หัวข้อ: ก็บอกแล้วว่า...อย่าทัก ภาค 1 -END[P.38-26/6/57]-จบภาค 1 รบกวนย้ายห้องให้ด้วยครับ

[Zitraphat]

-*- คุณคนเขียน ปล.พระเอกไม่ตายตอนจบใช่ม่ะ เพราะเราเข้าไปดูใน กระทู้แนะนำ เราเห็นคนเขียน บอก พระเอกตาย นายเอกกินเด็ก -*-

V
V
V

ถามซะไคล์แมกส์ ของเรื่องเลย กล้าถามก็กล้าตอบเน้อ ...ตอนที่อ่านอยู่นี้ คงจะตาย สภาวะสมองตาย ปกติทางแพทย์ก็นับว่าตายแล้วอะเนอะ...แต่อุสาย้อนกลับมาเป็นนู๋หมี ขนาดนี้ ตอนจบจะให้ตายก็ใช่ที บอกแล้วว่าเรื่องนี้ เป็นเรื่องแรกที่เขียนถึงพวกรักแท้ คู่แท้ อุปสรรคมันอาจมีบ้าง แต่ก็เฉลยให้ก่อนเลยแล้วกัน กลัวนอนไม่หลับ ...












ผึ้งเป็นอมตะ















หมีก็เลยได้อานิสงนั้นไปด้วย   

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

    ยิ่งอ่านสปอยล์คำตอบของคุณนักเขียนก็ยิ่งมึนงงงงงงงงง 

[Rafael]

รักไม่มีวันตายยย
เอิ่ม ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ

[moredee]

 

[namtarn11]

อ๋อ แสดงว่า เป็นเจ้าชายนิทราอยู่ใช่ม่ะ ผึ้งเป็นอมตะ เพราะมีเด็กให้กินตลอดการใช่เปล่า อิอิ (เดา ตลอด)

[Zitraphat]

***ปลาลม....     มีใครไม่เก็ทมุข อมตะ รึเปล่า ???

แกกินเด็กไปแล้วใช่มั้ย !! แก....เป็นอมตะ !! =[]=

นาทีที่ 0.42   

[armmyrine]

ยิ่งอ่าน ก็ยิ่งฮา 

[namtarn11]

เค้าขอโทษ พอดี 5555 ว่าแต่ ตอนนี้หมีเขาพาแม่ไปดูดวงมาหรอ เหมือน อับดุลเชียว

[RainyMooD]

กริ๊กกรี๊ววววววววววว

กินเด็กวันละนิด  บริหารรากฟันวันละหน่อย
เพื่อสุขภาพที่ดีของช่องปากและฟัน

กรุบกริบ กรุบกริบ..
 

[JingJing]

เงิบแล้วเงิบอีก ยิ่งอ่านสปอยยิ่งงง
ไม่ต้องสปอยแล้ว มาต่อเหอะตัวเอง อยากรู้ใจจะขาดรอนๆ

[sunshadow]

    ง่า. . . สปอยซะแรงเชียวนะ

[thisispom]

เพิ่งเข้ามาอ่านคะ เขียนได้สนุกมากกกกกกก

[yut1402]

สนุกมากครับพี่น้อง

[lukhia]

 

[entirom]

 
 

เอางั้นเลยรึนู๋ผึ่งอ่ะ

[yunjae123]

มาเหล่ ๆ รอนู๋ผึ้ง 

[ratnalin]

น้องหมี 17 จริงอ่ะ ! ทั้งฝีมือ ทั้งหน้าตาเลย!!
แต่ตอนนี้ชักคิดถึงนู๋หมีผีหวงก้างซะแล้วซี

รอตอนหน้าๆๆ ^^

[uknowvry]

สนุกเว่อร์...อ่านมาถึงตอนนี้ ยังทั้งสงสาร ทั้งขำผึ้งอยู่ตลอดๆ

[lluvia]

โถ..ผึ้ง แค่ กำพลคนหน้าล้ำ(อายุ)ก็รับมือยากแล้ว ยังจะนู๋หมีอีก

 รอดยาก 

รอดูวีรกรรมของนู๋หมีอยู่นะคะ

[witchhound]

นู๋หมีสุดยอด
เข้าใจเหตุผลที่คุณนายสนับสนุนแล้ว

[yowyow]

รอตอนที่ 10 จร้าาาาา เพิ่งพาจะสอนวิชาสุขศึกษาให้กำพลป่าวน๊าาาา 

 

[Zitraphat]

เน็ตเน่า...ลงเรื่องไม่ได้ หายตัวเข้าหายตัวออกหายรอบแล้ว TT^TT

[xeruoh]

ตอบตอน 1

ก็แล้วทำไมไม่บอก ว่านั่นไม่ใช่คนนนนนนน !!!!!!

[Zitraphat]

"ก็บอกแล้วว่า...อย่าทัก" [10-ครึ่งแรก]


Intro


.
.

"...ไม่ต้องห่วงผมหรอก แอนนี่ ....ผมไม่เจ็บหรอก ไม่รู้สึกอะไรกับคุณแล้ว ...และสักวัน ...สักวันผมจะมีคนที่ผมรักได้มากกว่าคุณ และเขาคนนั้นก็จะรักแค่ผม...เขาคนนั้นที่จะเชื่อมั่นในตัวผม ... คนที่เขาจะยอมวางใจให้ไอ้เด็กคนนี้คุ้มครองดูแล ....คนที่ผมจะรักเขาได้มากกว่าที่ผมเคยรักคุณ....ไม่นานหรอก แอนนี่ ผมจะเจอคนๆนั้น...."


***

รักแท้แพ้...ทุกอย่าง

ไม่ได้ดีเหนือใครใคร
ไม่ได้โดนใจใครที่ไหน
แค่เป็นผู้ชายที่เรียบง่าย
และธรรมดา

ไม่ได้ดูหรูดูดี
ไม่ได้เป็นที่น่าสนใจ
ไม่ใช่คนดีที่ใครใคร
อยากจะเชยชม

*แต่ฉันมีใจดวงเดียว
ก็เพื่อรักเธอคนเดียวอย่างสุดหัวใจ

**ทำไงเธอก็ไม่รักฉันเลย
ไม่มีทางรักฉันได้เลย
เมื่อใจก็รู้ ฉันนั้นมันไม่คู่ควร

***ความจริงก็คือเป็นไปไม่ได้เลย
ให้เธอมารักไม่มีทาง
แต่เธอรู้ไหม รักแท้นั้นแพ้ทุกทุกอย่าง
เมื่อมาเจอเธอ

ได้แต่แอบรักเธอไป
ได้แค่แอบมองแอบฝัน
แค่เพียงได้เห็นหน้าทุกวัน ก็ยังดีใจ

ไม่ได้ใฝ่ฝันเกินตัว ไม่ได้อาจเอื้อมและคิดไกล
แค่เพียงได้รักและชื่นชมเธออยู่ไกลไกล

*
**
***

ไอร้อนจากริมฝีปากที่ กระซิบร้องเพลงนี้อยู่ข้างๆซอกคอผม ..ผมฟังมันเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ ถูกบังคับให้ฟังด้วย .... ไอ้คนร้องนอกจากบริหารงานบุคคล กับจัดการทุกสรรพสิ่งในชีวิตแล้ว ไอ้เด็กบ้ามันทำอะไรไม่ได้อีกบ้าง ยกเว้นทำหน้าไม่ให้ล้ำอายุอะนะ....
.

"กำพล...ปล่อยได้แล้ว ร้อน ..."

ผมเริ่มดิ้นดุ๊กๆ ให้วงแขนที่โอบรัดผมไว้ทั้งตัวคลายออก เพิ่งจบจากวิชาสุขศึกษาไป ตอนนี้เราเลยมีแค่ผ้านวมผืนใหญ่ ที่ใช้ร่วมกัน อากาศในห้องเย็นสบาย ผมเองก็ไม่ได้ร้อนมากมายอะไรนักหรอก ออกจะอุ่นสบายๆและอดร้อนๆหนาวๆบนหน้าไม่ได้ ที่เริ่มจะรู้สึกว่าไอ้เด็กบ้ามันอ้อนเกินความคาดหมาย ....

"...เรียกว่า 'หมี' ห้ามเรียกกำพล ไม่สุภาพ..."

"แล้ว 'หมี' มันสุภาพตรงไหนเล่า?!"

"ตรงนี้ ...."

ปลายนิ้วร้อน ของคนพูดมันลากวนๆที่ แผงอกด้านซ้ายของผม ....แล้วจิ้มตรงตำแหน่งหัวใจ....
...ผมเงียบไปกับคำตอบที่ได้ส่วนมันก็นิ่งไปอย่างนั้น  เราเลยกึ่งนั่งกึ่งนอนกันนิ่งๆ แล้วใช้กระแสจิตกับลมหายใจคุยกัน ...
...
.
.
.

 "ก็บอกแล้วว่า...อย่าทัก" [10]


....
.
.
"มี้....ผมไม่กลับครับ....ครับ....อยู่บ้านแฟน....เปล่าครับ ...รักมี้เหมือนเดิมครับ...อื้อออ....มี้...ผมไหว้ล่ะ มี้วางสายเถอะ ....ครับ...ครับมี้ขออีกวันเดียว...ผมรีบกลับเลย...ครับ...มี้...ผมไหว้ล่ะมี้ ผมยุ่งอยู่ ...เปล่าไม่ใช่ไม่รักคุณนาย ...รักเหมือนเดิม...ครับ...ครับรับปากครับ ....สาบานเลยมี้ ขอล่ะมี้ ....แค่นี้นะครับ แบตหมด!!.....อ้า.....เพิ่งพา อย่ารัดแน่นดิ...ซี้ดดดด...."

"ก็อย่ากระแทกเข้ามาดิ!! คุยโทรศัพท์ก็คุยไป ใครเขาให้เอาเข้ามาแล้วค่อยไปคุยโทรศัพท์เล่า!!"

ผมเอี้ยวตัวหันไปตะคอกใส่ไอ้เด็กเปรตจนคอเกือบเคล็ด ...ไอ้นี่ก็ลองของ ติวเข้มสุขศึกษารอบสองกันอยู่ดีๆ มันดันรับโทรศัพท์  แล้วหน้าด้านติวข้อสอบต่อ ....ไม่ได้เกรงอกเกรงใจอาจารย์ประจำวิชาอย่างผมเลย ...อย่างน้อยแม่ง ขออนุญาตออกจากห้องก่อนก็ยังดี ....

"เพิ่งพาอย่าดุดิ...ก็มี้โทรมา...มันต้องรับ..."

"เสลดเป็ด!! อื้อออออ...เบาๆดิ....เจ็บ......พอ..หยุดก่อน...บอกให้พอก่อนไง !!! กดลึกไปแล้ว !!แล้วจะควงทำไมเล่า !!!? "

ผมตวาดแว้ด เจ็บจนต่อมติสแตกแล้วตอนนี้ ไอ้เด็กนี้ก็เล่นไม่รู้เรื่อง ....เจ้าเล่ห์และลีลาได้อีก...

"ยกขาพาดไหล่ผมได้ไหมอะเพิ่งพา...น้า.....นะนะ..."

"ไม่เอา...ไม่ได้เล่น ยิมนาสติก ...เชี่ยวเกินอายุไปแล้วนะเราอะ..."

ผมบ่นอุบแล้วเอามือดันหน้าไอ้เด็กเปรตออก ... ขมวดคิ้วแล้วทำหน้าโหดให้มันเกรงใจผมบ้าง แต่ไม่คิดว่ามันจะจับมือผมไปแล้ว  ดูดเลีย ...เลียจนทำให้ผมเกิดอารมณ์ร่วม ยอมยกขาขึ้นพาดบ่ามันแล้ว แอ่นตัวให้มันทำอะไรๆได้ถนัดกว่าเก่า......

...ไหนบอกกูว่ามึง ซิงไง ??

..ไหนบอกกูว่ากูพรากผู้เยาว์ ...???

.
.
.
กูจะไม่ไหวแล้วนะ มึงบอกมาเลยดีกว่า ว่ามึงไม่ได้อายุ 17 ไอ้เด็กเปรต!!!.
.
.
.

"...ชอบ... เพิ่งพานะ..."

เสียงอ้อนเบาๆกระซิบเข้าข้างหู.....เหมือนไสยศาสตร์มีจริงเวทย์มนตร์ดำ กำลังครอบงำสติผม  เวทย์มนตร์มันโคตรแรงเลย แค่คำสี่คำ มันก็ทำให้หน้าผมร้อนผ่าวยังกับเอาหน้าไปอังกระทะทอดไข่....ร้อนฉ่า....จนลืมไปหมดแล้วว่าเมื่อกี้ กำลังโกรธมันอยู่ ....


***

..
.

"ไปทำธุระกับมี้ ก่อน แล้วจะรีบกลับ....จุ๊พนะ อืมสสสสสสสส์.....ฟู่!....ไม่อยากกลับบ้านเลยอะ!! เราไปนอนกอดกันต่อดีกว่าเนอะเพิ่งพา...ปะ!! "

"ปะ กับแป๊ะนายดิ !! แม่โทรตามแล้วไม่ใช่หรือไง ...กลับไปได้แล้ว ไอ้เด็กบ้า..."

"บ้าก็บ้ารัก เพิ่งพานะครับ..."

"เสี่ยว"

"เสี่ยวไม่เท่าเสี้ยวหนึ่งของหัวใจรักหรอก "

"รีบกลับไปเลยไป..."

"เรียก 'หมี' ก่อน "

"กลับไปได้แล้ว"

"บอกให้เรียก 'หมี...'ไม่เรียกมีจูบโชว์ข้างห้องแน่...เพิ่งพา..."

"กลับไปได้แล้ว ....'หมี' "

"...คุณเมียน่ารักอะ....ไม่กลับดีกว่า ...เข้าห้องๆ"

"ไอ้เด็กบ้า!!"


***


ผมปาดเหงื่อให้กับความพยายามผลักดันไอ้เด็กบ้าให้กลับไปหาแม่มัน อย่างยากเย็น ...ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น แม้มันจะต้องใช้ความพยายามมากกว่าปกติก็เถอะ ....ผมไปยืนส่งมันที่ หน้าหอ ... ก่อนจะเดินไปหอบไประหว่างขึ้นบันได ....
.
.
.
เสียวหลังวาบ ....เมื่อความเย็นพุ่งเข้ามาเป็นกระแส จนรับรู้ได้
.
.
ผมหยุดและเลือกตัดสินใจหันกลับไปมอง...
.
.
.
.
ผมไม่ได้กลัวเพราะพอเดาได้อยู่ว่าจะเจอกับอะไร ....แต่ที่ผมนิ่งไปเพราะสิ่งที่ผมเห็น มันเหมือนกำลังดึงความสุขให้หายไปกับน้ำตา....ที่ร่วงลงมา...
.
.
.
 
"เพิ่งพา ....ลืมผมแล้วหรอ?"

นู๋หมี มันนั่งห้อยขาลงมาจากบันได หนีไฟ ...หน้าซีดๆ แนบกับซี่กรงบันได ....แล้ว....ร้องไห้ ....
แววตาแดงช้ำๆมองมาที่ผม ด้วยแววตาตัดพ้อ ....
.
...
.
ไม่ได้สนใจอะไรแล้ว ผมลืมไปหมดแล้วทั้งความกลัว ทั้งเรื่องราวของใครบางคนที่ผมเพิ่งลงไปส่งเขาข้างล่าง ผมก้าวยาวๆไปหา นู๋หมี  ยื่นมือเพื่อสัมผัสแก้มสีจางนั่น ...

พอรู้ว่าผมสามารถสัมผัสผิวเย็นๆได้ ผมก็คว้ามันเข้ามากอด ....
..
.
.

"ไม่ได้ลืม....จะลืมได้ยังไง..ไม่ลืมหรอก...ยังไงก็ลืมไม่ได้ทิ้งไม่ได้หรอก....."
.
.
.

มัวแต่ทำซึ้ง.....จนผมไม่ได้เอะใจหรือสังเกตอะไรเลยว่า ......
....
.
.
.
ที่ไอ้นู๋หมีมันสั่น......
.
.
.
......ไอ้นู๋หมี มันแอบกลั้นหัวเราะ....


***


แล้วก็เข้าทางโจร ผลัดสอง ....
โจรผลัดแรกกลับบ้านไปหาแม่แล้ว และก็ไม่ใช่มันคนเดียวที่มีแม่ ผมเองก็ไม่ได้เกิดมาจากกระบอกไม้ไผ่นะ

"ผึ้ง....วันนี้คิดยังไง ตื่นมาตักบาตรได้ล่ะลูก??"

แม่หันมาถามหน้าตาตื่น....คงจะงงและสงสัยเพราะร้อยวันพันปีถ้าได้ค้างที่บ้านสวน ผมไม่เคยตื่นพร้อมแม่แน่นอน  แต่ที่กำลังทำอยู่นี้คงเหนือความคาดหมายแบบสุดๆ เพราะผมเล่นสวมเสื้อยืดตราห่านกับกางเกงเลสีน้ำเงินเดินลงบันไดบ้านมานั่งเจี๋ยมเจี้ยม รอพระพายเรือมาบิณฑบาต ที่หัวบันไดบ้าน

"....ทำบุญทำทานบ้างละดีแล้ว พวกพระผีเทพเทวาจะได้คุ้มครอง.... "

แม่หันมามองผมแล้วยกมือขึ้นสาธุ.....
.
.
.

มือเย็นๆเล็กๆ ยังกุมมือผมไว้แน่น .....ตอนที่ผมยกน้ำขึ้นกรวดรดใต้ต้นโป๊ยเซียนดอกสีแดงสด ....
กำลังจะเดินเข้าบ้าน เสียงจากลำโพงศาลเจ้าใกล้ๆก็ดังขึ้น ...
..วันนี้มีเข้าทรงนี่นา ....ผมว่าไว้ถ้าวันนี้ว่างจะพานู๋หมีเดินไปดู....
.
.

[ไม่ได้ลืม....จะลืมได้ยังไง..ไม่ลืมหรอก...ยังไงก็ลืมไม่ได้ทิ้งไม่ได้หรอก...]
.
.

เพราะคำว่าทิ้งไม่ได้หรือเปล่านะ? ที่ทำให้นู๋หมี  หลุดจากพื้นที่ของบันไดหนีไฟและหอพัก .....แถมยังโดนผมลากให้กลับมาที่บ้านด้วยกัน.....



***

[witchhound]

เข้าทางโจรแล้วนะผึ้ง

[ชะรอยน้อย]

ขำตรงมีผลัดหนึ่งผลัดสอง

[Rafael]

นู๋หมีก็เจ้าเล่ห์ใช่เล่นนะ
เล่นกันเข้าไป
เรื่องนี้มันน่าตามติดชิดขอบเสียจริง
รีบๆมาต่อนะคะ
รออ่านอยู่
(ได้ข่าวว่าช่วงนี้แกสอบไม่ใช้เรอะ) ฉึก TT

[sunshadow]

    ตอนก่อนๆได้หมีตัวโต
    คราวนี้มีกุมารทองติดตามตัวแล้วงับ
    แถมเป็นกุมารทองเจ้าเล่ห์ขี้อ้อนอีกตะหาก
    นี่กุมารทองยังไม่แผลงฤทธิ์ ปล่อยให้หมียักษ์ทำคะแนนไปก่อนได้
    ต่อไปจะเป็นตาหนูกุมารทองทำคะแนน แกล้งหักแต้มเจ้าหมียักษ์ หรือพลิกล็อกแอบทำคะแนนร่วมกันกันแน่นะ

[หมอตัวเปียก]

ร้ายจริงๆหนูหมี 

[matame]

 :z1:โอ๊ย เรื่องนี้พลิกไปพลิกมา จนคนอ่านแทบตามไม่ทันแต่สนุกมาก