หัวข้อ: นิรันดร์..รักนี้บันดาลผ่านฟ้า byTRomance ตอน อวสาน P.47 แจ้งเลขพัสดุค่ะ P.50

[river]

ติดเรื่องอะไรคะ ท่าทางจะสนุกแน่จนทำเอา TRomance ติดได้

[RAINYDAY]

พี่ใต้ฟ้า(เหมือนจะเริ่ม)รู้ใจตัวเองมากขึ้นสักที
//คนอ่านเชียร์จะแย่แล้วค่ะ ฮาาา

สองคนนี้ในที่สุดก็จนได้ สารภาพว่าไม่คิดว่าก่อนว่าน้องธารซิงค่ะ <<เป็นคนอ่านที่แย่ 55555 กะว่ายังไงก็น่าจะเคยผ่านมือชาย(?)มาแล้ว แต่พูดถึง ให้พี่ใต้ฟ้าคนแรกก็ก๊าวใจบอกไม่ถูก แต่ขำตอนไปไม่เป็นนี่แหละ โถ ๆ =////=

จากนี้อะไร ๆ อาจจะสดใสขึ้นสำหรับทั้งคู่ =^= ปักหลักเชียร์ต่อไปค่ะ

[IaminLove]

รอ รอ รอ รอ รอ รอ ใต้ฟ้า กับ ธาราธารรรร~~~~

[sulsul]

โอ๊ะโอ๋ แล้วอย่างนี้ฟ้าจะทำไงเนี่ย
ได้น้องแล้ว ย่งจะปากเสียอยู่อีกมั้ยยย
ยังมีเรื่องยัยว่านน้ำไรนั้นอีก

[yakkaru]

เอาล่ะ หลังจากนี้จะเป็นเยี่ยงไรต่อไป 

ขำโทมัสแฮะ

[o oxijan]

 


มาต่อเถอะนะ  อยากอ่านเเว้วววววววววววววววว   

[YMP]

thank you

[Seiki]

นิรันดร์...รักนี้บันดาลผ่านฟ้า [ใต้ฟ้ากับธาราธาร]

ตอนที่ 17

เจ้าของสโลแกน ‘ด้านได้อายไม่เป็น’ กำลังอยู่ในสภาวะที่ปั้นหน้าลำบาก
อันที่จริงแล้วตอนนี้จะเรียกว่าฝันที่เป็นจริงเลยก็ว่าได้
ม่านโปร่งปลิวสยายท้าทายสายลมที่หอบอากาศหนาวมากระทบผิวเนื้อให้ต้องขดตัวหาผ้านวมผืนหนาอีกครั้ง
แต่ทว่าครั้งนี้มันไม่ธรรมดา
ช่วง ล่างร้าวระบมและเหมือนจะแตกเป็นเสี่ยงๆทุกครั้งที่ขยับตัว เสียงสูดปากยาวไม่ได้ช่วยบรรเทาให้หายเจ็บ วาดแขนออกไปตามที่นอนควานหาหมอนข้างอย่างที่เคยก็ทำให้ต้องชักแขนกลับแทบไม่ ทัน หมอนข้างไม่ได้นุ่มนิ่มอย่างที่เคย แรงตึงผิวและอุณหภูมิแบบเดียวกับสัตว์เลือดอุ่นทำให้รู้ว่าสิ่งที่มือผมควาน ไปเจอไม่ใช่หมอนข้าง
ภาพเมื่อคืนรีรันเข้ามาในความทรงจำเล่นเอาแก้มร้อน ผ่าว เข้าใจความรู้สึกของหนังสือที่เคยอ่านเจอว่าผู้หญิงที่เพิ่งเสียสาวครั้งแรก แล้วตื่นขึ้นมาพบกับสามีหมาดๆของตัวเองนอนอยู่ข้างๆแล้วเป็นยังไง
อีกฝ่ายยังนอนหลับไม่รู้เรื่อง
แต่ธาราธารทำตัวไม่ถูกเลย
ปั้น หน้าให้เป็นตัวของตัวเองยากพอๆกับไม่รุ้จะเก็บไม้เก็บมือไว้ตรงไหนดี ที่ว่างที่อีกคนเว้นไว้ให้กว้างพอที่จะกลิ้งตัวไปมาได้ด้วยซ้ำแต่เด็กหนุ่ม ก็ยังรู้สึกว่าแคบเกินไปจนนึกกระดากอายขึ้นมาเอาตอนที่ย้อนเวลากลับไปอ่อน เดียงสาอย่างเดิมไม่ได้แล้ว
ถึงจะไร้เดียงสาแค่ไหนแต่พอจะจำได้อยู่ หรอกว่าเมื่อคืนวาดลวดลายออกไปไม่ต่างอะไรกับหนังAVญี่ปุ่นที่โหลดมาดูเลย สักนิด จะต่างกันอยู่หน่อยก็ตรงที่เด็กหนุ่มไม่ต้องสลับหน้าที่กับใต้ฟ้าเหมือน อย่างในหนังที่เคยดู แค่ทำตามให้ดูเหมือนเชี่ยวชาญและเก่งกาจก็ต้องปิดตาและข่มใจสู้มากพออยู่ แล้ว ถ้าต้องเป็นฝ่ายเริ่มก่อนนี่ธาราธารไม่อยากจะคิดเลยว่ามันจะทุลักทุเลให้ เจ้าของไร่เขาจับไต๋ได้มากน้อยแค่ไหน
ทั้งๆที่มันเริ่มจากห้องทำ งาน...แต่มาสิ้นสุดที่ห้องนอนเจ้าของไร่ได้ยังไงธาราธารก็สุดจะรู้และไม่ อยากจะรื้อฟื้นความทรงจำขึ้นมาให้วางตัวยากไปกว่านี้
ตอนที่ใต้ฟ้าตื่น เขาจะทักทายและทำหน้าแบบไหนดีนะ
ยิ้มและเอาสองแขนคล้องคออีกฝ่ายแล้วประกบปากเริ่มเกมใหม่อีกครั้ง
หรือ
ปั้นหน้าให้เหมือนคนที่ถูกพรากศักดิ์ศรีและเกียรติยศของตัวเองที่มีออกไป แล้วพ่นควันบุหรี่ให้มะเร็งจับตายกระทันหันกันไปข้างนึงดี
อารมณ์ชั่ววูบที่ทำอะไรโดยไม่คิดถึงบีฟอร์และอาฟเตอร์นี่มันน่ากระทืบให้เละเป็นปุ๋ยต้นองุ่นจริงๆเลย ให้ตายสิไอ้ธาร!!
ทิวทัศน์ ด้านนอกมองผ่านหน้าต่างไกลออกไปจนสุดสายตา เส้นขอบฟ้าเขียวชะอุ่มตัดกับสีฟ้าเข้มที่เจือจางด้วยม่านเมฆจนกลายเป็นฟ้า อ่อนมองเพลินตาไม่รู้เบื่อ โทนสีเย็นทำให้ใจเด็กหนุ่มเลือดร้อนสงบลงด้วยธรรมชาติบำบัด ความสงบร่มรื่นลดทอนความเร่งรีบในการใช้ชีวิตลงไปเยอะ ธาราธารลืมไปเลยว่าตัวเองเลิกเรียกร้องการเที่ยวเตร่และออกสังคมในตอนกลาง คืนและล้างผลาญเงินที่จะชอปปิ้งในตอนกลางวันหลังตื่นนอนไปตั้งแต่ตอนไหน
ที่ ไร่แห่งนี้มีแต่คนทำมาหากิน ช่วยเหลือและพึ่งพาอาศัยกัน ไม่มีของล่อตาล่อใจ ไม่มีใครมาดึงดูดใจให้ธาราธารได้บริหารเสน่ห์เหมือนตอนที่อยู่ต่างประเทศ ไม่มีสิ่งยั่วยุอะไรให้คล้อยตาม
หากย้อนเวลากลับไปยังรอยต่อครั้งสำคัญในชีวิตได้ เด็กหนุ่มนึกไม่ออกเลยว่าจะกลายเป็นเด็กมีปัญหาอย่างทุกวันนี้มั้ย
ใต้ ฟ้านอนหงายลำตัวตรง ผ่อนลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอ อกแกร่งกระเพื่อมขึ้นลงจังหวะเดียวกันกับการหายใจเข้าออก มือข้างหนึ่งก่ายหน้าผากเอาไว้เหมือนคนแบกโลก คิ้วขมวดจนหน้าผากขยุกกันเป็นปมจนคนนั่งมองอึดอัดสายตาตัวเอง
ธาราธารไล้ ปลายนิ้วคลี่คลายรอยยับย่นบนหน้าผากนั้นให้ราบเรียบอย่างที่ควรจะเป็น นายใหญ่ของไร่แห่งนี้ทำตัวเกินวัยไปเยอะจนลืมอายุจริงของตัวเองไปซะสนิท หากธาราธารไม่ได้มาอยู่ใกล้ชิดตอนเขานอนหลับอย่างนี้ คงไม่มีวันรู้เลยว่าใต้ฟ้าน่ามองที่สุดตอนที่หลับสนิทไร้พิษสงและปล่อยวาง อะไรต่อมิอะไรที่เป็นหัวโขนของตัวเองลงแล้ว
ผู้ชายในช่วงวัยรุ่นตอนปลาย ที่กำลังจะก้าวไปเป็นผู้ใหญ่อย่างมั่นคงนั้นจะรีบสร้างเนื้อสร้างตัวแบบก้าว กระโดดไปทำไมกัน ไม่มีความจำเป็นอะไรที่ใต้ฟ้าจะต้องทะเยอทะยานและพิสูจน์ตัวเองขนาดนี้เลย ใต้ฟ้าเก่งเกินกว่าจะมีใครมาดูถูกได้ แต่เขาก็ไม่รู้ว่าอะไรกันที่ทำให้นักเรียนนอกคนนี้หันเหชีวิตมาเป็นเกษตรกร และปั้นภูเขาลูกนี้ให้เป็นแผ่นดินทองขึ้นมาได้ ภูเขาที่นักวิจัยฟันธงแล้วว่าเคยเป็นท้องทะเลมาก่อน และพื้นที่แห่งนี้ไม่น่าจะมีคุณสมบัติพอที่จะเป็นที่ทางทำมาหากิน แต่ใต้ฟ้าก็เนรมิตมันขึ้นมาให้ใครต่อใครได้ประจักษ์และยอมรับในความสามารถจน ได้
ในขณะที่ใต้ฟ้ากำลังมุ่งมั่นในสิ่งหนึ่ง ก็มีสิ่งหนึ่งเข้ามาเป็นอุปสรรคพิสูจน์ความกล้าแกร่งอีกอย่างและมันก็เป็น เรื่องที่เข้ามาแบ่งความสนใจของธาราธาร จากโลกที่มีแต่ใต้ฟ้าก็กลายเป็นว่ามีใต้ฟ้าและคนที่รายล้อมรอบข้างผู้ชายคน นี้ขึ้นมาด้วย
มันเกือบจะคล้ายเรื่องตบตีแย่งผู้ชายกันระหว่างชายไม่จริงกับหญิงแท้อยู่แล้ว ถ้ามันไม่มีเงื่อนงำบางอย่างที่อำพรางเข้ามาด้วย
ว่านน้ำเกือบจะเป็นแค่ผู้หญิงที่ตามจับผู้ชายเฟอร์เฟคตามสูตรสำเร็จธรรมดาๆ ถ้าไม่มีเรื่องทำลายไร่เข้ามาเกี่ยวข้อง
ไม่ได้ตั้งใจจะมาเป็นโคนันหรือคินไดอิจิเลยจริงๆนะ ความตั้งใหญ่หลักๆ คือจับใต้ฟ้าและเอาชนะใจเขาให้ได้ต่างหาก
การ ยัดเยียดตัวเองให้ใครสักคนนี่มันต้องแลกมาด้วยความยุ่งยากขนาดนี้เลยเหรอ แค่ความฝังใจที่ตามหลอกหลอนอยู่ทุกขณะจิตในตอนที่ห่างกันนั่นยังไม่พออีก หรือไง
ไม่ใช่คนหรอกที่วิปริต ฟ้าที่คอยบันดาลชะตาชีวิตคนต่างหากที่นึกอยากเล่นตลกอะไรกันขึ้นมาถึงได้ กำหนดให้ผู้ชายมารักกันเองและต้องแย่งชิงกับผู้หญิงที่เป็นคู่ครองตาม ธรรมชาติอย่างนี้
เปรี้ยง!!
ฟ้าที่เคยสวยสดใสดำทะมึนขึ้นมาด้วยหมอก หนาสีเทา ลำแสงลีส้มฟาดลงมากลางไร่กว้าง หลังจากเสียงฟ้าร้องดังสนั่นไปทั่วบริเวณ ไม่นาน ฝนห่าใหญ่ก็ตกลงมาไม่ลืมหูลืมตา ยามสายของวันใหม่คล้ายช่วงเย็นย่ำขึ้นมาทันที
“โอ๊ย”
ใต้ฟ้าดีดตัวตื่นขึ้นมากระทันหันจนธาราธารต้องผละหนีด้วยความตกใจ ร่างกายบอบช้ำประท้วงจนต้องระบายออกมาเป็นเสียงร้องเจ็บปวด
“โทษทีนะที่พี่ทำให้ธารตกใจ เจ็บหรือเปล่า”
“ก็เจ็บครับ ธารลืมตัวเองด้วยพี่ใต้ฟ้าไม่ต้องเป็นห่วง”
แต่มือลูบบั้นท้ายตัวเองป้อยๆสีหน้าเหยเกไม่สู้ดีนักในสายตาคนมอง
“โตแล้ว ธารต้องรู้จักดูแลตัวเองสิ ฝนตกหนักอย่างนี้ลิ้นจี่เพิ่งติดลูกใหม่ๆร่วงหมดแน่ เดี๋ยวนี้ฝนตกไม่ต้องตามฤดูเลย”
เป็น บทสนทนาที่เหมือนคู่ชีวิตที่อยู่กินกันมาจนลูกรับปริญญาแล้วหรือเปล่า ธาราธารมัวแต่อึกอักและประหม่า แต่ดูเหมือนใต้ฟ้าจะจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเมื่อคืนเราเพิ่งผ่านรัตติกาลแห่ง ความหฤหรรษ์กันมา ถ้ามองข้ามเพศไป เมื่อคืนคือจุดเริ่มต้นของการเป็นคนๆเดียวกันที่เรียกว่าสามีภรรยาเลยนะ แล้วไอ้ที่สะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะฝนตกหนักและกังวลว่าลิ้นจี่จะร่วงเพราะฝนตี ช่อดอกนี่มันอะไรกันวะ?
พรหมจารีสีแดงไม่ได้ช่วยอะไรเลยเหรอ
ธาราธาร ทั้งเจ็บ จุก และปวดแสบจนเหมือนทวารหนักฉีกขาดยาวไปถึงกลางหลังนี่ไม่ได้เรียกร้องความ สนใจไปจากสวนลิ้นจี่หลายสิบไร่นั่นได้เลยเหรอ
“อ้าว เงียบไปคิดว่าธารจะนอนใหม่อีกรอบ ตกลงนี่เงียบมาทำหน้าบูดหรอกเหรอ เป็นอะไร”
เด็ก หนุ่มส่ายหน้าเร็วกว่าพัดลมติดเทอร์โบว์ซะอีก ถือซะว่าไอ้วาจาค่อนขอดเหมือนไม่คิดอะไรนั่นคือคำแนะนำดีๆแล้วกันนะ ไหนๆอากาศก็เป็นใจให้ทิ้งตัวลงนอนแล้วขนาดนี้
“ส่ายหน้า ไม่ตอบ แล้วพี่จะรู้มั้ยว่าธารเป็นอะไร เจ็บเหรอ หรือจะไม่สบาย”
เจ้าของไร่หนุ่มอังมือที่หน้าผาก ขมวดคิ้วมุ่นอย่างคนใช้ความคิด จับตัวธาราธารพลิกไปมาจนเริ่มจะไม่สบายขึ้นมาแล้วจริงๆ
“อักเสบหรือเปล่า เมื่อคืนธารเลือดออกนะ”
จริงๆ แล้วใต้ฟ้าจำได้ และจำได้ดีด้วยว่าเมื่อคืนนั้นมีอะไรเกิดขึ้น ความรู้สึกกระอักกระอ่วนตีตื้นขึ้นมาให้รู้สึกว่าตัวเองไร้เดียงสาเพราะดัด จริตขึ้นมาทันที เด็กหนุ่มคว้าผ้าห่มขึ้นมาคลุมมิดหัวตัดขาดจากโลกภายนอกและสิ่งรอบข้าง ตัดขาดจากคนที่รู้ทุกอย่างแต่แกล้งทำหน้าตาเป็นได้แนบเนียนอย่างนี้ด้วย
มี เหรอที่ผู้นำอย่างใต้ฟ้าจะลดละ ในเมื่อเขาอยากรู้แล้วไม่ได้รู้มันไม่ใช่วิสัยของผู้นำที่มี ใต้ฟ้ามายืนตรงจุดนี้ได้อย่างหนึ่งจะต้องเป็นคนเฉียบขาดและเด็ดเดี่ยว ดังนั้นการที่ธาราธารจะหลบหน้าด้วยการนอนนั้น ฝันไปเถอะ
กระชากทีเดียวผ้าห่มผืนหนาก็ลดลงมาคลุมเสมอหน้าอก เผยให้เห็นสีหน้าซับสีเลือดแดงซ่านเมื่อถูกเขาจ้องอย่างหนัก
“นี่กะจะจ้องให้ธารท้องเลยหรือไง”
เด็กหนุ่มท้วงติงขึ้นมาเหวี่ยงๆ คนถูกย้อนเผยยิ้มมีเสน่ห์ออกมาเมื่ออีกคนเริ่มจะตีรวนชวนตีขึ้นมาตามนิสัยใจร้อน
“นี่ธารอยู่สายพันธุ์เดียวกับปลากัดตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมพี่ไม่ยักจะรู้”
“อย่ามาทำเป็นปากดีเลยน่า คนจะนอนจะมาจ้องทำไม”
“ก็ ธารตื่นแล้ว อยู่ดีๆจะนอนอีกมันน่าสงสัยมั้ยล่ะ บางทีธารอาจจะป่วย อากาศเปลี่ยนกระทันหันด้วยสิ เดี๋ยวหนาวเดี๋ยวชื้นฝนอย่างนี้ ปวดบวมจับขึ้นมาสักทีจะทำไง”
“ก็ไปโรงบาลไง ถ้าเป็นอย่างนั้นแสดงว่าธารป่วย”
“คนป่วยถ้าจะให้หายไวๆก็ต้องถูกจับฉีดยาถูกมั้ย”
“มั้ง”
“ถ้าเข็มยิ่งใหญ่ก็จะยิ่งหายเร็วขึ้นหรือเปล่า”
“ไม่รู้สิ ธารไม่ได้เรียนหมอมาจะรู้ได้ไง”
“จะวัยใสช้าเกินไปหรือเปล่าธาราธาร ทำอะไรลงไปรับผิดชอบด้วยสิ ลืมไปแล้วเหรอว่าเมื่อคืนธารเปลี่ยนชีวิตคนไปหนึ่งคนเลยนะ”
นี่มันเป็นวันอุกาบาตพุ่งเข้าชนโลกโดยไม่ได้นัดหมายหรือไงกัน?
เรื่อง เมื่อคืนคนที่เสียหายกลายเป็นใต้ฟ้าเหรอ แล้วคนที่ตูดบานจนขยับแล้วเหมือนสะโพกจะครากและแตกเป็นเสี่ยงๆนี่คือคนที่ ต้องรับผิดชอบเหรอ?
แตกให้รู้แล้วรู้รอดไปเหอะไอ้โลกใบนี่เนี่ย!!
“ลืมไปเถอะครับ คิดว่ามันเป็นฝันร้ายก็ได้ ธารไม่ถือหรอก”
“ได้ไง”
“เรื่อง เมื่อคืนพี่ใต้ฟ้าแค่อยากลองไม่ใช่เหรอครับ ก็แค่การท้าท้าย เอาชนะกันเท่านั้นเอง มันก็เหมือนที่เราทะเลาะแล้วก็เถียงกันนั่นแหละครับ แค่เมื่อคืนเราถึงเนื้อถึงตัวกันไปหน่อย”
“ไอ้ตอนแรกเรียกว่าลองเพราะ ท้าทายน่ะใช่ แต่ไอ้ตอนหลังที่เราไปจนสุดปลายทางนั้นเค้าเรียกว่าพยายาม ธารคิดว่าคนที่ไม่สนใจเขาจะพยายามจนสำเร็จมั้ย”
ธาราธารสาบานได้ว่าเมื่อ คืนนี้เด็กหนุ่มไม่ได้ปล่อยอะไรเข้าไปปนเปื้อนในตัวใต้ฟ้าแน่ๆ ไม่มีอะไรเข้าไปรบกวนเนื้อสมองของใต้ฟ้าได้ แต่ไอ้ที่ชายหนุ่มพูดมาเมื่อกี้มันตีความได้ว่าอะไรกัน
“แทนนี่ อี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
เสียง ก้องเสียงสะท้อนชื่อตัวเองลอยเข้ามาเรียกสติให้ตื่นจากภวังค์ โทมัสตะโกนเรียกอยู่หน้าห้องจนใต้ฟ้าชักสีหน้าเป็นบึ้งสนิทหงิกงอจนเด็ก หนุ่มครั่นเนื้อครั่นตัวเพราะสยองขึ้นมาทันที
นี่มันวินาศสันตะโรอะไรกันวะ..ฮึ่ย
“ใจคอยูจะกกกันจนเคาท์ดาวน์ฉลองปีใหม่เลยหรือเปล่า ไอยากกลับบ้านแล้ว ยู้ฮู แทนนี่ นายยังมีชีวิตดีอยู่ใช่มั้ย”
“หมายความว่าไงน่ะธาร”
เสียง ตะคอกยังไม่น่ากลัวเท่าแรงกระชากที่ฉุดให้ธาราธารเซถลา การที่คนบอบช้ำไปทั้งตัวจะทิ้งร่างลงนอน ลุกขึ้นมานั่งเพราะเสียงโหยหวนของโทมัส และถูกกระชากจนตัวปลิวในเวลาเดียวกันนั้น มันนรกชัดๆเลยนะ ไมเกรนจะจับกบาลเอาก็คราวนี้
“พี่ใต้ฟ้าฟังโทมัสพูดไม่รู้เรื่องเหรอครับ หรือว่าไม่เข้าใจภาษาอังกฤษที่หมอนั่นสื่อสาร”
“เพราะรู้เรื่องและเข้าใจทุกคำพูดของหมอนั่นไง พี่ถึงได้ถามธารว่ามันหมายความว่าไง”
“เรื่อง มันยาวครับ ธารขอนอนอีกสักงีบแล้วตื่นขึ้นมากินให้อิ่มก่อนแล้วกัน สัญญาว่าจะเล่าให้ฟังหมดเลย แต่ตอนนี้พี่ใต้ฟ้าช่วยไปจัดการหมอนั่นทีสิครับ ธารไม่ชอบให้มีเสียงดังตอนธารนอน”
“แน่นะ ไม่ใช่ว่าที่ธารยอมให้เรื่องเมื่อคืนเกิดขึ้นเพราะ”
เอา วะ ไหนๆสะโพกก็ร้าวจนระบมมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้วตั้งแต่ตื่นนอนมานี้ จะยอมเจ็บตัวเพราะลุกขึ้นนั่งอีกสักครั้งมันคงไม่ร่วงกราวลงมาตรงนี้หรอก มั้งไอ้กระดูกเชิงกรานบั้นท้ายทั้งหลายแหล่เนี่ย
“นี่อย่าบอกนะครับว่า พี่ใต้ฟ้ากำลังคิดว่า....โถ่ ธารเกือบจะเชื่ออยู่แล้วเชียวว่าพี่ใต้ฟ้าไม่มีเวลาดูละคร ที่ไหนได้ พล็อตละครหลังข่าวชัดๆเลย ถ้าพี่ใต้ฟ้าคิดว่าธารยอมเป็นของพี่ เสียตัวครั้งเดียวแล้วท้อง หอบลูกหนีตามพระรองไปนี่พี่ใต้ฟ้าสบายใจได้เลยนะครับ ไม่ใช่ธารแน่ๆที่จะทำแบบนั้น”
“แล้วไป พักผ่อนเถอะ เดี๋ยวพี่จะจัดการไอ้คนข้างนอกให้ ฝนคงไม่หยุดตกง่ายๆแน่ หอบลมมาด้วยอย่างนี้พี่เดินไปปิดหน้าต่างให้ดีกว่านะ ฝนสาดขึ้นมาทีนี้ธารได้นอนซมจริงๆแน่ ฝนตกหนักเอารถเข้าเมืองไปโรงพยาบาลลำบากนะ ธารดูเองช่วยพี่ด้วย”
เหมือนจะเป็นคำอธิบายที่ดีทีเดียวนะ ถ้าประโยคสุดท้ายมันจะไม่แปล่งๆแบบนี้
“ดูตัวเองช่วยพี่.....เหรอครับ”
“ใช่ ไง พี่ดูแลธารอยู่ก็จริง แต่ธารเองก็ต้องดูแลช่วยเหลือตัวเองแบ่งเบาพี่ด้วย ต่อไปก็ต้องช่วยแบ่งเบาดูแลคนงานในไร่ อะไรต่อมิอะไรอีกเยอะแยะ ก็เริ่มจากตัวเองก่อนเลยแล้วกัน ถ้าธารดูแลตัวเองได้ ธารก็จะดูแลคนรอบข้างได้ เข้าใจมั้ย”
“เข้าใจ ก็ได้ครับ”
ถึงจะงงหนัก เลยก็เถอะ เอาตัวรอดไว้ก่อน ไว้เอาเวลาที่ได้อยู่กับตัวเองแล้วค่อยคิดว่าอะไรเป็นอะไรดีกว่า อุปสรรคข้างหน้าไม่ได้มีแค่นี้แน่ๆ ก่อนอื่น หลังจากตื่นขึ้นมาคงต้องเตะโด่งโทมัสให้กลับประเทศไปให้เร็วที่สุดก่อน หลังจากนั้นค่อยว่ากันต่อนะชีวิต
แต่ที่สำคัญไปกว่านั้น
เจ้าของไร่คน นี้เสร็จธาราธารเป็นลูกไก่ในกำมือแน่ๆ ไม่เชื่อก็คอยดู เจอใต้ฟ้าโหมดห่วงหาอาทรและมีใจให้อย่างนี้เข้าไป เด็กหนุ่มมีแรงฮึดและมั่นใจในตัวเองขึ้นมาเยอะ

[Nus@nT@R@]

คราวนี้ก็แสดงความเป็นเจ้าของได้เต็มที่เลยนะคะพี้ใต้ฟ้า

[Cupcake]

น่ารักอ่ะคู่นี้
เริ่มจะหวานได้แล้วใช่ไหม

[Naenprin]

น่ารักมากคร้า ใต้ฟ้า ชั้นนึกว่าเธอจะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ แล้วไม่รับผิดชอบอะไรเลยซะอีก ธาราธารก็น่ารักได้ใจ ชอบ รอตอนต่อไปนะคะ

[sumonta]

ธารเอยหนูต้องทำใจลูก  พี่ฟ้าปากหนักให้พูดความรู้สึกตรงๆเนี้ยเป็นไปได้ยาก
แต่ตอนนี้ก็หวาน หวานแบบเบา เบา 

รักน้องแล้วก็รีบบอกน้องพี่ใต้ฟ้า 

[AeRoMoZa]

พี่ใต้ฟ้าแอบน่ารัก แอบหวาน อิอิอิ ชอบจังเลย
คราวนี้จะเป็นไงต่อไปล่ะ พี่ใต้ฟ้ารู้ใจตัวเองขึ้นมาได้ซักทีเถอะนะ

[route rover]

น้องธาร งง กะเจ้าของไร่อยู่นะ ร้ายเดียงสามาก

เค้าจะเอาเข็มฉีดยาอันใหญ่ฉีดให้ัยังไม่รู้เรื่องอิ๊กก

[beery25]

ขอหวานเพิ่มอีกเรื่อยๆนะ

[Yunatsu]

 

พี่ฟ้าาาาาน่ารักเชียวววววว

โอ้ยยย เอาหวานๆแบบนี้อีกกกกก

[tippy]

คึคึ น่ารักอ่ะ คึคึ

[Dkmine]

อร้ายยยชอบบบบบบบบบบบบบบ

[YouandMe]

หลับไปแล้วนะเนี่ย แต่ตื่นมาจองไว้ก่อน อิ อิ

น้องธารเอ้ย...แน่ใจนะว่าเจ้าของไร่จะเป็นลูกไก่ในกำมือ
มันกลับกันหรือเปล่า ??? ขนาดเรื่องเมื่อคืนน้องธารต้องเป็นผู้รับผิดชอบเลย 


ปั้นหน้าให้เป็นตัวของตัวเองยากพอๆ กับไม่รุ้จะเก็บไม้เก็บมือไว้ตรงไหนดี ==> ไม่รู้
ไม่ได้ตั้งใจจะมาเป็นโคนันหรือคินไดอิจิเลยจริงๆนะ ==> คินดะอิจิ
ลำแสงลีส้มฟาดลงมากลางไร่กว้าง ==> สีส้ม
เด็ก หนุ่มส่ายหน้าเร็วกว่าพัดลมติดเทอร์โบว์ซะอีก
เดี๋ยวหนาวเดี๋ยวชื้นฝนอย่างนี้ ปวดบวมจับขึ้นมาสักทีจะทำไง ==> ปอดบวม
เหมือนจะเป็นคำอธิบายที่ดีทีเดียวนะ ถ้าประโยคสุดท้ายมันจะไม่แปล่งๆ แบบนี้ ==> แปร่งๆ

[จริงใจ]

แงะ  มันจบตอบแบบถ่วงๆ  หน่วงๆ ชอบกลนะ

[myapril]

" ทำอะไรลงไปรับผิดชอบด้วยสิ"
กร้ากกก พี่ใต้ฟ้าช่างกล้าเนอะ
 งานนี้พี่ใต้ฟ้าเป็นคนเสียหายเหรอคะ
ดูเหมือนว่าชีวิตธารจะอยู่ในกำมือพี่ใต้ฟ้ามากกว่านะ
อย่าชะล่าใจอย่าได้ใจไปนะธาร อิอิ

[tamekung]

พี่ใต้ฟ้า 
ห่วงน้องธารใหญ่เลยนะ แหมๆๆๆๆ
คู่นี้เค้าจะหวานกันแล้วใช่มั้ยคะ 

รอตอนหน้าค๊า

[NOoTuNE]

  หวานซะจริงพ่อคุณ ถนอมน้องนิดนึงบ้างก็ดีพอคุณ ตายๆๆๆ ซึนเอาโล่ แถมยังสับสนอะไรๆได้ตลอดเวจริงใต้ฟ้า

แต่เอาหว่ะ ยังมีหยอดไว้เบาๆ พอเป็นกำลังใจสู้ชีวิตต่อไปเนอะ น้องธาร 

[roseen]

 :กอด1:ฮี่ๆๆๆเอาซะจนระบมเลย

[rujaya]

เริ่มหวานกันละ 

[HT...hanna]

+ และแปะๆ ไว้ก่อนคร่าาาาา

[ladyzakura]

คุยกันยาวนานบนเตียง ลุ้นให้ใต้ฟ้าจัดอีกสักรอบ ฮ่าๆๆๆ

[runma]

ความหวานแบบของใต้ฟ้านี่ได้ฟ้ง แล้วต้องแปลความด้วยนะ
อย่างนี้แล้วน้องธารจะรู้มั้ยว่าพี่เค้าห่วง หวงขนาดเนี้ย   

[Panny]

พี่ฟ้าจะหื่นกะน้องนุ่งใหญ่แล้วนะ >"<

[AllRiseApril]

โอยยยยย  พี่ใต้ฟ้ามันมือชกแล้วค่ะ
จะให้น้องมาอยู่ด้วยอะดิ ใช่ม๊าาา