ตอนที่ 37
“ยู ยู ยู” เสียงเรียกของใครบางคน ทำให้หนุ่มน้อยตื่นจากการหลับไหล
ยูได้ยินเสียงนั้นชัดเจน แต่เขาไม่รู้ว่าเสียงนั้นเป็นของใคร
“ใครน่ะ ใครเรียกผม” หนุ่มน้อยลุกขึ้น เขามองไปรอบตัว
รอบๆตัวเขามีแต่ฉากที่เป็นสีดำ เขาจำอะไรไม่ได้หลังจากที่โดนพลังของลูซิเฟอร์ทำร้าย
เพียงแวบเดี๋ยว เขาก็รู้สึกถึงพลังบางอย่างข้างหลังเขา หนุ่มน้อยรีบหันกลับไปดู
เขาพบชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ น่าตางดงาม มีปีกอยู่ด้านหลัง และ สัญลักษณ์กางเขนสีทองบนหน้าผาก
“คุณเป็นอัครเทวดา” ยูเห็นชายผู้นั้นก็รู้ว่าเป็นใคร เพราะเขามีลักษณะคล้ายกับพวกไมเคิล
ยูนึกได้อีกอย่างว่าเขาเคยเห็นชายผู้นี้ ในฝันตอนไปเยี่ยมคุณตา
เทวดาหนุ่มรู้ถึงความคิดของยูจึงเอ่ยว่า “ใช่ เราเคยพบกัน”
“หมายความว่ายังไง ผมไม่เข้าใจ” ยูเอ่ยถาม เพราะไม่รู้ว่าเทวดาองค์นี้เป็นใคร ถึงแม้เขาจะเคยเห็นในฝันก็ตาม
เทวดาหนุ่มยิ้มก่อนจะเอ่ยบอกมาว่า “เราชื่อ ยูริเอลเป็นหนึ่งในอัครเทวดา”
หนุ่มน้อยตกใจ พลางนึกถึงชื่อที่ไมเคิลเคยพูดตอนไปบ้านคุณตา
“แสดงว่าคุณคือ อัครเทวดาที่ถูกลงโทษ ใช่มั้ย”
ยูริแอล ยิ้มให้หนุ่มน้อย พร้อมเดินเข้ามาใกล้
เขาค่อยๆยกมือแตะที่หน้าผากของยู
ทันใดนั้นรูปกางเขนสีทองก็ปรากฏขึ้นที่หน้าผากของหนุ่มน้อย
แสงสว่างเจิดจ้าทำให้ตาของหนุ่มน้อยพร่าเบลอ
แต่หนุ่มน้อยยังได้ยินเสียงอันนุ่มนวลของยูริแอล
“เราจะพาท่านไปพบความจริงทั้งหมด ความจริงของเรา และ ของท่าน”
*********************************************************************************************
ตอนนี้ความชั่วร้ายครอบคลุมไปทั้วโลก เหล่าปีศาจจับตัวมนุษย์ทุกคนไว้ใต้พื้นดิน
ลูซิเฟอร์ยืนมองความสำเร็จของตัวเอง ที่อีกไม่นาน โลกมุนษย์จะต้องเป็นของเขา
แต่มีอีกอย่างที่เขาต้องทำ คือ การหาคนๆหนึ่ง คนที่มีความหมายสำหรับเขา
*********************************************************************************************
กาเบีรยล์และราฟาแอลไม่สามารถเข้าถึงประตูนรกได้ เพราะมีพลังความชั่วร้ายครอบคลุมบริเวณนั้นอยู่
ทั้งสองได้เรียกกองทัพเทวดามาแล้ว แต่ก็คงไม่มีใครสู้กับลูซิเฟอร์ได้ นอกจาก ไมเคิล
“แล้วเราจะทำยังไง ไมเคิลยังติดอยู่ในนั้นอยู่เลย” ราฟาแอลหันไปถามกาเบีรยล์
“มีทางเดียว คือ เราต้องกำจัดลูซิเฟอร์ให้ได้ เราจึงจะช่วยทั้งสองออกมาได้” กาเบีรยล์ตอบ
“จะบ้าเหรอ เราสองคนมีพลังไม่เท่ากับไมเคิลน่ะ เราจะปราบลูซิเฟอร์ได้เหรอ” ราฟาแอลท้วง
