หัวข้อ: [กระซิบ] + [บอก] จบในตัว

[arjinn]

ตื่นเต้นมาก ชอบพ่อกู พ่อมึง สุดๆ ^____^

[$VAN$]

คุณภักอยู่นอกสายตาอย่างแรง
เพื่อนๆไม่มีใครเดาได้เลย
พ่อมึง เนียนนนนน

ลุ้นๆๆ

[Nima4]

ตื่นเต้นมาก ชอบพ่อกู พ่อมึง สุดๆ ^____^

ชอบเหมือนกันค่ะ อิอิ ตั้งแต่แรก แอบเชียร์มาตลอด ตอนนี้ก้ยังเชียร์อยู่ แต่ชอบคู่ CK มากเลยค่ะ เพิ่งรู้ว่าชื่อกัน กับเชษฐ์ อิอิ

[ทิวลิปสีส้ม]

รอต่อ รอต่อ
เรายังเชียร์ให้นายมะยม "รับ"
...รัก คุณคนกระซิบอยู่นะคะ ฮุๆ 
เห็นด้วยกับกันถ้ารู้ตัวจริงขี้คร้านจะให้แต่คะแนนบวก บวก บวก บวก และบวก
ดูเหมือนกันจะรู้อะไรดีๆ นะ
จากนัยยะคำพูด หึหึ (รึคิดไปเอง กร๊าก)

[Rafael]

รอต่อ รอต่อ
เรายังเชียร์ให้นายมะยม "รับ" รัก คุณคนกระซิบอยู่นะคะ ฮุๆ 
เห็นด้วยกับกันถ้ารู้ตัวจริงขี้คร้านจะให้แต่คะแนนบวก บวก บวก บวก และบวก
ดูเหมือนกันจะรู้อะไรดีๆ นะ
จากนัยยะคำพูด หึหึ (รึคิดไปเอง กร๊าก)

เห็นด้วยอย่างแรงกับความเห็นนี้ อยากให้นายมะยมรับ กร๊ากกก

[yeyong]

เริ่มจะเปิดกันทีละนิดๆแล้ว

[Salome]

พี่กัน-ck ขา ตำแหน่งที่ถูกต้องอะไรกันคะ ตำแหน่งที่ถูกต้องน้องมะยมเขาต้องอยู่ล่างต่างหากเล่า นอกจากน้องจะon top 
กรี๊ดพี่ตั้งแต่เรื่องกระดาษแล้วนะเออ
สิ่งที่ได้จากเรื่องนี้ คือปฏิภาณไหวพริบ คอยสังเกตตัวละครตลอดเวลา ว่าใตรมีพิรุธ เหมือนนิยายสืบสวนเล้ยยย
อีกอย่างคือ ต้องไปหาต้มเลือดหมูใส่ตำลึงกิน อ่านทีไร อยากกินทุกที

[MiSS-U]

พ่อมึง  ให้ลุ้นแทบแย่  อยู่ใกล้ตัวนี่เอง

[Sye.B]

เป็นปลื้ม~ พ่อมึงน่ารักไป
อะไร...ที่ทำให้พ่อมึงมาอยู่หอเดียวกับพี่มะยมได้ อะไรกัน อะไร~
เฉลยเร็วว~

จูจุ๊บบบบ

[-~iK@iZ_KunG~-]

ยิ่งอ่านยิ่งลุ้น อิอิ

[malula]

อะโถ เพราะเหตุว่ามีลูกมีเมียทำให้เราต้องตัดออกจากการแข่งขันทั้งที่ส่อแววมาตั้งหลายครั้ง
อาทิ พ่อมึงปากแดง ขาสวย แอบชำเลืองหนังช-ช ตอนไปญี่ปุ่น เป็นต้น
ตอนนี้โสดสนิท จะรออะไรอยู่ละพ่อมึง

[Rafael]

เข้ามาปูเสื่อรอพ่อมึงกับนายมะยมคนดีต่อ
อิอิ

[BaoBao]

.....

....

...

..

.


นายมะยมมาลองนั่งคิด...ว่าคนที่ผลุบโผล่มากระซิบหลายครั้งนี้ เป็นคนเดียวกับผู้มีอุปการะคุณกาแฟร้อนและขนมหวานในทุกๆ วัน...หรือไม่

แต่ก่อนที่จะเริ่มคิด... นายมะยมมีเรื่องที่ต้องตัดสินใจให้ตัวเองก่อน

.....

....

...

..

.

รู้แล้วจะทำยังไงกับ "นายลึกลับ" คนนั้น

.....

....

...

..

.

ถุงยาแก้เมาที่ไม่ได้ใส่น้ำเปล่ามาให้....เป็นเจ้าของเดียวกับชุดกาแฟยามเช้า----ลายมือในกระดาษโน้ต

นายกระซิบที่ขอเพลงในเธคคืนนั้น...เป็นเจ้าของเดียวกับชุดกาแฟยามเช้า----ลายมือและข้อความที่ต่อเนื่องกัน...ในโน้ต

นายกระซิบที่เจอในเธคคืนนั้น.....เป็นรายเดียวกับนายกระซิบตอนที่เขาป่วย----กลิ่นน้ำยาโกนหนวด

แต่คนที่จับมือตอนเขาป่วยอยู่ที่หอ....เป็นใคร?.... เป็นคนคนเดียวกันหรือเปล่า?

คนที่เคยเป็นตัวเก็งก็ไม่ใช่แล้ว และตัวเก็งเดิมก็ไม่ใช้น้ำยาโกนหนวดกลิ่นนี้ด้วย.....

.....

....

...

..

.

‘อ๊ากกกกก ยิ่งคิดยิ่งปวดหัววุ้ย!’ นายมะยมกุมหัวและฟุบหน้ากับโต๊ะ

.....

....

...

..

.

ใครสักคนสะกิดที่ไหล่นายมะยม... นายมะยมรีบเงยหน้าและหันกลับไป

“พี่มะยมไม่สบายรึเปล่าคะ?” น้องพันซ์ถาม

“เปล่าครับ พอดีไม่มีอะไรให้ทำเลยง่วงนิดหน่อย” พูดพลางส่งยิ้มให้

“งั้นพอดีเลย ลงไปช่วยฝ่ายจัดซื้อหน่อยสิคะ เค้าขอคนจากแผนกเราไปเป็นล่ามน่ะค่ะ.... ลูกค้าชาวญี่ปุ่น” น้องพันซ์บอก

“ครับ ตอนนี้เลยเหรอ?” นายมะยมถามย้ำ

“ช่วง 10 โมงค่ะ อีกเกือบชั่วโมงแน่ะ เดี๋ยวใกล้เวลาแล้วพันซ์จะมาเรียกนะคะ”

“ครับ”..... ทันใดนั้น นายมะยมก็เหมือนนึกอะไรออก “อ๊ะ ไม่ต้องครับ เดี๋ยวพี่ลงไปนั่งเล่นที่นั่นเลยละกัน เผื่อจะได้ดูเอกสารการเจรจาไว้ล่วงหน้าด้วย”

“ค่ะ ติดต่อน้องป๋องนะคะ” น้องพันซ์บอกชื่อคนที่เขาต้องไปประสานงาน

.....

....

...

..

.

นายมะยมเดินลงไปที่ฝ่ายจัดซื้อ... เขาเดินไปหานายป๋องที่โต๊ะ

“ไงเรา ต้องล่ามรึครับ?” เขาเอ่ยทักก่อน

“อ้าว พี่! รีบมาทำไมอ่ะ อีกตั้งนาน” นายป๋องประหลาดใจที่เห็นเขา

“เช้านี้ว่างน่ะ เลยจะมาคุยเล่น ป๋องงานยุ่งป๊ะล่ะครับ” เขาแย๊บถามอีกฝ่าย

“เดี๋ยวนะพี่ ขอปรินส์นี่ก่อนก็เสร็จแหละ ไว้ไปนั่งรอที่ห้องประชุมเล็กกัน” นายป๋องบอกและชี้นิ้วไปที่เอกสารซึ่งยังพิมพ์ค้างอยู่ในจอ

.....

....

...

..

.

นายมะยมปล่อยให้ป๋องทำงานของตัวเองไปก่อน ส่วนตัวเองก็เดินไปนั่งรอที่เก้าอี้ตัวหนึ่งซึ่งอยู่ใกล้ๆ กัน

สัก 10 นาที ป๋องก็ทำงานเสร็จและรวมเอกสารกับแฟ้มมาไว้ในมือ จากนั้นก็เรียกพี่มะยมให้ไปในห้องประชุมเล็ก

.....

....

...

..

.

นายป๋องเดินไปเปิดไฟแค่พอสำหรับพวกเขาสองคน....เครื่องปรับอากาศ กระจายความเย็นให้แล้วทั้งแผนกอย่างพอเหมาะ โดยที่ไม่ต้องเปิดเพิ่มอีก

นายมะยมเลือกนั่งฝั่งตรงข้ามกับอีกคน.... เขาฟังป่องเล่าเกี่ยวกับลำดับงานและจุดหลักของการติดต่อจัดซื้อครั้งนี้อย่างคร่าวๆ...ด้วยความตั้งใจ

จวบจนเรื่องเกี่ยวกับงานเสร็จสิ้น... นายมะยมจึงค่อยเริ่มชวนคุยเล่น “แล้วตกลง กับคนที่ดูใจกันอยู่เป็นไงบ้างล่ะครับ”

“ก็...ไม่อะไร เรื่อยๆ น่ะพี่” นายป๋องบอก..แต่หน้าเหมือนเซ็ง

“ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะครับ ไม่ถูกใจอะไร?” นายมะยมเอ่ยถาม

ป๋องทำปากจู๋และเริ่มพูด “ก็...เหมือนๆ เป็นแฟนกันอยู่แล้วนะพี่ แต่พี่เค้าอ่ะจะรุกท่าเดียวเลย นี่ถ้าหลวมตัวไปนั่งเล่นห้องพี่เค้านะ สงครามประสาทชัดๆ”

“ฮ่าฮ่าฮ่า...ก็ "เป็นที่รัก" ดีนี่ครับ” นายมะยมขำ

“ดีกับผีสิพี่มะยม......" นายป๋องบ่นฉิว "นี่ถ้าพี่เค้าไม่คอยตามใจผมมากขนาดนี้นะ ผมชิ่งไปนานแล้ว”

“โถ...เชื่องขนาดนี้ พี่ชิ่งยากนะครับ” นายมะยมแหย่

“ใครเชื่อง?" ป๋องทำตาเคืองใส่พี่มะยม "ฮึ... นี่ว่าอาทิตย์หน้า ผมว่าจะเอายานอนหลับใส่ในเหล้าให้กินอยู่พอดี จะได้ตัดสินกันสักที คาราคาซัง มัน...ฮึ๊ยยยยยย!” นายป๋องอารมณ์ขึ้น

“อืม.... ใจเย็นๆ.... นี่พี่ว่าจะมาถามอะไรนิดหน่อย อารมณ์ไม่ดีแบบนี้ พี่คงต้องคุยวันหลังแล้วมั๊ง” นายมะยมเอนหลังพิงพนักเก้าอี้

“เรื่องนั้นช่างมัน! พี่มะยมถามเลยครับ เรื่องไรอ่ะ?” นายป๋องเปลี่ยนสีหน้าทันควัน

“ป๋องจำวันที่พี่ป่วยแล้วเราต้องไปนอนเฝ้าพี่ที่ห้องได้มั้ยครับ?” นายมะยมเท้าความ

“อ๋อ ได้สิพี่ มีไรเหรอ?” นายป๋องย้อนถาม

“ป๋องได้กุมมือพี่ตอนพี่หลับบ้างมั้ยครับ?” นายมะยมถามสิ่งที่ยังคาใจตัวเอง

“เฮ้ย! ไม่กล้าครับพี่ พี่ศรอยู่ด้วยตลอดง่า” ป๋องปฏิเสธเสียงแข็ง

.....

....

...

..

.

ป๋องยืนยันว่าทุกครั้งที่อยู่ในห้อง พี่ศรจะอยู่ด้วยกันตลอด ... และถึงตอนนั้นป๋องจะแอบชอบพี่มะยมอยู่ แต่นายป๋องก็ไม่เดียงสากับความรู้สึกรักในสรีระผู้ชาย

ป๋องบอกว่า ชอบที่คุยกับพี่มะยม ไปเที่ยวเล่นอะไรแบบนี้ อยากเดินควงแขนเล่นก็เคยมีคิดบ้าง แต่ไม่เคยติดที่จะจับมือ หรืออะไรที่มากไปกว่านั้น

.....

....

...

..

.

คนที่อยู่ทั้งในออฟฟิศและตึกเดียวกัน------เหลืออีกแค่เพียงหนึ่งตัวเลือก

.....

....

...

..

.

แต่ถามหน่อย คิดอะไรอยู่... หากดูตามปฏิทินมันนานกี่เดือนแล้ว... ทำไมยังนิ่งๆ เฉยๆ แบบนั้น.... หรืออีกฝ่ายเขาตั้งใจที่จะ----

.....

....

...

..

.


นายมะยมฉุกคิดและถามตัวเองอีกครั้ง ------ ถึงรู้แล้วจะได้อะไร ถึงรู้ว่าคนลึกลับเป็นใครแล้วเขาจะทำอะไรกับอีกฝ่าย...งั้นเหรอ?

.....

....

...

..

.

ไม่เคยจีบผู้ใหญ่

.....

....

...

..

.

เคยถูกผู้ใหญ่จีบครั้งหนึ่ง-----รู้สึกว่าผู้ใหญ่น่าเบื่อ ไม่น่ารัก ไม่ร่าเริงเหมือนเด็กๆ... คบด้วยแล้วไม่สนุก

.....

....

...

..

.

คุณภักดี----- ตรงข้ามกับสเปคของนายมะยมทุกอย่าง

.....

....

...

..

.


หน้าเฉยไม่ยิ้ม....ติดว่าดุอีกต่างหาก

เสียงก็ดุ....พูดจาก็เข้ม ไม่ชอบคุยเล่น แทบไม่พูดเป็นปกติเสียด้วยซ้ำ

อายุก็มากกว่า...ถึงแค่ 6 ปีก็เหอะ

ทำกับข้าวไม่เป็น

ไม่ดูหนังโป้

เป็นคนซีเรียส

เป็นคนในที่ทำงานเดียวกัน แผนกเดียวกัน แถมยังเป็นหัวหน้าของเขาอีก

ไม่ว่าทางไหนนายมะยมก็ไม่โอเค

.....

....

...

..

.

[malula]

ก็คงเพราะพ่อมึงรู้ว่าไม่ใช่สเป็คล่ะมั้งเลยไม่กล้าเผยตัว กลัวถูกปฏิเสธ

[Rafael]

อ๊ากก ไม่โอเคแล้วยังไง
ไม่รอดูเค้าก่อนล่ะ
อาจจะมีดีกว่าที่คิดก็ได้นะ อิอิ
จดจ่อ ลุ้นกันต่อ

[nokkaling]

เพิ่งเคยอ่านครั้งแรก  มะยมน่ารักดี 
                 

[MiSS-U]

มะยมอย่าเพิ่งปิดกันพ่อมึงสิ  ลองก่อนมั้ยว่าถูกใจป่ะ

[BaoBao]

.....

....

...

..

.

เอ็มเอสเอ็นในเครื่องคอมพิวเตอร์ 5 เครื่องถูกเปิด.....ในสถานที่ต่างกัน

กัน_CK-- ครบยังวะ? ห้าคน นับดิ?

คันศร-- กูมาแล้ว

ต้นไม้-- เออ

คนมีเจ้าของ-- ครับ

CAN-- ครับ

กัน_CK-- โอเค พวกมึงซ่อนตัวให้หมด เด๋วไอ้นิยมมันจะเห็น

ต้นไม้-- แล้ว

CAN-- เรียบร้อยครับ

คนมีเจ้าของ-- คุณนิยมเค้าไม่มีเมลผม เค้าไม่เห็นผมอยู่แล้วครับคุณ

คันศร-- แม่งนั่งน้ำลายย้อยข้างกูเนี่ย!! ทำไมต้องตอนนี้วะ?

กัน_CK-- อ้าว... ก็เสือกจะมาพร้อมหน้ากันเวลานี้ทำไมละ!

ต้นไม้-- ไอ้ที่ชื่อ CAN / คนมีเจ้าของ ... พวกมึงเป็นใครวะ?

คนมีเจ้าของ-- อ๊าวววววววว ผมเชษฐไงครับ คุณต้นไม้

CAN-- ผมป๋องฝ่ายจัดซื้อครับ ตึกเดียวกับพี่ไม้อ่ะ

ต้นไม้-- ป๋องไหน? ทำไมกูไม่รู้จัก?

กัน_CK-- เออ เดี๋ยวกูเอาหน้าน้องป๋องไปให้มึงดู แต่มึงเข้าเรื่องก่อนไอ้ไม้

ต้นไม้-- เออ!

คันศร-- แล้วป๋องเกี่ยวไรกับเรื่องไอ้ยม? กูไม่เข้าใจ

กัน_CK-- เกี่ยวที่สุด!

ต้นไม้-- ยังไง?

กัน_CK-- จัดไปครับน้องป๋อง

CAN-- ครับพี่กัน... คือพี่ๆ หาคนที่สั่งกาแฟให้พี่มะยมทุกเช้าใช่ป๊ะ?

คันศร-- อื้ม

ต้นไม้-- เออ

CAN-- ผมรู้ว่าเป็นใคร ผมเคยเห็น

คันศร-- ป๋อง ไม่เอาเดาสุ่มนะ ต้องมีหลักฐาน ต้องมีพยาน ต้อง “ชี้ถูกตัว” เท่านั้น!

ต้นไม้-- ใช่ๆๆๆๆ

คนมีเจ้าของ-- ผมเป็นพยานให้ได้ครับ ผมก็เคยเห็น

คันศร-- จริงงงงงงงงงงงงงงง

ต้นไม้-- !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

.....

....

...

..

.

[Nima4]

คืนนี้จะมีต่ออีกมั้ย? จะได้ไม่นอน...


 


ขอบคุณมากค่ะ

[Rafael]

อ๊ากกก
มันลุ้นขึ้นทุกวินาที
คืนนี้คงนอนไม่หลับ
ถ้าไม่จับนายกระซิบให้ได้คาหนังคาเขา อิอิ

[TiiTa]

แอบคิดว่ากันจะคิดว่าหัวหน้ากับนายกระซิบเป็นคนเดียวกัน เพราะเห็นนายกันเชียร์สองคนนี้อะ

[posh]

ลุ้นกับคำที่เก้าใจจะขาด !

[beautifuldead]

ตกลงนายกระซิบใช่พ่อมึงป่าวค้า แอบเชียร์นะค้า โฮ่ๆๆ

[malula]

เกาะชิดติดขอบจอ รอคำตอบจากพยาน

[BaoBao]

.....

....

...

..

.

ป๋องเล่าว่า

.....

....

...

..

.

ชายหนุ่มหน้าขาวทรงผมสไตล์เกาหลีนั่งหน้าตึงอยู่ในร้านกาแฟชั้นสองของตึกที่ทำงาน.... เขากำลังรอคำขอโทษจาก “แฟน”

ทว่า แฟนเค้าไม่มีท่าทีรู้สึกผิดเลยสักนิดเดียว ดูดู๊ ดูดิ๊!!!

กาแฟร้อนหอมกรุ่นถูกชายหนุ่มผมเกรียนซึ่งแต่งเครื่องแบบที่สุภาพมาก...กว่าพนักงานคนอื่นๆ ในร้าน----- เมื่อวางถ้วยกาแฟเสร็จแล้ว ชายคนนั้นก็เดินไปนั่งยังเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม

“ผมโมโหอยู่นะ จะให้กินของร้อนอีกเรอะ!” ชายหนุ่มหน้าขาวเคี้ยวฟันบอกอีกฝ่าย

ชายที่ไว้เคราเตียนๆ จนทำให้หน้าดูดุดันใช้นัยน์ตาแขกคู่โตของตัวเองมองชายหนุ่มหน้าขาว... “ก็เห็นว่าเมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับนี่ครับ”

“เพราะใครล่ะ!” ชายหนุ่มกระแทกเสียง...เบาๆ

“ก็เราท้าพี่ทำไมล่ะครับ ก็รู้อยู่ว่าพี่ยุขึ้นง่าย” เขาโป้ยความผิดให้กับชายหนุ่มหน้าขาว

“ทำไมเป็นคนแบบนี้! เลิก! เลิก! พอ! ไม่เอาแล้ว!” ---- พูดเหมือนขอเลิกแต่คนที่พูดไม่ยักจะลุกหนี...ไปไหน

“มันก็เจ็บแค่ครั้งแรกละ ครั้งต่อๆ ไปมันก็ไม่เท่าไหร่แล้วล่ะครับ เชื่อฝีมือพี่สักทีสิครับ” เขาบอกอีกฝ่ายอย่างหน้าตาเฉย ราวกับว่าเรื่องแบบนี้เป็นบทสนทนาทั่วไปซึ่งสามารถพูดในที่รโหฐานได้

“หุบปากเลย! มียางอายซะบ้างสิ!” ชายหนุ่มหน้าขาวยกนิ้วชี้ไปที่อีกฝ่าย

“เราก็อย่าดื้อนักสิครับ เราเป็นแฟนกันแล้วไม่ใช่เหรอครับ” เขาทวงถามฐานะที่มีระหว่างกัน

“ไม่เกี่ยว!” ชายหนุ่มพูดเสียงหนัก

เขาระบายลมหายใจแบบ...จนปัญญา และเปลี่ยนไปพูดเรื่องอื่นแทน “ไม่ดื่มละครับ เดี๋ยวมันเย็นนะครับ”

“ร้อน! ไม่กิน!” ชายหนุ่มหน้าขาวยกมือทั้งคู่ของตัวเองขึ้นมากอดอก

เขาส่ายหน้า และลุกขึ้นมายกแก้วกาแฟถ้วยเดิมไปจากโต๊ะ... เขาเดินไปที่พนักงานชงกาแฟและพูดอะไรบางอย่าง พนักงานพยักหน้าและรับถ้วยกาแฟไปจากมือของเขา

ระหว่างนั่งเงียบๆ ให้คลายความโมโห....ชายหนุ่มหน้าขาวหันหน้าไปคว้านิตยสารเล่มหนึ่งมาเปิดอ่าน----ไม่อยากมองตามคนไม่มียางอาย!

ขณะที่ชายหนุ่มกำลังอ่านบทความหนึ่ง สายตาของเขามีคนคนหนึ่งเดินแวบผ่าน... เขาเหลือบตาไปมองลูกค้ารายใหม่ที่เข้ามาใช้บริการในร้านกาแฟ....ตามนิสัยที่ชอบมองนู่นนี่ไปเรื่อย

พอเห็นคนที่เพิ่งมาใหม่ว่าเป็นใครแล้ว ชายหนุ่มก็รีบยกนิตยสารขึ้นมาบังหน้าทันที---- ก็คนนี้เค้าหน้าดุ ถึงไม่มีเครา ตาไม่โตแบบแฟนของเขา... ไม่รู้ยังไงเขาถึงรู้สึกว่า คนหน้าเกลี้ยงเกลา ผมเรียบเสยเป็นระเบียบ และแต่งตัวแสนสุภาพคนนี้...น่ากลัว

.....

....

...

..

.

ชายหนุ่มเห็นคนน่ากลัวเดินออกไปจากโต๊ะแล้วจึงวางนิตยสารลง... ที่โต๊ะซึ่งเขานั่งดื่มกาแฟเมื่อครู่ มีถุงกระดาษสีน้ำตาลเรียบอันหนึ่งวางทิ้งไว้

เขากะว่าจะบอกแฟนทีหลังว่าลูกค้าลืมของ.... แต่แล้ว เสียงของแฟนเขาก็ดังขึ้น “ต่ายครับ เอสเพรชโซ่ได้แล้ว” พนักงานหญิงของร้านคนหนึ่งมาเก็บแก้วกาแฟและเอาถุงกระดาษนั้นวางใส่ในถาดอย่างเร่งรีบ จากนั้นก็เดินหายเข้าไปในเค้าเตอร์กาแฟ

เธอออกมาอีกครั้งพร้อมแก้วกาแฟร้อน...พลาสติก และถุงกระดาษสีน้ำตาลเรียบ---อันนั้น

ชายหนุ่มมองตามพนักงานหญิงคนนั้นไปอย่างความงุนงงระคนประหลาดใจ....แฟนเขาเห็นถุงกระดาษสีน้ำตาลนั้นแล้ว แต่ก็ปล่อยให้เธอเอามันไปที่อื่นพร้อมกาแฟ------มีบริการส่งกาแฟนอกสถานี่ด้วยเหรอ?... ไม่เห็นเล่าให้ฟังเลย

ระหว่างที่เขากำลังสงสัยอยู่ในใจ แฟนของเขาก็เอากาแฟปั่นแก้วหนึ่งมาวางให้เขา

“คิ้วขมวดทำไม พอแล้ว ไม่เอา ทำหน้าดีๆ ครับ” แฟนของเขาเอานิ้วชี้จิ้มที่กลางหว่างคิ้ว แล้วปัดที่ปลายจมูกของเขาเล่น

เขาปัดนิ้วอีกฝ่ายออกไปและบอกเหมือนไม่พอใจว่า “ไหนว่าไม่มีบริการส่งกาแฟนอกสถานที่ไง”

“ก็ไม่มีนี่ครับ” แฟนของเขายืนกราน

“ก็น้องต่ายอ่ะ เอากาแฟไปให้ใครล่ะ ผมจะมาช่วยทำร้าน ส่งกาแฟตามแผนกให้พี่ พี่ก็ไม่เอา! เพราะผมจะมาช่วยสินะถึงไม่ได้!” เขาเริ่มฉุนขาด---และน้อยใจ

“ป๋อง! ร้านพี่พี่ทำเองได้ งานป๋อง ป๋องชอบก็ควรทำงานนั้น เราคุยกันแล้วไงครับ ส่วนต่าย...อันนั้นกรณีพิเศษ” แฟนของเขาพูดเสียงเข้ม

“กรณีพิเศษ!” นายป๋องฉุนขาด หยิบแก้วกาแฟปั่นขึ้นมาถือและเดินลุกออกจากโต๊ะนั้น....ก้าวฉับๆ ออกไปจากร้านกาแฟของแฟนตัวเองราวกับพายุพัด

.....

....

...

..

.

นายป๋องยืนเคี้ยวหลอดกาแฟอยู่ในลิฟท์ด้วยความไม่พอใจ.... แฟนชอบเอาอกเอาใจเขาก็จริง แต่แฟนชอบขัดคอเขาตลอด

ล่าสุดที้เป็นประเด็นใหญ่ในช่วงนี้คือเรื่องที่ป๋องว่าจะลาออกจากงาน แล้วมาช่วยแฟนทำร้านกาแฟ...โดยจะเพิ่มบริการสองตามสถานที่ เพิ่มทำขนมขายด้วย----ก็ไม่เอา ยืนกรานปฏิเสธท่าเดียว

แล้วนี่อะไร?----กรณีพิเศษ!!!!

.....

....

...

..

.

ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห!

ขณะที่นายป๋องกัดหลอดจนขาด ลิฟท์ก็มาถึงชั้นที่ 30 พอดี

เมื่อประตูเปิดเขาและชายอีกคนเดินออกมาจากลิฟท์และเลี้ยวไปทางเดียวกัน

นายป๋องเดินพลางชำเลืองมองคนที่เดินถัดกันไปนิดเดียว... ป๋องจำได้ว่า ผู้ชายคนนี้ก็นั่งอยู่ในร้านด้วยกัน เขานั่งโต๊ะที่ถัดไปตรงช่วงกลางร้าน... ที่ป๋องจำหน้าเขาได้ก็เพราะชายคนนี้นั่งหันหลังให้หน้าร้าน และหันหน้ามาทางป๋องพอดี----ป๋องเลยจำได้ติดตา

.....

....

...

..

.

ขณะที่ป๋องจะเปิดประตู ชายคนนั้นก็เอื้อมมือไปเปิดประตูก่อนเขา----- ชายคนนั้นผายมือให้เขาเดินเข้าไปก่อน

“ขอบคุณครับ” นายป๋องส่งยิ้มและกล่าวขอบคุณให้อย่างเป็นมิตร

“ไม่เป็นไรครับ” ชายคนนั้นบอกเขา

ทันทีที่พวกเขาเข้ามายืนอยู่หน้าประตูแผนกต่างประเทศ... พนักงานฝ่ายคนหนึ่งเดินผ่านมาพอดี เธอกล่าวทักทายพวกเขาสองคน “มาหาใครคะ?”

“พี่มะยมครับ” เขาบอก

“คุณมะยมครับ” ชายคนนั้นบอก

[armmyrine]

ขอบอกว่าตอนนี้ทุกคนที่อ่านนิยายเรื่องนี้อยู่ในสถานะ "ใกล้บ้าา"ขอเท้ออจบวันนี้ตี3ก็ย๊อมมมเค้ามะไหวแล้วจะขาดใจ

[Rafael]

ขอบอกว่าตอนนี้ทุกคนที่อ่านนิยายเรื่องนี้อยู่ในสถานะ "ใกล้บ้าา"ขอเท้ออจบวันนี้ตี3ก็ย๊อมมมเค้ามะไหวแล้วจะขาดใจ

55555 ใกล้ไปเปิดสำนักงานนักสืบได้เลยล่ะค่ะ
ตามพ่อมึงกันต่อไป งานนี้ต้องจับให้ได้
นั่งรีเฟรชทุกๆสามนาที ฮาาา

[Salome]

ถูกใจสองรีบนที่สุด ใจจะขาดแล้วเอย
ไม่ทำอะไรแล้ว นั่งรอ กดกันแต่ f5 นี่แหละ
อยากกรีดร้อง ใครวะเฮ้ย....

[Nima4]

เกิดอาการเดียวกันกับทุกรีด้านบนค่ะ

งานการไม่ทำแล้วค่ะ!

[arjinn]

อาการตื่นเต้น ทำให้ต้องเข้ามาดูตลอดเวลา

"พ่อมึง พ่อกู" สถานีอื่นไม่เอา 555

สนุกมากกกกกกค่า
รีเฟรชต่อไป หุหุ