จนถึงตอนนี้เรายังรู้สึกว่าเฮียเป็นเหมือนขนมที่กินระหว่างมื้อสำหรับเน็ต ที่กินจนเกิดความเคยชิน และพอไม่ได้กินก็จะรู้สึกคิดถึงและหิวขึ้นมา เหมือนพวกเราที่บ้างครั้งพอมีขนมอร่อยๆที่แปลกใหม่อยู่มือก็จะกินได้เรื่อยๆจนไม่กินข้าวที่เป็นมื้อหลักก็ได้ และบางครั้งก็เพราะความแปลกใหม่ที่ไม่ค่อยได้ลิ้มลองเราก็มักจะกินมากจนไม่รู้สึกหิว ลืม หรือแทบไม่คิดถึงอาหารหลักมื้อเช้ากลางวันเย็นไปด้วยซ้ำ ละเลยมันชนิดที่หมดความสำคัญไปเลย
แต่ขนมต่อให้แปลกใหม่ยังไงถ้ากินมากและบ่อยไปมันก็จะเลี่ยน และเมื่อถึงตอนนั้นเราก็จะกลับไปคิดได้ว่า ขนมต่อให้ไม่กินเราก็ไม่ตาย แต่อาหารมื้อหลักที่เราชอบละเลยบ่อยๆเวลามีขนมในมือต่างหากที่สามารถทำให้เราตายได้หากขาดมันไป (หมายเหตุ : กรณีศึกษาจากคริสปี้ครีม ข้าพเจ้าซื้อมาสองโหลชอบมากจนกินแทนข้าวอย่างเอร็ดอร่อยไปสามวันหลังจากนั้นก็เลี่ยนและเอียนคิดถึงข้าวจนไม่กินมันไปอีกหลายเดือน)
เรารู้สึกว่าเน็ตตื่นเต้นกับความแปลกใหม่จากการรุกของเฮียมากกว่าจะชอบจริงๆ(เพราะความรู้สึกที่เน็ตที่ให้ปันเหมือนซึมลึกแบบผ่านเรื่องต่างๆหลายเรื่องมาด้วยกัน แต่ของเฮียแค่ไปรับไปส่ง พาไปกินข้าว โทรหา ส่งข้อความหวานๆ เวลาเพียงไม่นาน แค่นี้เราว่ายังไม่พอที่จะเป็นความรักหรืออยู่เหนือความรู้สึกซึมลึกแบบที่เน็ตมีให้ปันได้)
แต่ปันเหมือนเป็นอาหารมื้อหลักที่บ่อยครั้งเน็ตมักจะลืมเมื่อมีขนมอยู่ในมือ และเพราะความอร่อยของขนมบางทีเน็ตก็คิดว่าจะสามารถลืมมันได้โดยใช้ขนมที่ชอบเป็นตัวชดเชย แต่ต่อให้ชอบหรือขนมอร่อยขนาดไหนเราจะกินมันแทนข้าวได้นานสักเท่าไหร่กันหรือ เพราะเมื่อความแปลกใหม่หมดไปหรือไม่ได้กินข้าวไปนานๆเราก็จะคิดถึงมันและต้องการอย่างมากจนแทบจะวางขนมที่เคยชอบในมือได้ทันทีเลยทีเดียว
ตรงนี้อยากให้หัวใจของเน็ตลองชั่งน้ำหนักดูว่าที่เผลอไผลไปเป็นเพราะชอบหรือความใกล้ชิดและความเคยชินกันแน่ ถ้าลองสมมุติว่าถ้าปันรุกเหมือนเฮียชนิดที่ให้ความรู้สึกใกล้ชิดและคุ้นเคยเหมือนกัน สิ่งที่เน็ตรู้สึกจะยังเหมือนเดิมหรือเอนเอียงไปด้านไหนกัน คราวนี้ก็จะได้คำตอบที่เป็นความต้องการของหัวใจจริงๆ เพื่อที่ว่าจะไม่ต้องเสียใจภายหลัง (เหมือนเราที่กินขนมซะจนน้ำหนักขึ้น
)
หัวข้อ: Friend's brother,Brother's friend เมื่อเพื่อนสงสัย... (ตอนพิเศษวันปีใหม่ P.85) (อ่าน 1302000 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก