ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
ตอนที่1
ผมยืนอยู่บนสะพานแห่งหนึ่งกลางเมืองหลวง สายตาของผมจับจ้องไปที่สายน้ำด้านล่าง ไม่ใส่ใจกับเสียงจราจรที่ดังโหวกเหวกอยู่ด้านหลัง
ตอนนี้จิตใจของผมนึกถึงแต่สิ่งที่เกิดขึ้นมาวันนี้
ผมตกงาน เพราะบริษัทที่ทำงานอยู่ ถูกศาลสั่งให้ยุบกิจการ ด้วยเหตุผลประการใด อันนี้ผมไม่รู้
ผมรู้แต่ว่า ผมตกงาน ยังไม่พอ น้องชาย กับ แม่ ที่อยู่ต่างจังหวัด ก็โทรมาบอกผมว่า ต้องการเงิน 1 แสนบาท
เพราะตอนนี้บ้านกำลังถูกเจ้าหนี้ยึด แม่กับน้อง มีผมเป็นที่พึ่งคนเดียวตอนนี้ ก็เว้าวอนให้ผมรีบหาเงินมาใช้หนี้ให้หมด
ผมก็ต้องตกปากรับคำ เพราะเงินส่วนหนึ่งที่แม่ยืมเขามา ก็เอามาให้ผมเพื่อเรียนต่อในกรุงเทพฯ
ผมจะทำยังไงต่อล่ะที่นี้ ผมจำเป็นต้องหาเงิน
พรุ่งนี้ผมจะไปหางานทำดู ตอนนี้ยังคิดอะไรไม่ออก ขอไปกินเหล้าย้อมใจกับความซวยในวันนี้เถอะ
พรุ่งนี้มันต้องดีกว่า สาธุ!
************************************************************************************************
ไม่มีอะไรจะเป็นเพื่อนแก้เหงายามทุกข์ได้ดีเท่ากับสุรา
ผมเริ่มดื่มไปทีละแก้ว พลางนึกไปว่า กูจะไปทำงานที่ไหนดีว่ะ
จะมีงานไหนให้เงินเดือนพอที่ผมจะไปช่วยแม่ได้
ไอ้งานเก่ามันก็เงินเดือนไม่มากเท่าไหร่ ไอ้งานใหม่มันจะไม่แย่กว่านี้อีกเหรอว่ะ
ขณะปรับทุกข์กับสุรา ก็มีชายคนหนึ่งมาทักผม
“ว่าไง ไอ้น้องชาย จำพี่ได้ป่าว”
ผมเงยหน้าไปมองให้ชัดๆ ว่าใครมาทักกู
เฮ้ย! นั้นมันพี่สิน นี่หว่า พี่รหัสของผม ตอนเรียนมหาลัย
“พี่สิน เป็นไงมาไงล่ะพี่ ไหนมาโผล่มาที่นี้ได้ว่ะ” ผมทักทาย
“กูต่างหากที่ต้องถามมึง กูโผล่มาที่นี้บ่อยอยู่แล้ว เพิ่งจะเห็นมึงก็วันนี้ล่ะ” พี่สินทักตอบ พร้อมแย่งเหล้าผมไปดื่ม
“ท่าทางจะอกหัก เห็นมึงนั่งน้ำตาซึมมองเหล้าอยู่ตั้งนาน” พี่สินถาม
“อกหักอะไรกันล่ะพี่ ยังไม่มีปัญญาหาแฟนเลย ที่เศร้านะ คือ” ผมเริ่มทำเสียงสลด
“ผมตกงาน แล้วผมต้องการใช้เงินด่วนด้วย” ผมระบายความในใจให้พี่สินฟัง
พี่สินนั่งฟังเงียบๆ ก่อนจะเอามือมาตบที่บ่าของผม
“แล้วมึงทำงานไรว่ะ” พี่สินถาม
“ฝ่ายการตลาด” ผมตอบ
พี่สินตาโต “อุวะ เรียนนิเทศฯ กลับไปทำการตลาด”
“ผมมีงานทำก็บุญแล้วพี่ สมัยนี้เลือกงานได้ที่ไหน” ผมพูดพร้อมซดแอลกฮอลล์เข้าปาก
“กูเข้าใจมึง เอ๊ะ!กูว่า กูช่วยมึงได้นะ”
“จริงเหรอพี่ หางานให้ผมทำได้เหรอ” ผมยิ้มดีใจ ในที่สุดโชคก็เข้าข้างผม
“แหม! มึงกำลังลำบาก มีอะไรที่กูพอจะช่วย กูก็ยินดี ไหนๆก็เป็นพี่น้องร่วมสถาบันกัน”
พี่สินมี้มันดีจริงๆ โชคดีที่มีรุ่นพี่ดีๆอย่างนี้
“แล้วมันงานอะไรเหรอครับ” ผมถาม
พี่สินยิ้ม “พรุ่งนี้มึงมาหากูที่ออฟฟิศ แล้วมึงจะรู้เอง”
พี่สินจากไป พร้อมทิ้งความสงสัยไว้ที่ผม
มันเป็นงานอะไรว่ะ?
************************************************************************************************
ผมเดินมายืนอยู่ตรงหน้าตึกแถวแห่งหนึ่ง
เงยหน้ามองหาชื่อบริษัท ก็ไม่เห็นว่ามีป้ายอะไรจะติดบอกชื่อสักแห่ง
หรือกูมาผิดที่ว่ะ
แต่แล้วก็คิดว่ามาไม่ผิดหรอก เพราะ ไอ้พี่สินเปิดประตูโผล่หน้ามาหาผม
“เฮ้ย!ไอ้บั้มพ์ เข้ามาข้างไหนดิ กำลังรออยู่เลย”
ผมเลยเดินตามพี่สินเข้าไป
ภายในก็เหมือนอ็อฟฟิตทั่วไป มีโต๊ะทำงาน มีเอกสารมากมายกายกอง
แต่คนในบริษัทมีไม่มากทไหร่
ผมเข้ามานั่งในห้องทำงานของพี่สิน
ผมแปลกใจ ที่มีรูปผู้ชายเปลือยท่อนบนกอดกัดติดอยู่บนข้างฝา
พี่สินมันเป็นเกย์เหรอว่ะ ถึงเอารูปผู้ชายมาติด
“ไงว่ะ บริษัทพี่ พอจะทำงานไหวมั้ย” พี่สินถาม
“ผมยังไม่รู้เลยว่าทำงานอะไร เออ แต่พี่เป็นเกย์ตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมในห้องทำงานพี่มีแต่รูปผู้ชาย”
พี่สินหัวเราะ “พูดเรื่องงานดีกว่า กูเห็นแววว่ามึงพอจะทำได้ กูวางใจมึงนะไอ้บั้มพ์”
พี่สินพูดยังกะว่างานมันยิ่งใหญ่อลังการ
“ครับ ผมจะพยายาม ขอให้มีเงินใช้ก็พอ แล้วบริษัทพี่เป็นบริษัทอะไรเหรอครับ”
พี่สินขยับตัวมาข้างหน้าจ้องตาผม
“บริษัทพี่ ถ่ายหนังโป๊เว้ย ไอ้น้อง”
-----จบตอนที่1-----