ตอนที่217 ตอนพิเศษ โดนวางยา (วันเกิดไอ้นัด)
สวัสดี คราบบบบบบบบบบ ทุกคนนนนนนนน
ห่างหายไปนาน 5555
วันนี้ขอมาต่อนิดนึงนะ เอาตามเวลาเลยแล้วกัน ได้เวลาแค่ไหน ยาวแค่นั้นนะ
555555
@ the mall thapra
14/08/56 5.54 p.m
วันนั้น ผมว่างเลยกะจะไปหา ซื้อของขวัญให้ไอ้นัด สักอย่างนึง (แต่จะว่าไปไอ้นัด มันไม่เหมาะกับของในห้างหรอก จิงๆนะ) แต่ก็เดินๆดูไปงั้นๆแหละ แอบมาด้วย เพราะ ไม่อยากให้มันรู้ กะว่าจะสไปร์มันซะหน่อย (งงๆ งงอะดิ surprise มัน 5555)
ติ๊ดๆ
......................ไม่ต้องซื้อของให้นะ..................
หือออออออออ เหมือนมีกุมารบอกมันเลย
ผมมองซ้าย มองขวา พยายามหามัน แต่ก็ไม่เจอ
เลยโทรหามัน แต่มันก็ไม่รับ
ผมก็เดิน ไปดูของกินมั้ง พวกขนมขบเขี้ยว
ตี๊ดๆ
.........................เอาองุ่นด้วยนะ......................
เอาอีกแล้ว ผมเริ่มระแวงแล้วนะเนี้ย
ตัดสินใจโทรไปอีกรอบ
มันก็ไม่รับ เหมือนเดิม
ผมเลยส่งข้อความไปหามันบ้าง
...................ถ้าเมิงไม่ออกมา นอนนอกบ้านนะ.....................
ไม่เกิน30วินาที
มันมาสะกิดข้างหลังผมเลย
“เมิงถอกกระ....(xx ขอโทษที คำหยาบไป แต่สำหรับพวกผม เรื่องปกติ 5555) มาทำอะไรถึงนี่ เมิงตามกรูทำไม”
“เค้าไม่ได้ตามนะเว้ย แค่เห็นแว๊บๆ คิดว่าเมียต้องนัดชู้มา เลยแอบตาม”
“เหร๋อ กรูไม่ใช่เมิงนะนัด”ผมชักสีหน้าใส่มัน
“โอ๋ๆ เค้าแซวเล่น”
“แล้วเมิงมาทำไม”
“เพื่อน มันพามาแหล่หญิง เลยมาเป็นเพื่อนมัน”
“ไหนเพื่อนเมิง”
“หิ้ว หญิงไปแล้ว”
“ง่ายขนาดนั้นเชียว”
“โถ่ ทำอย่างกับไม่เคย เห็นหน้าไอ้มอสเนอะ หล่อเชี่ยๆขนาดนั้น มันไม่ต้องทำอะไร ก็มีคนเข้ามาหามัน”ใช่ ไอ้มอส เพื่อนมันที่เป็นลูกครึ่งอะ สูง ขาว หุ่นเปรี๊ยยย มาก
“ไอ้มอส กรูว่ามันหาดีๆกว่านี้ได้เยอะนะ ทำไมมันมาหาเอาสก็อยวะ”
“ก็ไม่รู้มัน มันไม่จิงจังอะไรกับใครหรอก แค่คบเล่นๆไปเรื่อยละมัน”
“แล้วเมิง ได้กี่คน”
“เอาองุ่น ส้มด้วยนะ”
“เมิงอย่าเปลี่ยนเรื่องนัด”
“ป๊าวนะ เค้าไม่ได้เปลี่ยนเรื่อง เค้าพูดจิง”
“พูดจิง เรื่อง”
“เรื่อง อยากกินองุ่นไง”
เพี๊ยยยยยยย!!!!!
กลางกะบาลเกรียนๆไปทีนึง
“โห ตบมาได้ อายคนมองนะเนี้ย”
“อายเป็นด้วย”
“นิดนึง”
“สรุปไง”
“ไม่มี เค้าไม่เล่นด้วย”
“แน่ใจ”
“แน่ แต่ก็มีขอเบอร์เค้าด้วย”
“แล้ว?????”
“ก็ให้ (เพี๊ยยยย อีกที)โอ้ย เจ็บ ฟังก่อนดิ”
“ก็เมิงหยุดพูดทำไมละ”
“เค้าให้เบอร์ตัวเองไปอะ คอยดูดิ คืนนี้เดี๋ยวก็โทรมา”
“เอ้า แล้วทำไม่ให้เบอร์เมิงไปละ”
“เอ้า จะเอาไงเนี้ย ให้ไปก็โดน ไม่ให้ก็โดน”
“เออๆๆ กรูผิดเอง”
“เลี้ยงข้าวเค้าเลยนะ”มันพูดอย่างกับทุกวันนี้มันซื้อกินเอง
“เออ ก็ได้ กินที่นี่เลยนะ จะได้ไม่ต้องกลับไปทำ”
“ก็ได้”
ได้ ผลไม้ ก็ไปหาข้าวกินในศูนย์อาหารนั้นแหละ อาหารตามสั่งคนละจาน(แต่ก็เบิล อีกคนละจาน)
รู้ทั้งรู้ว่าข้าวในห้างได้น้อย และกระเพาะใหญ่ก็ยังกินนะ 55555
“เออ ตัวเอง วันเกิดเค้าไปทะเลกันนะ”
“เออๆ ตามใจ เฮ้ย เดี๋ยวๆ มันไม่ใช่วันหยุดนิ”
“หยุดดิ วันตรงกับวันอาทิตย์ไง”
“หรอ”
“ไรวะ แค่นี้ลืม”
“ป่าว ไม่ได้ลืม แต่ลืมว่ามันตรงกับวันอะไร”
“นั้นแหละ งอนแล้ว ง้อด้วย”
“ถุย จะไปยังไง ที่ไหน กับใครบ้าง ค่าใช่จ่ายเท่าไร”
“โห เป็นชุด”
“ก็อยากรู้ นัด เราไม่มีตังเยอะขนาดนั้นนะ”
“ไม่เยอะหรอก”
“รถ ก็ยืม อาเพื่อน รถตู้ มันบอกจอดไว้เฉยๆ มันจะลืมให้ แต่เราเติมแก็สเอง”
“ไปกี่คน”
“เต็มรถ ละมั้ง ก็เพื่อน เค้าเยอะ”กูรู้ว่าเยอะ
“แล้วใครบ้างอะ”
“เพื่อนแว๊น เพื่อนมัธยม เพื่อน ตอนนี้”เออ ไม่น่าถามเลย เยอะจิงๆ
“ไปที่ไหน ไปกี่วัน”
“ ณ ตรงนี้ มันก็เป็นหน้าที่ของตัวเองแล้วละ เค้ามีหน้าที่แค่นี้”
“อ้าวววววว กรูเกี่ยวอะไร”
“เกี่ยวดิ มากด้วย”
“แล้วเพื่อนเมิงแต่ละจำพวกนี่ มันจะไม่ตีกันหรอวะ มันคนละขั่วกันเลยนะ”
“ไม่หรอก เพื่อนเค้า มันฟังเค้าอยู่หน่า”
“เออ ตามใจเมิงเหอะ แล้ววันจันทร์เมิงไม่ไปเรียนหรอ”
“ไม่อะ อาจารย์บอกว่าวันเกิดเค้า ให้หยุดได้”มีงี้ด้วย
“ห๊า เมิงบ้าปะเนี้ย”
ไม่บ้าหรอ ขาดเรียนเอา”
“เอาไอ้น้องไมค์ไปด้วยนะ”
“หืออออ เอาไปทำไม”
“เอาไปเหอะ สงสารมัน” ถ้าจำน้องไมค์ไม่ได้ กลับไปอ่าน ตอนที่206 ยิ่งใกล้...ยิ่งเจ็บ นะคับ ที่มันบอกว่าชู้ผม และปาโทรศัพท์ผมทิ้ง แต่ตอนนี้ เคลียร์กันแล้ว จบด้วยดี เพราะเห็นว่าเป็นพี่น้องร่วมสถาบัน
พอถึงบ้าน ก็หาข้อมูลเที่ยวทันที
“นัด เอาที่นี่ไม”
“ไหน”มันก็เดินมาดู
“ก็ได้”สรุป คือไปหัวหิน
“เออ ใครขับรถ”
“ขับกันเอง เหนื่อยก็เปลี่ยนกัน”
“อืม ไปเช้าเย็นกลับไม”
“ตลก มันไม่ได้บรรยากาศ”
“หึหึ” ได้ที่ไป แล้วก็หาที่พัก
“ตัวเอง เอาที่พักเป็นบ้าน นะ บังกะโลก็ดี เอาที่ไกลๆคนก็ดีนะ เดี๋ยวพวกนี้เสียงดังอายเกรงใจเค้า”
“อืม เหล้า ขวดเดียวพอนะ”
“บ้าแล้วเมียกรู คนเป็นสิบ”
“คนละเป็ก ก่อนนอนพอ เปลืองตัง”
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง เพื่อนเค้าช่วยกันออก”
“แล้วไป คืนเดียว อย่าเอาไปเยอะนะ”
“เออหน่า”
กว่าผมจะหาที่พักได้ ปาไปตี3 หาตั้งแต่2ทุ่ม
เพราะสเปค ที่ผมต้องการมันหายาก บ้านเดี่ยว รีสอร์ท เหรือบังกะโล , พักได้15คน , ราคาถูก ,ติดทะเล
ผมหาได้ก็โทรไปเลย แต่ไม่มีคนรับ (ใครจะบ้ามารับโทรศัพท์เมิงตอนตี3)
แต่สักพัก เค้าก็โทรกลับมา (ไอ้คนโทรกลับบ้ากว่า)
ผมก็จอง เป็นรีสอร์ท 1 หลัง ห่างจากชาวบ้าน หน่อย แบบนอนกับพื้น (ให้เค้าจัดการให้เพราะคนเยอะ) เค้าก็ทำให้ได้นะ จาก ราคา 4500 ลดเหลือ 4200 (ราคานี้ผมก็ขาสั่นเหลือนกันนะ แพง)เค้าบอกข้อหาโทรมาดึก เลยลดให้(เกี่ยวกันไม)
กะว่าจะหาที่กางเต็นท์นอน ก็ไม่ไหว เค้าบอกยุงเยอะ
แล้วตอน เช้าก็โอนเงินค่ามัดจำไป2000 แล้วก็โทรไปชวนไอ้น้องไมค์
มันหูตั้งเลย บอกอยากไปๆ(หวังว่าคงไม่ไปก่อเรื่องให้กรูนะ)
พอวันจิง รถตู้มารอที่หน้าคอนโดตั้งแต่6โมงเช้า
ทุกคนต้องมาขึ้นรถที่นี่ เพราะขี้เกียจไปรับ ใครเลทเกิน8โมง ตามไปเอง
เพื่อนมันก็ดีนะ(เรื่องกินเหล้า)
บริจาค เบียร์คนละลัง บางคนก็โซดา เหล้า (หึหึ)ช่วยกรูออกค่าที่พักบ้างก็ได้ กรูยิ่งไม่มีขนหน้าแข้งอยู่แล้ว ยิ่งไม่มีใหญ่เลย
7โมงครึ่งก็มากันครบ แล้วก็ต้องรีบเดินทาง เพราะ รปภ ยืนคุมไม่ห่างเลย กลัวก่อความวุ่นวายมั้ง
เพื่อนมันแต่ละจำพวก ตอนแรกๆก็จับกลุ่มคุยแต่จำพวกเดียวกัน พอขึ้นรถ ก็จูนเข้ากันได้ เฮฮาเลยละทีนี้ (จะไม่เฮฮาได้ไงละ คุยแต่เรื่องใต้สะดือทั้งนั้น ยิ่งมีแต่ตัวหื่นๆทั้งนั้น )
พอไปถึง ก็ติดต่อที่พักอะไรเรียบร้อย ก็ไปเก็บของกัน เปิดเข้าไปเป็นบังกะโล(เรียกว่าอะไรดีละ) เป็นห้องนั่งเล่น1ห้อง แล้วเป็นห้องนอนใหญ่ (เค้าบอกปกติจะเป็นเตียงเดี่ยวเตียง แต่ยกออกเป็นที่นอนปูกับพื้น หันเท้าเข้าหากัน พากันเอากระเป๋าไปจับจองที่นอนกันแล้วก็เดินดูรอบๆ
ผมไอ้นัด เพื่อนไอ้นัด อีก2คน และน้องไมค์ เดินไปเดินมาก็หิว ก็ซื้ออาหารทะเล และข้าว(สุกแล้ว เชื่อปะ ว่าซื้อยกหม้อ เลย 3หม้อ เค้าใจดีหุงใหม่ เอามาส่งให้ด้วย ต้มยำทะเล และก็ กุ้ง หอย หมึก ล้วก ) กลัวพวกมันไม่อิ่ม บอกเลขที่ห้องเสร็จ ไอ้พวกนั้นเดินกลับกันก่อน ผมกับไอ้นัด เดินเล่นกันอีกหน่อยก็พากันกลับ
ขากลับเจอร้านส้มตำ ชื่อร้าน “ป้าหวานหลายครก” สงสัยแตกหลายครก
ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไม เวลาคนไปทะเล ชอบกินส้มตำกัน ยกเว้นผมสั่งตำปูม้า อยากกินมากกกกก
เลยสั่งมา4ครก เผื่อ พวกที่เหลือด้วย
อยากบอกว่าปูสดมาก
พอได้ส้มตำก็ใส่ถ้วยโฟม แบนๆ 4อัน ถือคนละสอง
“เฮ้ย ๆ ตัวเองมันดิ้น” มันตะโกน ตามันจ้องจานส้มตำ
“อะไรดิ้น”
“ปู ๆ ปูดิ้น”บอกแล้วว่าปูมันสดมาก ขนาดฆ่ามันแล้วนะ ยังดิ้นเลย
“เออ มันสด เดินเร็วๆดิ”
“เฮ้ย ของตัวเอง มันจะเดินออกจากจานแล้ววางก่อนๆ”ปูที่มี2ขาของผมพยายามจะไต่ออกจากจาน
“ส่งสารมันวะ จะกล้ากินไมเนี้ย”ไอ้นัด เอาซ้อมเขี่ยเข้าที่แล้วก็บ่น
“ส่งสารทำไม ของกินเค้าไม่ให้สงสารหรอก ปะๆรีบเดิน”
พวกผมเดินเหมือนวิ่งเลย ตาก็จับจ้องจาน กลัวปูมันเดินออกอีก
เอาส้มตำ วางไว้แล้วไปเรียกพวกมัน ขึ้นมากินข้าว
ไอ้พวกนั้นก็เห่อทะเล โดดเล่นน้ำทะเลตั้งแต่ไม่ลงจากรถตู้(เว่อร์เนอะ)
“ หิวโว้ยยยยยยยยยย ขึ้นมาแดรกข้าว”ไอ้นัดตะโกนลงทะเล เรียกเพื่อนมัน ไม่ใช่แค่เพื่อนมันที่หัน เค้าหันมามองทั้งหาด รวมทั้งเรือประมงที่อยู่กลางทะเลยังหันมาเลย
ผมอายแทบมุดดินหนี เดินไปแอบดูมันห่างๆใต้ต้นไม้
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
พรุ่งนี้มาต่อนะคับ ไม่สัญญานะว่าจะมาจิงหรือป่าว
วันนี้เอาเเค่นี้ไปก่อน มารผจญ ต้องขอปราบมารก่อนนะ
จุฟๆฝันดี เห็นเลข บอกด้วยย
โพลล์
หัวข้อ: ก่อนอื่น ผมต้องขอโทษ ทุกคนด้วย ที่หายไป หลายปีเลย55555555555555 (อ่าน 3020091 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก