หัวข้อ: Unbelievable Love [END]

[ormn]

  ดีใจจังที่พุจำอะรัยที่เกี่ยวกับพี่เลย์ได้ทุกอย่าง

[maemix]

พุเป็นคนที่โชคดีนะที่ได้ความรักจากชายทั้งสองคนคือพี่เกียร์กับพี่ล่ย์
ส่วนพันตัวติดกับข้าว ไปไหนก็เอาข้าวไปด้วยตลอด

[~ณิมมานรฎี~]

น้ำตาแทบเล็ด   ตอนอุทิศให้พี่เล่ย์  คิดถึงอย่างสุดซึ้งงง พี่เล่ย์คงดีใจที่พุยังคิดถึงอ่ะ 

[love2y]

ดีใจจังคุณเรนโบว์มาต่อแล้ว พี่เกียร์พุยังคงน่ารักเหมือนเดิม ส่วนพันข้าวเริ่มมาแล้วใช่ไหมค่ะคุณเรนโบว์ ดีใจอ่ะโมเม้นพันข้าวเริ่มออกแล้วใช่ป่ะ หึๆ ฟินเวอร์
แต่มีเรื่องสงสัยอะค่ะ คือคุณเรนโบว์จะแต่งเรื่องของพี่เกียร์กับพุต่อยาวไปเลยใช่ไหมหรือใกล้จะจบแล้ว ถ้าจะแต่งต่อก็พร้อมอ่านได้เรื่อยๆอ่ะเอาพันข้าวมาแจมด้วยนะ แต่เนื่องจากมีฉากที่ตัดไปตัดมาระหว่างตอนของพี่เลย์กับพุแล้วตัดมาตอนพุกับพี่เกียร์อารมณ์มันเริ่มสับสนตะหงิดๆ คือไม่ใช่ว่าพุอยู่กับพี่เลย์แล้วไม่ดีนะ มันดี ดีมากอ่ะ พี่เลย์เป็นผู้ชายที่ผู้หญิงทุกคนอยากเป็นเจ้าของ แต่การย้อนไปย้อนมาในความรู้สึกอรรถรสที่ได้มันต่างกันยิ่งตอนอ่านพี่เล่ย์กับพุตอนงานวัดเรามีความสุขไปกับพุด้วยแต่ก็เศร้าด้วยเพราะในความเป็นจริงพี่เล่ย์ไม่อยู่กับพุแล้ว ตอนที่พี่เล่ย์จากไปจำได้ตอนนั้นเราจิตตกไปสามวันร้องไห้อินสุดๆตาแดงไปเรียนอ่ะ

ถ้าย้อนบ่อยๆมันก็แปลกๆนะเพราะปัจจุบันของพุคือพี่เกียร์ ถ้าย้อนไปย้อนมาเรื่องก็จะวนอยู่แค่พุพี่เกียร์พี่เล่ย์ เราสองสามคนถึงจะคนละช่วงเวลา แต่อ่านแล้วมันก็ยังขัดอยู่ดี เราแบ่งความฟินไม่ถูกพี่เล่ย์ก็ดีพี่เกียร์ก็เริ่ด(หรือเรื่องของพุจะถึงจุดอิ่มตัวในความรู้สึกของเราแต่เราก็ยังฟินอยู่นะ แอะเริ่มสับสนในตัวเอง) ที่สุดและที่จุดอยากอ่านพันข้าว

และเราเริ่มจะนิสัยเสียขอทวง อยากอ่านนอยโด่ง หวานใจช่างยนต์ต่ออ่ะ กรีดร้องคุณเรนโบว์
 
ที่สุดสุดๆ สุดแล้วแต่ท่านเรนโบว์จะกรุณา แต่งอะไรมาเราจะอ่าน

รู้สึกเหมือนกันเลยค่ะ อ่าน 2-3 ตอนที่แล้ว รู้สึกดีใจได้อ่านตอนพี่เล่ย์เพิ่ม แต่อ่านแล้วหน่วงๆ แปลกๆ

แอบสงสารพี่เกียร์ในปัจจุบันด้วย ทำไมก็ไม่รู้   .....สรุป ว่าความรู้สึกเราตีกันยุ่งไปหมดเลย ไม่รู้จะสุขหรือเศร้าดี -*-

[ka[ze]na]

น่ารักดีอ่ะ ชอบๆๆๆๆๆ

[malula]

ว่าพี่เกียร์ทะลึ่ง พุก็ทะเล้นพอกัน
พัน-ข้าว น่าจับตามองเป็นที่สุด

[HydrA]

โดยส่วนตัวแล้วเค้าชอบตอนพุอยู่กับ
พี่เกียร์นะ ให้ความรู้สึกแบบหลากหลายอารมณ์ดี
มันแบบกวนๆมีหลายมิติดีอ่ะ เค้าชอบ

[kenghan]

พี่เกียร์ก็ดีนะ แต่รักพี่เล่ย์มากกว่า

[ormn]

  จบแล้วเหรออออออออออออออออออ

[TIKA_n]

แงงงง     มาเห็นหัวรี จบบริบูรณ์ ย้ายได้เลย
แปลว่าคราวนี้จะจบจริง ๆ แล้วเหรอคะ ไม่อยากเลยอ่ะ 
ยังคิดถึงทุกคนอยู่เลยค่ะ ความรู้สึกเหมือนทุกคนมีชีวิตจริง ๆ และเป็นเพื่อนเราเลย
จากกันคงคิดถึงแย่เลย รู้ตัวว่าอินมากไป แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง รักทุกคนในเรื่องจริง ๆ
ถึงจะไปอยู่หน้าจบแล้ว ถ้าเป็นไปได้ ก็ขอตอนพิเศษมาบ้างเป็นครั้งคราวให้หายคิดถึงหน่อยได้มั้ยคะ 

เรื่องของ พี่เล่ย์ พี่เกียร์ น้ำพุ จบบริบูรณ์อย่างนี้ แสดงว่าคุณเรนโบว์ จะเริ่มเรื่องของ พันข้าว แล้วใช่มั้ยคะ
รออยู่นะคะ อยากอ่านมาก ๆ เลย แล้วเรื่องของพันข้าว ก็คงจะได้เจอพี่เกียร์น้องพุ มาเป็นแขกรับเชิญบ้างใช่มั้ยคะ

ขอบคุณคุณเรนโบว์ สำหรับนิยายเรื่องนี้ ทำให้เราได้หัวเราะเฮฮา แม้บางครั้งต้องเสียน้ำตาไปกับตัวละคร
แต่ที่สุดก็คืออ่านแล้วมีความสุขจริง ๆ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ทำให้เราอยากสมัครเข้ามาเป็นสมาชิกเล้าฯ เพื่อมาคอมเม้นท์เลยด้วย
ขอบคุณคุณเรนโบว์ อีกครั้งและ หวังว่าจะได้เจอ พันข้าว ในเร็ว ๆ นี้นะคะ
ขอบคุณค่ะ 

[vava violet]

  จบแล้วเหรอใจหายแว๊บเลยเพิ่งถามไปหยกๆ  คุณเรนโบว์ขอบคุณที่แต่งนิยายสนุกๆให้เราชาวนักอ่านนะคะ เรื่องนี้ประทับใจมาก ตั้งแต่พี่เล่ย์ พุ พี่เกียร์ พัน เฮียแพท น้องข้าว และทุกๆคนในเรื่อง ขอให้คุณเรนโบว์สร้างสรรค์นิยายดีๆมาให้อ่านอีกนะคะจะ ติดตามผลงานของคุณเสมอค่ะ

เรื่องต่อไปขอเป็นพันข้าวนะค่ะ อิอิ จะได้ต่อเนื่อง

สุดท้ายขอบคุณอีกครั้งค่ะสำหรับนิยายดีๆ จะรอ unthinkable love นะคะ

[tulakom5644]

แอบเหงาเลย.....ถ้าจะไม่ได้เจอน้ำพุ พี่เกียร์ พี่เล่ย์ อ่ะ   

ถ้ายังไงก็รบกวนคุณเรนโบว์มาต่อเรื่องของน้องพันแทนล่ะกันนะค้าาาาาาาาาา 

อยากอ่านเรื่องของน้องพันมั่งอ่ะค่ะ  และที่สำคัญต้องขอบคุณคุณเรนโบว์ที่เขียนเรื่องดีๆเรื่องนี้

มาให้อ่านนะคะ     Big thanks !!!!!   

[ka[ze]na]

รอคอยพัน X ข้่าว เหอะๆๆๆ อยากอ่านอีกจังเลย........

[acidic_crazy]

ขอบคุณมากนะคะ ชอบน้องพุมาก พี่เล่ย์ พี่เกียร์ด้วย

[NannY]

เหมือนจะฟินแต่ก็แอบหน่วงเนอะ พูดไม่ถูกเลย ยิ่งตอนกลับบ้านเนี่ย ;-;

[BeeRY]

ใจหายแวบเลย เมื่อเห็นคำว่าจบบริบูรณ์
เราไม่มีอะไรจะพูดมากกับนิยายเรื่องนี้ นอกจากชอบที่สุด
รอรวมเล่มนะคะ

[Ball]

ไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามันจบแล้ว แอบใจหาย
เพราะรู้สึกผูกพันธ์กับเรื่องนี้มากเหลือเกิน
เฝ้าตามติดขอบจอมาแต่ไหนแต่ไร
แต่ไม่เป็นไรค่ะ เราจะรอติดตามผลงานของคุณเรนโบว์ต่อไป
ถึงเรื่องนี้จะจบ แต่ยังมีเรื่องอื่นให้ติดตามอยู่
คุณเรนโบว์อย่าลืมพันข้าวนะคะ รีเควสคู่นี้ก่อนเลยได้มั้ย ฮ่าา
และสุดท้าย ขอปรบมือรัวๆให้ค่ะ ถึงแม้พี่เล่ย์จะตาย
แต่ยังไงเราก็ยังยกเรื่องนี้ให้เป็นหนึ่งในนิยายที่เรารักที่สุดอยู่ดี
ขอบคุณคุณเรนโบว์มากๆเลยนะคะ :-)

[nunnan]

เค้าอยากอ่าน เฮียแพท 

[Whatever it is]

อ้าวว จบแล้ว -:-

[FiZZ]

อ้าว สรุปว่าจบแล้วหรอคะ ความรู้สึกเรายังค้างๆคาๆมึนๆอยู่เลย 
ตอนพิเศษหลายๆตอนมีปมที่เราคิดว่ายังไมเคลียร์อยู่ตั้งเยอะแน่ะ
ไหนจะเรื่องของพัน เรื่องปริ้นซ์ แล้วยังจะwhen we first met ของพุกับพี่เกียร์(อันสุดท้ายneedเราเองล้วนๆ 55  )
มีอะไรที่เราติดใจอยู่เยอะเลยค่ะ ถ้ามีตอนพิเศษมาเฉลยปมพวกนี้้ก็คงจะดี 
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆอีกเรื่องนึงนะคะ นับแล้วเราตามผลงานคุณเรนโบว์มานานมากเลยนะเนี่ย
ตั้งแต่สมัยแวนการ์ดกำลังบูมนู่นแน่ะ ตอนนั้นเรายังเด็กอยู่เลยเพิ่งเริ่มอ่านวายในอินเตอเน็ต
โอ๊ะชักนอกเรื่อง เอาเป็นว่าจะรอตามเรื่องอื่นๆและเรื่องใหม่ต่อไปนะคะ 

[HydrA]

เค้าคงคิดถึงทุกคนในเรื่องนี้น่าดูเลย
ใจจริงอยากให้มีต่อไปอีก
ยังอยากจะอ่านเรื่องราวตอนพุทำงาน
ยังอยากอ่านต่อไปเรื่อยๆว่าพุกับพี่เกียร์
จะหวานกันเพิ่มขึ้นได้อีกขนาดไหนน้อ
อยากอ่านต่อจริงๆนะ
แต่ก็จะรอเป็นหนังสือค่ะ
เค้าเอาด้วยนะค่ะ
ขอบคุณคุณผู้เขียนมากเลยค่ะ
ที่ได้เขียนเรื่องราวดีๆและอบอุ่นแบบนี้
เค้าชอบเรื่องนี้มากๆเลยค่ะ

[CarToonMiZa]

  

[JingJing]

จะ จะ จบแล้ว อยากอ่านต่อๆๆ

อยากอ่านตอนพุมีความสุขเยอะๆๆๆๆๆ
ชดเชยตอนที่พุเสียใจอ่ะ


please คุณ rainbow สุดฉวย

[CarToonMiZa]

คิดถึง

[lalalai]

คือ...เม้นในโทรศัพท์
แล้วพบว่า ฉันอ้างอิงเรื่องผิด ด้วยความรีบเร่งจะเข้ามาแก้ไข แต่...กดผิด กดลบ comment ตัวเอง ...คือ... ที่เม้นๆ มาทั้งหมด ฉันทำอะไรลงไป!!!!!!!!!! อ๊ากกกกกก!!!!!
ตีอกชกหัวตัวเองอยู่ซักพักก็คิดได้ว่ากรีดร้องก็คงไม่มีประโยชน์อันใดเกิดขึ้น
เอาวะ เม้นใหม่ก็ได้ (อันนี้กัดฟันสุดฤทธิ์)

ผ่านไปสองวัน...(เอ๊ะ หรือสาม) ที่อ่านจบ ก็ยังตัดพี่เล่ย์ออกไปจากหัวไม่ได้ นึกถึงเมื่อไหร่ก็มีน้ำตา
ฮัลเล่ย์ ดาวฤกษ์ สุราลัย ผู้ชายคุณภาพ พระเอกในฝัน ดีทั้งรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ  พระเอกที่คงความเป็นพระเอกจนหยดสุดท้าย ดีทั้งกาย ทั้งจิตใจ อ่านครั้งแรกก็ติดหนึบ หลงรักคาแรคเตอร์ของพี่เล่ย์ หลงใหลความดี ความเป็นลูกผู้ชายของพี่เล่ย์แบบถอนตัวไม่ขึ้น ตอนไปบอกความจริงกับพ่อก็ทำให้รู้ว่าฮัลเล่ย์ไม่ได้หล่อแค่หน้าตา ใจยังหล่อด้วย คือไม่ได้จะเรียกร้องอะไร แค่บอกให้รู้ไว้ จะทำอะไรจะคิดยังไง ก็แล้วแต่ เพราะทุกวันนี้ก็มีความสุขกับชีวิตตัวเองอยู่แล้ว ไม่ได้โลภอยากจะได้สมบัติของพ่อที่ก็มีฐานะไม่แพ้ครอบครัวที่อุปถัมภ์อยู่ ถ้าพ่อต้องการ ก็พร้อมจะมาให้เห็นหน้าเพราะก็ไม่ได้โกรธหรือโทษพ่อที่ทำให้ชีวิตตัวเองเป็นแบบนี้...โคตรแมน
บทบาทของความเป็นพี่ชาย...พี่ชายที่แสนดี T_T นึกย้อนไปก็น้ำตาจะไหล พี่เล่ย์เหมาะกับคำนี้จริงๆ เป็นพี่ชายที่อบอุ่น ดูแลน้อง พร้อมกางปีกปกป้องน้อง ถ้ามีใครรังแก หรือมีอันตรายมาเยือน แม้กระทั่งหมดลมหายใจไปแล้ว ก็ยังปกป้องน้องจนนาทีสุดท้าย ไม่ต้องอธิบาย สาธยายความรักของพี่เล่ย์ที่มีต่อเกียร์น้องชายต่างสายเลือดเลยว่ามันมากมายแค่ไหน ดูจากการกระทำทุกๆอย่างเป็นคำตอบ แม้แต่ตอนที่เห็นรูปถ่ายน้ำพุกับเกียร์ ถึงจะระแวงแต่ความรักน้องมันก็มีมากกว่าที่จะทำเรื่องงี่เง่าออกมา พยายามข่มใจ ตัดความรู้สึกระแวงกลับมาเป็นพี่ชายที่แสนดีกับน้องได้เหมือนเดิม ขนาดก่อนตายยังพูดเป็นลาง ฝากน้ำพุไว้กับน้อง (นึกถึงตอนนี้แล้วก็เศร้า) ขนาดตายไปแล้ว ยังบอกน้ำพุ ให้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ให้ก้าวเดินต่อไป กับน้องตัวเอง ...แล้วจะไม่ให้รักและเสียน้ำตากับตัวละครตัวนี้ได้ยังไง ถ้าเป็นคนมีตัวตนจริงๆก็คงต้องบอกว่า พ่อคู๊ณณณณณ...ทำไมอาภัพนัก เสียดาย ตายเร็วไป ยังหนุ่มยังแน่น ยังทำอะไรได้อีกตั้งเยอะแยะ ฮือออออ พี่เล่ย์ย์ย์ย์ย์ย์ย์ย์ย์ย์ย์
บทบาทของคนรักของน้ำพุ พี่เล่ย์คืออภิชาติแฟน แฟนที่ประเสิรฐ(เขียนถูกมั๊ย) มีแฟนเป็นพี่เล่ย์เหมือนถูกหวยรางวัลที่หนึ่งบวกแจ็คพอต หล่อ รวย (แหมมมม ไม่ค่อยเลยนะตรู 555) ดูแล เอาใจใส่ หวังดี ปราถนาดี จริงใจ กับน้ำพุทุกด้าน คบกับน้ำพุแบบให้เกียรติ ออกหน้าออกตา พาออกงานสังคม พาเข้านอกออกในบ้านของตัวเองให้พ่อแม่ได้รับรู้ อ่านไปก็อิจฉาน้ำพุไป เหยยย ทำบุญด้วยไรฟระ ถึงได้แฟนโคตรดีแบบนี้ แต่ก็อมยิ้มและรู้สึกอบอุ่นไปกับความรักของทั้งคู่ด้วย แอบเคืองแทนน้ำพุด้วยที่พี่เล่ย์ทำตัวมีความลับ แต่สุดท้ายก็กลับมารักเหมือนเดิม เพราะมันไม่มีอะไรในกอไผ่อย่างที่น้ำพุระแวง ก็ยังติดตามความรักของทั้งคู่กะว่ามันคง happy ending แน่นอน แต่...พอเจอ warning : main charactor death (เขียนถูกไหมล่าววว) ห่ะ!!!! ใคร!!! ใคร๊!!!! มันก็มีแค่สองคนอ่ะ พออ่านมาเจอที่พี่เล่ย์ฝากน้ำพุไว้กับเกียร์....มันจุก พูดไม่ออก มันเหมือนทุกสิ่งทุกอย่าง ทุกความรัก ทุกความรู้สึก กำลังสูญสลายไป อินมากถึงมากที่สุด ประหนึ่งแฟนตรูตายยังไงอย่างงั๊น ต้องพักไปทำใจสองชั่วโมงค่อยกลับมาอ่านใหม่...นั่นไง มาเลยน้ำตา อ่านที่ทำงานด้วย แหงนหน้าก็แล้ว หันไปทำอย่างอื่นก็แล้ว ไม่รอด น้ำตาหยดเผาะๆ เฮ้ออออ อินประหนึ่งว่าตัวเองเป็นน้ำพุ ก็ประหนึ่งว่าจริงๆนั่นแหละ เพราะเราก็เขิลพี่เล่ย์ ตกหลุมรักพี่เล่ย์ไปพร้อมกับน้ำพุจริงๆ และแน่นอน พี่เล่ย์ตายจากไปกระทันไม่ทันได้ตั้งเนื้อตั้งตัวแบบนี้ เราก็รู้สึกเจ็บปวดเหมือนหัวใจถูกควักออกไป ใจจะขาด ไปพร้อมกับน้ำพุเช่นกัน "ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ พี่เล่ย์จะทิ้งพุไปเหรอ" พ่อถามพุตอนวันเผา ...ก็จริงของพ่อนะ ถ้าไม่ตาย พี่เลย์ก็คงไม่ยอมห่างจากน้ำพุแน่ๆ แล้วทำไมพี่เล่ย์ต้องตาย ฮืออออออ สวรรค์ก็ไม่มีคำตอบอ่ะ ในนิยาย คนเขียนอาจจะมีคำตอบ แต่ชีวิตจริงก็สวรรค์ไม่มีคำตอบดีๆนี่เอง ไม่งั๊นเราจะได้ยินคำถามว่า "ทำไมเรื่องแบบนี้ต้องเกิดกับเรา" เหรอ เรื่องนี้มัน real มาก สำหรับเรา มันเหมือนเรื่องราวของใครซักคนที่เรารักและติดตามความรักของเค้ามาตั้งแต่แรก และได้มาเห็นตอนจบที่ไม่อยากจะเห็น ตอนแรกที่เคยอิจฉาน้ำพุ ก็เริ่มเป็นห่วง...แล้วน้ำพุจะอยู่ยังไงล่ะทีนี้ อยู่ยากแล้วนะทีนี้ และแน่นอน เราก็ต้องมีน้ำตาให้กับการ"อยู่ยาก"ของน้ำพุเช่นเคย
