หัวข้อ: ลูกแกะสีขาวตัวสุดท้าย [Invisibile]

[zabzebra]

อุบ๊ะๆๆๆๆ ลงสนามครบทุกตัวเลยเรอะ

อั้ยยะ อยากเห็นจุงเบยยยยยยยย

ตอนจบจะเป็นยังไงเนี่ย ดิวจะเลือกใครหรือไม่เลือกใครเลย อยากรู้มากกกกกกกกก

[k_roro]

อยากอ่านต่อแทบขาดใจแล้ววววววว

มาต่อไวเถอะน้าาา

+1

[Zitraphat]

บทจบครึ่งแรก 



ของพนัน.... [นะกับผม]



รถเก๋งแต่งแข่งสองคันขับไล่กันมาตามถนนสายบายพาส เครื่องเสียงในรถที่ปกติจะเปิดกระหึ่ม ปิดเงียบไร้เสียงใดๆนอกจากเสียงเครื่องยนต์ ที่เร่งแข่งกัน  ...

.
.

... กระจกข้างรถอีกคันเปิดออก พร้อมๆกับนิ้วกลางที่ยกชูให้  ก่อนจะเร่งเครื่องทิ้งระยะห่างออกไป เพื่อมุ่งหน้าสู่จุดหมายเดียวกันกับอีกคัน...

....

ก็แค่นั้น รถคันหลังไม่ได้โต้ตอบหรือเร่งเครื่องแข่ง รอบเครื่องยังสม่ำเสมอ แต่รักษาความเร็วไว้ในระดับหนึ่ง ไม่อยากขับเร็วกว่านี้ ห่วงตุ๊กตาหน้ารถที่เอามาด้วย เพราะตอนนี้ตุ๊กตาหน้ารถกลายเป็นตุ๊กตาไปแล้วจริงๆ  เด็กหนุ่มเจ้าของรถ เอื้อมมือไปดึงแก้มเพื่อนสนิทที่หลับไปตั้งแต่รถขับพ้นเขตจังหวัดฉะเชิงเทรา...

เมื่อเช้ารีบขับรถไปรับ ดิว มาจากบ้านที่ต่างจังหวัด เช้ากว่าปกติทุกครั้งเพราะต้องแข่งกับไอ้วิทย์ เลยลักไก่ไปปลุกมันตั้งแต่ ตีสี่ครึ่ง เร็วกว่าไอ้วิทย์สิบห้านาที...เลยพอรู้ว่า ไอ้วิทย์มันก็จะลักไก่เหมือนกัน เพราะที่นัดกันไว้ นัดไว้ตอน 7 โมงเช้า ... เรื่องมันจบแบบนั้น ไอ้ก้องกับไอ้นะที่เพิ่งรู้เรื่องเลยตกลงว่าจะเอามอ'ไซค์ตามหลังไปกันเอง

..
.

โจรคบโจรกันจริงๆ

.
.

เพราะโจรปูทางกันมาอย่างนั้น  คนลำบากเลยเป็นตุ๊กตาหน้ารถที่สะลึมสะลือตื่นมาอย่างไม่ทันตั้งตัวตั้งแต่ตีสี่ แถมเจ้าตัวยังไม่ยอมหลับง่ายๆ เหตุผลน่ะหรือ?
 
'ง่วงก็นอนไป...'

'ยังนอนไม่ได้ ต้องรอให้พ้นสะพานก่อน ...'

'เกี่ยวไรกัน ง่วงก็นอนไปดิ...'

ถึงจะบอกอย่างนั้นแต่ ตุ๊กตาไขลานหน้ารถยังพยายามถ่างตา ตั้งแต่บ้านสวนที่สมุทรสาครจนมาถึง ตีนสะพานแม่น้ำบางปะกง รถขับขึ้นสะพานมาได้สักพัก รถก็ชะลอความเร็ว เพื่อดูวิวแม่น้ำ เกือบจะพ้นช่วงสะพาน คนขับถึงหันไปเห็นตุ๊กตาหน้ารถ หน้าดำหน้าแดง เอามือบีบจมูกตัวเองแน่น ตกใจจนเอื้อมไปดึงมือเย็นๆนั้นออก แต่ไอ้ตุ๊กตามันก็ไม่ยอม จนรถขับเลยตีนสะพานตุ๊กตามันถึงได้ สูดหายใจเข้าปอดยาวจนสำลัก

'เอ้ย! ทำบ้าอะไร จะฆ่าตัวตายรึไง?'

'...เงียบๆหน่อย ฟรอส์ท ...จะอธิษฐาน ...'

' อะไรนะ?'

'ก็อธิษฐานไง ...กลั้นหายใจตั้งแต่ เชิงสะพาน จนพ้นตีนสะพาน ถ้าทำได้ อธิษฐานขออะไรก็ได้ ข้อหนึ่ง...'

'ใครบอก?'

'เรื่องนี้เขารู้กันหมด...'

'ไร้สาระอะ...ดิว...แล้วสรุปว่าขออะไร?'

'ว่าไร้สาระแล้วถามทำไม?'

'...ขออะไร?...ขอให้โลกนี้สงบสุขหรือไง?'

'บ้า..ไม่ใช่นางงาม...'

'แล้วขออะไร?'

'ขอให้เดินทางไปกลับโดยปลอดภัย '

'ขออย่างกับคนแก่..'

พลขับเอื้อมมือไปดันหัว ตุ๊กตาหน้ารถที่ ทำท่าจะไปเฝ้าพระอินทร์อีกรอบ หลังจากผ่านจุดอธิษฐานมาได้

...ถ้าพลขับรู้ถึงเหตุการณ์ล่วงหน้าได้ ...คงไม่อยากจะบอกว่าไอ้ที่อธิษฐานไป กับให้โลกสงบสุข...มันก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่หรอก....


***


และก็เหมือนกัน กับ ....
โจร ...และหมาป่า....

.

..มันก็จ้องกัดไม่ปล่อยหรอก ......
..
.
.


***


เปิดประเด็นมาโดยวิทย์...

" กูนอนห้องแอร์ข้างบนกับไอ้ดิว ...."

....โต้กลับโดยก้อง

"กูเป็นเจ้าของบ้าน...กูนอนข้างบน.."

...ชงพร้อมเสิร์ฟโดยนะ

"กูไม่อยากนอนคนเดียว...ดิว... "

และหยุดเรื่องไร้สาระโดย ฟรอส์ท....

"งั้นก็นอนด้วยกันหมดเลย เตียงแม่งก็ตั้งกว้าง ห้องข้างล่างก็ทิ้งไว้ให้ยุงมันบินเล่นนั้นล่ะ"

"เราไม่ชอบแอร์ เราไปนอนข้างล่างก็ได้... "

"ไม่ต้อง!!!!"

เสียงตะโกนสั่งดังพร้อมกันสี่เสียงโดยไม่ต้องนัดหมาย  ทิ้งให้คนไม่ชอบแอร์ นั่งเหวอ กับท่าทางแปลกๆของเพื่อนทั้งสี่ ....ก็แค่จะลงมานอนข้างล่าง...

.
.
.

มันจะอะไรกันหนักหนา?? กับไอ้แค่เรื่องที่นอน???

.
..


***


"จะไปไหน นะ...?"

" ไปตลาดสัตหีบกัน ...."

"จากพัทยาเนี้ยนะ...แล้วคนอื่นละ?"

"บอกแล้วเดี๋ยวมันก็ตามไปกันเอง...เร็ว สวมหมวกขึ้นรถ "

ไม่ทันให้ตั้งตัวก็โดนเร่งให้ขึ้นรถมอ'ไซค์คันใหญ่แล้ว เด็กหนุ่มก้าวค่อมรถอย่างงงๆและต้องตกใจจนเกาะเอวคนขับแน่นเมื่อรถมอไซค์สตาร์ทเครื่องและกระชากตัวออกไปอย่างรวดเร็ว...

.
.

ไหนว่าบอกพวกในบ้านแล้วไง ? แล้วทำไมต้องเร่งเครื่องหนี?

.
.
.

'นะ...อย่าขับเร็วดิ...'

ประโยคนี้ดิวเก็บลึกสุดใจ เพราะรู้ตัวดีว่าถ้าบอกอย่างนี้ ผลที่ได้กลับมาจะตรงข้ามโดยสิ้นเชิง เพื่อนตี๋ ... ขี้แกล้งกว่าใครทั้งหมด..ที่ทำได้ก็แค่เกาะเอวหนาๆของเพื่อนแน่นๆแล้วหลับตาภาวนาให้ถึงจุดหมายปลายทางเร็วๆ

.
.
.

ไม่ใช่จุดหมายที่บอก เมื่อมอไซค์คันใหญ่ขับเข้าเขตศูนย์ฝึก ทหารหน้าด่านตรวจอะไรเล็กน้อยก่อนจะปล่อยเข้าไปเมื่อคนขับยื่นบัตรใบหนึ่งให้ดู....

ความเร็วของรถชะลอลดลงเมื่อเข้าเส้นทางที่โอบด้วยต้นไม้ทั้งสองฝากถนน...กลิ่นไอทะเล ลอยลมมากลายๆ  จนถึงแยกหนึ่งที่มีศาลตั้งอยู่ แตรรถถูกบีบเบาๆพอให้ได้ยินเสียง คนขับหันมาบอกให้ไหว้ศาล ดิวทำตามแล้วเหลียวหันมองศาลไปจนสุดสายตา...

"กรมหลวงชุมพร...เดี๋ยวที่ริมทะเลก็เจออีก ...ค่อยไปไหว้เต็มๆที่ศาลนั้นก็ได้"

ถึงจะบอกอย่างนั้นเพื่อนตี๋ก็ไม่ได้พาไปที่ริมทะเล แต่เลือกที่จะขับขึ้นเนินไปทางสะพานปลา และไปหยุดอยู่ตรงเขตศาลา ริมหน้าผาเล็กๆ แทน ...

"นั้นเกาะคราม...ส่วนข้างล่างนั้น แก่งหอยนางรม ...ปิดไปแล้ว เขาว่ามีคนกระโดดจากตรงนี้ลงไปกระทบหินคมๆข้างล่าง เลยปิดศาลาตรงนี้...เวลามาเที่ยวเลยต้องจับเพื่อนไว้แบบนี้ กันไม่ให้ตกลงไป เขาว่าเจ้าที่แรง "

ถึงกับเหวอ...เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งกับคำพูดของนะ  เพราะอยู่ๆ วงแขนใหญ่ก็มาโอบรัดไว้อย่างนั้น ไหล่ลู่ลงโดยอัตโนมัติ เมื่อเพื่อนตี๋เอาคางวางเกยลงไป ...

"มีกันแค่สองคนอย่างนี้ก็ดีเนอะ...ดิว..."

เสียงกระซิบเบาๆจากตี๋ขี้แกล้ง ดังแข่งกับเสียงลมที่พัดโกรกเชิงผา.....


***


"นะ...เดี๋ยวเลยไปตลาดสัตหีบก่อน ซื้อของไปทำกินที่บ้านกัน"

ประโยคนั้นเป็นประโยคแรกที่หลุดออกมาจากปากลูกแกะขี้เซา เพราะนับตั้งแต่ที่มาถึง ศาลาริมเนิน ดิว ก็ตั้งหน้าตั้งตาหลับอย่างเดียว ....ลมเย็นที่พัดโกรกมากับกลิ่นไอทะเล วันนี้ทั้งวันนะเลยได้ตำแหน่งหมอนประจำตัว ....

..
.

วันนี้ตี๋ขี้แกล้ง ...ไม่ได้แกล้งอะไรมาก นอกจาก... ละเลียดชิม ริมฝีปากคนหลับเบาๆ ...แล้วเลยเถิดจนกลายเป็นฝังรอยจูบจางๆไว้ที่ ซอกคอ....

.
.
.
คนเป็นหมอนนั่งยิ้มไปเรื่อย ให้แดดร้อนๆ กับลมแรงเหนียวๆ ที่พัดมา....

...เหมือนจะเมาแดด... กลิ่นของไอทะเล ....มันหวานๆไปรึเปล่านะ....


***


"รถสวยนะน้อง....รถแข่งรึเปล่าเนี้ย?"


กำลังรอเพื่อนตี๋อยู่หน้าเซเว่น ....

เสียงทักก็ดังเข้ามา กลุ่มคนห้าหกคน เหมือนจะคุกคามโดยการล้อม รถเอาไว้  ดิว มองตามกลุ่มคนที่เหมือนจะเริ่มวิจารณ์ รถมอ'ไซค์ คันใหญ่ของเพื่อนตี๋ ใครบางคน ชี้มือให้คนกลุ่มนั้นดู สัญลักษณ์ แปลกๆที่ติดไว้ที่ข้างรถ

'WOLF'

.
.

..นะเดินออกมาพอดี  ก่อนที่หนึ่งในกลุ่มคนพวกนั้นจะเข้ามาใกล้จนเหมือนจะกลายเป็นข่มขู่  ดิวยื่นนิ่งข้างรถจนได้สติถึงได้หันไปฉุดแขนเพื่อนตี๋ ไม่ให้ก้าวไปหาพวกคนกลุ่มนั้น ...

..
.
.

" พวกเด็ก WOLF หรือวะ? มาไกลนะเนี้ย...นายนี่...ใช่คนที่แข่งที่สนามเกษตรป่ะ? เราจำรถได้ ...จำคนซ้อนได้ด้วยสิ เพราะเพื่อนมันดันถ่ายภาพไว้ได้ ... มันคงแค้นอะนะ ...ที่โดนนายทิ้งโดยไม่สนใจ  หึ! เด็กซ้อนเป็นผู้ชาย... เด็ดขนาดไม่ยอมเหลียวมองผู้หญิงเลยหรือวะ? ถ้าจะท้าแข่งอีกสนามกล้ารึเปล่า? หรือพวก WOLF มีแต่ชื่อ...ข้ามเขตแล้วเป็นแค่ลูกหมา?? "

.
.
.


***


ผมพยายามโทรหาพวกเพื่อนๆ แต่เหมือนไม่มีสัญญาณ นะบิดรถเร่งเครื่องออกไปไกลแล้ว เหลือแต่ของที่ซื้อมากับ ผมที่ยืนเฝ้าของ อยู่หน้าเซเว่น พวกเพื่อนทุกคนแพ้คำท้าทาย ทำไมผมจะไม่รู้ และดูเหมือนผมจะเดาเหตการณ์ล่วงหน้าถูก เมื่อเสียงล้อรถมันดังบดไปกับผิวถนน นะ หายไปได้สักพักแล้ว เหลือแต่ผมที่ได้แต่ยืนรอ ...

..จากนั้นก็มีกลุ่มคนอีกหลายคนเข้ามาเสริม มีทั้งที่ยืนมองถนนรอผลอยู่กับผม.. แต่ก็มีอีกหลายคนที่มองผมแปลกๆ มองจนผมต้องเดินห่างออกไปจากพื้นที่หน้าเซเว่น ผมพยามยามเดินเลี่ยงออกมาที่ถนนใหญ่ เดินไปก็โทรหาพวกเพื่อนๆไป แต่ไม่มีใครรับสายสักคน หันกลับไปดูทางที่เดินห่างออกมาไกล คิดว่าทุกอย่างมันจะจบ แต่ไม่ใช่  รถมอไซน์คันใหญ่ จอดขวางอยู่หน้าปากซอย

...
.
.

"มึงเป็นอะไร กับ ไอ้พวก WOLF ?"

ร่างใหญ่ที่คร่อมอยู่บนรถมอ'ไซค์แข่ง ตะโกนถามผมจากตรงนั้น  ..

..
.
.
.

ส่วนผมก็กำลังช่างใจ...

...
.

ว่าระหว่างรีบวิ่งไปที่ถนนใหญ่ กับยืนอยู่ตรงนี้ ....อย่างไหนมันเจ็บตัวน้อยกว่ากัน??

.
.
.

[NewYearzz]

ยังยืนยันว่าอยากเข้าไปหลอกล่อหมาป่ากลุ่มนี้ซะเอง  เขินอ่ะ 

หนูดิวอย่าเป็นไรไปนะคนดี โอ๋เอ๋ 


รอตอนต่อไปครับ 

[Crossley]

ค้างเล็กน้อยถึงปานกลาง
อย่าเจ็บตัวเลยนะคะแกะน้อย 

[KARMI]

ไอ้ 4 ตัวนี้นิ ไม่ค่อยดูแลลูกแกะน้อยกันเลยนะ 

[Inthefathername]

น้องดิว อย่าเป็นอะไรนะ!!

ไอ้พวกหมาที่เหลือไปไหนหมด รีบๆ มาอารักขาน้องดิวซิโว้ยยยย!!!

(นี่อิชั้นวิตกจริตเกินไปรึเปล่า -__-")

ปล. มาต่อไวๆ นะ ค้างอ่ะ ^^

[imissyou]

โอย ตื่นเต้น ๆ ตื่นเต้น!!

[Syncronously]

กรี๊ดดดดด เค้าไปทะเลกันอ้ะๆๆ อิจฉาปนตื่นเต้น
พวกหมาป่านี่น้า พอเวลายังงี้ดันไม่รับโทรศัพท์ เป็นอะไรกันไปหมด

อานะก็เหมือนกัน บ้าจี้ ยุขึ้นตลอด ตัวเองไม่ได้ตัวคนเดียวนะ ฮึ่มๆ

เปิดมาเช็คทุกวันเหมียนเดิม รอต่อด้วยใจจดจ่ออย่างยิ่ง 

[$VAN$]

นะไม่น่าทิ้งดิวไว้คนเดียวเล้ย

[gumrai3]

ลูกแกะจะโดนชิงไปแล้ว

[boy2530]

มาต่อเร็วนะครับ ผมรออยู่

[sofars]

โอยยย ค้าางได้เจ็บปวดมาก

ต่อไวๆนะคะ ชอบๆๆๆๆๆ

รักเรื่องนี้มากๆอ่า

ดิวจ๋า อย่าเป็นอะไรไปนะ เอาตัวรอดให้่ได้น้า

ปล.ไม่รุจะเชียร์คู่ไหนดีแล้ว รุแค่ว่าตอนนี้ นะ มาเป็นนัมเบอร์วัน

[k_roro]

เข้ามาเชคทุกวันเหมือนกันค่ะ

ดิวจ๋า อย่าเปนไรน้าาา

ต่อไวๆนะคะ อยากอ่านต่อจะแย่แล้ว

[PEAK]

มาต่ออีกนะครับ 

สนุกดีครับ 

[mutyamania]

อ่านส่วนของนะจนถึงตอนล่าสุด  แอบอ่านยากนิดนึง  มันมีดีเทลเยอะมาก  อ่านผ่าน ๆ ไม่ได้ 555+


ทิ้งท้ายให้เราตื่นเต้นอีกแล้ว  ลูกแกะจะปลอดภัยใช่มั้ย เราชอบคาแรคเตอร์ของนะมากที่สุดตั้งแต่อ่านมา  วิทย์มันก็เห็นแก่ตัวเกิน  ทำครีมท้องแล้วไม่รับผิดชอบจนเค้าต้องไปเอาออก  ส่วนก้องก็จะขี้ยาไปไหน  เพ้อซะ(แต่ชอบความดาร์คของมันนะ)  แบบว่าเรามันแพ้อาตี๋ใหญ่ขาโหด  นึกอิมเมจนะแล้วใจละลาย


ไม่รู้พออ่านส่วนของฟรอสท์แล้ว  เราจะเปลี่ยนใจไปชอบฟรอสท์มั้ย  บอกตรง ๆ ใจง่าย  แพ้ผู้ชายเลว ๆ  อิอิอิ

[automaton]

ยิ่งอ่านยิ่งเห็นความน่ารักลูกแกะสีขาว แล้วอย่างนี้พวกหมาป่า 4 ตัวมันจะไม่รุมกันอย่างไงไหว
มาต่อไว ๆ นะ มันค้างคา รอคอยอย่างหงุดหงิด

[ratnalin]

นะก็ยังเห็นศักดิ์ศรีสำคัญกว่าดิวสินะ เฮ่อ -*- สุดท้ายก็พ่วงดิวเดือดร้อนไปด้วย
ตอนนี้ลุ้นมากค่ะ อยากอ่านต่อแล้ว ค้างงงงงงงงง >_<

[Zitraphat]

เดี๋ยวมา ไม่เกินวันนี้

[NewYearzz]

รอครับรอ 

[phasau]

คนเขียนเขียนได้ดีมากเลย
รอติดตามอยู่นะคะ


))

[Zitraphat]

บทจบครึ่งหลัง 



ของพนัน.... [นะกับผม]






...เหมือนมีตัวช่วยในการตัดสินใจ....
เสียงรถมอเตอร์ไซค์คุ้นหู ที่เร่งครื่องอยู่ที่หัวถนนใหญ่ ทำเอาการตัดสินใจ เป็นไปได้ไม่ยาก ...เด็กหนุ่มหันหลังกลับแล้ววิ่งไปหามอไซค์คันใหญ่อีกคันที่เคยซ้อนมาตลอดสองปี ...

"ก้อง!!!!!!!!!!"

ดิวตะโกนเรียกเพื่อนสนิทที่ จอดรถติดอยู่ที่ไฟแดง แต่ก็ได้แค่เรียก...



'ปัง!'


เสียงดังออกจากปากกระบอกสีดำ มันหยุดทุกอย่าง... หยุดเด็กหนุ่มไม่ให้วิ่งต่อ... และหยุดทุกสายตาที่ถนนใหญ่ให้หันมามอง...
ทันทีที่เห็นและได้ยิน หนึ่งในฝูงหมาเลี้ยวรถตัดเลนส์ ตรงไปที่ปากซอยแคบ ....ดิวอยู่ตรงนั้น ยืนนิ่งอยู่โดยมีมอไซค์คันใหญ่ประกบหลัง  ...ไม่ใช่ไอ้นะที่หายไปพร้อมกับดิว...ไม่ใช่แม้แต่หนึ่งในฝูงหมา....

"รถพวกมึงนี้สวยนะ...แต่งแข่งด้วยรึเปล่า? "

ปากคนขับถามเหมือนทักทายกันตามปกติ แต่มือขวามันยกกระบอกสีดำจ่อช่วงเอวของเด็กหนุ่มที่ยืนนิ่ง...

"มึงเป็นใคร?"

...เสียงโทรศัพท์ดังแทนเสียงตอบ เจ้าของกระบอกปืน รับสายคุยสักพักแล้วถึงปลดไก.... เสียง 'กิ๊ก' เบาๆทำเอาหายใจไม่ทั่วท้อง ก้องกัดฟันแน่น เพราะปากกระบอกปืนมันยังเล็งจ่ออยู่ที่ดิว...

"ตอนนี้พวกมึงตัวหนึ่ง ทำรถลูกน้องกูพังไปสองคัน....เอาไงดีละ? ยิงฝากเลยดีกว่าไหม?"

"ปล่อยเพื่อนกู ...ดิวมันไม่เกี่ยว..."

"...อาทิตย์ที่แล้ว พวกมึงลงแข่ง...ไอ้คนที่มึงว่าไม่เกี่ยวนี้เสือกเป็นเด็กซ้อนวะ... ถ้ามึงว่ามันไม่ใช่คนของพวกมึง...ก็ให้มันเป็น 'ของ' แล้วกัน... คืนพรุ่งนี้กูเปิดสนามใหม่...ยังไม่มีรถลองสนามเลย...พวกมึงมาเปิดสนามให้กูก็แล้วกัน ถ้าชนะมึงก็ได้ 'ของ'ไป หรือถ้าคิดว่ามันไม่เกี่ยว หรือพวกมึงไม่กล้าแข่ง ....ก็กลับกรุงเทพฯ ไป...ส่วน 'ของ' ถึง..กูยิงทิ้งมันก็ไม่เกี่ยวกับพวกมึงสินะ? "
....
.
.
.


***


"...ไม่เป็นอะไร ..."

เด็กหนุ่มยิ้มกว้าง ก่อนจะกรอกเสียงตอบกลับไปในโทรศัพท์  ... ไม่เป็นไร แค่ขาโดนล่ามโซ่ ติดกับขาเตียงเหล็ก คงไม่เป็นไรมากหรอกเลยไม่ได้บอกพวกก้อง ..ถึงจะโดนถามว่า อยู่ที่ไหน แต่คำตอบก็ไม่มีอยู่ดี ..โดนพามาที่อู่รถมั้ง?  ก็ยังได้กลิ่นน้ำมันอยู่เลย ข้างนอกก็มีแต่เสียงเร่งเครื่องยนต์  มองไม่เห็นอะไร เพราะที่โดนขังอยู่เป็นแค่ห้องแคบๆ ไม่มีหน้าต่าง มีแค่เตียงเหล็กกับ ตู้เย็น แล้วก็เสื้อผ้าที่ขยุ้มกองบนหัวเตียง สี่ห้าชุด เหมือนมันเป็นแค่ห้องพักคนงานมากกว่าเป็นที่อยู่จริงๆ ...

"ดิว...มึงไม่ต้องกลัว...รออีกคืนเดียว เดี๋ยวมึงก็ได้กลับบ้านแล้ว...."
..
.
.

เสียงของนะดังอู้อี้ ไม่กล้าถามว่าเกิดอะไรกันขึ้นหรือเปล่า ...เพราะรู้คำตอบดี ... อย่างน้อยเวลาพวกนะทะเลาะกัน มันก็ต้องมีสักหมัดสองหมัด ...เลยนิ่งไม่ถามดีกว่า
.
.
"เราไม่เป็นอะไร ...พวกนะก็ระวังตัวด้วยนะ..."
.
.
.
ประโยคนั้นเป็นประโยคสุดท้ายของวันที่ได้ยิน ...เสียงจากลำโพงโทรศัพท์ที่เปิดโฟนไว้เงียบลงไปแล้ว ... เหลือทิ้งไว้แค่พวกหมาที่กระวนกระวาย ...

"มึงตัวเดียวไอ้เหี้ยนะ!!!"

ก้องตะโกนใส่หน้าจำเลยที่ยืนนิ่งก่อนจะสวนต่อด้วยหมัด และตีนที่เตะเข้าข้อขาจนจำเลยล้มลงถึงได้เตะอัดอีกสองสามครั้ง วิทย์เป็นคนที่เดินเข้ามาแยกก้องออก แต่ฟรอส์ทก็เป็นอีกคนที่เหมือนจะเดินเข้ามาห้ามแต่แล้วกลับเตะอัดเข้าที่ท้องคนนอนซ้ำซะเต็มข้อ

"ไอ้เหี้ย!! มึงเป็นเจ้าของชีวิตดิวมันหรือไง ? มึงถึงได้เอามันเป็นเด็กซ้อน!!!"

"เหี้ยฟรอส์ท หยุด!! เตะมันตายใครจะลงแข่ง!!!"

"กูลงเอง!!"

คำตอบมันออกมาจากปากคนอารมณ์ร้อน พร้อมเท้าที่เตะอัดดัง ปั๊ก!
.
.
.

"งั้นก็เตะมันให้ตาย...ถ้ามันตายแล้วไอ้เหี้ยพวกนั้นไม่ยอมให้มึงแข่ง กูจะยิงจ่อหัวมึงเองฟรอส์ท.. "

"...แล้วมึงจะเอาไง วิทย์ ? "

"คิดก่อน...ไว้ถ้าได้ตัวดิวมาเมื่อไหร่ ...กูจะจับไอ้นะผูกแทนกระสอบทรายเอง..."


***


คืนวันศุกร์ที่เวียนมาอีกครั้งพร้อมกลิ่นน้ำมัน....
.
.

จากการท้าทายสนุกๆ กลายเป็นเรื่องขึ้นมาเพราะข่าวมันกระจายวงกว้าง สนามเปิดที่พัทยา ท้าทายเกินไป  ไม่ได้ปิดถนนแบบที่เคยทำ ครั้งนี้สนามเป็น 'สนาม' จริงๆ จะต่างจากสนามปกติไปบ้างก็แค่พวกกองเชียร์รอบสนาม พูดกันปากต่อปากแล้วลุกลามเป็น กองทัพย่อยๆ ตั้งขบวน เปิดเครื่องเสียงกระหึ่ม ซ้ำยังยั่วยวนด้วย'เนื้อสด' ที่โยกย้ายสะโพกกับทรวดทรง บนหลังรถกะบะ

.....
.
.
.
ครั้งนี้หมาที่ถูกปล่อยให้ลงสนามมีสองตัว นะ กับ ก้อง .... ยังไงก็ได้ชื่อว่า เป็น 'WOLF' วิทย์ที่เป็นคนวางหมาก เลยเลือกวางสองตัวนี้ลงไปเป็นกันชนเพราะคิดไว้แล้วว่า สนามเปิดใหม่ คงไม่ได้มีแค่ WOLF เป็นคนเปิดสนามแน่ ... แต่ยังไงก็ต้องขอบคุณพระเจ้ากันนิดหนึ่ง ที่ไม่รู้ว่าฟลุ๊กหรือพระเจ้าอวยชัย ....ดีที่เที่ยวพัทยาครั้งนี้ เอารถใหญ่มาสองคัน แถมยังมีมอไซค์แข่งอีกสองคัน ....ดีที่ยังพอให้วางหมากในเกมที่เกือบจะเสียเปรียบสุดๆได้ ...   
..
.
.

***

[Part นะ ]


"เหี้ยเวย์...คู่ปรับเก่ามึง อยู่เลนส์สอง ...ฉะนั้นหน้าที่มึงไอ้นะ...ทำยังไงก็ได้...อย่าให้มันเข้าเส้นชัย ....ส่วนมึงไอ้ก้อง ... จะเป็นตายร้ายดียังไงก็ช่างมึง แต่อย่ามาตายสนามนี้ หน้าที่มึงคือวิ่งให้ชนะ ...มึงจะวิ่งยังไงก็ช่างมึงถ้าเข้าเส้นชัยได้กูอนุญาติให้ตาย..."

.....อย่างที่คิดไอ้เหี้ยสามตัวนั่นไม่ยอมฝากชีวิตดิวไว้กับผม...ตอนนี้ไอ้วิทย์มองทั่วสนามแล้ววางเกม ... ฟรอส์ทมันได้แต่ยืนกอดอกฟังเงียบๆ ...เมื่อคืนนี้ผมนอนไม่หลับเพราะได้ห่วงไอ้ดิว เลยเห็นไอ้ฟรอส์ทที่มันแอบหายไปตั้งแต่หัวค่ำ ...มันกลับมาอีกทีตอนรุ่งเช้า...มาพร้อมหน้าซีกซ้ายที่บวมๆช้ำๆ  แต่มันก็เงียบไม่ได้พูดอะไร ...ส่วนไอ้ก้องไม่ต้องพูดถึง ..เหี้ยนี่รู้หน้าที่ดีกว่าใครทั้งหมด ..เมื่อวานมันกินยานอนหลับ แล้วหายเข้าห้องไปตั้งแต่เย็น ...ผมรู้ว่ามันเตรียมตัวดีแค่ไหน และรู้ด้วยว่ามันต้องใช้ยานอนหลับเพื่อไม่ให้ตัวเองคิดมากไปกว่านี้ ...
..
.
เหลือแค่ผมที่นอนกระสับกระส่าย ....คำว่า'ขอโทษ' มันลอยอยู่เต็มหัวผมไปหมด ....
.
.
.

"...เจ้าของสนามชื่อ 'ซิว' พี่ชายมันเป็นลูกน้องพ่อกู...มันก็ด้วย... ถ้ามึงไม่ไหวหรือเสือกจะแพ้มึงก็เกี่ยวให้ไอ้ซิวมันลงไปกับมึงด้วย ...ถ้าไม่มีไอ้ซิว กูเคลียร์เรื่องทั้งหมดได้ ... "

ตอนแยกกันไปประจำตำแหน่ง ฟรอส์ทเดินมาสะกิดและบอกผมอย่างนั้น... ผมไม่เข้าใจสิ่งที่มันพยายามบอก จนลงสนาม...

ครั้งแรกที่  'WOLF' ลงสนามครบทุกตัว

...มอ’ไซค์ สามคันที่ลงสนาม....มีผม ไอ้ก้อง กับไอ้เวย์ เด็กสนามเกษตร ที่ไม่รู้ว่าใครอัญเชิญไอ้เหี้ยนี่มา แถมด้วยรถยนต์ประกบข้างสนามอีกสอง ไอ้วิทย์กับไอ้ฟรอส์ท ประกบข้างกันตุกติก ทางฝั่งไอ้เวย์มันคงสงสัยบ้างล่ะว่าทำไม พวกผมถึงจริงจังกันขนาดนี้ ...

ก็จะไม่ให้จริงจังได้ยังไง เมื่อเจ้าของสนามที่ชื่อ ซิว  มันยึดตัว 'ของเดิมพัน' ไว้อย่างนั้น!!!!


***

[Part ดิว ]

"ดิว!!"

ห้องมืดๆมันสว่างจ้า ผมปิดตาลงโดยอัตโนมัติเลย  ฟรอส์ท เป็นคนที่เปิดห้องเข้ามา  ข้างนอกมืดสนิท กลิ่นน้ำมันลอยมาตามลม ....มือใหญ่ๆของฟรอส์ทดึงให้ผมก้าวออกจากห้อง แต่ขามันไม่ยอมไป  เมื่อโซ่เส้นใหญ่มันล่ามขาผมไว้กับขาเตียง ...
...
.
.

"ไอ้เหี้ย!! ทำไมมึงทำเพื่อนกูอย่างนี้ ??!!"

เหมือนฟรอส์ทจะหันไปตะหวาดใครบางคนที่ยืนพิงอยู่หน้าห้อง  แสงไฟจากปลายม้วนบุหรี่สว่างวาบแล้ว ดับลง ...ผู้ชายตัวใหญ่ที่ดึงตัวผมมาเมื่อวานยืนอยู่ตรงนั้น...

"...มันไม่ใช่ 'เพื่อน' มันเป็นแค่ 'ของ'... และมันก็จะเป็นแค่ 'ของ' จนกว่าจะจบการแข่งขันพรุ่งนี้ หลังจากนั้นมันจะเป็นเพื่อนคุณ หรือจะเป็นแค่ศพ...มันก็ขึ้นอยู่กับผลการแข่งขัน..."

...ม้วนบุหรี่ถูกปล่อยลงพื้นแล้วขยี้ทิ้ง ... แรงมือหนักๆฟาดลงมาบนหน้าฟรอส์ทจนหัน  แต่มันนิ่งกัดฟันกรอด...ไม่ได้สวนกลับตามนิสัยที่ผมเคยเห็น..

"ทนเก่งนี่หว่าไอ้คุณหนู...นี่กูเห็นว่า คุณนายแม่มึงขอหรอกนะ กูถึงยอมพามึงมาดู 'ของ' คืนนี้กูให้แค่ดู...ถ้าคุณหนูอย่างมึงคิดพามันออกไปโดยที่กูไม่ให้ ...กูทำอะไรมึงไม่ได้ แต่สำหรับ 'ของ' อย่างไอ้นี่...ปืนมันอาจลั่นใส่ได้ง่ายๆ "
.
.
.

...ฟรอส์ท ถูกปล่อยให้อยู่กับผมในห้องนั้นจนเกือบจะเช้า ...แขนใหญ่ๆของฟรอส์ทกอดผมไว้ทั้งคืน ...อ้อมแขนที่กอดเหมือนมันเป็นประโยคที่ว่า

'อย่ากลัว...'


***

.
.
.

"มึงนั่งรอเฉยๆไอ้ดิว....กับคนอื่น...กูไม่รู้....แต่กับมึง....กูจะไม่เสียมึงให้ใครแน่....."

นะโทรมาหาผมแล้วย้ำประโยคนั้นกับผมตอนฟ้าใกล้สาง  ...ฟรอส์ทยังอยู่กับผม ในตอนที่ นะโทรมา ผมได้แต่มองหน้าฟรอส์ท  มันพยักหน้าเหมือนเห็นด้วยกับ นะ ...ถึงนะจะพูดอย่างนั้น ...แต่ผมเองก็รู้ดี....มันไม่มีคำว่าแน่นอนหรอก.... ในสนามแข่ง...
มันมีแต่คำว่า 'แพ้' กับ 'ชนะ'

....
.
.
คำที่ไม่ว่าใครก็กำหนดไม่ได้........


***

[Part นะ ]

....ไม่ใช่แค่ไอ้เวย์ ..บนสนามมีรถมอ'ไซค์อีกคันที่จู่ๆก็วิ่งเข้าเลนท์มา  ....ชื่อ 'ซิว' โผล่เข้ามาให้หัวผมอย่างไม่ต้องคิดเลย ...
.
.
.

รอบที่สองที่ผมไล่รอบบิดตาม ไอ้ซิวอย่างไม่คิดชีวิต  ไอ้ก้องมันเพิ่งแทรกเบียดผมไป จนได้กลิ่นยางไหม้  ไอ้เวย์ก็เกาะติดแจอย่างกับตุ๊กแก จนจะตีวงเข้ารอบสุดท้าย ผมยังนำหน้าไอ้เวย์ได้แค่นิดเดียว ....อีกไม่ถึงรอบทุกอย่างก็จะจบแล้ว ...เหี้ยซิวไล่ตามไอ้ก้องไปติดๆ  ผมรั้งที่สาม โดยที่ไอ้เวย์กำลังเร่งตามมา ... ซิวมันไล่บี้อยู่กับไอ้ก้อง โดยที่ผมยังสลัดไอ้เวย์ไม่หลุด...
.
.
.

'คงอย่างลื้อมังพวกธาตุฟาย ยยยยยยยย ...อาน้า  ดื้อด้าง  บ้าบอ  มุทะลุ  พวกสุดโต่ง  เพื่องที่คบก็ดีๆทั้งนั้ง ...ลื้อเลือกได้ดี ....วังไหนจาพากังไปฉิบหัยก็ บอกม่าล่วงหน้าด้วยน้า ม่าจาได้ทำจายยยยยย'

'อาน้า....ก่องม่าตาย ลื้อช่วยหาอะไรดีๆ มาใกล้ๆตัวลื้อทีได้มาย? ม่าจะได้ตายตาหลับ'

'อาน้า...ลื้อยังไม่กลับหอหรอ?.....อั้วคิกถึงอาลู่.....'

'ก็ลื้อเป็งเพื่องอาลู่....ลื้อก็พาอาลู่มาหาอั้วสิ....'
.
.
.
.

ผมไม่เสี่ยงกับไอ้ซิว...และไม่คิดฝากความหวังไว้ที่ไอ้ก้อง เพราะถ้าไอ้ซิวมันหลุดจากไอ้ก้องไปได้ ทุกอย่างก็จบ ...
.
.
.และผมก็ไม่ยอมให้มันจบ!!!!!!

'อั๊วเป็นยิ่งกว่าเพื่อนไอ้ดิวอีกม่า...ม่าวางใจเถอะ ..อั๊วจะพาดิวมันกลับไปหาม่าเอง !!!'

.
.
.
.

ผมเร่งเครื่อง จนแซงไอ้เวย์ไปได้ ...แต่ติดอยู่ที่ไอ้ซิวที่ยังเบียดเลนส์อยู่กับไอ้ก้อง ... เสียงไอ้วิทย์เร่งเครื่องรถเก๋ง ส่งสัญญาณ ...ตอนไอ้ก้องกระแทกด้านข้างรถเข้ากับไอ้ซิว ชั่วเสี้ยวนาทีที่ไอ้ก้องมันหลุดออกจากเลนส์มันก็ดีดตัวออกมา

ไอ้ฟรอส์ทบีบแตรรถเตือนสติผมทันทีก่อนที่ไอ้ซิวจะเร่งบิดให้ขึ้นรอบเพื่อแซงไอ้ก้อง.........
..
.
.
.
.
.
.
'... จะเป็นตายร้ายดียังไงก็ช่างมึง แต่อย่ามาตายสนามนี้ หน้าที่มึงคือวิ่งให้ชนะ ...มึงจะวิ่งยังไงก็ช่างมึงถ้าเข้าเส้นชัยได้กูอนุญาติให้ตาย...'

....นั่นเป็นหน้าที่ของไอ้ก้อง .....

ส่วนหน้าที่ของผมคือ ....
..
.
.
.
'ทำทุกวิถีทาง.....ไม่ให้คนอื่นนอกจากไอ้ก้อง เข้าเส้นชัย ......'

.
.
.
.





'เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!

โครมมมมมมมมมม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!'







***




ชายซีกโครง เจ็บจนจุก ผมไอจนเหมือนปอดมันจะทะลุออกมา เสียงไซเรน ดังก้องไปหมดเลย ....กลิ่นน้ำมันกับกลิ่นควันไฟก็คลุ้งไปหมด ...ดีที่ยังไม่ตาย ....หัวยังมึนๆอยู่ตอนมันฟาดเข้ากับพื้นถนน..แต่ไม่แรงมากเพราะรู้ตัวว่าจะต้องล้ม ผมเลยเซฟๆตัวเองไว้ก่อน ที่เหลือก็พึ่งดวงล้วนๆ พึ่งดวงให้ตอนล้ม รถไอ้ซิวกับรถไอ้เวย์ไม่ล้มไถลมาอัดเข้ากับตัวผม ...ทุกอย่างแม่งโคตรเร็ว รู้สึกตัวอีกทีผมก็นอนวัดพื้นอยู่ข้างสนามแล้ว ..ขาขยับไม่ได้ สงสัยแม่งจะหัก... คอเคล็ดนิดหน่อย ดีที่ยังไม่หมุนได้รอบ...
.
.
.
ความเป็นกับความตายมันอยู่ห่างกันแค่เส้นด้ายบางๆ ...
.
.
.
ขอบคุณพระเจ้าที่ผมอยู่ด้านที่ยังมีชีวิต ...
.
.
.
ขอบคุณที่ปล่อยให้ผมได้มีโอกาสเห็นหน้าไอ้ดิวอีกครั้ง ...
.
.
.



***




.
.
.


"อั๊วบอกแล้วว่า 'เหล็กหุ้มเนื้อ'...  สี่หมื่นแปด ไม่รวมค่าห้อง.. กับไอ้ค่าเข้าเฝือกด้ามซีกโครงให้หลานอย่างลื้อ...สำนึกบุญคุงอั๊วให้มากๆด้วยนาอาน้า....อั๊วไม่ได้บอกป๊าลือ...ชาน้านก็ลันล้าต่อไปได้ ...แต่อย่าเข้าบ้านถ้ายังไม่เอาเฝือกออก...เข้าจายยยยย?"

อาม่าตามมาบ่นถึงหอ ในวันที่ผมกลับมาถึงกรุงเทพฯ  ... ม่าให้ผมมาอยู่หอจนกว่าจะเอาเฝือกออกไม่งั้นคงตายเพราะโดนป๊ากับพวกพี่ชายกระทืบ ....ของกินของใช้ ม่าซื้อใส่ตู้ไว้ให้ทั้งหมด ..มีแค่ผมที่นอนนิ่งเข้าเฝือกเกือบขยับไม่ได้
..
...ไอ้ฟรอส์ท แม่มันลากกลับบ้านไป ผมมารู้ทีหลังว่ามันแอบไปฟ้องแม่มัน ว่าลูกน้องพ่อ มีเรื่องกับพวกผม หลังจากแข่งผมไม่ค่อยได้สติ รู้ตัวอีกทีก็อยู่โรงพยาบาบาลแล้ว เลยไม่เห็นว่า แม่มันเอาลูกน้องมารื้อสนามกับแจ้งความจับเรื่องเปิดอู่ยำรถเถื่อน 

...ไอ้วิทย์ ซวยน้อยหน่อย แค่โดนตำรวจจับ พอทางบ้านมันรู้ ไอ้วิทย์เลยโดนพ่อกับแม่มันจับส่งไปเรียนซัมเมอร์ที่บ้านน้า ประเทศอะไรก็ไม่รู้ เอาเป็นว่าตอนนี้เท้ามันคงไม่ได้เหยียบแผ่นดินไทยอีกหลายเดือน...

...ไอ้ก้องไม่ต้องพูดถึง เหี้ยนี่คดีเยอะ พอทางบ้านรู้เรื่อง พ่อมันก็ทิ้งแม่เลี้ยงมารับตัวมันไปฝากบ้านญาติทันที...เห็นมันบ่นอุบต่อรองกับพ่อมันอยู่สองสามคำถึงได้ก้าวขึ้นรถพ่อมันไป ...
..
.
.

แล้วก็ไอ้ดิว....
.
.
.

ผมยังไม่เห็นหัวมันเลยนับจากวันที่ ผมแกล้งล้มจนกวาดรถไอ้ซิวกับไอ้เวย์ให้ล้มไปด้วยในสนามแข่ง...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.


"เป็นหนอนดักแด้ไปแล้ว อาน้าของอั๊ว...."

"...."

"...หนอนดักแด้ทำหน้าเป็งตูดอีกต่างหาก...เบื่อไหมล่า? นอนนิ่งๆไปอีกเดือนแล้วกาน...นอนเยอะๆ คิกเยอะๆ คราวหลังจะทำอาราย ก็ใช้หัวให้มางถูกทาง ..หัวใช้คิก คิกๆๆๆ ไม่ใช่ช้ายโหม่งพื้น..."

"...ม่า...อย่าบ่นได้ป่ะ? ผมเจ็บนะไม่ใช่ม่าเจ็บ...นี่หลานนะ สงสารหน่อยสิครับไม่ใช่ บ่น...ม่าบ่นๆๆๆ...แล้วผมจะหายเร็วขึ้นหรือไง?"

"...ชิ...งั้นม่ากลับแล้ว นอนตายไปเลยปาย..."

"...ตลกน่า...ม่าจะทิ้งผมจริงๆอะ? เพื่อนผมไม่มีใครอยู่เลยนะม่า...อยู่คนเดียวผมก็ตายดิ "

"...ไม่ตายหรอก...อั๊วหาคนมาดูแลลื้อให้แล้ว....อาคำหล้าอีก็ยังว่าง...เดี๋ยวอั๊วเรียกอาคำหล้ามาก็ได้ ..."
.
.
.
"ไม่เอาอะม่า...ผมเป็นผู้ชายนะ!"

"สะดีด..สะดิ้งเข้าปาย....รักนวลสงวนตัวเหลือเกินหลานอั๋ว...ทีแข่งรถพานเกือบจะเสียชีวิต ทำไมลื้อไม่คิดสะดีดสะดิ้งอย่างนี้บ้างอาน้า??"

"...."

"คิกซะบ้างอาน้า... คิกให้อั๊วตายก่องลื้อ ....แบบตาหลับ....หรือจะให้อั๊วตายทั้งเป็น ตอนมองศพลื้อในโลงอาน้า.....ลื้อใช้สมองลื้อคิดด้วยน้า...คิกแล้วก็สำนึกด้วยว่าลื้อจะต้องทำอาราย..."

"..ม่า..."

"ม่ายต้องมารงมาร้อง....เดี๋ยวคนเฝ้าลื้อมาเห็นจะเสียคาแนนเปล่าๆ เก็บน้ำตาลื้อไว้ร้องไห้หน้าโลงอั๊วดีกว่า...แต่คงอีกหลายปี...หรือถ้าจะตอบแทนบุญคุงอั๊วตอนนี้ ...
.
.
.
.
.
คืนนี้ก็ตั้งใจหน่อย ....ไร้น้ำยาแบบลื้อ อั๊วให้เดือนหนึ่งเลย ... ทำหลานสาวให้อั๊วให้ได้น้า..."
.
.
 
ประโยคหลังม่ากระซิบกับผม ก่อน จะเรียก ดิวให้เดินเข้ามาพร้อมกระถางต้นส้ม ...
.
.
.

"...ต้นส้มเยี่ยมไข้...ตั้งไว้ที่ระเบียงก็ได้ อาลู่ แหม.... ต้องลำบากลื้ออีกแล้วนะ ..อั๊วลาเกรงจายจริงๆ ...อาน้า...อั๊วขอทางบ้านอาลู่ให้แล้ว ...จ้างอาลู่มาเฝ้าลื้อเดือนหนึ่ง ...ทำตัวดีๆน่า...อาหลานร๊ากกกกกกกกกกก...."








ผมไม่รู้ว่ามันจะเหมือนที่ม่าหวังไหม ? เพราะผมนอนเป็นดักแด้ อยู่อย่างนี้ไง เลยไม่รู้ว่า ที่ม่าให้ดิวมาดูแล ม่าห่วงผมจริงๆ หรือต้องการทรมานให้ผมเข็ดหลาบกันแน่ ....


'ม่าอ่ะ!!!!!!!!!!!!!!'

[Inthefathername]

อั้ยยะ มาแอบส่อง แล้วมาเจอของเด็ดพอดี
ขอไปอ่านก่อน เดี๋ยวมาเม้นท์อีกที ^^
.
.
.
อ่านจบแล้ว นะโครตใจอ่ะ ยอมล้มกวาดพวกนั้น สุดยอด!!
แต่ที่ได้ใจกว่า นี่น่าจะเป็น "อาม่า" ได้ใจแฟนคลับมาก /ยกป้ายไฟเชียร์

ปล. ฟรอสท์ ตอนนี้ดูอบอุ่นอ่ะ กรี๊ดดดด.. แพ้ผู้ชายอบอุ่นในมาดเถื่อนสถุน (เอิ่ม -__-")
ปลล. รออ่านต่อไปนะตัวเอง เค้ามาส่องทุกวัน วันละหลายๆ ครั้งเลยนะฮว๊าฟฟฟ ^^

[NewYearzz]

เอาจริงๆนะ อ่านเรื่องนี้แล้วมองไม่เห็นข้อเสียของหมาป่าตัวไหนเลย

เห็นแต่ความรักอย่างจริงใจที่มอบให้ดิวตามแบบฉบับของแต่ละคนเท่านั้น

ไม่สิ ยังเหลือหมาป่าอีกตัวนึง


รอหมาป่าตัวสุดท้ายครับ 

อ่อ บวกๆๆ บวกไปกี่ทีแล้วไม่แน่ใจแต่จะบวกอีก 

[phasau]

ชอบหมาป่าทุกตัวเลย
ถึงร้ายก็รัก เถื่อนยังไงก็ยังน่ารัก
อิจฉาดิวจริงๆ หึหึ

ตอนนี้นะนี่มีโอกาสทำคะแนนเยอะนะ
คนอื่นถูกเรียกกลับบ้าน ไปนู่นไปนี่
ตัวเองมีดิวมาเฝ้า ปั๊มลูกสาวให้อาม่าให้ได้นะ 5555


ปล.นักเขียนจะมาต่ออีกรึป่าวอ่ะคะ อยากอ่านต่อจัง เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[Syncronously]

หลานอาม่าสะดีดสะดิ้งมาก 555555 
โอ้ยยยย หยุดยิ้มไม่ได้จริงๆ ปลื้มดักแด้น้อยที่สุด

พักนี้เข้ามาดูบ่อยมาก วันละสองรอบสามรอบได้ 

[PEAK]

ขอบคุณครับ

ผมชอบมากครับ 

อยากให้มาต่ออีกนะครับ 

[KARMI]

ม่าเอาคืนได้โหดร้ายมาก 555

รอตอนต่อไปค่ะ

[imissyou]

อยู่กันสองต่อสองเดือนนึงเลยน๊า 

[gumrai3]

เป็นดักแด้เเล้วจะปั้มหลานยังไงละอาม่า  ฮ่าๆ