกเลวร้ายลงไปอีกจากที่เริ่มดีขึ้นมานิดย้ำว่านิดเดียวตอนม.ปลาย
แม่น้อยก็ท้องโย้แล้วครับตอนนี้ดีจริงลูกชายคนใหม่อย่าเอาตามแบบพี่คนนี้เลยสงสารพ่อแม่
แต่ผมยอมรับจริงว่าอึดอัดมาก มันเหมือนที่นี่มันไม่ใช่ที่ของผมถึงผมจะออกจากบ้านไปไม่ถึงปีก็จริง

ระหว่างกินข้าวผมพยายามหาบทสนาในการคุยโดยมีคุณต้องแม่น้อยช่วยด้วยประมาณว่าตอนนี้ทำอะไรอยู่ใช้ชีวิตยังไง
ความจริงแค่อยากจะบอกประมาณนั้นว่าผมเริ่มพึ่งตัวเองได้แล้วนะ เพราะว่าด้วยเหตุผลนี้ผมถึงอยากมาบอกเรื่องที่ตั้งใจจะมาบอก

“ผมมีเรื่องจะคุยกับพ่อ...คือถ้าพ่อว่าง” ผมพูดตอนพ่อเริ่มกินข้าวเช้าเสร็จแล้วเป็นมื้อที่ผมไม่เคยกินมื้อเช้าปัดไปมื้อดึกแทน
“ถ้าเป็นเรื่องแกเรียนต่อจะดีมาก” พ่อผมพูดหน้าตาเสียงค่อนข้างเครียด
“ผมไม่เรียนแล้ว...ผมหางานทำได้แล้ว” ผมพูดกลับเสียงสบายเพราะผมไม่เห็นความจำเป็นตรงนั้น
“...แกไปก่อเรื่องอะไรไว้อีก” พ่อผมถามแบบไม่แปลกหรอกครับเพราะ98%ของการที่ผมเริ่มพูดก่อนคือผมมักมีปัญหา
“เปล่าคือ...ผมมีคนอยากแนะนำให้พ่อรู้จัก...” ผมพูดเหลือบมองคุณต้องแต่ท่าทางนิ่งกว่าที่ผมคิด
“แกอยากจะพูดอะไรกันแน่” แม่น้อยที่นั่งด้วยลูบแขนเสื้อพ่อผมเหมือนจะบอกให้ใจเย็น
ความจริงแม่น้อยรู้เรื่องของพวกผมอยู่แล้วละครับมันเป็นความบังเอิญตอนรู้เรื่องตอนแรก
แต่แม่น้อยก็แกล้งทำเป็นไม่รู้แถมยังแอบแซวพวกผมบ้างบางครั้ง
“...ผมรู้ว่าไม่เหมาะแค่ผม...คบกับพี่ต้องอยู่” นั้นคือประโยคที่ผมพูดออกไป

ผลได้ตามคาดพ่อผมนิ่งแต่นิ่งที่มีความโมโหข้างในแน่นอนมันก็สมควรโมโหอยู่
ถามว่าผมเคยทำอะไรให้พ่อภูมิใจบ้างผมอาจจะบอกไม่ได้ถามว่าผมรักพ่อไหมผมก็ไม่แน่ใจ
ถึงผมจะไม่ถูกกับพ่ออย่างน้อยผมก็แค่อยากให้เค้ารับรู้ว่าผมทำอะไรหรือเป็นไง

ผมไม่ได้เพิ่งคิดเรื่องบอกพ่อมานานมากอยู่และก็เคยลองถามอ้อมๆด้วย
คือตอนยังเรียนอยู่พ่อผมเกิดเฮี้ยนอยากไปพารากอนผมก็ไปด้วยครับชิวอยู่แล้ว
ผมเห็นผู้ชายสองคนเดินจับมือกับผู้ชายอีกคนดูธรรมดาส่วนอีกคนเตี้ยกว่าหน่อยดูสาวๆ

ผมเดาเล่นว่าคงไม่ใช่เพื่อนหรอกทั้งผมเลยชี้ให้พ่อดูแล้วถามเล่น
“พวกนี้เยอะขึ้นเรื่อยๆแถมเปิดเผยด้วยกล้าดี”ผมพูดแล้วมองประมาณให้พ่อมองตาม
“พวกโรคจิตไม่รู้พวกมันคิดอะไรดีที่แกไม่ทำตัวน่าอายแบบนี้” พ่อพูดท่าทางอารมณ์เสีย
ทำเอาผมแทบคิ้วกระตุก ใช่ผมก็เคยมาเดินที่นี่กับต้องส่วนเรื่องจับมือบางทีมันก็ชินมันน่ารังเกียจขนาดนั้นเลยหรอ
ผมรู้ว่าพ่อผมเป็นคนจีนหัวค่อนข้างโบราณเรื่องแบบนี้รับไม่ได้เป็นเรื่องธรรมดาแต่มันคงไม่ได้เลวร้ายขนาดพ่อพูดมั้ง
บางทีตอนนั้นลึกๆ ผมอาจจะเสียใจต้องขอบคุณเมย์ที่สร้างภาพพจน์ที่ดีให้กับผมตอนนั้นด้วย

ย้อนกลับมาเหตุการณ์ตอนนี้ดีกรีความตึงเครียดพุ่งทะยานถึงเพดานบ้าน
ตัวคุณต้องคงอึดอัดไม่ได้ มันเอามือมาจับมือผมแล้วบีบมือผมเบาๆมือของมัน...เย็น
ผมนึกว่าเค้าจะเฉยๆก็คงตื่นเต้นเหมือนกันมั้งคุณต้องทำท่าจะพูดอะไรสักอย่างแต่พ่อ
หยิบหนังสือพิมพ์ที่วางบนโต๊ะแล้วเขวี้ยงลอยผ่านหน้าตาไปแบบเฉียดคือผมตกใจหลบวะเหอๆ
คุณต้องทำท่าจะลุกแต่ผมดึงเอาไว้ก่อนประมาณใจเย็น

“...พ่อเลี้ยงดูแกที่เที่ยวฟันผู้หญิงบ้านอื่นมั่วไปหมด...กี่ครั้งที่ต้องไปเคลียร์ต้องไปขอโทษพ่อแม่ฝ่ายหญิง
ตอนนี้แกมาบอกว่าแกคบกับไอ้นักเลงนี่อยู่...แกคิดอะไรของแกอยู่เต้ยพวกแกสองคนเป็นผู้ชาย
พ่อเลี้ยงแกมาให้เป็นพวกตุ๊ดกะเทยรึไง”
“พ่อคือผม...”ผมพยายามอธิบายแต่ว่าพ่อคงไม่อยากฟังเท่าไร
“แกสร้างปัญหาไม่พอรึไงแกไม่เรียนต่อเงินที่ยัดแกเข้าโรงเรียนก็เป็นแสน งานที่แกทำก็ทำงานบ้าบออะไรของแกไม่รู้
แกจะให้พ่อมองหน้าใครไม่ได้เลยใช่ไหมไอ้ลูกล้างผลาญตั้งแต่เด็กจนโตเท่านี้แกเคยทำอะไรที่ให้พ่อดีใจบ้าง”
พ่อผมพูดเสียงดังแต่ตอนจบแทบไม่ได้ยินเสียงผมรู้ว่าผิดหวังในตัวผม
“ผมแค่อยากจะบอกให้พ่อรู้” ผมมาเพื่อแค่นั้นจริงๆส่วนเรื่องข้อแก้ตัวมันไม่มีอยู่แล้ว
“แกออกไปจากบ้านนี้...ที่นี่ไม่มีลูกชายแบบแก” พ่อพุดถึงแม่น้อยจะพูดอะไรพ่อก็คงไม่ฟังอยู่ดี









Ps. ...หน้าร้อน=กูร้อน...ขอบคุณเครื่องเตือนความจำช่วงนั้นเมาไปอนาถเกือบจำชีวิตตัวเองไม่ไ้้ด้

[RN]

 
จิ้มกระแทกแรงๆให้ถึงสมอง แอร๊ย ไอเต้ยสมองโดนทำลายไปครึ่งนึงแล้ว

ปล. ในที่สุดก้ได้บอกพ่อแระ ทุกคนต่างก็มีเหตุผลของตัวเอง(ไอเต้ยมึงมีด้วยเหรอ คึคึ)


ปล.แอร๊ยยย กรุไม่รุ้จะเม้นไร

[Ferfa]

มาจิ้ม

อนาถ ดีแท้ แต่ก็ดีแหละที่บอก จะได้ไม่รู้สึกหนักใจอะไร ว่ามีเรื่องปิดบัง

[Millet]

เอาน้ำมาสาดไอ้เต้ยย

พ่อรู้แระ

หุหุ

[dahlia]

กรี๊ดดดดดดดดด โดนคนสวยของเล้าตัดหน้า   



ตอนนี้ดูมีสาระโคตรๆๆ  

[august_may]

จิ้มทะลุไปหาเต้ยยย

อืมมม กลับมาต่อเรื่องเเล้ว  บอกพ่อเค้าไปตรงๆก็ดีจะได้ไม่มีเรื่องอะไรค้างคาในใจแระทีนี้อ่ะ

[N A T]

บอกพ่อแม่ไปแล้วว่าคบกัน
แต่เรื่องแบบนั้นก็ยังเกิดอยู่ดี (ในไดอ่านะ)
มีเรื่องไรนักวะพี่เต้ย
สงกรานต์ทั้งทีลงเรื่องเศร้าๆ ให้กูอนาตอีกและ 
(นึกว่าจะมีตอนพิเศษวันสงกรานต์ซะอีก)


.
.
.


แต่ผมก็รักพี่เต้ยนะคับ
เป็นกำลังจายให้เสมอคับ

[jokirito]

บอกไปก็ไม่ทำให้สบายใจขึ้นเลย แต่ก็ดีแล้วล่ะที่บอก
รักน้องเต้ยกะไอ้พี่ต้องเหมือนเดิม แม้ว่าจะ....  ฮือ ฮือ

[toonki]

มาสาดน้ำน้องเต้ย

ดีนะที่บอกให้พ่อรู้เรื่องแล้วจะได้ไม่ต้องมีอะไรปิดบังกันอีกต่อไป

สู้ๆนะค่ะน้องเต้ย

[maggy]

อ่านแล้วเครียดแทน แต่ก็อืม ...บอกพ่อไปน่ะ...ก็ดีแล้ว คิดว่านะ
เพราะยังไงนั่นก็คือสิ่งที่เราเป็น
ภูมิใจในตัวเต้ยนะ อยากให้พ่อเข้าใจ
สู้ๆนะ

[maabbdo]

ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย  แม้บางครั้งอาจจะทำให้เราตายได้ก็ตาม

สู้เค้าน้องเต้ย

พี่อ้อเอาใจช่วย

 

[myxt]

อ๊ากกกก น้องเต้ยกลับมาแล้ว ดีใจๆ 
บอกพ่อไปแล้วเนอะ ยังไงเค้าก็ได้รับรู้ แต่จะรับได้มั้ย คงใช้เวลาอะนะ

น้องเต้ยเข้มแข็งนะ อะไรๆไม่แน่นอนในชีวิตเกิดขึ้นได้เสมอ
มีสติตั้งรับกับมันนะจ๊ะ มั่นใจว่าน้องเต้ยต้องผ่านไปได้
กำลังใจที่นี่มีให้เสมอ กลับมาแล้วอย่าหายไปนานๆอีกน๊า
คิดถึงๆ 

[chocolate]

อ้ากกก พี่เต้ยกลับมาละ  อืมๆๆบอกพ่อละ   




เอาละ ยังไงก็สู้ๆครับ เป็นกำลังใจให้    

[Ak@tsuKII]

สถานการณ์ตึงเครียด  แต่ดีแล้วเนอะ ที่ได้พูดออกไป   

+1  เต้ย

[zene]

ก็ไม่รู้ว่า...จะยังไงดี...

 

[—“L•nely_l3”—]

คุณพ่อโหดด

คุณเต้ยสู้ๆๆ อย่างน้อยก็ได้พูดความจริงออกไป

ใครจะว่ายังไงก็ช่าง มันเกิดขึ้นแร้ว  :เฮ้อ:

[panpan]

เต้ยใม่รู้ว่าต่อไปจะเป็นยังงัย  แต่พี่ขอให้เต้ยกะต้องมีความสุขกับสื่งที่เลือกนะ ไม่ว่าจะในสถานะไหนแต่หวังว่าคงไม่ทิ้งกัน

[Pupa]

  กล้าหาญมากๆ คุณน้อง อ่านแล้วแทบกราบ

ขอบคุณที่กลับมาบอกข่าวคราวกัน

ปล. พี่เจี๊ยบแกเลี้ยงลูกไปถึงไหนล่ะ ฮ่าๆๆๆ

[lucky]

เต้ย สู้ ๆ นะเป็นกำลังใจให้

ทุกอย่างมีทางแก้เสมอ มีสติแล้วมองปัญหาให้ออก

ปล. อย่าลืมกินข้าวด้วยเน้ออออออ  

[imageriz]

ในเมื่อตัดสินใจที่จะบอกไปแล้ว และเต้ยก็คงจะรู้ผลลัพธ์ก่อนที่จะบอกใช่ไหม

ยังไงก็อดทน สู้ ๆ ต่อไป เป็นกำลังใจให้เต้ยต่อไป  

[MIkz_hotaru]

บอกป้อไปแหล่ววว +1 ให้ความกล้าหาญ ฮิ้ว
ยังไงต่อไปเนี่ย ลุ้นๆ 

[B4U_BoA]

ผู้ใหญ่ก็เปนแบบนี้แหละ

หัวโบราณเหอๆๆๆ

[yjinongy]

กล้าสุดอ่ะเต้ย

ไปนั่งอ่านไดเต้ยก่อนมาอ่านเรื่องนี้

อารมณ์ยังค้างอยู่พอมาอ่านอารมณมันบิ้วง่ายไงก้อไม่รู้

แบบว่าอะไรมาสะกิดนิดนี่ต่อมน้ำ(ตา)แตกได้เลยอ่ะ


เป็นกำลังใจให้เสมอค่า....

[IZE]

เอานะน้องเต้ย  ทางออกมันต้องมันสักทางค่อยๆๆหาไปนะ

เป็นกำลังใจให้สู้ๆๆๆๆๆๆ

[pukpra]

เต้ยกลับมาแล้ววววววว ^__^

พ่อรู้เรื่องแล้ว อืม บอกจากปากเราก็ยังดีกว่าไปให้พ่อเค้ารู้จากปากคนอื่น ตอนนี้คงต้องให้เวลาพ่ออ่ะนะ

เป็นกำลังใจให้เต้ยเสมอค่า ชีวิตต้องดำเนินต่อไป สู้ สู้!  

[Sith]

แล้วทุกๆอย่างมันก็จะดีขึ้น