"อยู่ยาก" ของน้ำพุ คือความทรมาณ จากความรัก ความคิดถึง ความโหยหา อยากพูด อยากคุย อยากกอด แต่ส่งไปไม่ถึงพี่เล่ย์รวมตัวกันเป็นความเศร้ามากมายมหาศาลที่วัดปริมาณไม่ได้ บีบคั้นหัวใจเรากลั่นออกมาเป็นน้ำตา สงส๊าร สงสาร นอนกอดเสื้อร้องไห้  พูดคุยกับรูปถ่าย "พี่ครับ พุกลับมาแล้ว" ประโยคนี้เรียกน้ำตาทุกครั้งที่นึกถึง ตอนพิมพ์อยู่นี้ก็ยังไหล ถ้าเราเป็นน้ำพุเราก็คงทำใจไม่ได้และไม่รู้จะอยู่ยังไงด้วย (ขนาดไม่ได้เป็นน้ำพุยังทำใจไม่ได้เล้ยยย) เฮ้ออออ (เหนื่อยที่จะร้องไห้) พี่เล่ย์ก็คงคิดเหมือนเรา เลยมาเข้าฝัน บอกให้น้ำพุใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ก้าวเดินไปข้างหน้า อย่าจมอยู่กับความทุกข์ อย่าจมอยู่กับพี่เล่ย์ เพราะพี่เล่ย์จะไปแล้ว อ่านตอนนี้น้ำตาปริ่มๆจะล้นขอบตาอยู่แล้ว "ถ้าถึงเวลานั้น พุยังต้องการพี่ พี่ก็จะมา"(คงไม่เป๊ะ) จบประโยคนี้น้ำตาทะลักทลาย แอบไปร้องไห้สะอึกสะอื้นในห้องน้ำ (เป็นการแอบอ่านนิยายที่ทรมาณจริงๆนะขอบอก 555) คือไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวแล้วววววว พี่เล่ย์ย์ย์ย์ย์ย์ T_T มาอย่างพระเอก อยู่อย่างพระเอก ไปก็ไปอย่างพระเอกจริงๆ ซาบซึ้งในหัวใจรักของพี่เล่ย์ที่มีให้น้ำพุอย่างหาที่สุดไม่ได้ รักและปราถนาดีกับน้ำพุแม้ตัวตายจากไปแล้วดวงจิตยังมาดลใจ ให้น้ำพุใช้ชีวิตต่อไป ไม่กลัวแม้จะต้องถูกลืม ไม่กลัวที่จะต้องกลายเป็นอดีต กลายเป็นแค่ความทรงจำสีจางๆในหัวใจของน้ำพุ ...ขอแค่ให้น้ำพุก้าวเดินต่อไปอย่างมีความสุข หัวใจรักของพี่เล่ย์มันกินใจอ่ะ แต่น้ำพุก็ทำให้เรารู้ว่า พี่เล่ย์ไม่เคยหายไปจากใจของน้ำพุ ก็วันที่บอกให้แม่ทำขนมที่พี่เล่ย์ชอบกินใส่บาตรนั่นแหละ "อุทิศบุญกุศลให้นายดาวฤกษ์ สุราลัย..." ตอนนี้มันก็ท้ายๆเรื่องแล้ว พุก็มีความสุขกับพี่เกียร์แล้ว น้ำตาเราก็แห้งไปแล้ว ก็มีอันได้รื้นขึ้นมาใหม่และหยดเผาะๆลงบนโต๊ะทำงาน...อีกรอบ  มันไม่ต้องมีคำอธิบายมาบรรยายเลยอ่ะ ว่าน้ำพุรักพี่เล่ย์แค่ไหน น้ำพุ ไม่เคยลืมพี่เล่ย์ ความรักของพี่เล่ย์...ไม่เคยสูญเปล่า แค่นี้เราก็สุขใจแล้ว ถึงจะสุขใจทั้งน้ำตาก็เถอะ
พี่เกียร์ พระเอก...แบบงงๆ (สำหรับเรานะ) รู้จักพี่เกียร์ก็จากคำบอกเล่าของพี่เล่ย์ที่เล่าผ่านน้ำพุ ดูเป็นน้องชายที่น่ารักของพี่เล่ย์ เป็นเหมือนตัวละครตัวประกอบทั่วไป ไม่ได้รับความสนใจ(จากเรา) อะไรมากมาย แต่อย่างที่เคยกล่าวไว้ข้างบนๆว่าเรื่องนี้มัน real พี่เกียร์ที่ดูเหมือนจะไม่มีบทบาทอะไรในชีวิตน้ำพุก็เข้ามาแบบงงๆ ก็เหมือนเรื่องราวในชีวิตคนเรา คนคนนึงที่เคยเห็นหน้า เคยรู้จัก แต่ไม่สนิท ไม่ได้สนใจ อยู่มาวันนึงก็มีเหตุให้ได้รักกัน มันก็มีให้เห็นกันบ่อยไป พี่เกียร์กับน้ำพุก็เหมือนกัน แรกๆ ก็เมาๆ มึนๆ อึนๆ ยังจับโฟกัสไม่ได้ 555 แต่พอตั้งหลักได้เค้าก็เฝ้าไม่ปล่อยเลยนะ ตอนแรกก็คงยังงงกับความรู้สึกตัวเองอยู่ ว่ารักจริงๆ หรือเพราะพี่ฝากไว้ แต่พอจับความรู้สึกตัวเองได้ พี่เกียร์ก็เต็มที่กับน้ำพุไม่น้อยไปกว่าพี่เล่ย์เหมือนกัน บ้านนี้เค้าเลี้ยงลูกให้เป็นแฟนที่มีคุณภาพเนอะ คราวนี้ไม่อิจฉาน้ำพุแล้วบอกตรงๆ อยากให้น้ำพุมีความสุข อยากให้้สิ่งที่พี่เล่ย์ทำให้น้ำพุครั้งสุดท้ายไม่สูญเปล่า พี่เกียร์ก็ทำให้น้ำพุมีความสุขได้จริงๆ ไม่เรียกร้องให้น้ำพุลืมพี่เล่ย์ เพราะพี่เกียร์ก็จะไม่ลืมพี่เล่ย์เหมือนกัน เราก็จะไม่ลืมพี่เล่ย์(เกี่ยวไรกะเค้าอ่ะแก) ตรงนี้ก็ทำให้รู้ว่าพี่เกียร์ก็มีหัวใจรักที่ยิ่งใหญ่ไม่แพ้ใครเหมือนกัน ยอมให้น้ำพุรักพี่เล่ย์ต่อไป ไม่เรียกร้องไม่คาดคั้น ให้น้ำพุต้องรักแต่ตัวเอง กล้าที่จะรักน้ำพุโดยไม่กลัวที่จะต้องเป็นที่สองรองจากพี่ชาย โดยไม่กลัวว่าอาจจะต้องเป็นแค่ที่สองตลอดไป นี่รึเปล่าหว่า รักจริง รักโดยไม่หวังผลตอบแทน น้ำพุไม่เคยบอกว่ารัก ก็ไม่เคยถามให้น้ำพุลำบากใจ ทำหน้าที่แฟนที่ดีอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง จนแต่งงานอยู่กินกันเป็นเรื่องเป็นราว ก็ยังไม่ได้ยินคำว่ารักจากน้ำพุ เราก็เพิ่งมารู้ตอนน้ำพุบอกเหมือนกัน อืมมม...อยากบอกว่าหัวใจพี่เกียร์ก็หล่อไม่แพ้ใครนะ
มันไม่ง่ายเลยยยยย...ที่เราจะเริ่มต้นด้วยพระเอกคนนึงและจบลงด้วยพระเอกอีกคนนึง แบบกินกันไม่ลง วัดกันไม่ได้แบบนี้ รักทั้งพี่เล่ย์ พี่เกียร์
จะว่าไปก็ต้องของคุณมือตัวเองที่กดพลาดไปลยเม้นตัวเองทิ้งนะ(ถึงเมื่อสองชั่วโมงก่อนจะไม่ได้คิดแบบนี้ก็เถอะ) เพราะเม้นก่อนหน้านี้คือ กล่าวถึงพี่เล่ย์ล้วนๆ ไม่ได้กล่าวถึงพี่เกียร์เลย (พระเอกที่ถูกฉันลืมจริงๆ 55) เพราะตอนนั้นยังเสียใจและรับไม่ได้กับการจากไปของพี่เล่ย์อยู่ วันนี้ก็ยังเสียใจอยู่ แต่ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป เลยเริ่มมองเห็นพี่เกียร์มีตัวตนขึ้นมา 5555
ขอบคุณคนเขียนที่เขียนเรื่องนี้ขึ้นมา เราชอบมากๆเรื่องนึงเลน ยังเงี่ยหูฟังข่าวเรื่องรวมเล่มอยู่นะคะ ^ ^

[bebe]

ตอนพิเศษ ช่วงตั่งแต่หน้าแปดสิบ  ถึงหน้าร้อยหายไปหมดเลยอะ ได้แต่อ่านคอมเม้นแล้วมะโน เรื่องราวเอาเองเศร้า

[Momichi]

เพิ่ง อ่านจบค่ะ เสียน้ำตาไปหลายกระบุง
เสียดายตอนพิเศษ ตั้งแต่พี่แพทหายไปค่ะ อ่านไม่ได้เลย ส่าจะประมาณหน้า 80 เป็นต้นมา อือๆ อยากอ่านT^T

[CHADMM]

อยากได้รวมเล่มเรื่องนี้จังเลย คุณเรนโบว์จะทำเป็นหนังสือไหมคะ

[DINNDANN]

รู้สึกว่าน่าสนใจมากตั้งแต่ชื่อเรื่องเลยครับ พออ่านไปสักพักเริ่มมีความสุขกับการได้เห็นความรักของพุกับเล่ย์ แต่รู้สึกตะหงิดๆ กับเชื่อเรื่อง unbelievable love แต่พอได้เห็นโพสเพลงที่คนแต่งโพส ก็บอกตัวเองว่ามันไม่น่าจะใช่อย่างที่เราคิด ... กับความรักของพุกับเล่ย์ที่ค่อยๆ เกิด ความพูกพันที่เรามีให้เขาทั้งสองก็ค่อยๆ มากขึ้นเช่นกัน ... เราคงรับไม่ได้หากความรักของทั้งคู่จบลงไม่ว่าแบบไหนก็ตาม จึงตัดสินใจเปิดหน้าสุดท้าย เห็นคอมเม้นท์ข้างบน หัวใจก็สลายยยยย บอกตัวเองว่าเราคงอ่านต่อไปไม่ได้แล้วล่ะ เราขอเก็บภาพความรักของพุกับเล่ย์ไว้แค่นั้นละกันนะ แม้จะรู้ว่าต้องหลอกตัวเองก็ตาม คนแต่งแต่งได้ดีมากนะครับ ชอบวิธีการเขียนและวิธีการเล่าที่ชวนให้ติดตาม แต่ไม่ชอบตอนจบแบบนี้เลยยยยยย T T หรือว่าเราอ่อนไหวเกินไป

[Jaiko★]

อ่านมาจนจบ เป็นเรื่องแรกที่ร้องไห้สิบกว่าตอนรวด
ทุกครั้งที่พูดถึงพี่เล่ย์...
ความรักระหว่างพี่เล่ย์กับพุเป็นอะไรที่เกินคำบรรยายจริงๆ
พี่เล่ย์คือเดอะเบสมากๆสำหรับเรา

ทุกครั้งที่ได้อ่านสองคนนนี้อยู่ด้วยกัน มันรู้สึกอบอุ่นและตื้นตันมากจริง โดยเฉพาะฉากที่พี่เล่ย์มาหาเป็นครั้งสุดท้าย ตอนวันเกิดพุ ถึงแม้พุในความฝันจะจำพี่เล่ย์ไม่ได้ แต่หัวใจของพุจำได้ อ้อมกอดที่อบอุ่นเหมือนได้กลับบ้าน... เป็นฉากที่เราพีคที่สุดของเรื่องแล้ว

สำหรับพุเกียร์ ก็น่ารักดี แต่อ่านแล้วไม่อินเท่าตอนที่อ่านพี่เล่ย์กับพุ 55555555

รักพี่เล่ย์และคนแต่งนะอิอิ
สู้ๆค่ะ รออ่านทุกเรื่องที่พี่ยังไม่มาต่อให้จบนะคะ