หัวข้อ: [กระซิบ] + [บอก] จบในตัว

[zitronen-tee]

พ่อมึงจริงๆด้วย

[Salome]

กรี๊ดดดด แอร๊ยยยยย  ขอกรีดร้องให้ดังสุดเสียง
เป็นพ่อมึงจริงด้วย สลบดีฝ่ากรู

[BaoBao]

......

.....

....

...

..

.

“มึงอยู่ไหนนะ” เสียงเพื่อนสนิทดังกรอกมาในสาย

“อยู่วัดxxxx” นายมะยมกระซิบ

“ไปทำเหี้ยไร? อกหักเลยจะบวชงั้นเรอะ มึงบ้าเปล่า!” เสียงไอ้ต้นไม้ถาม

“กูมางานศพหลวงพ่อ ไม่ใช่มาบวช นรกจะกินกบาลมึง ไอ้ไม้ เก็บปากเก็บคำหน่อย!” นายมะยมสั่งสอนหมาในปากนายต้นไม้

“ไปกับใครไอ้ยม? แล้วจะกลับเมื่อไหร่?” เสียงไอ้กันถาม…คนนี้ดีเสียงนุ่ม แสดงความเป็นห่วงอย่างชัดเจน

“มากับ ‘พ่อกู’ เค้าใจดีขับรถมาส่ง คงกลัวกูมาถึงวัดแบบนอนมางั้นมั๊ง ฮ่าฮ่าฮ่า” ปากไอ้ยมก็ไม่ต่างเพื่อนๆ เลยแม้แต่น้อย

“มึงจะปีนต้นงิ้วเรอะ!” ไอ้กันด่าขรม

“อ๊าว! มึงนี่ พ่อกูเค้ามีน้ำใจ กูก็รับดิ๊ กูไม่ได้คิดส้นตีนแบบนั้นสักนิ๊ด ปากนะพวกมึง!” นายมะยมเอือมระอากับเพื่อน

“ไอ้ยม มึงจะกลับวันไหน?” ไอ้ศรถาม

“เสร็จพิธีก็กลับแหละ” นายมะยมบอกบอกแบบยียวน

“แล้วมันเสร็จวันไหนล่ะวะ” ไอ้ศรตะคอกด้วยความเหลืออด

“พรุ่งนี้มะรืนนี้ มึงๆ ไปก่อนนะ หลวงตาเดินมาแล้ว” นายมะยมรีบวางสายทันทีที่เห็นหลวงตามายืนรอเขา

......

.....

....

...

..

.

นายมะยมเดินไปก้มลงกราบเท้าหลวงตา

“เจริญพร โยมมาทำพิธีให้หลวงพ่อใช่ไหม?”

“ครับ หลวงตา ผมต้องทำอะไรบ้างครับ หลวงตาสั่งผมมาได้เลยนะครับ” นายมะยมนั่งคุกเข่าพรมมือ

“ไม่มีอะไรมากเลยโยม เราเป็นผู้ที่ไม่มีอะไรมาแต่ต้น มาอย่างไรก็ไปอย่างนั้น ว่าแต่โยมรู้รึยังว่า หลวงพ่อของโยมสั่งเสียให้ทำพิธีแบบไหน?” หลวงตาถามเขา

“แบบเรียบง่ายครับ” นายมะยมตอบตามที่ได้ยินมา

“แล้วรู้ไหมว่าเป็นอย่างไร?” หลวงตาถามย้ำ

“อันที่จริงก็ไม่ทราบครับหลวงตา” นายมะยมบอก

“อื้อ… นั่นใครล่ะ มากับโยมรึเปล่า?” หลวงตาเอ่ยถาม สายตาของท่านมองเลยไปด้านหลังของเขา

“ครับ มากับผมครับ หัวหน้าของแผนกที่ผมทำงานอยู่น่ะครับ เขามีน้ำใจขับรถมาส่งผม” นายมะยมแจ้งกับหลวงตา

“เจริญพร” หลวงตาพูดทันทีที่นายภักดียกมือขึ้นพนมไหว้ จากนั้นจึงเอ่ยต่อว่า “ไป ไปคุยกันในกุฏิดีกว่า”

......

.....

....

...

..

.

พิธีจะจัดในช่วงบ่ายของวันนี้… ซึ่งก็ไม่มีอะไรมากอย่างที่หลวงตาบอก

หลวงพ่อของเขาส่งเสียให้เผาร่างท่านบนเชิงตะกอน….เมื่อเผาเหลือเถ้ากระดูกก็ให้เขาหรือใครก็ได้ นำไปโปรยที่โคนต้นโพธิ์หลังวัดซึ่งท่านมักมานั่งสมาธิ…อยู่เป็นประจำ

ทุกอย่างสัปเหร่อเตรียมไว้พร้อมแล้ว พวกเขาแค่อยู่รอร่วมพิธีเท่านั้น

......

.....

....

...

..

.

เมื่อหลวงตาขอตัวไปพัก…. เขาก็พาหัวหน้าออกไปจากกุฏิ

พ้นกุฏิมาได้ไม่เท่าไหร่ หัวหน้าก็ล้วงมือถือขึ้นมารับสาย “ครับ” / “พรุ่งนี้…ถึงวันที่หมอนัดแล้วเหรอครับ?” / “ครับ ได้ครับ” /  “ครับ สวัสดีครับ”

“หัวหน้าจะกลับเลยก็ได้นะครับ ไม่ต้องอยู่รอจนเสร็จหรอก ผมอยู่ได้” นายมะยมบอกอีกฝ่ายอย่างเกรงใจ

“คุณจะค้าง?” หัวหน้าถาม

“ครับ กว่าจะเก็บเถ้ากระดูกได้ก็คงพรุ่งนี้ครับ” นายมะยมบอก

“แล้วคุณจะไปพักที่ไหน?” หัวหน้าถามต่อ

“อ๋อ นอนวัดครับ กุฏิหลวงตานั่นแหละครับ” นายมะยมบอก และก่อนที่อีกฝ่ายจะถามประเด็นอื่น เขาก็พูดต่อว่า “ผมเคยตามหลวงพ่อมาเป็นเด็กวัดอยู่บ่อยๆ ที่นี่ผมคุ้นทางดีครับ พรุ่งนี้เสร็จ”

“อื้อ…งั้นผมขอตัวเลยละกัน ส่วนใบลา…กลับไปแล้วคุณค่อยเขียนมาส่งผมก็ได้” หัวหน้าบอก

“ครับ ขอบคุณครับ” นายมะยมยกมือไหว้

อีกฝ่ายรับไหว้และเดินจากไปโดยไม่พูดอะไรอีก

......

.....

....

...

..

.
















































  มันยาวมากเลยซาร่า ไปนอนกันเถอะ....หนังตาจาปิดแย้ววว

[kenshinkenchu]

หายข้องใจล่ะ  นอนกันๆ

[Salome]

โอเช  เราก็ใกล้สิ้นชีพแล้วเหมือนกันค่ะ 555
ยังดีที่คุณBao Baoคอนเฟิร์มว่าไม่ต้องใช้ทิชชู่
เลยไปนอนได้อย่างสบายใจ ฟิ้ววว

[posh]

หัวหน้าาาาา !

[Sye.B]

เรายังนอนไม่ได้
งานยังไม่เสร็จจ ฮืออ T_____________T

อยากตีตูดพ่อมึงงงงงง~~

[Jesale]

หัวหน้า

รอหัวหน้า กระซิบ อิอิ

[MiSS-U]

หัวหน้าคือนายกระซิบเหรอ

อะไรก็ไม่แน่นอน  ไม่เดาแล้ว  รอต่อไปดีกว่า

บวกเป็ด

[Noo_Patchy]

    แล้ว ลูก เมีย ของหัวหน้า อ่ะ 

[N.T.❁]

แล้วถ้าไม่ใช่หัวหน้าล่ะ?


 

[Rafael]

กรี๊ดดดดดด
พ่อมึง พ่อมึง พ่อมึง
เชียร์นายนะพ่อมึง 555
ตอนนี้ก็ยังไม่รู้ แต่น่าจะใช่แล้วมั้ง??

[BaoBao]

......

.....

....

...

..

.

ติ๊ง! ลิฟท์ขึ้นมาถึงชั้น 6

เมื่อประตูเปิด นายมะยมก็ก้าวเข้าไปด้านในพร้อมกับทักทายคนที่ยืนอยู่ข้างมาก่อนเขา “อรุณสวัสดิ์ครับ”

“คุณกลับมาเมื่อไหร่?” คนที่สวมชุดวอร์มถามเขา

“ตีสองได้มั๊งครับ” นายมะยมไม่แน่ใจ

“ก็ไม่นอนต่ออีกหน่อย” คนที่สวมชุดวอร์มบอก

“นอนในรถมาแล้วครับ” นายมะยมบอก

......

.....

....

...

..

.

ติ๊ง! ลิฟท์มาถึงชั้นล่างสุด

ชายที่สวมชุดวอร์มเริ่มวิ่งเหยาะๆ ออกไป-----เหมือนเช่นเคย

นายมะยมเดินอมยิ้มออกไปที่สวนหย่อม

......

.....

....

...

..

.

ทุกเรื่องราวที่เกิดขึ้น...ไม่ว่าจะดีหรือเลวร้ายสักแค่ไหน เรื่องเหล่านั้นมาเกิดมาเพื่อสั่งสอนเราให้เข้าใจ----ชีวิต

หากมีเรื่องดีใจ----เราควรแบ่งปันกับคนอื่น...เพื่อให้เขาร่วมยินดีและมีความสุขไปกับเรา

หากมีเรื่องเศร้าใจ----เราควรที่จะระบายมัน...ออกมา เพื่อให้เราตั้งตัวกลับมาได้ใหม่...ให้เร็วที่สุด

เมื่อเกิดมามีลมหายใจ...มนุษย์ทุกคนต่างต้อง...ดิ้นรน ต่อไปในโลกว้างใหญ่แห่งนี้

......

.....

....

...

..

.

ความรักเป็นเศษส่วนเล็กๆ...ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดกับมนุษย์

......

.....

....

...

..

.

ความรัก---ไม่ได้มีแค่ สามี ภรรยา แฟน...เท่านั้น

รักเพื่อน รักครู รักพี่น้อง รักสัตว์เลี้ยง รักดารา....รักใครก็ได้ รักไปเถอะ

รักกันดีกว่าเกลียดกัน

......

.....

....

...

..

.

การเป็นคนดีไม่ใช่ทำยาก ก็แค่ทำทัศนคติของเราให้มองโลกในแง่บวก

......

.....

....

...

..

.

การเป็นคนดี...มันสบายใจ ลึกๆ แล้วมันจะมีความอิ่มใจอยู่ในหัวอก

......

.....

....

...

..

.

เมื่อเป็นคนดีโดยไม่เสแสร้ง----นั่นละ “เป็นสุข”..... อัรเป็นความรู้สึกที่นายมะยมรับรู้อยู่ในขณะนี้

......

.....

....

...

..

.

หลังจากกลับมาจากงานศพของหลวงพ่อ

นายมะยมเจอน้องบอส... เขาไม่พูดอะไร เขายังคงทำตัวเองแบบเสมอต้นเสมอปลาย

นายมะยมรู้ดีว่า หากน้องบอสฝึกงานเสร็จแล้ว...การแยกจากจะเกิดขึ้นเอง

หากมองในสายตาของนายมะยม----น้องบอส...น่าสงสาร

ไม่ใช่ว่าน้องบอสอยากมีอะไรกับใครไปทั่ว.... น้องบอสทำแบบนั้นเพราะกำลังมองหาใครสักคนที่จะมาหยุดตัวเอง... อยู่รึเปล่า?

สำหรับใครหลายคน---ที่มองหาความรัก.... ต่างคนต่างมีวิธีของตัวเอง .... ส่วนวิธีนั้นจะดีในสายตาของคนอื่นหรือไม่.... มันสำคัญด้วยหรือ?

......

.....

....

...

..

.

[Rafael]

มาตามกันต่อ

[BaoBao]

......

.....

....

...

..

