ตอนที่ 2
“ ไม่ใช่เว้ย.......ครับ ข้อนี้ตอบ (√3)/2 พูลองไล่ดูดีๆดิ่วะ....ครับ ว่าทำผิดบรรทัดไหน”
“ ไม่เห็นจะผิดนี่วะครับ ก็คิดลงมาตามวิธีเป๊ะๆแล้วเนี่ย “
“ ก็นี่ไง บรรทัดนี้ไงลบเลขผิดอ่ะ “
“ โหยยยยยยย ทำไมมันอย่างอย่างงี้วะ ลบรอบที่สิบแล้วนะโว้ยยยยยย นี่คณิตศาสตร์หรือคณิตประสาทกันแน่
ทำไมมันยากเย็นขนาดเน้!!!! “ คนตัวเล็กหงุดหงิดจนถึงขั้นกับหวีดออกมามือขาวๆยกขึ้นมาขยี้ผมตัวเองแรงๆอย่างฉุนเฉียว
“ ไม่ไหวละ ขอพักสมองสิบนาทีว่ะข้าว “ ตั้งท่าจะนอนแต่ถูกรั้งไหล่เอาไว้เสียก่อน
“ พึ่งให้พักไปตะกี้นี้เองนะครับคุณญาติกร “ บอกพร้อมพยักหน้าให้ก้มลงดูนาฬิกา ถั่วพูก้มลงดูก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาสบตาอีกฝ่ายนิ่ง
“ สิบนาที“ อึน มึน ไม่สนใจ ว่าจบก็สบหน้าลงแนบกับเก้าอี้ทันที
“ แต่.... “
“สิบนาที.............นะ “ ถ้อยคำท้ายประโยคเอ่ยออกมาแผ่วๆติดจะอ้อนนิดๆ ทำเอาคุณครูจำเป็นถึงกับยอมแพ้ปล่อยให้คนตัวเล็กได้พักอย่างที่ร้องขอ ก่อนจะผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ
ผมกำลังสอนการบ้านไอ้คนสวยมันอยู่ครับ หลังจากที่คบกันมาได้หนึ่งเดือนก็ทำให้ผมค้นพบความจริงเพิ่มขึ้นมา
อีกอย่างครับว่า................ไอ้คนสวยมันโง่คำนวณบัดซบ
เคมีชีวะให้มันอธิบายมันร่ายยาวได้แทบจะเป็นภารตะ แต่พอมาเจอคณิตคิดเลขแค่นั้นแหละครับมันจอดแบบไม่ต้องแจวเลยครับ
ถ้าเทียบกับตอนที่ผมสอนคนอื่นแล้วผมสอนนานสุดสิบนาทีก็จบละฮะ แต่สำหรับคุณถั่วพูคนนี้ข้อเดียวสอนแมร่งยาว
เป็นสองสามชั่วโมง แต่เดี๋ยวนี้ดีขึ้นมาหน่อยละฮะลดลงมาเหลือแค่ชั่วโมงเดียว
ปกติก็จะนั่งสอนกันที่ห้องสมุดรึไม่ก็บ้านมันแหละฮะ เว้นซะแต่ว่าผมมีซ้อมแบดก็มีอันต้องขนกันมาสอนในโรงยิมอย่างวันนี้นี่
“ เฮ้ยข้าว!!!! เปลี่ยนกับกรูหน่อยว่ะ พี่โยแมร่งตีโยกชิบหาย กรูวิ่งจนขาแทบหลุดจะอยู่แล้ว ไม่ปรานีกรู
เล้ยยยย รู้แล้วล่ะครับว่าเมพ ชิ หมั่นไส้ “
“ เออๆ ระวังพี่เค้าได้ยินนะเชี่ยชิว เดี๋ยวมรึงได้วิ่งรอบยิมอีกอ่ะ “ ผมพยักหน้ารับคำแล้วลุกขึ้นยืน ก่อนจะ
หันไปมองไอ้คนสวยซึ่งมันก็มองผมก่อนอยู่แล้วผมเลยเลิกคิ้วเป็นเชิงถามว่ามันอยู่ได้มั๊ย มันเลยยิ้มแล้วพยักหน้ารัวๆกลับมา
ทำเอาผมเผลอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้
“ แค่กๆ โอ๊ยยยย มดกัดกรูโว้ยยย “ ไอ้ชิวมันแกล้งโก่งคอเห่าก่อนจะทำท่าเกาเกานี่ทั่วตัว ทำเอาเส้น
ประสาทเท้าผมกระตุกอยากจะลุกขึ้นไปเกาให้
“ มามะ เดี๋ยวกรูเอาตีนเกาให้ “ ผมแกล้งพูดเล่นๆแต่ยกเท้าใส่จริงทำเอาไอ้ชิวต้องกลิ้งหลบก่อนจะ
หัวเราะรวน
“ ฮ่าๆๆๆๆๆ ก็ได้ๆ กรูไม่แซวละ มรึงไปเหอะเดี๋ยวแมร่งพี่โยจะแดกหัวเอา ส่วนถั่วพูอ่ะ.......ไว้ใจกรูได้"
ไอ้ชิวว่าแล้วเข้าไปโอบไหล่ไอ้คุณคนสวยไว้แน่นก่อนคุณถั่วพูที่แสนเคารพของผมจะรับมุขเอนหัวไปซบไหล่มันแล้วกระพริบ
ตาปิ๊งๆมาให้ผม ผมได้แต่ส่ายหัวในความติ๊งต๊องของเพื่อนป่วงๆกับคุณแฟนงงๆ ก่อนจะรีบวิ่งลงสนามไปเพราะพี่โยตะโกนมาว่า
ถ้าไม่รีบลงมาซ้อมผมนี่แหละครับจะโดนซ้อม จริงๆผมไม่ได้หึงไม่ได้หวงอะไรพวกมันหรอกครับ รู้อยู่ว่ามันหยอกเล่นเพราะมัน
สองคนสนิทกันตั้งแต่วันแรกที่ผมพาถั่วพูมาซ้อมแบดด้วยแล้ว ลองปล่อยพวกมันไว้ด้วยกันสักสองชั่วโมงกลับมามันยังคุยกัน
เรื่องการ์ตูนไม่จบเลยครับ = =”
ผมซ้อมแบดจนลืมวันลืมคืนเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ รู้แต่พอเดินกลับมาก็ไม่เห็นหัวไอ้ชิว
แล้วเห็นแต่มันนั่งถั่วพูใจจดใจจ่ออยู่กับการทำการบ้านคณิตด้วยตัวเอง นิ้วเรียวยกขึ้นมาปากก็นับพึมพำๆสายตามองเหม่อไป
ข้างหน้าก่อนจะก้มลงไปมองกระดาษที่ผมเขียนตัวอย่างไว้ให้ดู ก่อนจะค่อยๆเขียนลงไปบนสมุดของตนเอง ภาพเหล่านี้มัน
ทำให้ผมอมยิ้ม ถึงแม้ว่าจะเป็นเรื่องที่ไม่ถนัดแต่ก็ยังพยายามอย่างเงียบๆคือข้อดีอีกอย่างของมันที่ผมพึ่งรู้ตอนที่คบกันนี่ล่ะครับ
ผมยืนมองอากัปกริยาเป็นธรรมชาติของถั่วพูอยู่นานฮะก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปซ้อนหลังอีกฝ่ายไว้เงียบๆ
“ ตรงนั้นถูกแล้วไม่ต้องลบ “ ผมก้มตัวลงไปคร่อมแขนบนเก้าอี้ยาวแล้วบอกเบาๆ ทำเอาไอ้คนสวยสะดุ้ง
สุดตัวก่อนจะหันมามองผมแล้วเอนลำตัวหนีไปด้านหลัง แก้มใสๆขึ้นสีแดงเป็นริ้วๆ
“ มะ...มาเมื่อไหร่เนี่ย “ ถั่วพูถามเสียงสั่นๆ ผมอมยิ้มจางๆ ตั้งแต่มันยัดเยียดความเป็นแฟนให้ผมเมื่อเดือนที่
แล้ว นี่เป็นครั้งแรกละมั้งครับที่ผมกับมันเข้าใกล้กันมากขนาดนี้
“ มาสักพักแล้วเห็นตั้งใจทำการบ้านอยู่เลยไม่อยากกวน “ ผมว่าก่อนผละขึ้นมายืนเต็มความสูง เห็นถั่วพูมันหัน
ไปมองอื่นแล้วผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆเหมือนโล่งอกแล้วก็ยิ่งกระตุ้นต่อมให้ผมอยากแกล้ง ตั้งแต่คบกันมาหนึ่งเดือนจำได้ว่า
เคยเห็นมันเขินอยู่แค่ครั้งเดียวคือตอนที่ผมให้มันซ้อนจักรยานครั้งแรก แค่ครั้งแรกแค่นั้นแหละครับหลังจากนั้นมาก็เห็นมัน
เฉย.......ไม่มีอาการอะไรให้เห็นอีกเลย
“ ยิ้มอะไรเล่า....... “ ไอ้คนสวยมันเงยหน้าขึ้นมาบ่นเบาๆ แก้มยังแดงๆ โอกาสกรูมาละคร้าบบบบ นานๆมาที
จัดเลยละกันกรู
“ เอ้า....ก็อารมณ์ดีก็ต้องยิ้มสิครับ “ ผมพูดพร้อมยิ้มกว้างกว่าเก่าแล้วมองสบตา ทำเอาไอ้คนตัวเล็กหูแดง
หน้าแดงก้มหน้าหลบสายตาผมแทบจะทันที
“ แล้วก้มหน้าทำไมอ่ะ “ ผมยิงต่อแทบจะทันที ไม่รู้ทำไมแต่พอเห็นมันเขินแล้วอารมณ์ผมดี๊ดี
“ หาไข่พยาธิไส้เดือน “ มันแกล้งโยนเหตุผลมึนๆมา แต่อย่าคิดว่าผมจะมึนตามครับ เดี๋ยวนี้ภูมิต้านทานเริ่มสูง
เริ่มตามทัน มึนมาผมก็มึนกลับครับ
“ หรอ.......งั้นมาเดี๋ยวเราช่วยหา “ ผมว่าก่อนจะทรุดตัวลงนั่งยองๆ แล้วเขยิบเข้าไปใกล้ๆ พอผมเกือบจะชิด
ตัวมันก็ขยับหนี พอผมขยับตามมันก็ขยับหนีอีก เป็นอย่างนี้อยู่นานแหละครับเกือบจะกลายเป็นพระนางหนังแขกอยู่แล้วแต่
เผอิญหงายหลังไปซะก่อน ดีนะที่ผมคว้าแขนมันไว้ทัน ไม่งั้นละหัวมันได้ลงไปจูบพื้นแน่
“ เจ็บตรงไหนมั๊ยเนี่ยพู “ ผมถามก่อนจะพลิกแขนมันดูเพราะเมื่อตะกี้ผมออกแรงคว้ามันเยอะอยู่ กลัวว่าจะ
เคล็ดเอา
“ ขะ...เ..... “
“ ห๊ะ ” เสียงมันพูดอะไรออกมาเบาๆ ผมฟังไม่ถนัดเลยยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ
“ เขิน......อย่าแกล้ง “ ไอ้คนสวยเงยหน้าขึ้นมาพูด
“.......................” งึ่บเลยครับ คำพูดตรงไปตรงมากับแก้มแดงๆของมันทำเอาลมหายใจของผมสะดุด
รู้สึกร้อนผ่าวๆที่แก้ม จากที่จะแกล้งอีกฝ่ายให้เขินกลับเป็นผมเองนี่แหละครับที่เขิน
เกือบห้านาทีครับที่ผมนั่งจ้องหน้าไอ้คนสวยชนิดไม่กลัวว่าหน้ามันจะสึกหรอ จนถั่วพูมันก้มหน้าหลบ
สายตาแล้วบอกว่าอยากกลับนู่นแหละครับผมถึงได้สติลุกขึ้นเก็บข้าวเก็บของแล้วพาไอ้คนสวยมันเดินจูงจักรยานออกจาก
โรงเรียน ตอนแรกผมก็นึกเกร็งนิดๆกลัวว่าไอ้คนสวยมันจะเขินแล้วไม่ยอมคุยกับผม ที่ไหนได้.............................
สถานการณ์แมร่งเข้าสู่ภาวะปกติอย่างรวดเร็ว ไอ้หน้าแดงๆท่าทางเขินๆที่ทำเอาผมสติหลุดหายไปแทบจะทันทีหลังจากที่ก้าวขา
ออกจากโรงยิม ผมก็........เออ......ถ้ามันไม่เขินผมไม่เกร็งก็ได้ - -“
ผมเดินจูงจักรยานช้าๆโดยมีถั่วพูเดินดูนกดูฟ้าอยู่ข้างๆ ปากบางๆขยับถามนั่นคุยนี่อยู่ตลอดเวลา
เรื่องเพื่อนในห้องบ้างหนังบ้างเกมบ้างสัตว์เลี้ยงบ้างสารพัดมันจะหามาคุย ผมก็เป็นผู้ฟังบ้างเป็นผู้พูดบ้างสลับกันไป ตาม
ปกติแล้วถั่วพูมันมักจะปั่นจักรยานกลับบ้านเองครับจักรยานที่ผมจูงอยู่ก็ของคุณท่านเค้านี่ละฮะ แล้วทุกคนก็อย่าได้คิดนะครับ
ว่าจักรยานที่มันขี่มาโรงเรียนจะเป็นจักรยานแฮนด์ต่ำเท่ๆ ยี่ห้อไฮโซๆราคาเป็นหมื่นเป็นแสน เพราะจักรยานที่ไอ้สวยนี่ปั่นมา
โรงเรียนนี่เป็นจักรยานอาม่าจ่ายตลาดแบบที่มีตะกร้าหน้าอ่ะฮะ ไม่พอนะฮะมันยังกลัวว่าจะไม่ปลอดภัยเวลามันขี่จักรยานไปไหน
มาไหนตอนใกล้ค่ำมันเลยเอาแผ่นซีดีมาติดตะกร้าหน้ากับท้ายรถไว้เหมือนที่ควาญช้างเค้าให้ช้างห้อยตูดไว้เวลาจะมาหากินใน
เมืองยังไงอย่างงั้นเลยฮะ ผมละอยากจะคารวะซักสามจอกในความแนวไม่แคร์สื่อของมันที่อุตส่าห์แบ่งปันมาถึงผม เพราะ
ตามข้อปฎิบัติในคู่มือแล้วผมจะต้องเป็นขี่จักรยานไปรับไปส่งมันทุกวันโดยใช้จักรยานของมันเท่านั้น โดยพี่ท่านให้เหตุผลมาว่า
นั่งจักรยานคันอื่นแล้วไม่ชินตูดไม่ชอบ ต้องรุ่นอาม่าคันนี้คันเดียวเท่านั้น ผมก็เลยได้รับพระราชทานจักยานอาม่าคันงามนี้มาโดย
ปริยาย
“ ข้าว......เราหิวข้าวอ่ะเมื่อเที่ยงกินก๋วยเตี๋ยวมาย่อยหมดแล้วอ่ะ “
“ อ้าวหรอ งั้นขึ้นจักรยานมา ซอยขวามือข้างหน้ามีร้านข้าวร้านนึงอร่อยมาก เดี๋ยวเราพาไปกิน “
“ โหย ร้านนี้เจ๋งอ่ะ“ ถั่วพูพูดเบาๆตาเป็นประกายขณะที่ผมเดินพาคนตัวเล็กไปนั่งที่ประจำผม
“ ว่าแล้วว่าต้องชอบ “ผมพูดยิ้มๆขณะที่หย่อยตูดลงนั่ง ไอ้คนสวยยิ้มก่อนจะพยักหน้าโดยสายตายัง
คงมองกวาดดูการตกแต่งของร้าน ร้านข้าวที่ผมพาถั่วพูมากินเป็นร้านอาหารตามสั่งแนวๆ ตกแต่งเท่ๆ มีรูปวาดแปลกๆใส่กรอบ
ติดอยู่กับผนังร้าน
“ อยากกินอะไรอ่ะ “ ผมถามก่อนจะหยิบปากกากับกระดาษจากแก้วออกมาจด
“ ข้าวผัดปลากระป๋อง “ ถั่วพูตอบกลับมาทั้งๆที่สายตายังอยู่กับรูปที่ผนังร้าน
“ น้ำล่ะ“ ผมยิ้มบางๆในท่าทางของถั่วพูก่อนจะถามต่อ
“ อืม......เฮลบลูบอยโซดา “
“อ่าหะ......เฮ้ย “ ผมอุทานออกมาเบาๆเมื่อกระดาษจดถูกดึงออกไปจากมือผมไปหลังจากที่จดเสร็จ
เมื่อเงยหน้าขึ้นไปมองก็เห็นคนตัวเล็กยิ้มอ่อนโยนมาให้ก่อนจะบอกเบาๆแล้วเดินไปจากโต๊ะ
“ เดี๋ยวเราไปสั่งเอง ซ้อมแบดก็เหนื่อยจะแย่แล้วไหนจะต้องมาปั่นจักรยานให้เรานั่งอีก “
“ ...........................................” งึ่บ!!!! ครั้งที่สองของวันแล้วครับที่ลมหายใจของผมสะดุดเพราะ
คนๆนี้ ผมมองตามแผ่นหลังของถั่วพูไป ถึงแม้ว่าผมจะคบกับถั่วพูแบบงงๆอึนๆ แต่จริงๆแล้วผมจะปฏิเสธถั่วพูและไม่ทำตาม
ในคู่มือที่มันให้มาก็ได้..............แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผมถึงไม่ปฏิเสธแถมยังทำตามในคู่มือที่อีกฝ่ายให้มาซะครบทุกข้อ
บางทีอาจเป็นเพราะถั่วพูมันมีอะไรบางอย่างที่ดึงดูดผม...............
อะไรบางอย่างที่ทำให้ผมอยากรู้จักตัวตนของมันมากขึ้น...........................
__________________________________________________________________
ว้ากกกกกกกกก มาแล้วค่ะ มาช้านิดนึงขออภัยนะคะ
กายหยาบอิคนแต่งแทบแหลกสลายแล้วค่ะตอนนี้
ช่วงนี้วันหยุดเยอะอาจารย์เลยอัดเรื่องที่เรียนมาก
วันนี้ก็พึ่งสอบฉีดยากับดูอาจารย์สาธิตการใส่สวนปัสสาวะมา
แล้วพรุ่งนี้มีเรียนตวรจร่างกายอีกสองระบบ เลยอัพช้าเลย
ขออภัยท่าผู้อ่านจริงๆนะคะ
ตอนหน้าก็จะเป็นพาร์ทของถั่วพูแล้ว ดีไม่ดียังไงฝากติชมด้วยนะคะ
และสัญญาว่าจะรีบมาอัพตอนหน้าให้ไวที่สุด รักคนอ่านนะจร้ะ ม๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
