ตอนที่ 1 OoOผมท้องครับ???
โรงแรม
อากาศภายในห้องแห่งหนึ่งช่างหนาวเย็นแต่ก็ไม่อาจจะทำอะไรกับร่างสองร่างที่กำลังนัวเนียกันอยู่ได้
ร่างหนึ่งที่อยู่ข้างบนกำลังจูบกับคนข้างใต้ โดยที่ส่วนร่างของเขาก็ยังทำงานต่อไป ยังคงขยับเข้าออกในตัวของคนที่นอนอยู่ข้างล่างเขา
ส่วนอีกร่างหนึ่งที่ถูกกระทำอยู่นั้นได้แต่ส่งเสียง ตาของเขาปรืออย่างกับคนที่ไม่ได้สติเนื่องจากเมา
บทรักยังคงดำเดินต่อไปจนกว่ารุ่งสางจะมาถึง
@@@@@@@@
รุ่งเช้า
ร่างหนึ่งได้ตื่นนอนจากนิทราที่แสนสุขโดยปราศจากเงาของคนที่อยู่ด้วยเมื่อคืน
ร่างนั้นกำลังลุกขึ้นจากที่นอนแต่ความเจ็บปวดที่บริเวณสะโพกมันทำให้เขาร้องออกมา
“โอ๊ย”ร่างนั้นตื่นนอนเต็มที่เนื่องจากรับรู้ถึงความเจ็บปวด
“เป็นไรไปว่ะ”ร่างนั้นสบถขึ้นก่อนที่กวาดตาไปรอบห้องก็พบว่าที่นี่ไม่ใช่ห้องของเขา
ร่างนั้นพยายามลุกขึ้นและก็พบกับรอยเลือดกับคาบน้ำใสๆที่มันอยู่ไม่ห่างจากที่ๆเขานอนอยู่เลยทำให้ร่างนั้นนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้า
เมื่อวานเป็นวันสอบวันสุดท้ายและก็เป็นวันที่พวกเขาจบการศึกษาพอดี เพื่อนของเขาจึงนัดไปฉลองกันที่ผับ
เสื้อนักศึกษาจึงถูกเปลี่ยนเป็นเสื้อยืดไม่ก็เสื้อเชิ้ตที่แต่ละคนจะเอามาในรถ
พวกเขาฉลองกันอย่างเต็มที่จนเมามายแล้วร่างหนึ่งในนั้นก็เดินโซเซจนมาถึงถนนก็มีใครไม่รู้มาพาร่างหนึ่งในนั้นกลับไปแล้วเหตุการณ์เมื่อคืนมันก็สะท้อนขึ้นมา
เขากับใครไม่รู้คนนั้นกำลังมีอะไรกันอยู่
“ไม่นะ คีย์ไม่ยอมเฟ่ย”ร่างนั้นตะโกนออกมาถึงจะบอกว่าไม่ยอมแต่เหตุการณ์มันก็ผ่านมาแล้ว
“เป็นไปไม่ได้นี่อย่าบอกนะว่าคีย์เสียเอกราชให้กับคนที่ไหนไม่รู้จักหน้าตาด้วย ไม่นะ”คีย์ได้แต่ตะโกน
“ไม่เป็นไรคีย์ มึงไม่ใช่ผู้หญิง มึงไม่เสียหายอะไร มึงไม่ท้องหรอกคีย์ มึงไม่เป็นไร”คีย์ได้แต่พูดกับตัวเองซ้ำไปซ้ำมาอย่างนี้
เมื่อตั้งสติได้คีย์รีบใส่เสื้อผ้าแล้วก็รีบวิ่งออกจากห้อง พอออกจากห้องมาได้แล้วคีย์ก็รู้ว่าที่ที่เขาอยู่คือโรงแรม HK แต่คีย์ก็ไม่ได้สนใจอะไรเขารีบวิ่งออกจากที่นั่นทันทีแล้วโบกสามล้อที่ผ่านทางมาพอดีก่อนที่จะขึ้นไป
กว่าจะถึงบ้านคีย์ก็ระบมเพราะว่ารถสามล้มมันดันกระแทกทางที่ไม่เรียบมาตลอดทางที่มาถึงบ้านเขา
แต่คีย์ก็ทำเป็นไม่สนใจ คีย์จ่ายเงินให้สามล้อก่อนที่จะรีบวิ่งเขาห้อง ใครทักคีย์ก็ไม่สน
เมื่อมาถึงห้องคีย์ก็ได้แต่นอนและปล่อยให้น้ำตาไหลออกมา
ถึงบอกว่าไม่สนใจ
ถึงบอกว่าไม่เป็นไร
แต่มันกลับปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาโกธรและแค้นไอคนที่มันชิงเอกราชเขาไปแค่ไหนแต่มันจะโทษใครได้นอกจากตัวเองที่ดันเมาจนไม่รู้ว่าไปมีอะไรกับใคร
@@@@@@@@
1 เดือนผ่านไป
สวัสดีครับผมชื่อ คีตา อัศวเหมันต์ หรือจะเรียกว่าคีย์ก็ได้นะครับ ผ่านมาหนึ่งเดือนผมเริ่มทำใจได้
คนหล่อก็เป็นอย่างนี้ล่ะเจออะไรมันก็ทำใจได้
จะบอกว่าผมไม่หล่อไม่ได้นะครับเพราะผมคืออดีตเดือนคณะวิศวะและยังเป็นอดีตเดือนมหาลัยด้วย
ไม่อยากบอกครับว่าสาวติดตรึมไม่เชื่อดูตอนนี้สิครับสาวๆพากันกริ๊ดผมอยู่
“พี่คีย์หล่อมากค่ะ สู้ๆนะคะ”
“พี่คีตาสุดหล่อสู้นะค้า”
“พี่คีย์สู้ๆค่ะ”
เห็นไหมครับสาวแท้สาวเทียมต่างบอกว่าผมหล่อ
“พี่เอสสู้ๆ”
“พี่กันต์สู้ๆ”
“พี่หมีสู้ค่ะ”
“พี่ตูนสู้ๆนะคะ”หลังจากเสียงเชียร์พวกผมห้าคนดังสนั่น ก็แน่ล่ะหล่อกันทั้งกลุ่มนี่ครับ
ตอนนี้พวกผมกำลังอยู่กันที่สนามบาสมหาลัยครับ ถึงบอกว่าพวกผมจบไปแล้วแต่การแข่งมันยังไม่จบครับเนื่องจากน้ำท่วมมันเลยทำให้มหาลัยผมเลื่อนกีฬาสีไว้หลังปิดเทอม
ทำให้พวกผมต้องมาเล่นบาสกันอยู่ที่สนามแห่งนี้
เมื่อเสียงนกหวีดเปิดการแข่งดังขึ้นผมก็เข้าไปแย่งบาสครับ ไม่รู้ว่าโดดสูงไปเปล่าเพราะผมรู้สึกมึนมากเลย แต่ผมไม่สนครับพยามเล่นต่อไปแต่ยิ่งเล่นยิ่งมึนครับภาพโฟกัสของผมเริ่มขาดๆหายจนกระทั่งมันมืดไปหมด
@@@@@@@
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาก็พบกับพี่หมอเดือนคณะแพทย์กำลังยืนจ้องผมอยู่
“คีย์ ตื่นขึ้นมาซะ”พี่หมอพูดก่อนที่จะกระชากตัวผมขึ้นมา
“คีย์แกไปท้องกับใครมาวะ”พี่หมอถามผมทำเอาผม งง
“ท้อง”ผมย้ำ
“ใช่ท้อง”คำนี้มันทำให้ผมลืมตาตื่นเต็มตา
“พี่หมอมันเป็นไปไม่ได้น่ะ ผมท้อง ผมเป็นผู้ชายนะพี่เอาที่ไหนมาพูด”ผมถามเป็นชุด
“พี่ก็ไม่อยากเชื่อ แต่คีย์ลองดูนี่ภาพอุตาซาว์ มันบอกว่ามีทารกอยู่ในท้องนาย”พี่หมอพูดก่อนที่จะเอาภาพมาให้ผมดู ผมรับมา
“อาจจะเป็นก้อนเนื้อก็ได้นี่”ผมเถียง
“ตอนแรกพี่ก็คิดแบบนั้นแต่ยิ่งตรวจดูก็ยิ่งแน่ใจว่ามันไม่ใช่ก้อนเนื้อแต่มันคือทารก”
“ไม่จริงน่า”
“งั้นคีย์ลองฟังนี่”พี่หมอบอกก่อนที่จะเอาเครื่องมืออะไรไม่รู้ไปว่างไว้ที่ท้องผมแล้วเอาอีกข้างมาให้ผมได้ยิน
“นายฟังดูสิเสียงหัวใจดวงน้อยๆที่มันกำลังเต้นอยู่”ผมลองฟังดู นี่มันเป็นเสียงที่ผมไม่เคยรู้จักเสียงหัวใจดวงน้อยๆที่เต้นอยู่มันช่างแผ่วเบาแต่มันก็ยังเต้นอยู่
ผมเริ่มเถียงไม่ออกน้ำตาผมเริ่มไหลแทน
ทำไมหนุ่มหล่ออย่างผมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย
ทำไมผมต้องท้องด้วย
“คีย์ใครเป็นพ่อเด็ก”พี่หมอถามผมมันยิ่งทำให้ผมร้องไห้หนักกว่าเก่า
“ผม...ไม่...รู้”ผมตอบออกไปก่อนที่จะปล่อยโฮอย่างหนัก ถึงบอกว่าผู้ชายไม่ควรร้องไห้ให้ใครเห็นแต่ใครเจอแบบผมเข้าไปมันก็คงต้องร้องไห้ออกมาแน่นอน
พี่หมอที่เห็นผมร้องไห้ก็ได้แต่กอดผมไว้ผมได้แต่ฝังตัวกับอ้อมกอดของเขา
ผมไม่รู้ว่าจากนี้ไปจะอยู่ยังไง
ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าควรจะทำยังไงต่อไป
รู้เพียงว่าจากนี้ไปผมไม่ได้อยู่คนเดียวอีกแล้วในท้องของผมยังมีอีกหนึ่งชีวิตที่กำลังจะลืมตาดูโลกใบนี้
TBC……………
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
