หัวข้อ: ...จอมร้าย...ตอนพิเศษ Christmas…again and again...หน้า 143 (24/12/2021)

[Oo_oO]

อ่านเรื่องนี้แล้วชอบมากๆเลย

[Celestia]

ป้ารีน่ารักอ้ะะะะ

[ชินจังไม่กินหัวหอม]

ตอนพิเศษยังน่ารัก มีตามใจพี่โตด้วย

[sunshine538]

มีความสุขทุกครั้งที่อ่าน จอมขวัญพี่โต จากเล่ม และตอนพิเศษที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
จะมีรวมเล่มตอนพิเศษรึเปล่าน้าาาา 
รอตอนพิเศษตอนต่อไปค่ะ
 

[cowinsend]

คิดถึงจอมร้ายแล้วค่ะ><

[lune]

 :mew1:คิดถึง พี่โต กับ จอมขวัญ มากค่ะ

[kamaji]

ของขวัญ โต น่ารักอ่า โตหื่นได้อีก  แต่ตัวละครที่แย่งซีนเห็นจะเป็น "ขนม" เขียนแล้วนึกภาพตามได้ชัดมากๆ
 

[mypink801]

กลับมาอ่านอีกรอบเพราะคิดถึงค่ะ 

[kiyomine]

คิดถึง

[Dezair]

จอมร้าย
ตอนพิเศษ งดเหล้าเข้าพรรษา
BY: Dezair
……………………


   สี่ทุ่มครึ่ง บ้านหลังเล็กในเขตหมู่บ้านแม้จะเปิดไฟสว่างโร่ที่ชั้นล่าง แต่ก็ยังคงเงียบสงบ อธิปกำลังยืนปอกผลไม้อยู่ในครัว วันนี้มีลูกพลับเพียงอย่างเดียว แต่แค่อย่างเดียวก็น่าจะอิ่มท้องใครบางคนที่เพิ่งเปิดประตูเข้ามาในบ้าน



   “พี่โต กลับมาแล้ว” 

 

เสียงของคนเพิ่งมาถึงนั้นอ่อนระโหย อธิปเหลือบตาไปมองแล้วส่งยิ้มบางให้คนที่เดินสะโหลสะเหลเข้ามาในครัว จอมขวัญอยู่ในสภาพหลุดลุ่ยเพราะลุยงานหนัก ช่วงนี้ร่างโปร่งรับงานทั้งฝ่ายจัดเลี้ยงและฝ่ายบริหาร เพราะวิมาลามีกำหนดจะร่วมทุนกับบริษัทต่างชาติ งานฝ่ายบริหารที่จักรกฤษณ์มักจะดูแลคนเดียวเลยต้องกระจายมาที่จอมขวัญด้วย เจ้าตัวเลยกลับบ้านด้วยสภาพนี้มาหลายวันแล้ว



   “หิวรึเปล่า กินอะไรมารึยัง” 



แทนคำตอบ มือขาวหยิบส้อมมาจิ้มลูกพลับที่ถูกอธิปปอกแล้วเข้าปากไปหนึ่งชิ้น ร่างสูงเลยเปลี่ยนคำถามใหม่



   “งานป็นยังไงบ้าง”



   “อืม เสร็จแล้วล่ะ โชคดีว่าช่วงนี้ไม่ค่อยมีใครแต่งงาน ไม่งั้นคงแย่กว่านี้” ฤกษ์งามยามดีของการแต่งงานส่วนใหญ่ไปลงที่ช่วงฤดูหนาวหรือฤดูร้อน ส่วนฤดูฝนแบบนี้ ไม่ค่อยมีคู่รักเศรษฐีไฮโซที่ไหนจัดงานแต่งกันเท่าไหร่นัก เขาเลยไม่ต้องแยกร่างไปดูแลงานที่ฝ่ายจัดเลี้ยงเท่าไหร่นัก ไม่อย่างนั้นคงไม่ได้กลับบ้าน



   จอมขวัญวางส้อมลงในจานลูกพลับ ก่อนจะเดินไปเปิดตู้เย็น ทั้งเหนื่อยทั้งโหยแบบนี้ เบียร์เย็นๆสักกระป๋องช่วยเขาได้แน่ ดวงตาเรียวกวาดมองไปทั่วทุกชั้นในตู้เย็นแล้วก็ต้องพบกับความผิดหวังเมื่อในนั้นไม่มีเบียร์เลยสักกระป๋องเดียว



   “เบียร์หมดเหรอ” เขาถามเสียงแหบแห้ง แต่ตายังซอกแซกดูในตู้เย็นต่อ ไม่แน่มันอาจจะซ่อนอยู่มุมในสุดก็ได้



   “เข้าพรรษา พี่เลยไม่ได้ซื้อมาเก็บไว้” เสียงทุ้มดังมาจากคนที่กำลังปอกผลไม้ จอมขวัญหันไปมองแล้วก็ถอนหายใจแผ่วอย่างผิดหวัง



   “จริงด้วย...” น้ำเสียงนั้นอ่อนระโหย อธิปรู้ดีว่าคนรักของเขาอยากได้เบียร์เย็นจัดสักกระป๋องสำหรับวันที่อ่อนล้าหลังจากลุยงานมาอย่างหนัก แต่...ก็อย่างที่ว่า...ช่วงนี้เข้าพรรษา ก็ต้องงดเหล้างดเบียร์เป็นธรรมดา...



   “อยากทานอะไรมั้ย เดี๋ยวพี่ทำให้” เสียงทุ้มที่ดังตอบกลับมานั้นทำเอาจอมขวัญต้องหันไปมองอีกรอบ ร่างโปร่งสบตากับดวงตาคมของคนรัก สายตาที่แสนอ่อนโยนของอธิปนั้นไม่มีแววประหลาดใดๆอยู่ในนั้นเลย ทว่า...กลับเป็นฝ่ายจอมขวัญเสียเองที่ร้อนวูบวาบขึ้นมาในช่องท้องอย่างไม่มีสาเหตุ



   ...อยากทาน...อย่างนั้นหรือ?...



    เขากลืนน้ำลายอึกใหญ่ ขณะกวาดตามองร่างกายสูงใหญ่ของคนรักที่ยืนปอกผลไม้อยู่ที่เคาน์เตอร์ใกล้ๆ หันข้างให้กับเขา ใบหน้าคมดุที่เอี้ยวหันมามองนั้นประกอบด้วยดวงตาดุ จมูกโด่ง ริมฝีปากหยักลึก โครงหน้าแข็งแกร่งรับกับลำคอใหญ่และลาดไหล่กว้าง ลงมายังเอวและสะโพกที่รับสัดส่วนกัน แล้วส่วนที่ต่ำกว่านั้น...ก็...


 
กำลังจะลดสายตาลงมองอะไรบางอย่างบนร่างกายของอธิปแต่สติทำให้เขารู้ตัว จอมขวัญรีบเบี่ยงสายตาหลบไปทางอื่นทันทีแล้วเอ่ยปากเสียงแปร่งพร่า



   “ม...ไม่อยาก...” ปากตอบ แต่ยังกลืนน้ำลายไม่หยุด เขาไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรไปแล้ว แค่เห็นอธิป ในอกในท้องกลับร้อนวาบขึ้นมา อธิปที่ใส่เสื้อผ้าครบชุด อธิปที่แต่งตัวเรียบร้อย แต่ทำไม...ทำไมเมื่อกี้นี้เหมือนเขามองเห็นทะลุปรุโปร่งเข้าไปใต้ร่มผ้าได้หมด...อธิปที่เปลือยเปล่า อธิปที่โอบกอดเขาด้วยความร้อนผ่าว อธิปที่แทรกสอดเข้ามาในตัวเขาด้วยความแข็งแกร่ง...



“...ข...ขวัญ...ขวัญไปอาบน้ำก่อน...” และก่อนที่จะคิดอะไรเตลิดไปมากกว่านี้ จอมขวัญก็รีบตัดบทแล้วหุนหันหมุนตัวเดินออกจากครัวทันที



ร่างสูงหันมองตามคนทำอะไรปุบปับด้วยสายตามีความหมาย จอมขวัญทำตัวประหลาดแบบนี้ไม่ใช่ครั้งแรก พวกเขาอยู่ด้วยกันมานาน มีหรืออธิปจะไม่รู้ว่าตอนนี้จอมขวัญอยากได้อะไร ชายหนุ่มอมยิ้มบาง ก้มลงมองจานลูกพลับที่ปอกเสร็จแล้ว ก่อนจะตัดสินใจเปลี่ยนจากจานเป็นกล่องทัปเปอร์แวร์แล้วเก็บเข้าตู้เย็น



   ...วันนี้...คงไม่ได้ลงมากินลูกพลับแล้วล่ะ ท่าทางใครบางคนจะอยากกินอย่างอื่นมากกว่า...



..........................................



   อธิปยังคงทำทุกอย่างอย่างใจเย็น เก็บครัว ตรวจตราปิดบ้านเรียบร้อยแล้วค่อยเดินขึ้นมาที่ห้องนอน ตอนที่เขาเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนนั้น จอมขวัญอาบน้ำเสร็จแล้ว และกำลังนอนดูโทรทัศน์อยู่บนเตียง และดูเหมือนจะเป็นการดูที่เอาจริงเอาจังเสียเหลือเกิน เพราะขนาดว่าอธิปเดินไปเดินมาในห้อง จอมขวัญยังไม่คิดจะหันมามองกันเลยแม้แต่นิด



   ร่างสูงคว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าไปอาบน้ำ ออกมาอีกทีปรากฏว่าคนบนเตียงปิดโทรทัศน์นอนตะแคงหันไปอีกทางเสียแล้ว เขาอมยิ้มบางกับอาการพยายามทำเมินและไม่สนใจอะไรของจอมขวัญ...อยากรู้เหมือนกันว่าจะทนไปได้สักเท่าไหร่...



   เขาพาดผ้าเช็ดตัวผึ่งกับราวตาก ก่อนจะเดินไปปิดไฟแล้วกลับไปที่เตียงนอนกว้างกลางห้อง อธิปสอดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มผืนหนาผืนเดียวกับคนรัก เขาเหลือบตามองกลุ่มผมสีน้ำตาลเข้มของคนที่นอนอยู่เคียงข้างแต่หันตะแคงออกไปอีกฝั่งด้วยความอยากแกล้ง ก่อนจะเอนหลังลงนอนหงายแล้วหลับตาลงเหมือนใจเย็น ทว่าในใจนั้นนับเวลารอคอยให้คนข้างกายเป็นฝ่ายเรียกร้องเอง



   ภายในห้องนอนบนชั้นสองของบ้านเงียบเหลือเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศดังเบาๆ แสงไฟที่ลอดเข้ามาทางรอยแยกของม่านนั้นให้ความสลัวแก่ห้องที่ปิดไฟหมดทุกดวง แต่เพียงปรับสายตาไม่นาน จอมขวัญที่ยังนอนไม่หลับก็พอจะมองเห็นทุกสิ่งทุกอย่างในห้องอย่างลางๆ และรับรู้อุณหภูมิใต้ผ้าห่มของการที่มีใครอีกคนมานอนด้วยกัน



   ...ทุกคืนก็แบบนี้...ทุกคืนเขากับอธิปก็นอนเตียงเดียวกันแบบนี้ ทุกคืนเขากับอธิปก็นอนใต้ผ้าห่มผืนเดียวกับแบบนี้...แต่ทำไมวันนี้มัน...



   “อื้อ...” จอมขวัญครางแผ่วอย่างอึดอัด เขาไม่รู้ว่าตัวเองอึดอัดอะไร มันร้อนวูบวาบและรู้สึกอยากอะไรบางอย่างจนคอแห้งไปหมด ริมฝีปากบางถูกเลียซ้ำๆ มันขยับเม้มเข้าหากันหลายหน แต่...ยิ่งทำก็ยิ่งรู้สึกเหมือนความกระหายนั้นไม่ได้ลดลงไปเลย



สงสัยคงเพราะเหนื่อย แล้วไม่ได้ดื่มอย่างที่อยากดื่ม ช่วงนี้เข้าพรรษา อธิปจะไม่ซื้อเบียร์มาติดตู้เย็นเอาไว้...ใช่...คงเพราะแบบนั้น...เขาก็เลยอยากขนาดนี้...อยาก...อยากจนอึดอัดไปหมด...



   ลมหายใจเริ่มขาดห้วงขึ้นทุกที จอมขวัญพยายามข่มตาให้หลับ แต่ความอยากในร่างกายกลับทำให้เขาหลับไม่ลงเสียที



   ร่างโปร่งพลิกตัวตะแคงอย่างอึดอัด และการพลิกตัวครั้งนี้ ทำให้เขาหันหน้าเข้าหาอธิปที่นอนอยู่ข้างกาย ในความมืดนั้นจอมขวัญเห็นใบหน้าของคนรักที่กำลังหลับอย่างชัดเจน โครงหน้าคร้านคม แม้ยามหลับก็ยังดูดุและน่าเกรงขาม จมูกโด่งเป็นสันและริมฝีปากหยักได้รูป ทำให้จอมขวัญอดไม่ได้ต้องเอื้อมมือออกไปแตะเบาๆ



   ...ผู้ชายคนนี้...ผู้ชายคนนี้เป็นของเขาทั้งหมด...ทั้งหมดของอธิปเป็นของเขา...



   อาจจะด้วยความกระหาย ความหิว หรืออะไรอีกหลายอย่างที่ดลใจให้จอมขวัญยันตัวลุกขึ้นจากที่นอนแล้วก้มลงมอบรอยจูบแผ่วเบาลงกับริมฝีปากของคนรักเนินนาน ริมฝีปากบางนั้นจูบซับอย่างอ่อนโยนทว่าดื้อดึงและเอาแต่ใจ มันเม้มคลึงที่ริมฝีปากของอธิปอย่างโหยหาและเรียกร้อง ในขณะที่มือเย็นๆของจอมขวัญเริ่มลูบไล้ที่แผ่นอกกว้างซึ่งเปลือยเปล่า และก่อนที่ปลายนิ้วจะได้สะกิดที่ยอดอกของคนรัก มือหนาของเจ้าของร่างก็คว้าหมับเอาไว้เสียก่อนพร้อมกับที่ดวงตาคมดุนั้นเปิดเปลือกตาขึ้น



   จอมขวัญละริมฝีปากออกมา เขาถอยใบหน้าห่างออกมาเล็กน้อยให้พอจะสบตากันได้สะดวกขึ้น



   “ทำอะไร” คนถูกขโมยจูบเอ่ยปากถามยิ้มๆ ทว่าไม่มีรอยยิ้มตอบกลับมาจากคนที่เกือบจะขึ้นมาคร่อมทับเขาทั้งตัว



   “ขวัญหิว...”



   “หิวอะไร” ทั้งๆที่รู้ แต่อธิปก็ยังแกล้งถาม แต่คำตอบที่ได้คือใบหน้าหล่อเหลาของคนรักของเขาเริ่มซุกลงที่ข้างสันกรามและจูบไซ้ไม่หยุด



   “ไม่รู้...รู้แต่หิว...อื้ม...วันนี้พี่โตหอมจัง...” ยิ่งซุกจมูกอยู่กับข้างแก้มของคนรัก ก็เหมือนจอมขวัญขะยิ่งดูดซับกลิ่นกายเฉพาะตัวของอธิปที่ผสมปนเปไปกับกลิ่นอาฟเตอร์เชฟอ่อนๆ ยิ่งได้กลิ่นมากเท่าไหร่ ก็เหมือนจะยิ่งมัวเมามากขึ้นทุกที เขาฝังจมูกลากไล้ไปตามผิวเนื้อตั้งแต่สันกรามลงมาที่ลำคอ กดริมฝีปากจูบไปทั่วทุกที่ที่ลากผ่าน ซุกไซ้เหมือนกำลังหลงใหลไปกับกลิ่นของอธิปจนห้ามใจไม่อยู่



“วันนี้เป็นอะไรหื้ม...” ชายหนุ่มถาม แต่ไม่หนีการซุกไซ้นั้น ยังปล่อยให้จอมขวัญทั้งจูบทั้งดูดไปทั่วทั้งคอ ริมฝีปากบางอุ่นๆลากลงมายังลาดไหล่กว้างและคราวนี้มันดูดดึงผิวเนื้อสีเข้มอย่างที่อยาก



“ไม่รู้...อื้ม...พี่โตตัวหอม...” จอมขวัญย้ำซ้ำ ยื้อมือให้หลุดออกจากมือคนรักแล้วลากต่ำลงไปที่หน้าท้องและกางเกงนอน พอมือขาวสัมผัสเข้ากับความต้องการที่เริ่มตื่นตัวของร่างสูง ดวงตาเรียวก็เหลือบขึ้นสบอย่างซุกซน



“ขวัญทำให้นะ...” ไม่ใช่ประโยคขออนุญาต แต่เป็นแค่การบอกกล่าวเพราะเจ้าตัวลากริมฝีปากลงไปที่แผ่นอก หน้าท้อง และที่กางเกงนอนแล้วเรียบร้อย



   อธิปครางฮือในลำคออย่างถูกใจเมื่อคนรักปรนเปรอให้เขาด้วยริมฝีปากและฝ่ามือเย็น จอมขวัญมัวเมาไปกับอารมณ์และความกระหายอยากเสียจนไม่สนใจอะไรอีกแล้ว ริมฝีปากและปลายลิ้นมอบความหฤหรรษ์ให้แก่ส่วนกลางลำตัวของคนรักอย่างเรียกร้องและเร่งเร้า มันตวัดเพริศ ไล้เลียและดูดดื่มกับความฉ่ำชื้นที่ไหลหลั่งออกมา ลิ้นร้อนลากต่ำลงสู่ฐานเรียกเสียงครางอย่างพึงใจ และพอมันลากกลับขึ้นไปครอบครองที่ส่วนหัว เสียงครางของอธิปก็กลายเป็นครางกระหึ่มในลำคอ ความแข็งแกร่งนั้นแทบปริแตกเมื่อถูกกระตุ้นด้วยจังหวะที่รวดเร็วของการไล้เลีย หากแต่เมื่อถึงจุดหนึ่ง จอมขวัญก็ปล่อยให้มันตั้งตระหง่านอยู่เช่นนั้น แล้วผละออกมาถอดกางเกงตัวเองแทน มือเย็นลูบความแข็งขืนของตัวเองที่กำลังหยาดเยิ้ม ในขณะที่สายตาเว้าวอนมองตรงไปที่อธิป ชายหนุ่มยันกายขึ้นนั่งพิงหัวเตียง แล้วเอื้อมมือไปคว้าแขนจอมขวัญให้เข้ามาใกล้ ก่อนจะมอบความรัญจวนให้แก่ความต้องการที่กำลังเหยียดตรงนั้น



   “อ๊ะ!...อื้อ...อื้อ...” ร่างโปร่งได้แต่ครางสะท้าน มือหนึ่งค้ำผนังเหนือเตียงเอาไว้ ในขณะที่อีกมือหนึ่งสอดแทรกเข้าไปในกลุ่มผมสีดำสนิทของคนรักที่กำลังโอบรัดส่วนกลางลำตัวของเขาด้วยริมฝีปากและปลายลิ้น มือใหญ่ร้อนบีบขย้ำสะโพกกลมยามดูดดึงส่วนแข็งขืน ยิ่งเป็นการเร่งเร้าความปรารถนาให้พวยพุ่งจนแทบหยุดไม่อยู่ แต่...ถ้าหากทุกอย่างสิ้นสุดแค่ตรงนี้ เด็กดีของเขาในคืนนี้คงหมดแรงไม่ให้เขาได้กินต่อแน่ อธิปคายความร้อนผ่าวในริมฝีปากออก ทำเอาจอมขวัญสะท้านวาบไปทั้งร่างรีบก้มลงมองด้วยความต้องการ



   “ท...ทำไม...อ๊ะ!...” เขาร้องถามไม่ทันจบ อธิปก็พลิกร่างตัวเองลุกขึ้นมาคุกเข่าทาบอยู่เบื้องหลังของจอมขวัญ ความร้อนผ่าวแข็งแกร่งของร่างสูงนั้นนาบอยู่กับปากทางที่กำลังเต้นตุบ จอมขวัญสั่นไปทั้งตัวด้วยความต้องการ



   “...อยากได้มั้ย...หืม?” เขาถูไถมันไปมา ริมฝีปากซุกไซ้อยู่ข้างกกหู จอมขวัญว่าวันนี้เขาตัวหอม สำหรับเขาวันนี้จอมขวัญก็ทั้งหอมทั้งหวานไปทั้งตัวเช่นเดียวกัน



   คนถูกถามพยักหน้ารัว ทั้งคำถามแนบชิด ทั้งริมฝีปากร้อนที่ไซ้ใบหู ทั้งความแข็งขืนที่เสียดสี ยิ่งทำให้เขาเตลิดจนคิดอย่างอื่นไม่ออกอีกแล้ว



   “ย...อยาก...อยาก...พ...พี่โต...”



   “อยากได้พี่เหรอ...” อธิปยังแกล้งไม่หยุด เขาตั้งคำถามซ้ำๆ ยิ่งทำเอาคนต้องการร้อนวาบไปทั้งหน้าท้อง รู้สึกเหมือนปากทางเต้นรัวด้วยความต้องการและโหยหา



   “ยะ...อยาก...อยากได้...”



   “วันนี้ปล่อยข้างในได้มั้ย” จอมขวัญทนไม่ไหวอีกแล้ว เขาเอี้ยวหน้ากลับไปสบตาคนรักด้วยสายตาเว้าวอน



   “ได้...ปล่อย...ปล่อยตรงไหนก็ได้...อ๊ะ...ไม่ไหวแล้วพี่โต...ไม่ไหว...อื้อ!...” สิ้นประโยคอนุญาต ความแข็งแกร่งของอธิปที่เสียดสีที่ปากทางก็แทรกสอดเข้าไปในร่างกายอุ่นนั้นช้าๆ จอมขวัญเกร็งเฮือกไปทั้งตัว แต่ในวินาทีต่อมาความคุ้นเคยก็สอนให้เขาตอบรับความใหญ่โตนั้นด้วยการตอดรัดและเสียงครางผะแผ่ว



   “อ่า...ของขวัญ...” ร่างกายของจอมขวัญนั้นวิเศษที่สุดสำหรับอธิป มันอุ่นร้อนและบีบกระชับ สะโพกกลมก็เหมาะมือเสียจนเขาบีบมันซ้ำๆตลอดระยะเวลาการเดินทางของแก่นกายของเขา



   “อื้อ...พ...พี่โต...อื้อ...” ใช้เวลาไม่นาน ทุกสิ่งทุกอย่างก็แนบสนิท อธิปแช่ค้างแล้วหอบฮักเพื่อระงับอารมณ์ที่กำลังถูกปลุกปั่นด้วยร่างกายของคนรัก แต่ยิ่งอยู่เฉย ก็เหมือนจอมขวัญที่ต้องการจนแทบคลั่งจะทนไม่ไหว สะโพกกลมเริ่มหมุนวนส่ายไปมาเพื่อเรียกร้อง และนั่นทำให้เขาอยู่เฉยไม่ได้เสียด้วย



   “วันนี้เป็นอะไร...ทำไมอยากขนาดนี้...” อธิปหยอก แล้วอัดกายเนิบๆเพื่อสนองตอบความต้องการของร่างขาว  จอมขวัญได้แต่ส่ายหน้าไปมาด้วยความไม่รู้



   “ม...ไม่รู้...อื้อ...พี่โต...อื้อ...อีก...อ๊ะ...”



   “แต่อยากแล้วกลับบ้าน พี่จะถือว่าของขวัญทำดีมากที่ไม่ไปกินที่อื่น วันนี้พี่จะให้รางวัล...” เสียงทุ้มยังดังที่ข้างกกหู ร่างโปร่งเอี้ยวหน้าหันไปมอง



   “ร...รางวัล...อ๊ะ...รางวัลเหรอ...อื้อ...” แรงอัดเนิบๆเริ่มกลายเป็นเร็วขึ้นเรื่อยๆ ร่างขาวที่ถูกอัดกระแทกเริ่มสั่นไปมาตามแรงสวน สองแขนของจอมขวัญได้แต่ค้ำกับผนังเหนือเตียงเอาไว้



   “ใช่...พี่จะให้รางวัล...จะให้รางวัลของขวัญทั้งคืนเลย...อ่า...” อธิปตอบแล้วอัดร่างกายเข้าสู่โพรงร้อนผ่าวนั่นอีก สองมือบีบเค้นสะโพกแน่นอย่างหมั่นเขี้ยว แล้วกระแทกสวนเข้าออกไม่หยุด จอมขวัญได้แต่ครางสั่น หยัดสะโพกสู้กับความต้องการใหญ่โตนั้น ความปรารถนาทำให้เขาไม่สนอะไรอีกแล้ว สิ่งเดียวที่ต้องการในตอนนี้คือการถูกกอดรัดจากอ้อมกอดอุ่น การถูกสวนกระแทกด้วยความใหญ่โตของคนรัก และรอยจูบซ้ำๆที่พรมไปทั้งใบหน้า และก่อนที่จังหวะสุดท้ายจะมาถึง มือใหญ่ร้อนของอธิปก็ละจากสะโพกกลมขึ้นมาบิดใบหน้าขาวให้หันมารับจูบร้อนแรงจากเขา ปลายลิ้นพัวพันในขณะที่เบื้องล่างกระแทกกระทั้นไม่หยุด ก่อนที่สุดท้ายแก่นกายของจอมขวัญจะกระตุกสั่นแล้วปลดปล่อยความต้องการออกมาจนเปรอะหัวเตียง ในขณะที่ส่วนแข็งขืนภายในร่างกายของเขากำลังบ้าคลั่งกับการกระแทกซ้ำอีกสองสามครั้งแล้วฉีดความขุ่นข้นออกมาจนหมด

[Dezair]

“อื้ม...อื้ม...” แม้ความต้องการจะปลดปล่อยจนหมดแล้ว แต่จูบดูดดื่มเนินนานยังไม่จบ จอมขวัญร้อนผ่าวไปทั้งร่างโดยเฉพาะที่ปากที่ถูกอธิปจูบตะโปมจนแทบไม่ได้หายใจ กว่ารสจูบนั้นจะหยุดลงก็ตอนที่ความเหนื่อยทุเลาลงแล้ว ดวงตาสองคู่มองสบกัน ในดวงตาเรียวของจอมขวัญนั้นยังเต็มไปด้วยความต้องการที่ดูจะไม่ลดลงเลย อธิปถอนกายออกแล้วนั่งลงบนเตียงกว้าง ความแข็งแกร่งยังคงเหยียดตรงและชุ่มฉ่ำราวกับเรียกร้องให้โพรงร้อนโอบรัดอีกครั้ง และไม่ต้องมีคำพูดอื่นใด ร่างโปร่งก็ก้าวขึ้นมาคร่อมทับ หย่อนสะโพกที่เปรอะไปด้วยคราบขาวขุ่นคลั่กที่ล้นออกมาลงครอบครองความแข็งแกร่งนั้น



   “อ๊ะ...อื้อ...” เสียงครางดังแผ่วเมื่อถูกแทรกสอด ริมฝีปากบางแดงช้ำเม้มเข้าหากันอย่างอัดอั้นกับความอึดอัด ทว่าดวงตาเรียวปรือปรอยเต็มไปด้วยความต้องการ ปลายนิ้วเย็นบีบบี้ยอดอกของตัวเองจนแดงก่ำก่อนจะป้อนมันเข้าปากร้อนของอธิป



   “ร...รางวัล...ให้รางวัลขวัญอีกนะ...อะ...อ๊า...”



แล้วหลังจากนั้นก็มีเพียงเสียงเนื้อกระทบเนื้อ เสียงดูดดึงขบเม้มและเสียงครางสะท้านดังไปทั่วทั้งห้อง ร่างโปร่งเรียกร้องรางวัลจากอธิปไม่หยุด ความปรารถนา ความรัญจวนและความสุขสมทะลักทะลายไปจนเกือบรุ่งสางเมื่อความเหน็ดเหนื่อยทำให้จอมขวัญสิ้นฤทธิ์ลง


.......................................
   



   สายมากแล้ว แต่คนที่ได้นอนไปเมื่อตอนตีสามยังไม่ตื่น อธิปเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนที่เย็นฉ่ำเพราะเครื่องปรับอากาศแล้วได้แต่อมยิ้มบางเมื่อยังเห็นใครบางคนนอนซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มเนื้อหนา เขาเดินเข้าไปทรุดตัวลงนั่งข้างกายคนรักแล้วลูบศีรษะแผ่วเบา



   “ของขวัญ ตื่นเถอะ”



   “อื้อ...” เสียงครางในลำคอนั้นเหมือนจะบอกว่าอย่ากวน ร่างสูงได้แต่อมยิ้มแต่มือยังลูบศีรษะคนรักต่อไป



   “ของขวัญ ตื่นได้แล้ว ป้ารีโทร.มาชวนไปทานเมี่ยงปลาเผาตอนเที่ยง” ประโยคหลังนั้น ทำเอาดวงตาเรียวต้องเปิดเปลือกตาขึ้นมองคนพูด



   “ป้ารีโทร.มาเหรอ...” พอพูดถึงคุณพัชรี ร่างโปร่งจึงค่อยๆลุกขึ้นนั่ง ร่างกายที่เปลือยเปล่ามาค่อนคืนถูกทำความสะอาดและสวมเสื้อผ้าชุดใหม่ให้แล้วรียบร้อย หรือถึงจะเปลือยเหมือนเดิม เจ้าตัวก็เหนื่อยเกินกว่าจะใส่ใจ



   “อืม ป้ารีโทร.มาชวน บอกว่ามีลอดช่องด้วยนะ ของขวัญลุกไปอาบน้ำไหวมั้ย” ดวงหน้าขาวพยักรับเล็กน้อย ก่อนจะขยับตัวแต่ก็รู้สึกเสียดเบื้องล่างไปหมด และนั่นทำให้จอมขวัญเริ่มรู้สึกตัวว่าเมื่อคืนตัวเองทำอะไรลงไปบ้าง



   ...เรียกร้อง ปรารถนา เร่งเร้า...ส่วนคนที่ตอบสนองความอยากของเขาจะใครที่ไหน ถ้าไม่ใช่คนที่นั่งอยู่ข้างเขานี่...



   จอมขวัญหันไปมองคนรัก อธิปดูสดใสไม่เหมือนคนที่ผ่านเรื่องบนเตียงมาค่อนคืนอย่างเขาเลย แต่...แต่ยังไงก็ควรจะถามไถ่สักหน่อย เพราะเมื่อคืน อธิปต้องตามใจเขาทั้งคืนจนแทบไม่ได้นอน...



   “พี่โต...เมื่อคืนเหนื่อยรึเปล่า...” คนถูกถามนิ่งไปเล็กน้อย ก่อนจะส่งยิ้มบาง



   “ไม่เท่าไหร่หรอก...” อันที่จริงอยากจะบอกว่าเหนื่อยมากแต่มีความสุขมาก และต่อให้ได้นอนแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็ตื่น อธิปก็ยังรู้สึกว่าเมื่อเช้าเป็นเช้าที่สดใสมากกว่าหลายๆเช้าที่ผ่านมา



   “ขวัญขอโทษนะ...ขวัญก็ไม่รู้ว่าทำไม...เอ่อ...ทำไมถึงได้...อยาก...ขนาดนั้น...” เป็นการขอโทษที่น่ารักและน่าเอ็นดูที่สุดที่อธิปเคยเจอ เขาอยากยิ้มให้กว้าง แต่ก็เกรงว่าคนรักจะจับได้เสียก่อนว่าอันที่จริงแล้วเขากำลังหากินเอากับความอยากของจอมขวัญต่างหาก



   ชายหนุ่มพยายามเก็บอารมณ์ให้นิ่งที่สุด แล้วทอดยิ้มบางส่งให้



   “ไม่เป็นไร ช่วงที่ผ่านมาของขวัญทำงานหนัก เลยไม่ได้ทำไปหลายวันไม่ใช่เหรอ พี่เข้าใจ” จอมขวัญได้แต่บีบมือตัวเองไปมาอย่างตกประหม่า ต่อให้อธิปจะบอกว่าไม่เป็นไร แต่เขาก็ยังคิดว่าเมื่อคืนตัวเองเรียกร้องมากไปอยู่ดี เขาเคยทำงานหนัก เคยทำงานติดต่อกันหลายๆวันจนไม่ได้แตะต้องร่างกายตัวเองมากกว่านี้ แต่ก็ไม่เห็นจะอยากมากขนาดนี้เลย หรือบางที...อาจจะเพราะเขาไม่ได้ดื่มเบียร์ก็เป็นได้...



   “สงสัย...ขวัญไม่ได้ดื่มแน่เลย” เขาไม่ใช่คนติดเหล้าติดเบียร์ แต่ก็คิดว่าเหล้าเบียร์เป็นทางออกที่ดีในวันที่เหน็ดเหนื่อย อย่างน้อยๆก็ทำให้ไม่ต้องกวนอธิปจนเกือบรุ่งสางแบบเมื่อคืน อธิปเองก็ทำงานหนัก ช่วงที่ผ่านมาก็เพิ่งเปิดโครงการก่อสร้างแห่งใหม่ คงอยากพักผ่อนมากกว่าจะมาตามเอาใจเขาแบบนั้น



   “หรือเข้าพรรษานี้ ขวัญไม่งดเหล้างดเบียร์ดีมั้ย...ปกติก็ไม่ได้กินอยู่แล้ว กินแค่ช่วงที่เหนื่อยๆเอง จริงๆแล้วไม่ต้องงดก็ได้เนอะ...” จอมขวัญพยายามหาทางออกที่จะไม่ลำบากคนรัก แต่อธิปกลับส่งยิ้มจางอย่างอ่อนโยน



   “แต่เข้าพรรษา งดได้ก็ดีนะ แล้วอีกอย่าง...พี่ว่าไม่เกี่ยวเรื่องที่ของขวัญไม่ได้ดื่มหรอก คงเป็นเพราะช่วงนี้ของขวัญยุ่งๆ พอมาทำทีนึงก็เลยเป็นแบบนี้ แต่ไม่ต้องห่วงพี่ พี่ไม่เป็นไร”



   “แต่...”



   “พี่บอกแล้วไงว่าพี่ไม่เป็นไร” พออธิปย้ำอีกครั้ง จอมขวัญถึงได้เพ่งมองใบหน้าคมดุของคนรักเต็มตา คงจะจริงอย่างที่ว่า เพราะอธิปดูไม่อ่อนล้าหรือเหนื่อยอ่อนเลย เขาคงกังวลมากไป อธิปเป็นคนแข็งแรง แค่เรื่องเมื่อคืนคงไม่เท่าไหร่...



ดวงตาเรียวที่จับจ้องอธิปเริ่มทำให้คนถูกจ้องรู้สึกร้อนๆหนาวๆ เพราะเกรงว่าจะถูกจับได้ว่ากำลังหาโอกาสเอากับคนเหนื่อยแล้วอยาก ชายหนุ่มเลยเอ่ยปากเร่ง



   “...ของขวัญไปอาบน้ำเถอะ เที่ยงๆจะได้ไปหาป้ารีกัน” จอมขวัญพยักหน้ารับก่อนจะลงจากเตียงเข้าห้องน้ำ อธิปได้แต่มองตามแผ่นหลังของคนที่หายลับเข้าไปหลังบานประตูแล้วได้แต่ถอนหายใจเบาที่เรื่องเมื่อคืนไม่เป็นประเด็นให้จอมขวัญจับได้เสียก่อน เกิดจอมขวัญรู้ตัวขึ้นมาว่ายิ่งเหนื่อย ยิ่งไม่ได้ดื่มแล้วยิ่งคึก มีหวังงานนี้คงอดกันหมด



...แต่...ไม่ว่ายังไง เขาก็จะไม่ให้จอมขวัญรู้ตัวเด็ดขาด จอมขวัญที่น่ารักและเรียกร้องไม่หยุดแบบเมื่อคืนน่ะถูกใจเขามากแค่ไหน ไม่ต้องบอกก็รู้ เพราะงั้น...ช่วงเข้าพรรษานี้ เขาต้องดูแลจอมขวัญให้มากๆ ร่างกายแข็งแรง ทำงานหนักกลับมาจะได้มาระบายกับเขาอย่างไรล่ะ...



   ‘โตต้องดูแลของขวัญหน่อยนะลูก เห็นไอ้จักรว่าช่วงนี้ทั้งมันทั้งของขวัญทำงานหนัก นี่เดี๋ยวอาทิตย์หน้าไอ้จักรมันต้องบินด่วนไปเมืองนอกอีก คราวนี้ล่ะงานลงที่ของขวัญคนเดียวเลย ป้าล่ะกลัวของขวัญจะป่วย’ เขาหวนคิดถึงโทรศัพท์เมื่อเช้าจากคุณพัชรี ที่ไม่ใช่แค่ชวนไปทานมื้อเที่ยงที่บ้านเรือนไทยวิมลกิตติ แต่คุณป้าผู้แสนดียังถือโอกาสฝากฝังให้เขาช่วยดูแลหลานชายด้วย



   ‘คุณจักรจะไปต่างประเทศหรือครับ’



   ‘จ้ะ เห็นคุยโทรศัพท์เมื่อเช้า เป็นไฟลท์ด่วนน่ะ คราวนี้หลานป้าต้องรับงานคนเดียวแน่เลย ป้าก็บอกแล้วนะว่าให้ไอ้จักรมันกระจายงานไปที่คนอื่นบ้าง นี่เอามาลงกับของขวัญคนเดียวแบบนี้ ของขวัญเหนื่อยตาย’



   ‘อ้อ...ของขวัญเก่งครับ เขาไม่เหนื่อยหรอก แล้วผมจะดูแลของขวัญอีกทาง จะไม่ให้ป่วยเด็ดขาด’



   ‘จ้ะ! ของขวัญอยู่กับโต ป้าก็สบายใจ! ไม่มีใครดูแลของขวัญได้ดีเท่าโตอีกแล้วล่ะ!!’



   อธิปอมยิ้มอย่างถูกใจ เรื่องที่จักรกฤษณ์จะไปคุยงานที่ต่างประเทศ จอมขวัญยังไม่รู้ หรือถึงรู้ก็ทำอะไรไม่ได้ทั้งนั้น นอกจากทำงานแทนลูกพี่ลูกน้องตัวเอง



   ...แล้วเขาจะปล่อยให้จอมขวัญทำงานเท่าที่อยากทำ ทำให้เหนื่อย ทำให้เสร็จ แล้วเมื่อไหร่ที่งานเรียบร้อยและเจ้าตัวพาร่างอ่อนระโหยกลับถึงบ้าน เมื่อนั้นค่อยเป็นหน้าที่ของเขา...



   เขาจะดูแลอย่างดี จะเอาอกเอาใจเหมือนทุกวัน เว้นเสียแต่...ช่วงนี้เป็นช่วงเข้าพรรษา จอมขวัญที่เหน็ดเหนื่อยกลับมาก็คงจะไม่ได้ดื่มอย่างที่อยากดื่มก็เท่านั้น แต่...ถ้าจะเรียกร้องเอาอย่างอื่น เขาก็พร้อมจะสนองทุกอย่างเท่าที่คนรักของเขาอยาก



   ...อยากกินเขาทั้งตัว เขาก็ยอม...อยากให้เขากินทั้งตัว เขาก็จะทำให้...ไม่ว่าจอมขวัญอยากได้อะไร เขาจะให้ทำทุกอย่าง จะหามรุ่งหามค่ำแค่ไหนเขาก็พร้อม



...ขอแค่อย่างเดียว...



   ...งดเหล้าเข้าพรรษาแล้วมาลงที่เขาคนเดียวก็พอ...หึหึหึ...



   FIN


คิดถึงกันเปล่า.....
หายไปนานเพราะต้องทำเล่มน่ะนะ ตอนนี้ไม่มีข้ออ้างทำเล่มแล้ว ก็เลยเอาตอนพิเศษ(ที่ไม่มีในเล่ม 2 เพราะว่าเพิ่งพิมพ์เสร็จหมาดๆ)มาให้อ่านกันแก้คิดถึงก่อนที่เรื่องใหม่จะมา (เรื่องใหม่ยังจับสลากไม่เสร็จเลยค่ะ ว่าจะเขียนเรื่องไหนดี มีเยอะแยะไปหมด แหะๆ)
ตอนนี้เป็นตอนพิเศษที่โชว์ความดาร์ค + หื่นของพี่โต พระเอกแก่ สปอร์ต ใจดี แสนอ่อนโยนของเรา ส่วนของขวัญกลายเป็นเด็กน้อยใสซื่อและบื้อไปแล้วเรียบร้อยยยย ใครว่าของขวัญนิสัยร้าย จริงๆพี่โตร้ายกว่ามากกกกกก ถูกพี่โตหลอกซะสนิทด้วยคำว่า ‘พี่ไม่เป็นไร’ และ ‘เข้าพรรษาต้องงดเหล้า’ งานนี้เขาคงได้งดกันยาววววว ฮ่าฮ่า

ขอบคุณพื้นที่บอร์ด คนอ่าน คนเม้นท์ คนติดตาม คนคิดถึง และทุกๆคนที่ยังรอคอยงานของบัว เรื่องใหม่มาในปีนี้นี่ล่ะ สัญญาๆ

[DarkAki]

กรีดร้องงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

น้องของขวัญญญญญญญญญญญญ

................................

อ่านจบแล้วดิ้นเลยค่ะ กรี๊ดดดดดดด

พี่โต พี่มัน มัน มัน หมาป่าหุ้มหนังแกะชัดๆ / เริศศศศศศ น้องชอบมากกกก

ผลประโยชน์นี้พี่โตได้เต็มๆเลยอ่ะ!!!!!!

เจ้าเล่ห์อย่างเนียนๆ หลอกให้เหยื่อไว้ใจ แล้วสุดท้ายยยย.......

น้องของขวัญเราเป็นเด็กดีขึ้นทันใด แงงงงงงงงงงงงงงง5555555

ขอบคุณ คุณบัวมากนะคะ 

[waiman]

 

[amisezmin]

พี่โตเจ้าแผนการมาก555 

[me12inzy]

พี่โตคนร้ายกาจจจจ นางเนียนมาก พี่ไม่เป็นไร 55555
ของขวัญใสใสตามไม่ทันแฟนตลอดด
งดเหล้าเข้าพรรษาอย่างนี้กว่าจะออกพรรษาของขวัญคงเลิกทำงานหนักแล้วละค่าา 

[mild-dy]

  พี่โตขี้หื่น 5555555

 

[Infinity 888]

ไม่งั้นพี่โตจะเอาของขวัญอยู่เหรอ 

ได้เล่มสองมาแล้วหนังสือสวยมากค่ะ

[veeveevivien]

ของขวัญญญญญ น่ารักกกกกก พี่โตเจอแบบนี้คงต้องฟิตร่างกายไว้คลายเหนื่อยให้น้องแล้วหล่ะ

[aiyuki]

อร๊ายยย ของขวัญทำไมน่าฟัดอย่างงี้ คงเป็นพรรษาที่สุดยอดของพี่โตเลยล่ะ

[lizzii]

อ๊ากกกก ฟินมากก งดเหล้าเข้าพรรษา คึคึ


 

[goosongta]

รอเรื่องใหม่ของคนแต่งนะ

[ยอดมนุษย์ขนมปัง]

 

[AdLy]

งดเหล้าเบียร์ แต่ได้ดื่มอย่างอื่นแทน ฟินพี่โตแกเลยสิ 

[PoP~Pu]

กรี๊ดดดดดดดดดด พี่โตตตตตตตต ร้ายกาจ ร้ายมากๆ ของขวัญก็ขี้อ้อนเป็นที่สุด
โอ้ยยจะเป็นลมกับตอนนี้ อยากจะกรี๊ดไปสามบ้านแปดบ้านนนน 

[boonpa]

  งดเหล้านี่ดีจริงๆ

[cchompoo]

พี่โต

[minneemint]

 
 

[alternative]

 

ของขวัญตาใสแบ๊วแบบนี้เลย

พี่โตเจ้าเล่ห์ที่สุด!

[rmlab]

พี่โตร้ายมากเจ้าค่ะ

[chaWice]

 

ขวัญเอ๊ย โดนทั้งดื่มและไม่ดื่ม

ชอบจัง 

คิดถึงคุณบัว มาเปิดเรื่องใหม่เถอะนะ