♥ 4 :: อ๊ะ ♥
วันนี้วันเกิดดินเนอร์ จัดที่ร้านตำแซ่บเป็นร้านพี่สาวของปราย ผมยังตะลึงไม่หาย เพราะเพื่อนของดินมาเยอะมาก จนต้องปิดร้านเพื่อจัดงานโดยเฉพาะ แต่ผมยังไม่เห็นเจ้าของงานเลย
“ตางไหนเจ้าชายของมึงละ ไปมุดหัวอยู่ตรงไหน”
“ไม่รู้ดิ เห็นโทร.มาบอกว่าถึงที่ร้านแล้ว นี่ยังไม่เห็นเลย”
“ทายสิใครเอ่ย...” มีมือปริศนามาปิดตาผมไว้ เสียงกับกลิ่นที่คุ้นเคยไม่ต้องมีคำใบหรือใช่ตัวช่วยก็รู้ว่าคือใคร..
“เห็บหมา!”
“ฮะ ฮะ ฮะ ฮ่า ๆ ” ปรายหัวเราะลั่น
เห็บหมาที่เอามือปิดตาผมอยู่ลดมือลงแล้วคว้าตัวผมไปกอดแรง ๆ จากทางด้านหลัง
“ใจร้ายนะตาง ก็รู้ว่าเป็นผมยังจะแกล้งอีก”
“ตางแค่ล้อเล่นเฉย ๆ ”
“ต้องทำโทษ”
ดินพูดแล้วก็หอมแก้มซ้ายแก้มขวาของผมหลายที ช้ำหมดแล้วม้าง ~
“เบา ๆ กันหน่อย พี่ดิน สงสารคนที่กำลังอิจฉาตาร้อนบ้าง”
“อ๋อ....ตาง นี่ดัชชี่น้องชายผมเรียนอยู่ ม.6”
“สวัสดีคร๊าบพี่สะใภ้”
“พี่สะใภ้?”
“อย่าไปคิดมากไอ้นี่มันสติไม่ค่อยดี”
“พี่ดิน!”
“ส่วนคนนี้พี่ดาวินชี่พี่ชายคนโต อยู่ ปี.4 ที่เดียวกัน”
“ดีครับ น้องสะใภ้”
“น้องสะใภ้?”
“พอ ๆ กับไอ้ดัชมันแหละ”
หลังจากดินแนะนำพี่ชายกับน้องชายให้ผมรู้จักแล้วก็พาผมไปอวดพวกเพื่อน ๆ ในคณะวิศวะต่อ ... หนุ่ม ๆ วิศวะหน้าตาเอ๊าะ ๆ กันทั้งนั้น เห็นแล้วน้ำลายไหล เอิ๊ก ๆ
“นี่ตางอย่ามองผู้ชายคนอื่นมากนะ เดี๋ยวผมหึง..” ดินเนอร์กระซิบบอกผมแล้วขบติงหูผมเบา ๆ
“-///- นี่ดินทำอะไรนะ คนเยอะแยะ”
“ไม่มีใครสนใจเราอยู่แล้ว..”
ติ๊ด ๆ ติ๊ด ๆ
เสียงข้อความเข้า ผมเปิดดูเป็นของปราย
‘นี่ไอ้ตาง ถ้าไอ้ดินมันเงี่ยนมากก็พาไปบ้านไป ประเจิดประเจ้อซะไม่มี ส่วนมึงอ่ะ อย่าเล่นตัวให้มันมาก เดี๋ยวไอ้ดินมันจะเบื่อแล้วไปเอาคนอื่น: P’
ผมปิดโทรศัพท์ลง แล้วมองหาไอ้ปรายเห็นมันยืนแลบลิ้นปลิ้นตาให้ผม เดี๋ยวเถอะ!!
“ใครส่งอะไรมาเหรอ”
“ปรายนะ แต่อย่าดูเลย”
“ไหนขอผมดูหน่อย..”
“แต่ว่า..”
ห้ามไม่ได้ เพราะดินคว้าโทรศัพท์ผมไปเปิดอ่านแล้ว พออ่านเสร็จก็หัวเราะคิกคัก มันน่าขำตรงไหนกัน ข้อความแปลก ๆ แค่นั้น - -*
“ขำอะไร”
“อย่างที่ปรายส่งมามันก็ถูกนะ เพราะตอนนี้ผมก็รู้สึกแบบนั้นแหละ..” ดินเนอร์กระซิบใส่หูผมอีกครั้ง แต่ไม่ได้ขบติ่งหูเหมือนตอนแรกแต่ใช้นิ้วเขี่ยฝ่ามือผมแทน -///-
“บ้า -///-” ผมชักมือกลับ แล้วเดินหนีไปที่อื่น..
เวลาผ่านไป ก็ได้เวลาเป่าเค้กวันเกิด วันนี้ดินเนอร์มีความสุขมาก ๆ เลย หลังจากงานเลิก ทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน เหลือก็แต่ปราย ดินเนอร์และผมที่ช่วยพี่ปรุงเก็บร้าน (ปรุง : พี่สาวของปราย)
“ปรายกลับยังไง ไปส่งมั้ย”
“เดี๋ยวกลับกับพี่ปรุง”
“โอเค เจอกันที่มหาลัยนะ”
“จะลุกไหวรึเปล่าหรอก..”
“อะไรนะ”
ผมได้ยินไอ้ปรายมันพึมพำอะไรของมันไม่รู้ พอถามก็บอกว่าเปล่า เพื่อนผมเป็นบ้าแน่ ๆ พูดคนเดียว = =
ผมอยู่ในรถของดินแล้ว เขาอาสาจะไปส่งผม มันต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้วแหละ
“เข้ามาก่อนสิ”
“ตางอยู่กับใครเหรอ”
“พี่ชายนะ”
ดินเนอร์เดินเข้าบ้านมาตามคำชวนของผม
“แต่ตอนนี้พี่ไม่อยู่บ้าน เพราะไปทำงานต่างจังหวัด”
“งั้นก็เท่ากับว่าตางอยู่คนเดียว ไม่กลัวเหรอ”
“ไม่หรอก อยู่คนเดียวคนชินแล้ว..”
ผมเอาน้ำให้ดินดื่ม แล้วนั่งคุยกันต่ออีกสักพัก เมื่อมองดูนาฬิกาอีกทีก็ เที่ยงคืนกว่าแล้ว..
“นี่ก็ดึกมากแล้ว คุยกันจนลืมเวลาเลย..”
“จริงด้วยงั้นผม..”
“ดิน...”
“ครับ? มีอะไรรึเปล่า”
“...ตางยังไม่ได้ให้ของขวัญวันเกิดดินเลย..”
“แล้วตางจะให้อะไรผมเหรอ?”
ผมเดินไปนั่งคร่อมบนตักของดินทำให้เขาประหลาด ทำตาโตอย่างสงสัย OoO
“เออ..ตางจะทำอะไรครับ”
“ก็...ตางเคยถามว่าดินอยากได้อะไรเป็นของขวัญ แล้วดินก็บอกว่า......ตาง...ก็เลย..”
“แล้วตางฝืนรึเปล่า...”
“....เปล่า”
“งั้น...ผมไม่เกรงใจละนะ..”
ดินประกบจูบปากผมอย่างแผ่วเบา จากนั้นก็อุ้มผมไปที่ห้องนอน วางผมนอนราบกับเตียงนุ่ม ก่อนจะค่อย ๆ บรรจงปลดเสื้อผ้าของตัวเองอย่างอ้อยอิง เหลือไว้พียงชั้นในที่เหมือนจะเก็บสิ่งนั้นไม่มิด แล้วขึ้นมาถอดเสื้อผ้าของผมออกจนหมด พอถึงตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกอายจังเลย จะเล่าต่อดีมั้ย? (ถ้าไม่เล่าเดี๋ยวงานเข้า) ดินฝังจูบไว้ตรงให้ปลาร้าทำให้เกิดรอยแดงช้ำระเรื่อ จากนั้นก็พรมจูบไปจนถึงส่วนล่างของผม -///-
“ดินรังเกียจตางมั้ย ที่ตางเคยผ่านใครมาแล้ว”
“ไม่ครับ ผมรักทุกอย่างที่เป็นตาง...”
“อื้อ....”
ดินครอบครองส่วนอ่อนไหวของผมไว้แล้วค่อย ๆ ดูดเม้มไล่เลียแผ่วเบา สัมผัสอ่อนโยนที่ผมไม่เคยได้รับมันเหมือนผมเป็นสิ่งที่เขารักมาก
“รักนะครับ ตางที่รัก..”
“อืม...รักดินเหมือนกัน...”
ผมดึงตัวดินขึ้นมาแล้วพลักให้นอนลงไปกับเตียง จากนั้นผมก็ลงไปจับส่วนใหญ่โตของดินกระตุกเบา ๆ
“อืม...ตาง จะทำอะไร...ครับ”
เสียงของดอนขาด ๆ หาย ๆ คงเพราะอารมณ์ที่ปั่นป่วนอยู่ในร่างกายแน่ ๆ งั้นผมคงต้องเริ่งหน่อยแล้ว..
“อืม...” ผมครอบสิ่งนั้นเข้าปากแล้วดูดดุนเบา ๆ ก่อนจะเร่งจังหวะขึ้น ดินจับหัวผมเบา ๆ คงเพราะเสียว ผมก็ยังคงทำต่อไป จนกระทั่ง..
ฟึบ! ดินดึงผมออกมาก่อน แล้วยกตัวผมขึ้นทาบทับแก่นกายของเขาที่ตั้งรับเตรียมใส่เข้ามา..
“อ๊ะ! ดิน อื้อ...”
ผมเกร็งตัวรับสิ่งแปลกปลอมเข้ามา น้ำตาไหลรินข้างแก้ม
“อืม...ตาง ทำสิ..”
“แต่ตางอาย..”
“ขนาดนี้แล้วยังจะอายอีกเหรอ..”
ดินพูดแล้วสวนเอวเข้ามาอีก ทำให้ผมที่อยู่ด้านบนต้องโยกตัวรับสื่งที่กระแทกอยู่ข้างใต้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
“อ๊ะ อ๊ะ...อืม...ดิน...อ๊ะ!”
“ครับ..จะพูดอะไร..”
“อืม...” ดินดึงตัวผมให้ราบไปกับตัวเขาแล้วประกบจูบเพื่อไม่ให้ผมพูดอะไรออกมา...
เวลาผ่านไป การอยู่ข้างบนของผมสิ้นสุดลง ดินจับผมนอน แล้วกระแทกเข้ามาอีก เรื่อย ๆ จนกระทั่งทุกอย่างเริ่มถึงฝั่งฝัน...ดินกระตุกผมเองก็กระตุกน้ำของผมพุ่งใส่กล้ามท้องดินส่วนของดินก็พุ่งอยู่ในตัวผม....
“อืม....ตาง เหนื่อยมั้ยครับ..” ดินยังคงไม่ถอนกายออกจากตัว ถามผมที่เริ่มตาปรือ
“ยังไม่เหนื่อย..” ทำไมผมพูดออกไปแบบนั้น?! ทั้ง ๆ ที่ตาผมปรือจะหลับแหล่ไม่หลับแหล่อยู่แล้ว
“^ ^ งั้นต่อนะครับ..”
แล้วดินก็เริ่มขยับต่อ คืนนั้นผมให้ของขวัญดินไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ รู้แต่ว่า ผมคงลุกไม่ขึ้นเหมือนอย่างที่ปรายบอกแน่ ๆ เลย... >/////<
end...
จบแล้วนะ 
หัวข้อ: [[เรื่องสั้น]] ด้วย ♥ : สตางค์ & ดินเนอร์ ♥ 4 :: อ๊ะ ♥ (จบแล้วนะ^ ^) (อ่าน 23847 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก