37(บทอวสาน1)
//////////////////////////////////////////
“ มิว มิว ” มิวสลบคาที่ หลังจากที่ถูกดินตีที่ท้ายทอยอย่างแรงจนทำให้หมดสติ ดินกลัวว่ามิวจะเป็นอะไรไป เริ่มใจเสีย สติความรับผิดชอบชั่วดีเริ่มเข้ามาในสามัญสำนึก “ มิว มิว มิว....มิว ตื่น เป็นไรไปอะ ” ดินขลุกเข่า เขย่าร่างมิวเบาๆ พบว่า มีเลือดออกบริเวณท้ายทอย ดินรู้สึกเสียใจ กลัวไปหมด กลัวว่ามิวจะตาย หรือเป็นอะไรไป
แกร๊กกกกกกกกกกกกกก ....!!! ก้อง กับบาส เปิดประตูเข้ามาเพราะเริ่มรู้สึกผิดสังเกต
“ เฮ้ยยย มีอะไรกัน วะ มิว เป็นอะไร ไอ้เชี้ยดินมึงทำอะไรน้องมิวว่ะ ”
“หุบปาก...มาช่วยกันพามิวไป โรงบาลด่วนน ”
“ เอออ... เห้ย เลือดดออกด้วย มันจะตายปะว่ะ ” เพื่อนดินเอ่ยขึ้นอย่างสงสัย
“ กูบอกให้หุบปาก ไปสตาร์ทรถ เอารถออกกกก !!” ดินตรงใจอย่างหนักุ้มมิว ลงจากคอนโด มุ่งตรงสู่ รพ. อย่างรวดเร็ว
@ บ้านสวน
“ เชี่ยเอ้ย...นอนเพลินจนได้ .. ” อาร์ตี้หัวเสียเมื่อพบว่า ตัวเองนอนเพลินจนลืมเวลา และที่น่าตกใจมากก็เห็นจะเป็น ดินหายตัว
ไปพร้อมกับรถยนต์คู่ใจ ของเขาโดยทิ้งโน้ตเล็กๆว่าขอยืมไปใชก่อน ?
“ ไอ้ ดินนนนนนนนนนนนน!!!!! ” อาร์ตี้โมโหอย่างมากมายเขาขยำโพสอิกแหลกคามือ อย่างโกรธจัดที่อาร์ตี้ ขัดคำสั่กล้าอย่างไรแอบบหนีออกไป หนำซ้ำยังขโมยยรถเขาไปอีกแล้วจะออกไปอย่างไร วะเนี่ยยย...อาร์ตี้ นึกในใจ
“ฮัลโหลลล ไอ้ก้องปะวะ ” อาร์ตี้ นึกขึ้นได้ ลองโทรศัพท์ไปหาเพื่อนดินดู เผื่อว่ามันจะแอบไปนัดซ่องซุมเมาหัวราน้ำกันอีก
“ ครับ พี่ ตี้ ”
“ เพื่อนมึงอยู่นั้นปะ ”
“ ใคร ละครับ ”
“ อย่ามากวนตีน กูถามดีๆ”
“ แล้วใครละพี่ ผมมีเพื่อนหลายคนนะ ”
“ ไอ้ดิน มันอยู่นั้นไหม!!!! ”
“ โอ้ยย ตะโกนทำไมเนี่ย ทะเลาะกันอีกแล้ว คู่นี่เนี่ยย ”
“ เสือกกกก ตอบมา มึงรู้ไหมว่ามันขโมยรถกู !!! ”
“ อะไรน ว่าแล้วทำไมรถมันคุ้นๆ ”
“ แล้วมึงอยู่ไหน ตอบมา”
“ โรงบาลพี่ ”
“ ไปทำไม ใครเป็นอะไร”
“ เด็กไอ้ดิน เอ่อ ชื่อ มิวน่ะ พี่รู้จักปะ มันเจ็บตัวนิดหน่อย สงสัยมันเล่นกันแรงเลยเลือดออกไม่มีอะไรหรอน่ะ ”
“ ว่าไงนะ ?? ” อาร์ตี้โกรธจัด นี่ แอบหนีไปกินเด็กเหรอมึงอย่าให้จับได้ นะตายคาจีนกูแน่ไอ้ดิน!!!!
“ อยู่ที่ไหนบอกกูมา โรงบาลไหน ”
“ อยู่XXXXXX ครับพี่ ”
“ ถ่วงเวลาให้มันอยู่นั้นก่อน อีกสิบห้านาที กูจะไปถึง ”
“ ทำไมอะพี่”
“ อย่าถาม กูบอกก็ทำตาม แล้วอย่าให้มันรู้ว่ากูโทรมา เข้าใจ๊?”
“ อะครับ ครับ แหมดุจริง”
“ เอออออออออออแค่นี้ ละ ” อาร์ตี้วางสายไปอย่างโมโหก่อนจะ คว้าบิ๊กไบซ์ ขับออกไปอย่างรวดเร็วปานพายุทอนาโด
@รพ.
ICU
“ ใครโทรมาวะ ” ดินเดินไปเดินมาเอ่ยถาม เพื่อนเพราะเห็นว่าแอบไปคุยโทรศัพท์นานสองนาน
“ เปล่า กิ๊กกูนะ ไม่มีไรหรอก แล้วหมอว่าไงมั้ง ”
“ ไม่รู้ ยังไม่ออกมา ”
“ เอออ ใจเย็นๆเดี่ยวมิวก็ปลอดภัยแล้ว มึงเล่นอะไรกันเนี่ย เล่นเอาซะเลือดตกอย่างออก ”
“ กูผิดเอง แม่ง ฮะ ฮึก ..มิวอย่าเป็นอะไรนะครับดินขอโทษ ”ดินเอ่ยเบาๆหน้าห้องฉุกเฉินโดยหวังว่ามิวจะได้ยินเสียงเขาขอโทษ สักนิด
“ อืมม...ทีน่าทีหลังก็อย่ารุนแรงนัก สงสารมิวยิ่งตัวเล็กๆบางๆอยู่ด้วยย ”
“ เออ กูผิด ที่ใช่อารมณ์มากไปหน่อยคนมันหึงนี่ ”
“ เอ๊ะ มึงนี่ก็แปลก ไหนว่าไม่ได้รักมิว ไปๆมาๆ ก็กลับมารัก ”
“ กูรู้ด้วยตัวเองว่าคนที่ควรจะรักเป็นใครเสียมากกว่า ”
“ เหอ ๆ ”
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
เวลาผ่านไปไม่นาน
ตี้ด ตี้ ตี้ด ตี้ด
“ ฮัลโหล ครับพี่ ”
“ ดิน พ่อแม่รอทานข้าวอยู่ที่โรงแรมแกอยู่ไหนว่ะ ”
“ โรงบาลครับ ”
“ เป็นไร วะ”
“ เอ่อ.... ”
“ แล้วนี่เห็นมิว ไหม พี่ถามคนในคณะบอกว่าออกมาพร้อมกับเพื่อนแก ”
“ เอ่อ..คือ ”
“ อ้ำๆ อึ้งๆ อะไร ตอบมาสิ้!!! ”
“ค คื อ มิวอยู่กับผม ....อุก โอ้ยยยยยยยย!! ตู้ด ดด ” หินหน้าชาเมื่อรู้ว่า แท้ที่จริงแล้ว มิว อยู่กับดิน นั้นเอง
“ ดิน ดิน ดิน ! ฮัลโหลล!! ” สายตัดไปเพราะอะไรไม่รู้หิน รีบออกจากโรงแรม มุ่งตรงไป รพ.ทันที
.............................
@ โรงจอดรถ
“ มึงมานี่ ไอ้ขี้ขโมยยยย ” อาร์ตี้พุ่งตรง จิกหัวดิน กระชากให้เดินมากับเขาอย่างรุนแรง
“ โอ้ยยย สัตว์ ปล่อยกูนะ ”
“ พี่ๆๆ ใจเย็นๆ นี่โรงพยาบาลนะ ” ก้อง กับบาสรีบห้ามกันเจ้าละหวั่น
“ อย่าเสือกเรื่อง ของผัว เมีย ถอยไป ”
“ หา...อะไรนะ ”
“ อย่าไปเชื่อมัน พวกมึงช่วยกูด้วย ”
“ อย่ายุ่ง ” อาร์ตี้ ล๊อคแขนดิน แล้วหยิบวัตถุบางสิ่งบางอย่าออกมาจากเอว
“ ปืน? ” เพื่อน ทั้งสอง มองหน้ากันอย่างลุกลน
“ อยู่เฉยๆ อย่าตุกติก มึงทำให้กูโกรธมาก เดินไปที่รถ เดินไป๊!! ”
“ เอ่อ..ค่อยๆพูดกัน นะพี่ตี้ ”
“ พวกมึงกลับไปเฝ้ามิวเลยย ถ้าหมอออกมาว่าไง โทรมาบอกกูด้วย ”
“ อ่าครับ พี่ ใจเย็นๆๆไอ้ตี้มันไม่ได้ตั้งใจหรอกอย่าทำมันเลย ”
“เออ กลับไปเฝ้ามิวได้แล้ว กูไม่ทำอะไรเพื่อนมึงหรอก ถ้าไม่จำเป็น” อาร์ตี้ไล่สองคนขึ้นไปเฝ้ามิวก่อนจะผลักร่างดินขึ้นรถยนต์
“ มึงเตรียมรับกรรมที่ทำไว้กับทุกคนเลยไอ้ดิน..ชั่วจริงๆ ไม่รู้ว่านรกขุมไหนส่งมึงมาเกิด กูอยากจะยิงมึงไส้แตกเลยจริงๆ ”
“ แน่ จริงก็ฆ่ากูสิ้ หึ..มึงได้ไปนอนกินข้างแดงในคุก กับพ่อมึง แน่ ไอ้กระจอก !”
ผลั้ววววว!!! สันปืน หนักฟาดเข้าที่ใบหน้าดิน อย่างแรง เลือดสดๆไหลออกทางมุมปาก
“ อึก... ” ดินร้องครางเบา เอามือปาดเลือด ก่อนจะชกกลับ
ฟลุบบบ อาร์ตี้หลบทัน ก่อนจะซัดสันปืนเข้าที่ใบหน้าดินอีกรอบ ยามนี้ใบหน้าดินแถบปูดบวมไปหมด
ผลั้ว ผลั้วว!!!
“ อุกกก ”
“ อย่า คิดมาต่อกร กะกูมึงกะกูมันกระดูกคนละเบอร์ หึ กูจะทำให้มึงจดจำคืนนี้ให้ดีที่สุด ”
“ อ ไอ้..... ”ดินมองใบหน้าอาร์ตี้อย่าโกรธแค้น แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะ อาร์ตี้ มีปืนอยู่ และเขายังไม่อยากโดนอาร์ตี้ยิงไส้แตก
ตอนนี้
“ หึ ” อาร์ตี้มองร่างดินอย่างเหยียด ก่อนจะขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว
<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
“ ไอ้ก้อง....มิว ..มิวอยู่ไหน ”
“ ในห้องครับ ”
“ มิวเป็นอย่างไรบ้าง ”
“ หมอบอกว่าปลอดภัย แล้วครับ ”
“ เหรอ... โฮววว.... ”หินถอนหายใจอย่างโล่งอก
“ แต่เอ่อ...”
“ อะไร แล้วมันเกิดอะไรขึ้น ห๊ะ.. ”
“ ผมก็ไม่รู้อะครับ ไอ้ดินมันบอกให้ผม พามิวไปหา แล้วเกิดอะไรไม่รู้มิวโดนไม้ฟาดหัวแตกครับ ”
“ ว่าไงนะ มันไปไหน? ”ไอ้ดินนนนน มึงทำอะไรแฟนกู!!!! หินเริมโมโห
“ ไม่ทราบครับ พี่ เอ่อ มาแล้วผมขอตัวนะครับ ”
“ ไม่ได้..แก ไปตามมันมาเดี่ยวนี้ ”
“ โถ่ พี่ผมไม่รู้ ว่าพี่ตี้ พามันไปไหน”
“ พี่ตี้ ใคร?”
“ เอ่อ..คุณค่ะ คุณเป็นญาติคนไข้ปะคะ พอดีย้าย คนไข้ไปห้องพิเศษแล้วค่ะ”
“ เอ่อ ครับ ๆ ” หินพยักหน้ารับ สองหนุ่มกำลังเดินตัวลีบ ออกไปอย่างช้าๆ เพื่อไม่ให้หินผิดสังเกต แต่ไม่มีสิ่งใดจะรอดสายตายราชสีห์ไปได้ “ เดี่ยว ฉันจะไปดูมิว แกสองคนไปตามไอ้ดินมา ไม่งั้น..ตาย!! ”
“ ครับ ๆ ”
<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
หินเดินเข้าห้องอย่างช้า มองร่างมิวที่ไร้สติแล้วรู้สึกเจ็บปวด นี่มิวต้องเจ็บปวดกับ คนในครอบครัวเขาไปถึงเมื่อไหร่ทำไม ช่างมีวิบากรรมนัก น่าสงสารเสียจริง
เขาค่อยๆนั่งลงบนเก้าอี้แล้วสัมผัวกับมือบอกบางของมิวอยางช้าๆ
“ มิว ....ฉันขอโทษแทนดินนะ...ฉันเสียใจ ” น้ำตาลูกผู้ชายหยุดลงบนมือบอบบางนั้น เพียงเพื่อจะบอกให้มิวรับรู้ แม้ มิวจะไม่ได้สติ ไม่รับรู้ก็ตาม
เช้า...
หินเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ รู้สึกตัวอีกที ก็พบว่าเช้าแล้วเขานอนซบที่มือนิ่มของมิวอย่างมีความสุข เมื่อคืนฝันว่า เขาได้ใช้ชีวิตกับมิวอย่างเรียบง่ายสองคน ท่ามกลางธรรมชาติที่งดงามของบ้านต้นไม้ ที่ไร่ไพศาลนั้นเอง
นิ้วเรียวยาวขยับ ขึ้นทีละนิดๆ นั้นแสดงสัญญาณว่า ร่างตรงหน้ายังมีสัญญาณชีพ หินดีใจที่มิวไม่ได้เป็นเจ้าชายนิทราดั่งที่คิด เขาเผลอยิ้มกว้างออกมา
“ อะ...อืม...อะโอะ ”
“ มิว..ตื่นแล้วหรอครับ ” ตื่นมาก็ได้ยินเสียงคุ้นเคยของใครนะ มิวพยายามกวาดสายตามองไปรอบๆแต่ก็พบความว่างเปล่า
“ ใคร ? ”
“ เอ่อ หินไง”
“ คุณหิน? ”
“ ใช่ ”
“ ทำไม ผมมองไม่เห็น ทำไมมันมืดดด ”มิวพยายามกรอกสายตาไปมา พยายามเพ็งจุดโฟกัสจับภาพ ก่อนที่ภาพจะเลือนลางหายไปจนมืดสนิท เขารู้ในใจว่าต่อไปนี้ ไม่ได้เห็นโลกที่สวยงาม อีกต่อไป
“ อ อะไรนะ” หินตกใจหน้าซีดเผือด เริ่มจะรู้สึกแล้วว่าอะไรจะเกิดขึ้นในเวลาต่อมา
“ หมอ ไปตามหมอมาที ทำไมผมมองไม่เห็น ทำไม ฮือๆ ” น้ำตาไม่รู้มาจากไหน ไหลอาบข้างแก้ม มิวซบมือน้อยลงที่ใบหน้าอย่างคนสิ้นหวัง เขารับไม่ได้ที่ตนจะเป็นคนตาบอด
“ เอ่อ...ครับเดี่ยวไปตามให้ ”หินร้อนลนลุกขึ้นวิ่งไปตามหมอ ในใจก็กลัวไม่แพ้มิวกลัวว่ามิวจะสูญเสียการมองเห็นกลัวไปหมด ไม่อยากให้มิว มีชิวิตน่าสงสารไปมากกว่านี้เลย
ติดตามบทสรุป ตอนต่อไปจร๊า
เม้นเยอะๆๆ นะ นะครับ
หัวข้อ: // แ ค้ น เ ส น่ ห า // Drama [03/12/2555] P.59 จากนี้จนนิรันตร์...จบแล้วนะ :) (อ่าน 564229 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก