หัวข้อ: [เรื่องสั้น]Kissing จูบด้วยความรัก จบแล้วย้ายเลยครับ

[Nonwie]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้



1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
 

***********************************************************************

  เรื่องสั้น เรื่อง Kissing จูบด้วยความรัก  เป็นเรื่องสั้น ที่น่าจะเกิน 10 ตอน ถ้ามีข้อสงสัย หรือข้อขัดข้อง เกี่ยวกับเรื่องสั้นเรื่องนี้ ก็คอมเม้นท์บอกได้นะครับ  ยังไงก็ ฝากด้วยนะครับ
 

















บทที่ 1





เนี่ยหรอ บ้านที่ผมจะต้องเข้ามาอยู่  เนี่ย นะบ้านสำหรับอยู่คนเดียว ทำไมมันใหญ่งี้ว่ะ = =’

ผมกำลังสบถ เมื่อต้องเห็นสภาพบ้าน ที่ผมต้องย้ายเข้ามาอยู่ มันทั้งหลังใหญ่ และกว้างมาก บ้านหลังนี้ เป็นบ้านในบ้านจัดสรรแห่งหนึ่ง ซึ่งอยู่ออกมาจากตัวเมืองเชียงใหม่ได้ไม่ไกลนัก  และที่ผมต้องย้ายมาอยู่นี่ ก็เพราะต้องย้ายออกจากหอในที่เคยอยู่ตอนปีหนึ่ง แล้วพอดีบ้านหลังนี้แม่ผมซื้อไว้นานแล้ว แต่ก็ไม่ค่อยได้เข้ามา เลยให้ผมมาอยู่ มันก็ไม่ไกลจากมหาลัยผมมากนัก

ผมชื่อ นายศุภสร สิทธิวรกาลกุล หรือเรียกสั้นๆว่า ระ ตามที่เพื่อนเก่าที่ รร.ตอนม.ปลายใช้เรียกกัน แต่ที่จริงแล้ว ชื่อเล่นผมชื่อไนท์นะครับ แต่ก็นะ เวลาอยู่รร.ม.ปลายหนะ ยิ่งอยู่ ชื่อมันก็จะยิ่งแปลกไปเรื่อยๆ จากที่เรียกกันไนท์ พอมันสนิทกัน มันก็ล่อชื่อพ่อชื่อแม่ แต่พอนานๆไป มันเอาเฉพาะคำสุดท้ายของชื่อผมเท่านั้น ชื่อผมอ่านว่าสุ-พะ-สะ-ระ ผมว่า หลายๆคนต้องอ่านผิดแน่เลย 555 ชั่งมันเถอะ มีคนอ่านชื่อผมผิดจนชินซะแล้วหล่ะครับ

ผมเข้าบ้านมาก็ต้องตกตลึง เมื่อเห็นความอลังการภายในบ้าน และตกตลึงไปมากกว่านั้นคือ.... ผมต้องอยู่บ้านหลังนี้คนเดียว T^T บ้านก็กว้างชิบหาย แล้วให้ไนท์อยู่คนเดียวเนี่ยนะ โอ้ยยยย พ่อกับแม่คิดไงของเค้าว่ะ = =’

“ไนท์ เดี๋ยวแม่จะกลับแล้วนะ ช่วยกันขนของเร็วสิจ๊ะ”แม่ตะโกนบอก ทั้งที่ตัวเองนั่งแช่แอร์เย็นสบายอยู่ที่ห้องรับแขก

“ค้าบ” ผมวิ่งไปขนของลงรถอย่างรีบร้อน เพราะพ่อกับแม่ก็ต้องรีบกลับเชียงรายเหมือนกัน เดี๋ยวมันจะค่ำซะก่อน





พ่อกับแม่ผมกลับไปแล้ว เหลือแต่ผมที่ต้องอยู่บ้านคนเดียว  ผมรีบจัดของทุกอย่าง ไล่ตั้งแต่ห้องครัว ยันห้องน้ำ สุดท้ายก็เข้าไปจัดห้องนอน ผมเป็นคนที่ติดตุ๊กตามาก โดยเฉพาะ ตุ๊กตาดิจิมอนนนนนนน อ้ากกก ><’  ผมอายุจะ19อยู่แล้ว แต่ยังบ้าดิจิมอนอยู่ บางคนก็หาว่าผมไม่เต็ม แต่ทำไงได้ว่ะ ก็คนมันชอบบบ ><’ ยิ่งพูดยิ่งเขิน


ผมนอนลงบนเตียง บนกองของตุ๊กตา....ต่อไปนี้ ผมคงต้องใช้ชีวิตตามลำพังสินะ  ผมคงต้องพึ่งตัวเองแล้วแหละ  ผมจะต้องทำสิ่งที่ผมฝัน และทำความหวังของพ่อแม่เป็นจริงให้ได้ ผมอยากเห็นหน้าพ่อแม่ ที่เห็นผมรับใบปริญญา แล้วผมก็จะได้มอบให้ท่านอย่างภูมิใจ ^^

ผมว่า ผมเริ่มหิวแล้วหล่ะ ต้องไปหาอะไรมาแช่ตู้เย็นไว้ล่ะ 


ผมเดินออกมาจากบ้าน มันเป็นบรรยากาศที่ไม่คุ้นเคยเลยซักนิด สิ่งรอบตัวต่างๆ ล้วนเป็นสิ่งแปลกใหม่  เพื่อนบ้านทุกคน ล้วนแต่เป็นคนที่ผมไม่รู้จักทั้งนั้น = =’ ท่าจะยากแฮะ การใช้ชีวิตด้วยตัวคนเดียวเนี่ย  ผมเดินออกมาจากตรงนั้น  ตามถนน มีเด็กวิ่งเล่นหลายคนเลยทีเดียว  หมู่บ้านนี้ ถ้าจำไม่ผิด แม่บอกว่า มีสวนสาธารณะด้วย ก็ดีเหมือนกัน ผมเป็นคนชอบออกกำลังกายอยู่นะ

“ขอทางหน่อยค่าาาาาา” เด็กผู้หญิงตัวเล็ก ขับรถจักรยานเฉี่ยวผมไป  = =’ เฮ้อ ไม่ไหว เด็กๆพวกนี้  พี่ไม่ใช่นางงามนะน้อง ถึงจะบอกว่า ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แค่น้องเฉี่ยวพี่เอง = =’ โถ่ เด็กเวรรรร ตามไปสั่งสอนให้เข็ด

“ปี้นนนนนน” เสียงแตรรถดัง ทำให้ผมต้องรีบคว้าน้องคนนั้นไว้

“โครม !!” ............

“จักรยานหนูพังซะแล้ว TT ฮือๆๆ” ดีนะ ที่น้องคนนี้รอดมาได้ แต่จักรยานคันนั้น แหลกอยู่ใต้ล้อของรถคันนั้น ผมนึกไม่ออกจริงๆ ถ้าผมไม่ตามน้องเค้ามา มันจะเกิดอะไรขึ้นเนี่ย

“ไม่เป็นไรนะ จักรยานพัง ดีกว่าหนูพังนะจ๊ะ” ผมปลอบใจน้องคนนี้ ด้วยคำพูดแบบแปลกๆ น้องสาวคนนี้ น่ารักดีนะ ทำให้ผมนึกถึงเรื่องของผมเลย

แม่ผมเป็นคนมีลูกยาก  ผมเป็นลูกคนแรก  และเป็นลูกคนเดียว เพราะแม่ผมท้องสองครั้ง(ไม่รวมผม) ก็แท้งลูกทั้งสองครั้ง ผมอยากมีน้องมาก ก็ได้แต่รบเร้าแม่อีก ก็ตอนนั้นผมยังเด็กหนิ ผมไม่เข้าใจหรอกครับ ว่าแม่จะรู้สึกยังไง เมื่อต้องเห็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเองหมดลมหายใจต่อหน้าต่อตาหนะ แต่พอผมโตขึ้น ผมเลยเข้าใจ...ผมอยากมีน้องน่ารักๆแบบนี้มั่งจัง ^_^

“หนูพังได้ด้วยหรอค่ะ” เด็กน้อย ถามกลับด้วยความสงสัย

“เด็กเป็นอะไรมั้ยครับ ?” คุณลุงดูท่าทางน่าสุขุมลงจากรถ และถามผม

“อ่อ ไม่เป็นไรครับ ผมดึงกลับมาได้ทันหนะ” ผมตอบและก็ต้องตกใจ เมื่อมองขึ้นมารอบๆ ก็พบกับคนจำนวนมากที่ยืนมุงดูอยู่ = =’ ผมไม่ชอบที่ๆคนเยอะอ่ะ

“พิม เป็นยังไงมั่งลูก” ผู้หญิงหน้าตาสละสลวยท่าทางดูมีตระกูล วิ่งเข้ามาหาเด็กที่เกาะผมอยู่แล้วเอาไปกอด

“หนูไม่เป็นไรค่ะ พอดีพี่ชายใจดีช่วยหนูไว้ ^^”เด็กน้อยชี้มาทางผมแล้วยิ้มท่าทางน่ารัก

“ขอบคุณมากนะค่ะ ที่ช่วยน้องพิมไว้ ยังไงก็ต้องขอบคุณจริงๆนะค่ะ”

“ไม่เป็นไรครับ ^^” ผมตอบอย่างเกรงใจ แล้วก็ยิ้มกลับ  แม่ของเด็กน้อย ยืนคุยกับลุงคนที่ขับรถคนนั้น แล้วคนอื่นๆ ก็แยกย้ายกันกลับ

“หนูจ๊ะ ชื่ออะไรหล่ะ แล้วบ้านอยู่ตรงไหน” แม่ของเด็กน้อยหันมาถามผม

“ผมชื่อไนท์ครับ บ้านผมก็หลังนั้นไงครับ” ผมชี้นิ้วไปทางบ้านผม

“อ่อ ป้าชื่อนีนะจ๊ะ บ้านป้าอยู่ข้างๆนี้เอง ยังไงก็ เข้าไปที่บ้านป้าก่อนนะจ๊ะ”

“อ่าครับ ได้ครับ^^” ผมตามป้านีไปที่บ้าน  บ้านของป้านีใหญ่กว่าบ้านของผมเยอะเลย มีสวนหย่อมอยู่ข้างๆด้วย

“สวนสวยจังเลยนะครับ^^”

“สวนนี่หนะหรอ ตีโต้เค้าเป็นคนจัดให้ป้าหนะจ๊ะ ^^”ป้านีหันมาตอบด้วยรอยยิ้ม....

ตีโต้.....หรือว่า *0*  พี่ตีโต้ นักกรีฑาทีมชาติหนะหรอ =[]=’ เกสสสส ไม่จริงใช่มั้ยครั้บ ป้านี ><’

“ตีโต้ ที่เป็นนักกรีฑาหรอครับ ?” ผมรอคำตอบอย่างลุ้นสุดใจ

“อ่อ ใช่จ๊ะ รู้จักพี่เค้าด้วยหรอ ?” ตู้มมมม ระเบิดลงกูแล้ววววววว เหยดโด้โอริโอ้5บาทททท *0*

“ผมรู้จักพี่เค้าหนะครับ ดังออกขนาดนั้น แล้ว พี่เค้าอยู่มั้ยครับ ?” ผมถามกลับอย่างร้อนรนใจ

“ไม่อยู่จ๊ะ ....” ห่ะ ไม่อยู่ T^T

“แต่ว่า วันจันทร์นี้ พี่เค้าจะกลับบ้านอยู่นะ เห็นพี่เค้าบอกกับป้าว่างั้นนะ ^^”เหยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เสร็จกูแน่ 555

“อ่อ ครับผม ^^” ผมนั่งคุยกับป้านีได้ซักพัก ผมก็ต้องถามทางไปตลาดจากป้านี แต่พอผมบอกว่า ผมจะไปซื้อของมาทำกับข้าวเย็นนี้ ป้านีก็เลยชวนผมกินข้าวเย็นกับเค้าที่บ้านซะเลย  อิ่มไปมื้อนึง ^^

ผมกลับมาที่บ้านของผม  ผมเก็บกวาดข้างของทุกอย่างให้เข้าที่ยิ่งกว่าเดิม ผมขึ้นห้องไปนอน เปิดทีวีดูเล่นๆ วันนี้วันเสาร์พรุ่งนี้ผมจะไปซื้อของมาตกแต่งบ้านซักหน่อย งบ2500 คงจะพออยู่นะ = =’


“อื้อออ ฮัลโหล ค้าบบบบบ” ผมลากเสียงยาว รับโทรสับอย่างง่วงๆ

“ตื่นรึยังลูก สายแล้วนะ”ผมมองนาฬิกา เห้ย เที่ยงแล้ว T^T สายอีกแล้ว

“ครับๆ แม่มีไรอีกมั้ย ไนท์จะไปอาบน้ำแล้ว”

“ไม่มีแล้วจ้า”ผมวางสายแม่ไป

ผมรีบไปอาบน้ำ แล้วก็ออกไปที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งในตัวเมือง ผมนั่งรถสองแถวไป แม่เคยสอนให้ผมนั่งตั้งแต่ยังเป็นเด็กแล้ว ผมเลยนั่งไปไหนมาไหนคนเดียวได้

“เขียว กับเหลือง อันไหนดีว่ะ = =’ ” ผมยืนเลือกสติ๊กเกอร์แล้วพูดกับตัวเองอยู่

“เขียวสิ ดีสุด”ผมหันไปมองคนข้างๆ

“อ้าว พี่นัท หวัดดีค้าบพี่^^”พี่นัท เป็นพี่รหัสที่มหา’ลัยของผมเอง พี่นัทเป็นคนที่หน้าตาดีมากๆ ทั้งสูง ขาว ตี๋ เพอร์เฟ็กสุดๆ

“เลือกของแต่งบ้านอยู่หรอ พี่ช่วยแล้วกันนะ ^^”พี่นัทเข้ามาช่วยผมเลือกของตกแต่ง ทำให้ผมได้ของตกแต่งมาซะเยอะเลย เย็นนั้นผมก็เลยไปหาของกินมาใส่ตู้เย็นไว้ด้วยซะเลย

“ให้พี่ไปช่วยแต่งให้มั้ย”พี่นัทรับอาสามาส่งผม แล้วถามผมตอนนั่งในรถ

“ก็ดีครับ ผมยิ่งทำอะไรไม่เป็นอยู่ด้วยนะ555”ผมตอบ

เย็นวันนั้น ผมทำกับข้าวกินกับพี่นัทกัน แล้วก็ช่วยกันเอาของมาแต่งบ้าน พี่นัทช่วยผมไว้เยอะเลย ทีแรกผมว่าจะชวนพี่เค้าค้างที่บ้านนะ แต่ก็ยังไงๆอยู่นะ 55 ไม่ได้หรอก ผมรักเดียวใจเดียวหนะ

ผมเข้านอน พร้อมกับความหวังว่า วันพรุ่งนี้ ผมจะได้เจอหน้าคนที่ผมชอบมาตลอด4ปี คนเรา ต้องไม่หมดหวังนะครับ !






เช้าวันจันทร์

“อ้าว ไนท์จะไปไหนหรอจ๊ะ” ป้านีที่นั่งอยู่ตรงม้านั่งหน้าบ้านของเค้า ถามผม

“ว่าจะไปสวนสาธารณะอ่ะครับ เอ่อ...แล้ว....”ผมอ้ำๆอึ้งๆกับคำพูดของผม มันจะดูแปลกๆมั้ยนะ ถ้าผมจะถามไป

“อ่อๆ ตีโต้หนะหรอ กลับมาตั้งแต่ตี3แล้วจ้า ตอนนี้นอนสลบอยู่บนห้องแหนะ”

“อ่อ ครับผม ^^”มาแล้ววว ทำไงดีๆ อยากไปหาจัง อยากจะขอถ่ายรูปด้วยซักสองสามรูป

“อยากเข้าไปหาหน่อยมั้ย ?” ป้านีถาม

“ไม่หล่ะครับ ผมไม่สนิทกับเค้าหนิครับ แหะๆ ^^”นั่นสินะ จะเข้าไปหายังไง เมื่อเค้าไม่รู้จักกับเราซักหน่อย T^T

“หนูเล่าเรื่องพี่ไนท์ให้พี่ตีโต้ฟังด้วยนะค่ะ”น้องพิมโผล่ออกมา ....ห่ะ บอกแล้วหรอ = =’

“แล้วพี่เค้าบอกว่าไงหล่ะครับ ^^”ผมถามเด็กน้อยกลับ

“พี่เค้าบอกว่า วันหลังก็พาพี่ไนท์ไปหาพี่ตีโต้บ้าง งี้ค่ะ ^^”ห่ะ จริงดิ ><’ โอ้ยย เขินนน

“งั้น ป่ะ พาพี่ไปหาพี่ตีโต้หน่อย ^^” ตู้มมม เหยียบระเบิดอีกแล้วกู T^T

“ไปกันเล้ยยย” น้องพิมเดินมาจับมือผม แล้วก็พาขึ้นชั้นสองของบ้านเลย

ผมมาหยุดที่หน้าห้องๆหนึ่ง พร้อมกับเด็กตัวน้อยๆที่อยู่ข้างหน้า กำลังเคาะประตูอย่างเบาๆ

“พี่ตีโต้ค่ะ เปิดประตูให้พิมหน่อยค่า” เด็กน้อยพูดอย่างไร้เดียงสา ท่าทางน่ารักน่าเอ็นดู

“ค้าบบ มาแล้วๆ” เสียงดังมาจากข้างในห้อง ทำผมใจสั่นไปหมด

“พี่ตีโต้ค่ะ พี่ไนท์บอกว่า อยากเจอพี่ตีโต้อ่ะค่ะ ^^” เด็กน้อย พูดด้วยความใสซื่อ บริสุทธิ์

“คนนี้หนะหรอ ชื่อไนท์ เข้ามาในห้องก่อนสิครับ ^^” พี่ตีโต้ เอ่ยปากชวนผม หน้าพี่เค้าดูง่วงๆนะ - -‘

“งั้น พิมลงไปหาแม่ก่อนนะค่ะ ^^” เด็กน้อยเดินออกจากห้อง ทิ้งให้ผมต้องอยู่ตามลำพังกับพี่ตีโต้

“เอ่อ พี่ตีโต้ครับ คือว่า ไนท์เป็นแฟนคลับของพี่ตีโต้เลยอ่ะครับ คือ อยากจะขอถ่ายรูปด้วยซัก2-3รูปได้มั้ยครับ-/////-‘ ”

“ได้สิครับ ^^” ตู้มมมม ระเบิดลงไนท์อีกแล้ววว ><’

ผมล้วงไอโฟนออกจากกระเป๋า  แล้วก็กดถ่ายรูป
รูปแรก ผมกับพี่ตีโต้ยืนห่างกันไปหน่อย เลยเห็นแค่คนล่ะครึ่งหน้า
รูป2พี่ตีโต้ ขยับเข้ามาไกล้ แล้วก็เอามือโอบไหล่ผม T^T แทบทรุดเลยกู
รูป3พี่ตีโต้จับหัวผม แล้วก็ยิ้มแบบน่ารักๆ ><’ ผมมัวแต่เขินอ่ะ ไม่ไหวแล้ววว

“ขอบคุณมากครับ พี่ตีโต้^^”

“ครับผม ไม่เป็นไรครับ แล้ว น้องไนท์จะไปไหนหรอ ?”

“ไนท์ว่า จะออกไปสวนสาธารณะหน้าหมู่บ้านอ่าครับ^^”

“พอดีเลย งั้น รอพี่แป้บนะ” พี่ตีโต้พูดเสร็จก็หยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปเลยปล่อยให้ผมยืนงง= =’

ผมหาที่นั่งแถวๆนั้น นั่งเล่นไอโฟนรอ ซักแป้บ พี่ตีโต้ก็ออกมาจากห้องน้ำ พร้อมกับผ้าเช็ดตัว ที่บังไว้แค่ส่วนล่าง พี่ตีโต้หันมามองผม ทำให้ผมต้องหลบสายตาทันที T^T พี่ตีโต้ หุ่นดีโคตรรรร อยากกัดดดดด >[]< งั่มๆ

“รอแป้บนะ พี่เปลี่ยนเสื้อผ้าแป้บ” พี่ตีโต้พูดจบ ก็เอามือไปปลดผ้าเช็ดตัวออก

“เอ่อ ไนท์ต้องออกไปข้างนอกมั้ยครับ -///-”ผมรีบตัดหน้าถาม ก่อนที่ผ้าเช็ดตัวผืนนั้นจะหลุด และไนท์จะทนไม่ไหว จนกระโดด ไปกัดกล้ามแน่นๆของพี่ตีโต้ซะก่อน

“ไม่ต้องหรอกครับ ^^” พี่ตีโต้พูดออกมาหน้าตาเฉย ทั้งๆที่รู้ ว่าไนท์อายจนจะย่อยู่แล้ว ><’

ผมทำเป็นเล่นเกมต่อ แต่ที่จริงแล้ว ใจผมกำลังสั่น และคิดว่า นี่กูตายแล้วหรือยัง ฟินลากกกกกกกกก T[]T

“อ่ะ เสร็จล่ะ ไปสวนสาธารณะกัน ^^” พี่ตีโต้มายืนข้างหน้าผม แล้วพูด พร้อมกับยิ้มอย่างน่ารักให้ผม ><’

“อ่า ครับผม ^^” ฟิน ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ  ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมมม อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกก เขิลโว้ยยยยยยยยยยยยยย ><’

“แม่ เดี๋ยวโต้กลับมานะ ไปสวนสาธารณะกับน้องไนท์แป้บ” พี่ตีโต้ตะโกนบอกแม่ที่อยู่ในห้องครัว

“ดูน้องไนท์ดีๆนะลูก เค้าพึ่งย้ายเข้ามาใหม่นะ” ป้านีตะโกนกลับออกมา

“ค้าบบบบ รู้แล้วววว” พี่ตีโต้ตะโกนครั้งสุดท้าย แล้วเริ่มออกวิ่ง จากหน้าบ้านของพี่เค้าเอง

“พี่ค้าบ รอไนท์ด้วย ไนท์วิ่งไม่ทันอ่า T T แฮก  ๆ   ๆ” ผมต้องเรียกพี่ตีโต้ให้หยุด เพราะผมเหนื่อยมาก

“อ่ะ งั้น นั่งพักก่อนนะ  ^^”

“อ่ะ นี่ น้ำ กินซะ แล้วหายในลึกๆ จะได้หายเหนื่อยเร็วๆนะครับ ^^” พี่ตีโต้ชวนผมนั่ง และยื่นขวดน้ำของพี่เค้าให้ผม

“ไนท์ขอกินหมดเลยนะครับ” ไม่ใช่ว่าน้ำในขวดมันน้อย หรือไนท์หิวน้ำมากหรอกนะครับ แค่ไนท์อยากเก็บขวดน้ำของพี่ตีโต้ไว้แค่นั้นเอง 55

ผมกับพี่ตีโต้วิ่งไปได้ซักพัก ก็พากันกลับบ้าน พี่ตีโต้กัน ไปถึง ป้านีก็จัดโต๊ะกับข้าวไว้เรียบร้อย ไนท์ก็เลยนั่งกินกับทุกคนซะเลย

กิจวัติประจำวันของผม กลายเป็นแบบนี้ทุกวัน จนผมกับพี่ตีโต้เริ่มสนิทกันมากขึ้น แต่แล้ว วันนึง......

“แม่วันนี้พริ้มจะมาหาผมนะครับ” ในตอนที่นั่งกินข้าวเช้ากันอยู่ พี่ตีโต้ก็พูดขึ้น

“กี่โมงหล่ะ”

“เดี๋ยวก็มาแล้วครับ.... นั่นไง มานั่นล่ะ” รถสปอร์ตสีดำ เข้ามาจอดที่หน้าบ้านของพี่ตีโต้

ผู้หญิง ผมยาวสวย หน้าเรียวยาว ดัดฟัน ผิวสดใสเปล่งปลั่ง ชุดเดรสสีไข่ เดินลงมาจากรถ และเดินเข้ามาในบ้าน

“สวัสดีค่ะ แม่ น้องพิม ที่รัก แล้ว เอ่อ...”

“ชื่อไนท์ครับ ยินดีที่รู้จักนะครับ^^” ฝืนมากไป มันก็ไม่ดีนะ ผมได้แต่คิดในใจ ภาพที่เห็น ผมไม่อาจอธิบายให้ทุกคนเห็นภาพได้ น้ำตาผมเริ่มคลอเบ้า ผมคงต้องไปจากที่นี่ ก่อนอะไรๆมันจะแย่ลง

“ไนท์กลับแล้วนะครับ ขอบคุณสำหรับอาหารมื้อนี้ครับ อร่อยมากครับ ^^” รอยยิ้มครั้งสุดท้ายของผม ถูกหุบลง พร้อมกับที่ผม วิ่งออกมาจากบ้านหลังนั้น ผมปาดน้ำตาที่ไหลออกมาแทบไม่ทัน  ผมวิ่งมาที่บ้านของผม ผมวิ่งขึ้นบนห้อง ผม....

เกิดอะไรขึ้น เมื่อกี้.... พริ้ม แฟนพี่ตีโต้สินะ ดูท่าทาง ทุกๆคนก็คุ้นเคยดี ผม....ผมมันแค่คนที่มาทีหลังสินะ ....ผมได้แต่นอนร้องให้อยู่ในห้อง

*************************************************************************

ฝากติดตามต่อด้วยนะค้าบ

[นิรนาม]

มาต้อนรับเรื่องใหม่ 

[jilantern]

งืออออ น้องไนท์น่าสงสารง่ะ ㅠㅡㅠ

[Nonwie]

บทที่ 2

วันนี้เป็นวันที่2แล้ว ที่ผมไม่ออกไปสวนสาธารณะ ผมไม่อยากไปที่ไหนทั้งนั้น  ผมรู้สึกเหมือนโลกมันหยุดหมุนด้วยซ้ำ

“ก๊อกๆ น้องไนท์ เปิดประตูให้พี่หน่อยครับ” เสียงพี่นัท....พี่นัทจริงๆด้วย

“ครับ ว่าไงครับ พี่นัท”ผมเดินไปเปิดประตู

“น้องไนท์ ทำไมโทรมแบบนี้หล่ะครับ” หน้าของพี่นัท ดูจะตกใจมาก เมื่อเห็นสภาพของผม

“พี่นัท ฮือๆ” ผมร้องไห้ เอาหน้าซุกเข้ากับอกของพี่นัท ....พี่นัทก็เอามือมาโอบผมตอบ

“พี่นัทครับ เค้ามีแฟนอยู่แล้ว ทำไมไนท์ไม่รู้เรื่องนี้หล่ะครับ ทำไมหล่ะครับ ไนท์อยากรู้ ฮือๆ”พี่นัทยังคงกอดไนท์ไว้เหมือนเดิม.....

“ไนท์ ฟังพี่นะ ฟังคำพูดที่พี่จะพูดต่อไปนี้ให้ดีนะครับ  ไนท์คุยกับเค้าแล้วรึยัง”

“คุยแล้วครับ”

“เค้ารู้มั้ย ว่าไนท์ชอบเค้า ?”

“น่าจะรู้แล้วนะครับ”

“แล้วเค้าคิดยังไงกับไนท์หล่ะ ?”พี่นัทจ้องหน้าไนท์ ราวกับไนท์เป็นเด็กที่ถูกทำโทษ

“ไนท์ไม่รู้ครับ” ผมก้มลง หลบสายตาที่น่ากลัวคู่นั้น

“ไปถามเค้าซะ แล้วอะไรๆมันจะดีขึ้นนะครับ รู้มั้ย” พี่นัทกอดผมอีกครั้ง

“ครับ”

“ไม่ร้องแล้วนะครับ ^^ น้องชายที่น่ารักของพี่”

“ครับ ^^” ผมปาดน้ำตาออก

วันนั้น พี่นัทอยู่กับผมทั้งวัน พี่นัทพยายามทำให้ผมยิ้มอยู่ตลอดเวลา ผมก็พยายามจะยิ้มอยู่ตลอดเวลา และผมก็รู้สึกดีขึ้นมาบ้าง แม้ว่ามันจะไม่มาก แต่ประโยคสุดท้ายที่พี่นัททิ้งท้ายไว้ เค้าบอกว่า ก้าวผ่านความมืดของคืนนี้ไปให้ได้ แล้วแสงของวันรุ่งขึ้น มันจะส่องมาหาผม ทำให้อะไรๆมันดีขึ้น




“ก๊อกๆ............ น้องไนท์ ไปวิ่งมั้ยครับ”ผมลุกขึ้นจากที่นอน

“ครับๆ ไปครับ”

“งั้นพี่รออยู่หน้าห้องนี้นะ”




“อ่า เสร็จแล้วครับ ไปกันรึยัง ?”ผมถามพี่ตีโต้ พร้อมกับปิดประตูห้อง

“ครับ ^^”

“...........” รอยยิ้มแบบนี้ รอยยิ้มที่ผมหลงใหลมาตลอด 4ปี มันไม่ใช่ของผมสินะ .....

“น้องไนท์เป็นอะไรรึป่าวครับ ไม่มาวิ่งกับพี่ตั้งหลายวัน” พี่ตีโต้ถาม ขณะที่ผมและเค้ากำลังวิ่งกันอยู่

“พอดีไนท์ไม่ค่อยสบายหนะครับ”ผมก้มมองพื้น มองเท้าของตัวเองที่ก้าวไปข้างหน้าอย่างช้าๆ

“น้องไนท์มีปัญหาอะไรรึเปล่าครับ มีเรื่องไม่สบายใจหรอครับ ?” พี่ตีโต้จับแขนผมให้หยุดวิ่ง พร้อมกับถามคำถาม ที่ยากจะหาคำตอบ

“ไม่มีครับ.......”ผมก้มหน้าลงอีกครั้ง

“งั้น ก็ได้ครับ คือว่า....”

“อะไรหรอครับ ?” ผมถาม

“คืนนี้พี่ไปค้างกับน้องไนท์นะครับ พี่มีเรื่องอยากจะปรึกษาหนะ” ผมหันไปมองหน้าคนๆนั้น อย่างหาคำตอบ ผมกำลังสงสัย ว่า ทำไม...... ทำไมกันหล่ะ ??

“ได้ครับ วันนี้เหนื่อยแล้ว เรากลับกันดีกว่าครับ” ผมเอ่ยปากชวนอีกฝ่ายให้กลับบ้าน วันนี้ผมเหนื่อยมากแล้ว....

“ตอนเย็นๆพี่จะมาหานะครับ แล้วไปเช่าหนังมาดูกัน ^^”

“............ครับ ^_^”


รอยยิ้ม.... ที่ผมมอบให้จากใจ....... เป็นเพียงแค่รอยยิ้ม ที่ไม่น่าจดจำ

สิ่งหนึ่งที่ผมต้องคิดไว้เสมอ เมื่อต้องเจอหน้ากับเค้า..... เค้ามีคนรักแล้ว.......

และอีกอย่างนึง....... คนรักของเค้า เป็นผู้หญิง ไม่ใช่ผู้ชายแบบเรา

ผมเดินกลับเข้าบ้าน..... บ้านหลังกว้าง ที่มีแค่ผม.....ผมคนเดียว.......

น้ำตาที่ไหล.....มันไหลออกมาจากใจ ไม่ใช่จากดวงตา..... น้ำตาที่มันไหลออกมาจากใจ.....

มันเจ็บปวด...............................................


“พี่ไนท์ค่ะ ไปทานข้าวเย็นบ้านพิมกันมั้ยค่ะ ^^” เด็กน้อยเดินมาที่โซฟาเพื่อปลุกผม

“ป้านีให้มาชวนหรอครับ ?”

“ใช่ค่ะ ^^” เด็กน้อย ตอบอย่างใสซื่อ ในดวงตาอันไร้เดียงสานั้น ไม่รับรู้ถึงความเจ็บปวดของผมเลยด้วยซ้ำ

“ป่ะ งั้นไปกันเล้ยยยย ^_^” ผมลุกขึ้นมายิ้มอีกครั้ง พร้อมกับจูงมือเด็กน้อย ไปที่บ้านของเค้า



“มาพอดีเลย ป้าเตรียมกับข้าวเสร็จพอดี ^^” ผมเดินเข้าบ้านมา น้านีกำลังจัดโต๊ะอาหาร และ เค้ากำลังเดินบันไดลงมา....

“กับข้าววันนี้อร่อยนะแม่ นี่แม่  คืนนี้ โต้ไปเช่าหนังมาดูกับน้องไนท์นะ” พี่ตีโต้พูดขึ้น ในขณะที่ทุกคนกำลังกินข้าวกัน

“ได้สิ แล้ว กลับมานอนบ้านมั้ย ?” ป้านีถามพี่ตีโต้กลับ

“คงจะค้างบ้านน้องไนท์อ่าครับ”

“อ่อ งั้น ป้าฝากพี่ตีโต้มันด้วยนะจ๊ะ ถ้ามันสร้างเรื่องเดือดร้อนอะไร โทรบอกป้าเลยนะจ๊ะ^^” ป้านีหันมาพูดกับผม ทำผมขำเลย 5555

“ครับๆ ถ้าพี่เค้าทำไรเดือดร้อน จะโทรมาฟ้องป้าเลยครับ 555”ผมหัวเราะตามอารม

“อะไรอ่ะ น้องไนท์ขี้ฟ้อง -*- ” พี่ตีโต้ทำหน้าบึ่งใส่ทุกคน น่ารักไปอีกแบบ ^^

“พี่ไนท์ค่ะ พี่ตีโต้ดื้อมากเลยน้าาาาาา” น้องสาวตัวน้อยของผม ดึงผมลงไปกระซิบ

“5555 พี่ไม่กลัวหรอกค้าบบบ พี่ดื้อกว่าพี่ตีโต้อีกน้า ^^” และแล้ว ข้าวเย็นมื้อนี้ เป็นอีกมื้อนึง ที่ทำให้ผมมีความสุข เป็นข้าวเย็นของครอบครัวสุขสัน ที่มี แม่ ลูกสาว ลูกชาย แล้วก็ ....... ผมยังไม่รู้สถานะตัวเองอ่าครับ แต่คงจะไม่พ้น ลูกสะใภ้ 555555555555555 ขอหัวเราะสะใจซักรอบเหอะ ไนท์คนเดิมกลับมาแล้ววว ฮ่าๆๆๆๆ ๆๆๆ ๆๆ...ๆๆๆ แอ่คๆ โอ้ย สำลัก = =’


“เอาเรื่องนี้ดีมั้ย ??” พี่ตีโต้ ยื่นหนังผีน่ากลัวให้ผมดู

“แล้วแต่พี่อ่าครับ แต่ไนท์กลัวผีนะ TT ” ผมเลือกหนังต่อ พี่ตีโต้ก็หยิบหนังเรื่องนั้นใส่ตะกร้า= =’

“นี่ พี่เคยดูเรื่องนี้มั้ยยย ? HOME ความรัก ความสุข ความทรงจำ” ผมหยิบหนังจากโซนหนังเก่าไปให้พี่ตีโต้ดู

“เป็นไงอ่ะ = =’ ”พี่ตีโต้ทำหน้าสงสัย

“เหอะน่า รับรอง น้ำตาไหลดั่งสายน้ำเลย 5555” หากใครเคยดูหนังเรื่องนี้ ก็จะรู้ว่ามันเป็นไงนะครับ T^T

“อ่ะ นี่อีกเรื่อง loving forever ” พี่ตีโต้หยิบหนังเรื่องนั้นใส่ตะกร้า ทั้งหมดก็ 3เรื่อง ตาแฉะพอดี 55 .....แล้วเราก็เอาไปคิดเงิน แล้วก็กลับมาที่บ้านกัน =w=’ ดูหนังมินิมาราทอน เริ่มได้ !!!

ประเดิมด้วยเรื่องแรก หนังผี ...... พี่ตีโต้เล่นหลบมุมอย่างเดียวเลยครับ ไม่มีเปิดตาดูเลย นี่ใครเช่าเรื่องนี้มาเนี่ย หา?? = =’
ต่อมาก็HOME หนังรัก เรียกน้ำตาระดับพระกาฬ ขนาดผมดูจะเป็น10รอบแล้ว น้ำตายังไหลอยู่เลย แต่พี่ตีโต้เนี่ยสิ นั่งเงียบ ไม่พูดเลย คงจะเพราะ ตอนแรก มันเป็นตอนของพี่แจ็คกับพี่มาร์ชมั้ง พี่ตีโต้อาจจะไม่ชอบก็ได้...

ต่อด้วยเรื่องสุดท้าย นี่ก็ 5 ทุ่มกว่าแล้ว ซองขนมที่นั่งกินกันก็เรี่ยราดเต็มโซฟาเลย

“อ่ะ เรื่องสุดท้ายแล้ว ^^” พี่ตีโต้เดินมาที่โซฟา พร้อมกับพูดกับผม

หนังเรื่องนี้ เป็นเรื่องของคนรักที่ไม่ค่อยได้เจอกัน แต่พอเจอกัน ก็ต้องมีเรื่องให้จากกันอีก จนตอนสุดท้ายพระเอกโดนคนที่ชอบนางเอกอีกคนนึงยิง แล้วพระเอกก็ขอให้นางเอกจูบเค้าก่อนตาย

“นี่เป็นจูบด้วยความรักของฉันนะค่ะ ฉันอยากให้คุณจดจำความรู้สึกนี้ไว้ แล้วภาวะนา ขอให้เราได้พบกันอีก” แล้วนางเอก ก็จูบพระเอก.... จบเรื่อง !!

ห่ะ จบแล้วหรอ T^T เศร้าจัง พี่ตีโต้นั่งเงียบ ท่าทางเหมือนกำลังนึกอะไรอยู่ จากที่ผมดูจากสายตาของพี่ตีโต้แล้ว เหมือนคนที่กำลังอยากจะพูดอะไรออกมา แต่มันยากที่จะพูด

“เอ่อ พี่ครับ แล้วเรื่องที่พี่บอกว่าจะปรึกษาหล่ะ” ผมหันไปถามพี่ตีโต้

“คือว่า............” พี่ตีโต้อ้ำๆอึ้งๆ

“โอเค งั้น มานี่ครับ” ผมลุกขึ้นยืน และจับมือพี่ตีโต้ เพื่อที่จะพาพี่เค้า ขึ้นไปที่ดาดฟ้าของบ้านผม

“พูดมาเลยครับ ที่นี่หนะ สงบสุดแล้วว” ผมพูด พร้อมกับสูดหายใจ เอาอากาศบริสุทธิ์ที่อยู่รอบๆ เข้าปอด

“คือว่า พรุ่งนี้...... เป็นวันเกิดของแฟนพี่หนะครับ พี่เลยอยากมอบของขวัญให้กับเค้า แต่พี่กับเค้าคบกันมาหลายปีแล้ว พี่ให้เค้ามาหลายอย่างแล้ว ปีนี้ พี่เลยอยากจะ...... จูบเค้า เป็นของขวัญหนะครับ”

ผมอึ้งกับคำพูดของพี่ตีโต้มาก มันทำให้หัวใจของผมที่กำลังจะฟูฟ่อง ต้องห่อเหี่ยวลงไป....ผมไปต่อไม่ถูกเลย

“แล้ว ทำไมมาบอกไนท์หล่ะครับ”ผมฝืนพูด เพราะกลัวว่า อีกคนจะรู้ ว่าผมคิดอะไรอยู่

“ก็ พี่จูบไม่เป็นหนิครับ เลยอยากให้น้องไนท์สอน ^^” ตู้มมมม ระเบิดลง -////-

“ห่ะ ให้ไนท์สอนจูบเนี่ยนะ  คิดดีแล้วหรอ ?” ผมกลั้นถาม ปนหัวเราะ

“ก็ ไม่มีใครสอนพี่แล้วจริงๆ ไนท์สอนพี่หน่อยนะครับ ^^”

“เรื่องนี้ไนท์ไม่เกี่ยวน้า พี่ขอมาเอง ไนท์เลยจำเป็นต้องจัดให้ 5555”บรรยากาศพาไปจริงๆครับ

ดาดฟ้า ลมเย็นพัดผ่าน......แสงดาวและแสงเดือน ทำให้ทั้งคู่มองหน้ากันไม่ชัดนัก  คนตัวเล็ก พยายามจะโน้มคอของอีกฝ่ายลงมาจูบ.......

“ป๊อก !”

“โอ้ย เขกหัวไนท์ทำไมอ่ะ T^T”อะไรแว้ เขกหัวไนท์เฉยเลย

“ไม่มีเรียนทฤษฎีก่อนหรอ ??” พี่ตีโต้ พูดออกมาหน้าตาเฉย = =’

“อ่ะๆ ทฤษฎีก็ทฤษฎี จูบ มีอยู่ 2 อย่าง......อย่างที่หนึ่ง จูบด้วยความรัก จูบด้วยความรักเนี่ย จะเป็นจูบแบบไหนก็ได้ จูบแบบสัมผัสเบาๆ จูบแบบดูดดื่ม หรืออะไรก็แล้วแต่ ขอแค่ส่งผ่านความรักของตัวเอง ไปให้อีกฝ่ายรับรู้ ผ่านทางริมฝีปากได้ แค่นั้น ก็ถือว่าเป็นจูบด้วยความรักแล้ว  กับอีกอย่าง จูบด้วยความอยาก หรือความใคร่  คือจูบที่มีแต่ความตะกระตะกราม รุนแรง และ อีกอย่าง มันแสบปากมาก = =’ อ่ะ ทฤษฎีจบแล้ว ภาคปฏิบัติเลยมั้ย ?”

“................................เอ่อ.......... จูบด้วยความรัก ต้องทำไงอ่ะ น้องไนท์พอจะทำเป็นมั้ย”






.......หลายปีที่แล้ว ตอนผมอยู่ม.ปลาย

เพื่อนผมคนนึง มักจะถามผมเสมอ ว่า.... “ไนท์ มึงชอบใคร”
มันยาก ที่จะต้องตอบเค้าให้ครบทุกครั้ง แต่ผมก็ตอบครบทุกครั้ง....
วันนึง เค้าถามผมว่า “เมื่อไหร่จะชอบใครจริงๆจังๆซักทีหล่ะ”
คำพูดๆนั้น ทำให้ผมคิดได้ ว่าผมจะต้องมีใครซักคน ที่ผมควรจะจริงจังด้วย
และแล้ว ผมก็เจอ......พี่ตีโต้...
ตอนนั้น พี่เค้าเป็นนักกรีฑาทีมชาติ หรือ กระโดดไกลนั่นเอง พี่เค้าได้ออกทีวี ตอนที่พี่เค้าไปแข่งโอลิมปิกที่กรุงลอนดอนประเทศอังกฤษ นั่นทำให้ผมรู้จักพี่เค้า ผมเปิดอินเทอร์เน็ต เพื่อจะค้นหาข้อมูลของพี่เค้า จนผมคิดว่า ผมรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับตัวเค้าอย่างละเอียด จนกระทั่ง เพื่อนผมคนเดิม มาถามผม ว่าผมชอบใคร

“พี่ตีโต้ไงว่ะ ^^” และหลังจากนั้น มันก็มาถามอีก แต่คำตอบผม ก็ยังคงเป็นคำเดิม.... พี่ตีโต้
ตลอดเวลาที่ผ่านมา 3-4ปี มีคนมาจีบผมเยอะพอสมควร แต่ผมมั่นคงในความรักแล้ว ผมรักพี่ตีโต้คนเดียว จนวันหนึ่ง ความฝันผมก็เป็นจริงผมได้มาเจอพี่เค้า และตอนนี้ ผมก็ได้มาอยู่ตรงหน้าเค้าแล้ว

“ว่าไงหล่ะครับ น้องไนท์ พอจะสอนพี่ได้มั้ย ?”

“จูบด้วยความรักใช่มั้ยครับ ? ^^”

ผมโน้มคอของคนตรงหน้าลงมา แล้วประกบริมฝีปากของผมกับเค้า เข้าด้วยกัน ผมส่งผ่านความรักของผม ที่มีต่อเค้ามาตลอด4ปี ผ่านริมฝีปากของผม......

“เป็นไง พอจะเข้าใจมั้ยครับ ?” คนตรงหน้าผมหน้าแดงก่ำ

“พี่...ๆ  เอ่อ... ขอตัวกลับบ้านก่อนนะครับ....” พี่ตีโต้วิ่งออกไป เหลือแต่เพียงความเงียบ ของผม บนดาดฟ้า.....

นั่น...ทำให้ผมคิดได้ว่า ... นี่ผมทำอะไรลงไป ?
ผมจูบแฟนคนอื่น ?
ผมรักแฟนคนอื่น ?
เห้ยยยย..... นั่นจูบแรกพี่เค้ารึป่าว ?????
ชิบหายล่ะไนท์ TT โอ้วบร๊ะ ระเบิดลงตูมใหญ่เลยคราวนี้

***********************************************************

เอามาต่อแล้วนะค้าบ
สนุกหรือไม่สนุกยังไงก็ ช่วยคอมเม้นด้วยนะค้าบ
ยังไงก็ ฝากติดตามต่อด้วยนะครับ

[นอนกินแรง]

อยากอ่านอีก

[Nonwie]

บทที่ 3



“พี่ตีโต้ๆ”ผมวิ่งตามหลังเค้าไป

...... “ป้านีครับ พี่ตีโต้หล่ะ” ผมถามป้านี ที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่

“เมื่อกี้วิ่งขึ้นห้องไปแล้วจ๊ะ”

“อ้อ ครับๆ ไนท์ขอขึ้นไปหาพี่เค้าหน่อยนะครับ”

“ได้สิจ๊ะ ตามสบายเลย^^”

“ขอบคุณครับ” ผมวิ่งขึ้นไปที่ห้องของพี่ตีโต้

“พี่ตีโต้ครับ เปิดประตูให้ไนท์หน่อย...” ผมตะโกนบอกคนข้างในห้อง

“แป้บนะครับ” เสียงตะโกนมาจากในห้อง

“อ่า เข้ามาสิ มีไรหรอ ?”

“คือ พี่มีอะไรรึป่าว ทำไมถึงวิ่งออกมาเฉยๆหล่ะครับ ?”

“ป่าวๆ ไม่มีอะไรครับ แต่ว่าพรุ่งนี้หนะ พี่อยากให้ไนท์ตามพี่ไปด้วย แต่ตามอยู่ห่างๆนะครับ เพราะพี่ไม่รู้ว่า พี่ควรจะจูบพริ้มตอนไหนหนะครับ” พี่ตีโต้พูด แต่ไม่มองหน้าผม

“ครับ ได้สิ กี่โมงหล่ะครับ”

“10 โมงครึ่งครับ”




“ฮัลโหล พี่นัท รีบมาหาไนท์ด่วนเลยนะ ที่บ้านไนท์เลย”ผมตื่นเช้ามาก็ต้องรีบเลย เพราะพี่ตีโต้นัดไว้ 10 โมงเช้า ซึ่งผมจะต้องตามตั้งแต่แรก ดั้งนั้น ผมเลยโทรให้พี่นัทมาช่วย =w=’ เหนื่อยแต่เช้าเลย แต่เพื่อความสุขของคนที่ผมรักครับ



“น้องไนท์ มีไรหรอ ??” พี่นัทมาถึงก็ถามไนท์ยกใหญ่เลย

“คือว่า..........”ผมเล่าเรื่องทั้งหมด อาจจะไม่หมดทุกอย่างให้พี่นัทฟัง

“ห่ะ แล้ว ?? ทำไมไนท์ต้องตามด้วยหล่ะครับ ” พี่นัทยังทำหน้าสงสัย

“เห้ย รถพี่ตีโต้ออกไปแล้ว พี่นัท ตามเร็ว”


พี่นัท ขับรถตามพี่ตีโต้ไป  พี่ตีโต้ ขับรถไปยังห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งในตัวเมืองเชียงใหม่ แล้วก็พาพี่พริ้ม.....แฟนพี่ตีโต้หนะแหละ เดินลงจากรถ แล้วไปที่โรงหนัง

“พี่นัท มีตังมั้ย ไนท์ไม่ได้หยิบมาด้วย”ผมหันไปถามคนข้างๆ เพราะรู้ตัวว่ายังไงก็คงได้เสียตังแน่ๆ TT

“มีสิ” พี่นัทหยิบกระเป๋าตังขึ้นมา โอเค ถ้าเห็นกระเป๋าตัง แปลว่า ไว้ใจได้ 5555

ผมเดินไปซื้อตั๋วหนัง ตามพี่ตีโต้ แต่ผมอยู่ห่างๆ เพราะกลัวพี่พริ้มจะรู้ตัว เพราะพี่พริ้มก็เคยเจอหน้าไนท์แล้ว สังสัยใช่ม่ะ ว่าผมรู้ได้ยังไง ว่าพี่ตีโต้ดูหนังเรื่องอะไร  555 ผมก็แค่เกรียนแตก วิ่งไปถามพี่ที่เค้ายืนขายตั๋วหนะสิ 55555

ดูหนังจบ  ก็ปาไปเที่ยงกว่าแล้ว  แล้วพี่ตีโต้ ก็พาพี่พริ้มไปนั่งที่ร้านอาหารในห้าง.... เสียตังอีกแล้ว T^T

“พี่ครับ ตังยังเหลืออีกเยอะใช่มั้ยครับ” ผมหันไปถามพี่นัท

“ตังหมดแล้วครับ”พี่นัทพูดหน้าตาย

“ห่ะ แล้ว ทำไงหล่ะ ??”

“อ่อ พี่มีบัตรเครดิตอยู่ครับ แหะๆ ^^”นั่นนนน = =’

“โอเค งั้น เสียตังอีกแล้วนะครับ” แล้วผมกับพี่นัท ก็เดินเข้าร้านอาหาร ตามพี่ตีโต้กับพี่พริ้มไป




พอกินข้าวเสร็จ พี่ตีโต้ก็เดินออกจากร้านอาหาร แล้วก็ตรงไปร้านเสื้อผ้า ตามที่พี่พริ้มชี้ และผมก็คิดว่า

“พี่ครับ รอบนี้ไม่เสียตังล่ะ ^^”

“ไม่เป็นไร น้องไนท์อยากได้อะไร เดี๋ยวพี่ซื้อให้ ^^” นั่น = =’

พี่พริ้มซื้อของเยอะมาก แล้วก็ให้พี่ตีโต้ถืออยู่คนเดียว = =’ ส่วนผมหนะหรอ.... แค่เผลอพูดว่า เสื้อตัวนี้สวยจัง พี่นัทก็ซื้อให้เป็นโหลๆ ไม่พอ ไนท์จะช่วยถือ ก็ไม่ให้ถืออีก - -‘ พี่นัทก็ = =’

“น้องไนท์ พี่เหนื่อยแล้ววว จะไปถึงไหนเนี่ยยยยยยย T^T”พี่นัทบ่นขึ้นมา เพราะนี่มันก็ปาไป6โมงเย็นแล้ว

“ตามที่พี่ตีโต้เคยบอกไนท์ไว้น้า พี่เค้าบอกว่า พอออกจากห้าง ก็จะกินข้าวกันอ่าครับ แล้วหลังจากนั้นก็ ....พี่เค้ายังไม่ได้คิดอ่า TT”

“เอ้า แล้ว ทำไงหล่ะ ?”พี่นัทถามหาทางออกของปัญหา

“ไนท์มีแผนค้าบ ^^” อิอิ

“อ่ะ พี่นัททททท พี่ตีโต้เลี้ยวเข้าร้านอาหารแล้วครับ”

พี่ตีโต้แวะเข้าร้านอาหารท่าทางดูหรูหรา ผมกับพี่นัทก็พยายามตามอยู่ห่างๆ

ผมพยายามนั่งโต๊ะที่พี่ตีโต้สามารถมองเห็นไนท์ได้ แต่พี่พริ้มไม่เห็น แล้วผมก็ดำเนินการตามแผน.....ผมส่งซิกให้พี่ตีโต้ ว่าผมจะไปเข้าห้องน้ำ ให้พี่ตีโต้ตามมา แล้วผมก็ลุกไปเข้าห้องน้ำ.....แล้วก็มีพี่ตีโต้ตามมา



“พี่ตีโต้ จะกินข้าวเสร็จประมานกี่โมงครับ”ผมถาม เมื่อเข้ามาในห้องน้ำแล้ว

“ไม่รุ้อ่า ประมานซัก 2 ทุ่มได้มั้ง แล้ว ทำไงต่ออ่ะ ไปไหนต่อดีน้องไนท์”หน้าของเด็กที่ตื่นกลัว ปรากฏบนใบหน้าของคนตรงหน้าผม

“พี่ซื้อแหวนให้เค้าแล้วใช่มั้ย ?”

“ใช่ครับ”

“งั้นไปที่สะพานนี่สิ.....” แล้วผมก็อธิบายแผนที่ผมคิดได้

“น้องไนท์ พี่กลัว” ใบหน้าของความกังวล ยังคงไม่จางหาย

“เอางี้มั้ย เวลาไนท์กังวลอะไรอ่ะ ไนท์มักจะหาคนกอด มันช่วยได้เยอะเลยนะครับ พี่อยากจะกอดไนท์มั้ย ?^^” ผมถามคนตรงหน้าด้วยรอยยิ้ม....แล้วผมก็ได้รอยยิ้มตอบกลับมา พร้อมกับอ้อมกอดอุ่นๆ

“ขอบคุณมากนะครับ ^^ ไปกันเถอะ พี่ว่านานมากล่ะ”



“น้องไนท์ เมื่อกี้มีคนเดินมาหาพริ้มด้วยแหละครับ” พี่นัทพูดขึ้น เมื่อไนท์มาถึงโต๊ะ

“ผู้ชายหรือผู้หญิงครับ”

“ผู้ชาย แต่พี่ดูแล้ว น่าจะเป็นเพื่อนกัน”

“อ่อ โอเคครับ นึกว่าเป็นเรื่องน่าตกใจซะอีก”

“นี่ครับ น้องไนท์ ทานข้าวกัน พี่หิวแล้ว ^^”พี่นัทพูด พร้อมกับตักข้าวเข้าปาก

“ค้าบ อ่านี่ ทานเยอะๆนะครับ” ผมตักกับข้าวให้พี่นัท

“ขอบคุณครับ^^”




พี่ตีโต้ ออกจากร้านอาหาร แล้วไปที่สะพานตามที่ไนท์บอก แต่ไม่รู้ว่าจะเลือกดีรึป่าวน้า เพราะว่า ไม่ได้นัดไว้ ว่าเป็นที่ไหน บอกไปแค่ว่า สะพาน วิวสวยๆ 5555

“พี่นัทครับ มันก็ดึกแล้ว เดี๋ยวพี่ส่งไนท์แค่นี้ก็ได้ครับ ที่เหลือไนท์จัดการเอง พี่นัทกลับบ้านเถอะครับ วันนี้ขอบคุณมากจริงๆ^^”

“อ่า อยู่ได้แน่นะ ?”

“ค้าบบบ ไม่ต้องห่วง ^^”

“อ่า โอเคค้าบ มีไรโทรหาพี่นะ^^”

“ค้าบผม บายๆ ขับรถดีๆนะครับ”

ผมเดินลงมาจากรถพี่นัท  แล้วก็เดินขึ้นสะพานมา..... สะพานนี้ผมไม่เคยมาเลย มันเป็นสะพานที่สวยมาก พี่ตีโต้เลือกที่เก่งจริงๆ....... พี่ตีโต้กับพี่พริ้ม อยู่ฝั่งตรงข้ามที่ผมยืนอยู่

ผมให้พี่ตีโต้โทรเข้าเครื่องผม แล้วผมก็ฟังจากเสียงโทรศัพท์ ว่าพี่ตีโต้คุยอะไรกับพี่พริ้มมั่ง เพราะผมจะได้ส่งข้อความไปบอกให้ถูกจังหวะว่าพี่ตีโต้ ควรจะให้แหวน และควรจะจูบตอนไหน

ผมยืนมองดูวิวรอบๆ เป็นแสงไฟไปตามขอบแม่น้ำ มันสวยมาก .....ผมฟังเสียงโทรศัพท์เรื่อยๆ ทั้งคู่ยังคงคุยอะไรกันได้ไม่มาก แต่ดูเหมือนพี่พริ้ม จะเงียบๆไป

“พริ้ม ผมมีของจะให้ครับ”ผมหันไปมองฝั่งตรงข้าม และฟังเสียงไปด้วย พี่ตีโต้กำลังล้วงของในกระเป๋าออกมา

เพี้ย !!!!  .......พี่พริ้มตบหน้าพี่ตีโต้ เสียงดังทะลุโทรศัพท์ออกมาเลย  ผมอึ้งกับเหตุการณ์นั้นมาก และก็งงมากว่าทำไมพี่พริ้มต้องทำอย่างนั้น

“เพื่อนพริ้มออกมาบอกว่า ตอนที่อยู่ที่ร้านอาหาร โต้คุยกับใคร โต้คุยเรื่องอะไร และ โต้ทำอะไร  อย่าคิดนะ ว่าพริ้มจะโง่หนะ เด็กคนนั้นหนะ ขนาดออกมากับพริ้มขนาดนี้ ยังกล้าแอบไปกอดกันอีกนะ รักกันมากหล่ะสิ ฮือๆ”.....

...... น้ำตาผมไหลออกมา.... นี่ผมทำอะไรลงไปกัน

พี่ตีโต้ได้แต่เงียบ ไม่ยอมพูดใดๆเลย

“โต้  เราเลิกกันเถอะ  ไปรักกับไอ้เด็กคนนั้นซะ ไม่ต้องมาทนทุกข์กับพริ้มหรอก”.....อึ้ก....

....แน่นอกไปหมดเลย..... ผมเจ็บจังเลยครับ ทำไมนะ ทำไมพี่พริ้มถึงทำกับคนที่รักคัวเองขนาดนี้หล่ะ

พี่พริ้มเดินออกไป แล้วจู่ๆ ก็มีรถมารับพี่พริ้มไป  ผมรีบวิ่งข้ามถนนไปหาพี่ตีโต้...

“พี่ตีโต้ครับ ไนท์ขอโทษ ฮือๆ” ผมพูดคำๆนั้นไปอย่างไร้ประโยชน์

ฟุ้บ !

“ไม่เป็นไรครับ มันจบไปแล้ว น้องไนท์ไม่ได้ผิดนะครับ น้องไนท์ทำเต็มที่แล้ว”พี่ตีโต้ พูดพร้อมกับกอดผมไว้

“แต่ไนท์ ฮือๆ แต่.....ไนท์ ...ไนท์...”

“ไม่เป็นไรครับ เรากลับบ้านกันเถอะนะ ^^ หยุดร้องได้แล้ว เด็กน้อย”

“แต่ไนท์ ... ฮือๆ ๆๆ ...ๆๆ”ผมทำอะไรลงไป... ในตอนนั้น ผมแค่อยากให้พี่ตีโต้สบายใจขึ้นก็เท่านั้น ผมมัน....ฮือๆ

“ป่ะ กลับบ้านกัน พี่อยากดูหนังซักเรื่องนะ^^”

“ครับ”  พี่ตีโต้พาผมไปขึ้นรถ  เราออกมาจากที่นั่น แล้วตรงไปที่ร้านเช่าซีดีที่เราไปกันทุกที

พี่ตีโต้เดินเข้าไปเลือกหนังเรื่องนึง แล้วให้ผมรออยู่ในรถ

พี่ตีโต้ออกมาจากร้าน แล้วเราก็กลับบ้านกัน แต่เป็นบ้านผมนะ เพราะพี่ตีโต้ยังไม่อยากเข้าบ้านของพี่เค้า

“นึกยังไง อยากดูหนังหละครับ ?” ผมถาม ขณะที่พี่ตีโต้ กำลังเปิดเครื่องเล่นซีดี

“ก็ อย่างน้อย ก็ให้พี่ลืมคนนั้นได้ซักนิดก็ยังดีครับ” พี่ตีโต้ พูดแบบไม่สบตาผม

“แล้ว หนังเรื่องไรหรอครับ” พี่ตีโต้หันมา

“Love Happy Forever ^^ ”

“สนุกมั้ยครับ??”ผมถาม.... พี่ตีโต้เดินมานั่งข้างผม แล้ว เอาแขนอ้อมมาโอบหลังผมไว้....

หนังเรื่องนี้ เป็นหนังคู่รักคู่หนึ่ง ที่มีอุปสรรคมากมาย ขัดขวางความรักของพวกเค้าทั้งคู่ พวกเค้าไม่ได้รักกันมาตั้งแต่แรก เพียงแต่มีฝ่ายหนึ่ง แอบรักฝ่ายหนึ่งมาตลอดเวลา จนกระทั่ง วันนึง ที่คนนึง ต้องมีเหตุเลิกกับแฟนของเค้า  ...อีกคนเข้ามาปลอบ และบอกรักเค้าในวันนั้น   ........... ทั้งสองคนตัดสินใจคบกัน........ แต่สุดท้าย........................

“จบแล้ว สนุกมั้ยน้องไนท์^^” พี่ตีโต้หันมามองผม

“สนุกครับ แต่ไม่รู้ว่า พี่ตีโต้ ดูหนังเกย์ด้วยหรอ?”

“ก็ หนังมันความหมายดีไง พี่เลยเอามาให้น้องไนท์ดูด้วย^^”

“อ่าครับ แล้ว....... เอ่อ ไม่พูดถึงแล้วกันเนอะ ^^ ”

“ค้าบผม เราขึ้นไปบนดาดฟ้ากัน^^” พี่ตีโต้ดึงมือผมให้วิ่งตาม

ลมเย็น พัดผ่าน แสงจันทร์ และแสงดาว ส่องแสงสลัวๆ ต้นไม้พลิ้วไหว ตามสายลม  แมลงเล็กๆส่งเสียงมาแต่ไกล ... ชายหนุ่มทั้งสอง ยืนอยู่ด้วยกัน...........

“น้องไนท์ครับ จูบพี่อีกครั้งได้มั้ย จูบให้เหมือนกับที่น้องไนท์เคยจูบ ... จูบที่น้องไนท์เรียกว่า จูบด้วยความรักหนะครับ” พี่ตีโต้ ยืนจ้องหน้าผม ผมควรจะจูบเค้า ... ใช่มั้ย ?

“ได้สิครับ..”


... ผมประกบปากผม ลงบนริมฝีปากของอีกฝ่าย  ส่งต่อความรู้สึกของผม ที่ไม่เคยเปลี่ยนจากเดิม ส่งผ่านไปทางริมฝีปากของผม ให้อีกฝ่ายได้รับรู้.... ถึงความรัก  ความสุข ความทรงจำ ที่ผมมีให้เค้าเสมอมา ผมส่งความรู้สึกทั้งหมดของผม โดยการจูบ .... จูบที่เรียกว่า.. “จูบด้วยความรัก”


“พี่ตีโต้ ไนท์รักพี่ตีโต้นะครับ รักเสมอมา และจะรักตลอดไป ....” ผมมองหน้าพี่ตีโต้ ที่ได้แต่ยืนนิ่งไป


...... อีกครั้ง.... จูบอีกครั้ง.... แต่ครั้งนี้ไม่ใช่จูบของผม  แต่เป็นจูบของเรา

พี่ตีโต้ก้มลงมาจูบผม  ผมรับรู้ได้ ถึงความรู้สึกที่พี่ตีโต้มอบให้ผม ผ่านริมฝีปากของพี่ตีโต้ ความรู้สึกรัก.....  รักที่พี่ตีโต้มีให้ผม..... ผมรับรู้ความรู้สึกนั้นได้

“พี่ก็รักน้องไนท์ครับ จะเป็นอะไรมั้ย ถ้าหากพี่อยากจะคบกับน้องไนท์เป็นแฟน^^”... อึ้ก !

“ฮื้อๆ ... ฮือๆ  ได้... ได้..สิ ครับ”ผมเอาหน้าผมซุกลงกับอกของอีกฝ่าย  อ้อมกอดนี้ มันช่างอุ่นเหลือเกิน

เรากอดกัน บนดาดฟ้าได้ซักพัก  พี่ตีโต้ก็กลับบ้านไป โดยบอกกับผมว่า  จะบอกเรื่องนี้ให้ป้านีรู้ และชวนผมไปกินข้าวเช้าพรุ่งนี้  คืนนี้ ผมนอนหลับฝันดีแล้วหล่ะครับ


***************************************************************

เกือบจะจบแล้วนะครับ เหลืออีกไม่กี่ตอนแล้ว ^_^

[Nonwie]

“ป้านี สวัสดีครับ ^^” ผมสวัสดีป้านี เมื่อเข้ามาถึงบ้าน

“อ้าว มาพอดีเลย ขึ้นไปเรียกเจ้าโต้ให้ป้าหน่อยสิจ๊ะ ยังไม่ตื่นเลย”ป้านีบอกผม มือก็ง่วนทำกับข้าวอยู่

ก๊อกๆ“พี่ตีโต้ ไนท์เข้าไปนะ” ผมเข้าไปในห้องของพี่ตีโต้  พี่เค้ายังหลับอยู่ที่เตียงอยู่เลย

นี่ไง คนรักผม..... พี่ตีโต้ หลับได้น่ารักมาก... ผมรักเค้าจังเลย

“พี่ตีโต้ ตื่นๆ อาบน้ำได้แล้ว เดี่ยวลงไปกินข้าวกัน” ผมปลุก คนที่กำลังหลับอยู่

“น้องไนท์หรอ อื้มมมม คิดถึงจังเลยครับ ที่รัก”

“ค้าบบบบ เหมือนกัน” พี่ตีโต้ ดึงผมลงไปกอด

“จุ๊บแก้มหน่อยสิครับ” พี่ตีโต้ ทำแก้มป่องๆ แล้วเอานิ้วจิ้มๆ

“ไม่เอาหรอก อาบน้ำ ลงไปกินข้าวได้แล้วววววววว” ><’ ใครจะกล้าหล่ะ เขินจะตายอยู่แล้ว

“ไม่เอา ไม่จุ๊บ ก็ไม่ลุก”

“อ่าๆ   จุ๊บก็จุ๊บ...” ผมจุ๊บแก้มพี่ตีโต้ลงไปทีนึง เขินนน ><’

“อ่าค้าบ รอพี่อาบน้ำแป้บนะ”

“ค้าบ อย่านานนะ คิดถึง ><’ ”

ผมนั่งรอพี่ตีโต้อาบน้ำ ซักแป้บ เราก็ลงไปกินข้าวกัน กับเข้ามีเยอะแยะเลย น่ากินๆทั้งนั้นเลย

“กับข้าวอร่อยดีนะแม่.... เออนี่แม่ โต้มีไรจะบอกครับ”พี่ตีโต้พูดขึ้นมา.... แล้ว เรื่องไรหล่ะ ที่จะบอก

“อืม ว่ามาสิ เรื่องอะไรอีกหล่ะ”

“พริ้มบอกเลิกตีโต้ไปแล้วนะ แล้วก็... อีกเรื่องนึง”

“เรื่องพริ้ม แม่รู้แล้ว แต่อีกเรื่องนึงนี่อะไร ?” อึ๊ก !  ...... ข้าวแทบพุ่งเลย อีกเรื่อง คงไม่พ้นเรื่องผมแน่ๆ

“คือว่า โต้.... โต้กับน้องไนท์....เราเป็นแฟนกันครับ” ตู้มมมมมม ระเบิดลงบนทุ่งข้าวสาลี เกิดเป็น โกโก้ครั้นนนนน อร่อยเลย -//////-

“โต้ มานี่ซิ แม่มีเรื่องจะคุยด้วย” ป้านีมองหน้าผม ก่อนจะบอกพี่ตีโต้ ให้เดินตามไปในห้องครัว

“ไม่เป็นไรนะน้องไนท์ รอนี่ก่อน พี่ไปคุยกับแม่แป้บ ไม่ต้องห่วงนะครับ ^^” พี่ตีโต้ลูบหัวผม ก่อนจะเดินไปที่ห้องครัวตามป้านี


.... ผมได้แต่เงียบ กินข้าวไม่ลงแล้ว

....เพล้ง !!!  เสียงของแตก ... ผมหันไปทางห้องครัวทันที .... จะให้ผมอยู่ต่อหรอ ?? ไม่หรอก  เรื่องนี้ ผมคิดว่า ป้านีเองก็รับไม่ได้หรอก ฮือๆ   ผมทำอะไรลงไปอีกแล้วเนี่ย ฮือๆ    ผมมัน....

ผมวิ่งออกมาจากบ้านพี่ตีโต้ แล้วกลับมาที่บ้านผม.... ผมขึ้นไปที่ห้องนอน.... ผมนอนลงบนเตียง..ผมรู้สึกปวดหัว รู้สึกว่า มันเหนื่อยมาก....ผมอยากจะหลับ..........

“อื้อออ...”  ผมรู้สึก เหมือนมีอะไรหนักๆมาทับบนตัวผม

“น้องไนท์ ตื่นแล้วหรอครับ”พี่ตีโต้...

“ไนท์ปวดหัว .....”

“อะ นี่ครับ กินนี่ก่อน ข้าวต้ม แม่พี่ทำมาให้ แล้วก็จะได้กินยาไง”...พี่ตีโต้ ถือถ้วยข้าวต้ม แล้วเอาช้อนมาจ่อที่ปากผม

“ป้านีทำมาให้หรอครับ ?”

“ใช่แล้ว ..แล้วทำไม น้องไนท์กลับมาก่อนหล่ะครับ”

“ก็ มันมีเสียงจานแตก ไนท์ก็นึกว่า พี่ตีโต้ ทะเลาะกับป้านีหนะสิครับ ”

“ไม่ใช่หรอกค้าบ ตอนนั้นหนะ แม่พี่ดีใจจนเผลอเอามือไปโดนใส่จาน เลยตกลงมาแตกหนะครับ^^”

“อ้าวหรอครับ แล้วป้านีว่าไงมั่ง”ผมรู้สึกดีใจขึ้นมาเลย อย่างน้อย ป้านีก็ไม่ได้รังเกียจผม

“แม่พี่ก็บอกว่า  ในที่สุดก็ตาสว่างซักที แม่ดูก็รู้ตั้งนานล่ะ ว่าน้องเค้าชอบโต้”

“นี่ป้านีรู้นานแล้วหรอ -0- แล้วป้านีว่าไรอีกมั้ยครับ”

“ก็บอกว่า ดีใจนะ ที่คบกันแล้ว ยังไงก็ ดูแลน้องให้ดีหล่ะ แล้วก็เผลอเอามือไปโดนใส่จานที่วางอยู่ จานเลยตกลงมาแตกหนะครับ”

“อ่อ โอเค ไนท์ดีใจจังครับ ^^”

“อ่ะ กินข้าวได้แล้วนะครับ จะได้กินยา^^”

“ครับ^^” พี่ตีโต้ป้อนข้าวผมจนหมด แล้วให้ผมกินยา.....แล้วเราก็นอนกอดกัน จนผมหลับไป




“อื้มมมมมมม” ผมบิดขี้เกียจ รู้สึกสบายตัวขึ้นเยอะเลย

“อ้าว ตื่นแล้วหรอครับที่รัก ^^ หายปวดหัวรึยังครับ ?” พี่ตีโต้ กำลังเปิดเครื่องเล่น สงสัย ไปเอาหนังมาดูอีกแล้วมั้งเนี่ย

“รู้สึกสบายตัวแล้วครับ สงสัยจะหายแล้วมั้ง แล้ว เอาหนังอะไรมาดูหนะครับ”

“ม่ายบอกกก ดูเอง ^^” พี่ตีโต้พูดจบ ก็วิ่งมาหาผมที่เตียงเลย

“แปลกๆนะค้าบ อยากได้อะไรรึเปล่าเนี่ย ดูอ้อนๆยังไงก็ไม่รู้นะ”

“ไม่ได้อ้อนนะค้าบ ดูหนังๆ” ผมหันไปดูหนังตามที่พี่ตีโต้บอก......

แรงจัง -////-‘ ฉากนอนควบกันเลย นี่แค่เริ่มเรื่องนะเนี่ย ทำไมแรงแบบนี้

“หนังอะไรครับเนี่ยยย ??”

“ก็ หนังเกย์ไงที่รัก 555”

“ทำไมเอาหนังแบบนี้มาดูหล่ะครับ” ผมถาม

“ก็ พี่อยากดูหนิครับ -3- ” ผมพอจะจับทางพี่ตีโต้ออกครับ

“อ่าๆ แล้ว นอกจากอยากดู มีอยากอะไรอีกมั้ย ??”  พี่ตีโต้ทำหน้าแดงๆ น่ารัก ><’

“ก็ อยากลองอ่า ^^” นั่นไง ว่าแล้วววว

“เอ้า ไม่เคยรึไงหล่ะ ??” ผมทำเป็นออกห่างๆ

“อื้ออออ ไม่เคยๆ(- -  ) (  - -) (- -  ) (  - -) ” พี่ตีโต้ส่ายหัวใหญ่เลย งั้นก็แสดงว่า.... เราจะได้ซิงพี่ตีโต้มาครอง 5555 ไม่ให้ได้ไงเนี่ยย 55555

“ไม่เอา ไนท์ไม่ให้ทำหรอกนะ T^T” ผมทำเป็นหลบๆ

“นะๆ พี่อยากลองจริงๆ” ยังตื้อๆ

“พี่ตีโต้เป็นคนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ ??” ผมแกล้งถามต่อ 55

“ก็..... ไม่ทำก็ได้ TT” นั่นนน 555 งอลเป็นเด็กเลย

สงสารเด็ก ผมเลยต้องจัด พี่ตีโต้ก็เก้ๆกังๆแบบคนไม่เคยทำจริงๆ ผมเลยได้แต่ ค่อยเป็นค่อยไป สอนเด็กน้อยไปเรื่อยๆ555


คืนนั้น ผมก็นอนกอดกับพี่ตีโต้ทั้งคืน .... ก่อนนอน พี่ตีโต้บอกว่า พรุ่งนี้จะพาผมไปเที่ยว... ดีใจจัง ..


ฝันดีครับ ที่รัก ..........



“พี่ค้าบ จะพาไปเที่ยวไหนหรออออ ?” ผมรีบปลุกคนข้างๆตั้งแต่เช้า

“ที่รักอยากไปไหนหล่ะครับ หืม ?” พี่ตีโต้พูดจบ ก็หอมแก้มผมฟอดนึง

“ที่ไหนก็ได้ค้าบ แค่มีพี่ตีโต้อยู่ก็พอแล้ว^^”

“จริงหรอครับ ที่ร้ากกกก” ผมถูกพี่ตีโต้หยิกแก้มเบาๆ

“จริงสิค้าบบบบ ป่ะ ไปอาบน้ำกัน”

“น้องไนท์อาบก่อนสิ”

“พี่ตีโต้สิ อาบก่อน” ผมเถียงต่อ แล้วเราก็เถียงกันไปมาอยู่นาน = =’ เพื่อ ?

“อาบพร้อมกันเลย ง่ายดี โอเคมั้ยครับ” พี่ตีโต้พูดทำหน้าหื่น -/////-

“งั้น ไนท์อาบก่อนก็ได้- -‘ ” ผมวิ่งเข้าห้องน้ำ ก่อนที่คนข้างหลังจะวิ่งตามเข้ามา




“พี่จะพาไนท์ไปเที่ยวไหนหรอครับ ?” ผมถามพี่ตีโต้ เมื่ออยู่ในรถ

“ห้างอ่าครับ แถวๆนี้แหละ ไปนั่งกินไอติมกัน” แล้วพี่ตีโต้ ก็ขับรถ พาผมไปยังห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ในตัวเมืองเชียงใหม่

“น้องไนท์ กินไอติมร้านนี้มั้ยครับ ? ^^”พี่ตีโต้ชี้ไปที่ร้านไอศกรีม ร้านหนึ่ง

“ได้ค้าบ แค่มีพี่ตีโต้ก็พอแล้ว ^^”

“เล่นมุกเดิมอีกแล้วววว พี่เขินนะครับ” ><’ พี่ตีโต้เอามือมาลูบหัวผม

“เอารสนี้ รสนี้ แล้วก็ อันนี้ครับ น้องไนท์ เอาอันไหน ?”

“มีรสโอวัลตินมั้ยครับ อยากกินอ่า” ผมถามพนักงาน

“มีครับ รับกี่ชุดดีครับ ?” พนักงานถามกลับ

“เอา 1 ครับ” ผมตอบ

“เมนูที่สั่ง มีตามนี้นะครับ กรุณารอสักครู่ครับ” พนักงานยิ้มหวานให้พี่ตีโต้ ก่อนจะออกไป

“เดี๋ยวป้อนไนท์ด้วยนะค้าบ ^^” ผมอ้อนพี่ตีโต้ กลัวพนักงานคนนั้นจะแย่งพี่ตีโต้ไป -*-

“ได้สิค้าบ น้องไนท์ก็ต้องป้อนพี่ด้วยนะค้าบ^^” โอเค อดแดก คุณพนักงานเสิร์ฟ !

“เมนูที่สั่งได้แล้วครับ ^^” พนักงานชายหน้าตาดี ยิ้มหวานมาแต่ไกล ไม่อยากจะบอกว่า คนเดิมเลย ไม่มีหน้าที่ไปทำมั่งรึไง ??

“ขอบคุณครับ ^^” ผมตัดหน้ารับถ้วยไอติม ก่อนที่พี่ตีโต้จะรับ แถมด้วยยิ้ม แสดงอาการตอแหลกลับให้พนักงานได้ชมเชยไปอีก1 ชุด

“เอ่อ คือ พี่ตีโต้ใช่มั้ยครับ ขอถ่ายรูปด้วยได้มั้ยครับ >< ” อ้วกกกก แอ๊บแบ๊วขนาดนี้ อดกลั้นตายอยากจากไหนมาจ๊ะ ??พนักงานเสิร์ฟมั่นหน้า  ...พี่ตีโต้ได้แต่มองหน้าผม

“ได้ครับ ไม่ได้ว่าอะไร” ผมพูดบอกคนตรงหน้า ให้ได้ แต่ถ้ามากไป อย่าหาว่าผมใจร้ายนะครับ

พนักงานเสิร์ฟนั่งลงข้างๆพี่ตีโต้ แล้วถ่ายรูป 2-3 รูป... แค่นั้นแหละ กวักมือเรียกพวกให้วิ่งเข้ามาถ่ายรูปอีกเป็น 10  ผมได้แต่นั่งมองไอติมที่ค่อยๆละลาย..... ไนท์จะได้กินมั้ยยย ไอติมเนี่ย

“ขอโทษนะครับ พนักงานที่นี่ผ่านการอบรมมารยาทมามั้ย ?” ผมอดกลั้นไม่ไหว เลยต้องพูดไป

“ขอโทษครับ/ค่ะ” พนักงานแต่ละคนล้วนแต่วิ่งไปที่ของตัวเอง

“น้องไนท์ใจเย็น”พี่ตีโต้ พูดปลอบผม

“เก็บตัง ไม่แดกห่าไรซักอย่างแล้ว !” ด้วยอารม และความโกรธ ทำให้ผมพูดแบบนั้นออกไป  ผมมองหน้าพี่ตีโต้ ที่ดูอึ้งๆกับสีหน้าและคำพูดของผม

“ไนท์ขอโทษครับ แต่ไปกินร้านอื่นเถอะ” พนักงาน เดินมาเก็บตังแบบกล้าๆกลัวๆพอจ่ายเงินเสร็จ พี่ตีโต้ก็รีบจูงมือผมออกมาทันที

“กินร้านนี้มั้ยครับ น้องไนท์ ^^” พี่ตีโต้ พยายามทำสีหน้าให้เป็นปกติ แต่ผมรุ้ดี ว่าพี่ตีโต้ ยังคงอึ้งกับกิริยาอาการของผม ที่ผมไม่ค่อยได้แสดงให้ใครเห็นอยู่ดี

“ร้านไหนก็ได้ครับ ^^ แค่.... ไม่เล่นดีกว่า เล่นบ่อยเดี๋ยวเบื่อ - w -”

“ฮ่าๆ ค้าบผม”

เราเดินเข้าร้านไอศกรีมแห่งหนึ่ง ร้านนี้ดีขึ้นมาหน่อย ดูสงบเงียบ ภายในร้านตกแต่งแบบหรูหรามาก คนที่เข้ามา มีแต่คนที่ดูมีฐานะ เป็นผู้ใหญ่ที่ดูมีอายุ และน่าเคารพ

“เมนูที่สั่ง ตามนี้นะครับ กรุณารอสักครู่ครับ” พนักงาน ก็ดูเป็นคนที่มีประสบการณ์ในการทำงานสูง คงไม่แสดงกิริยาแบบร้านเมื่อกี้

“น้องไนท์ อารมดีขึ้นรึยังครับ ? ^^” พี่ตีโต้ถาม

“ค้าบผม ไนท์ก็ไม่ได้เป็นไรหนิครับ ^^” ผมยิ้มหวานให้คนตรงหน้า ให้เลิกคลายกังวลซักที

“เมนูที่สั่งได้แล้วครับ” พนักงาน เดินเอาถ้วยไอติม มาวางบนโต๊ะ

“อ่า นี่ครับ พี่ป้อนน้า อ้ามมมม” พี่ตีโต้ ตักไอติมใส่ปากผม

“อร่อยจังครับ พี่ตีโต้ กินมั่ง อ้ามมม” ผมป้อนพี่ตีโต้ต่อ

เรานั่งกินไอติม โดยป้อนกันไปป้อนกันมาแบบนี้ โดยไม่ใส่ใจสายตารอบข้าง แม้ว่าจะมีเสียงกระซิบแว่วเข้าหูมาบ้าง พอกินเสร็จ เราก็ออกจากห้างกัน แล้วพี่ตีโต้ ก็พาผมไปเที่ยวอีกหลายที่ จนเย็น เราก็พากันกลับบ้าน

“ตีโต้ มาก็ดีแล้ว เมื่อกี้พ่อโทรมา ไนท์จ๊ะ เข้ามาฟังด้วยก็ดีนะ”

“พ่อโทรมาทำไมหล่ะแม่” พี่ตีโต้ เดินเข้าบ้าน ผมเดินตาม แล้วป้านีก็เดินเข้ามา

“พ่อบอกแม่ว่า ..... เพื่อนพ่อ โทรไปบอกพ่อ ว่าเราสองคน ไปนั่งกินไอติมกัน แล้วกระหนุงกระหนิงกันเหมือนแฟน แล้วพ่อก็บอกอีกว่า พ่อจะกลับไทย  วันมะรืนนี้”

ผมสะดุดกึก เหมือนเวลามันหยุดหมุน ทุกอย่าง กลับเข้าสู่ห้วงแห่งความเป็นจริงมากยิ่งขึ้น พี่ตีโต้ หันมามองหน้าผม ผมได้แต่ก้มหน้า  ผมรู้ดีว่า ในอีก 2 วันข้างหน้า อะไรจะเกิดขึ้นบ้าง

“พี่ตีโต้ วันนี้ไนท์ค้างด้วยนะครับ ป้านีครับ วันนี้ไนท์ขอนอนบ้านป้านีนะครับ”

“ได้สิจ๊ะ  แต่ตอนนี้ รีบขึ้นไปอาบน้ำได้แล้ว เดี๋ยวลงมากินข้าวกัน”

“น้องไนท์ จะทำไงดี พ่อพี่รู้แล้ว ว่าเราคบกัน พ่อพี่ต้องไม่ให้พี่ยุ่งกับน้องไนท์แน่ๆเลย เราจะทำไงดี” สายตาที่บ่งบอกถึงความกังวล และสับสนภายในใจ ของคนที่อยู่ตรงหน้าผม ทำให้ผมไม่สบายใจเลย

“ไม่เป็นไรนะครับ ไนท์จะอยู่ข้างๆพี่เสมอครับ ^^” ผมโอบกอดคนตรงหน้า ผมกอดเค้าด้วยความรัก ความอบอุ่นที่ผมให้เค้า  ผมคิดว่า เค้าคงจะรับรู้ และรู้สึกได้

“น้องไนท์ ฮือๆ พี่รักน้องไนท์นะครับ ฮือๆ” น้ำตาของคนที่ผมรัก หยดลงเบาๆที่ปกคอเสื้อผม เค้าโอบกอดผมแน่น เค้าพร่ำบอกรักผมไม่หยุด

“ไนท์ก็รักพี่ตีโต้ครับ เราไปอาบน้ำกัน”

ผมเช็ดน้ำตาคนที่อยู่ตรงหน้าผม ในตอนนี้เค้าไม่ต่างจากเด็กน้อยเลย ผมเสียใจ ที่ผมเป็นต้นเหตุให้เรื่องทั้งหมดนี้มันเกิดขึ้น แต่ในตอนนี้ ผมก็ได้แต่ปลอบคนตรงหน้าเท่านั้น

ผมพาพี่ตีโต้ เดินเข้าห้องน้ำ
ผมสระผมให้พี่ตีโต้ กลิ่นของแชมพูเคลีย คละคลุ้งไปเต็มห้องน้ำ
ผมถูสบู่ให้พี่ตีโต้
ผมอาบน้ำจนเสร็จ แล้วก็พอพี่ตีโต้ออกไปเช็ดผม พี่ตีโต้ ไม่ชอบใช้เครื่องเป่าผม ผมเลยต้องนั่งเช็ดจนแห้ง
เราใส่เสื้อผ้า แล้วลงไปกินข้าวกัน  บนโต๊ะอาหาร มีไข่เจียวกุ้งสับ ที่เป็นของโปรดของพี่ตีโต้ แล้วก็ น้ำส้ม ที่พี่ตีโต้ชอบกิน
ผมพยายามยิ้มให้พี่ตีโต้ แม้ว่า อุปสรรคครั้งนี้ จะยิ่งใหญ่กว่าครั้งไหนๆมาก แต่ผมก็รู้ ว่าผมควรจะทำอะไรในตอนนี้

เรากินข้าวเสร็จ ผมก็พาพี่ตีโต้ขึ้นห้อง ผมร้องเพลง ทราย ของ วัชราวลี ที่เราชอบร้องด้วยกันอยู่บ่อยๆ ........

........เธอเชื่อไหมความรักเหมือนทำให้เราหลับตา
ปล่อยหัวใจช้าๆ ล่องลอยข้ามคืนแห่งฝัน
หมอกดูคล้อยลอยผ่านใจดวงนี้ก็มีแต่เธอทั้งนั้น
ทุกๆ คำรำพันเอ่ยผ่านใจ

ให้เธอรู้ ให้เธอรู้
อยากให้เธอรู้ คือความรัก

จะกอดเธอไปจนเช้า
แสงดาวกระทบที่ข้างฉัน
ให้ไออุ่นกายเราผูกกัน
ฉันนั้นรักเธอเหลือเกิน

จะกอดเธออยู่อย่างนี้
ข้ามคืนผ่านพ้นราตรีนี้
จวบจนสิ้นแสงแห่งชีวี
ก็ยังรักเธอเหลือเกิน
ต่อไปจากนี้ทุกคืนที่เธอตื่นมา
จะมีมือฉันคนนี้นั่งกุมหัวใจเอาไว้
ไกลสุดฟ้าแสนไกล
ใจดวงนี้ก็จะไม่ลอยไปไหน
ขอให้เธอเชื่อใจฉัน

ให้เธอรู้ (ว่าเธอมีค่าแค่ไหน)
ให้เธอรู้ (ทั้งชีวิต หัวใจ)
อยากให้เธอรู้ (จะมอบให้เธอเท่านั้น)
คือความรัก

จะกอดเธอไปจนเช้า
แสงดาวกระทบที่ข้างฉัน
ให้ไออุ่นกายเราผูกกัน
ฉันนั้นรักเธอเหลือเกิน

จะกอดเธออยู่อย่างนี้
ข้ามคืนผ่านพ้นราตรีนี้
จวบจนสิ้นแสงแห่งชีวี
ก็ยังรักเธอเหลือเกิน

จะกอดเธอไปจนเช้า
แสงดาวกระทบที่ข้างฉัน
ให้ไออุ่นกายเราผูกกัน
ฉันนั้นรักเธอเหลือเกิน

จะกอดเธออยู่อย่างนี้
ข้ามคืนผ่านพ้นราตรีนี้
จวบจนสิ้นแสงแห่งชีวี
ก็ยังรักเธอเหลือเกิน


ผมร้องจบ พี่ตีโต้ก็กอดผม แล้วร้องไห้ เหมือนเด็กๆ ผมได้แต่ปลอบว่า

“ยังไง เราก็จะผ่านอุปสรรคนี้ไปให้ได้ครับ นอนกันเถอะ คืนนี้ ไนท์จะกอดพี่ตีโต้เอง^^” ผมร้องเพลงกล่อม จนพี่ตีโต้หลับไป

**************************************************

ตอนหน้าก็จบแล้ว ฝากติดตามต่อด้วยนะครับ 

[นอนกินแรง]

คบแล้ว!!

[seaz]

คุณพ่อดูน่ากลัวเนอะ จะเป็นไงบ้างเนี่ย

[Nonwie]

“ยังไง เราก็จะผ่านอุปสรรคนี้ไปให้ได้ครับ นอนกันเถอะ คืนนี้ ผมจะกอดคุณเอง^^” ผมร้องเพลงกล่อม จนพี่ตีโต้หลับไป

ผมนอนกอดคนที่ผมรัก ผมกอด ให้เค้าได้รับรู้ ว่าผมรักเค้ามากแค่ไหน
ช่วงเวลาที่ผ่านมา ผมจะไม่ให้มันเสียเปล่าเด็ดขาด
ผมนอนลงที่ข้างๆของตัวเค้า
พี่ตีโต้ เอามือมาโอบกอดผม
ผมหลับตาลง ในอ้อมกอดของ...
.... คนที่ผมรัก




ในวันที่คุณต้องพบกับอุปสรรคใหญ่หลวง คุณมักจะหาที่พึ่ง ที่พอจะเป็นหลัก ให้คุณยืนอยู่ได้ ตอนนี้ คนข้างๆผม กำลังจะล้ม ผมได้แต่คอยเป็นหลักให้กับคนข้างๆผม
ผมเคยสัญญากับเค้าว่า ผมจะอยู่เคียงข้างเค้าเสมอ

“พี่ตีโต้ครับ กอดหน่อย ^^” ผมยิ้ม และอ้าแขนรับคนตรงหน้า

“ครับ ฮือๆ” พี่ตีโต้ พุ่งเข้ามากอดผมอย่างแรง บางที นี่อาจจะเป็นกอดครั้งสุดท้าย ระหว่างผมกับเค้าก็ได้.....ผมเลยตั้งใจ ที่จะกอดให้แน่น และอบอุ่นที่สุด

“ขอบคุณ สำหรับเวลาที่ผ่านมานะครับ ....ไนท์สัญญาว่า ไนท์จะอยู่เคียงข้างพี่เสมอครับ”

ผู้ใหญ่ ท่าทางน่าเกรงขาม เดินเข้ามาภายในบ้าน และเดินตรงมาที่ห้องรับแขก ของบ้านพี่ตีโต้ ที่มีผม พี่ตีโต้ และป้านี นั่งอยู่


“พ่อ สวัสดีครับ” ผมและพี่ตีโต้ ไหว้พ่อของพี่ตีโต้

“ไม่ต้องมาไหว้ฉัน !!” พ่อของพี่ตีโต้ ขึ้นเสียงดุ

“พ่อ โต้ขอโ...”

เพี้ย !!“ไม่ต้องมาขอโทษชั้น ไอ้ลูกไม่รักดี แกทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง ? ห่ะ !!! แกรู้มั้ย ฉันไม่รู้จะเอาหน้าไปซุกไว้ที่ไหนแล้ว”

“พอเถอะครับ ทั้งหมด ผมผิดเอง” ผมออกตัวยอมรับ

“ดี รู้ตัวก็ดี  แล้วแกตีโต้ เดือนหน้า ฉันจะให้แกแต่งงานกับลูกสาวเพื่อนฉัน ส่วนแกๆอ้เด็กเมื่อวานซืน อย่ามายุ่งกับลูกชายฉันอีก !!”โลกหยุดหมุนอีกครั้ง ความรู้สึกเหมือนทุกอย่างเริ่มสูญสลาย ผมพูดไม่ออกซักนิด ป้านี และพี่ตีโต้ มองหน้าผม...แต่ก็ได้แค่มองหน้า เพราะทั้งคู่ ไม่กล้าปริปากพูดอะไรออกมาเลย

“ครับ ผมสัญญา ว่าผมจะไม่มายุ่งกับลูกชายท่านอีกครับ” น้ำตาผมไหลออกมา 

ผมได้แต่เดินออกจากทุกคน ออกจากตัวบ้าน ออกจากที่ตรงนั้น
ผมเดินออกไปอย่างไร้จุดหมาย
ผมควรจะทำยังไงดี.............

“ตี้ดๆ ๆ” เสียงโทรศัพเข้า ทำให้ผมได้สติขึ้นมา

“น้องไนท์ พี่ไปหาได้มั้ยเอ่ยยย อยากพาไปเที่ยวหนะครับ แหะๆ”

“พี่นัท มาหาไนท์หน่อย ฮือๆ”

“น้องไนท์ เป็นไร รอพี่อยู่ที่บ้านนะ เดี๋ยวพี่ไปหา”




พี่นัท มาที่บ้านผม
ผมเล่าเรื่องทุกอย่างให้พี่นัทฟัง
พี่นัท เลยบอกให้ผม ไปอยู่กับพี่นัทก่อน เพราะว่า พี่นัทจะคอยช่วยทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นด้านไหนก็ตาม แล้วพี่นัท ก็จะช่วยให้ผม ตัดใจจากพี่ตีโต้ได้เร็วขึ้น
ผมตัดสินใจไปอยู่กับพี่นัท
ผมตัดสินใจ ที่จะเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ เปลี่ยนทุกอย่าง เพื่อให้พี่ตีโต้ติดต่อผมไม่ได้
ผมรู้ ว่าการทำแบบนี้ เป็นการทำร้ายคนที่ผมรัก
แต่เพราะว่า ผมรัก ผมจึงต้องทำ










เวลาผ่านไปเกือบ1 เดือน ผมยังคงลืมพี่ตีโต้ไม่ได้
ผมตัดสินใจกลับมาอยู่ที่บ้าน
ผมได้รับการ์ดเชิญงานแต่งงาน ของคนที่ผมรัก กับผู้หญิงหน้าตาสวยสง่าคนหนึ่ง
การ์ดเชิญ มีรูปของคนที่ผมรัก อยู่ในชุดแต่งงาน หน้าตา และแววตาของคนที่ผมรัก บอกกับผม ว่าเค้าไม่มีความสุขมากแค่ไหน

ผมเสียใจ ที่ผมต้องทำแบบนี้ แต่เพื่อตัวเค้าเอง และคนรอบข้าง ผมจึงต้องทำแบบนี้













ผมเดินเข้ามาภายในงาน
งานมงคลสมรส ของสามีภรรยาคู่หนึ่ง
ทั้งคู่ ยืนต้อนรับแขกอยู่หน้างาน
ผมได้แต่ยืนมองคนที่ผมรัก
อย่างห่างๆ


“อ้าว ไนท์ จะมาทำไมไม่บอกป้าหล่ะจ๊ะ จะได้มาด้วยกันเลย”

“ป้านี สวัสดีครับ ^^”

“ป่ะๆ เข้าไปข้างในงานกันจ่ะ” เดินจูงมือผม เข้าไปหาคู่สามีภรรยา

“สวัสดีครับ/สวัสดีค่ะ” ผู้เป็นเจ้าสาว และ เจ้าบ่าว กล่าวสวัสดีผม


“ครับ^^” ผมยิ้ม ทักทายคนทั้งสอง  แม้ว่ามันจะฝืนไปหน่อยก็ตาม

“ไนท์” พี่ตีโต้ ดูเหมือนจะอึ้งมาก เมื่อเห็นผม

ผมเห็นสายตาของพี่ตีโต้ ผมก็รู้ ว่าเค้าอยากกอดผมมากแค่ไหน

ผมก็อยากกอดเค้าเหมือนกัน....

“ค้าบ ยินดีด้วยนะครับ ^^” ผมยังคงยิ้ม แม้อีกฝ่ายจะยิ้มไม่ออกก็ตาม

ผมรู้ตัว ว่าถ้าผมอยู่นานมากเกินไป อะไรมันจะเกิดขึ้น

“น้องไนท์ มาได้ยังไงครับ”.... ผมยังคงทำเป็นไม่สนคนตรงหน้า.... ผมมุ่งหน้าไปยังคนที่เป็นเจ้าสาวของงานนี้ทันที

“คือว่า เจ้าสาว ชื่อไรหรอครับ ?”

“ขนมค่ะ ทำไมหรอค่ะ”

น้ำตาผมเริ่มคลอเบ้า สิ่งที่ผมจะพูดต่อไปนี้
ผมยังคงรักษาสัญญาที่ให้ไว้ ทั้งพ่อ และพี่ตีโต้อยู่เสมอ


“ผมจะบอกว่า อึ้ก... พี่ตีโต้ ใช้แชมพูของเคลีย พี่ตีโต้ ไม่ชอบใช้ไดร์เป่าผม พี่ตีโต้ ชอบกินไข่เจียวกุ้งสับ พี่ตีโต้ ชอบกินน้ำส้ม พี่ตีโต้ ไม่ชอบกินแคนตาลุบ แล้วก็ พี่ตีโต้ เป็นคนที่รักเดียวใจเดียว ผมมั่นใจว่า พี่ขนม จะทำให้พี่ตีโต้มีความสุขได้ ผมขอฝากพี่ตีโต้ด้วยนะครับ อย่าให้พี่เค้าต้องอยู่คนเดียว ช่วยอยู่ข้างๆพี่เค้าเสมอด้วยนะครับ ฮือๆ  คือว่า ผมมีธุระต้องรีบไป ฝากลาป้านี แล้วก็คนอื่นๆด้วยนะครับ ฮือๆ ”  ผมเดินออกมาทั้งน้ำตา พี่ตีโต้พยายามจะเรียกตาม แต่ผมไม่หันกลับ ผมวิ่งลงมาจากที่จัดงาน















ผมกลับมาที่บ้านคนเดียว ....ไม่มีใครอีกแล้ว มันหมดแล้ว


ผ้าผืนนี้ฉันยังเก็บให้เธอไว้เช็ดหน้า
สบู่ก้อนนั้นแม้จะแตะต้องมันยังไม่กล้า
รูปคู่ใบนี้ขอโทษฉันทำเปียกไปแล้วด้วยน้ำตา
กลับมายืนคู่กันอีกทีได้ไหม

กล่องใบนั้นฉันยังวางใกล้ตัวไม่ห่าง
กระดาษเธอเขียน ฉันยังแขวนเอาไว้ข้างหน้าต่าง
สิ่งที่เธอลืมไว้ มันให้อภัยเจ้าของแล้วทุกอย่าง
ตัวฉันก็ไม่ต่างตอนนี้ขอแค่เธอกลับมา

ผ้าผืนนี้ฉันยังเก็บให้เธอไว้เช็ดหน้า
สบู่ก้อนนั้นแม้จะแตะต้องมันยังไม่กล้า
รูปคู่ใบนี้ขอโทษฉันทำเปียกไปแล้วด้วยน้ำตา
กลับมายืนคู่กันอีกทีได้ไหม

กล่องใบนั้นฉันยังวางใกล้ตัวไม่ห่าง
กระดาษเธอเขียนฉันยังแขวนเอาไว้ข้างหน้าต่าง
สิ่งที่เธอลืมไว้มันให้อภัยเจ้าของแล้วทุกอย่าง
ตัวฉันก็ไม่ต่างตอนนี้ขอแค่เธอ

กลับมาได้ไหม กลับมาได้แล้ว
ยังมีของตรงนี้ตรงนั้นที่วางรอเธอเรียงไว้เป็นคู่
คนๆ นี้เขายังเป็นคนเดิม ที่แห่งนี้ก็ยังเป็นที่เดิม
เหลือแค่เธอที่ไม่อยู่

ผ้าผืนนี้ฉันยังเก็บให้เธอไว้เช็ดหน้า
สบู่ก้อนนั้นแม้จะแตะต้องมันยังไม่กล้า
รูปคู่ใบนี้ขอโทษฉันทำเปียกไปแล้วด้วยน้ำตา
กลับมายืนคู่กันอีกได้ไหม







สุดท้าย โลก ก็สร้างผู้ชาย ให้มาคู่กับผู้หญิง  เหมือนตอนจบของหนังเรื่องที่ผมเคยดู  พระเอก ก็ต้องคู่กับนางเอก
ส่วนคนแบบผม มันก็คงต้องอยู่คนเดียว โดยไร้ “คนข้างๆ” ต่อไป....

************************************************************************************

จบแล้วนะครับ ตอนนี้ผมเริ่มแต่งภาค2ต่อแล้ว ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะครับ

[นอนกินแรง]

จบแบบนี้ได้ยังไง!!

[bulldog17]

เดี๊ยนโดนชื่อเรื่องหลอก แง๊




ภาคสองจะเป็นยังไงละเนี่ย

[iammz]

แงๆๆๆๆๆๆ 

[inspirer_bear]

ทำไม จบเศร้าๆ แบบงงๆด้วย

5555 เรานึกว่าจะจบอย่างมีความสุขซะอีกเนอะ

[maykiz]

เศร้าจริงอะไรจริง TT^TT

[ammlovey]

น่าสงสารไนท์อ่ะ   

[Jaajaa]

อ้าว เศร้าซะงั้น

[s.mosis]

ไหนภาค 2 อ่ะ

[Nonwie]

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35274.msg2170284#msg2170284

นี่ภาค2ครับ ตามไปอ่านกันได้เล้ยยย

[qhanb]

โดนชื่อเรื่องหลอกเหมือนกันน 
TOT ตามไปอ่านภาคสองด่วนน

[seaz]

ทำไมจบแบบนี้ T^T

[Asuke]

เศร้าจัง

แต่หวังว่าตอนต่อไปจะแฮปปี้นะครับ

[zuu_zaa]

  จบเศร้าจัง

[modoki]

จบแบบว่า
 



อ่านภาค2ด่วนนนนนนนนนน