หัวข้อ: [กระซิบ] + [บอก] จบในตัว

[Rafael]

ขอบคุณค่ะ อิอิ

[TONG]

ยังจบไม่สนิท มีมาต่ออีก สงสัยว่าพ่อมึงมีแผนจะหิ้วไปปักกิ่งด้วยกันหรือเปล่า อิอิ

ขอบคุณนะค่ะ

[yeyong]

รออ่านตอนต่ออย่างใจจดจ่อ
มะยมเปรี้ยวจะหวานได้ขนาดไหน

[CarToonMiZa]

 

[BaoBao]

……

…..

….

....

...

..

.

กระเป๋าเดินทางใบใหญ่เปิดอ้าไว้บนพื้นห้องซึ่งปูด้วยพรมผืนนุ่ม

เจ้าของมันอาบน้ำและแต่งตัวเสร็จแล้ว

10 นาทีสุดท้ายที่มันจะอยู่ในห้องนี้…. แต่เจ้าของมันกลับยังไม่ได้ใส่ของชิ้นสุดท้ายลงไปในกระเป๋า มันจึงยังคง--เปิดอยู่

…

..

.

“คุณภักเอากระเป๋าลงไปวางที่หน้าลอบบี้ได้เลยนะครับ คนของผมจะเอาขึ้นรถไปรอเอง ทานข้าวตามสบายนะครับ”

พนักงานประจำสาขาปักกิ่งในอนาคตเข้ามาบอกกับนายภักดี

“ขอบคุณครับ” นายภักดีบอกตามหลังเขาไป

เมื่ออีกฝ่ายไปแล้ว เขาจึงเดินไปที่เตียงนอน เอามือล้วงเข้าไปใต้หมอน

กรอบรูปขนาดพอเหมาะ ติดมือนายภักดีออกมา เขามองคนที่ยิ้มสดใสในรูปซึ่งยืนข้างๆ เขา…บนถนนสายหนึ่งกลางแหล่งชอปปิ้งของประเทศญี่ปุ่น

กรอบนี้ปกติจะอยู่บนหัวนอนของเขา และมักติดตัวเองไปทุกที่ที่เขาต้องไปจากห้องพักเป็นเวลาเกินหนึ่งคืน

……

…..

….

....

...

..

.

กระเป๋าเดินทางที่เปิดอ้ากว้างถูกปิดเมื่อสิ่งสุดท้ายเข้านอนอยู่ด้านใน----กรอบรูปถ่ายของคนสองคน

……

…..

….

....

...

..

.

กระเป๋าเดินทางใบใหญ่ดูและและปกป้องมันมาจนถึงที่ตั้งเดิมของมัน------ เมื่อทันทีที่กระเป๋าเดินทางใบใหญ่ถูกเจ้านายของมันเปิดกว้าง

สิ่งแรกที่ออกไปจากตัวมันคือ….กรอบรูปสี่เหลี่ยมที่ถูกใส่ลงมาเป็นชิ้นสุดท้าย

……

…..

….

....

...

..

.

เมื่อกรอบรูปถูกวางลงที่เดิม....บนหัวเตียงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เจ้าของกระเป๋าจึงเริ่มจัดกับสิ่งอื่นที่อยู่ภายในตัวมัน

เมื่อของทุกชิ้นถูกนำออกไปจากตัวมันทั้งหมดแล้ว มันจะถูกส่งไปทำความสะอาดที่อื่น และมันจะกลับมาในสภาพเอี่ยมอ่อง…ในถุงพลาสสติกใส-----รอการใช้งานจากเจ้านายในภาระต่อๆ ไป

……

…..

….

....

...

..

.

[Rafael]

อ๊าาา
เข้ามานั่งลุ้นกันต่อ

[BitterSweet~]

เข้าใจมะยมค่ะ
คนกำลังดูใจกัน แล้วต้องห่างกัน
ไม่ได้เห็นหน้า ไม่ได้กอด
มันเป็นความรู้สึกที่เจ็บปวด

ถึงแม้มะยมจะคิดว่ากำลังดูใจกัน
แต่การที่ห่างกันแล้วตัวเองนอนไม่หลับ
ต้องลงไปนอนในห้องพ่อมึงถึงจะหลับได้