.

วันเวลาเดินทางอีกครั้ง... ไม่สิ จะว่าไปมันก็ไม่เคยหยุด.... ที่เรารู้สึกว่ามันหยุดเดิน----ก็แค่รู้สึกไปเอง

นายมะยมกลับมาทำงานด้วยจิตใจที่ผ่องใสกว่าเดิม

อะไรจะเกิดก็เกิด... ใครอยากทำอะไรก็เชิญ

......

.....

....

...

..

.

ขนมหวานและกาแฟ----ยังคงถูกส่งมาทุกวัน

......

.....

....

...

..

.

กลางวันนายมะยมยังไปกินข้าวกับน้องบอส----เช่นเคย

......

.....

....

...

..

.

ตกเย็นนายมะยมเดินทางกลับบ้านพร้อมศร...และแวะไปกินข้าวที่บ้านศรไม่เว้นแต่ละวัน... เขารดน้ำผักที่แปลงผักเล็กของตัวเอง ก่อนกลับมานอนที่หอพัก

......

.....

....

...

..

.

เช้ารุ่งขึ้นก็ออกไปวิ่ง.....พร้อมเพื่อนวิ่งในชุดวอร์ม----อ๊ะ! ไม่สิ ต้องเรียกว่า “พ่อ” สรรพนามนี้เหมาะแล้วกับคนคนนี้

......

.....

....

...

..

.

วันเสาร์ไหนว่างๆ เพื่อนในก๊วนก็จะนัดกันไปดื่มไปกินคุยถามสารทุกข์สุขดิบกัน

......

.....

....

...

..

.

ครั้งนึง เคยไปหาไอ้น้องป๋องที่ห้องมัน..ชั้น 5

เจอหัวหน้ากำลังเดินออกมาจากห้อง... ก็หยุดคุยกันนิดหน่อย แต่ตามไม่ได้สอดส่ายน่ะ----- แต่ไอ้ต้นตำลึงที่ขึ้นเป็นดงมันโคตรเตะตาของนายมะยมเค้า ....เลยรู้ว่า ห้องของหัวหน้าเป็นห้องบุพการีของไอ้ลูกตำลึงที่ขึ้นดกในห้องเขานี่เอง!

......

.....

....

...

..

.

มันน่าขำ! อยู่แค่นี้ เจอกันบ่อยขนาดนั้น... ไม่เคยรู้มาก่อน ไม่เคยสังเกต ไม่เคยฉุกคิด----- อันที่จริงต้องบอกว่าตัวเองไม่ได้สนใจเสียมากกว่า

เคยถามหัวหน้าว่าจะปิดบังฐานะทำไม----- หัวหน้าบอกว่า ‘ผมก็เป็นของผมแบบนี้’

ฮ่าฮ่าฮ่า.... เป็นคำตอบที่ถูกต้องที่สุด

......

.....

....

...

..

.

ฝนแรกของปีนี้โปรยลงมาอย่างหนัก แต่ยังไม่มีเสียงฟ้าร้อง.... นายมะยมวิ่งตัวเปียกเข้ามาในตึก

เขามายืนหน้าลิฟท์สักแป๊บ คนที่สวมชุดวอร์มซึ่งเปียกไม่ต่างกันก็เดินมายืนอยู่ข้างๆ

“อ้าว เปียกเลย” นายมะยมทักทาย

“คุณหิ้วอะไรมา?” หัวหน้าถาม

“ต้มเลือดหมูครับ เอาไปกินกับตำลึงที่ห้อง อร่อยนะครับ” นายมะยมบอก

ติ๊ง! ประตูลิฟท์ค่อยๆ เลื่อนเปิด.... หญิงสาวที่ใส่ชุดวอร์มสีขาวลายชมพูเดินถือร่มออกมา เธอกล่าวทักทาย “คุณภัก พอดีเลยอยากทานอะไรคะ?”

“ต้มเลือดหมู” คุณภักตอบภรรยา

“คิดเหมือนกันเลย” หญิงสาวบอก และส่มยิ้มอย่างเป็นมิตรให้กับนายมะยม...จากนั้นก็เดินไปจากตรงนั้น

นายมะยมและหัวหน้าก้าวเข้าไปในลิฟท์....

......

.....

....

...

..

.

“วันนี้น้องหนูมาพักด้วยเหรอครับ” นายมะยมชวนคุยฆ่าเวลา

“อื้อ น้องนามาตรวจสุขภาพ” หัวหน้าบอก

“น้องนาเป็นอะไรมากหรือเปล่าครับ?” นายมะยมถามด้วยความเป็นห่วง เด็กแค่ขวบ...เข้าโรงพยาบาลเป็นว่าเล่น... น่าสงสารมาก

“ช่วงนี้ดีขึ้นแล้ว แต่ต้องมาหาหมอตามที่นัดสักระยะนึง เห็นว่าถ้าอายุมากกว่านี้ จะแข็งแรงขึ้นเอง” หัวหน้าบอก

น้องนาคลอดก่อนกำหนด จึงร่างกายอ่อนแอกว่าเด็กทั่วไป... ทว่า ในความโชคร้ายก็มีความโชคดี น้องนาไม่มีโรคอื่นๆ ที่มาช่วยกันดึงสุขภาพให้ตกต่ำ... ทำให้ช่วงแรกๆ ในขวบปี ภรรยาของหัวหน้าต้องขยันเทียวพามาหาหมอบ่อยหน่อย

......

.....

....

...

..

.

“พี่------------” เสียงแจ๋วดังลอยตามหลังเขามา ...นายมะยมหันขวับไปส่งยิ้มกว้าง เด็กน้อยที่เดิมจับมือผู้เป็นพ่อเดินมาด้วยกัน....วิ่งถลามาหานายมะยม

“ไงครับ จะไปเที่ยวไหนเอ่ย?” นายมะยมลงนั่งคุกเข่าเพื่อคุยกับเด็กชายตัวน้อย

“ไม่ได้เที่ยว น้องนามาหาคุณหมอฮะ” เด็กน้อยบอกนายมะยม

“คุณภัก ไปกันเลยมั้ยคะ?... อ้าว ขอโทษคะ พอดีไม่เห็นมีคุยกันอยู่” หญิงสาวหน้าตาดีที่เดินเข้ามาพวกเขาบอกนายภักดี และทันทีที่เข้ามาใกล้และมองเห็นนายมะยม เธอก็ชะงัก

“นี่ผู้ช่วยผม คุณน่าจะจำได้มั๊ง คนที่เอาน้ำผักให้น้องหนูกินน่ะ” สามีแนะนำภรรยา

“อ๋อ อุ้ย! วันนั้นต้องขอบคุณมากๆ นะคะ น้องหนูติดใจใหญ่เลย เดี๋ยวนี้กินผักได้ตั้งหลายอย่างแน่ะค่ะ” หญิงสาวพูดด้วยสีหน้าเป็นสุข

“น้องหนูเค้าเก่งครับ...” นายมะยมผุดลุกขึ้น “ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” โค้งให้หัวหน้าตัวเองเล็กน้อยเป็นการขอตัว

“อ้าว นั่งรถไปด้วยกันก็ได้สิคะ” หญิงสาวชักชวน

“ไม่เป็นไรครับ ผมชอบนั่งใต้ดินไปครับ” นายมะยมปฏิเสธอย่างสุภาพ

“คุณขึ้นรถไฟใต้ดินไปทำงานเหรอคะ?” หญิงสาวที่เพิ่งเดินมาเอ่ยถามนายมะยม

“ครับ!” นายมะยมตอบ

“คุณจะถามไปเรื่อยอีกละ ไม่เอาน่า” หัวหน้าดุภรรยาตัวเอง

“ถามหมดล่ะค่ะ ชั้นต้องหาตัวเขาเจอสักวันสิน่า” ภรรยาของหัวหน้าหันหน้ากลับไปว่าสามีตัวเอง ก่อนจะหันมาหานายมะยมอีกครั้ง และเอ่ยถาม “คุณเคยช่วยคนเจ็บท้องแล้วพาส่งโรงพยาบาลมั้ยคะ?” หญิงสาวถาม

“ครับ...ก็เคย...ครั้งนึง” นายมะยมค่อยๆ ลำดับความคิด

“โรงพยาบาลอะไรคะ?” เธอถามต่อ

นายมะยมบอกชื่อโรงพยาบาลที่ตัวเองไปจ่อมอยู่หลายชั่วโมงในวันนั้นกับเธอด้วยความงงงวย

“คุณภัก! นี่ไงคะ! คนที่เขาช่วยชั้นวันนั้น ถ้าไม่ได้เขาพาฉันไปโรงพยาบาลชั้นคงแย่ ยัยน้องนาก็ไม่ได้เกิดกับเค้าหรอก” คุณผู้หญิงหันไปบอกคุณภักดีแล้วถึงหันมาขอบคุณนายมะยม “ชั้นต้องขอบคุณคุณมากจริงๆ นะคะ คุณก็ไม่น่ารีบไปเลย ชั้นฟื้นมาก็เลยไม่รู้จะขอบคุณใคร”

“ไม่เป็นไรครับ...เป็นหน้าที่” นายมะยมตอบไปทั้งๆ ที่ตัวเองยังจับต้นชนปลายไม่ถูกดีนัก

“หน้าที่อะไรของคุณ” หัวหน้าขมวดคิ้วเล็กน้อย

“ก็หน้าที่ของพลเมืองดีไงครับหัวหน้า” นายมะยมตอบ

“คิกคิกคิก... “น้องหนู ขอบคุณคุณพี่เค้าสิครับ” หัวหน้าบอกลูกชาย

เด็กชายตะแคงหน้าถาม “ทำไมล่ะครับ?”

“ก็คุณพี่เขาช่วยพาคุณแม่ส่งโรงพยาบาล เพราะพี่เขาใจดี น้องหนูเลยมีน้องนาไงครับ” ผู้เป็นพ่ออธิบายแก่ลูกชาย

เด็กน้อยหันไปถามคุณแม่ “คนนี้เหรอคุณแม่!”

“ค่ะ พี่ใจดี!” หญิงสาวพยักหน้าให้ลูกชาย

เด็กชายวิ่งไปกอดขานายมะยม ซบหน้ากับหน้าขาของนายมะยมและพูดไม่หยุดปากว่า “พี่ใจดี ขอบคุณฮะ ขอบคุณ ขอบคุณ----------”

นายมะยมฉีกปากจนหุบยิ้มไม่ลง....เด็กอะไรไม่รู้น่ารักจริงๆ----นายมะยมอุ้มเด็กน้อยขึ้นมาพักที่แขนข้างหนึ่ง เด็กน้อยจ้องหน้านายมะยมด้วยรอยยิ้ม

“คิกคิก..... หน้าเหมือนในรูปเลยฮะ!” เด็กน้อยร้องบอก

นายมะยมหุบยิ้ม---อย่างอัตโนมัติ

.....

....

...

..

.

เหมือนในรูป????


.....

....

...

..

.


เด็กน้อยถูกผู้เป็นพ่อเอาคืนไปจากอ้อมแขนของนายมะยม

“ผมไปรอในรถนะครับ”

พูดจบพ่อกับลูกก็เดินตรงไปยังประตูเข้าออกของหอพัก

“คุณชื่ออะไรคะ?” หญิงสาวถามด้วยใบหน้าอมยิ้ม

“อ้อ....มะยมครับ” นายมะยมหันหน้าที่เหวอและอึ้งกลับมา

“ไม่ทราบว่า....จะตอบแทนคุณยังไงดีคะ? ชั้นอยากทำอะไรให้คุณบ้าง” หญิงสาวถาม

“ชะอุ้ย! ไม่ต้องครับ แค่นี้ก็พอแล้วครับ” นายมะยมปัดมือเป็นพัลวัน

“ไม่ได้ค่ะ! หากสามีชั้นรู้ว่าชั้นไม่ได้ทำอะไรให้คุณเลย ชั้นคงโดนว่าแน่ๆ” หญิงสาวสีหน้าเป็นกังวล

“ไม่ต้องครับ ไม่ต้อง หัวหน้าเขาดูแลและเทรนงานผมมาหลายปี ผมเสียอีกที่ทำให้สามีของคุณลำบากหลายอย่าง” นายมะยมบอก

“เอ๋?.......” หญิงสาวทำหน้างุนงงเล็กน้อยจากนั้นจึงค่อยๆ พูดประโยคหนึ่งว่า “หัวหน้าคุณก็เรื่องนึง สามีชั้นก็อีกเรื่องสิคะ ไม่เกี่ยวกันนะคะคุณมะยม” หญิงสาวเปลี่ยนมาเป็นสีหน้างงงวย

“เห?...................” นายมะยมงงกว่า

.....

....

...

..

.


“หัวหน้าผม.....ไม่ใช่สามีคุณเหรอครับ? ก็น้องเค้าเรียกคุณพ่อ” นายมะยมถามย้ำ


.....

....

...

..

.


“ไม่ใช่ค่ะ! คุณภักเธอเป็นน้องชายของสามีชั้นค่ะ พอดีเค้าเป็นฝาแฝดกัน น้องหนูเลยชอบเรียกรวมน่ะค่ะ” หญิงสาวหัวเราะอย่างอารมณ์ดี “ฮ่าฮ่าฮ่า...เค้าใจผิดกันบ่อยๆ คุณภักนี่ก็ไม่รู้อะไร ปล่อยให้น้องหนูเค้าเรียกแบบนี้ตั้งแต่เด็กจนโตเนี่ยล่ะค่ะ”


.....

....

...

..

.

[kenshinkenchu]

เริ่มจะปูเหตุผลไปสู่นายกระซิบล่ะ อิ..อิ

[kosmos]

  ฮี่ๆๆ หัวหน้า

[Noo_Patchy]

    หัวหน้า พ่อมึง  จัดหนักน้องมะยมไปเร้ยยยยย

[$VAN$]

อ๊ายยยย~คุณภักๆๆๆๆ
ยังโสดจริงๆด้วย
เหมือนในรูปคืออะไรเอ่ยยย

คนแต่งขยันมากมาย นั่งโพสต์ตลอดสองวัน
+vote+duck
 

[Nima4]

ข้าปลาไม่ทานละค่ะ นั่งรีเฟชหน้าจอแทน!

[Rafael]

เออ เว้ยย ว่าและ
มันต้องมีเงื่อนงำ กร๊ากก (แถไปเรื่อย)
ตามต่อนะคะ

[CarToonMiZa]

 

บวกเป็ด

[MiSS-U]

 

[ทิวลิปสีส้ม]

เอาอีก more more more and more
แล้วก็นะ กร๊าก
"พ่อมึง" จริงด้วยว่ะเฮ้ย เอาเห้อ ดูท่าพ่อมึงคงชอบมานมนาม
เราเองก็ตะหงิดในใจตั้งแต่ตอนที่คนแต่งบรรยายลักษณะเสื้อผ้าแล้ว
แบบว่า ... กูว่าแล้ว คราวนี้เดาไม่ผิดแหง
และแล้วก็ ตบเข่าฉาด! ป้าดเฮ้ย! จริงด้วยว่ะ
ฮ่า ชอบตอนวันฉลองปีใหม่ อารมณ์มันชวนให้แทบจะเอาหมอนอิงข้างตัวมาจิกทึ้ง
กรี๊ดกร๊าด อีกนิดเดียวๆ ประมาณนั้น ฮ่าๆ

*EDIT เพิ่มเติม : หวังแต่ว่า มันคงจะไม่มีอะไรผลิกโผอีกนะ
ไม่งั้นล่ะก็ เพล้ง!!! หน้าแตกยับเยินค่ะ วะฮ่าๆๆๆ

[uknowvry]

อร๊ากกกก....เชี่ย พ่อมึง สุดริด 555+

[BaoBao]

เอ็มเอสเอ็นในเครื่องคอมพิวเตอร์ 4 เครื่องถูกเปิด.....

นิยม--ประชุมด่วน!!!!

คันศร--บ้าแต่เช้า

ต้นไม้--ว่าไป

กัน_CK--ไร ว่ามา กูมีงาน

นิยม--พ่อกูโสด!

ต้นไม้--มึงเพิ่งไปเผาพ่อมึงไม่ใช่เหรอ??

คันศร--ไม่ใช่ ไอ้ยมมันหมายถึง หัวหน้าแผนกต่างประเทศของพวกกู

ต้นไม้--อ่อ

กัน_CK--อ้าว แล้วที่วิ่งเกาะขานั่นกุมารทองเหรอ...

นิยม--ตบปาก 1 ที

ต้นไม้--55555

คันศร--มึงรู้ได้ไงไอ้ยม

นิยม--เมื่อเช้ากูเจอเมีย เอ้ย... แม่ของน้องหนู คุยไปคุยมา เค้าก็บอกว่า สามีเค้าน่ะ เป็นพี่ชายฝาเแฝดของพ่อกูเว้ย น้องหนูเค้าเห็นหน้าเหมือนกันเลยเรียกพ่อกูว่าคุณพ่อมาตั้งแต่เด็กแล้ว

กัน_CK--ดีแล้วมึง จะได้ไม่ต้องปีนต้นงิ้ว... ไป ไป๊ แก้ผ้าอ่อยเหยื่อแม่งเลย ข่าวว่าอยู่ชั้น 5 ห้องด้านล่างมึงนิ ตำแหน่งถูกต้องแหละ

ต้นไม้--55555

นิยม--ตบปาก 2 ที ....ไอ้เลว! มึงกินยาม้าก่อนทำงานรึไงวะ?

คันศร--ตกลงมึงจะจีบพ่อมึง?

นิยม--ป่าว กูเล่าให้ฟังเฉยๆ.... กูตกใจว่ะ เลยอยากมาแบ่งปัน

ต้นไม้--ส้นตีนเหอะ แค่เนี่ย คราวหลังอย่าสะเออะเรียกประชุมนะ! เสียเวลาส่องเด็กกูหมด!

กัน_CK--555555+

ต้นไม้--ออกจากห้องสนทนา

คันศร--กูว่ามึงเอาเวลาไปตามหาเจ้าของกาแฟของมึงดีกว่านะ สร้างสรรค์กว่าเยอะ

กัน_CK--555555+ เห็นด้วย!

นิยม--ไม่เอาอ่ะ ทำตัวไม่น่าไว้วางใจ ติดลบหัวใจกูว่ะ

กัน_CK--เดี๋ยวพอรู้จัก ขี้คร้านมึงจะบวกให้เค้าเอง หุหุหุ

คันศร--พ่อมึงเรียกกูแหละ บาย

คันศร--ออกจากห้องสนทนา

นิยม--อ้าว ไปกันหมดเลย... กูตกใจจะตาย พวกมึง...แค่เนี๊ยะอ่ะนะ ชิชิชิ

กัน_CK--ตกใจหรือดีใจมึงบอกให้ถูก หุหุหุ

นิยม--กูไม่นิยมคนสูงวัย มึงไม่ต้องเชียร์!!!

กัน_CK--555555+ ไปแหละ ทำงานก่อน

นิยม--เอออ

กัน_CK --ออกจากห้องสนทนา

.....

....

...

..

.

นายมะยมปิดโปรแกรมเอ็มเอสเอ็นและหยิบมัฟฟิ่นชิ้นสุดท้ายเข้าปาก....ไอ้ศรถูกเรียกเข้าห้องไปแล้ว เช้านี้นายมะยมยังไม่มีงาน....

.....

....

...

..

.

[Rafael]

ตามติดชิดสถานการณ์แบบเกาะขอบสนาม

[kenshinkenchu]

ทำไมกันถึงรู้อะไรมาดว่าคนอื่น
คนเขียนกินข้าวยังจ่ะ ขยันจัง เป็นปลื้ม *3*

[เฉาก๊วย]

เพราะพ่อมึงเป็นรุกหรือเปล่า เลยเกรงใจมะยม 
หรือไม่ก็คิดว่าตัวเองแก่อะ สเปคมะยมต้องละอ่อนเท่าน้านนนนนนนนน   

[kosmos]