หัวข้อ: [กระซิบ] + [บอก] จบในตัว

[BaoBao]

ลิฟท์ที่แออัดเริ่มเบาบางลงเมื่อถึงชั้นที่ 20

จากชั้นที่ 24 คนที่มาถึงชั้น 30 เหลือเพียงแค่นายมะยมคนเดียว

นายมะยมเดินอย่างอารมณ์ดีพร้อมหิ้วถุงใบใหญ่ขนาดพอเหมาะเข้ามาในแผนกของตัวเอง

เขามองไปที่โต๊ะซึ่งอยู่ติดกับของตัวเอง.... มีกระเป๋ามาวางไว้แล้ว แต่ไม่มีตัวของเจ้าของโต๊ะ

นายมะยมวางถุงใบนั้นลงที่เก้าอี้ของเพื่อน และเดินออกไปที่ห้องส่วนรวมเพื่อชงกาแฟ

......

.....

....

...

..

.
 
นายมะยมเดินถือแก้วกาแฟเข้ามา....นายศรมานั่งที่ของตัวเองแล้ว

ถุงใบนั้นวางอยู่บนโต๊ะของนายมะยม

นายมะยมตบบ่าเพื่อน “ของฝากกูมึงเอาไปยัง กูให้มึงเลือกก่อนใครเลยนะเนี่ย!” .....ส่งยิ้ม

“ไอ้เหี้ย!” นายศรชมเพื่อน “มึงเอาของฝากปกติมาให้เพื่อนเป็นมั้ยวะ?” นายศรบ่นอุบ---- คราวก่อนไอ้ยมมันก็เอาแผ่นดีวีดีมาให้เลือก คราวนี้เสือกเอาดิลโด้มาให้เลือก... เปลืองค่าตั๋วเครื่องบินให้แม่งบินข้ามน้ำข้ามทะเลไปชัดๆ

......

.....

....

...

..

.
 
กินข้าวกลางวันเสร็จ นายมะยมนัดเพื่อนๆ ให้มาหาที่ห้องน้ำบนชั้นที่ 30

ไอ้กันกับไอ้ต้นไม้แย่งของในถุงกันชุลมุน...นายมะยมกอดอกก้นพิงขอบอ่างล้างหน้า มองเพื่อนด้วยอาการยิ้มไม่หุบ

“มึงดู! มึงดู! ต้องแบบนี้สิถึงจะสมคุณค่ากับของฝากกู หนอย..ทำเป็นไม่สน แอบหยิบไปป่าววะ?”  นายมะยมพูดกระทบกระเทียบคนที่ล้างมืออยู่ข้างๆ

นายศรล้างมือเสร็จก็ก้าวฉับฉับออกไปทันที---ไม่พูดอะไรสักคำ

นายมะยมกอดอกท่าเดิม แต่สีหน้าเปลี่ยนไป

“เมนส์มันยังไม่หายรึไงวะ?” นายต้นไม้ถาม

“ไม่รู้ดิ รมณ์แม่งไม่ดีตั้งแต่เช้า” นายมะยมบอก

นายกันเอาถุงผ้าที่เหน็บกระเป๋าหลังออกมาใส่ของลงไป---สองชิ้น!...จากนั้นก็บอกว่า “แม่งทำหน้ายังกับเมียมีชู้งั้นแหละ!”

“มันก็ใช่.....แต่มันก็ไม่ใช่ว่ะ” นายมะยมพูด

“ไรของมึง? ใช่ ไม่ใช่.....อะไรใช่ไม่ใช่วะ?” กันเง็ง

“ก็มึงบอกว่ามันหน้าเหมือนเมียมีชู้ไง....กูว่ามันก็เหมือนอยู่ แต่ไอ้ศร...แม้แต่แฟนมันก็ยังไม่มีเลยนะเว้ย” นายมะยมแจง


“ใครจะรู้ มันอาจแอบหลงรักใครแล้วไม่บอกมึงก็ได้...” นายต้นไม้หิ้วถุงกระดาษและเดินออกไปจากห้องน้ำ

......

.....

....

...

..

.

เพี๊ยะ!-----นายกันและนายมะยมตบมือดังฉาด...ถึงบางอ้อกันทันที

......

.....

....

...

..

.

แต่ใครล่ะที่นายศรไปแอบ----หลงรัก


......

.....

....

...

..

.

นายมะยมครุ่นคิดอยู่เงียบๆ ทั้งวัน

......

.....

....

...

..

.

[BaoBao]

เพราะปั่นจักรยานไปรดน้ำและเอากระเพราที่บ้านเพื่อน....วันนี้นายมะยมจึงเดินมาเจอน้องกัสที่หน้าหอพอดี 

ขาดแคลนอาหารรสจัดจ้านของไทยมาหลายมื้อ กะว่าเย็นนี้จะผัดมาม่าขี้เมาสักหน่อย----โชว์เสน่ห์ปลายจวักให้น้องกัสชิม (หุหุหุ)

......

.....

....

...

..

.

กัสยิ้มแล้ววิ่งเข้ามาหา....กัสกอดเอวและซบหน้ากับหน้าอกของนายมะยมพร้อมพูดว่า “คิดถึงพี่มะยมจังฮะ”

นายมะยมกักเก็บปีกที่ตีกระพรือไว้ในใจ... เขายกมือไปวางที่หัวของน้องกัสและลูบเบาๆ “เป็นเด็กดีรึเปล่าครับ? ฟังสำเนียงไอ้ศรได้มั้ยเอ่ย?”

กัสส่ายหน้าพรืดๆ กับหน้าอกของพี่มะยม ไม่เงยหน้ามอง ไม่ปล่อยแขนที่กอดพี่มะยม “ผม....”

......

.....

....

...

..

.

แล้วกัสก็ร้องไห้...นายมะยมเป็นงงว่าเกิดอะไรขึ้น พยายามปลอบก็แล้ว.....กัสก็ไม่พูดอะไร

นายมะยมจึงรีบพาขึ้นไปบนห้อง....

......

.....

....

...

..

.

เจ้าของสายตาสองคู่.....จับจ้องคนทั้งสองตั้งแต่พวกเขาเดินมาเจอกัน....ตลอดจนฝ่ายที่อายุมากกว่าโอบประคองพาอีกคน...ขึ้นไปบนตึก

......

.....

....

...

..

.

เจ้าของสายตาคู่หนึ่งซึ่งนั่งดูดโค้กกระป๋องอยู่หน้าร้านของชำ----“ซู๊ดดดดดดดดดด” เสียงดูดน้ำจนหมดกระป๋อง

แกร๊ง----กระป๋องตกลงบนพื้น

เท้าข้างหนึ่งเขี่ยมันให้ตั้งขึ้นและ-----เปรี๊ยะ!

กระป๋องสีแดงถูกบี้จนแบนไปกับพื้นทางเท้า....มือของเจ้าของเท้าคู่นั้นหยิบมันขึ้นมา นำมันหย่อนลงถังขยะหน้าร้านค้า จากนั้นขาคู่เดียวกันนี้ก็เดินพาร่างของตัวเองมาที่จักรยานคันหนึ่ง

จักรยานถูกปั่นลึกเข้าไปในซอยอย่างรวดเร็ว

......

.....

....

...

..

.

สายตาอีกคู่หนึ่งซึ่งเป็นของคนที่นั่งอยู่ในรถยนต์ซึ่งจอดอยู่ฝั่งตรงข้ามหอพัก เห็นคนทั้งสามในทุกอากัปกริยา....

......

.....

....

...

..

.

คนที่นั่งอยู่ในรถยนต์ซึ่งดับเครื่องไปนานแล้ว มองจนคนที่ปั่นจักรยานไปไกลจากสายตาก่อนถึงค่อยเปิดประตูรถเดินออกไป

เขาเดินถือกระเป๋าหนังเข้าไปในตึกเดียวกันกับคนคู่แรก


......

.....

....

...

..

.


เขารอสักพัก...ลิฟท์ก็มา...เขาก้าวเข้าไปและกดปุ่มหมายเลข 5

......

.....

....

...

..

.

ลิฟท์มาถึงชั้นที่ 5

เขาเดินออกไป....เสียงรองเท้าดังกระทบพื้นกระเบื้องยาง..เอี๊ยด เอี๊ยด----

เขาล้วงกุญแจห้องออกมาไข

เขาเดินเข้าไปในห้องและปิดประตู

เขาถอดรองเท้าและวางมันไว้ในตู้รองเท้าสีโอ๊คหน้าห้อง เขายังไม่ถอดถุงเท้า....เขาเดินไปในห้องน้ำ

“ซ่-------------า” เสียงรองน้ำดังขึ้นครู่หนึ่งจึงหยุดลง

......

.....

....

...

..

.

ปึ๊ก----- ประตูกระจกถูกเปิด

เขายืนฝักบัวในมือไปรดต้นตำลึงพุ่มใหญ่ที่อยู่ตรงระเบียงห้องของตัวเองโดยรดที่โคนก่อนถึงค่อยสะบัดพรมใบที่เรื้อยไปตามไม้ระแนง

......

.....

....

...

..

.

[BaoBao]

......

.....

....

...

..

.

มาม่าผัดขี้เมาถูกวางลงบนโต๊ะญี่ปุ่นหน้าทีวี

เขาเลื่อนจานใบหนึ่งไปใกล้เด็กที่เพิ่งผ่านการร้องไห้จนตาแดง...คนกำลังเสียใจ ให้กินแบบนี้จะดีไหมนายมะยมไม่แน่ใจ

แต่น้องกัสบอกว่าหิว ก็เลยเอานี่แหละ จะได้ไม่ต้องรอนานด้วย

แกร๊ง แกร๊ง ------- เสียงช้อนส้อมดังกระทบกันโดยเคล้าไปกับเสียงรายงานข่าว

วันนี้ไม่เป็นอันเรียน.... ถึงน้องกัสหยุดร้องไห้แล้ว นายมะยมเองก็ไม่เป็นอันสอนด้วย

นายมะยมอยากรู้ว่าน้องร้องไห้ทำไม...แต่ไม่ได้ถาม กลัวน้องจะว่าว่าเขาละลาบละล้วง... แต่จะปล่อยให้น้องร้องไห้คนเดียว นายมะยมก็ยอมไม่ได้อีก

คนที่ตัวเองชอบมีน้ำตา....ใครบ้างไม่อยากเช็ดน้ำตาพวกนั้นให้!

......

.....

....

...

..

.

“กัส........ ระบายให้พี่ฟังได้นะ พี่มันปากหนัก ไม่บอกใครแน่ครับ” นายมะยมอดรนทนไม่ไหว เห็นคนที่ชอบทำหน้าซึมแล้วมัน....จี๊ดที่หัวใจ

“...........” ไม่มีเสียงตอบ แต่ช้อนที่ถือ---นิ่งค้าง

“โอเคครับ ถ้ากัสไม่สะดวกใจ ก็----”

นายมะยมยังไม่ทันพูดจบดี เสียงแผ่วๆ จากที่นั่งอยู่ใกล้กันได้เอ่ยถามขึ้นมาว่า

“พี่เป็นเกย์ใช่มั้ยครับ?”

......

.....

....

...

..

.

ถามง่ายก็ตอบง่าย


......

.....

....

...

..

.

“ครับ” นายมะยมบอก

“..........” กัสยังคงก้มหน้าเงียบต่อ

“มันเกี่ยวอะไรกับที่กัสถามพี่....รึเปล่าครับ” นายมะยมจี้ถาม....มาถึงขั้นนี้แล้ว หากไม่กระจ่างวันนี้นายมะยมคงนอนไม่หลับ

......

.....

....

...

..

.

“พี่มะยม...” กัสเงยหน้าที่มีน้ำตาคลอมามองเขา เสียงที่พูดสั่นเครือ “ผม.........”


























































......

.....

....

...

..

.

“ชอบ................พี่...............”




























































......

.....

....

...

..

.



ต่อ...reply #185

[yeyong]

น้องกัสตกคำว่า "ศร" ไปในประโยคที่พูดรึเปล่า
เหอ เหอ เหอ

[ทิวลิปสีส้ม]

“ชอบ................พี่...............”

พูดให้จบสิน้องเอ้ย!!!
แหม่ ขัดใจ อีกนิ๊ดดดดดดดดดดดเดียวเองนะ
แบบนี้เดี๋ยวเข้าใจผิดกันใหญ่ปล่อยให้มะยมดีใจเก้อหรอก
หวังแต่ว่าคุณน้องแกคงไม่บอกชอบพี่มะยมแค่นั้นแหละ
ไม่งั้นคุณน้องไม่อยู่ดีแน่ค่ะ เพราะพี่ไม่เชียร์คุณน้องฮ่าๆๆ ฮ้า

ปริศนาลึกลับแต่จากเสียงพื้นรองเท้าเอี๊ยดอ๊าด ... หึหึ
เอาเหอะ ขอติดตามดูต่อไปยังไงนายคนที่อยู่ชั้น 5 มันต้องเกี่ยวด้วยแน่
แต่ เขาเป็นใครนะคะ ฮู้ เขาเป็นใครนะคะ ฮู้

[BaoBao]

“มันเกี่ยวอะไรกับที่กัสถามพี่....รึเปล่าครับ” นายมะยมจี้ถาม....มาถึงขั้นนี้แล้ว หากไม่กระจ่างวันนี้นายมะยมคงนอนไม่หลับ

......

.....

....

...

..

.

“พี่มะยม...” กัสเงยหน้าที่มีน้ำตาคลอมามองเขา เสียงที่พูดสั่นเครือ “ผม.........”

......

.....

....

...

..

.

“ชอบ................พี่...............”

......

.....

....

...

..

.

“...........ศร..............”

......

.....

....

...

..

.

แคร๊ง! นายมะยมทำช้อนร่วง-----ไปพร้อมหัวใจของตัวเอง

......

.....

....

...

..

.

ทำไม เกิดอะไรขึ้น?! เจอหน้ากันแค่ไม่กี่วันแค่เนี๊ยะ!...... แค่เนี๊ยะก็ชอบเค้าแล้วเหรอกัส?!!

......

.....

....

...

..

.

นายมะยมอยากถามน้องกัส แต่เขาอ้าปากไม่ออก.... น้งกัสยังคงมองจ้องเขาด้วยความรู้สึกสองอย่าง---- ขอความช่วยเหลือและเชื่อใจ

......

.....

....

...

..

.

อยากได้ความเชื่อใจมานานแล้ว...แต่ไม่อยากได้มาในรูปแบบนี้

......

.....

....

...

..

.

ไม่เคยมีเลยสักครั้งที่เพื่อนในก๊วนจะหักหลังเขา

ถึงมีหลายครั้งซึ่งคนที่เขาชอบจะไปชอบเพื่อนของเขา

แต่ไม่เคยมีเลยสักครั้งที่เพื่อนจะตลบหลังเขา

......

.....

....

...

..

.


ทว่า คราวนี้...เพื่อนของเขาเองก็ผิดสังเกตด้วยเหมือนกัน!!!

......

.....

....

...

..

.

“มัน....ยังไงครับ ตั้งแต่เมื่อไหร่? ตอนที่พี่ไม่อยู่นี่เหรอครับ?” นายมะยมสะกดกลั้นความขุ่นมัวที่มีภายในเอาไว้ แล้วถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

“ไม่....ใช่....” กัสส่ายหน้าพรืดและน้ำตาก็ยิ่งไหลหนักกว่าเดิม

นายมะยมยื่นแขนทั้งคู่ของตัวเองไปคว้าเอาน้องกัสมากอดไว้

......

.....

....

...

..

.

นี่เป็นครั้งแรก

......

.....

....

...

..

.

และอาจเป็นครั้งสุดท้าย....ที่จะได้กอดน้องที่น่า “รัก”


......

.....

....

...

..

.

[BaoBao]

......

.....

....

...

..

.

ส่งกัสขึ้นรถมอไซด์รับจ้างแล้ว นายมะยมยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิม....

เสียงติดสะอื้นของน้องกัสที่ตอบคำถามเขายังดังก้องอยู่ในหู-----

-----

----

---

--

-

‘ผม...เลิกรักพี่ศรไม่ได้ ไม่รู้ทำไมถึงทำไม่ได้... ผมอยากหยุดนะพี่มะยม ผมร้องไห้จนปวดตาไปหมดแล้ว ผม.....’

‘กัสครับ กัสไว้ใจพี่มั้ย? กัสเชื่อใจพี่มั้ยครับ?’ นายมะยมถามอีกฝ่ายด้วยหน้าตาจริงจัง

‘ครับ ผมเชื่อใจ ผมถึงได้บอกเรื่องนี้กับพี่ พี่มะยมเป็นคนดีมากๆ ผมรู้สึกอย่างนั้น’ กัสชมเขาทั้งที่น้ำตาของตัวเองยังไหลริน-----เพื่อใครอีกคนซึ่งไม่ได้อยู่ ณ ที่นี้

‘งั้นฟังพี่นะครับ รักครั้งแรกไม่มีใครลืมมันได้ง่ายๆ หรอกครับ แต่ทุกครั้งที่มีรัก กัสอย่าจมไปกับมัน กัสต้องรักให้เป็น...กัสเข้าใจที่พี่พูดมั้ยครับ?’ นายมะยมพูดแกมสอน

‘พี่----’ กัสโผเข้าไปกอดพี่มะยม

......

.....

....

...

..

.

กับความรักในแบบชายรักชาย กัสไม่มีใครเป็นที่ปรึกษาให้ได้ กับความรักในแบบนี้ กัสเพิ่งเคยรู้จัก....กัสไม่รู้จะจัดการกับมันอย่างไร

......

.....

....

...

..

.

แม้ความรักจะเป็นเรื่อง “เหมือนกัน” ไม่ว่าคุณเป็นเพศอะไร....แต่เคยรักกันมั้ย? ------ ปัญหาความรักของคนอื่น เราอาจเป็นที่ปรึกษาให้เขาได้ดีขนาดไหน..เราทำได้หมด!

ครั้นมาถึงคราวตัวเองตกหลุมแห่งความรักบ้าง....เรากลับทำอะไรไม่เป็น คิดอะไรไม่ออกซะงั้น!

......

.....

....

...

..

.

‘กัสจะให้พี่.....’ นายมะยมกัดปากเฉือนหัวใจตัวเองเป็นชิ้นๆ เพื่อเอ่ยถาม “ดวงใจ” ของตัวเอง ‘ช่วยอะไรมั้ยครับ.......เรื่องไอ้ศร’

------- เมื่อมีรัก ต้องรักให้เป็น!

‘........’ กัสไม่พูดในทันที

สักพักใหญ่ กัสถึงผละจากอ้อมกอดที่กระชับตัวเองไว้ และเงยหน้าบอกที่ปรึกษาเพียงหนึ่งเดียวของตัวเองว่า ‘พี่เค้าปฏิเสธผมมาแล้ว.......เค้าจำผมไม่ได้ด้วยซ้ำ............. ถึงต้องเสียใจ แต่ผมก็ยังอยากเจอหน้าพี่เค้า อยากพูดคุยด้วย อยาก....รู้จักกัน.........พี่มะยม ผมมันโง่ใช่มั้ยครับ?’

‘ในเส้นทางความรัก เราทุกคนโง่เท่ากันหมดครับ’ นายมะยมฉีกยิ้มอย่างมีอารมณ์ขันให้เด็กโง่ที่กำลังสับสนและหลงทางอยู่ใน “เส้นทางแห่งรัก”

‘.....ถ้าพี่เค้าจะจำผมได้เพราะเคยสอนพิเศษให้.....แค่นั้นก็ยังดีครับ ระหว่างที่ผมยังหักใจตัวเองไม่ลง...ผมขอมีความสุขเล็กๆ น้อยๆ ที่จะได้เจอหน้าพูดคุยกับพี่เค้าบ้าง......ได้มั้ยฮะ?’ แววตาวอนขอและขอคำปรึกษาส่งมายังนายมะยม

......

.....

....

...

..

.

คนที่รักเสียน้ำตาเพราะคนอื่นเขายังเช็ดให้ได้ ประสาอะไรกับคนที่รักขอความสุขเล็กๆ น้อยๆ--------ให้ก็เจ็บไม่ให้ก็เจ็บอยู่ดี....ไอ้มะยมเอ๊ย!!

......

.....

....

...

..

.

‘ได้สิครับ หากกัสอยากได้....อืม...ก็ให้ไอ้ศรมันผลัดมาสอนละกันเนอะ แต่น้องของพี่ต้องอย่าร้องไห้อีกนะ โอเคมั้ยครับ?’ นายมะยมพูดพลางยกมือขึ้นวางบนหัวที่เล็กกว่าของตนเอง

‘ครับ...ขอบคุณมากครับพี่มะยม’ กัสบอกขอบคุณด้วยเสียงสะอื้น

น้ำตากัสไม่ได้หยุดไหลง่ายๆ....เฉกเช่นเดียวกับ “หัวใจที่มีรักให้น้องกัส” ของนายมะยมซึ่งได้ตกอยู่ในฐานะตัวสำรองโดยไม่ทันรู้ตัว

‘เพื่อน้องพี่ทำให้ได้เสมอครับ’ นายมะยมจับหัวกัสมาซบที่หน้าอกตัวเอง และปล่อยให้น้องระบายความเศร้าที่อัดแน่นในหัวใจตัวเอง....ออกมา จนกว่าเจ้าตัวเขาจะ----พอใจ

-----

----

---

--

-





























































เขาเปลี่ยนใจไม่ขึ้นไปบนห้องและเดินไปนั่งเล่นที่เก้าอี้ตัวโปรด----ในสวนหย่อม

ใต้ร่มไม้ที่มีเสียงแสกสากจากการเสียดสีของใบไม้...ลมเย็นๆ พัดเอื่อย...คำคืนอันเงียบสงบ เหมาะแก่การใช้ความคิด

ความโมโหหรือความขุ่นมัวในอารมณ์....ไม่อาจแก้ไขปัญหาใดๆ ได้.....

......

.....

....

...

..

.

นายมะยมเริ่มคิด.... เขาทวนถึงสิ่งที่กัสบอกเล่าให้ฟัง...ทั้งหมดก่อน

......

.....

....

...

..

.

ไม่เคยรู้เลยว่ากัสจะเรียนห้องเดียวกับศิลป์------แต่จะว่าไปก็ไม่เคยถามศิลป์ว่าเรียนห้องไหน เขาจึงรู้แค่ว่าน้องกัสเรียนโรงเรียนเดียวกับศิลป์

ไม่คิดว่ากัสจะเคยพบกับศรแล้ว เคยแม้แต่สารภาพรัก....และโดนปฏิเสธมาแล้วด้วย

......

.....

....

...

..

.

รักแรกมันคงลืมกันไม่ได้ง่ายๆ.... นายมะยมเข้าใจดี

แต่เขาก็ชอบกัสจริงๆ.... หากกัสยอมเปิดใจให้เขาเข้าไปนั่งอยู่ในนั้น

นายมะยมกล้าสาบานกับท้องฟ้าและดวงดาวเลยว่า เขาจะไม่มีวันทำให้น้องกัสต้องเสียน้ำตา

......

.....

....

...

..

.


ทว่า ยังมีสิ่งหนึ่งที่ค้างคาใจนายมะยม


......

.....

....

...

..

.

เพื่อนผิดไหม? ดูจะไม่ใช่ประเด็น.... ในสงครามความรัก หากมีด้วยกันสามฝ่าย...

การรบของคนสองคนซึ่งอยู่ตรงฐานของสามเหลี่ยม แม้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งตวับดาบของอีกฝ่ายให้หลุดไปจากมือได้-------ก็หาได้เป็นผู้ชนะไม่

ต้องดูว่า "ใคร" คือคนที่ยอดสามเหลี่ยมนั้น....หยิบยื่นหัวใจตัวเองมาให้----นั่นต่างหากคือผู้ชนะ

......

.....

....

...

..

.


ไม่ใช่ว่ากล้ามั้ยที่จะไปถามเพื่อน... แต่เพื่อนมันจะตอบจากใจจริงรึเปล่า----นี่คือข้อสำคัญ


......

.....

....

...

..

.

ในทางเส้นทางสายความรัก ต้องกล้าได้กล้าเสีย.....แต่อย่าทะลึ่งผลีผลามทำอะไรลงไปโดยไม่คิด!

......

.....

....

...

..

.

เวลานี้ ถึงเป็นตัวสำรองของน้องกัส แต่ไอ้ตัวสำรองที่คอยปลอบใจอาจได้ขึ้นแท่นเป็นตัวจริงในอนาคต----ก็ได้ใครจะรู้!

......

.....

....

...

..

.



ต่อ...reply #190

[CarToonMiZa]

อยากกรี๊ดดดดังดัง
มะยมนาย

บวกเป็ด

[posh]

เมื่อไหร่คู่ของนายมะยมจะเปิดตัววววว ~

[MiSS-U]

 

รอต่อไป  ไม่ใช่แค่สามเส้านี่มัน  สี่หรือห้าเส้า  ด้วยซ้ำ

บวกเป็ด

[BaoBao]

......

.....

....

...

..

.

นายมะยมนั่งคิดหาวิธีนั้นอยู่ในสวนหย่อมซึ่งถูกคลุมด้วยความมืดในยามค่ำคืน...แต่เพียงลำพัง

......

.....

....

...

..

.

สายตาคู่เดิมซึ่งเวลานี้ยืนอยู่ที่ชั้น 5 ของหอพัก....จับจ้องที่นายมะยมซึ่งนั่งนิ่งอยู่ในสวนหย่อมอย่างไม่วางตา

เจ้าของสายตาคู่นั่นยืนดู...และเมื่อสิบนาทีผ่านไป เขาจึงลากเก้าอี้เล็กๆ ออกมานั่ง...มองต่อ

ระแนงตำลึงที่เป็นผืนอยยู่ตรงระเบียงห้อง บดบังร่างของเขาเอาไว้...จากสายตาของใครภายนอก

......

.....

....

...

..

.

นานแค่ไหนทั้งนายมะยมและเจ้าของดวงตาคู่นั้นไม่ได้จับเวลา...พวกเขาต่างก็นั่งแบบ...ปล่อยเวลาให้ผ่านไปเฉยๆ แต่ไม่เสียเปล่า...เพราะต่างก็จมอยู่ในความคิดของตัวเอง

......

.....

....

...

..

.

จนกระทั่งนายมะยมลุกขึ้นจากเก้าอี้ยาวในสวนหย่อมและค่อยๆ เดินเข้ามาในตัวตึก...ชายเจ้าของดวงตาคู่นั้นจึงลุกจากเก้าอี้ตรงระเบียงห้องของตัวเองมายังด้านใน

เขาปิดไฟที่หัวเตียง และซุกตัวเข้าไปในผ้าห่มผืนหนาแต่ไม่หนักเนื่องจากมันแค่พองตัวมากไปก็เท่านั้น

......

.....

....

...

..

.

ค่ำคืนนี้คนหลายคนอาจไม่สามารถหลับได้ลง....ทว่า ไม่ใช่กับเขา

......

.....

....

...

..

.

คนที่เป็นแค่ ‘ฝ่ายแอบมอง’ ทำได้แค่ห่วงอยู่ห่างๆ....สิ่งที่ต้องคิดจึงไม่หนักเท่าคนที่อยู่ในวงสามเหลี่ยม---- พวกนั้น

......

.....

....

...

..

.

[BaoBao]

......

.....

....

...

..

.





เดือนกันยายนอันแสนหนักและหน่วงของกัสกำลังจะหมดลง....ทั้งที่ปัญหาหัวใจยังเกาะกุมกัสอยู่ไม่ขาด

การไปติวกับคนที่ตัวเองแอบรัก...ถึงปวดหัวใจ แต่ตอนที่เห็นหน้าเค้า ได้พูดคุยกับเค้า....มันกลับเกิดความสุขเล็กๆ ในหัวใจ

จากที่เคยมองแค่หลังคาบ้าน เวลานี้ผมกลับได้เข้ามาอยู่ในบ้านเค้า

วันที่พี่ศรติวให้ พี่มะยมจะปั่นจักรยานพามาที่บ้านของพี่ศร.... วันนั้นพวกพี่ๆ จะทำกับข้าวกินกันเอง ผมไม่ซื้อกับข้าวข้าวมาให้พี่มะยม แต่จะเปลี่ยนเป็นหิ้วผลไม้มาให้แทน

พี่มะยมบอกว่ากินอะไรก็ได้....แต่พี่ศรเลือกกินมาก ผมจึงคัดแต่ผลไม้ที่พี่ศรกินได้มาให้เท่านั้น

จริงอยู่ว่าตอนนี้...ตัวเองก็ยังแอบกลับบ้านไปร้องไห้ทุกครั้งที่กลับไป... แต่เพราะสัญญากับพี่มะยมไว้แล้วว่าจะไม่ร้องไห้ ผมจึงพยายามยิ้มตอนที่อยู่ด้วยกัน----ทรมาน แต่มันก็เป็นความสุขแบบแปลกๆ....

......

.....

....

...

..

.

“อ้าว น้องอยู่ห้องเดียวกับไอ้ศิลป์มันเหรอ? เฮ้ย! ไม่เห็นรู้เลยว่ะ มึงทำไมไม่บอกกูวะ?” พี่ศรทำหน้าตกใจนิดๆ และหันไปถามพี่มะยม

“มึงเคยถามมั้ยล่ะ?” พี่มะยมยวนเพื่อนตัวเอง

“คนละกลุ่มครับพี่ ไม่รู้ก็ไม่แปลกหรอกครับ” ผมบอกพี่ศร

“นั่นไง ถึงว่า...ไอ้ศิลป์ไม่เคยเล่าให้ฟังเลยว่ามีเพื่อนชื่อกัส” พี่ศรพูด

------ แค่คำพูดทั่วไป แต่ตอกย้ำความไม่มีตัวตนของผม....มาเหลือเกิน

“กูว่ามึงไม่เคยฟังที่น้องตัวเองพูดมากกว่า มันมาบ้านมึงก็กัดกันเป็นหมาทุกที” พี่มะยมแย้งเพื่อนตัวเอง

“อ้าว ทำไมล่ะครับ?” ผมงง

“ก็ไอ้เนี่ยมันไม่กินเส้นกับน้องตัวเอง อยู่ด้วยกันทีไร ทะเลาะกันทุกที ต้องอยู่ห่างๆ กันถึงจะสมกับเป็นพี่น้องกัน” พี่มะยมอธิบาย

ผมพยักหน้า....และแอบดีใจที่ได้รู้เรื่องคนที่ชอบอีกหนึ่งอย่าง

“ใครจะแสนดีแบบมึง... โหย คนแบบมึงเนี่ย หาที่ไหนไม่ได้อีกแล้วนะ! รู้ตัวมั้ย? รู้ตัวมั้ย?” พี่ศรล็อคคอพี่มะยมแล้วยีหัวเล่น...พี่มะยมดิ้นขลุกๆ จะให้หลุด....แต่ก็ไม่หลุด

ผมชอบนะ เวลาที่เห็นพี่มะยมกับพี่ศรเค้าเล่นกัน มันดูสนิทกันดีมาก....ในใจลึกๆ อยากเป็นให้ได้แบบนั้นบ้าง...แต่คงไม่มีวันเป็นไปได้

หากติวเสร็จ และหากเริ่มสอบ ผมของไม่มีโอกาสมานั่งอยู่ตรงนี้อีกแล้ว

“ไปเลย หิวแล้ว ทำไรให้กูแดกล่ะ ไม่เอาผัดกระเพราแล้วนะเว้ย กูเบื่อ!” พี่ศรยอมปล่อยแขนให้พี่มะยม...ไปทำกับข้าว

พักทำกับข้าวและกินข้าวกันสักชั่วโมง แล้วพวกเราถึงค่อยมาเรียนกันต่อจนถึงสามทุ่ม

......

