เห็นคำว่า the end แล้วตกใจมาก แวบแรกคือเกิดอะไรร้ายแรงขึ้นกับนัดนิวหรือเปล่า
มันรู้สึกหดหู่จนต้องทำใจอยู่นานกว่าจะเปิดได้

อ่านเรื่องของนัดนิวมานานจนรู้สึกผูกพัน เหมือนเป็นครอบครัว เหมือนเราเฝ้ามองดูคนในครอบครัวเติบโตขึ้นทุกวัน
คอยลุ้นคอยห่วงว่าจะแต่ละวันของสองคนนี้จะผ่านไปได้อย่างปลอดภัยมั๊ย จะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า
เวลานิวหรือนัดไม่สบายหรือโกรธกันก็เป็นห่วง
อีกอย่างตั้งแต่อ่านเรื่องนี้ ความรู้สึกต่อเด็กแว๊นดีขึ้นกว่าเดิมเยอะ
ที่จริงนิวไม่ต้องมาเขียนยาวๆ หรือยกคำพูดมาเขียนก็ได้ แค่มาอับเดทสั้นๆ พอให้หายคิดถึง แค่ให้รู้ว่านัดนิวยังรักกันดีก็ได้
นานๆมาทีก็ได้
แต่ก็เข้าใจนะ เรื่องงาน เรื่องปากท้องเป็นเรื่องที่ดึงเวลาส่วนใหญ่ในชีวิตของเราจริงๆนั่นแหล่ะ
ยังไงก็ต้องขอบคุณนิวที่มาเขียนเรื่องราวดีๆให้ได้อ่านกัน
ถ้านิวจะไม่มาต่อแล้วจริงๆ ก็ขอให้ทั้งสองคนรักกันมากๆ รักกันไปนานๆ ขอให้ชีวิตเจริญรุ่งเรืองและอยู่อย่างปลอดภัยนะ
และคนอ่านทุกคนคงคิดถึงนัดนิวมากเหมือนเรา
(ถ้าเปลี่ยนใจ ก็มาส่งข่าวเล็กๆน้อยบ้างก็ได้นะ ทุกคนที่ติดตามชีวิตนัดนิวมาตลอดคงดีใจ)
ขอแสดงความเสียใจกับนัดด้วยที่เสียคุณยายไป นัดนิวสู้สู้นะ
รักและคิดถึงนัดนิวจริงๆ