ตอนที่198 ขอให้เป็นเเค่ความฝัน
เรื่องนี้เกิดขึ้น หลังจากกลับจากโรงบาล(เพราะไปนอนเฝ้ายายไอ้นัดมา)
แล้วมา (((“นอน”)))ที่บ้าน
แล้วมา (((“นอน”)))ที่บ้าน
แล้วมา (((“นอน”)))ที่บ้าน
หลับเป็นตาย
“ตัวเอง เค้าออกไปข้างนอกแปปนะ”
“ไปไหนอีกนัด อยู่ติดบ้านบ้างก็ได้มั๊ง”
“ไปหาเพื่อนแปปเดียวเอง เดี๋ยวเค้ากลับ”
“แน่ใจว่าแปปเดียว เมิงไปหาเพื่อน หรือไปไหนกันแน่”
“จิงๆ เค้าไปหาเพื่อน ถ้าไม่เชื่อตัวเองเก็บโทรศัพท์ เค้าไว้ก็ได้อะ แล้วเค้าเอาโทรศัพท์ตัวเองไป”
“เออๆไวไว นะ เดี๋ยวกินข้าวก่อนนะ ถ้ามาช้า”
“จ้า”แล้วมันก็เอาโทศัพท์ผมไป แล้วทิ้ง โทรศัพท์มันไว้ให้ผมแทน
ผมรอมัน 2 วัน มันก็ยังไม่กลับ โทรไปก็ไม่ติด
ผมทำทุกวิธีที่จะหาทางติดต่อมันได้ แต่ก็ไม่มีเลย
ผมโทรไปหาไอ้กิจ มันก็บอกว่าไอ้นัด ไม่ได้ไปหามันนานแล้ว ผมโทรไปที่บ้านมัน
“สวัสดีคะ”เสียงป้าแม่บ้านบ้านมันแน่
“สวัสดีคับป้า นัดกลับบ้านบ้างป่าวคับ”
“หนูนัดหรอ ไม่เห็นนี่จ๊า”
“บ้าแน่ใจหรอคับ แล้วที่บ้านยายละคับ”
“บ้านยาย ก็ไม่น่าจะไปนะ เพราะหนูนัด ถ้าไม่โดนบังคับ ก็ไม่ไปหรอกจ้า” ใช่ เพราะมันบอกว่า ลุง ป้า (ที่อยู่กับยาย มันชอบวุ่นวายกับมัน มันเลยไม่อยากไป)
“หรอคับ”
“มีอะไรหรือป่าวคะ คุณ”
“อ้อ ป่าวคับ ขอบคุณนะคับป้า”
ผมก็โทรไปหาไอ้กิจอีกรอบ บอกให้มันโทรเพื่อนมันทุกคนที่ไอ้นัด น่าจะไปอยู่ด้วย
แต่ก็ไม่มี วีแววเลย
จนวันที่3 ผม กินไม่ได้ นอนไม่หลับเลย ร้องไห้จนปวดตาเลย
“ โหล กิจ”
“เป็นไง เจอมันยัง”
“ยังเลย”ผมบอกมันทั้งน้ำตา
“มันไปไหนของมันวะ”
“กิจ พรุ่งนี้กรูจะไปแจ้งความ เมิงไปเป็นเพื่อนกรูหน่อยดิ”
“เออ ได้ๆ”
วันต่อมาผมก็ไปโรงพักกับไอ้กิจ รู้ไม ผมไปยังไง ผมนั่งเรือไป เอาเรือมาขี่บนถนนเนี้ยแหละ (บ้าเนอะ)
“มีอะไรหรอน้อง”ตำรวจถาม
“มาแจ้งความคนหายคับ”
“หายกี่วันแล้ว”
“วันนี้วันที่3คับ”
“55555555 ฮาๆๆๆๆ”ตำรวจหัวเราะผม ทั้งโรงพักเลยคับ ผมจากที่พูดด้วย น้ำตาซึมด้วย อึ้งคับ ทำไมตำรวจ เค้าหัวเราะ
“หัวเราะทำไมคับ”ไอ้กิจถาม
“น้อง คนหาย ต้อง365วัน หรือ1ปีก่อนถึง จะมาแจ้งความได้ ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“พ่อเมิงสิ”ผมว่า
“ไอ้เหี้ย”ไอ้กิจเสริม ตำรวจก็หัวเราะ ทั้งโรงพัก บางคน ลงไปนอนหัวเรากับพื้นเลย โดยไม่สนใจว่าพวกผมจะด่ายังไง
“ปะนิว”
“ไปไหน”
“มาเหอะ”
ผมก็ลงมาจากโรงพัก พร้อมไอ้กิจ แล้วไอ้กิจ ก็พาผมขับเรือชนโรงพัก
แล้ววันต่อมา
ผมก็โทรหาไอ้นัดใหม่
ตี้ดดดดดดดดดดดดดด
ตี้ดดดดดดดดดดดดดด
ตี้ดดดดดดดดดดดดดด
“โหล ว่าไง ตัวเอง”
“นัด เมิงอยู่ไหน ทำไม เมิงไม่กลับบ้าน รู้ไม กรูเป็นห่วง”
“เค้าอยู่วัด”
“ไปทำอะไรที่วัด เดี๋ยวกรูไปรับ”
“ตัวเองจะมาหาเค้าหรอ ดีใจจัง”
“เมิงรออยู่นั่นนะนัด เมิงอย่าหนีกรูไปไหนอีกนะ”ผมพูดไปร้องไห้ไป แต่ ไอ้นัดกลับหัวเราะเบาๆ
“55คับ เดี๋ยวเค้าไปรอรับหน้าวัดเลย”
“เออ”
แล้วผมก็ไปหามันที่วัด
ไปถึงวัด ก็เจอมันยืนอยู่หน้าวัด แต่งตัวหล่อมาก สูทสีขาวทั้งตัว หูกระต่ายสีฟ้าเข้ม แต่ผมดุยังไงก็ดูไม่เหมือนไอ้นัด ที่ผมรู้จัก เพราะตามันโหลมาก เหมือนคนอดนอนมานาน ปากก็ซีด ไม่แดงเหมือนคนที่ผมคุ้นตา
“เมิงเอาสำลีอุดจมูก อุดหูทำบ้าอะไร อะนัด”ผมพูดเสร็จก็ดึงออกหมดเลย
“ตัวเอง เอาออกทำไม เดี๋ยวเขาก็ใส่ให้ใหม่อีกแหละ เค้าเอาออกหลายครั้งแล้ว เขายังเอามาใส่ให้อีกเลย” ผมก็ยังไม่ได้เอ๊ะใจกับคำพูดของมัน
“เมิงมาทำอะไรที่นี่นัด ทำไมไม่กลับบ้าน โทรหาก็ไม่ติด”
“เค้าจะมาอยู่ที่นี่แล้ว ปะเค้าไปข้างในเหอะ พ่อ แม่ เพื่อนๆเค้าอยู่ข้างในหมดแล้ว รอตัวเองคนเดียวอะ ช้าตลอด”มันพูดด้วย ดึงหัวผมเข้าไปกอดด้วย
“หืออออ พามานี่ทำไมนัด”มันพาผมไปที่ศาลา3
“ตามมาเดี๋ยวก็รู้เองอะ ดูตัวเองดิ ร้องไห้ จนตาบวดหมดแล้ว”
“ก็เมิง หนีกรูไป แล้วยังไม่ยอมบอกกรูอีก ว่ามาอยู่นี่”มันนิ่ง เงียบ
“.........................”
“นัด”
“ตัวเอง ไมใช่ว่าเค้าไม่อยากบอกนะ แต่เค้าบอกตัวเองไม่ได้”มันหันมามองผมด้วยสายตาที่บอกไม่ถูกจิงๆ เหมือนสายตามันมีเป็น10000เรื่องที่อยากบอกผม
“โทรตู้ก็ได้นี่ อย่าโง่หน้า เรียนตั้งสูงแล้ว”
“ฮาๆ ปะไปเหอะ เค้ารอตัวเองคนเดียวนะเนี้ย”
“นัด เดี๋ยว เมิงพากรูมาที่นี่ทำไม”
“มาเหอะ เดี๋ยวรู้”
มันพาผมขึ้นไปบนเมรุ ที่ถูกตกแต่ง ประดับด้วยดอกไม้ อย่างสวยงาม
ข้างหน้าผม มีโลงอยู่
“ขอบคุณสำหรับทุกๆอย่างนะคับพี่นิว (เหี้ยเอ้ย ผมพิมพ์ไป น้ำตายังไหลไป เพราะคำว่าพี่ จากปากมัน และน้ำเสียงแบบนี้ มันช่างดูห่างเหินเหลือเกิน) ขอบคุณที่คอยดูแลผมเสมอมา ขอบคุณที่รักผม ขอบคุณที่ยอมผมทุกอย่าง ผมดีใจและโชคดีที่สุด ที่เราได้เป็นผัวเมียกัน ต่อจากนี้ พี่นิวดูแลตัวเองดีๆนะ ไม่ต้องห่วงอะไรทั้งนั้น และนัด อยากให้พี่นิวรู้ว่า นัดรักพี่นิวคนเดียว ถึงนัดจะดื้อ นัดก็รู้ตัวนะ แต่มันก็ไม่รู้จะเปลี่ยนตัวเองยังไง ถ้าชาติหน้ามีจิง เราต้องได้แต่งงานกันแน่ๆ เค้าสัญญา”
“เมิงพูดอะไรวะนัด ไอ้เหี้ย กรูงงวะ”มันยิ้มให้ผม แล้วเช็ดน้ำตาให้ผม
“นั่นไง ทุกคนมาเยอะแยะเลย เค้าไปก่อนนะ”แล้วมันก็ก้มลงกราบผม ผมตัวแต่มองลงไปข้างล่างเมรุ เจอทั้งเพื่อนๆมัน ทั้งที่โรงเรียน ทั้งเดอะแก๊งมัน ญาติมัน ไม่ทันได้มองมัน เพราะตกใจ ทำไมคนเยอะจัง ตอนผมเข้ามาให้เห็นมีใครสักคน ผมมองไอ้นัดอีกที มันนั่งอยู่ในโลงแล้ว แล้วมันก็ยิ้มแล้วชี้ไป ผมมองตามมือมันไป
สิ่งที่พบคือ
รูปที่ด้านข้างถูกประดับด้วยดอกกุหลาบสีดำ กับสีแดง ตรงกลางเป็นรูปผมกับไอ้นัด ผมหันไปมองหน้าไอ้นัดอีกที มันเอาสำลีมาอุด จมูกของตัวเอง แล้วยักคิ้วให้ผมคับ
“ไม่ นัด ไม่ เมิงแกล้งกรูแรงเกินไปแล้วนะ”ผมถอยหลังไป ไม่ทันระวัง เลยเหยียบรองเท้าแตะของตัวเอง เลยกลิ้งตกลงไป ไม่ใช่กลิ้งดิ ตีลังกามากกว่า ลงไปกองอยู่บนพื้นข้างล่าง ไอ้นัดมองผมแล้วหัวเราะ แล้วโบกมือให้ผมแล้วมันก็นอนลงปิดฝา
ผมร้องไห้ จนไม่รู้จะร้องยังไงแล้ว ผมอธิบายไม่ถูก ของแบบนี้ต้องเจอกับตัว เพราะมันเป็นความรู้สึกที่อธิบายยากมาก
ผมตื่นมาอีกที นอนอยู่ใต้ต้นโพธิ์
“ตื่นแล้วหรอ ลูกสะใภ้ของแม่”ผมกระพริบตาถี่ๆ งง ผมฝันไปหรอนี่
“นัดละคับ”ผมถามทันที
“นัดไปสบายแล้วละลูก ไปบนนู้น”แม่มันชีไปบนฟ้า
“ผมฝันไปไม่ใช่หรอ ไม่จิงหรอก ผมคุณไม่ให้เรารักกันก็ไม่น่าจะทำแบบนี้ แค่บอกมาตรงๆผมก็จะไม่ยุ่งกับนัดอีก”
“ไม่ใช่หรอก นัดจากพวกเราไปแล้ว แล้วพี่เองก็ไม่ให้เป็นแบบนั้นหรอก”พี่ชายมันพูด
“ใช่จ้า”แม่มันว่า
“หือออออออออออ”ผมลงไปนอนดิ้นกับพื้นแล้วร้องไห้ต่อ ทำเหมือนเด็กๆเลย
http://www.youtube.com/watch?v=taHskuy23KU คิดถึงเพลงนี้เลย
คนไม่มีเวลา ว่าน AF2
“เฮ้ย ทำอะไรเนี้ย เมียน้องกรู ต้องเข้มแข็งสิวะ”พี่ไอ้นัดมันยกแขนผมให้ลุกขึ้น เดี๋ยวนะ ลูกสะใภ้ เมียน้อง
“พวกคุณรู้หรอคับ ว่าผมกับไอ้นัดเป็นอะไรกัน”
“รู้สิ รู้ตั้งนานแล้วด้วย แต่นัด เค้าไม่ให้พวกเราพูด เพราะหนูเองไม่ใช่หรอที่อาย”
“คับ”
“นัด บอกให้หนูแต่งงาน กับพี่เค้า แล้วย้ายมาอยู่ด้วยกันเลย ดีไม”แม่ไอ้นัดพูดแล้วหันไปมองพี่ไอ้นัด ผมก็มองพี่ไอ้นัด เค้ายิ้มให้ผม
แต่ผมนี่สิ ปวดหัวจนจะระเบิดเลย งงไปหมด
ผมยืนกอดรูปมัน แล้วมองรูปมันอยู่อย่างงั้น
“นัด เมิงทิ้งกรูไปจิงๆหรอ หืออออออ ทำไมวะนัด ทำไมไม่เป็นกรูวะ ทำไมต้องเป็นเมิงวะ เมิงมาเอากรูไปอยู่ด้วยดิ กรูไม่อยากอยู่คนเดียว กรูเหงา เมิงเข้าใจกรูไม”
พิมพ์ไปน้ำตายังไหลไม่หยุดเลยเนี้ย
แล้วผมก็นอนอยู่บ้านไอ้นัด เพราะเค้าไม่อยากให้ผมนอนคนเดียวกลัวผมจะฆ่าตัวตาย เพราะผมก็คิดไว้อย่างงั้นอยู่แล้ว เตรียมทั้งมีด น้ำยาล้างห้องน้ำ เชือก ต้องมีสักอย่างที่ทำให้ผมกับไอ้นัด ได้พบกัน
แต่แม่ไอ้นัดให้พี่มันเข้ามานอนกับผมนี่ดิ แล้วพี่มันก็เก็บทุกอย่างโยนลงหน้าต่างไปหมด
ผมนอนร้องไห้จนหลับ
“ไอ้นัด กรูคิดถึงเมิง นัดดดด หืออออออ”ผมนอนละเมอถึงมัน
“ตัวเอง ตัวเอง ตัวเอง”
ผมตื่นมาเพราะรู้สึกเจ็บหน้า และได้ยินเสียงไอ้นัดเรียก
มันเปิดไฟทั้งห้องเลยคับ
“นัด นัด หืออออออออออออ เมิงจิงๆด้วย” ผมลืมตาเห็นหน้ามัน
“เค้าเอง ฝันร้ายหรอ”
“อือ ฝันร้ายเหี้ยๆเลยวะนัดหือออออออออ มันทำให้กรูไม่อยากหลับตาเลยวะ กรูกลัว กรูกลัววันที่ไม่มีเมิงวะ กรูไม่เคยคิดถึง ไม่เคยคิดไว้ล่วงหน้าเลย ว่าวันไหนไม่มีเรา กรูคิดอย่างเดียวว่างวันข้างหน้า ต้องมีแต่เราสองคน หือออออออออออ”ผมร้องไห้จนขี้มูกไหล จนหายใจทางจมูกไม่ไม่ได้อะ คิดดูดิ
“เค้าไม่ไหนหรอก เค้าจะอยู่กับตัวเอง อย่าร้องดิ เดี๋ยวเค้าร้องตาม”
“นี่กรูฝันหรือหรือจิงเนี้ย กรูชักไม่แน่ใจแล้ว หือออออออออ เมิงบอกกรูทีดิ ว่ามันเป็นเรื่องจิง หือออออ”
“เรื่องจิง มะกี้เค้าตบหน้าตัวเอง ตั้งแรง 3ทีด้วย ตัวเองถึงยอมตื่น”
“กี่ครั้งกรูก็ยอม ถ้ามีเมิงอยู่ข้างๆ และเมิงเป็นคนตบ เป็นคนกระทืบกรู กรูยอมหมด”
“คับๆ โอ๋ๆๆ อยู่นี่ก่อน เดี๋ยวไปเอาผ้ามาเช็ดหน้าให้”
“หืออออออออออออออ อย่าไปนานนะ กรูกลัวเมิงไม่กลับมา”
“คับ ไปเอาตรงนั้นเอง นั่นไง”มันชี้ไปที่ผ้าขนหนูผืนเล็กที่พาดอยู่บนเก้าอี้
“มาเช็ดหน้าให้”ผมหยุดร้องแล้ว แต่ยังสะอึกไม่หาย
แถมหายใจทางจมูกไม่ออกอีก ต้องหายใจทางปาก เพราะน้ำมูกมันตัน ไม่รู้เคยเป็นกันป่าว
แล้วผมก็หลับไปอีกที ตื่นมาก็เล่าให้มันฟังหมด แต่ผมยังไม่รู้เลยว่ามันเป็นไรตาย
ผมห้ามมันขับมอไซ ห้ามมันไปไหน มันก็เชื่อฟังผมดีมาก เพราะมันคงอยากให้ผมสบายใจมั๊ง
“นัด เมิงบอกแม่เมิงเรื่องของเราหรอ”
“บ้า เอาอะไรมาพูด”
“กรูฝัน”
“มั่วแล้ว ตัวเองบอกไม่ให้เค้าบอก เค้าก็ไม่บอกไง”
“เออ ดีแล้ว”
“แต่ความลับไม่มีในโลกนะตัวเอง มันต้องมีสักวัน”มันทำหน้าได้จิงจังมาก
“เออ ตอนนั้น ค่อยว่ากันอีกที ตอนนี้กรูยังไม่พร้อม”
“อืม ตามนั้น ไปดูหนังกันป่าว”
“ปะ ไปก็ไป”
ตอนหน้า. อาจเป็นตอนสุดท้ายแล้ว 
ผมต้องขอโทษทุกคนด้วยนะคับผมไม่เจตนา ที่จะก่อนความวุ่นวายเเต่อย่างใด
และผมไม่ได้คิดว่ามันจะบานปลายจนทุกคนคิดไปต่างๆนานา
เรื่องมันมีอยู่ว่า
ผมกับไอ้ห่านัด นั่งดูทีวี ผมก็นั่งพิมพ์เพื่อจะเอามาอัพลง
มันก็ชวนผมคุย ผมก็ตอบบ้าง เงียบบ้าง
เพราะผมต้องใช้สมาธิในการพิมพ์
เเล้วอยู่ มันก็ถอดปลั๊คโน๊ตบุ๊คผมออก(ผมก็ไม่ได้ใส่เเบตโน๊ตบุ๊กไว้้ด้วยดิ มันเลยดับคับ)
เลยตีกันนิดหน่อย ผมโมโหมันเลยโพสประชดมัน
ก็เเค่นี้
ขอโทษจิงๆคับ
โพลล์
หัวข้อ: ก่อนอื่น ผมต้องขอโทษ ทุกคนด้วย ที่หายไป หลายปีเลย55555555555555 (อ่าน 3015820 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก