ตอนที่64 เมิงทำกรูเจ็บมากไอ้นัด
ผมไปถึงมหาลัยเพื่อนก็ถามด้วยความเป็นห่วง
“เฮ้ย เป็นไงบ้างวะ เด็กเมิง”ไอ้เต้ถาม
“ไม่รู้วะ ยังหาไม่เจอเลย”
“แล้วหน้าเมิงไปโดนอะไรมา แดงเต็มเลย”
“ยุงกัดอะดิ เมื่อคืนกรูไปรอมันที่หน้าบ้านยายมันเลยหลับ”
“แล้วเอาไงต่ออะเมิง กรูบอกให้ไอ้พวกนั้น มันจะมาขอโทษเมิงวะนนี้นี่แหละ มันก็ไม่คิดว่าจะมีเหตุการณ์อะไรแบบนี้”
“เฮ้ยไม่ต้องขอโทษหรอ มันงี่เง้าเอง ไม่ฟังเอง”ผมไม่รู้จะพูดอะไร เพราะเพื่อนก็คงไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิดเรื่องอะไรแบบนี้หรอก แล้วไอ้นัดเองก็ไม่ฟังเชี่ยอะไรเลย
“เออๆมีอะไรให้ช่วยก็บอก”
“ออืมๆ ขอบใจพวกเมิงมาก”
เลิกเรียนบ่ายโมงผมก็ไปดักรอไอ้นัดที่หน้าโรงเรียน ตั้งแต่บ่ายกว่าๆจนจะหกโมงแล้วก็ยังไม่เจอมันเลย แต่ดีที่เจอเพื่อนมันออกมาพอดี
“พี่หวัดดีคับ”มันยกมือไหว้ผม
“แล้วไอ้นัดละพี่”มันถามต่อ
“อ่าว แล้วมันไม่ได้มาโรงเรียนหรอ”ไอ้คนนี้ชื่ออะไรก็ไม่รู้ผมจำชื่อไม่ได้
“ไม่ได้มาหลายวันแล้ว มันบอกว่าจะไปตจว กับพี่นี่”
“อ้อ กลับมาแล้ว แต่มีเรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อย แล้วเพื่อนๆไปไหนหมดอะ มีใครเห็นไอ้นัดปะ”
“อ้อ พวกมันเล่นบาสอยู่อะ เดี๋ยวผมพาไปหา”แล้วมันก็พาผมเดินเข้าไปในโรงเรียนตรงไปที่สนามบาส
พวกนั้นเห็นผมก็ยกมือไหว้ เหมือนเดิม
“พวกเมิง มีใครเห็นไอ้นัดป่าว”ไอ้คนที่เดินมากับผมถาม
“ไม่นี่ ถามแฟนมันดิ”
“ก็นี่แหละ เค้ามาตามหามัน”แล้วพวกมันก็หยุดเล่นกัน แล้วก็เดินเข้ามาหาผม
“มันไปไหนอะพี่”
“พี่ก็ไม่รู้วะ”
“ทะเลาะกันหรอ”
“อืม”
“เล้าให้พวกผมฟังได้ปะ”เจือกจังนะพวกเมิง
ผมก็เล่าให้พวกมันฟังจนหมด
“ไอ้นัดมันหึงพี่อะ”กรูรู้สัส
“มันไม่ยอมฟังพี่เลยหรอ”ถ้าฟังก็ดีดิ
“แล้วจะเอาไงอะพี่”
“ถ้าใครเจอมัน ให้โทรหาพี่นะ”ผมให้เบอร์พวกมันไว้
“อะพี่สมุดการบ้าน งานต่างๆพวกผมช่วยจดให้มัน ตอนที่มันไม่มาเรียน”ผมรับสมุดมา3เล่ม มันก็มีเพื่อนดีเหมือนกันนี่หว่า
“อืม ขอบใจ กลับบ้านกันได้แล้ว ค่ำแล้ว”ผมบอกพวกมัน
ผมก็เดินออกมาจากโรงเรียนพร้อมพวกมัน ผมรู้สึกปวดท้อง ยังไงก็ไม่รู้ ผมคิดได้ว่าผมยงไม่ได้คิดข้าวเลยนี่หว่า มัวแต่ตามหาไอ้นัด
ผมแวะเซเว่น ซื้อขนมฟังกิน ก่อนกลับบ้าน กันไว้เดี๋ยวมันจะปวดกว่าเดิม แต่ก็กินไม่ลงอยู่ดี ยิ่งกิน ยิ่งปวด
ระหว่างนั่งรถกลับผมคิดได้ที่พวกมันไปแข่งรถไง ยังไม่ลองไปดูเลย
ผมไปถึงก็มีคนมาไม่กี่คนเอง แต่ผมรู้จักอยู่บ้างเลยเดินเข้าไปหา เจอไอกิจพอดี
“กิจ เห็นไอ้นับ้างปะ”
“ไม่อะ มันไม่เคยมานานแล้ว”
“เหรอ”
“มีอะไรหรอ”มันถาม
“ป่าวหรอก แค่มันไม่กลับบ้านเลยเป็นห่วง”
“ทะเลาะกันหรอ”มันถามอีก
“รู้ได้ไง”
“อ้าว ก็ปกติเห็นตัวติดกัน”รู้ดีจังนะเมิง
“เออ ประมาณนั้นแหละ”
“เออๆเดี๋ยวถามพวกนั้นให้”มันก็เดินเข้าไปถามเพื่อนๆมัน แต่ก็ไม่มีใครเห็น ผมก็เลยอยู่กับพวกมัน พวกมันก็ไม่ได้แข่งรถ หรือทำอะไรหรอก รวมกลุ่มนั่งคุยกันซะมากกว่า
ผมนั่งรอจนดึกพวกมันก็จะกลับ บ้านแล้ว แล้วผมจะอยู่ทำไม
ผมก็เลยนั่งแทกซี่กลับ
แต่มันบอกว่ามอไซว่างๆเยอะแยะ เดี๋ยวไปส่ง ผมกลัวตำรวจจะเรียกมากกว่า แต่สุดท้ายพวกมันก็มาส่งผมที่คอนโดไอ้นัด ผมยังกำชับบอกมันด้วยว่า ถ้าเจอไอ้นัด ให้รีบโทรมาบอก
ผมก็ล้ามาทั้งวันแล้ว กลับบ้าน อาบน้ำก็นอน วันที่มองแล้วที่ผมต้องอยู่คนเดียว ผมก้นอนคิดว่ามันจะไปไหนได้วะ ที่ๆมันอยากไปผมก็ไม่เคยรู้เลย รถใหญ่ก็ยังอยู่ ถามยาม เค้าก็บอกยังไม่เห้นมาเข้ามาเลย
วันที่สามของการหายไปของมัน
ผมก็โดดเรียนไปตามหามัน ตามบ้านเพื่อนมันที่พอรู้จัก
ตี้ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“โหลคับ”
“นิว นี่กิจนะ”
“อืม ว่าไง เจอมันแล้วหรอ”
“ป่าว เจอแต่รถมันอะจอดอยู่ที่หอ ของไอ้เจ กรูไม่กินเส้นกับไอ้นี่อะ มาดูเองแล้วกัน”
“ที่ไหน เดี๋ยวไป”
ผมก็ไปยังเส้นทางที่มันบอก ไหลมาก แทกซี่ยังหลง
ไปถึงก็เจอไอ้กิจรออยู่ปากซอย
ไอ้กิจพาผมไปจอดที่หอหนึ่ง แล้วชี้ให้ผมดูรถไอ้นัด ซึ่งมันก็ใช่
ไอ้กิจก็ขอตัวกลับ มันบอกไม่ถูกกับไอ้คนนี้
ผมก็เลยขึ้นไปคนเดียว ตามเลยที่ห้องที่ไอ้กิจบอก
ผมไปถึงชั้น5 แมร่งเหนื่อยใช้ได้เลย เจอคนนึงเดินสวนมา มันก็มองผม ผมก็มองมันคุ้นๆยังไงไม่รู้
จะทักก็ไม่กล้า
“จะไปไหนอะ”มันถามผม ตนที่ผมจะเดินผ่านมันไป
“หาไอ้นัด”ไอ้นัดทำหน้าตกใจ
“ไปไม่ได้”
“ทำไมวะ”ผมเดินไปไม่ฟังมัน ไปหยุดอยู่หน้าห้องที่ไอ้กิจบอก แล้วไอ้นัดคนนี้ก็วิ่งมาขวางประตูผมไว้
ผมเลยต่อยหน้ามันไปที มันล้มลงไป มันเมาด้วยเลยล้มง่าย ผมได้กลิ่นเหมือนมันดูดเนื้อ ด้วย
ผมต่อยมันได้อีกหมัด ไอ้ข้างในห้องมันก็เปิดประตูมาดู
ผมเดินแทรกประตูเข้าไป ไอ้คนนั้นก็งงๆแล้วไปยกเพื่อนมัน
“นัด ทำไมทำแบบนี้”ผมถาม ทั้ง เดือด ทั้งโมโห อะไรหลายๆอย่างมันถาเข้า
ไอ้นัดหันมามองหน้าผม อยากตกใจ
“นิว”
“ใครหรอคะพี่นัด”