เพิ่งสอบเสร็จคึกคับ
เรื่องต่อไปนี้อย่าไปบอกหัวปิงปองนะเด๋วซวยกันหมด
ได้เวลาคืนดีแล้วเน่อไปโลด
ตอนที่ 15
ผมกอดไอ้ต้องไว้ตลอดทางไปร้องไห้อีกแล้วไม่เหลือแล้วความแมน
ผมเสียน้ำตาไปกี่รอบแล้วเนี่ยเพราะมรึงคนเดียวไอ้เวน
"อยู่กับกรูนะมรึง"มันพูดกระท่อนกระแท่นออกมา"เอออยู่แล้วไง"
มันโดนลากเข้าห้องฉุกเฉินแล้วแอตมิตคืนนั้นเลย
พอได้คุยกับหมอแปปนึงเหมือนถามประมาณว่าคนไข้เคยมีประวัติเสพยาเสพติดรึเปล่า
เวนเถอะผมแทบอยากจะต่อยหน้าพี่ยุทตรงนั้นเลยแต่ตอนนั้นมันเกินอารมณ์โมโหไปแล้ว
ไม่ต้องถามก็รู้ไอ้ต้องเอายาจากใครต้นเหตุแมร่งอยู่ตรงหน้าผมอยู่แล้ว
ไอ้พี่ยุทตอบหมอไปว่าไม่เคยถ้าตอบว่าเคยคงมีเรื่องกันอีกยาว
ผมรอจนหมอพูดได้นะแหละว่าไอ้ต้องปลอดภัยจนได้ห้องพักเรียบร้อย
"พี่ยุทมรึงเอายาให้มันใช่ไหม"
"..."ไอ้พี่ยุทไม่ตอบผม
"พี่ให้มันทำไม"
"ก็มันขอ"
"แล้วพี่ก็ให้เนี่ยนะ"
เวนจริงๆชีวิตผมทำไมผมไม่สังเกตุเลยผมนึกแต่ว่ามันแปลกๆคงจะไม่มีอะไร
ผมเฉยๆมากกับไอ้เรื่องแบบนี้แต่พอมาโดนกลับคนใกล้ตัวถึงรู้สึก
ผมเริ่มเข้าใจความรู้สึกของพ่อว่าทำไมถึงห้ามผมถึงขนาดพาตัวกลับกรุงเทพ
ส่วนไอ้เป้มาแวปนึงเห็นบรรยากาสมาคุของผมกับพี่ยุทก็ชิ่งกลับ
เย็นพี่ยุทก็กลับสตูแกต้องไปปิดร้าน
ผมนั่งเฝ้าอยู่ข้างๆเตียงตลอดทั้งคืนตกสายๆมันก็ตื่นคับ
"เป็นไง"ผมกุมมือมันไว้
"แย่แต่ยังดีที่ตื่นมาเจอหน้ามรึง"มันยิ้มให้ผม
"หยอดได้ขนาดนี้กลับบ้านเลยไหม"ผมยิ้มให้มันกลับ
"กลับบ้านพร้อมพี่นะ"มันพูด
ผมไม่ตอบมันแต่เงียบอยู่สักพัก
"มรึงเลิกได้ไหมต้อง"ผมถามมัน
"อืม...แต่แลกกัน..."มันหยุดพูดเหมือนให้ผมอนุญาต
"อะไรก็ได้พูดมาดิ"ตอนนั้นผมยอมจริงผมไม่อยากเห็นมันเป็นแบบนี้
ไม่อยากให้มันทิ้งผมไว้ ตลอดเกือบ1ปีที่ผ่านมาผมไม่มั่นใจว่าความรักแบบนี้มันจะไปรอดรึเปล่า
ผมกลัวที่จะเจ็บกลัวที่จะต้องกลับไปอยู่คนเดียวแต่ถ้าตอนนี้มันจะเจ็บอีกครั้งมันก็น่าจะคุ้มไม่ใช่หรอ
"ให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม?"
"อืม...ได้สิ"ผมก้มหน้าตอบมันเบาๆ
ไอ้ต้องมันเอาแขนข้างนึงยันตัวเองไว้แล้วเอสมือข้างที่มีสายน้ำเกลือเสียบอยู่นั้นแหละมาสัมผัสหน้าผม
มันโน้มตัวเข้ามาจูบ ผมก็นึกว่าจะธรรมดาพี่แกดันลิ้นเข้ามาซะงั้น
...นี่ขนาดมรึงเพิ่งฟื้นน่ะไอ้ต้อง
...
"มรึงตกลงแล้วนะ"ไอ้ต้องมันพูดก่อนทำท่าจะจูบอีกผมก็ยอมตามใจคนป่วยมือมันก็มาลูบแถวคอผม
กำลังได้ทีเลยครับ แอ๊ด!!!เสียงพี่พยาบาลเปิดประตูมาตรวจได้จังหวะมาก
ผมตกใจรีบผละตัวออกหน้ารู้สึกเหมือนตัวเองหน้าแดงเลยพี่พยาบาลแกก็ยิ้มๆคับ
"สงสัยคนไข้จะกลับได้วันนี้เลยนะคะเนี่ย"พี่พยาบาลแกแซวๆพวกผม
เกือบเที่ยงพี่เจี๊ยบแกก็มาพอดีเลยได้คุยกับหมอนิดนึง
สรุปก็ได้ออกจากโรงบาลวันนั้นเลย ผมก็ระเห็ดจากบ้านไอ้เป้ไปบ้านไอ้ต้องแทน
พี่เจี๊ยบตัวดีเลย"จะได้ไปคุมไอ้ต้องได้ไง"
...พี่ไม่ยกผมใส่พานถวายให้มันฉันเลยละคับ
...
ตกบ่ายก็ว่างอีกแล้วผมไม่มีไรทำเลยซ้อมเบสเล่นไปก่อน
"เสียเวลาไปตั้งเกือบปีพอขอคืนดีก็ดันง่ายซะงั้น"ไอ้ต้องมันมาหนุนตัก ผมก็เลยหยุดซ้อมก่อน
"อยากให้ยากไหมละจัดให้ได้นะเว้ย"
"ไม่ละแบบนี้ดีแล้ว"
"มรึงอาการเป็นไงบ้าง?"หน้ามันไม่บ่งบอกอาการเลยแค่ดูซีดๆ
"ไม่เป็นไรแค่หนาวๆคลื่นไส้ปวดหัวปวดท้องปวดตัว"
"กวนตีนนะมรึงคนอุดส่าห์เป็นห่วง"
มันก็ยิ้มทะเล้นตามแบบฉบับมันให้ผมเป็นรอยยิ้มที่ผมไม่เห็นมานานแล้วรู้สึกดีเหะ
ผมก็มองดูหน้าลูบผมมันไปเรื่อยไอ้ต้องนี่หลับตาพริ้มเลย
"เต้ย!"อยู่มันก็เรียกผมแล้วคว้ามือผมมากุมไว้ทั้งที่หลับตาอยู่
"อะไร?"
"ผู้ชายคนนั้นใคร...คนที่พี่เจอวันนั้น"
"ไอ้ต้นไงเพื่อนผมเอง"...กรูกะไอ้ต้นแค่คิดก็ไม่ใช่ละมรึง...
"เต้ยมีแฟนรึยัง?"มันลืมตามามองหน้ามา
"มีแล้วชื่อเมเรียนอยู่คนละโรงเรียน"...ผมไม่รู้จะโกหกมันไปทำไม...
"ผู้หญิง?"
"อืม"
"อย่าไปมีผู้ชายคนอื่นนะ"มันลุกขึ้นมาจูบผมไม่รู้เหมือนเป็นไรเหมือนผมมีอารมณ์มากว่าปกติ
แต่อยู่ๆไอ้ต้องก็ถอดปากออกจากผมแล้วทิ้งตัวลงหนุนตักผมต่อ
"กะจะสักยกแต่ร่างกายไม่อำนวยเลย"มันพูดเสียงเหมือนหอบ
ผมหัวเราะก๊าก!เลยคับทำเอาไอ้ต้องหน้าแดงเลย
"มรึงอย่าหัวเราะกรูดิวะ"มันพูดเสียงอ่อยๆแล้วหลับตาลง
"น่ารักเชียวนะมรึง"ผมพูดแล้วลูบผมมันทำเอามันหน้าแดงไปถึงหูเลย
"น่ารักก็รักสิคับน้องเต้ย"มันยิงมุขคืน
"นอนไปเลยมรึงนะ"ผมตบหัวมันเบาๆ
ส่วนอาการมันก็ดีขึ้นเรื่อยๆแต่ไอ้นี่มันดันบ่น
"มันรู้สึกเริ่มอยากอาหารเหมือนเดิมแล้วพี่จะอ้วนขึ้นปะ"
มรึงรีบอ้วนขึ้นเถอะตอนนี้ผอมฉิบกรูชอบแบบเดิมมากกว่า :เฮ้อ:
จนถึงวันแต่งพี่เจี๊ยบเอาจริงได้ขึ้นไปเล่นนิดเดียวเอง
ของจริงคือพี่แกแค่อยากร้องเพลง"สัญญา"เซอไพร์พี่แนนเท่านั้นเอง
แล้วไม่บอกกันก่อนวะพวกกรูจะได้ซ้อมแค่เพลงนั้นเพลงเดียว
ไอ้พี่ยุทบ่นแหลกเลยพี่เจี๊ยบก็เลยบอกว่าถือว่าอดเหล้าทำบุญงานแต่งมัน
เนียนเชียวพี่กรูมันมีที่ไหนเล่าพี่ถ้าทำบุญวันเกิดก็ว่าไปอย่าง
ไอ้ต้องใส่สูทแล้วเท่ห์โคดผมก็เลยแกะกระดุมคอมันออก
แล้วฝากรอยดูดไว้ที่คอมันแสดงความเป็นเจ้าของกันไว้ก่อน
รอยเดียวผมกลัวไม่ชัดเลยฝากไว้สองจะได้ชัดๆ555
ไอ้ต้องก็เลยฝากไว้ที่ผมบ้างแต่ของผมนี่ดันเห็นชัดหลาเลย
ผมใส่สูทก็จริงแต่ข้างในผมใส่เสื้อยืดคอกว้างไว้ปลอคคอใส่มาไม่ได้ช่วยบังกรูเลย
พวกผมนั่งกันโต๊ะริมเสียงดังจะได้ไม่กวนโต๊ะอื่นจริงๆคือมันขอเหล้าเติมง่ายกว่า
ไอ้เปนี่ก็ลากไอ้เจมาด้วยเสร็จสับ ไอ้เจมันเห็นผมกะต้องก็ไม่ได้ถามอะไรแต่เหมือนมันจะดูออกเหะ
พวกผมก็เฮฮากันไปอย่างสงบสุข(ไม่ละลานโต๊ะอื่น)สักพักไอ้พี่ยุทก็พูดขึ้นมา
"ฉิบหายละสายตรวจมา!!!"คนอื่นก็ตกใจดิคับสายตรวจหร่าไรมองตามมันไป
"ฉิบหาย"ผมกับไอ้ต้องแทบพูดออกมาพร้อมกันไม่ใช่สายตรวจที่ไหนหรอก
...พ่อกรูนี่หว่า
...มรึงเรียกพ่อกรูว่าสายตรวจเนี่ยนะไอ้พี่ยุท
Ps.เป็นการสอบa-netที่ง่วงมากตั้งแต่เห็นข้อสอบ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
