หัวข้อ: ลูกแกะสีขาวตัวสุดท้าย [Invisibile]

[$VAN$]

สงสัยก้องอยากให้ดิวพี้ด้วยกัน กะว่ารมยาใส่เผื่อจะติดใจ
ไม่ทันคิดว่าจะร้ายแรง

[Syncronously]

ุลุ้นเรื่องนี้มาก เมื่อคืนเก็บเอาไปฝันเลย
ฝันว่าอ่านข้ามไปตอนนึง ตอนเปิดมาเจอที่อ่านข้ามไปนี่ดีใจมาก เพราะมีอะไรให้อ่านแล้ว 555

[akiko]

สนุกอะ ลูกแกะดิวน่ารัก อยากอ่านของทุกคนต่อ

[mutyamania]

รักของหมาก้องออกจะวิปริตวิปลาสอย่างบอกไม่ถูก  ดาร์คมาก  ว่าแต่ใครมาช่วยดิวแว๊  สนุกดีนะคุณ  อยากให้เป็นเรื่องยาวมาก ๆเลย

[Syncronously]

ผมกับก้องมาต่อไวๆน้า รออยู่ ><

[k_roro]

ชอบๆๆๆ

อยากอ่านหมดทุกคนเลย ชอบพล๊อตเรื่องนี้มาก!!!

[obab]

รอตอนต่อไปอยู่นะคะ

[Prince-Faluke]

มาต่อเถอะคร้าบ  อยากอ่านมว้าก

[Inthefathername]

เข้ามาบอกว่า... ยังรออยู่นะ!!!!

[PandP]

ดิวยังไม่ฟื้นอีกเหรอคะ? ฮี่ๆๆ

[Zitraphat]

กรุ่นกลิ่น.......กัญชา [ผมกับก้อง-จบ]





“ปลูกง่ายๆ แค่เตรียมดิน โรยเมล็ด รดน้ำ แล้วก็รอ...ทาด้า! จากนั้นเราก็จะได้สมุนไพรสีเขียวสบายตา....”

ผมลองทวนประโยคนี้กับทำตามทุกขั้นตอน แต่ผลที่ได้กลับมาถ้าใบมันไม่เขียวแล้วเปลี่ยนเป็นเหลือง จากนั้นก็เฉาตาย มันก็จะจบที่มันโตขึ้นมาเป็นตัวผู้...แล้วก็รากเน่า...เหี่ยวไป....ทำไม ไม่เหมือนที่ ใครบางคนปลูกนะ ทั้งๆที่ผมก็ทำเหมือนคนๆนั้นทุกอย่าง ... หรือของบางอย่าง...มันเหมาะสำหรับคนบางคน?
สมุนไพรใบเขียวในกระถาง...มันตายไปแล้ว…เนื้อ...มันตายไปแล้ว...
ตายไปตั้งแต่ที่คนปลูกมันเข้าโรงพยาบาล...ขนาดต้นไม้ที่มันรักที่สุด ผมยังรักษาเอาไว้ไม่ได้ ทำไม่ได้แม้แต่จะปลูกมันขึ้นมาใหม่...
กระถางว่างเปล่า ว่างพอๆกับสมองผม
ผม...ทำอะไรลงไป?

‘....บัวบังคม....กลับบ้านกัน.....’

ประโยคนั้น ผมเคยพูดทุกเย็น หาเรื่องไปรับมันทุกเย็น ....แต่ตอนนี้คงไม่ต้องแล้ว ไม่มีมันคนนั้นที่รอผมอีกแล้ว กี่วันแล้วที่มันไม่กลับมา ไม่รู้สิ ไม่ได้จำ สมองผมโล่งไปหมด  ไม่รู้ว่าพี้อะไรไปบ้าง ทุกอย่างมันยำกันไปหมด ...
.... ห้องมันหมุนไปหมด ไม่มีบัวสักคน ห้องมันก็เป็นแค่ห้อง จริงๆ  ไอ้สัดสามตัวเพื่อนผมไม่เข้ามาที่ห้องหรอก ถ้าบัวมันไม่อยู่  ยิ่งหยุดยาวแบบนี้  ไอ้นะคงไปแข่งรถ  ไอ้ฟรอส์ท กับไอ้วิทย์ ไม่อยู่ผับก็คงอยู่สนามแข่งเหมือนกัน 
ไม่อยากไปสนาม....ไม่อยากให้คนอื่นซ้อนท้ายรถนอกจากไอ้บัว ....
เมื่อไหร่จะกลับสักที โรงพยาบาลมันมีอะไรดี ?
หรือพยาบาลสวยวะ?
พยาบาลมันคงสวยจนทำให้ไอ้บัวลืมผม ....ลืมทุกอย่างเลย.....ไอ้บัวมันขี้ลืม...
มันลืมไปได้ไงว่าผมรอมันทุกเย็น  รอให้มันกลับห้องด้วยกัน....รอให้มันเปียกฝนด้วยกันถ้าฝนตก ....
ปวดหัวอีกแล้วสิ ....แย่จัง....ทุกอย่างมันลอยๆไปหมด ....หมุน..หมุน ....หมุนเหมือนลูกโป่ง ลอยสูงขึ้นไปอีก ....มากกว่านี้อีก ควันสีขาวลอยเต็มไปหมดเลย ....ทั่วห้องเลย ....
....ลอยเหมือนไอ้บัวเลย ....มันเหมือนควัน ....ควันที่ จับไม่ได้ .... ถึงมันอยู่ตรงหน้า..ก็กอดมันไม่ได้ ...กำมือให้แน่นแค่ไหน แบออกมามันก็หายไป....หายไปทั้งหมด ...ผมได้ แต่หัวเราะให้ตัวเอง ....ไอ้บัวไม่เคยสนใจผมเลย ไม่เคยเลย ไม่เคย....ทั้งๆที่ผมใกล้มันมากกว่าใครแท้ๆ แต่ไม่เคยเลยที่มันจะมองแค่ผม ...

"...กลับมาสักทีดิ..ไอ้ขี้ลืม....กูคิดถึงมึงนะ.....กลับมาสักที...."

ไม่รู้เหมือนกันว่าผมเพ้อกับอะไร ....กับควันที่เพิ่งพ่นออกไป หรือเพ้อกับอากาศที่ลอยเอื่อย ฝนลงเม็ดอีกแล้ว ....ห้องมันโล่งไปไหม? ไม่มีไอ้บัว มันเหมือนไม่มีอะไรเลย ไม่มีคน...ที่รอให้ผมไปรับ ....ไม่มีคนที่กอดเอวผมแน่น ตอนรถมันเร่งความเร็ว ...ไม่มีใครให้แกล้ง....
...
......ไม่มีคนดูแล ต้นเนื้อ.....ไม่มีอะไรเลย....
....
มีแต่..ฝน..ที่โคตรหนาว.......
ผมฉีดเหี้ยอะไรไม่รู้เข้าเส้น .....โคตรชำนาญเลย....แค่เข็มเดียวกับเนื้อ....ที่ปนกันมั่ว มันจะทำให้ผมลืมได้หรือเปล่า?
ลืมให้หมด ลืมเหมือนที่คนอื่นลืมผม ....ป๋ากับม้า ก็ขี้ลืม ....ลืมทุกอย่างเลย ลืมลูกคนนี้ไปแล้ว ป๋าเหี้ย ....พากระหรี่เข้าบ้าน  กูเป็นลูกแท้ๆ ยังไม่เชื่อกูอีก ...อีนั่นมันร่าน ...มันเข้ามาหากูเอง ...ไอ้เหี้ย...กูลูกมึงนะ ทำไมมึงเชื่อมัน? กูเป็นลูกมึงนะ เชื่อกูสิ เชื่อกูเหมือนที่ไอ้บัวมันเชื่อกูสิ....ไม่มีใครแล้ว ไม่มีใครเชื่อกูสักคน ...
...
.......ไม่มีไอ้บัวสักคน ทำไมมันหนาว ขนาดนี้ ...?
บัว...ไม่ชอบกู...หรือไม่ชอบบุหรี่......กูสอนให้มึงสูบก็ได้ ......จะสอนจนกว่ามึงจะสูบได้ ....
แล้วมึงจะได้อยู่ใกล้ๆกูตลอด ..... ไม่ต้องเดินหนีอีก ....

‘ไม่เป็นไร..’

ปากซีดๆของมันขยับบอกผมอย่างนั้น ....ไม่เป็นไรเหี้ยอะไร !
ถ้าไม่เป็นอะไรจริงๆ ทำไมมึงต้องเข้าโรงพยาบาล?  …เพราะกูอีกแล้ว? เพราะกูคนเดียว....เหมือนตอนนั้นอีกแล้ว .....เพราะกูม้าถึงได้กินยาฆ่าตัวตาย ....เพราะกูมันชั่ว ป๋าถึงได้ไปหาอีกระหรี่นั่น  ....เพราะกูทั้งหมด ....
....
.............ม้า.....ลืมกูแล้ว   ทิ้งกูทุกคนเลย ทุกคน ไม่มีใครอยู่ข้างกูสักคน ....
..
กูหัวเราะแล้วทำไม ? กูยิ้มแล้วทำไม? กูเศร้าไม่เป็นหรือไง ไอ้สัตว์ ....กูก็คนนะ ..
เห็นกูบ้างสิ...มองกูบ้างสิ ..
....มึงก็อีกตัว ไอ้เหี้ย บัว ....
...มึงกลับมาหากูสักทีสิ ..
...............กลับมาสักทีสิไอ้เหี้ยดิว !!!!...กูหนาว!!! กูไม่อยากอยู่คนเดียวอย่างนี้ ...ไอ้สัตว์กลับมาสักทีสิ!!!!!
………….
…





ห้องมันโล่งไป........
.... โล่งจนน่ากลัว.......  ไม่มีอะไรแล้ว ....
ไม่มีอะไรทั้งนั้น ......ทุกอย่าง...มันแค่ควันที่ลอยไป .....หาย...ไปทั้งหมดแล้ว ....
......ไม่มีอีกแล้ว..........

...”ดิว.....กลับมาหากูนะ....”

…..
..











“จะให้กลับมายังไงล่ะ? เราไม่ได้ไปไหน ....สักหน่อย....”

“??!!”

“เหม็นกลิ่นเนื้อ....อย่าอาละวาดนะ...เราเก็บพวกของๆนายใส่ถุงหมดแล้ว....ไม่ได้ทิ้งหรอก..แต่ไม่ชอบ...ไม่อยากให้เล่นยาอีก....”

ผมมองมันที่พล่ามพูดอะไรออกมาก็ไม่รู้ ...ห้องมันโล่งไปหมด ....พื้นทีมีแค่ผมที่นอนหนุนบนตักมัน ที่นอนถูก ยกพิงกับผนังห้อง  ...ลมเย็นๆพัดเข้ามา มันไม่หนาวเหมือนที่เคยรู้สึก แต่มันอุ่นประหลาดๆ

“ขอโทษ....”

“ไม่เป็นไร...”

“เพราะกูมึงถึงได้เข้าโรงพยาบาล...”

“ไม่เป็นไร คิดมาก...”

“ไม่เป็นไร เหี้ยมึงดิ กูเห็นมึง...”

“เราแพ้แค่กลิ่นกับควัน ...แค่นิดเดียวล่ะ คอมันปรับไม่ทัน ...แต่พอมันลงไปได้สักพักก็ปรับตัวได้แล้ว.....”

“มึงจะตาย...กูเห็น ...”

“ไม่ตายหรอก ...บอกแล้วแค่เกือบๆ ...ฤทธิ์กัญชามันช่วยไว้ ...มันมีสารขยายหลอดลม...ไม่ตายหรอก...คิดมาก”

“แล้วทำไม ไม่กลับมา...”

“...ไม่อยากเห็นก้องพี้ยา...ขี้เกียจเก็บ...เลยให้พวกสามคนนั่นช่วยเก็บบ้าง....แต่คิดผิด ไม่เห็นมีใครช่วยเก็บห้องเลย”

“...ถ้ากูเลิกพี้ยา ....มึงจะอยู่ห้องตลอดไหม?”

“กล้าหักดิบหรอ? ทรมานนะ”

“กูถามว่าถ้ากูเลิกมึงจะอยู่กับกูไหม?”

“....กล้าเลิกไหมล่ะ?”

“กล้าอยู่กับกูไหมล่ะ?”

“.......หยุดยาวเหลืออีกสามวัน....ลองดูไหม?”

“....ถ้ามึงอยู่กับกู.....ไอ้ที่มึงเก็บใส่ถุง .....มึงทิ้งได้เลย...”

“ปากดี....”

“มึงก็เคยลองแล้วนี่น่า....ปากกูอะ? ลองอีกครั้งไหม?”

“ถ้าเลิกได้ในสองวันนี้จะลองดูอีกครั้ง”

มันพูดยิ้มๆ ติดตลก...ส่วนผม ได้แต่อาศัยช่วงที่มันเผลอ โน้มคอมันลงมาจูบ.....

“กูขอมัดจำไว้ก่อน......กูพูดจริงนะ ดิว...”

....ฝนตกลงมาอีกแล้ว.....ท่าจะตกหนักด้วยสิ ผมยังนอนนิ่งอยู่บนตักมัน....มันไม่ได้พูดอะไรต่อทั้งนั้น ....
...อีกสองวันที่เราจะผ่านไปด้วยกัน ...ผมไม่รู้ว่ามันจะทรมานนรกแค่ไหน....
ขอแค่มีมันเดินข้างๆ ....นรกก็นรกเถอะ ....มันคงไม่ทรมานเหมือนเดินลำพังบนสวรรค์หรอก...

“ดิว....ต้นเนื้อมันตายไปแล้ว.....”

“จะให้ปลูกใหม่ไหม?...”

“......ไม่ต้องดีกว่า....แค่กูมีมึงอยู่ใกล้ๆ ....กูจะให้มึงปลูกตอนไหนก็ได้ ....แต่คงไม่ใช่ตอนนี้หรอก.....”

 

[Onlymin]

'รัก'  เปลี่ยนแปลงทุกอย่างได้จริงเหรอ ??

ความรัก มีพลังขนาดนั้นเชียวหรือ....


เวลาเท่านั้น...ที่จะตอบได้...และเราจะผ่านมันไปด้วยกัน

 ก้อง-ดิว

[roseen]

 

[Inthefathername]

เข้ามาส่องทุกวัน... วันนี้เห็นมาต่อแล้ว "ดีใจจนแทบน้ำตาไหล"

แต่!!!....ทำไมทำกันอย่างนี้ล่ะพี่น้องคร้าบบบบ มันค้างนะคร้าบบบบ!! 

ถ้าเค้านอนไม่หลับ กินข้าวไม่ลง น้ำหนักลด จะโทษคุณคนเขียนนี่แหละ ฮือๆ   

รีบมาต่อเลยนะ เค้าติดเรื่องนี้งอมแงมอ่ะ ถ้าไม่มาต่อไวๆ จะแช่งให้ท้องผูก ตดไม่ออกจริงๆ ด้วยนะ

ปล. หนูดิว สู้ๆ นะลูก ป้ายกป้ายไฟเชียร์

[Tassanee]

โฮ่ะ ๆ  รอตอนต่อๆ ไปค่ะ

[imissyou]

อิชั้นเมาเคลิ้ม จำชื่อตัวละครผิดแน่ ๆ นะคะนะ 

[Running]

ไอย๊ะ!!!! คราวนี้ก้องจะหักดิบ
ดิวเปนเเรงบันดาลใจเลยนะนี่ ^^
มันคือพลังแห่งรัก 555
รอลุ้นครับ ก้องคงผ่านมันไปได้น่ะ 

[Syncronously]

กรี๊ดดดดดด ก้องกับดิววว
ดีใจจังที่วันนี้เปิดมาเช็คแล้วอัพ ตอนแรกจะไม่เข้ามาแล้วเห็นตอนเช้ายังนิ่งๆอยู่

ติดงอมแงมเลยเรื่องนี้ TT อัพอีกนะคะ

[Zitraphat]

เขียนตอนนี้แล้วร้องไห้....ไม่รู้ดิ ทุกอย่างมันเหมือนควันกัญชา มันลอยไปหมดเลย จับอะไรไม่ได้สักอย่าง รู้สึกได้ แต่สัมผัสไม่ได้ มีความสุข บนความเลื่อนลอย รอคอย...ละก็หวังว่าสักวัน เธอจะกลับมา ...ทั้งๆทีเธอไม่เคยจากไปไหนเลย......

[PandP]

เข้าใจอารมณ์ก้องเลยอ่ะ เหมือนจะชัดแต่ก็ไม่ชัด
แต่พอคิดว่าไม่ใช่ ข้างในมันก็ยังรีๆรอๆ
'เผื่อ'ว่าจะใช่ มันทั้งอึดอัด ทั้งว่างๆโล่งๆ
เหมือนอารมณ์ช่วงพ่นควันบุหรี่อ่ะเนอะ
ซ่านๆวูบนึง แล้วก็ว่างเปล่าเหมือนเดิม

[Zitraphat]

Intro   

ของพนัน.... [นะกับผม]




.....
.
.
.
...

.."กูไม่ใช่มอ'ไซค์รับจ้าง รถกูเลือกคนซ้อน..."

.....
..
.

...............
.
"มึงนั่งเฉยๆไอ้ดิว....กับคนอื่น...กูไม่รู้....แต่กับมึง....กูจะไม่เสียมึงให้ใครแน่....."
..
.................
.
..
ถึงนะจะพูดอย่างนั้น ...แต่ผมเองก็รู้ดี....มันไม่มีคำว่าแน่นอนหรอก.... ในสนามแข่ง...
มันมีแต่คำว่า 'แพ้' กับ 'ชนะ'
....
.
.
คำที่ไม่ว่าใครก็กำหนดไม่ได้........







....

[Tassanee]

กรี๊ดดดดดดดดดด  รอนะคะ  รอ....ตอนต่อไป จุ๊บบบบ ให้กำลังใจคนแต่งค่ะ 
อย่าลืมมาต่อไวๆ นะคะ

[akiko]

นับถือก้องเลย     จะหักดิบเลิกยา โดนมีดิวเป็นของรางวัลล่อใจ
พ่อแม่ก้องนี้ต้องยกความดีให้ดิวนะ ที่เสียสละตัวเองเพื่อให้ก้องกลับตัวกลับใจ

ถือว่าดิวได้บุญใหญ่ แต่ต้องเกือบตายนี่คุ้มละ

อยากอ่านต่อ มากๆๆ มาต่ออีกนะึคะ
 

[imissyou]

อ่า.. โดนเป็นของพนันด้วย 

[KARMI]

ชอบดิวจัง รอตอนต่อไปเสมอนะค่ะเป็นกำลังใจให้ 

[zabzebra]

ก้องได้แค่จูบเองนะพี่น้องคร๊าบบบ 

วิทย์ได้แค่กอด แล้วนะ จะได้แค่ไหนครับเนี่ยยยย หรือ ฟรอทจะได้กำไรสุด อยากรู้ตอนจบมากมายย 

อารมณ์ค้างมากค่ะ ชอบมากเลยแนวแบบนี้ ถ้าเป็นแบบนี้ จะ 4p ก็อ่านนะ น่ารักอ่ะ ดิวน่ารักมากเลยงิ

[Inthefathername]

รออ่านตอน "นะ" ต่อ ... มาไวๆ นะ รออ่านอยู่จ้า

ปล. คู่ก้องจบแล้วเหรอคะ?? อยากให้มีต่ออีกนิดอ่ะ แบบได้ deep kiss อีกทีหลังเลิกยา อิๆ
แต่จบอย่างนี้ก็โอค่ะ เพราะสุดท้ายยังไงก้องก็หักดิบเพื่อดิวได้อยู่ดีเนาะ   

[mutyamania]

ถึงจะจบเท่ห์  แต่ยังหวัง 5P อยู่น่ะ....

[ryokijung]

 :m3:ชอบอ่ะสมกับที่ลอยคอ เอ้ย! รอคอย

[ร้ายนะครับ]

นะ^^