.....

....

...

..

.

ในห้องครัวมีเสียงน้ำไหลจากก๊อกมาเรื่อยๆ ..... มือของผมยังคงถูที่ใบของผักแต่ละใบด้วยความตั้งใจ แต่คอมันกลับคอยเอี้ยวไปมองคนอีกคนที่นั่งดูทีวีอีกทาง

“อ้าว---- อ้าว---- เดี๋ยวก็คอเบี้ยวหรอกครับ หันหน้ามาเดี๋ยวนี้เลย!” พี่มะยมร้องทักเสียงเข้ม แต่หน้ายังยิ้มแบบใจดีเหมือนเดิม

ผมส่งยิ้มปุเลี่ยนไปให้พี่มะยม และหันหน้ากลับมาล้างผักต่อ

“แกงเห็ดเผ็ดหน่อยได้มั้ยครับ? ไอ้ศรมันชอบรสจัดหน่อย” พี่มะยมถามตอนหยิบเอาพริกสดจากในตระกร้ามาหย่อนลงในครกไปทีละเม็ด

“ได้ฮะ... พอดีๆ นะพี่มะยม ผมไม่ใช่คอพริก” ผมตอบแบบขอกันคนละครึ่งทาง

“ว๊า...งี้ต้องหัดกินเผ็ดไว้หน่อยนะครับ เผื่อวันหลังจะได้ทำให้แฟนกิน” พี่มะยมพูดด้วยน้ำเสียงเสียดาย และเริ่มยกสากขึ้นตำ

“ไม่มีวันนั้นหรอกครับพี่” พูดเอง....ก็เจ็บเอง

“เป็นพระเจ้าหรือเรา? กำหนดอนาคตได้เองงั้นสิ” พี่มะยมแซว

เสียงครกกับสากหยุดลง ผมกำลังจะอ้าปากเถียง ทว่า กลิ่นฉุนของพริกโชยขึ้นเตะจมูก....ผมจามอุตลุต พี่มะยมหัวเราะร่าและไล่ผมให้ออกมาจากห้องครัว เพราะอีกเดี๋ยวในครัวกลิ่นจะฉุนกว่านี้

ผมเอาผักขึ้นมาวางในตะกร้าเพื่อให้มันสะเด็ดน้ำ เช็ดมือเสร็จก็หันหลังเดินออกมาจากห้องครัว

สายตาของผมสบกับสายตาของพี่ศร...เข้าพอดี

......

.....

....

...

..

.

พี่ศรรีบหันหน้ากลับไปมองทีวี

“พี่มะยม ผมไปรดน้ำสวนผักให้นะครับ” ผมร้องบอกพี่มะยม และรอฟังเสียงตอบรับ

“ครับ” พอสิ้นเสียงพี่มะยมที่ร้องบอกมาแล้ว ผมจึงเดินไปนอกบ้าน

......

.....

....

...

..

.

ผมหยิบบัวรดน้ำไปรองน้ำ...ตรงนี้มีช่องหนึ่งของกระจกที่สามารถมองเข้าไป.....เห็นด้านใน

พี่ศรหันหน้าไปทางห้องครัวอีกแล้ว และไม่ได้หันหน้ากลับมามองทีวีอีกเลย

น้ำเต็มแล้ว...ผมยกมันไปรดที่ผักแปลงแรก

......

.....

....

...

..

.

กลับมารองน้ำอีกครั้ง....สายตาของพี่ศรก็ยังคงมองไปที่ห้องครัวอยู่เหมือนเดิม

......

.....

....

...

..

.

หลายครั้ง...ที่แอบเห็นอะไรแบบนี้....ผมเกิดความคิดหนึ่งแวบขึ้นมา

......

.....

....

...

..

.

และหลายครั้ง....ที่ตัวผมเผลอคิดว่า...พี่ศรแอบชอบพี่มะยมอยู่รึเปล่า?

อีกหลายครั้งที่คิดมาถึงจุดนี้ ผมก็คิดต่ออีกว่า...ที่ผมขอพี่มะยมให้ทำแบบนี้ ผมกำลังทำบาป ขวางทางรักของพี่ศรอยู่ใช่มั้ย?

ทีแรกผมยังคิดไปว่า...พี่มะยมแอบชอบผมอยู่เสียด้วยซ้ำ

แต่เนื่องจากคราวก่อนที่ไปร้องไห้แล้วสารภาพเรื่องราวที่อัดอั้นอยู่ในใจกับพี่มะยม....

พี่มะยมรับฟัง ให้คำแนะนำดีๆ และยอมช่วย....

พี่เค้าทำตัวเหมือนพี่ชายใจดีคนหนึ่งมาตลอด------ ด้วยเหตุนี้ ความคิดของผมที่มีในตอนแรกนั้นจึงสลายไป

......

.....

....

...

..

.

“ขอเวลาผมอีกนิดนะครับพี่ๆ... อีกไม่กี่วันผมก็ไปจากพี่ๆ แล้ว...ขอผมเห็นแก่ตัวอีกนิดนะครับ” ผมพึมพำกับตัวเอง..คนเดียว


......

.....

....

...

..

.




ต่อ...reply #198

[Rafael]

โอ นี่มันเกิดอารายขึ้นกันนะ
น้องกัสก็แอบน่าสงสารเหมือนกัน
แต่เรื่องนายมะยมก็ยังไม่เคลียร์เสียที
ตกลงไอ้ผู้ชายปริศนาคนนั้นมันเป็นครายยยยยย

ให้กำลังใจคนเขียนนะคะ  อิอิ

[MiSS-U]

สามเหลี่ยมนี้รู้ว่าใครอยู่มุมไหน  ชัดเจน

แต่ไอ้คนชั้นห้าช่วยออกมาจากมุมมืดหน่อยได้มั้ย

และกระโดลงไปกลางสามเหลี่ยมนี้เพิ่มมุมไปเลย

 

บวกเป็ด

[doramon]

คนเขียนเรื่องนี้เก่งมากเลยครับ.....



.......เดาไม่ออกเลยว่า ใครแอบชอบใครอยู่....ใครจะคู่ใคร......ชวนให้ติดตามตลอด

[ทิวลิปสีส้ม]

ขอบคุณน้องกัส การที่พี่ได้อ่านจากมุมของน้องกัสมันทำให้พี่...
ปลื้มใจจจจจจจจจจจ
อย่างมาก!
อย่างน้อยศรก็ชอบมะยมล่ะว่ะ!!  เยสสสสส! 
อนาคตจะเป็นไงไม่รู้แต่ตอนนี้ฟิน
กรี๊ดดดดดด (กัดผ้าเช็ดหน้ากรี๊ดกร๊าด)
นี่ท่าศรกับมะยมเขาได้กันจริงตอนนั้นคงน้ำตาไหล ฮา ลุ้นคู่นี้จัด
ส่วนน้องกัส เห็นแก่ความดีความชอบในบทนี้ พี่ขอปลอบน้องว่า
อย่าเศร้าไปลูก อนาคตหนูยังอีกไกล เข้ามหาลัยเดี๋ยวก็มีคนมาดามใจนะลูกนะ
อย่าแซดไปเบเบ๋ โอ๋ๆ ปลอบๆ ...จบค่ะ การปลอบจบลงแล้ว
แต่ที่ไม่จบคือ
ไอ้คุณมนุษย์ตำลึงชั้นห้า!!!
จะใช่ป๋องป่ะหว่า???
แสดงตัวมาซ้าาาาาาาา  เร้ววววว

[FanJKi]

   ค่ะ  รอลุ้น 

[เฉาก๊วย]

ลุ้นๆๆๆ   

[BaoBao]

......

.....

....

...

..

.



1 ตุลาคม - 14 พฤศจิกายน คือสัปดาห์แห่งวันสอบอันหนักหน่วงของเหล่านักเรียนมัธยมปลาย

เมื่อสอบเสร็จแล้ว เพื่อนผมจึงบอกให้ศิลป์ขอพี่ชายให้พาพวกเราไปเที่ยวเพื่อผ่อนคลายสมองกันหน่อย

พี่มะยมเสนอให้ไปเที่ยวเขาใหญ่โดยเหมารถตู้กันไปสองคัน

ทีแรกศิลป์ต้องไปด้วยกัน  แต่เพราะเพื่อนของศิลป์ที่รวมกลุ่มกันไปแข่งเต้นในรายการโชว์แห่งหนึ่งช่วงอาทิตย์หน้าต้องการเก็บตัวฝึกซ้อม ทำให้ศิลป์ไปด้วยกันไม่ได้

ไม่ใช่ว่าซ้อมกันไม่พอแต่อย่างใด เหตุมันเนื่องมาจากหยุดไปพักใหญ่เพราะการสอบแล้วปรากฏว่า ทุกคนเริ่มลืมลำดับและจังหวะกันไปเกือบหมด ทั้งกลุ่มจึงต้องเก็บตัวฝึกซ้อมกันใหม่อีกครั้ง

“เที่ยวเผื่อกูด้วยนะเว้ย! เฮียเอาของฝากเยอะๆ...พี่มะยมเสียดายอ่า” ศิลป์บอกพวกผม แล้วหันไปสั่งพี่ชายตัวเอง สุดท้ายก็กอดพี่ชายนอกไส้หมับ

“เออ ไว้คราวหน้าพี่ค่อยพาเราไปอีกทีก็ได้” พี่มะยมบอกพลางตบหลังน้องชายนอกไส้

“จริงนะ! อย่าหลอกผมนะพี่ บาปน๊า” ศิลป์ดีใจจนออกนอกหน้า

พี่มะยมเอาฝ่ามือวางปุ๊ที่หัวศิลป์ “จริงแท้แน่นอน!”

“น่ารักจังเลย!” ศิลป์กอดหมับพี่มะยมอีกครั้ง และหิ้วกระเป๋าใบโตลงไปจากรถ

“มึงลาพี่มึงแค่เนี๊ยะ!” พี่ชายเริ่มทวง

“ลาล่ะครับเฮีย ของฝากเยอะ แล้วจะบอกแม่ว่าเฮียดูแลผมดีมาก โอเค๊” ศิลป์ยกมือไหว้พี่ชายตัวเองพร้อมยียวนไม่หาย

พี่ศรยกมะเหงกให้ศิลป์แทนการร่ำลา

......

.....

....

...

..

.


ส่งศิลป์ที่บ้านซึ่งจะมาเก็บตัวฝึกซ้อมเสร็จ รถตู้สองคันจึงเริ่มเดินทางไปสู่เป้าหมาย

......

.....

....

...

..

.

ถึงที่พักตอนช่วงเที่ยง... เราเอากระเป๋าไปเก็บของเสร็จก็ตะลอนทัวร์กันเลย

วันแรกไปที่ใกล้ๆ ก่อนเพื่อประหยัดระยะทางและเวลา.... ขากลับเราแวะทานข้าวที่ร้านนอกรีสอร์ทก่อนถึงเข้ามาพักผ่อน

มาถึงลอบบี้ของรีสอร์ท เราจึงเริ่มแบ่งห้องกัน.... แต่ยังไงเสียทุกคนก็จะไปนอนห้องใครก็ได้อยู่ดี

“พี่กับพี่ศรนอนห้องเดียวกัน พี่เชษฐนอนห้องเดียวพี่กัน น้องเหลือเศษเป็นใครก็คนนั้นไปนอนกับพี่ต้นไม้นะครับ” พี่มะยมสรุปให้

พวกผมจุ๊กจิ๊กกันอยู่อีกสักพักก็เหลือตัวเศษ

“ไอ้กัสนอนกับพี่ต้นไม้ครับ”

“โอเค ป๊ะ กัสอาบน้ำนอนกัน” พี่ต้นไม้ที่ถือกุญแจห้องรอท่าไว้นานแล้วบอก

......

.....

....

...

..

.

พวกเราเดินมาทางเดียวกัน แวะเอากระเป๋าที่ห้องแรกซึ่งนำมารวมกันไว้เมื่อตอนเที่ยง หลังจากนั้นต่างก็แยกกันเข้าห้องไปตามหมายเลข... ห้องของผมกับพี่ต้นไม้อยู่สุดปลายของที่พักในโซนนี้

“โห เหมือนเราเหมาทั้งโซนเลยนะเนี่ย” พี่ต้นไม้พูดพลางไขกุญแจ

“ฝั่งโน้นมีแค้มป์ด้วยนะพี่ไม้ ไม่รู้เลยอ่ะ” ผมบอกอย่างเสียดาย...หากรู้ล่วงหน้า พวกเขาอยากนอนรวมกันในนั้นมากกว่า

“เหรอ เห็นที่ไหน?” พี่ต้นไม้ถาม

“โน่นพี่ อีกฝากโน่น ตรงกันข้ามกับฝั่งที่เราอยู่นี่แหละ ใหญ่เลยอ่ะ พรุ่งนี้ไปดูกันมะ?” ผมชวนพี่ต้นไม้

“เออดี...” พี่ต้นไม้พูดพลางผลักประตูเปิดออก

การตกแต่งภายในของห้องพักดึงดูดความสนใจของผมกับพี่ต้นไม้ไปโดยฉับพลัน

“ว้าว ดีโคตร.... อยากนอนฝั่งไหนกัส พี่ให้เลือกก่อนเลย” พี่ต้นไม้มองตาวาวและให้ผมเลือกเตียงที่อยากนอน

“แหะแหะ.....อืม.....งั้นผมขอฝั่งติดหน้าต่างนะครับ ตรงระเบียงมันแปลกๆ”

เตียงถูกตั้งไว้สองฝั่งหนึ่งติดหน้าต่าง อีกหนึ่งติดประตูกระจกซึ่งเปิดไปนั่งเล่นตรงระเบียงได้

“โอเค...” พี่ต้นไม้บอกและหิ้วกระเป๋าใบโตไปทางเตียงของตัวเอง

......

.....

....

...

..

.

พี่ต้นไม้เข้าไปอาบน้ำก่อน ผมจึงเอาเสื้อผ้าไปแขวนในตู้เสื้อผ้าซึ่งใช้รวมกัน โดยเลือกวางไว้ทางฝั่งเตียงของตัวเอง เพื่อไม่ให้สับสน

เสร็จแล้วผมก็มานั่งรออาบน้ำต่อที่ตรงระเบียงห้อง

อากาศหลังพระอาทิตย์ตก กำลังดี ไม่ร้อนตับแลบเหมือนช่วงกลางวัน

ผมนั่งมองดวงจันทร์เต็มดวงที่ลอยเคว้งอยู่บนท้องฟ้า ด้วยหัวใจที่ห่อเหี่ยว.....

......

.....

....

...

..

.

ผมเองละที่เป็นตัวต้นคิดให้เพื่อนผมไปชวนกลุ่มเพื่อนของศิลป์มาเที่ยว.... ไม่ใช่นึกสนุกอะไรเลย แต่เพราะอยากสั่งลาเป็นครั้งสุดท้าย

ติวเสร็จแล้ว....สอบเสร็จแล้วด้วย....ผมไม่เหลือโอกาสที่ควรไปเสนอหน้ากับพี่ศรอีกแล้ว

ถึงไม่แน่ชัดว่า...พี่ศรชอบพี่มะยมจริงรึเปล่า?

แต่ความจริงที่กองอยู่ตรงหน้าคือ ผมหลงรักคนที่เขาไม่ได้รักตัวเอง

มันเป็นความรู้สึกที่แสนทรมาน....และผมควรหยุดมันเสียที
 
......

.....

....

...

..

.

พี่มะยมแสนดี เชื่อได้ว่าพี่เค้าจะไม่ขาดการติดต่อไปแน่

......

.....

....

...

..

.

แต่ยิ่งเห็นพี่มะยม ก็ยิ่งคิดถึงพี่ศร

ผมควรหักดิบตัวเอง เพื่อให้ตัวเอง “ดีกว่านี้” ก่อน...ถึงค่อยกลับมาหาพี่มะยมอีกครั้ง

......

.....

....

...

..

.

หวังว่าทริปนี้จะเป็นไปอย่างรอดปลอดภัย

ขอให้ทริปนี้เป็นสิ่งดีๆ ที่....ผมสามารถเก็บไว้ในความทรงจำได้...ตราบเท่านิจนิรันดร์

......

.....

....

...

..

.



ต่อ...reply #203

[MiSS-U]

สาม(เศร้า)เส้าก็แบบนี้

 

[ทิวลิปสีส้ม]

กดรีเฟรชถี่ยิบ จะมีมาต่อไหมนะ

[Jesale]

ศร อดทนดีแหะ รักเพื่อนมานาน

มะยมหันมามองคนข้างตัวที่รักจริงบ้างนะ 

ว่าแต่ เจ้าของเสียงกระซิบ เป็นใครกันหนอ

[Sye.B]

เค้าสงสารน้องกัส
T___________________________________________T
อยากหัวหน้ามาด้วย 5555

กลับมาแล้ว ดีใจ เย่เย่

[BaoBao]

......

.....

....

...

..

.

เวลาสามวัน หากเราจะคิดว่ามันช้า...มันก็ช้า

สำหรับกัส เวลาสามวันช่างผ่านไปเร็วมาก....วันสุดท้าย คืนสุดท้าย ความทรงจำดีๆ ที่อาจเป็นครั้งสุดท้าย

เพื่อนๆ ผมอ้อนขอพี่ๆ จนได้ลิ้มรสสุรากัน...นิดหน่อย

พี่ต้นไม้เอาเท่าที่ดื่มได้มาตั้งให้พวกเราที่ล้อมวงกันอยู่ตรงสนามหญ้าหน้าห้องพัก...จำนวนของขวดดูมากกว่าฝั่งของพี่ๆ อักโข------แต่ดีกรีของเบียร์และเหล้ามันต่างกันอย่างสิ้นเชิง

วงของกัสและเพื่อนๆ เปิดเบียร์ไปแล้วครึ่งลัง แต่ฝั่งของพี่ๆ ยังอยู่ในขวดเดียว-----รีเจนซีขวดสวิง

......

.....

....

...

..

.

เด็กชายผมหยักศกนั่งคอพับซบไหล่เพื่อน

“ใครแม่งมึนผสมเหล้าให้น้องวะ?” นายต้นไม้เกาหัวแกรกๆ

“ฮ่าฮ่า มันเมาเบียร์พี่...ไอ้กัสมันอ่อน” เพื่อนกัสบอกพี่ๆ ด้วยเสียงกลั้วหัวเราะ

“โฮะ! วิทยายุทธเจ้ายังอ่อนนัก” ไอ้ไม้บอกหน้าเครียด...เสียงฮาครืนดังขึ้น

สักพักพี่ต้นไม้ก็ไล่ทุกคนให้ไปนอน พรุ่งนี้จะกลับกันแต่เช้า ราวเก้าโมง....เพราะยังต้องแวะไปซื้อของฝากกันอีก

......

.....

....

...

..

.

ขณะที่เด็กหนุ่มกำลังหลับฝันหวาน...ด้วยฤทธิ์ของน้ำเมา

เด็กหนุ่มสัมผัสได้ถึง...ลมหายใจแผ่วๆ ที่ข้างหูบ้าง...ต่ำลงไปบ้าง

เมื่อสติและความง่วงมาเจอกันครึ่งทาง...เด็กหนุ่มเหมือนรับรู้ถึง...สัมผัสแผ่วๆ...บนใบหน้าตัวเอง

ความอุ่มที่เคลื่อนไปมาอยู่บนร่างกาย...แรกนั้นเด็กหนุ่มรู้สึกแปลกพิกล แต่แล้วไม่นานนักเขากลับรู้สึก...ดี และพึงพอใจ

ร่างกายและความคิดของเขาเริ่มลอยขึ้น ดุจว่ามันมีปีก ดั่งตัวทั้งตัวลอยอยู่บนปุยเมฆ

ใจที่เต้นเป็นปกติ เริ่มเต้นถี่ขึ้นจากความรู้สึกดีที่เกิด.....ในขณะนั้น

......

.....

....

...

..

.

------ เกิดอะไรกับเขา...เด็กหนุ่มไม่รู้

......

.....

....

...

..

.

------ นี่เป็นความฝัน....หรือเปล่า?....เด็กหนุ่มไม่แน่ใจ

......

.....

....

...

..

.

ฤทธิ์ของน้ำเมากดไม่ให้เขาทำอะไรได้ดังใจคิด...

......

.....

....

...

..

.



ต่อ...reply #205

[Calo love]

  เชียร์ๆๆๆๆ นะครับ

[BaoBao]

......

.....

....

...

..

.

ความอุ่นที่เด็กหนุ่มสัมผัสได้เริ่มรุกล้ำเข้ามาภายในร่มผ้า...

ความรู้สึกพอใจและล่องลอยกลับการรับรู้ของเขาไปสิ้น...ใจลึกๆ ของเขามันร้องว่าต้องตื่น แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไร เขาก็ไม่อาจเปิดเปลือกตาหนักอึ้งของตัวเองขึ้นมาได้

เมื่ออากาศเย็นจากเครื่องปรับอากาศกระทบผิว....นั่นหมายความว่าเสื้อของเขาได้หลุดไปจากเรื่องของตัวเองแล้ว

......

.....

....

...

..

.

หัวใจที่สั่นระรึกเริ่มระรัวเร็วด้วยความตื่นตระหนก...

ความอบอุ่นจากสิ่งหนึ่งนั้นลูบไล้ที่ยอดอกของเขาอย่างแผ่วเบานุ่มนวล เขารับรู้แล้วว่าสัมผัสแผ่วๆ ที่มาพร้อมลมหายใจใกล้ใบหูและแก้มของตัวเองนั้นคืออะไร----จูบ

......

.....

....

...

..

.

ใครกำลังทำอะไรกับเขาอยู่....เขาอยากรู้

เขาต้องการหยุดมัน

......

.....

....

...

..

.

เขาขยับร่างกายขืนออกมาจากความอบอุ่นซึ่งลูบไล้บริเวณหน้าอกของตัวเอง...เท่าที่จะทำได้

เขาได้ยินเสียงครางฮือแบบไม่พอใจหลุดลอดออกมาจากปากของตัวเอง

......

.....

....

...

..

.

สิ่งที่อุ่นๆ ซึ่งลูบไล้ไปทั่วแผ่นอกของเขา หยุด....และเปลี่ยนมาวางทาบที่ตรงตำแหน่งหัวใจของเขา...แทน

เสียงแผ่วนุ่มที่แลดูคุ้นหูดังขึ้นที่ข้างหูของเขา... “ตื่นแล้วเหรอครับ?”

ฝ่ามืออุ่นที่ทาบอยู่เหนือตำแหน่งหัวใจของเขาจะรู้ไหมว่า....เมื่อเขาได้ยินเสียงนั้นแล้ว หัวใจของเขามันยังเต้นรัวได้มากกว่าที่มันเต้นอยู่ในขณะนี้...ได้อีก!!

......

.....

....

...

..

.

เขาลืมตาไม่ขึ้น แต่ในใจเขาร้องถามอีกฝ่าย------พี่...จะทำอะไรผม ทำไม ทำไม

......

.....

....

...

..

.

เขาไม่รู้ว่าน้ำตาตัวเองไหลออกมาแล้วหรือยัง แต่ทว่า...ในขณะนี้ เวลานี้...เขาอยากร้องไห้

ความรู้สึกบางอย่างมันอัดแน่นอยู่ภายใน

......

.....

....

...

..

.

ไม่! เขาไม่อยากให้มันเกิดขึ้น

เขาไม่อยากให้มันเป็นอย่างนี้

เขาไม่อยากได้แบบนี้

......

.....

....

...

..

.


‘อย่าให้ผมเลวไปกว่านี้อีกเลย แค่นี้ผมก็เป็นคนเห็นแก่ตัวพออยู่แล้ว’ ---- เขาร่ำร้องอยู่ในใจ...ตัวเอง คนเดียว


......

.....

....

...

..

.



ต่อ...reply #209

[Rafael]

อ๊ากก นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันนะ
ใครเป็นคนทำน้องกัส
เรื่องนายมะยมยังไม่เคลียร์ มีเรื่องน้องกัสมาให้ปวดหัวเพิ่มอีกละ

[MiSS-U]

ใครรักหลับหนูกัสเนี่ย

 

[-~iK@iZ_KunG~-]

มารอตอนต่อไปครับ

[BaoBao]

......

.....

....

...

..

.

เมื่อน้ำเริ่มเอ่อท้นขอบตา

เมื่อเม็ดน้ำตาไหลลื่นลงสู่แก้ม

เมื่อน้ำตาเริ่มขับออกมาเป็นสาย

เปลือกตาหนักของเด็กหนุ่มจึงสามารถปรือขึ้นมาได้

......

.....

....

...

..

.

ห้องของเขา...รึเปล่า เขาไม่แน่ใจ

ดวงไฟในห้องถูกเปิดไว้แค่...ตรงหัวเตียง

แสงไฟสลัวสีเหลืองนวลค่อยมาทางขาวเปลือกไข่...ให้ความสว่างแก่ดวงตาของเด็กหนุ่ม

......

.....

....

...

..

.

ทันทีที่เห็นใบหน้าของผู้ซึ่งทำให้เขาเกิดความรู้สึกดีจากการสัมผัสลูบไล้...เขาหักห้ามความเสียใขที่ผุดขึ้นมาของตัวเอง...ไม่ได้

น้ำตาเริ่มถังไหลพรากอย่างห้ามไม่อยู่ เขาพยายามเรียกชื่อของคนคนนั้น...มันติดอยู่ในลำคอ มันปวดร้าวไปถึงหัวใจที่เจ็บหนักมากอยู่แล้ว...ของตัวเอง

นิ้วของคนที่คร่อมตัวของเขาอยู่เช็ดหยดน้ำตาที่ขอบตาของเขาให้อย่างอ่อนโยน

ใบหน้าของคนคนนั้นยังคง-----ความใจดีเอาไว้ได้ทุกกระเบียดนิ้ว...

คนที่ใจดีคนนี้กำลังทำเรื่องโหดร้ายกับเขาอยู่... ทว่า จะว่าว่าเขาประสาทกลับก็ได้------สิ่งโหดร้ายในสายตาคนอื่นนี้คือน้ำหวานที่รดลงสู่หัวใจของเขา

เขาไม่ใช่คนที่ไม่มีใคร “รัก”.... เขามีคนใจดีน่ารักและอ่อนโยนคนนึงมอบความรักมาให้เขา....นานแล้ว โดยที่เขาไม่เคย...เหลียวแล

แต่ทำไมหัวใจเขามันถึง....ไม่ยอมรับ

ทำไมเขาต้องร้องไห้ด้วยความรู้สึก....เสียใจ

ทำไมคนดีๆ แบบพี่เค้าจะต้อง...เสียใจ

......

.....

....

...

..

.

“มันอาจไม่ใช่เวลาที่เหมาะ แต่พี่รู้สึกว่าพี่จะไม่ได้เจอกัสอีก” ชายหนุ่มกระซิบบอกความคิดของตัวเอง

น้ำตาของเด็กหนุ่มยังคงหลั่งริน นิ้วของชายหนุ่มก็ยังคงกรีดเช็ดมันให้....ไม่มีหยุด

“หากกัสไม่ถือ และพี่เป็นได้....ให้พี่ดูแลหัวใจกัสได้มั้ยครับ?”

“พี่มะยม” เด็กหนุ่มสามารถพูดได้แล้ว แม้น้ำเสียงจะเบา...มากก็ตาม

“ถึงเป็นแค่ตัวสำรอง พี่ก็เป็นได้ครับ พี่ชอบกัสจริงๆ นะครับ ชอบมานานแล้ว ก่อนที่กัสจะมาทักพี่ตั้งหลายเดือนแน่ะ พี่แอบมองกัสมาตลอดนะครับ แต่กัสคงไม่รู้ตัว” ชายหนุ่มจับมือของเด็กหนุ่มขึ้นมากุมไว้ยังเบื้องหน้าของพวกเขา...และจรดริมฝีปากประทับลงไป

รายประทับหาได้เป็นรูปริฝีปากไม่....หากแต่มันเป็นรอย...รูปหัวใจ ดุจดั่งจะสื่อความนัยว่า------ขอฝากหัวใจตัวเองไว้ในอุ้งมือที่เล็กกว่านี้

“พี่อย่าทำแบบนี้ ผมไม่ยอมให้พี่อยู่ในฐานะนั้น ไม่ได้ครับ คนดีๆ อย่างพี่จะมา......” เด็กหนุ่มพูดไม่ออก ก้อนของความรู้สึกผิดมันติดอยู่ที่ลำคอของตัวเอง....... “ตัวสำรอง...อะไร...กัน ไม่ได้....ไม่ได้....ผมไม่ยอม......”

“ก็หากกัสเปิดใจ เราก็อาจเป็นตัวจริงของกันได้ในอนาคตไงครับ” ชายหนุ่มจรดริมฝีปากอีกครั้ง สายตาของชายหนุ่มจับจ้องกับดวงตาที่ชุ่มน้ำ...อย่างไม่วางวาย

“พี่มะยม.....” เด็กหนุ่มยิ่งสะอื้นหนักขึ้น

ชายหนุ่มสอดแขนเข้าไปโอบรัดตัวเด็กหนุ่มเข้ามากอดไว้แนบอกของตัวเอง...แผ่นอกที่ไร้เสื้อสวมใส่ทั้งสองแนบส่งความอุ่นให้แก่กัน

มือของชายหนุ่มลูบหลังของเด็กชายเบาๆ...โดยไร้ซึ่งอารมณ์สิเนหา

ความอ่อนโยนจากอีกฝ่าย กลับทำให้เด็กหนุ่มยิ่งรู้สึกบาดลึกเข้าไปในหัวใจ “พี่ถามผมตอนนี้ ผมคิดอะไรไม่ออกจริงๆ ... ถ้าผมไม่เคย....รักพี่ศรมาก่อน ถ้าผมไม่ได้ยังโง่ที่จะรักพี่เค้าอยู่แบบนี้ ผมคงสามารถให้คำตอบพี่ได้ในทันที”

“ครับพี่เข้าใจ แต่พี่ก็อยากบอกกัสไว้.....เป็นทางเลือก” ชายหนุ่มยืนยันความคิดตัวเองด้วยน้ำเสียง...หนักแน่น

เด็กหนุ่มยันตัวเองออกมาจากอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นอ่อนโยนของอีกฝ่าย

เด็กหนุ่มเอาฝ่ามือกอบกุมสองแก้มของอีกฝ่าย บอกอีกฝ่ายด้วยเสียงสั่นเครือว่า “พี่อย่าพูดแบบนั้นสิ พี่มะยมของผมมีดีพอที่จะเลือกคนอื่น ไม่ใช่เป็นตัวเลือกให้ใคร พี่มะยมของผมมีดีกว่าที่ใครจะคาดคิด!”

“ถ้าพี่ดี กัสก็รับรักพี่สิครับ เราเป็นแฟนกันนะ...นะครับ นะ” ชายหนุ่มหยิบมือข้างหนึ่งของเด็กหนุ่มมาพรมจูบลงที่ฝ่ามือ

“พี่.....” เด็กหนุ่มยิ้มทั้งน้ำตา  “ลองมองรอบตัวพี่ให้ดีๆ ก่อนมั้ยครับ..แล้วเรา--”

“กัส...พี่ไม่สนนะว่าใครกำลังคิดอะไรกับพี่อยู่ พี่ชอบกัส ไม่ใช่ชอบคนอื่น...อย่าเสือกไสไล่พี่ไปให้คนอื่นจะได้มั้ยครับ” ขอบตาของชายหนุ่มเริ่มร้อนผะผ่าว ดวงตาเริ่มดูมีประกายน้ำ เสียงที่เขาพูดแห้งลงไปทุกถ้อยคำ

......

.....

....

...

..

.





ต่อ...reply #212