ตอนที่215 ชู้เมิงอ่อนวะ
ขอโทษที่หายไปไม่บอกคราบบบบ
เเต่ก็กลับมาเเล้ว นะ
ผมจะพยายาม หาเวลามาลงบ่อยๆนะคับ
อิอิ
สัปดาห์แรกผมต้องพามันไปเรียนทุกวัน แต่พอมันเริ่มมีเพื่อน มันก็ไปเองได้ มันก็เป็นเรื่องดี เพราะผมเองไปนั่งเฝ้ามันก็เบื่อเป็นนะ วันละหลายๆ ชั่วโมง
มีอยู่วันนึง หลังจากมันเรียนได้เดือนกว่าๆ ผมไปซื้อโปสเตอร์ ก-ฮ (เอาไปให้หลาน) ที่B2S กะว่าซื้อเสร็จจะไปรอมันเลิกเรียนแล้วกลับบ้านพร้อมกัน แต่ตอนที่ผมจะเดินออกจากB2S ผมเห็นใครไม่รู้ คุ้นๆเหมือนไอ้นัด ผมก็ยืนหลบมุมมองอยู่แปบนึง ก็รู้เลยว่าไอ้นัดแน่ มีไอ้เจี๊ยบ เพื่อนใหม่มันด้วย แล้วก็ นักเรียนหญิงอีก 2 ตุ๊ดอีกคนนึง รวมเป็น5คนยืนต่อคิวซื้อตั๋วหนังอยู่ ผมว่าเวลานี้ มันน่าจะอยู่ที่เรียนพิเศษนะ ทำไม มาอยู่นี่
ผมเลยโทรหามัน ตาก็มองมันอยู่ เห็นมันเอามือลูบกระเป๋ากางเกง แล้วล้วงเอาโทรศัพท์ออกมา แล้วเดินออกจากเพื่อนมัน
“ว่าไง ตัวเอง”
“อยู่ไหน”
“ที่เรียนไง”หึหึ โกหก1คดีแล้ว
“เหรอ”
“อืม มีอะไรหรอ”
“ป่าว แค่นี้แหละ ลืมแล้วว่าจะพูดอะไร”
“อ้าว ความจำสั้นนะเนี้ย”
“เออ เรียนไป”
“จ้าๆ”
ผมก็ยืน มองมันอยู่ในB2Sนั้นแหละ จนพวกมันได้ตั๋วหนัง แล้วเดินเข้าไป
ผมก็ไปนั่งรอในร้านโดนัท
ผ่านไป1 ช ม
แล้วส่งข้อความ หามัน
..........................รออยู่ร้านโดนัท ข้างโรงหนังนะ............................
ประมาณ15นาที มันก็ออกมา ผมเห็นมันมองหาผมอยู่นอกร้าน
เลยเดินออกไปหามัน เจ็บใจมาก
“ออกมาทำไมไวจังวะ ไม่ดูให้จบก่อนละ”
“................................”หน้ามันตกใจมาก
“เงียบทำไม”
“ม มา ได้ไง”
“ประเด็นไม่ได้อยู่ที่ว่ากรูมาได้ไงหรอก มันอยู่ที่ว่าทำไม เมิงต้องโกหกกรู”
“.............. เค้าขอโทษ”
“เข้าไปดูหนังต่อเหอะ กรูกลับแล้ว ไปเจอกันที่บ้านนะ”ผมกำลังจะหันหลัง
“เดี๋ยวดิ โกรธเค้าหรอก”เมิงก็น่าจะรู้ว่ามันสมควรโกรธไม
“ไม่หรอก เฉยๆวะ ไปแล้ว เข้าไปดูหนังเหอะ”พูดเหมือนเป็นพระเอกมาเอง แต่ที่ไหนได้ กรูนี่แหละตัวโกงดีๆนี่เอง
มันมองหน้าผมงงๆ ประมาณว่า เมิงมาอารมณ์ไหน
“เค้าขอโทษนะ”
“หึหึ เรื่องอะไร”
“ก็............”
“ช่างเหอะ คนเรามันก็มีเหตุผลกันทั้งนั้น”แต่จริงๆแล้วกรูอยากต่อยหน้ามึนๆของเมิงสักทีเน้นๆ แต่ติดตรงที่อยู่กลางห้างเลยทำไม่ได้
“แต่ที่เค้าไม่อยากบอก กลัวตัวเองด่า”
“ด่าเรื่องอะไร”
“เรื่องที่เค้ามาดูหนัง”
“เมิงอยู่กับกรูมากี่ปีแล้วนัด เมิงคิดว่ากรูเป็นคนไม่มีเหตุผลขนาดนั้นเลยหรอ กรูเสียใจวะที่เมิงคิดแบบนี้ แต่เสียความรู้สึกมากกว่า”ผมพยายามเก็บอารมณ์ไม่อยากโวยวายเสียดัง
ยอมรับว่าโมโหมาก ถึงมากที่สุด
“เค้าขอโทษ เค้าจะไม่ทำอีก”
“เรื่องของเมิงเหอะ”
“ปะกลับบ้านกัน”
“เมิงไม่เข้าไปดูหนังต่อแล้วหรอ”
“ไม่แล้ว เข้าไปก็ดูไม่รู้เรื่องแล้ว”
“แล้วเพื่อนๆเมิงละ”
“เดี๋ยวค่อยโทรไปบอกก็ได้”
“เออ จะทำอะไรก็เรื่องของเมิงเหอะ”
“หายโกรธเค้านะ เค้ารู้สึกไม่ดีเวลาตัวเองเป็นแบบนี้อะ”
“ช่างกรูเหอะ เดี๋ยวกรูก็หายเอง”
“ว่าแต่ตัวเองมาทำอะไรอะ”
“ซื้อของ”
“ซื้ออะไร”
“นี่ไง”ผมยกถุงB2Sให้มันดู
ผมก็เดิน จะไปลงลิฟท์
“ตัวเอง เค้าอยากกินโดนัทวะ”
“ก็ไปซื้อ ดิ”
“ไม่มีตังแล้ว”
“แล้วทีดูหนัง ยังมีตังดูได้เลย”
“ก็เอาไปดูหนังหมดแล้วไง”ผมก็ต้องพามันเดินกลับไปซื้ออีก
“ทำไมเมิงโดดเรียนละนัด”
“ขี้เกียจ”
“มันใช่คำตอบที่ดีหรอ”
“อ้าวก็ขี้เกียจจิงๆอะ”
“หึหึ”
“ปะกลับ”
“รถเมิงจอดอยู่ไหน”
“หลังห้าง”
“แล้วเมิงไม่โทรบอกเพื่อนเมิงหรอ ว่าเมิงจะกลับแล้ว”
“ส่งข้อความไปบอกไปเจี๊ยบก็ได้ ไอ้นี่ มันพามาม่อสาว”
“หึหึ เมิงก็เลยมาด้วย”
“ถูกต้องนะคราบ!!!!!”
วันถัดมาผม ผมกลัวมันโดดเรียนอีก เลยแอบไปดักหน้าที่สอนพิเศษ
แล้วก็เห็นพวกมันเดินออกมาพอดีเลย
“อ้าว ตัวเองมาไง”
“นั่งรถมาดิ”
“พี่หวัดดีคับ”ไอ้เจี๊ยบแทรกขึ้น
“คับ หวัดดี จะไปไหนกันเนี้ย”
“ก็ว่าจะไปเดินเล่นกันอะพี่”
“อ้อ”
“พี่ไปด้วยกันปะละ”
“ไปเลย ตามสบาย พี่มารับไอ้นัดกลับบ้านก็กลับแล้ว”
“อ้าว นัด ไม่ไปกับพวกเราแล้วหรอ”เสียงหนึ่ง ที่พยายามทำให้เหมือนผู้หญิงที่สุดดังขึ้น
“อ้อ พี่ต้องขอพาไอ้นัด กลับก่อนนะ พอดีมีธุระ”ผมหันไปพูดด้วยความเป็นมิตรที่สุดจิงๆตอนนั้น ไม่ได้คิด อกุศุลเลย ไอ้นัดก็ยืนหน้างงๆอยู่ ว่าผมจะมามุขไหน
“พี่เป็นไร มายุ่งอะไรกะพวกหนู”อิตุ๊ดเด็กนั้นพูดอีก ผมก็อึ้งไปสักพัก
“เออ พี่ต้องไปทำธุระกัน เลยมารับมันไปด้วย”ผมพยายามพูดดีๆแล้วนะ (ที่จิงก็ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากกินส้มตำ อิอิ)
“ก็นัด จะไปกับพวกเราอะ พี่นะทำไม”มันเดินมาคล้องแขนไอ้นัด แล้วใส่มาอีกชุดนึง
“น้องมีอะไรกับพี่หรือป่าวคับ พูดมาตรงๆเลย”ผมก็อยากรู้เหมือนกัน ว่ามันจะเอาไง
“ก็ไม่อะไรหรอก ก็สงสัย ว่าทำไมพี่ต้องมาวุ่นวายกับนัดด้วย หนูไม่เข้าใจ”ผมเริ่มทนไม่ไหนแล้ว
“นัด ไม่ต้องพูดห่าอะไรทั้งนัด”ผมดักไอ้นัดไว้ก่อน เพราะเห็นอ้าปากจะพูด
“ทำไม กลัวอะไรหรอพี่”มันยังไม่หยุด
“น้อง บอกเพื่อน น้องพูดจาดีๆหน่อยนะคับ”ผมบอกน้องผู้หญิงสองคน
“คะๆ”แล้วน้องสองคนก็มาเขย่าแขนอีตุ๊ดนั้น
“ปล่อยกรู”มันยังสะบัดแขนออกจากมือเพื่อนมัน ผมก็ประจันหน้ากับมันเลย
“น้องข้องใจอะไรกับพี่ คับ”พยายามพูดดีๆด้วยนะ แต่ในใจตีนกรูเหยียบหน้ามันไปเรียบร้อยแล้ว
“ก็ไม่มีอะไรหรอก แค่สงสัยเฉยๆ”
“สงสัยว่าอะไรหรือคับ”
“พี่จะมาเสือกอะไรกับนัดมากมาย”
“หึหึ อันนี้พี่ก็คงตอบยากอะ เพราะมันเป็นเรื่อง “ส่วนตัว”(ผมเน้นเสียง) ของพี่กับมัน”ตอนนี้ใครจะว่าผมปากหมาก็ยอมวะ
“ใจเย็นดิตัวเอง”
“กรูก็ไม่ได้ร้อนอะไรนิ ปะกลับบ้านนัด”
“ตอแหล”อิตุ๊ดนี่ ยังไม่เลิก
“น้องว่าอะไรนะ”ผมหันไปถามใหม่อีกรอบ ทั้งๆที่ได้ยินชัดเจนแล้วละ
“ตอแหล”เต็มหน้ากรูเลย
“ว่าตัวเอง ทำไมคับ”ผมก็ไม่เข้าใจมันเหมือนกัน มันมาจงเกลียดจงชังอะไรผมนักหนา ผมก็แค่มาหาไอ้นัด
“กรูว่าเมิงนั่นแหละ”
“เหร๋อ”ผมเลิกคิ้วถาม ทำหน้ากวนทีนใส่มันเต็มที่
เพี้ย!!!!!!!!!!!!
มันตบหน้าผมคับ
เพื่อนมันก็มาจับมันออก
ผมก็กำลังจะเดินเข้าหามัน
แต่ไอ้นัด กับไอ้จอปมาจับผมไว้
“ไม่มีใครที่ทำกรู แล้วรอดสักราย”
“เหร๋อ คิดว่าโตกว่าแล้วกรูจะกลัวหรอ”
ผมสลัดไอ้นัดกับไอ้จอปหลุด
แล้วเข้าไปหามันทันที
ผั๊วววววววววววว
“ว๊ายยยยยย”มันกรี๊ด จนคนแถวนั้นมอง แต่ดีที่มันค่ำแล้ว คนเลยน้อย
“นี่ สำหรับที่เมิงตบกรูนะ ไอ้เด็กเหี้ย”ไอ้สองคน ก็เข้ามาล็อคแขนผมไว้
แล้วมันก็เดินเข้ามาหาผม แต่พวกมันจับผมไว้
มือไม่ว่าง แต่ขาผมว่างนะ ผมเลยถีบมันไปทีนึง มันล้มลงกับพื้นปูน
แล้วผมก็เอาศอกกระทุ้งท้องไอ้นัดไปทีนึง มันจุกเลยเผลอปล่อยแขนผม
“ปล่อย”ผมบอกไอ้จอป มันก็ยอมปล่อยผมแต่โดยดี คงกลัวโดนเหมือนไอ้นัดมั้ง
ผมเดินเข้าไปหาอิตุ๊ดที่นอนอยู่ พยายามจะลุก
“เมิงปล่อยทำไม”ไอ้นัดด่าไอ้จอป
“ กะกะกรูกลัวพี่เค้าวะ”
“เมิงอย่าเข้ามานะไอ้นัด ไม่งั้นเมิงกับกรูเห็นดีกันแน่”ผมชี้หน้ามัน ไอ้นัดหน้านิ่วเพราะจุก
“หึหึ เป็นไง เก่งนัดไม่ใช่หรอ ลุกมาดิ”ผมจิกหัวอิตุ๊ดนั่น แต่จุกผมที่มัดด้านหน้ามันหลุดมือ เลยทำให้หัวมันโขกพื้น
“หึหึ กรูก็พูดกับเมิงดีๆแล้วนะ แต่เมิง อยากให้กรูโหด กรูก็จัดให้ได้”ผมลุกขึ้นแล้วเอาเท้าเหยียบอกมัน
“พอเถอะตัวเองกลับเถอะ”
“ไม่!!! เมิงบอกให้มันขอโทษกรูก่อนดิ”
“เฮ้ย เมิง ขอโทษพี่เค้าเถอะ”เพื่อน ผู้หญิง มันมาพยุงมันให้ลุกขึ้น
“ขอโทษ”
“หึหึ ความหลังอย่ามาซ่ากับพี่อีกนะน้อง ขอเตือนไว้ก่อน”
ผมเดินออกมารอที่ถนนใหญ่(ที่ที่เกิดเรื่องอยู่ในซอย)
ไอ้นัดก็เดินตามมา
“ทำเกินไปหรือเปล่า”
“ทำไม เมิงห่วงมันนักหรอ”
“เปล่า มันก็แค่ตุ๊ด มันจะสู้ตัวเองได้ไง”
“อันนี้กรูไม่รับรู้และไม่สนด้วย”
“จะไปไหนอะ จะมาทำไมไม่บอก”
“ถ้าบอกก่อนมา จะเจอ อะไรดีๆหรอ”
“เฮ้อออ”
“ห่วงมันจังนะ ชู้เมิงหรือไง”
“ป่าว รออยู่นี่ ไปเอามอไซแปป”แล้วมันก็เดินกลับไป
สัก10นาที มันก็กลับมา สงสัยไปแวะคุยกับพวกนั้น อยู่แน่
“ตัวเองไม่กลัวพ่อแม่เค้ามาเอาเรื่องหรอ”
“กลัวที่ไหนละ”
“ปากดีเข้าไป”
“เมิง จะอยู่ข้างไหนไอ้นัด”
“ก็อยู่ข้างตัวเองดิ”
“ก็ดี แล้วไปยุ่งกับมันนะ”
“ตัวเองก็ไม่ต้องมาที่นี่อีกนะ”
“กรูก็ไม่อยากมาหรอก”
และตั้งแต่นั้น ผมก็ไม่เคยไปเหยียบที่เรียนพิเศษมันอีกเลย
ผมละไม่เข้าใจมันจิงๆ ไม่รู้มันจะเอาอะไรนักหนา ผมก็บอกว่าจะมารับไอ้นัดเฉยๆ แต่ดันมาชวนหาเรื่อง
ไอ้นัดบอกว่า ตั้งแต่ผมมันโดนผมกระทืบ มันก็ไม่เคยซื้อขนมหรือน้ำมาให้ไอ้นัดอีกเลย เจอไอ้นัด ถ้าไอ้นัดไม่ทักก่อน มันก็ไม่กล้าทักเหมือนกัน สงสัยคงกลัวจะโดนอีก
โพลล์
หัวข้อ: ก่อนอื่น ผมต้องขอโทษ ทุกคนด้วย ที่หายไป หลายปีเลย55555555555555 (อ่าน 3019416 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก