หัวข้อ: [กระซิบ] + [บอก] จบในตัว

[Rafael]

โอ้ววว พฤติกรรมนี้มันคุ้นๆนะ
แต่นึกไม่ออกว่าใคร ว้าาาาา
อยากรู้แล้วว่าคนคนนั้นเป็นใคร
จดจ่อกันต่อปายยย

[Salome]

ใครเขาจะกล้าไปกินยะ พ่อคู๊ณ ของใครก็ไม่รู้ ใส่ยาไว้ก็ตายสิ
กล้าเอาของให้เขา ก็กล้าไปจีบเลย อึมอยู่นั่นแหละจ๊ะ
ตอนนี้ ขอฟันธง ว่า ป๋องชัวร์

[$VAN$]

จดจ่อด้วยคน อิอิ
คำที่แปดแล้ว คำที่แปดเล่า โอ้วว~มันยาวจริงจอร์จ
ว่าจะเม้นๆ ก็กลัวไปปาด
ปกติชอบอ่านเรื่องยาวนะ แต่คนแต่งบอกว่าคำที่เก้าจบ
เลยกระวนกระวาย อยากรู้เฉลยอ่ะ เหอๆๆ
นี่ก็เฉลยมาหน่อยแระ คนกระซิบอยู่ชั้น 5 (ป๋องเรอะ?)
สงสัยจั๊งงง นายกางเกงสีหม่นชั้น 5 เป็นใคร
สงสัยจริ๊งงง นายป๋องแอบชอบใคร
สงสัยโค๊ดดด น้องหนูลูกใคร

ป.ล. ขอเป็นแฟนคลับภักดีนะ เห็นว่าหุ่นดี โอ้วว~น้ำลายไหล (คสบ.อื่นๆอีกเพียบ แต่อันนี้โดนสุด! )

[BaoBao]

......

.....

....

...

..

.

เสียงโอ๊กอ๊ากดังขึ้นในห้องน้ำในสุดของที่แห่งนั้น

เสียงวิ่งตึงตังดังใกล้เข้ามาหาเขาเรื่อยๆ….

ปึง ปึง… เสียงเคาะประตูแรงๆ สองครั้ง

คนที่เกาะคอห่านอยู่ค่อยๆ ทรงตัวลุก…อย่างเชื่องช้า

“ไอ้ยม! เปิดสิวะ เหี้ยนี่! กูใจไม่ดีนะ” นายศรร้องบอกเขา

นายมะยมเอื้อมมือไปคว้ากลอน…และเปิด

ทันทีที่ประตูเปิด…นายมะยมก็หงายหลังไปนั่งเป๊ะที่ชักโครก นายศรเดินเข้ามาพร้อมผ้าเช็ดหน้าเปียก เขาเอาผ้านั้นโปะที่หน้าของเพื่อน

“แดกอะไรนัก ไม่รู้จักระวัง รู้ก็รู้ว่าวันนี้วันทำงาน มึงนี่ ไม่มืออาชีพเล๊ย” นายศรบ่นเพื่อน

“พวกไอ้ตี๋….เฮ้อ…กูไม่ระวังเองล่ะ” นายมะยมหมดแรงพูด

เมื่อคืนหลังจากออกมาจากสถานเริงรมณ์ อาตี๋สองนายขอให้เขาพาไปเที่ยวเธคของเมืองไทยสักสองชั่วโมง

เขาก็พาไป…. แต่ใครจะคิดว่า แก้วเหล้าที่ตัวเองดื่มมันจะมีบางอย่างใส่ลงไปเสริมด้วย

เขาไม่รู้ตัว รู้แค่ว่ามึนดี เมาดี…. กลับห้องก็นอนหลับดี

แต่ตื่นมาตอนที่ลุงสว่างขับรถมารับ…ตอนนั้นแหละ ทั้งมึนตึ๊บและอ้วกแตก

เขากินยาแก้เมามาแล้ว แคชต่มันมีแค่เม็ดเดียว…จึงเอาไม่อยู่

มาถึงที่ทำงาน เขาพยายามกลั้นแทบตาย กะว่าจะมาเอายาที่ไอ้ศรมากินอีก… ที่ไหนได้ ถึงชั้นที่ 30 ปุ๊บไอ้ตี๋สองนายก็สะกดอาการกระอักกระอ่วนของตัวเองไม่ไหวอีกแล้ว

เขาจึงต้องเอายาสองเม็ดที่เหลือของศรให้สองตี๋นั้นไปก่อน

คุณหวงด่าเปิงใหญ่…สองตี๋โดนเบิ๊ดกระโหลกไปคนละสองที โทษฐานดื่มมากจนเมาค้าง…เสียการเสียงาน

......

.....

....

...

..

.

“เดี๋ยวกูลงไปซื้อยามาให้มึงใหม่ มึงอยู่ได้มั้ยเนี่ย?” นายศรบอก

“เออ ไปเหอะ” นายมะยมเอนหลังพิงถังชักโครก

พอเขาได้ยินเสียงนายศรเดินออกไปแล้ว นายมะยมก็ลุกมาอ้วกอีกรอบ…

......

.....

....

...

..

.

“เฮ้อ-----” นายมะยมถอนหายใจยาว และเอาผ้าเช็ดหน้าที่เย็นเจี๊ยบมาวางแผะคุลมหน้าอีกครั้ง

ความเย็นและกลิ่นหอมสดชื่นทำให้เขาเริ่มสงบลง…นายมะยมหลับตาและพยายามอยู่นิ่งๆ

......

.....

....

...

..

.

เขาเพลียและเหนื่อยจากการอาเจียน… เขากำลังอยู่ระหว่างอาการเคลิ้มใกล้จะหลับ

......

.....

....

...

..

.

เสียงฝีเท้าหนึ่งเดินเข้าในห้องน้ำ… มันดังเป็นจังหวะ----ให้หัวใจของนายมะยมเต้นตาม

......

.....

....

...

..

.

แกร๊ก แกร๊ก---- เสียงแผ่วๆ ดังที่หน้าประตูห้องน้ำที่นายมะยมนั่งพักอยู่

จากนั้นเสียงฝีเท้าเดิมก็ค่อยๆ ดังไกลออกไป และหายไปในที่สุด

นายมะยมเอาผ้าเช็ดหน้าที่เย็นและหอมสดชื่นนั้นออกมาจากหน้า เขาพยายามทรงตัวลุก และเปิดประตูออกไปมอง----ไม่มีใคร

......

.....

....

...

..

.

ตอนที่เขาจะปิดประตูห้องน้ำ เขาได้ยินเสียงแกรบกราบดังอยู่ใกล้ๆ … เขาเดินออกมาจากห้องน้ำและมองไปที่บานประตูด้านนอก

......

.....

....

...

..

.

ถุงพลาสติกหนึ่งถูกแขวนไว้ที่ลูกบิดของประตูห้องน้ำที่เขาใช้อยู่

นายมะยมหยิบมันขึ้นมาดู---ของข้างใน….. แฮ๊งค์ 2 ขวด น้ำดื่มเกลือแร่อย่างดีของญี่ปุ่น 1 ขวด ยาแก้เมา 2 เม็ด

......

.....

....

...

..

.

และการดาษแผ่นเล็กๆ

 -----ใช้มันนะครับ ผมรับรองความปลอดภัย-----

......

.....

....

...

..

.

ไม่ลงชื่อแต่ลงท้ายไว้ว่า ----ด้วยความเป็นห่วง-----

......

.....

....

...

..

.

“ไม่เอาน้ำเปล่ามาให้ด้วยล่ะครับพ่อคุ๊ณ แล้วจะกินยายังงะ-----” นายมะยมบ่นอุบไม่ทันจบคำ จู่ๆ เขาก็รีบผลุบเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง….โก่งคออ้วก

......

.....

....

...

..

.

นายมะยมกดน้ำล้างสิ่งสกปรก ปิดฝาชักโครก และนั่งอย่างหมดแรงอยู่บนนั้น เอาผ้าเช็ดหน้าเย็นๆ และหอมชื่นมาโปะที่หน้าตัวเองต่อ

เขาปวดหัวจะตายอยู่แล้ว… แล้วนี่มันของใคร อะไรกันอีก ขี้เกียจคิด!

......

.....

....

...

..

.

เมื่อหลับตาและนั่งนิ่งอีกครั้ง

ความทรงจำของเขาก็ถูกกระตุ้นด้วยกลิ่นจากผ้าที่อยู่บนหน้าตัวเอง

กลิ่นเดียวกับทุกครั้งที่เขาได้ยินเสียงกระซิบ

......

.....

....

...

..

.

นายมะยมลองนึกทวนดูว่า เมื่อไหร่บ้างที่เขาได้กลิ่นนี้…

......

.....

....

...

..

.

หนึ่งในหลายครั้ง เขาคิดว่ามันเป็นความฝัน… คราวนั้นไม่มีคำกระซิบอะไร---ความอุ่นจากมือที่อีกฝ่ายกุม

......

.....

....

...

..

.

หากคำที่เขาได้ยินตอนไม่ค่อยรู้ตัวและมีสติดีนักเหล่านั้น----เป็นความจริง

หมายความคนคนนั้นทำงานที่นี่ หรือเป็นคนที่เกี่ยวกับกับที่แห่งนี้…. และหากความอุ่นของมือในวันนั้นเป็นความจริง… คนคนนั้นก็จะอยู่ที่หอพักเดียวกับเขาด้วย

......

.....

....

...

..

.

ตัวเลือกของนายมะยมเหลือเพียงแค่สอง---- สองจากคนที่เขารู้จัก… และหนึ่งในนั้นควรที่จะตัดทิ้ง เพราะมันกำลังลงไปซื้อยาแก้เมามาให้เขา

......

.....

....

...

..

.

เหลืออีกหนึ่ง

......

.....

....

...

..

.

เล่นแบบนี้ก็น่าสนดีนะ เล่นด้วยก็ได้------นายมะยมคิดในใจ

......

.....

....

...

..

.

[BaoBao]

......

.....

....

...

..

.


นายมะยมเดินขึ้นตึก เสียงเรียกชื่อเขาดังลอยตามหลังมา เขาหันไปหาต้นเสียง…และยิ้มให้คนที่เรียกเขา

“พี่มะยม จะออกไปบ้านพี่ศรรึเปล่า?” คนที่วิ่งกระหืดกระหอบมาหาเขาเอ่ยถาม

“ไม่ครับ ทำไมล่ะ มีอะไรให้พี่ช่วยเหรอครับ?” นายมะยมถาม

“ขอผมยืมหนังพี่มาดูได้ป๊ะครับ” นายป๋องถามด้วยสีหน้าลิงโลด

“ได้สิครับ ขึ้นไปเลือกเอาเองละกัน” นายมะยมบอก

......

.....

....

...

..

.


พวกเขาขึ้นลิฟท์ไปด้วยกัน ป๋องขอกลับห้องไปอาบน้ำก่อนแล้วถึงค่อยขึ้นไปห้องพี่มะยม

......

.....

....

...

..

.

พอนายมะยมอาบน้ำเสร็จ… ยังไม่ทันเปลี่ยนเสื้อผ้า เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น

เขานุ่งผ้าขนหนูตัวเดียวไปเปิดประตูแง้มมอง…ยังไม่ถอดโซ็คล้องประตูออก

“อุ้ย มาเร็วไปป๊ะเนี่ย” นายป๋องพูดออกตัว

“ป่าวครับ อาบเสร็จแล้ว เข้ามาสิ” นายมะยมเปิดกระตูให้กว้างขึ้น เชิญอีกฝ่ายเข้ามาในห้องตัวเอง “ป๋องเลือกเอานะ พี่เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน”

“อื้ม ไว้รอพี่เลือกให้ดีกว่า” ป๋องบอกเขา

นายมะยมงง แต่ก็รับคำในลำคอ และเดินเข้าไปใส่เสื้อผ้าในห้องน้ำ

......

.....

....

...

..

.

หนังอะไรที่นายป๋องต้องรอให้เขาไปเลือกให้?

......

.....

....

...

..

.

นายมะยมเดินไปที่ตู้เย็นหยิบขวดน้ำออกมาก่อนจะถามรุ่นน้องว่า “ป๋องอยากได้หนังแบบไหนล่ะ?” เขายกขวดขึ้นดื่ม อึ๊ก อึ๊ก

“หนังเอวีน่ะพี่ ผมอยากรู้วิธีมีอะไรกับผู้ชายอ่ะ” นายป๋องบอกอย่างชัดถ้อยชัดคำ

“แค๊ก! แค๊ก! แค๊ก!” นายมะยมสำหนักน้ำเปล่า

......

.....

....

...

..

.

นี่มึงซื่อหรือมึงจะยั่วพี่วะ ไอ้ป๋อง-----นายมะยมคิดพลางไอโขลก…อย่างไม่สามารถหยุดได้ง่ายๆ

......

.....

....

...

..

.

“พี่มะยม เฮ้ย! ค่อยๆ หายใจพี่ ค่อยๆ” นายป๋องเข้ามาลูบหลังพี่มะยมด้วยความเป็นห่วง

......

.....

....

...

..

.



ต่อ...reply #278

[Rafael]

นายป๋อง
ตอนนี้ตกเป้นผู้ต้องสงสัยหมายเลขหนึ่งไปโดยปริยาย ..

[เฉาก๊วย]

อั๋ยยะ   

[Supermimt]

ป๋องหรอ? ไม่ม๊างงง

[BaoBao]

......

.....

....

...

..

.

ป๋องบอกว่า แอบชอบผู้ชายคนหนึ่งอยู่…

อีกฝ่ายมาสารภาพกับเขาเมื่อวันคริสต์มาสที่เพิ่งผ่านมาได้แค่ 4 วัน

ป๋องบอกว่า เพิ่งเคยได้คบกับผู้ชายเป็นครั้งแรก ก่อนนี้ถึงแม้มีความรู้สึกดีๆ กับผู้ชายบ้าง แต่ก็ไม่เคยคบหากับผู้ชายคนไหนมาก่อน ฐานะแฟนของป๋องที่ผ่านมาจึงมักตกไปอยู่กับผู้หญิงซะมากกว่า
......

.....

....

...

..

.

ตัวเก็งที่เขามองไว้...ตกแท่น “บุคคลลึกลับ” ทันทีไม่พอ

......

.....

....

...

..

.

ยิ่งนึกถึงไอ้คนลึกลับนั่นก็ยิ่งโมโห!...

......

.....

....

...

..

.

หลังจากที่ให้ของในห้องน้ำเมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมานั่นแล้ว

......

.....

....

...

..

.

วันต่อมาก็มีถุงขนมปังแบบโฮมเมคเหมือนเมื่อวันเสาร์ที่เขามาช่วยหัวหน้าทำงานพร้อมเครื่องดื่มเกลือแร่วางไว้ที่โต๊ะทำงานของเขา พร้อมกระดาษโน้ตที่เขียนว่า ---ด้วยความห่วงใย----

ด้านหลังของกระดาษเขียนว่า

----You may not have known how I much love you.
You may also have question about this guy.----

ถามใครก็ไม่มีใครรู้เลย

......

.....

....

...

..

.

วันต่อมาขนมปังเปลี่ยนเป็นมัฟฟิ่นสองอันและกาแฟลาเต้ร้อนหนึ่งแก้ว… ถ้วยยังอุ่น----น่าเจ็บใจมาก

กระดาษด้านหนัายังคงเป็นข้อความเดิม ---- ด้วยความห่วงใย---

ด้านหลังของกระดาษเพิ่มขึ้น

----You may not have known how I much love you.
You may also have question about this guy.
You might not have laid your eyes on me, this guy is true.----


ถามคนอื่นที่มาก่อนเขา
คนที่เห็นบอกว่ามีพนักงานจากร้านกาแฟ ชั้น 2 ของตึกเดินเอาขึ้นมาวางบนโต๊ะของนายมะยม
ตอนกลางวัน เขาลงไปถามหาคนที่ยกเอากาแฟขึ้นไปชั้น 30 แผนกต่างประเทศ…ปรากฏว่าไม่ใครรู้เรื่องและทำแบบนั้น… สักคนเดียว

......

.....

....

...

..

.

วันนี้ขนมปังเปลี่ยนเป็นเอแคลร์กล่องเล็กกล่องหนึ่งและกาแฟลาเต้ร้อนหนึ่งแก้ว… ถ้วยยังอุ่น----เหมือนเดิม

กระดาษด้านหนัายังคงเป็นข้อความเดิม ---- ด้วยความห่วงใย---

ด้านหลังของกระดาษเพิ่มอีกแล้ว

----You may not have known how I much love you.
You may also have question about this guy.
You might not have laid your eyes on me, this guy is true.
But you will understand it someday.----

......

.....

....

...

..

.

ทีแรกเขาเก็งว่าเป็นป๋องเขาจึงยอมเฉย

แต่ตอนนี้นายมะยมเริ่มเปลี่ยนความคิด...แล้ว!

......

.....

....

...

..

.

นายมะยมข่มความโมโหที่มีภายในและฟังที่นายป๋องเล่าต่อ

ป๋องบอกว่าตอนที่อีกฝ่ายมาสารภาพและขอให้คบด้วย ป๋องก็ดีใจแต่ก็ยังไม่รู้ว่าที่ตัวเองชอบนั้นคือความรักหรืออะไร ป๋องจึงขออีกฝ่ายว่าให้อยู่ในฐานะ “ดูใจ” กันไปก่อน…. ช่วงวันหยุดปีใหม่ที่จะถึงนี้เขากับคนคนนั้นมีนัดไปเที่ยวกัน

“เดี๋ยว! ดูใจกันแล้วจะรู้ไอ้เรื่องพวกนี้ไปทำไมครับ” นายมะยมที่อึ้งยังไม่หายสงสัย

“อ๊าว พี่มะยมนี่! ลูกผู้ชายนะพี่ มันต้องพร้อมรบเสมอ” นายป๋องบอก

นายมะยมไม่ไหวจะเถียงสู้นายป๋อง เขาจึงเอ่ยถามข้อมูลจากรุ่นน้องก่อน “แล้วฝ่ายนั้นน่ะ เค้ารุกหรือรับครับ?”

“เห็นบอกว่าเคยแต่รุก” นายป๋องบอก

“งั้นป๋องก็มีเรื่องต้องรู้เยอะหน่อยนะ” นายมะยมพูดพลางหันไปที่ชั้นหนังเอวีจากต่างแดน เขาเลือกเอาที่มีฉากซึ่งเตรีมความพร้อมให้ฝ่ายรับเยอะๆ หน่อยมาให้ป๋อง

พอยื่นกล่องดีวีดีสามสี่กล่องไปให้ป๋องแล้ว นายมะยมจึงหันไปหยิบกระดาษปเล่ามาจุดของจะเป็นสำหรับการเป็นรักให้นายป๋องไปวื้อเครียมไว้ “เดี๋ยวพี่จดของใช้จำเป็นให้ป๋องไปหาซื้อเองนะ”

“ครับ พี่มะยมเนี่ยน่ารักจัง” นายป๋องชมเปราะ

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า…. น่ารักแต่ไม่เห็นมีใครรักพี่สักคน” นายมะยมบ่นอุบ

“อ้าว ผมยังเคยชอบพี่เลยนะ แต่พี่อ่ะ เอาแต่มองน้องกัส” นายป๋องทำปากจู๋…ไม่พอใจ

“ห๊า!” หนุ่มตี๋เทรนเกาหลีในดวงใจ แอบชอบตัวเองไม่พอ ยังใช้ว่าคำว่า “เคยชอบ”....รูปอดีตในภาษาไทย---

......

.....

....

...

..

.

นายมะยมช็อครอบสอง----- ใครก็ได้บอกทีว่าวันนี้เป็นวันโลกาวินาศรึยังไง

......

.....

....

...

..

.


ขณะที่หัวใจของนายมะยมกำลังคลุ้มคลั่งอยู่เงียบๆ แต่ฝ่ายเดียว ป๋องก็เอ่ยถามเขา

“พี่ ไอ้ที่สวนเนี่ยพี่จะให้ผมใช้เองเหรอ?” คิ้วนายป๋องขมวดปม

“อ้าว ก็ป๋องต้องเป็นอีกขั้วนี่ครับ” นายมะยมบอก

“เฮ้ย! ไม่ใช่นะ ผมไม่เอานะ ฝ่ายรับอ่ะ!” นายป๋องตาโตเท่าไข่ห่าน

“เอ่อ... เรื่องนั้นไปตกลงกันเองนะครับ” นายมะยมมึนตึ๊บ

“พี่ขีดออกเลย เอาแต่ที่คนเป็นฝ่ายรุกใช้ดิ” นายป๋องยื่นกระดาษมาคืนพี่มะยม

นายมะยมปวดเส้นประสามที่ขมับตุ๊บตุ๊บ----

......

.....

....

...

..

.

“ป๋องครับ! ถึงเราฝ่ายเป็นรุก แต่เราก็ควรรู้เรื่องของอีกฝ่ายด้วยนะครับ เขาจะได้ประทับใจเราไง เอาไปเตรียมให้พร้อมแหละดี เชื่อพี่ รู้เขารู้เราร้อยศึกมิพ่ายเคยได้ยินมั้ยครับ” นายมะยมชักแม่น้ำทั้งแปดมาให้รุ่นน้อง

เขาไม่เชื่อหรอกว่าอีกฝ่ายที่มาสารภาพรักกับป๋องจะปล่อยให้ป๋องลอยนวล---- สรีระไอ้คุณป๋องมันให้เป็นรับซะขนาดนั้น

......

.....

....

...

..

.

[BaoBao]

......

.....

....

...

..

.

วันสุดท้ายของปีเก่า เพื่อนในก๊วนมากันพร้อมหน้า… คนที่มีแฟนก็พาแฟนมาด้วย เวลานี้ในก๊วนเหลือแค่เขาคนเดียวที่ยังโสด

......

.....

....

...

..

.

พวกเขามานั่งกินข้าวที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งก่อนที่จะไปต่อ

นายมะยมเล่าเรื่อง “นายลึกลับ” ที่มากระซิบและแอบเอาของมาให้ตัวเอง…ให้เพื่อนๆ ฟังอย่างละเอียด

......

.....

....

...

..

.

“จริงหรือแกล้งกูไม่รู้ แต่กูไม่ชอบ ทำอะไรลับๆ ล่อๆ… ส่อแววไม่น่าไว้ใจ คนแบบนี้กูไม่เอาหรอก!” นายมะยมพูดเสียงเด็ดขาด

“ทางนั้นเค้าอาจมีเหตุจำเป็นก็ได้นะครับพี่มะยม” น้องกัสที่เคยตกอยู่ในสภาพนั้นกลายๆ ยื่นมาจับแขนของพี่มะยม.... แฟนของน้องกัสก็ยื่นมือมาหยิบมือของน้องกัสออกไปแขนเขาแทบจะในทันที

“มึงอย่าเผลอนะไอ้ศร!” พี่มะยมกัดฟันกรอด

“ฮ่าฮ่าฮ่า…มึงก็ตามหาเค้าซี่ กูยังตามเลย” นายกันบอก

“ไม่! ไม่ใช่สเป็คกู” นายมะยมบอก

“มึงรู้จักเขาแล้วรึไงถึงบอกว่า เขาไม่ใช่สเป็คมึง” นายศรย้อนเพื่อนตัวเอง

“ก็ชอบคนใจๆ แฟร์ๆ กล้าๆ ไม่ใช่อะไรแบบนี้ แค่ทำเท่าที่ผ่านมาทั้งหมดนี่ก็ติดลบจากกูไปแหละ! คนคนนี้ไม่ใช่…สำหรับกูว่ะ!” นายมะยมบอก

“คุณมะยม เคยคิดแบบนี้มั้ยครับ คือระหว่างที่เรามองหาคนที่ใช่....” เชษฐเงียบไปสักพักพอให้ผู้ฟังอึดอัดจึงค่อยพูดต่อว่า “เราอาจมองข้ามคนที่รักเราอยู่....ก็เป็นได้นะครับ”

นายกันตบอกแฟนตัวเองฉาดฉาดพร้อมพูดว่า “แฟนกูเอง! แฟนกูเอง! คมตัวพ่อมั้ยล่ะมึง ฮ่าฮ่าฮ่า”

เสียงหัวเราะครืนดังขึ้นมาจากในโต๊ะ

นายมะยมยกแก้วเหล้าขึ้นซด...หมดแก้ว

......

.....

....

...

..

.

ไม่ชอบใจ…สุดๆ!!!!

......

.....

....

...

..

.




ต่อ...reply #284

[Rafael]

อั๊ยยะ
ตกแท่นไปแล้ว งั้นใคร ใคร ใครกัน!!!

[yeyong]

ลุ้นจน ไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว  อยากรู้มากใครกัน

[Supermimt]

โอ้ยตายละ คนอ่าน จะเป็นเชอล็อก โฮม โคนันกันหมดแล้ว

[posh]

แอบโล่งใจที่ไม่ใช่ป๋อง งี้หัวหน้าก็มีลุ้นอ่ะดิ (แต่หัวหน้ามีครอบครัว?)

[BaoBao]

......

.....

....

...

..

.

เสียงเพลงในจังหวะที่แรงและเร็วดังกลบไปทั้งเธค

ยิ่งดึกบรรยากาศก็ยิ่งคึกคัก

ยิ่งใกล้เที่ยงคืนคนก็ยิ่งเบียดเสียดกันมาขึ้น

......

.....

....

...

..

.

นายมะยมดื่มลืมเมา เต้นจนลืมหายใจ…. สั่งลาปีเก่า

เขากะเมาให้ปลิ้น… แล้วเริ่มต้นปีใหม่ด้วยความสดใส

......

.....

....

...

..

.


ลาทีปีที่ชอกช้ำ

......

.....

....

...

..

.


ลาทีปีที่วุ่นวาย

......

.....

....

...

..

.

นายมะยมเตรียมปล่อยทุกอย่างไปกับปีเก่า

......

.....

....

...

..

.

ไม่เอาอะไรอีกแล้ว

......

.....

....

...

..

.

ปีใหม่ก็เริ่มใหม่

......

.....

....

...

..

.

มองหาคนใหม่

......

.....

....

...

..

.

ต้องมีความรักรอเขาอยู่ที่ไหนสักแห่งในปีที่กำลังจะมาถึงนี่สิน่า

......

.....

....

...

..

.

“10!” เสียงบรรเลงเพลงหยุดกึก เหลือเพียงเสียงดังจากไม์...บนเวที

......

.....

....

...

..

.

“9” ทั้งนายมะยมและคนรอบข้างต่างแข่งกันตะโกน----นับถอยหลัง

......

.....

....

...

..

.

“8”

......

.....

....

...

..

.

“7”

......

.....

....

...

..

.

“6”

......

.....

....

...

..

.

“5” ------ ไฟในเธอดับวูบลงทั้งหมด ไม่มีใครสามารถมองเห็นสิ่งใดได้---เลย

......

.....

....

...

..

.

“4” ------ ข้อมือของนายมะยมถูกใครคนหนึ่งจับและตึงไว้กับร่างของตัวเอง

......

.....

....

...

..

.

“3” ------ นายมะยมพยายามดิ้น….ไม่หลุด

......

.....

....

...

..

.

“2”----- กลิ่นน้ำยาโกนหนวดสดชื่น…ที่เคยได้กินมาแล้วหลายครั้ง โชยเตะจมูกของนายมะยม… มันมาพร้อมลมหายใจที่ดังอยู่ข้างหู

......

.....

....

...

..

.

“1”------

เสียงกระซิบบอกที่ข้างหูของเขา….เสียงแผ่วที่นุ่มนวลชวนให้ละลาย

“You may not have known how I much love you.

You may also have question about this guy.

You might not have laid your eyes on me, this guy is true.

But you will understand it someday.”

......

.....

....

...

..

.

“0!!!!! สวัสดีปีใหม่” เสียงจากเวทีดังนำ และเสียงจากทุกผู้ทุกคนก็ดังเกียวกราวตาม

เสียงบรรเลงเพลงสวัสดีปีใหม่ดังขึ้นมาอย่างกระหึ่มท่ามกลางความมืด!!!!

......

.....

....

...

..

.

ใครไม่รู้มาชนนายมะยม… เขาเสียหลักเซไปข้างหลัง…ชนเข้ากับอีกฝ่ายที่ยืนอยู่ด้านหลังของเขา---มือที่เคยจับข้อมือเขาไว้ไม่แน่นไม่ยอมปล่อย เปลี่ยนมาโอบประคองเขาไว้

กลิ่นมินต์สดชื่นอบอวล…ตัวนายมะยม

ชั่วอึดใจที่นายมะยมทรงตัวยืนได้ อ้อมกอดนั้นก็คลายลง นายมะยมรีบกลับหลังหัน

......

.....

....

...

..

.

ไฟสว่างโร่!!! ในฉับพลัน

......

.....

....

...

..

.

นายมะยมหลับตา เพราะสู้กับแสงสว่างที่จู่ๆ ก็เปิดพรึ่บขึ้นมาไม่ได้!

......

.....

....

...

..

.

ชั่วกระพริบตา----- นายมะยมพลาด!!!

......

.....

....

...

..

.

นายมะยมหันซ้ายแลขวาไปตามทิศที่ใกล้ๆ มองหาคนที่แปลกกว่าคนอื่น… คนที่เดินแหวก คนอื่นๆ

......

.....

....

...

..

.

ไม่มีเลย…ใครที่ทำท่าแบบที่นายมะยมคิด

ทุกคนที่อยู่กลางลานหน้าเวที ต่างจับกลุ่มกัน คุยบ้าง ดื่มฉลองบ้าง สวีทกันบ้าง … ทุกคนต่างยืนเฉยๆ ไม่ไก้เดินไปหาอีกกลุ่ม

......

.....

....

...

..

.

“เพลงแรกของปีใหม่ วงเราขอยกให้ตามคำของพิเศษของชายหนุ่มคนหนึ่ง เขาฝากบอกว่า ….คุณมะยม ถึงผมไม่ใช่ผู้ชายในสเป๊คคุณ แต่ผมก็มีแต่ความห่วงใยและความหวังดีให้แก่คุณ ขอโทษที่ทำให้ไม่รู้สึกไม่ดี แต่…. ลองฟังเพลงนี้ดูนะครับ ……วัน ทรู ทรี!”

http://youtu.be/hZXc-1AMjGU

......

.....

....

...

..

.

เมื่อเพลงบรรเลง

ทำนองและคำร้องที่เขาชอบดังขึ้น

......

.....

....

...

..

.

พร้อมเสียงกระซิบที่จากไปแล้ว ทว่า เสียงกระซิบนั้นยังคงดังอยู่ในหัวใจของ....นายมะยม

......

.....

....

...

..

.


You may not have known how I much love you.

อาจยังไม่เห็นว่ารักมากมาย

......

.....

....

...

..

.

You may also have question about this guy.

อาจยังสงสัยผู้ชายคนนี้

......

.....

....

...

..

.

You might not have laid your eyes on me, this guy is true.

อาจยังไม่เห็นสายตาแห่งความหวังดี

......

.....

....

...

..

.

But you will understand it someday.

แต่เธอก็คงเข้าใจมันสักวัน.

......

.....

....

...

..

.













































ต่อ...reply #293

  แปดครบแย้ววววว

[Rafael]

อ๊ากกกก
กรีดร้องด้วยความโหยหวนนน
ทำไม ทำไม ทำไม ไม่รีบคว้าเอาไว้นะนายมะยม
คนอ่านลุ้นฉี่แทบราด แต่ แต่ก็ยังไม่เจอ TT
จดจ่อกันต่อไป ..

[yeyong]

เป็นนินจาหรือไงน๊า
แวบไปแวบมา นายมะยมจับไม่ได้ไล่ไม่ทันซักที
อ๊ากกกกกกกกก  อยากรู้เฟ้ยยยยว่าใครกัน
แล้วก็จดจ่อตามอีกคน

[BaoBao]

มา ม้วนเดียวจบกันเลย
ใครที่ทำงานพรุ่งนี้ ก็นอนเร็วๆ นะคะ ...ตื่นมาค่อยอ่าน หรือเสาร์-อาทิตย์นี้ค่อยอ่านก็ได้

คำที่เก้า ความยาวไม่แพ้กัน

ช่วงของ [กระซิบ] มีแต่การเล่า ไม่มีฉากเข้าพระ-นายเลย!!!!... เย็นไว้นะโยม

[kenshinkenchu]

กรี๊ด...... ไม่ไหวแล้ว
ลุ้นมาก อ่านถึงตอนลืมตาแล้วอยากจะปาข้าวของ อ๊าก....

[Rafael]

เข้ามากรี๊ดอีกรอบบบบ และรอต่อไปอย่างสงบ

[MiSS-U]

นายกระซิบ = สโตคเกอร์

ตามติดมะยมไปทุกที่เลย  ใครว้า

 

บวกเป็ด

[Salome]

ไม่เข้าใจเฟ้ย  . จะเผยตัวไม่ได้หรือไงฟะ มาขนาดนี้แล้ว
อยากเขวี้ยงเปลือกทุเรียนใส่อิลึกลับแล้ว จะเอาไงก็เอาสักทีดิ
ป๋องตกรอบไปแล้ว งั้นเอาใหม่ เป็นต้นไม้แทนละกัน
เดาจากที่คุณเชษฐ์พูด
คืนนี้จะลงจบเลยเหรอคะ เราจะได้รอ ทนไม่ไหวแล้ว อ่านรู้มว๊ากกกก

[N.T.❁]

อ่านตอนแปดจบ อารมณ์นี้เลยยยยย


>>>>>>>>>> ใครฟร้าาาาา 

[BaoBao]

คำที่เก้า





*** สมมุติว่า....โลกนี้เหลือผมกับคุณแค่สองคน

อยากรู้ว่าคนนอกสเป็คอย่างผมจะมีสิทธิบ้างไหม

...

..

.

หากคุณพบว่าผมไม่ได้เพรียบพร้อมอย่างใครๆ ที่คุณวาดฝันไว้

คุณจะรังเกียจผมไหม...

...

..

.

หึ....ก็แค่ฝันเล็กๆ ของคนเพ้อเจ้อคนหนึ่ง

...

..

.


ก็ได้แค่คิด

...

..

.


....ไม่กล้าทำมันจริง***

[Rafael]

โอ๊ยย
พ่อหนุ่มไม่ตรงสเป็ค
รีบๆโผล่ออกมาให้เห็นหน้าได้แล้วนะคะ
รอนานแล้ว ไม่อยากได้ยินแค่เสียงกระซิบ
อยากเห็นตัวเป็นๆ

[BaoBao]

ชายหนุ่มที่สวมเสื้อเชิ้ตสีเขียวอ่อน กางเกงเสล็คสีดำ รองเท้าหนังสีดำ... เหมือนพนักงานออฟฟิศทั่วไป เดินลงมาจากรถยนต์... เขาเดินเข้ามาทางด้านหลังของตึกที่ทำงาน

ปกติเขาจะเดือนไปทางที่ตั้งของลิฟท์ เละขึ้นไปยังที่ทำงานของตัวเองทันที... แต่หลายเดือนมานี้ เขาต้องเดินขึ้นไปที่ชั้นสองของตึกก่อน

......

.....

....

...

..

.

เขานั่งดื่มกาแฟที่มุมลับตาหนึ่งของร้านกาแฟ... เด็กสาวหน้าเดิมเดินมาหาเขา พร้อมแก้วกาแฟที่เขาสั่ง

“อาทิตย์ก่อน พี่เค้านั่งรอกาแฟด้วยนะคะ บ่นหนูด้วยว่ามาช้า” เด็กสาวกระซิบกระซาบบอกข่าวคราวเล็กน้อยกับเขาตอนที่ก้มวางแก้วและจัดวางให้ลูกค้าอย่างเป็นระเบียบ

“แล้วยังถามหาคนให้อยู่ไหม?” เขากระซิบถามเด็กสาว

“ไม่ได้ถามตั้งแต่อาทิตย์ก่อนนั่นแหละค่ะ” เด็กสาวกระซิบตอบ

เขายิ้มนิดๆ.... “ขอบคุณครับ วันนี้เอาเอสเพรชโซ่นะครับ”

“ค่ะ” เด็กสาวยิ้มให้หนุ่มออฟฟิศคนนั้น และเดินออกมาสั่ง... กาแฟเอสเพรชโซ่หนึ่งแก้ว...ไม่ทานที่ร้าน

สักพักหนุ่มออฟฟิศคนนั้นก็ลุกไปจากที่นั่ง เขาเดินไปจ่ายบิล.... กาแฟสองแก้ว

เสร็จแล้วก็เดินจากไป

เด็กสาวคนเดิมเดินมาเก็บแก้วที่โต๊ะของหนุ่มออฟฟิศคนนั้น....ในถาดมีแก้วกาแฟร้อนหนึ่งใบ และถุงกระดาษขนาดพอเหมาะมือหนึ่งถุง

เธอเช็ดโต๊ะด้วยใบหน้าอมยิ้ม

......

.....

....

...

..

.

“เอสเพรชโซ่ได้แล้ว” พี่ที่ทำหน้าที่ชงกาแฟร้องบอกเธอ

เด็กสาวหยิบถุงขนมในถาดติดมือมารับกาแฟถ้วยนั้น…และเดินออกไปจากร้าน

......

.....

....

...

..

.

อันที่จริง ร้านของเธอไม่มีบริการยกขึ้นไปให้ถึงแผนก...

ครั้งแรกที่เธอรับสินจ้างให้เอาขนมซึ่งชายหนุ่มถือติดมาด้วย และเอามันขึ้นวางบนโต๊ะเป้าหมายพร้อมกาแฟจากร้านของเธอ...เธอคิดว่าแค่ครั้งเดียว เธอจึงบอกคนที่ร้านว่า เธอขอไปเข้าห้องน้ำ

ไม่ทันไรจากที่เธอกลับมาถึงร้าน หนุ่มออฟฟิศหน้าตาธรรดาแต่มีเสน่ห์ด้วยรอยยิ้มคนหนึ่งมาถามหาคนที่ขึ้นไปส่งกาแฟที่แผนกต่างประเทศ ชั้นที่ 30...

เพราะไม่ได้บอกใคร จึงไม่มีใครรู้... และทุกคนก็ตอบว่าไม่รู้ ทางร้านเราไม่มีบริการแบบนั้นด้วยความจริงใจ

......

.....

....

...

..

.


วันต่อมา หนุ่มออฟฟิศคนเดิมก็มาว่าจ้างเธออีก...

......

.....

....

...

..

.

ครั้นทำไปเรื่อยๆ ได้หนึ่งอาทิตย์ ผู้จัดการร้านก็จับได้... เธอขอแลกเวลาที่เสียไปกับการเดินขึ้นไปส่งกาแฟด้วยการเพิ่มเวลางานให้อีกในช่วงที่เท่าๆ กัน

เดิมทีชายที่ว่าจ้างเธอไม่รู้... แต่มีวันหนึ่งที่เธอกำลังเตรียมของอยู่ด้านใน พอเขาโทรตามและเธอรีบเดินออกมา ปรากฏว่าผู้จัดการบอกทุกอย่างกับเขาไปหมดแล้ว

......

.....

....

...

..

.

เด็กสาวถูกชายที่ว่าจ้างเธอโดนดุว่าไม่บอกในสิ่งที่ควรบอก

......

.....

....

...

..

.

แต่หลังจากนั้นเธอก็ได้ทำหน้าที่นั้นไปตามเดิม ด้วยความยินยอมจากผู้จัดการร้าน.... ดูจากท่าทางที่ผู้จัดการร้านปฏิบัติและพูดคุยกับเชาแล้ว เธอคิดว่าพนักงานออฟฟิศรายนั้นคงมีตำแหน่งใหญ่โตใช้ได้ทีเดียว

แน่นอนว่า คนอื่นในร้านผิดสังเกตบ้าง แต่ผู้จัดการสั่งว่าแก้วนี้เป็นพิเศษต้องให้เธอไปส่งทุกวัน... คนอื่นๆ จึงไม่กล้าซักไซ้ไล่เลียงเธอ---- แน่นอนว่า เป้นความลับของร้าน ระดับเดียวกับสูตรของกาแฟ

......

.....

....

...

..

.

เธอยืนนิ่งๆ อยู่ในลิฟท์ที่แน่นไปด้วยพนักงานกินเงินเดือนซึ่งสวมใส่เสื้อผ้าที่สวยและดูภูมิฐาน… ก่อนนี้เธอเคยนึกอิจฉาเหล่าชนพวกนี้

แต่แล้ว… การเป็นพนักงานบริการในร้านกาแฟเล็กๆ ถึงแม้จะเหนื่อย แต่เธอก็ไม่มีเรื่องผูกพันให้ปวดขมองไปถึงบ้าน----เด็กสาวพอใจแล้วกับงานสุจริตที่ตัวเองได้ทำ

......

.....

....

...

..

.

สาววายจนๆ ตัวเล็กๆ แบบเธอ----- กำลังทำหน้าที่ยิ่งใหญ่อยู่นะเอ้อ!!

......

.....

....

...

..

.

[Rafael]

แม้....อยากเป็นแม่สาวส่งกาแฟนี่จริงๆนะเออ
จดจ่อกันให้ถึงที่สุด

[beautifuldead]

จริง! เริ่มรู้สึกเหมือนมะยมแล้ว......นายกระซิบนี่คือใครหว่าาาา

[BaoBao]

......

.....

....

...

..

.

นายมะยมเดินมานั่งที่โต๊ะทำงานของตัวเอง… เขาหันเก้าอี้ไปทางประตูเข้าออกของแผนก

นายศรเดินหน้าเหี่ยวเข้ามา…. วันนี้น้องกัสเดินทางไปแล้ว หมดเวลาฮันนีมูน

นายศรวางกระเป๋าและนั่งลงที่เก้าอี้ พร้อมถอนหายใจเฮือกใหญ่

“กูให้ยืมค่าตั๋วไป-กลับมั้ย?” นายมะยมแซว

“ไอ้บ้า! ยังไม่ถึงวันเลย” นายศรขยับเท้าจะกระทืบเท้าของเพื่อน แต่เพื่อนหลบได้ทันและบอกทิ้งท้ายด้วยว่า “ฮ่าฮ่าฮ่า…… หมาหงอยเลยนะมึง สมน้ำหน้า”

นายมะยมลุกหนีเพื่อนที่ตามมาจะเอาเรื่อง เขาสาวเท้าถอยหนี---- “เฮ้ย! ระวัง!”

นายมะยมถอยไปชนกับคนคนหนึ่ง เขาเห็นแขนขาวๆ ของคนที่อยู่ด้านหลังด้วยหางตา เขาตั้งหลักได้ และคว้าแขนของอีกคนไว้….ไม่ให้ล้ม

“ขอโทษครับหัวหน้า!” นายศรเดินไปหาหัวหน้าแผนกของตัวเองและรีบเก็บกระเป๋าที่ตกลงพื้นขึ้นมาให้

“โกเมนนาไซ!” นายมะยมรีบกลับหลังและก้มหัวเสียครึ่งตัว

“ฮื้อ! ภาษาไทยก็ได้! ระวังกันหน่อยสิครับ ไม่ใช่เด็กๆ กันแล้วนะ” เสียงเข้มดุพวกเขา

นายศรก้มหัวให้ครึ่งตัวเท่าเพื่อน… เล่นด้วยกันก็รับผิดด้วยกัน-----

หัวหน้าไม่พูดอะไรอีก เขาเดินเลยพวกเขาไป….และเข้าไปในห้องทำงานของตัวเอง

......

.....

....

...

..

.

“เกือบโดนแล้วมั้ยล่ะ! มึงนี่เล่นห่าไรไม่รู้จักดูเวลา” นายศรดีดหูเพื่อนระบายอารมณ์

“……..” นายมะยมร้องอูย แต่ไม่ต่อปากเหมือนเดิม

“มึ-----” นายศรยังถามไม่ได้สักคำ นายมะยมก็ร้องแทรกขึ้นมาก่อน

“รอตั้งนานแน่ะ ไหนวันนี้มีอะไรมาให้กินครับ?” นายมะยมเดินเข้าไปรับแก้วกาแฟ และถุงขนมปัง

“เอสเพรชโซ่ค่ะ!” เด็กสาวคนเดิมกับทุกๆ ครั้งบอกเขาด้วยรอยยิ้ม เธอมอบของเสร็จก็เดินออกไปทันที… ไม่เคยยอมคุยเล่นกับนายมะยมสักครั้งเดียว

......

.....

....

...

..

.

นายมะยมเพียรถามเด็กสาวทุกวัน กะให้เธอเผลอและออกปากมาเอง ทว่า ไม่ว่าอย่างไร เด็กสาวคนนี้ก็ไม่ยอมบอกว่าใครที่สั่งให้เธอเอาของพวกนี้มาให้เขาทุกๆ วัน… เดือนกว่าแล้ว เขาจึงเลิกที่จะถามและรอของฟรี…

ขนมที่เขาได้มาในทุกวัน เหมือนทำใหม่ทุกวัน พวกมันเปลี่ยนไปทุกวันไม่ค่อยซ้ำกันในรอบหนึ่งอาทิตย์ ขนมพวกนั้นไม่ใช่ของทางร้าน… แม้ขนาดเด็กสาวเองก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าวันนั้นๆ เธอถืออะไรมาให้เขา---- เธอจะรู้แค่รสของกาแฟเท่านั้น!

นายมะยมเคยปรึกษาเพื่อน และเพื่อนๆ ก็บอกให้ไป--- สอดแนม…. แต่ทำเองนะ ไม่มีใครยอมช่วย!

พวกมันสนุกกับคืนวันปีใหม่นั้นมาก…. ไอ้กันกับเพื่อนเขยทำหน้าเป็นปลื้มเหมือนตอนที่กำลังจีบกันใหม่ๆ-----*0*

......

.....

....

...

..

.

ถึงกระนั้นใจหนึ่งมันก็สั่งว่า อย่าไปอยากรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร… ใจหนึ่งของเขามันไม่ชอบการกระทำของอีกฝ่าย----ดังนั้นถึงอยากรู้ แต่เขาก็คิดไม่ขวนขวาย

......

.....

....

...

..

.

ตอนนี้เขามีคนน่า “รัก” คนใหม่แล้ว…. ครั้งนี้ไม่โดนคดีพรากผู้เยาว์แน่นอน…. แต่ก็ยังแค่หลักสิบ

น้องบอส----นักศึกษาฝึกงานของแผนกไอ้กันนั่นเอง


......

.....

....

...

..

.

น้องบอสเหมือนมีทีท่าเหมือนโอนเอียงมาหานายมะยม… แต่รักครั้งนี้มีไอ้กันเป็นก้างชิ้นใหญ่----มันกับเพื่อนเขยเข้าข้างไอ้คนลึกลับนั่น!

......

.....

....

...

..

.

“กูไม่รอกับมึงแล้วนะ เชี่ย! น่าเบื่อว่ะ” นายศรบ่นเพื่อน และบอกลาที่จะยืนรอน้องบอสลงมาทานมื้อกลางวัน

ทุกวันนายมะยมจะยืนรอน้องบอสที่ทางเดินก่อนถึงประตูใหญ่ของตึก…

ครั้งแรกก็ใช้มุกบังเอิญเจอ… เพราะน้องบอสเดินลงมากินข้าวพร้อมไอ้กัน… ทักทายเสร็จก็ทำเป็นว่าไปกินพร้อมเพื่อนตัวเอง

บอสมาฝึกงานที่นี่คนเดียว จึงมักตามพี่ๆ ในแผนกไปกินข้าวกลางวัน… กับพี่คนนั้นบ้าง พี่คนนี้บ้าง….

หลังๆ ที่เปิดตัวแล้วว่าจีบน้องบอสนะคร๊าบ…. นายมะยมไม่ใช้บริการจากใครอีกแหละ มารอเองเลย

“หวัดดีครับพี่มะยม” เสียงใสกิ๊กไม่ต่างจากหน้าทักทายเขาด้วยรอยยิ้ม

“ป๊ะ อยากกินไรครับ” นายมะยมถาม

“อ้าว พี่อีกคนไม่มาเหรอครับ” น้องบอสถาม

“อ๋อ มันจะรีบกินน่ะครับ เลยแยกไปแหละ ไม่สะดวกใจที่จะไปกับพี่เหรอครับ?” นายมะยมถาม

“ปะ.. เปล่าครับ กินอะไรก็ได้ อืม เอาเป็นข้าวก็ดีครับ” น้องบอสรีบปฏิเสธเป็นพัลวัน

“ครับ งั้น็เดินไกลหน่อยนะ แต่มีของให้เลือกเยอะ” นายมะยมบอกและเดินนำน้องบอสไปที่ศูนย์อาหารแห่งหนึ่งซึ่งไม่ได้อยู่ในห้างสรรพสินค้า

......

.....

....

...

..

.

น้องบอส…หน้าตาไม่เหมือนน้องกัส แต่มีส่วนนิดๆ ที่คล้ายกัน

อันที่จริง นายมะยมไม่ได้มองหากัสในตัวใคร

เขาแค่ชอบแบบนี้ น่ารัก น่าเอ็นดู…งอแงบ้างบางที ---- ก็มีความสุขไปอีกแบบ

......

.....

....

...

..

.

ตอนที่บอกน้องบอสว่าขอจีบ… น้องทำหน้าเหวอไปชั่วขณะ----เหมือนนึกไม่ถึง

......

.....

....

...

..

.

“เอ่อ…ผมยังไม่รู้จักพี่มะยมดีเลย… เลย เลย” น้องบอสติดคำนั้นและไปต่อไม่ได้

“งั้นก็ดูๆ กันไปก่อน… พี่แค่อยากบอกให้น้องรู้ตัวว่าเท่านั้นครับ ไม่ใช่จะเอาคำตอบเลย” นายมะยมหย่อนเบ็ด

“ครับ! แต่ผมยังเด็ก ผมอาจน่ารำคาญสำหรับพี่มะยมก็ได้นะครับ” น้องบอสบอกด้วยใบหน้าเขินอาย

-----ปลาฮุบเหยื่อ!

“เท่าที่ชอบอยู่เนี่ย พี่ยังไม่เคยนึกรำคาญสักครั้งนะ มีแต่คิดว่าน่า ‘รัก’ ” นายมะยมเน้นคำหลังให้ชัดๆ

หน้าที่แดงไปถึงใบหูก้มลงมองจานข้าวและไม่เงยขึ้นอีกเลยจนนายมะยมแยกจากน้องบอสที่ในลิฟท์

......

.....

....

...

..

.

[malula]

ถึงกับขำกิ๊กแม่สาววายตัวเล็ก ๆ กับหน้าที่อันยิ่งใหญ่
เดาผิดจนหัวทิ่มมาหลายรอบแล้ว ยังเหลือใครให้เดาอีกนี่
เห็นชื่อนายต้นไม้หลายรอบ แต่นี่ต้องไปชิงกับไตรเรื่องหินนินา

อย่าว่าแต่นายมะยมจะไม่ชอบพฤติกรรมแบบนี้เลย คนอ่านก็เริ่มเครียดนิด ๆ แล้ว

อ้าวหันไปตกเหยื่อรายใหม่ซะแล้ว สเป็คนายมะยมต้องวัยนักศึกษา น่ารัก ๆ สินะ