หัวข้อ: "พี่ครับ...ผมขอ(เอา)พี่ได้ไหมครับ".......จบบริบูรณ์ แจ้งย้ายเลยครับผม...(^_^)

[muiko]

สงสารเฟิร์สจัง
จะรุ้มั้ยว่าบัสคิดถึงความรู้สึกอีกคนมากกว่าตัวเอง
กลัววิชเสียใจ ไม่กลัวเฟิร์สเสียใจเลยเนาะ
คนที่มาคอยอยู่ข้างๆตอนที่ตัวเองเจ็บไม่นึกถึง ไปห่วงไอ้คนที่ทำตัวเองเสียใจ

บัส ทำแบบนี้ได้ไงอ่ะ ถ้าเฟิร์สรุ้จะเสียใจแค่ไหน
เเล้วนี่มันยังต้องคิดอีักหรอ ว่าควรหรือไม่ควรให้โอกาสอ่ะ
เอาเฟิร์สไปเก็บไว้ที่ไหน ถึงต้องคิด
ไม่ชอบบัสที่เป็นเเบบนี้เลย ถ้าไม่ชอบจริงๆก็ปฏิเสธไปเลยสิ
เหมือนเเค่เอาเรื่องใจอ่อนมาอ้าง อย่ามาทำไรครึ่งๆกลางๆ 

[maiouar]

คนอ่านนอยกันหมดแล้ว  รีบมาแปะตอนต่อไปเหอะคร้าาา อกดิชั้นจะแตกตาย   

[HanATarO]

เอ่อ บัส จ๋า แบบว่านะ ช่วยตัดสินใจสักอย่างเถอะ
ถามใจตัวเองสิค่ะ ว่าต้องการใคร

คำตอบองคำถามมันตอบไม่ยากหรอก
หากเราใช้ใจ แะความรู้สึก เป็นตัวตัดสินน่ะ

ลังเลแบบนี้สงสาร เฟิร์ส นะ

[TeuyHom]

ไม่เอาอ่ะ  ไม่อยากให้บัสกลับไปคบกับวิชเลยยย!!!

[fangkao]

เกลียดอิวิชง่า 

[kisskiss]

นี้เป็นบททดสอบความรักของบัสที่มีกับเฟิร์สใช่ไหม
ตอนนี้เฟิร์สลอยลำเรื่องรัก รักแฟน หลงแฟน ไม่ไหวแล้ว คงไม่มีทางไปไหนพ้น
แต่พี่บัสนี้สิ คือใจอะรัก และก็ไม่แน่ใจ กลัวไรบางอย่าง
ต้องรอดูว่าพี่บัสจะตัดสินใจ ทำอะไร หวังว่าคงเคลียร์ทันก่อนที่เฟิร์สจะรู้ จะเห็น แล้วเสียใจ
แล้วเดี๋ยวจะโดนเคลียร์ยาวนะจ๊ะพี่บัส หึ หึ  จะหาว่าคนอ่านไม่เตือน

[phenomintna]

 

[CarToonMiZa]

บัสถ้าเคลียร์ไม่ดีนะ
โดนหนักแน่ๆ

[Kanda Moe]

บัสบอกปฎิเสธไปตรงๆเลยว่าตอนนี้มีแฟนแย๊วววว
อยากอ่านต่อจังเลยคะแอบค้างเบาๆ

[jubujubu]

ไม่ได้เข้ามาหลายวัน  จะจบแล้วเหรอ
เซ็งพี่บัส   ขอให้เฟิร์สงอนจนพี่บัสต้องง้อหนักๆเลย
ปากแข็งจริงๆ

[moredee]

อย่างน้อย เขาก้อเป็นคน"เคยรัก" เพราะงั้นวูบไหวไขว้เขวไปบ้าง ให้อภัยอ้ะ
แต่ขอให้นึกถึงคน"กำลังรัก"ดีกว่าเนาะ
คิดถึงอ๊อฟ...ก้อได้ :laugh:color]

[Naenprin]

 

ออฟอย่าทำแบบนี้ แนนส่งสารเฟิร์ส ให้เฟิร์สได้รับรู้บ้าง

แล้วก็พี่บัสอ่ะ อย่าคิดให้มากนัก นึกถึงคนที่เค้าดูแลเราดีกว่านะ

ควรจะแคร์เฟิร์สมากกว่านี้ ยังต้องลังเลอะไรอีก

 

[Calo love]

......................แวะมาทักทายคนอ่านที่น่ารักน้าครับ.....................


 route rover                                          ฮ่าๆๆๆๆ นอยด์บัสหรือแอบนอยด์ออฟกันหนอที่ทำให้ค้างๆๆๆๆ


Heladasless                                         โดนแทงเลยเหรอครับ...........รีบรกษาแผลด้วยนะครับ


 DooDee_In                                         ออฟว่าเฟิร์สเต็มใจมาเองนะครับ อิอิ......บัสไม่ได้บังคับสักกะหน่อย


 Monkey D                                          ถึงน่ารักอย่างน้อยก็สู้คนของคุณ  Monkey D ไม่ได้หรอกใช่ไหมครับ ป๋าไม่สะกัดหรอกครับป๋าใจดี แบ่งๆ กันใช้คราฟฟฟฟฟฟ


 Ryoooo                                             งั้นขอรับแค่ส่วนเดียวสัก 1 2 3 4 เดือนดีไหมครับให้ค้างน๊านนาน ได้ไหมครับ อิอิ (อิอิออฟไม่ได้ใจร้ายขนาดนั้นหรอกครับ อยากให้รีบจบๆๆ จะได้เริ่มเรื่องใหม่สักที่ครับ)


Nus@nT@R@                                   เรืองมีให้เป็นแน่ครับ รอพาสต่อไปนะครับ อิอิ


 tawan                                             โฮก......."วันทอง" สองผัวไงครับ น่าจะดีไหม????เอ่ย 3P ดีไหมหนอ....ลองดูไหมครับเอาแบบหักมุมสุดๆๆ เลยเนอะ


 Onlymin                                          เอ๋?????????หรือว่าแอบรักเฟิร์สมานานแล้วรึเปล่าครับ   


 yeyong                                            ฮี่ๆๆๆ ตรรกะ ที่ไม่ค่อยเวิคมักนำไปสู้เรื่องราวแห่งน้ำตานะครับ..............


Zitraphat                                         ป๋าาาาาาาา :serius2:คิดสสสสสสสถึงป๋าง่า...มาแค่เม้นเดียวๆๆ ด้วยง่า


 powderje                                       อั๊ยย่ะเรียก "ตากถึก" น่ารักง่าออฟชอบ   เดี๋ยวออฟเอียงหูให้กัดอีกข้างโน๊ะๆๆๆ หรือจะเอาแก้มด้วยดีแต่ตรงนี้ขอเป็น "จุ๊บ" เบาๆแทนแล้วกานนนนนน


 miracle22936                                ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ .........คราฟเดี๋ยวจะมาต่อให้ครับ เมื่อวานกับวันนี้งานเข้าครับต้องนั่งทำรายงานเกือบ 100 เล่ม งอกเลยครับ



 Yunatsu                                         ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่กล้าตอบเม้นนี้เลยครับเสียวสันหลังมากกกกกกกกกกกกก


 «ƤȑǃǹĉΞḠ○ḺҒ™»                           แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :sad4:เเล้วใครจะกล้าล่ะเนี่ยๆๆๆๆๆ มาดักไว้ซะขนาดนี้



 muiko                                               อ่านเม้นนี่เเล้วเจ็บจังนะครับ.........รู้สึกได้เลยว่า 




 maiouar                                            o22ตายเเล้วอย่าเพิ่งนอยด์ออฟน้าครับเดี๋ยวรีบๆ ปั่นให้ครับ



 hanataro                                           ตอนหน้าได้รู้แน่ครับว่าใครจะกระเด็น จะเป็นเฟิร์ส จะเป็นวิขวิช หรือบัส...........ที่ต้อง.............?..............



 TeuyHom                                         แอบบอกนะครับว่าบัส "ได้ให้โอกาสวิช" ด้ยนะครับ.........................



 fangkao                                         อย่าเพิ่งเกลียดวิชของออฟสิครับ  ดูรูปไปสิครับ Leejoon เชียวนะหล่อซะขนาดนั้นโน๊ะๆๆ


 kisskiss                                         ซาบซึ้งกับเม้นนี้ไปนานหลายนาทีครับขอไป ::ก่อนนะคัรบ



 phenomintna                                ขอบคุณน้าครับกับกำลังใจที่ส่งมาให้นะครับ.....



 CarToonMiZa                                งั้นออฟจะพาบัสไปหลบที่ไหนดีหนอ? เอานานๆๆๆ เลยเนอะครับงั้นแล้วค่อยกลับมานะครับ



 Kanda Moe                                  มีคนค้างเบาๆ ด้วยนิ งั้นรอไปก่อนรอให้ค้างเยอะๆ ก่อนออฟจะมาต่อให้น้า อิอิอิ (รู้สึกตัวเองโรคจิตจัง  หุหุหุ)



jubujubu                                     คราฟฟฟฟฟฟฟใกล้ จะ จบ เเล้วครับ อีก 3 ตอนเองครับ........ตามที่คาดไว้นะครับคงไม่เกิน 20 ตอนนะครับ ช่วยติดตามหน่อยนะครับ.................แล้วจะเริ่มเรืองใหม่มาใหอ่านนะคัรบ



moredee                                   แต่เคยมีคนบอกว่า "คนเคยรัก" มักได้ใจไปนะครับ.............ขอบคุณคราฟฟฟที่คิดถึงออฟครับ อิอิ



 Naenprin                                คุณแนนครับเฟิร์สได้รู้แน่ครับ........ตอนหน้าเรื่องราวจะเปิดเผยและลงเอยเองว่า บัสจะเลือกใคร ระหว่าง  "คนเคยรัก"   กับคนที่   "กำลังรักหรือกำลังไม่แน่ใจ"   ช่วยเป็นกำลังใจให้เฟิร์สด้วยนะครับ





*******************************************************************************************
 
 
ขอบคุณทุกเม้น ทุกกำลังใจที่มีมาให้ตลอดนะครับ........................ตอนต่อไปขอ :z10:ต่อไปนะครับ อิอิ........


รักคนอ่านทุกคนนะครับ   

[ka[ze]na]

นะ...จะรออ่านตอนต่อไป

เหมือนให้เราเลือก...ระหว่างคนที่เรารัก และคนที่รักเรา

แต่จะขอถามบัสได้ไหม???
ว่าได้รักเฟิร์สหรือเปล่า? เคยรักกันบ้างไหม?
สุดท้ายคนที่ตอบคำถาม หรือตัดสินใจทุกอย่าง ก็อยู่ที่บัสคนเดียว
เลือกสิ่งที่ดีที่สุด เพื่อตัวเอง....
เพราะทุกวินาที ไม่สามารถย้อนกลับมาได้อีกต่อไปแล้ว......

[Calo love]

อิมเมจที่ผ่าน บัส.....



อิมเมจที่ผ่าน เฟิร์ส.....

เอาบัส กับ เฟิร์สมากระตุ้นอีกครั้ง หากใครคิดถึงสองคนนี้นะครับ  ดูรูปแล้วไปจิ้นเอาเอง 5555+   ว่าบัสจะเลือกใครนะครับ...

[Calo love]

เอาวิชมาให้จิ้นด้วยอีกคนนะครับ.......










......มาดูกันว่าระหว่างคน "เคยรัก"  และอีกคนที่ "กำลังคลุมเครือ"
ว่าบัสจะเลือกใคร.....................แต่งานนี้ต้องเลือกครับ....มีคนต้องเจ็บแน่ และมีคนเสียน้ำตาด้วยนะครับ

จะเป็นน้ำตาลูกผู้ชายหรือไม่นั้น รอออฟนิดนึงนะครับ....กำลังๆๆ

[Calo love]

เค้าเอาอิมเมจเฟิร์สมาฝากน้าคราฟฟฟ.........มีแต่คนสงสารเฟิร์สกันเลยอินจัด นั่งดูรุปๆๆๆๆ ไป อิอิ











อั๊ยย่ะรูปสุดท้ายหามาได้แค่นี้ง่าไม่ค่อยชัดใครสามารถหาชัดๆๆ เห็น 6 เเพ็ดเอามาแบ่งกันบ้างน้าครับ

[koikoi]

บัสบอกว่าไม่อยากทำร้ายจิตใจใครแสดงว่าไม่เคยรู้ตัวเลยสิว่าทำร้ายจิตใจเฟิร์สมาตลอดแล้วยังจะเรื่องคราวนี้อีกสงสารเฟิร์สอ่ะ

[NewYearzz]

จะบอกว่าไม่ชอบใจทั้งวิชทั้งบัสเลย

เฟิร์สดีขนาดนั้นยังไม่สนใจ จะมาเอาไอ้บ้าคนรักเก่าที่เลิกเพราะไม่ยอม...

บัสจะโลเลไปถึงไหน  บอกแล้ว เอาบัสไปเก็บแล้วเอาเฟิร์สส่ง EMS มาให้นิวเลย


รอตอนต่อไปครับ 

[Onlymin]

อยากอ่านต่อแล้วววววววววววววววววววววว

(จริง ๆ คือจะเอา กระทู้ขึ้นไปหน้า 1 อ่ะ 555)

คิดถึงเฟิร์สนะ

[topphy]

  บัสจะเอายังงัยกันแน่อ่ะ

ทั้งๆที่เฟิร์สเองก็ออกจะชัดเจน แต่ทำไมบัสถึงโลเลแบบนี้

ถ้าให้โอกาศวิชแล้วไอ้ถึกของฉันหละ

[Eshardy]

บัส อย่าลังเล เลย อดีต เคยเจ็บ ต้องเอามาเป็นบทเรียน สงสาร ตาล่ำ ถึก มั่งนะ

[qq_oo]

รอๆๆๆๆๆๆๆจ้าาา

[Onlymin]

จิ๊!  ยังไม่มาอีก

(แวะเข้ามารอจ้า)

[Hibino]

รอต่อ พาร์ท 2 ... ตอนต่อไป

[bun]

โอกาศให้ได้แค่เพื่อน แต่ไม่ใช่คนรัก

[NewYearzz]

คิดถึงออฟแล้วนะครับ 

[Calo love]

"พี่ครับ...ผมขอ(เอา)พี่ได้ไหมครับ"...เรื่องสั้น...ตอนที่ 15   Part 2...(12/07/55) P.21






ตอนที่ 15 Part 2



“บัสต้องตอบใช่ไหม?”














“ช่วยทีนะ ช่วยให้โอกาสวิชด้วย      ในครั้งนี้..”


วิชพูดทุกคำสายตาก็ยังจ้องหน้าผมอยู่ บรรยากาศทำไมมันน่าอึดอัดจัง ลมเย็นนะแต่ผมไม่ได้สัมผัสถึงสายลมที่ปะทะเข้ากับตัวเลย แต่ทำไมผมรู้สึกร้อน ร้อนตรงขอบตา ผมพยายามกลั้นมันเอาไว้ก่อนที่สายน้ำสายเล็กนี้จะหลั่งไหลพรั่งพรูออกมา แสดงความอ่อนแอ เปราะบางให้คนตรงหน้าผมได้เห็น





ของใครบางคนลอยมาให้หัวผมตลอดเวลาทำไมเวลาอย่างนี้? เวลาที่ต้องการคนคนนั้นแบบนี้เขาถึงไม่โผล่มาล่ะ? ผมอยากให้เขามาอยู่ข้างๆ บ้างในเวลาที่ผมอ่อนแอแบบนี้ ผมต้องการกำลังใจ มือผมสั่นน้อยๆ เพราผมพยายามกลั้นมันเอาไว้ ถึงมันจะอยู่ในการกอบกุมของคนที่พยายามร้องขอโอกาสจากผม ทัง้ที่ผมไม่เคยเรียกร้องอะไรจากเขาเลยในขณะที่เขาเดินจากผมไป




“วิชต้องการโอกาสเหรอ?” ผมพยายามพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือนิดๆ

“ใช่ครับ!”

“บัส....ได้ให้โอกาสวิชแล้ว...!!!”

 ผมพูดจะพูดให้จบประโยคแต่มันก็ทำไม่ได้มันจุกที่อกเหลือเกิน ผมพยายามเสหน้ามองไปทางอื่นแทนการสบตาคู่สวยที่แน่วแน่ตรงหน้า เป็นสายตาเดียวกับตอนที่เขาขอคบกับผมครั้งก่อนไม่ผิดเพี้ยนถึงไฟจะไม่สว่างมากนัก แต่ผมก็จำสายตาแบบนั้นได้อย่างดี และจะไม่มีวันลืมด้วยว่าสายตาแบบนั้นทำให้ผมใจอ่อน สายตาแบบนั้นทำให้ผมเจ็บ สายตาแบบนั้นทำให้ผมได้รู้อะไรต่างๆ มากมาย


“จริง!!!!!!” วิชรีบโพลงพูดรับออกมาทันควันพร้อมบีบมือผมแรงขึ้นกว่าเดิม แต่ผมก็ไม่ได้ดึงมันหนีแต่อย่างใด


“ใช่บัสเคยให้โอกาสวิชแล้ว แต่เป็นวิชเองที่ไม่ได้คว้ามันเอาไว้!?”

ผมย้ำตรงคำว่า “เคย” อย่างชัดเจน จนวิชที่ดีใจมองหน้าผมแบบงงๆ


“.....................................”

“บัสเคยให้โอกาสวิชแล้ว แต่วิชไม่ได้คว้ามันไว้เองนะ!!”

ผมพูดทุกคำชัดเจนพอ เท่าที่แรงมี ถึงมันจะเริ่มจุกแน่นที่หน้าอก จนหายใจไม่ออกแล้วก็ตาม

“ตอนไหนเหรอบัส ตอนไหน?”

“.....................................”

 ผมเงียบเพราะพยายามปรับลมหายใจให้เข้าสู่สภาวะปกติ ให้อาการแน่นหน้าเบาลง เพราขอบตาที่ร้อนผ่าวเริ่มมีหน่วยน้ำคลอๆ

“ตอนไหนล่ะบัสที่บัสบอกว่าให้โอกาสวิช?”

“อย่าให้บัสพูดเลยนะวิช พูดไปมันก็เหมือนเป็นการดูถูกตัวบัสเอง!”

  จะให้ผมบอกไปเหรอว่าผมน่ะเตรียมตัวเพื่อการ Burn to be รับ ให้กับวิชอย่างนั้นเหรอ? ไม่มีทางหรอก

“วิชอยากรู้บ้าง อยากรู้เหตุผลอะไรบ้าง?”

“เหตุผลอะไรเหรอวิช?”

“บัสบอกให้วิชรอ รอ รอ แล้วจะให้วิชรอถึงเมื่อไหร่ล่ะ?”

 วิชเริ่มเสียงแข็ง แล้วก็จนได้ในที่สุดวิชก็พูดเรื่องเดิมๆ ที่ทำให้ผมรู้สึกต่ำต้อยด้อยค่าขึ้นมา สำหรับทุกคนแล้วผมก็มีค่าแค่นี้สินะ มีค่าแค่เรื่องพวกนี้ ไม่มีใครที่จะมองเห็นหัวใจของผมสักคนเลยใช่ไหม? ทุกคนหวังแค่เพียงเรื่องนี้เท่านั้นใช่ไหม?

“เมื่อวิชรอไม่ได้วิชก็เลือกแล้วไง วิชเคยจำอะไรได้บ้าง? เคยคิดอะไรได้บ้างล่ะ? เคยคิดกับบัสในเรื่องอื่นๆ บ้างไหม?”

หมดกันครับไหลมาเป็นทางแล้วครับสิ่งที่ผมกลั้นไว้ ผมไม่ได้ตะโกนหรือแหกปากอะไรนะครับ ผมก็พูดเบาๆ แต่มันจุกครับเลยต้องหยุดในสิ่งที่จะพูดต่อเพื่อหายใจเอาแรงก่อน

“..........................” วิชนิ่งและดูจะตกใจเล็กน้อยที่ผมร้องไห้ออกมา

“นอกจากเรื่องที่จะขอมีอะไรกับบัสตลอดเวลาที่เจอหน้ากันวิชเคยคิดอะไรบ้างไหม? บัสเคยที่ค่าอะไรไหม? นอกจากเองแบบนั้น? เคยมีค่ากับวิชบ้างไหม?”

 ผมพยายามพูดให้ชัดเจนที่สุดทั้งที่น้ำตายังคงไหลมาไม่ยอมหยุด

“บัสมีค่ากับวิช มีค่ากับวิชมากด้วย!!” วิชเอ่ยเสียงเบากว่าเดิม

“แต่วิชก็ทิ้งไป วิชก็ทิ้งบัสไปเพียงแค่เหตุผลที่ว่า................”

 ผมหยุดประโยคท้ายไว้ด้วยมีก้อนลมก้อนใหญ่อัดแน่นขึ้นมาอีกระรอก ผมพยายามสูดอากาศเข้าปอดให้มากที่สุดเพื่อช่วยขับไล่ก้อนที่จุกแน่นอยู่ตอนนี้ให้หายไป

“ฮึกๆๆ ....เพียงแค่บัสไม่ยอมให้วิชมีอะไรกับบัส...ฮึกๆๆ ฮือๆๆ....!! วิชรู้ไหมว่าบัสทำอะไรไว้บ้าง ฮึกๆๆ...เตรียมอะไรไว้บ้าง   ฮือๆๆ  ฮึกๆๆ”

“ไม่ต้องพูดแล้วบัสวิชขอโทษ!!”

“วิชฟังสิ ฮึกๆๆ บัสจะพูด  ฮึกๆๆฮือๆๆ...ในวันพิเศษของเราบัสต้องเตรียมอะไรไว้รอวิชบ้าง วิชเคยรู้บ้างไหม?เพื่อจะเซอร์ไพรส์ แต่วิชกลับทำให้บัสเซอร์ไพรส์มากกว่าหลายร้อยเท่า.....ฮึกๆๆ”

ผมพยายามกลั้นสะอื้นไว้จนพูดให้จบ แต่น้ำตาที่ไหลก็ยังคงไหลมาอย่างไม่ยอมหยุด ผมไม่ได้รู้สึกเสียนะที่วิชทิ้งผมไป แค่รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจกับเหตุที่เขายอมทิ้งผมไปง่ายๆ ต่างหาก นั้นมันเป็นสิ่งที่เจ็บมากกว่า เป็นเหตุผลที่น่าอายมากที่เขาทิ้งผมไปแบบนั้น ผมอายมากที่รู้ว่าเขาทิ้งผมไปด้วยเหตุผลแบบนั้น

“ฮึกๆๆๆ.....” ผมยกมือตัวเองขึ้นอย่างอ่อนล้าปาดน้ำตาที่ไหลมาเป็นทาง

“วิชขอโทษนะครับ ขอโอกาสให้วิชแก้ตัวอีกครั้งได้ไหม?”

“ฮึกๆๆๆ  ฮือๆๆๆ!!!!!!”

เพียงแค่คำว่าขอโอกาสแกตัว ทำให้ผมปล่อยโฮออกมาเบาๆ อีกรอบ

“ไม่ร้องแล้วนะครับ ไม่ร้องนะครับ”

“ฮึกๆๆ !!”

ผมยังนั่งสะอื้นเบาๆ อยู่ข้างคนที่ทำให้ผมร้องไห้ แต่ผมก็พยายามจะกลั้นเอาไว้ให้ได้มากที่สุด และให้น้ำตามันไหลหยุดให้เร็วที่สุดเท่าที่ทำได้  น้ำตาเริ่มเหือดหายไป เสียงสะอื้นก็เบาลงแล้ว

“กี่โมงแล้ว...ฮึกๆๆ”

“สามทุ่มครับ...ไม่ร้องแล้วนะครับ!!”

วิชเอ่ยพร้อมโน้มตัวเข้ามาทำท่าจะยกมือขึ้นปาดน้ำตาให้ผม



แต่ทันใดนั้นมือใหญ่ของวิชก็ต้องชะงักเพราะมีมือของใครบางคนรั้งไว้อย่างรวดเร็ว













“กลับห้องเรากันนะครับ!!”


เสียงนี้ทำไมคุ้นจัง เดี๋ยวสิอย่าดึงสิเฟิร์ส!!มาได้ไงเนี่ย?

“เฟิร์ส!!!!!!”

 ผมตกใจครับตกใจมากที่เจอน้องมันโผล่มาแบบนี้ จนลืมสะอื้นไปเลย ขอตกใจก่อนแล้วกัน

“กลับห้องเรากันนะครับผมมารับพี่แล้ว ผมคิดถึงพี่นะครับนอนคนเดียวมันหนาวครับ!!”


 น้องเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนและอบอุ่นพร้อมด้วยสายตาที่ห่วงใย

“เฟิร์ส!!”

“คุณ!!อย่ามายุ่งกับแฟนผม!!!!!”

 คราวนี้เสียงเข้ม ทั้งเสียงทั้งหน้าตาดุดันมากเลยครับเพราะน้องหันไปพูดกับคนที่ชะงักค้างไปชั่วครู่ ผมไม่เคยเห็นน้องโมโหแบบนี้มาก่อนเลย เพราเวลาอยู่ด้วยกันผมมักเจอแต่ลูกอ้อนอาจมีงอนบ้างแต่ก็ไม่ถึงขนาดนี้

“เฟิร์ส!!!!!”ผมกระตุกมือคนที่ฉุดให้ผมลุกขึ้น

“ไม่ร้องแล้วนะครับ....หืมม์”

น้องส่งมืออุ่นๆ มาปาดน้ำตาที่ตอนนี้มันแห้งไปแล้วคงไว้เหลือแต่คราบแล้วล่ะ

“อย่า มา ยุ่ง กับ แฟน ผม!!!!”

น้องเอ่ยประโยคเดิมอีกครั้งคราวนี้ช้าๆ ชัดเจนมาก จนขนาดผมยังรู้สึกกลัวสุ่มเสียงที่เย็นยะเยือกแบบนั้นเลย ก็ผมไม่เคยเจอมากก่อนนี่ครับ ไอ้ผมไม่มีโหมดโหดแบบนี้เลยตอนอยู่กับผม

“................................”

วิชที่ยืนนิ่งอึ้ง ไม่รู้จะตอบโต้อย่างไร ได้แต่ยืนกำหมัดแน่น พร้อมใบหน้าที่ขาวๆ ก็ขึ้นสีเหมือนกัน

“ไม่สิต้องเรียกได้มากกว่านั้นด้วยซ้ำ!!!!!!!!!..........ใช่ไหมครับที่รักหืมม์!!??”

 น้ำเสียงตอนท้ายประโยคที่หันมาพูดกับผมมันช่างต่างกันกับตอนต้นของประโยคเหลือเกิน

“นายเป็นใคร!!!!!!????”

วิชเอ่ยถามด้วยเสียงเรียบ แต่แฝงด้วยความโมโหโกรธาอย่างเห็นได้ชัดจากอาการที่แสดงออกมามือที่กำหมัดแน่น ราวกับว่าหากมีอะไรอยู่ในนั้นมันคงแหลกลานไปแล้ว

“กลับกันนะครับ!!”

น้องไม่ตอบ แต่หันมาคุยกันผมพร้อมออกแรงกระตุกมือเบาๆ เป็นสัญญาณว่าให้ตามมา ผมเลยเดินไปอยู่ข้างหลังคนตัวใหญ่

“ฉันถามว่านายเป็นใครแล้วมายุ่งอะไรกับบัส?”

“ผมเหรอ? ผมก็เป็นแฟนพี่เขาไง!!”

น้องยกมือขึ้นชี้หน้าตัวเองแล้วพูดแต่ละคำอย่างชัดเจน ผมสังเกตดูวิชตอนนี้หน้าแดงจัดเลยครับ

“กลับกันนะครับ ดูสิเดี๋ยวตาก็บวมหรอก!ไม่เอาไม่ร้องแล้วนะครับ!!”

 น้องยกมือขึ้นลูบแก้ม ลูบหางตาผมเบาๆ อย่างอ่อนโยน

ทำให้ผมต้องลปล่อยโฮออกมาอีกรอบพลางยกมือขึ้นจับมือน้องมันไว้ด้วย

“เฟิร์ส....ฮึกๆๆ ฮือๆๆ  พา...พา..พี่กลับนะ ฮึกๆๆ!!!!!”

ผมดึงมือหนามาจับไว้อย่างโหยหา มือคู่นี้แหละที่ผมอยากจับไว้ตลอดไม่อยากจะปล่อย ไม่อยากให้ไปไหนอีกแล้ว

“ไม่ร้องนะครับคนดี หืมม์!!ไหนดูสิเดี๋ยวตาก็บวมหรอก ดูสิตาแดงหมดแล้ว”

น้องดึงผมเข้าไปกอดต่อหน้าต่อตาวิชที่ยืนมองด้วยความโกรธปนตกใจและงุนงงไปพร้อมกัน

“ครับกลับนะครับชูว์ๆๆๆ!!!ไม่ร้องแล้วนะครับเฟิร์สอยู่นี่แล้วไงครับ”

“อืม....ไม่ร้องแล้ว ฮึกๆๆๆ!!”

ผมพยายามกลั้นเสียงสะอื้นให้หยุดไปพร้อมๆ กับน้ำตา ทั้งที่ผมยังคงกอดคนตรงหน้าอย่างไม่อยากคลายอ้อมแขน

“ไม่ร้องนะครับคนเก่ง!”น้องเขย่าโยกตัวผมไปมาเบาๆ อย่างรักใคร่

“อืม...”

ผมพยักหน้าเบาๆ ยกมือตัวเองจับมือหนาที่ลูบแก้มปาดน้ำตาให้ผมอยู่ด้วยความรักยิ่ง ผมไม่สนใจหรอกว่าวิชจะคิดยังไง? เพราะที่ผมรักตอนนี้คือคนคนนี้คนที่เข้ามาช่วยเหลือผมตลอดเวลาที่วิชทิ้งผมให้เดียวดายมาตลอด

ผมคุมสติตัวเองได้ก็คลายอ้อมแขนออก ทำให้ผมสามารถมองหน้าคนตรงหน้าได้อย่างชัดเจน ผมเห็นไอ้ถึกมันยิ้มน้อยๆ ด้วยนะครับ ไม่สนหรอกตอนนี้คิดถึงอยากกอด ไม่สนใจด้วยว่าใครจะคิดยังไง? โดยเฉพาะ

วิชอยากยืนมองก็ยืนมองไปสิผมไม่สนใจอยู่แล้ว เพราะผม “รัก” ของผมนิ

“ปล่อยมือนายจากบัสเดี๋ยวนี้นะ!!!!!”

วิชเอ่ยด้วยเสียงที่ดังลั่นจนทำให้คนที่เดินผ่านไปมาต่างพากันหันมาตามเสียง

“หยุดนะ...แล้วถอยไปด้วย!!”

ผมพลิกตัวเองเข้ามาขวางวิชที่กำลังจะเดินเข้ามาประชิดตัวน้องมัน จนทำให้วิชต้องชะงักและตกใจกับสิ่งที่ได้เห็น

“ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมจัดการเอง”

“ไม่เอาเฟิร์ส!!”

 ผมที่คุมสติได้แล้วเริ่มเข้ามาควบคุมเหตุการณ์ไว้ เพราะคิดว่าน่าจะเกิดเรื่องแน่นอน(แต่ที่ปล่อยโอไปเมื่อกี้เพราเห็นหน้าน้องมันหรอกครับ ไม่รู้ว่าเพราอะไรเคยเป็นไหมครับเวลาที่เราอ่อนแอมากๆ แล้วเราเจอใครสักที่เข้าใจเราเราก็มักจะร้องไห้ได้ง่าย ก็แบบนั้นแหละครับ)

“จัดการเหรอ นายมีสิทธิ์อะไรมาจัดการแล้วนายเป็นใคร?”

วิชยังคงใช้เสียงที่ดังเหมือนเดิมเรียกร้องความสนใจจากผู้คนที่เดินไปมาในสวนได้อย่างดีเลยแหละ เพราะมันก็มืดแล้วบรรยากาศมันก็เงียบพอใครทำเสียงดังอะไรมันก็ได้ยินชัดเจนกว่าปกติ......อายเขาจังเห้อ!!!!!!!!

“จะเป็นใครก็ช่าง บัสว่ามันไม่เกี่ยวกับวิชเลยนะ!!”

คราวนี้ตาผมบ้างที่ตะโกนใส่หน้าวิชด้วยเสียงที่ดังไม่แพ้กัน

“แต่บัส.....ไอ้หมอนี่มัน!!!!!!!!!”

“อย่าเรียกน้องบัสว่าไอ้หมอนี่นะ!!!!!”

“บัส.....!!” วิชทำท่าฟึดฟัดใส่ผม

“บัสว่าวิชกลับไปเถอะในเมื่อวิชเลือกแล้วบัสก็ยอมวิชมาตลอดไม่เคยที่จะทวงขอสิทธิ์อะไรเลย อย่าให้ต้องมีเรื่องกันเลยนะ อย่าทำให้ความรู้สึกดีๆ ที่บัสยังคงหลงเหลือให้วิชมันต้องหมดไปเลย วิชสามารถเลือกได้ จากนี้ไปบัสก็จะเลือกทางของบัสบ้าง เพราะบัสไม่ใช่ตัวเลือกของใครที่พอใจจะมาหาก็มา ไม่พอใจก็ทิ้งไป...บัสขอเป็นฝ่ายเลือกบ้าง!!!!!!”

“แต่วิชมาก่อนนะ!!!”

“มาก่อนวิชก็ทิ้งบัสไปก่อนเช่นกัน ในเมื่อตอนที่วิชทิ้งบัสไป บัสไม่เคยขอไม่เคยทวงอะไรเลย เพราะฉะนั้นวิชก็อย่าได้มาร้องขอหรือทวงสิทธิ์อะไรจากบัสเลย เราจบกันไปนานแล้ว และบัสก็รู้ตัวดีว่าบัสกำลังทำอะไรและเลือกที่จะทำอะไร!!!!!”

น้องมันยืนอยู่ข้างๆ คอยจับมือผมไว้ตลอดเวลา และบีบมือส่งแรงใจมาตลอดทำให้ผมกล้าพูดสิ่งต่างๆ ออกมา ตอนนี้ผมรู้ใจตัวเองแล้วว่าต้องการอะไร

“วิชฟังบัสนะ เรื่องของเรามันจบแล้วจากนี้ไปบัสก็จะขอเลือกทางเดินของบัส เพราะวิชได้เลือกทางของวิชไปแล้ว บัสเจ็บแล้วจำนะและก็ไม่ได้ลืมนะว่าเราเคยมีคืนวันดีๆ ร่วมกัน บัสจะเลือกในสิ่งที่ดี คนที่ดีที่สุดสำหรับบัส”

 ผมบีบกระชับมือเข้าหามือหนาที่จับมือผมอยู่อย่างแรงๆ เหมือนจะสื่ออะไรบางอย่างให้เจ้าของมือนั้นรู้

“ขอล่ะวิชในเมื่อวิชเลือกจากบัสไปแล้ว ก็ขอให้เรื่องราวทุกอย่างมันเป็นอดีต ขอให้เรากลายเป็นแค่คนรู้จักกันก็พอ จะให้สนิทใจเหมือนเมื่อก่อนบัสคงทำไม่ได้แล้ว เพราะบัสเคยรักวิชไปแล้ว!”

ผมย้ำคำว่า “เคยรัก” อย่างชัดเจน ทำให้วิชที่ก่อนหน้านี้มีท่าทีโมโห เปลี่ยนสีหน้ามาเป็นอาการเศร้าอย่างเห็นได้ชัดเจน คำพูดที่ผมพรั่งพรูออกมานั้นต้องขอบใจกำลังใจที่ดีเยี่ยมจากคนข้างๆ ที่คอยจับมือผมไว้ไม่ห่าง ขอบคุณคนที่โผล่มาทันเวลาที่ผมต้องการเขาพอดี

“วิชหมดโอกาส หมดหนทางแล้วใช่ไหม?”

“ไม่หรอกวิช ! วิชยังมีโอกาสอีกมากมาย มีคนอีกมากมายที่เขาต้องการวิช คนน่ารักแบบวิชยังมีคนให้รักอีกแยอะ แต่คงไม่ใช่บัสอีกแล้วล่ะเพราะตอนนี้บัสเลือกของบัสได้แล้ว”

 ผมพูดจบก็หันหน้าไปมองสบตากับคนที่ผมบอกว่าเลือกเขาแล้ว ก่อนจะยิ้มบางๆ ให้ ผมแอบเห็นความดีใจที่แสดงผ่านมาทางแววตาคู่นั้น แววตาคู่ที่ผมอยากจะมองมันก่อนนอนทุกคืนและตื่นขึ้นมาสบตากับมันทุกเช้านับจากนี้ของทุกนาทีของชีวิต

“วิชขอโทษกับทุกสิ่งที่ผ่านมานะบัส แต่วิชอยากให้บัสรู้ไว้อย่างหนึ่งว่าวิชรักบัสคนเดียวนะและวิชไม่เคยลืมบัสเลยแม้แต่วันเดียว”

“ขอบคุณนะที่ยังรักบัสและเก็บบัสไว้ในความทรงจำ ขอให้เราสองคนกลายเป็นความทรงจำที่ดีต่อกันนะวิช”

ผมปล่อยมือจากคนข้างๆ แล้วเดินไปหาวิช แต่เหมือนคนตัวสูงข้างๆ ผมจะรู้ทันไม่ยอมปล่อยมือผมง่ายๆ ผมจึงหันไปยิ้มให้เป็นการบอกว่าไม่เป็นไรหรอก เจ้าตัวถึงยอมปล่อยมือผมแต่โดยดี

“ดูแลตัวเองด้วยนะวิช” ผมยื่นมือไปจับมือวิชที่หล่นอยู่ข้างๆ ตัวเจ้าของ

“....................”

“ขอให้วิชโชคดีนะ”

“ขอกอดหน่อยได้ไหม?”

“เฮ้ย!!!!!ไม่ได้นะ!!!”ไม่ใช่เสียงผมนะ คงรู้ว่าใคร?

“อืม...นานไม่ได้นะแฟนบัสหวง!”

 ผมพูดคำว่าแฟนดังพอสมควรนะครับหวังว่าไอ้ถึกมันจะได้ยินนะ ถ้าหูมันไม่ตึงไปซะก่อนวัยอันควร ผมหันไปส่งยิ้มให้คนตัวโตที่ยืนเกาหัวตัวแกร๊กๆๆ ทำท่าอายๆ กับคำที่ได้ยิน

“ขอบคุณนะบัส”

วิชดึงผมเข้าไปกอดอย่างรวดเร็ว ผมยืนนิ่งสักพักก่อนจะดันตัวออก ทำให้วิชต้องคลายอ้อมแขนโดยปริยาย ก็จะนานได้ไงล่ะครับหันไปมองข้างหลังสิดิ้นเป็นเจ้าเข้าแล้วนั่น!! ผมก้มลงหยิบดอกกุหลาบดอกสวยที่วิชให้ผมตอนกินข้าว ผมไม่ได้วางไว้แบบไม่ใยดีนะ แค่ตอนที่เรานั่งคุยกันผมก็วางไว้ข้างๆ ตัวแหละ ผมส่งดอกกุหลาบดอกเดิมคืนให้กับเจ้าของไปด้วยสายตาที่ห่วงใย

“ขอบคุณนะวิชแต่บัสคงรับไว้ไม่ได้แล้วล่ะ!!” ผมพูดยิ้มๆ ให้กับคนที่ยังคงมีสีหน้าเศ้ราแม้จะฝืนยิ้มให้ผมก็ตามแต่

“ไปนะ แล้วเจอกัน!!” ผมบอกลาวิชก่อนจะเดินกลับไปหาไอ้หมาตัวเขื่องที่ยืนทำตาขวางใส่ผมอยู่

“ป่ะกลับกันเถอะ!!” ผมเดินไปคว้ามือหนาขึ้นมาทันทีที่มาถึง

“ยังจะกลับไปหามันอีกเหรอ?” เห้อ!!!!จริงๆ เล้ยไอ้เด็กคนนี้

“ไอ้บ้า!!!”

ผมเขย่งเท้าจนสุดปลายตะโกนเบาๆ ใส่หูคนตรงหน้าอย่างยิ้มๆ พร้อมปล่อยมือที่จับมือน้องมันทันที เห็นชัดเลยนะว่าทำหน้าเศร้า แต่แทนที่ผมจะเดินหนีไปผมกลับกางแขนออกทำท่าเหมือนกับเป็นสัญญาณบอกว่า “กอดหน่อย” ไอ้หมาน้อยของผมจึงยิ้มได้ครับ ไอ้บ้านี่!!!!!!!!

“ไหนผมดูหน่อยสิตาบวมหมดเลยเห็นไหม?”

ยังจะมาทำหน้าทะเล้นใส่ผมอีก ไม่ได้ร้องอะไรมากมายสักหน่อยนานๆ ล้างตาทีหรอก

“กลับไปดูที่ห้องก็ได้ดึกแล้วนะพี่อยากอาบน้ำพักผ่อนแล้ว!”

ผมดึงมือหนาที่ลูบแก้ม ลูบหน้า ผมอยู่มาแนบไว้กับแก้มของผม ทำไมคืนนี้ผมอยากนอนกอดกับผู้ชายคนนี้จัง......ผมรู้สึกอบอุ่น ปลอดภัยจัง

“ครับ!!”

น้องจูงมือผมเดินออกจากสถานที่ที่เกิดเหตุโดยไม่สนใจคนที่ยังยืนอยู่กับที่ มองผมและน้องมันด้วยสายตาละห้อย ผมไม่อายหรอกนะ ที่ผมจะแสดงอาการรักใคร่คนที่ผมรักต่อหน้าใครๆ ผมไม่สนใจด้วยว่าวิชจะคิดยังไงในเมื่อเขาเลือกแล้ว อีกทั้งยังเป็นคนเลือกก่อนผมด้วย.....เพราะถ้าหากเขาไม่ทำแบบนั้นกับผมก่อนคนที่ผมจะนอนด้วยคืนนี้คงเป็นวิชแน่นอน

“ไปก่อนนะวิช!”

 ผมก็ยังเป็นผมวันยังค่ำ ก่อนจะเดินมาผมก็ยังหันไปเอ่ยลาคนเคยรักของผมก่อนจะเดินจากมากับคนที่ผมเลือกเขาแล้ว เลือกที่จะรักเขา!



ผมหวังว่าวิชคงจะเข้าใจผมนะ

เพราะตอนนี้ผมได้เลือกแล้ว

เลือกคนที่จะเดินเคียงข้างด้วย


 ในวันที่นับต่อจากนี้ไม่ว่ามันจะสั้นหรือยาว จะมั่นคงเพียงใด ผมไม่อาจรู้ได้


แต่ที่ผมรู้ตอนนี้คือผมเลือกแล้ว ผมจะทำทุกอย่างให้ดีที่สุด ตอบแทนให้ได้เท่าที่เขาคนนั้นมอบให้ผมมา


 รอหน่อยนะโปรดอยู่รอฟังคำนั้นจากปากผมก่อน อย่าเพิ่งด่วนจากไป อย่าด่วนทิ้งให้ผมต้องอยู่คนเดียวนะ...




oooooooooooooooooooooooooooooooooo :กอด1:oooooooooooooooooooooooooooooooooooo
มาต่อ Part2 ให้แล้วนะครับ ขัดๆ ยังไงไม่รู้แต่ก็จบไปแล้วไม่ถูกใจยังก็ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะครับ
เหลืออีก 2 เท่านั้นนะครับก็จะจบแล้วครับ..............ว้าๆๆ ใจหายๆ จังเลยนะครับ


ขอบคุณทุกเม้น ทุกกำลังใจ ที่เป็นเพื่อนกันมาตลอดนะครับขอตัวไป ::ก่อนครับจะจบแล้วๆๆ ฮือออออออออออออออออออออ
 

[Kanda Moe]

กรี๊ดดดดดดดดดด (ทำไม)
+คุณเป็ดให้นะคะ
ดีแล้วๆที่บัสพูดไปแบบนั้น พูดเคลียร์ไปให้ชัดเจนไปเลยโน๊ะดีที่สุด
อีกไม่กี่ตอนก็จบแล้วแอบใจหายเบาๆ
รออ่านตอนต่อไปนะค้า

[NewYearzz]

รอหน่อยนะโปรดอยู่รอฟังคำนั้นจากปากผมก่อน อย่าเพิ่งด่วนจากไป อย่าด่วนทิ้งให้ผมต้องอยู่คนเดียวนะ...

ประโยคสุดท้ายทำไมมันน่ากลัวแปลกๆอ่าครับออฟ อีกสองตอนเองเน้อ ออฟคงไม่แกล้งคนอ่านใช่มั๊ย?


รอตอนต่อไปครับ