มะยมได้ถามตัวเองหรือยัง
ว่านั่นเป็น"รัก"ใช่ไหม

พ่อมึงไปทำงานที่ไหนก็เอารูปมะยมไปด้วย
อ่านถึงตรงนี้..
สงสารทั้งสองคนเลยค่ะ

[MiSS-U]

อุ้ย  พ่อมึงนี่แสนดีไปไหนมาไหนมีรูปมะยมเป็นยันต์กันผีไปทุกที่ด้วย

แบบนี้นายมะยมรู้เข้าจะว่ายังไง  จะเห็นใจและคิดจะรอบ้างมั้ยน้อ

แต่ก็นะ  รู้ว่ารักกันทั้งคู่แบบนี้  จับมือกันและก้าวผ่านอุปสรรคไปด้วยกันดีกว่า

คนอย่างพ่อมึงหาที่ไหนไม่ได้ง่ายๆเน้อ

บวกเป็ด  และ  คนเขียนที

[BaoBao]

……

…..

….

....

...

..

.


นายภักดีรวบรวมเสื้อผ้าที่ใช้แล้วใส่ลงในตระกร้าผ้าและนำมันลงไปยังชั้นหนึ่งเพื่อส่งซัก… ขณะที่เขาจะเดินออกไปจากร้านเจ้าของร้าซ้กผ้าเรียกเขาเอาไว้ และยื่นชุดนอนกับผ้าเช็ดตัวมาให้เขา

เขาค่อนข้างไม่เข้าใจเพราะจำได้ว่า ก่อนที่จะเดินทางเขาไม่ได้เอาชุดนอนหรือผ้าเช็ดตัวลงมาซัก เขาทิ้งมันไว้ในตระกร้า และเอามันลงมาซักพร้อมกับชุดที่เอาไปใส่ที่ปักกิ่งนี้….เขายังเห็นมันเมื่อกี้ไม่ผิดแน่

ทว่า ชุดนอนและผ้าเช็ดตัวสีกรมในมือเขาก็เป็นของเขาจริง!

……

…..

….

....

...

..

.

“ผมลืมไว้เหรอครับ?” นายภักดีถามคุณน้าเจ้าของร้านซักผ้า

“อ๋อ หนูมะยมแกเอาลงมาให้น่ะค่ะ พอดีเห็นว่าเป็นชื่อคุณภัก น้าเลยแยกกองไว้ เนี่ยหนูมะยมแกไปไหนไม่รู้ ไม่ลงมาเอาเสื้อผ้าเลย น้าเลยเอาส่วนของคุณภักมาให้ซะเลย เผื่อคุณจำเป็นต้องใช้” น้าเจ้าของร้านซักผ้าบอกเขา


……

…..

….

....

...

..

.

เขาอมยิ้มกับคำเรียกของคุณน้า----หนูมะยม

คนที่เขากำลังดูใจอยู่...เค้าน่ารักเป็นที่นิยมของคนทั่วไป หน้าตาที่ธรรมดาของเขาพอยิ้มปุ๊บจะประทับอยู่ในสายตาของคนที่ได้เห็น...ทันที

คนที่ยิ้มแล้วทำให้คนอื่นเผลอยิ้มตาม

……

…..

….

....

...

..

.

เขาเดินถือชุดนอนและผ็าเช็ดตัวของตัวเองไปที่ลิฟท์...ทันทีที่เขากดปุ่ม ประตูก็เปิด

เขาเดินเข้าไปและกดปุ่มเลข 6

……

…..

….

....

...

..

.

เขาเดินออกมาจากลิฟท์ และเดินไปยังห้องของคนที่ตั้งใจมาหา...เขาจะมาทักทายและบอกคนคนนั้นว่าเขากลับมาแล้ว

……

…..

….

....

...

..

.

เขาเคาะประตูหลายครั้ง ไม่มีเสียงตอบรับจากภายในห้อง

เขามองเวลาในมือถือของตัวเอง

เขานึกขึ้นได้ว่า คนคนนั้นน่าจะไปบ้านเพื่อนเพื่อรดน้ำแปลงผักเล็กๆ ที่เขาเคยถ่ายรูปมาอวด

คิดได้ดังนั้น เขาจึงหันหลัง และเดินลงบันไดมาที่ชั้น 5

……

…..

….

....

...

..

.

และรอคนคนนั้นอยู่ที่ห้องของตัวเอง

……

…..

….

....

...

..

.

เขามีเบอร์อีกฝ่าย แต่เขาก็บอกวันและเวลาที่ตัวเองจะกลับมากับอีกฝ่ายไว้ก่อนที่จะเดินทางไปเสียด้วยซ้ำ

……

…..

….

....

...

..

.

เขายังอยู่ในฐานะ “คนที่ดูใจกันก่อน”... เขาจึงไม่โทรตามอีกฝ่าย

ไม่สิ ถึงได้เลื่อนฐานะ เขาก็คงไม่โทรตามอีกฝ่ายอีเหมือนกัน----ก็มันไม่ใช่นิสัยของเขา

เขาชอบให้อีกฝ่ายทำอะไรก็ได้ตามใจ...

……

…..

….

....

...

..

.

แค่เห็นนายภักดีก็มีความสุขตาม

……

…..

….

....

...

..

.

[Rafael]

อ๊ายยยหนูมะยม
การเรียกแบบนี้แล้วมันน่าฟัดจริงวุ้ยยยย 555

[armmyrine]

 ::โว๊ะะะะะะ. ดีแบบนี้หาได้ที่ไหนคะ. เอาแบบคุณภักดีอ่ะ . (แอบอมยิ้มเหมือนกันกับคำว่า"หนูมะยม")

[BaoBao]

……

…..

….

....

...

..

.

ขณะที่นายภักดีนั่งดูข่าวภาคค่ำต้นชั่วโมง...เสียงเคาะประตูห้องเขาดังรัว----การเคาะเป็นเอกลักษณ์ ...สิ่งที่เขาเพิ่งรู้ว่าเมื่อเริ่มดูใจกับคนคนนี้...

เขาอมยิ้มและเดินไปเปิดประตูห้อง

ยิ้มระรื่นโชว์สะท้อนสู่นัยน์ตาของนายภักดี...เขายิ้มตอบอีกฝ่าย...ยิ้มนิดๆ ที่แทบมองไม่ออก แต่ก็ยังเรียกว่ายิ้มได้....ตามสไตล์ของเขา

“กินข้าวเย็นรึยังครับ?” อีกฝ่ายถามเขา

“ยังครับ?” เขาบอกอีกฝ่าย

“รอผมรึเปล่า?” อีกฝ่ายถามเขา

“ก็.....ครับ” ทีแรกเขาคิดว่าจะตอบเลี่ยงตามมารยาท แต่นานๆ ครั้งเขาก็อยากลองพูดตามความจริงดูบ้าง

“กะถูกเป๊ะ! ผมหุงข้าวไว้แล้ว เดี๋ยวอาบน้ำแล้วจะเอาลงมาพร้อมผมนะ อะ หัวหน้าเอานี่ไปก่อน” เขาพูดแล้วยื่นปิ่นโตเถาหนึ่งมาให้เขา

“ไม่ใช่เวลางานนะครับ” เขารับปิ่นโตมาพร้อมเตือนอีกฝ่าย

“ฮ่าฮ่าฮ่า ก็ลืมน่า! เดี๋ยวผมมานะพี่ อาบน้ำก่อน” อีกฝ่ายทำหน้าปุเลี่ยนและบอกลาเขา

“ครับ ไม่ต้องรีบ” เขาบอกอีกฝ่ายี่กำลังสาวเท้าก้าวขึ้นบันได

“ครับ!” เสียงดังฟังชัด แต่ไม่ได้ลดระดับความเร็วในการซอยเท้าก้าวขึ้นบันไดเลยแม้แต่น้อย

นายภักดีส่ายหน้ากับภาพที่เห็น และเดินถือปิ่นโตเข้ามาในห้อง

……

…..

….

....

...

..

.

เมื่อเขาลองเปิดดู ภายในนั้นก็คงเป็นรายการอาหารเดียวกันกับที่เพื่อนสนิทของคนคนนั้นกินในคืนนี้

เขาผมยิ้มที่ปริมาณอาหารในปิ่นโตมีมากเกินกว่าที่เขาคนเดียวจะกินได้หมด

……

…..

….

....

...

..

.



นายภักดีเอาอาหารแต่ละอย่างเทใส่จานและชามเพื่อรอเตรียมอุ่นเมื่ออีกฝ่ายมาที่ห้องเขาอีกครั้งพน้อมข้าวสวย

เขาวางจานชามไว้หน้าเตาไมโครเวฟ และเดินเอาปิ่นโตไปล้าง เขาเอามันไปผึ่งที่ระเบียงห้อง จากนั้นถึงค่อยเดินกลับมานอนดูข่าว...อย่างเงียบๆ

……

…..

….

....

...

..

.

[namngern]

โอ้! คุณพระ ขออย่างนี้ซักคนเถอะ

[N.T.❁]

น่ารักมากเลยย รู้สึกเหมือนเค้าเริ่มใช้ชีวิตคู่กันแล้ว
ถ้าต้องอยู่ห่างกัน เรานึกภาพไม่ออกจริงๆ น่าสงสารออก...

ปล. เราก็ยังดูว่านายมะยมน่ารักน่าฟัด เหมาะเป็นรับชัดๆ 5555 แต่จากที่บรรยายพ่อมึงเอาไว้ เฮ่ออ แล้วแต่คนเขียนละกันค่ะ 

[ทิวลิปสีส้ม]

หนูมะยมกับพี่ภักจะมานั่งกินข้าวด้วยกัน จู๋จี๋
วุ้ย หวานๆๆ

ชอบเวลาที่มะยมถูกเรียกว่า "หนูมะยม" จังเลย
มันแบบดูน่าเอ็นดู๊ น่าเอ็นดู

คุณภักสุดยอดมากพกรูปหนูมะยมติดกระเป๋า >///<
มะยมรู้คงดีใจแหละ
ดีใจพอกับที่คุณภักเองก็ดีใจที่หนูมะยมเขาเอาเสื้อผ้าคุณภักมาใส่ ฮุๆ

ปลื้มที่สองคนนี้ห่างกันไม่นาน
หวังว่าตอนที่ต้องไปประจำสาขาคงมีแพลนหิ้วมะยมไปด้วยนะคะ ไม่งั้นคนอ่านจะงอแง ฮ่าๆ
ไม่อยากให้สองคนนี้เค้าห่างกันเลย เพราะมันคงน่าสงสารกันทั้งคู่

รึว่าคุณภักจะไม่ไปกันนะ
ตามลุ้นกันต่อค่า อ่านคู่นี้แล้วอมยิ้มจริงๆ เลยอ่า หวานๆ ค่ะ หวานๆ
 

[nokkaling]

ชอบบรรยากาศแบบสองคนนี้   

[CarToonMiZa]

โอ๊ยอิจฉานายมะยมจริงๆ
พ่อมึงทำมัยแสนดีอย่างนี้

บวกเป็ด

[MiSS-U]

พ่อมึงกลับมาแล้ว  ขอให้เคลียร์กันดีๆ  จบแบบหวานๆ(บนเตียง)น้า

 

บวกเป็ด

[Sye.B]

หนูมะยมของคุณภัก ....
น่ารักเชงเชงงงง~~~
ขอโคลนนิ่งคุณภักซักคนได้มั้ยคะ~~~~
ขอแบบอายุน้อยกว่าคุณภักสักครึ่งกำลังโอเบยยยย!

[FanJKi]

   น่ารัก น่าอิจฉาดีจัง 555+++

[yeyong]

โอ๊ยยยย
หรือจะเป็นหนูมะยม กับ หนูภักดี หุหุหุ

[เฉาก๊วย]

อาหารมื้อนี้มีตำมะยมด้วยหรือเปล่าคะคุณภัก ถ้าไม่มีก็ตำเองเลยค่ะ   
(เพราะตัวแกเองแหละมะยม คนอ่านเลยเชียร์ให้พ่อแกเป็นรุก มันไม่ได้เกิดจากพ่อแกดูแมนแต่อย่างใด)

[Sye.B]

โอ๊ยยยย
หรือจะเป็นหนูมะยม กับ หนูภักดี หุหุหุ

โป้งงงงงงงงงง! ไม่เอาน้า ไม่เอาหนูภักดีน้าา

[Rafael]

ฮาาาา
น่ารักอ๊าาาา
หนูมะยม กับ หนูภักดี ฮาาาา
แฟนคลับเรื่องนี้หัวคลีเอทเป็นเลิศ

[BaoBao]

……

…..

….

....

...

..

.

เสียงเคาะประตูดังรัว-----บ่งบอกได้ทันว่า “ใคร” ที่มาหาเขา

เขาลุกจากเตียงและเดินไปเปิดประตู

เขารับหม้อข้าวมาจากอีกฝ่าย

เขาเอาหม้อข้าวไปวางที่โต๊ะกินข้าว

อีกฝ่ายเอาหมอนที่หนีบจักกะแร้ไปวางบนที่นอน---ข้างๆ กับใบที่อยู่บนเตียงมาแต่เดิม

……

…..

….

....

...

..

.

เขาเทียวเดินเอากับข้าวที่อุ่นเสร็จไปวางที่โต๊ะ

พอชามสุดท้ายที่อุ่น…อุ่นเสร็จแล้ว เขาร้องบอกคนที่นั่งจ้องทีวีว่า “ตักข้าวเลยครับ”

เสียงแกร๊งๆ เกิดจากช้อนและส้อมที่ถูกเทพรวดลงไปอีกจาน

เขายกชามแกงเห็ดหอมฉุยมาวาง

“พี่เอาข้าวเยอะมั้ยครับ?” อีกฝ่ายถามเขา

“อืม…สองทัพพีก่อนครับ” เขาบอกอีกฝ่าย

พอจานข้าวของเขามาวางที่หน้าเขา คิ้วของเขาก็เกิดขมวดปมขึ้นทันที “นี่สองทัพพีเหรอครับ”

อีกฝ่ายหันหน้ามามองเขาแบบงงๆ …. “ก็ใช่น่ะสิ” ยืนยันตัวเอง

“โอเค! เอาคืนไปละกันครับ” เขายกจานข้าวของตัวเองไปแบ่งส่วนที่เกินมาให้อีกฝ่าย

……

…..

….

....

...

..

.

จะกินหมดได้ยังไง ก็คุณมะยมเค้าตักหนึ่งทัพพีซะพูนจนนูน…. สองทัพพีของเขา คาดว่าคราวหน้าต้องบอกว่า เอาทัพพีเดียวซะแล้ว

……

…..

….

....

...

..

.

“คุณตักแบบนี้ตลอดเลยเหรอ” เขาถามอีกฝ่ายเมื่อเคี้ยวข้าวคำแรกเข้าคอไปแล้ว

“อื้อ!” อีกฝ่ายยังเคี้ยวไม่เสร็จจึงตอบเขาได้แค่นั้น

“ถ้าเปิดร้านอาหารคงเจ๊งนะครับ” เขาบอกอีกฝ่าย

อีกฝ่ายกลืนข้าวในปากคงคอไปแล้ว “ก็พี่ผอมไปอ่ะ กินเยอะๆ หน่อยสิ”

……

…..

….

....

...

..

.

ในสายตาของเขา เขามองตัวเองว่า มันพอดีแล้ว… ไม่มีไขมันส่วนเกิน แต่ก็ไม่ได้ผอมแห้งเก้งก้าง เขาทำให้มันเข้าไปอยู่ในกล้ามเนื้อได้อย่างพอดิบพอดีแล้ว----แต่ยังผอมเกินไปสำหรับสายตาอีกฝ่ายอยู่ดี

กินเยอะๆ หน่อย----คำนี้ได้ยินบ่อย นับแต่เริ่มดูใจกัน

ซึ่งเขาก็กินเยอะขึ้นมากแล้วนับแต่ที่คบกับคนคนนี้ ไม่รู้ว่าจะเพราะสรีระที่เป็นมาแต่เกิดรึเปล่าที่ทำให้ตัวเขาไม่บึกเท่าอีกฝ่าย

พี่ชายฝาแฝดของเขา แม้ภรรยาทำอาหารให้กินมากแค่ไหน ก็ยังตัวเท่าๆ กัน…ด้วยเหมือนกัน

……

…..

….

....

...

..

.

เขาล้างจานชามเสร็จ อีกฝ่ายก็เดินเข้าไปล้างหน้าแปรงฟันในห้องน้ำ

……

…..

….

....

...

..

.

เขาแปรงฟันแล้วตั้งแต่ล้างจานเสร็จ เมื่อเอาจานชามไปผึ่งที่ระเบียงแล้วเขาจึงเดินขึ้นไปนอนบนเตียงเลย

เขาเอาแว่นตาบนหัวเตียงมาสวม และนอนหงายอ่านหนังสือที่อ่านค้างไว้ตั้งแต่ก่อนไปปักกิ่ง

อ่านไปได้ย่อหน้าเดียวอีกฝ่ายก็เดินออกมาจากห้องน้ำและโดดขึ้นเตียง เอาหน้าที่เปียกน้ำมาถูๆ ใส่ชุดนอนของเขา…..ช่วงหน้าท้อง

“ฮึ๊ย!” ความเย็นและเปียกทำให้เขาสะดุ้งจนต้องเผลออุทานออกมา

อีกฝ่ายหัวเราะร่าที่ได้แกล้งเขา

……

…..

….

....

...

..

.

ดูท่าคนคนนี้จะชอบแกล้งให้เขาทำหน้าตกใจ หรือทำสีหน้าแบบอื่นๆ

เคยถามว่านิสัยแบบนี้เหรอ…อีกฝ่ายบอกว่า  เปล่า แต่เพราะเขาชอบทำหน้าตาย เลยเห็นแล้วยิ่งอยากแกล้ง

หึหึหึ… ก็พอรู้ละว่าหน้าตัวเองมันไม่ค่อยมีการเปลี่ยนแปลง แต่ฝาแฝดของเขาก็เป็นเหมือนกันเด๊ะ เลยเฉยๆ ไม่ค่อยให้ความสำคัญ

และด้วยหน้าที่นิ่งเกินไปจึงทำให้คนอื่นมองแล้วเห็นว่าดุบวกเย็นชา----จึงไม่มีใครเคยมากระตุ้นให้เขาเปลี่ยนสีหน้าบ่อยๆ แบบคนนี้

……

…..

….

....

...

..

.

คงไม่เคยมีใครบอกคนคนนี้ล่ะมั๊งว่า….ดูไม่เบื่อเลย

……

…..

….

....

...

..

.

“พรุ่งนี้เช้าไปทำงานพร้อมกันไหมครับ?” เขาถามคนที่ยังหัวเราะงอหาย

“หึหึหึ…ไม่ครับ จะไปใต้ดิน เบื่อโจ๊ก” อีกฝ่ายบอกเขา

……

…..

….

....

...

..

.

ตั้งแต่ดูใจกันมา เขาอยากให้อีกฝ่ายนั่งรถไป-กลับด้วยกันทุกวันที่ทำงาน แต่หากต้องนั่งรถยนต์ไปทำงาน อีกฝ่ายต้องไปกับเขาแต่เช้า และพวกเขาจะแวะไปกินโจ๊กเจ้าอร่อยที่อยู่ถนนตรงข้ามกับตึกสำนักงาน

ถึงอร่อย แต่อีกฝ่ายดูไม่ค่อยปลื้มกับโจ๊ก เขาชอบต้มเลือดหมูมากกว่า….ดังนั้น หากวันไหนที่อีกฝ่ายเบื่อโจ๊กแล้ว เขาจะนั่งรถไฟใต้ดินไปเอง

แต่อย่างไรก็ได้ เขาไม่บังคับ เพราะขากลับอีกฝ่ายก็รอกลับพร้อมเขาอยู่แล้ว----ทุกวัน

……

…..

….

....

...

..

.

อีกฝ่ายหมดความสนใจและเริ่มเตรียมอุปกรณ์สำหรับดูทีวี


……

…..

….

....

...

..

.

เจ้าหัวลูกเจี๊ยบเอาหมอนที่ตัวเองหนีบมาจากห้องของตัวเองมาวางที่หน้าท้องของเขา และหนุนนอนมัน โดยพับขาซุกบนเตียงไม่ปล่อยให้หลุดพ้นไปจากอาณาบริเวณของฟูก

“ห่มผ้าด้วยสิครับ” เขาบอกอีกฝ่ายเพราะห้องเขาเปิดแอร์ค่อนข้างแรง

“อื้อ!” อีกฝ่ายหยิบผ้าห่มที่เขาพับไว้ปลายเตียงมาห่มให้เขา…..!!! จากนั้นเจ้าหัวลูกเจี๊ยบก็เดินไปที่ตู้เสื้อผ้าของเขา และหยิบสิ่งหนึ่งออกมา

อีกฝ่ายหลับมาหนุนหมอนใบเดิม และคลี่..ผ้าแพรมาห่มตัวเอง

“ของผมเหรอ?” เขาถามอีกฝ่าย---เขาจำได้ว่า ตัวเองไม่มีผ้าแพร เพราะเป็นคนขี้หนาว แต่อีกฝ่ายหยิบมาจากในตู้ของเขา

“ก็เห็นอยู่ในกล่องพลาสติกขาวข้างบนตู้นะ ไม่ใช่ของคุณเหรอ?” เขาเอาศอกเท้ากับฟูกและหันหน้ามาบอกเขา

“ไม่นะ อ้อ ของน้องหนูมั๊ง” เขาเพิ่งนึกขึ้นมาได้ หากอีกฝ่ายเอามาจากกล่องนั้น มันก็ต้องของพี่สะใภ้กับหลานๆ เท่านั้น

“จิ๊กมาใช้ก่อน น้องหนูไม่ว่าหรอกเนอะ ผ้านวมพี่มันหนาไป ผมแทบจะแก้ผ้านอนอยู่แล้ว” อีกฝ่ายบอก

“ก็ตามสบายสิครับ ผมไม่ว่า” เขาบอกอีกฝ่ายพน้อมรอยยิ้มมุมปาก

“จ่ายมาสิครับ ท่อนบนราคานึง ท่อนล่างราคานึง ด่านสุดท้ายขอราคาพิเศษ” อีกฝ่ายยียวนเขา

……

…..

….

....

...

..

.

แรกๆ ที่เจออีกฝ่ายพูดสองง่ามแบบนี้ เขาอายหน้าแดงจนต้องเอาหน้าหลบ…ซึ่งก็ถูกใจอีกฝ่ายเค้าละ

……

…..

….

....

...

..

.

แต่ก็นะ พอบ่อยๆ ขึ้น ยางมันคงเริ่มหนาขึ้นตามกัน ปากของเขาจึงขยับและเอ่ยว่า “สงสัยไม่ต้องจ่ายพิเศษ รู้สึกว่าจะไม่ใส่…………นอนนี่ครับ” เขาจงใจเว้นว่างคำหนึ่งให้อีกฝ่ายไปคิดเอง

“ฮั่นแน่! แอบแต๊ะอั๊งผมตอนผมหลับอ่ะดิ๊” อีกฝ่ายชี้นิ้วมาหาเขา….เตรียมจับเท็จ

“หึหึหึ….” เขาไม่ตอบ แต่หัวเราะในลำคอ ยักคิ้วยั่วอีกฝ่าย

---------- จะไม่รู้ได้ยังไง ก็นอนกอดกันทั้งคืน ถึงตอนนอนไม่รู้ แต่เช้าๆ ตื่นมามันก็เห็นกับตา---ทุกวัน!

……

…..

….

....

...

..

.

มวยปล้ำยกเล็กๆ เกิดขึ้นสักสิบกว่านาที อีกฝ่ายก็ปล่อยเขาและหันกลับไปสนใจรายการทีวีต่อ

เขาหยิบหนังสืออันเดิมขึ้นมาอ่าน…ด้วยมือเดียว เพราะอีกมือถูกอีกฝ่ายเอาไปนับนิ้วเล่นเป็น “ของว่าง” ระหว่างดูทีวี

……

…..

….

....

...

..

.

ถึงอ่านหนังสือได้ลำบากมาก---แต่เขาก็ดีใจ

……

…..

….

....

...

..

.

[Sye.B]

ตื่นเช้ามาเห้นอะไรเหยออ เค้าไม่รู้~~
เค้าใสซื่อ..
เค้ายังไม่อยากให้เป็น 'หนูภักดี' นะคะ ไม่เอานะคะ!!!!~~~

[Rafael]

กร๊าสสสส
เบาหวานขึ้นตากันเลยทีเดียวว
กรี๊ดดด หวานได้อีกมั้ย 5555
หนูมะยมหัวลุกเจี๊ยบน่ารักอะ
พ่อมึงก็น่ารัก พูดจากันสองแง่สองง่าม
คนอ่านคิดไปไกลนะ ฮาาา

[Nima4]

สิ้นใจ เพราะจิ้นไปไกลโพ้นนนน 

[RanJeri]

เพิ่งมาตามอ่าน ไม่อยากบอว่าสนุกมาก น่ารักมาก

[choijiin]

พี่มะยม (แอบดีใจ)น่ารักเนอะ
 
อ่านแล้วใจเราก็ยังเอนเอียงให้พี่มะยมรุกหัวหน้า
แต่การกระทำบางอย่างมันช่างเคะเหลือเกิ้น
เอาน่า ส่วนสูงไม่มีผลในแนวราบ
  
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก