หัวข้อ: ก็บอกแล้วว่า...อย่าทัก ภาค 1 -END[P.38-26/6/57]-จบภาค 1 รบกวนย้ายห้องให้ด้วยครับ

[oaw_eang]

ตามทันแล้ว

[drasil]

น่ารักจังเลย ทั้งหนูหมี ทั้งคุณหมี >_<

[chaoyui]

เจอมาม่าเข้าไปอิ่มเลย

[คนโง่]

ถ้าเป็นมาม่าแบบนี้อยากให้มีทั้งเรื่องเลย(* *)

[Also]

อยากกินมาม่าบ้างไรบ้าง

เพิ่งจะตามทัน เฮ้อ~
คนเขียนเก่งมากเลยค่ะ อ่านแล้วงงนิดๆ ตรงที่นู๋หมี และคุณหมีดันอยู่ในเหตุการณ์เดียวกัน
แต่หลังๆมาก้อเริ่มเข้าใจว่า เพราะแรงรักอันแรงกล้าของหมีและผึ้งนี่เอง ที่อาจจะเป็นตัวสร้างนู๋หมีขึ้นมา

น่าติดตามสุดๆเลยค่ะเรื่องนี้ มาต่อเร็วๆนะคะ จุ๊บๆ

[รอยเขียน]

ทักแล้ว...ขอซิกแพ็คหมีนะ ช่วงนี้กำลังบ้ากล้าม

[Fujoshi]

มาต่อได้แล้วนะ

[Sirada_T]

อุ๊ย  ฮามาม่าโซน

[yunjae123]

มานั่งรอผึ้งกับนู๋หมี คิดถึงมากมายเลยตอนนี้ ^__^
มาต่อไวไวนะ^^
อยากอ่านต่อแล้วจ้าาาาา อิอิ

[oaw_eang]

[yunjae123]

นู๋หมี ผึ้ง คุณหมี หายไปไหนกันเอ่ย??
มาต่อไวไวนะนักเขียน
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วว ^^

[iammoonoi]

 

ก๊อกๆๆๆ

อ่านตัวเล็กแล้ว ยิ่งคิดถึงหนูหมี...

คนเขียนค่า..พาหนูหมี สามี และพึ่งพา มาหาคนอ่านด้วยน้า

 

[anawas]

เข้ามาทักทาย

 

[evilheart]

อ่านตอนแรกๆ งงเลยหล่ะ หนูหมี คุณหมีนี่คนเดียวกัน
แต่เหมือนหนูหมีจะกลับมาแก้ไขเหตุการณ์ผิดพลาดบางอย่างใช่ไหม
พยายามทำทุกอย่างให้ดีที่สุด
คนเขียนแต่งได้ไง ตลก เกินความคาดหมายกับมุขในเรื่อง
แม่พุกเอย ไอ้เข้เอย มาม่าเอย 555 เก่งจริงๆ

[namtarn11]

ไม่ได้อ่าน 3ตอนรวด ตามเก็บแบบอ่านไปขำไป (ขอเม้นครบเลยนะ) ขนาดพึ่งหายไข้ยังหื่นได้อีกนะคุณสามี แต่แพ้คุณเมียอ่ะ 555 พี่กำจรนี่ ตอนอ่านขนลุกเลย ความรักของแกน่ากลัวมาก แต่คุณหมีแสบกว่าหลับคาอก 555 นู๋หมียังน่ารักเหมือนเดิมเลย ไอ้เราก็อ่านตอน2จบ คนเขียนบอกโซนมาม่าตอนหน้า เราก็น้ำตาแตกแน่ตู เห็นฉากกำพลกำจร ที่ไหนได้โดนผีเด็ก(หรือคนเขียนหว่า)หลอกจนได้ -,-

[lluvia]

 

[Chichi Yuki]

ตามมาอ่าน
นู๋หมีหายไปนานจัง
รออยู่ๆ

 

[iammz]

เข้ามารอด้วยคนค่ะ

[Zitraphat]

"ก็บอกแล้วว่า...อย่าทัก" [19 – ลับในใจ ]




....เสียงโทรศัพท์เครื่องเล็กแผดเสียงร้องอย่างไม่เกรงใจ ...


พาเอาคนไม่ค่อยมีสติ ควานหาร่างใกล้มือมาซุกกอดแล้ว ไซ้หาความอุ่น เสียงครางเบาหวิว กระตุ้นต่อมอารมณ์ ในตอนที่ไร้ สติ วงแขนใหญ่กอดร่างในอ้อมแขนไว้แน่น ก่อนจะบดเบียนแก่นกายที่กึ่มๆยามใกล้ตื่นเข้ากับหน้าขา ร่างที่ตนกอด  ริมฝีปากหนา ไซ้ซบลงซอกคอแล้วกัดเม้ม...เมื่อสำนึกสุดท้ายมันจำได้รางเลือนว่า เมื่อคืน ตัวเองอยู่กับเพิ่งพา ....ไออุ่นของลมหายใจ ระอุอยู่ข้างแก้ม คุณหมีกอดร่างนั้นไว้แน่น แล้วเอียงหน้าหยอกงับริมฝีปากร่างนั้นทั้งๆที่ยังไม่ลืมตา ....

"...พล...โทรศัพท์...."

เสียงครางเรียกเหมือนละเมอ... 

....มาพร้อมๆกับ สัมผัสเย็นของโทรศัพท์เครื่องเล็กที่ถูกยัดใส่มือ ...กำพลชะงักนิ่ง..เมื่อเสียงที่ได้ยิน นั้นกำลังเตือนสติว่า คนที่ตนกกกอด ไม่น่าจะใช่เพิ่งพาอย่างที่คิด !!!

คุณหมีทะลึ่งพรวดลุกจากเตียง แล้วก็แทบทรุดกับอาการปวดหัวที่อยู่ๆก็โถมกระแทกเข้ามาจากการที่ร่างกายไม่ทันปรับสภาพกับการพรวดพราดลุกโดยไม่ได้ตั้งตัว มือถือเครื่องเล็กหลุดมือกลิ้งหลุนๆลงข้างเตียง ...ยังดีที่ไม่ล้มหัวฟาดพื้น เพราะพี่กร โผเข้ามาประคองและใช้ตัวรับร่างน้องชายมากอดไว้ไม่ให้ล้ม...

"โทษทีพี่กร ... อยู่แบบนี้สักพักได้ไหม ผมปวดหัว สงสัยผมจะลุกเร็วไปหน่อย ..."

เสียงทุ้มของน้องชาย กระซิบเบา...คนเป็นพี่ พยักหน้าแล้วยิ้มกว้าง ...กำพลเกยคางกับไหล่พี่ชาย หลับตาและค่อยๆสูดหายใจยาว รวบรวมสติ... กำพล พิงกอดร่างของพี่ชายไว้โดยไม่คิดอะไร...

...
ต่างจากกอดของพี่ชาย...กอดเบาๆแต่เต็มไปด้วยความต้องการ ปลายนิ้วกำจรลูบแผ่นหลังหนาๆของน้องชาย ลูบซ้ำๆ ด้วยความรัก....และ...ใคร่ ....

ริมฝีปากพี่ชายตอนนี้ เขียวช้ำเพราะกำลังเม้มแน่นเพื่อข่มอารมณ์กำหนัดที่เหมือนจะทะลักทลาย  ...
.
.
.

ความลับที่ต้องเก็บไว้ในที่ลับ....
.
.
.

...รักมาก.....จนอยากจะกลืนกินเข้าไปทั้งตัว....



***






.
.
.

..."กินอย่างนี้จริงๆหรือนู๋หมี"

พูดติดตลกไป เพิ่งพาจะไปคิดได้ไงว่ามันจะจริง!!!

นู๋หมีอดอมยิ้มไม่ได้ตอนเพิ่งพาถามย้ำคำถามนี้เป็นรอบที่ 'แปด' ดวงตาใสเคลือบแววแคลงใจ เหมือนจะคล้อยตาม แต่ก็ยังไม่ค่อยเชื่อ...สายตาแบบนี้ แม่งน่าแกล้งชะมัด!!

จนอดไม่ได้ จากริมฝีปากเย็นๆที่ไล่ชิมเส้นมาม่า นู๋หมีเลยอ้อยอิ่งไปเรื่อย งับไปเคี้ยวไป อมบ้าง กินบ้างย้ำจูบแกล้งเพิ่งพาบ้างตามความถนัดจน.... สุดท้ายมาม่าก็หมด ...

…
ทั้งๆที่อิ่มจนต้องนอนผึ่งพุงใสๆ แต่เด็กผีตัวกลมยังมีมานะแถตัวกระดืบๆขึ้นไปนอนอ้อนบนตักเพิ่งพา…เด็กแก้มแดงนอนคิดอะไรเพลินๆ มีมือนิ่มๆ ค่อยๆลูบหัวลูบหาง ...สบายเสียจน...
...นู๋หมี...เกือบจะครางหงิงๆเป็นหมาน้อยแล้ว...
.
.
.

นอนมองหน้าเพิ่งพา นอนรับสัมผัสอบอุ่น ...ทุกอย่าง..
.
.
.
เหมือนกับเป็นความฝัน....
.
.
.
อยากอยู่อย่างนี้ เคียงข้างอย่างนี้ รักกันอย่างนี้....
.
.
.
ตลอดไป..........
.
.
.

...สายลมเย็นๆพัดผ่าน เพิ่งพา เอนตัวพิงตู้หนังสือไม่กล้านอนเพราะบนตักยังมีใครบางคนนอนอมยิ้มแก้มตุ่ย ...

มาม่าโคตรอิ่ม...

อิ่มอก...อิ่มใจ...อิ่มจนแทบจะสำลักความสุขตาย.....
.
.
.


หมดจากมาม่า เพิ่งพาก็เตรียมเก็บจานชามล้าง นู๋หมีกลิ้งๆ ลงจากตักไปนอนข้างๆเตียงเหล็ก นอนแถกแล้วเงยหน้ามองแผ่นหลังเพิ่งพา ที่ง่วนอยู่กับการล้างจานชาม ...เหมือนมันมีอะไร ดึงดูดให้สองขาเล็กๆลุกก้าวเดินไปหา...

...เวทย์มนต์แห่งด้าย... กำลังถักทอ ....

..ทันทีที่ขาเล็กนั้นเหยียดขึ้น ร่างกายมันก็เปลี่ยนไป...สองเท้ายาวพาตัวเองไปยืนซ้อนหลังเพิ่งพา แล้วโอบกอด....อ้อมกอดจากวงแขนใหญ่ ที่เกือบทำให้เพิ่งพา..หยุดหายใจ ...


..
บรรยากาศในห้องเริ่มขมุกขมัว เหลือเพียงแสงสลัวที่ลอดเข้ามาจากผ้าม่านผืนหนา... สายลมเย็นพัดวาบผ่าน ...ฝ่ามือใหญ่ ปิดดวงตาเพิ่งพาที่กำลังสาละวนล้างกระทะใบเล็ก สัมผัสแปลกจากริมฝีปากเย็นจูบซับที่ลำคอเพิ่งพา สันจมูกโด่งกดฝังแล้วสูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆ …

“...นู๋หมี..”

เพิ่งพาครางเรียกเพื่อย้ำให้แน่ใจว่าร่างกำยำที่ขยับเข้ามากอดนั้น เป็นเจ้าตัวเล็ก...สัมผัสที่คุ้นเคย แต่มันไม่คุ้นชิน ...
.
.
.
สัมผัสของมือกร้านที่พาจะกระตุกหัวใจให้ไหวตาม...
....สัมผัสที่พาให้เพิ่งพา คิดถึง คุณหมีตัวโต....


.
.
.


'ปัง! '

'ปังๆๆๆๆ!!!!'

...เพิ่งพาสะดุ้งเฮือก ตอนเสียงทุบดังรัวอยู่หน้าประตูห้อง... ร่างใหญ่ที่ซ้อนอยู่ด้านหลัง สลายหายกลายเป็นเพียงควันที่ ลอยขึ้นสูง ....

“เพิ่งพา!!!”

เสียงทุบประตูดังรัวพร้อมเสียงเรียก พ่อครัวล้างไม้ล้างมือเดินไปเปิดประตู แต่ยังไม่ทันทักทายอะไร คนที่อยู่อีกฟากก็แทรกตัวเข้ามาในห้องแล้ววิ่งตรงลิ่วหายเข้าไปในห้องน้ำ ...
.

.
.
เกือบห้านาทีที่หายเงียบไป

ในห้องน้ำ ...
เจ้าของมือใหญ่ วักน้ำในอ่างใส่หน้าตัวเองและล้างคราบเลือดที่ไหลจากจมูกจนย้อยลงมาเลอะที่คาง  ปาดหยดเลือดที่ขอบอ่างล้างหน้าออก...ตบเบาๆที่แก้มเพื่อเรียกสติ ....ก่อนจะบ้วนปากล้างหน้าอีกครั้งแล้ว เดินออกจากห้องน้ำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น …

'มันก็แค่ อากาศร้อนเกินไป'

...กำพล..สะกดจิตตัวเองไว้ที่ ประโยคนั้น ....

รอยยิ้มกว้าง มีให้เสมอยามเจอหน้าเพิ่งพา ...รอยยิ้มที่ซ่อนทุกอย่างเอาไว้มิดชิดเสียเหลือเกิน..

.
.
.
รัก จนต้องเก็บเรื่องร้ายๆไว้เป็นความลับ...
.
.
.

...แม้กระทั่งความอ่อนแอ....ของสิ่งที่อยู่ในร่างกาย...



***



....เหมือนตัดเข้าช่วงโฆษณา แล้วกลับมาที่ฉากเดิม...

เพิ่งพาสะดุ้งเฮือกเมื่อ ฝ่ามือใหญ่ ปิดดวงตาทั้งสองข้าง จะต่างก็แค่ไอร้อนของร่างกายที่แนบชิดแผ่นหลัง มือของเพิ่งพาที่กำลังล้างช้อนและส้อมที่เหลือค้างในอ่างล้างจาน ชะงักนิ่ง คุณหมีซุกจมูกมาตรงตำแหน่งเดียวกับที่นู๋หมีเคยกดสันจมูกโด่งลงมา... สัมผัสของมือกร้าน ซุกเข้าชายเสื้อแล้วลูบไล้ สองมือใหญ่จับ สะโพกเพิ่งพาแน่น แล้วกดตรึง ดันตัวเองให้ บดเบียดกับเพิ่งพาริมฝีปากร้อน ค่อยๆระดมจูบแก้มเนียน ก่อนจะกลายเป็นจูบซ้ำย้ำๆ  เมื่อฉกชิมริมฝีปากคุณพ่อครัว ...

"หมี....เขาล้างจานอยู่..."

เพิ่งพา เอ่ยปราม ...แต่ก็ได้แค่นั้น ....เมื่อคุณหมีได้น้ำหวาน การตักตวงก็เป็นไปอย่างไม่สิ้นสุด..
.
.
.
.

มีแค่คุณหมี ที่รู้ ....มันไม่ใช่ความกระสันอยาก เพราะความใคร่ ...

.
.
.

แต่มันเป็นการตักตวงทุกอย่างไว้.. เพราะไม่รู้ว่า จะเสียสัมผัสนี้ไปตอนไหนมากกว่า...

เด็กในร่างผู้ใหญ่ กลืนน้ำตาที่ตกอยู่ข้างใน ไว้ทีละหยด...
.
.
.


เวลา....เหลือไม่มากแล้ว...




TCB.

[Aoya]

สงสารคุณหมี
ในเมื่อนู๋หมีมาเพื่อแก้ไขอะไรบางอย่าง ขอให้สิ่งนั้นทำให้คุณหมีอยู่กับเพิ่งพาไปตลอด
อย่าเพิ่งทิ้งเพิ่งพาไปเลยนะ

[nunnan]

คุณหมีเป็นโรคไรอ่ะะะ

[takara]

คุณหมีเป็นอะไรอะ

[namtarn11]

คุณหมีตัวโตเป็นอะไร สงสารเพิ่งพาจัง ถ้ารู้ความจริงว่าคุณหมีไม่สบายหนัก เพิ่งพาต้องเสียใจมากแน่ๆ

[Rafael]

ฮือออออ
ตอนนี้ยังโซนมาม่ามากกว่าตอนที่แล้วอีกกก
TT

[RainyMooD]

ตอนต้นขึ้นด้วยอารมณ์ หลอนๆจากพี่ชาย
ตอนท้าย กลายเป็นพากินมาม่าอีกและ






ทั้งๆที่อิ่มจนต้องนอนพึ่งพุงใสๆ>>>ผึ่ง
เวทย์มนต์แห่งด้าย... กำลังทักทอ>>>ถัก
เหลือเพียงแสงสลัวที่รอดเข้ามาจากผ้าม่านผืนหนา>>>ลอด
ตบเบาๆที่แก้มเพื่อเรียกสติ ....ก่อนจะป้วนปากล้างหน้าอีกครั้ง>>>บ้วน
แม้กระทั้งความอ่อนแอ....ของสิ่งที่อยู่ในร่างกาย>>>ทั่ง
มือของเพิ่งพาที่กำลังล้างช้อนและซ่อม>>>ส้อม

[iammoonoi]

 

ขอบคุณคนเขียนค่า

พาหนูหมี สามี พึ่งพามาเยี่ยมคนอ่าน

หนูหมีน่ารักได้อีก...
แต่สามีใจร้ายไปไหมอ่ะ น่าจะให้พึ่งพาได้รับรู้บ้าง...
การได้ร่วมทุกข์กับคนที่รัก ก็เป็นความสุขอย่างหนึ่งเน้..

มาต่ออีกเร็วๆ นะคะ อย่าให้รอนานเลยน้า เก๊าขอร้องงง

 

[witchhound]

นู๋หมีตัวโตขึ้นได้ไงอะ
คุณหมีต้องป่วยเป็นโรคเกาหลี
อย่างเนื้องอกในสมองแน่เลย
คุณหมีอย่าเป็นอะไรไปนะ

[iammz]

โอ๊ะ นู๋หมีตัวโตขึ้น

+1 ขอบคุณค่ะ

 

[ชะรอยน้อย]

แล้วมันจะวนไปอิหรอบเดิมมั้ย ว่าถ้ารู้ว่าจะต้องเป็นแบบนี้ก็ไม่น่ามารู้จักมาคบกันเลย T T

[sunshadow]

      มาม่าที่กินเข้าไปกำลังจะออกฤทธิ์แล้วรึ
      ว่าแต่. . . นู๋หมีขยายร่างได้?