“ไม่มีทางอื่นแล้ว เราต้องจัดการเอง” กาเบีรยล์หันไปแตะไหล่ของเพื่อน
“เราต้องวางใจในพระเจ้า ไม่มีวันที่ปีศาจจะชนะพวกเราได้หรอก”
แล้วทั้งสองก็มุ่งหน้าไปยังคู่ต่อสู้ของเขา
*********************************************************************************************
ยูลืมตาขึ้น เขาพบว่าตัวเองกำลังอยู่ในสวนๆหนึ่งที่รอบตัวเขา มีแต่ต้นไม้ ดอกไม้ ภูเขา และแม่น้ำเล็กๆ
หนุ่มน้อยไม่เคยเห็นสวนที่ไหนสวยเท่าที่นี้มาก่อน
ยูริแอลเดินมายืนข้างๆหนุ่มน้อย
“ที่นี้คือ สวรรค์ เป็นอาณาจักรของพระเจ้า และ เหล่าเทวดา”
“นี้ผมตายแล้วเหรอ ผมถึงมาที่สวรรค์” ยูตกใจเลยหันไปถามเทวดาหนุ่ม
“ท่านยังไม่ตายหรอก เราจะพาท่านมาพบกับความจริงต่างหาก” ยูริแอลสบสายตากับหนุ่มน้อย
“ความจริงอะไร แล้วทำไมต้องพามาถึงสวรรค์ด้วย” ยูถาม
“เพราะที่นี้คือต้นกำเนิดของเรื่องราวทั้งหมด” พูดเสร็จ เทวดาหนุ่มก็ชี้ให้หนุ่มน้อยดูภาพที่กำลังจะเกิดขึ้นตรงหน้า
“ตอนนี้ท่านกำลังเห็นภาพนิมิต สิ่งที่เกิดรอบตัวท่านเป็นเรื่องราวในอดีต” เทวดาหนุ่มอธิบายให้หนุ่มน้อยฟัง
ถาพแรกที่เกิดขึ้นเป็นภาพของเหล่าอัครเทวดาทั้งห้าองค์
ได้แก่ไมเคิล กาเบีรยล์ ราฟาแอล ลูซิเฟอร์ และ ยูริแอล
ทั้งห้ากำลังประชุมกันอยู่
“พระเจ้ามีคำสั่งให้สร้างมนุษย์ ในวันสุดท้ายของการสร้างโลก” กาเบีรยล์กำลังพูดถึงเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นในสวรรค์
“มนุษย์ที่ว่า คือ พวกที่จะมาดูแลสวนอีเดนใช่มั้ย” ราฟาแอลถามกาเบีรยล์
“ใช่แล้ว พระเจ้าทรงสร้างพวกมนุษย์ให้มีฉายาลักษณ์ตามพระองค์เลยน่ะ แถมยังให้มีอำนาจปกครองสวนอีเดนตามใจชอบเลยน่ะ” กาเบีรยล์อธิบายเพิ่ม
“ทำไมถึงเป็นอย่างนั้นหล่ะ” ลูซิเฟอร์ถามด้วยความประหลาดใจ ที่จู่ๆก็เกิดเรื่องนี้ขึ้น
“ข้าเองก็ไม่ทราบถึงพระประสงค์หรอกน่ะ แต่ที่มาเล่าเรื่องนี้ให้พวกท่านฟัง เพราะเรามีหน้าที่คอยดูแลพวกมนุษย์อีกที” กาเบีรยล์หันไปพูดกับที่ประชุม
“ข้ายินดีรับพระประสงค์ของพระเจ้า” ไมเคิลเป็นคนตอบคนแรก
“ข้าเองก็ยินดีรับพระประสงค์ด้วย”ราฟาแอลก็ตอบด้วย
“ข้าเหมือนกัน” ยูริแอลลุกขึ้นยืนพร้อมมองหน้าทุกคน
“แล้วท่านหล่ะ ลูซิเฟอร์” กาเบีรยล์หันไปถามหัวหน้าอัครเทวดา
ลูซิเฟอร์ไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้ เขาไม่ตอบอะไรกับที่ประชุม พร้อมแสดงท่าทางไม่พอใจเดินออกจากที่ประชุมทันที
“เป็นอะไรไปอีกหล่ะ เรื่องสร้างสวนอีเดนก็คัดค้าน เรื่องมนุษย์ก็ไม่เห็นด้วย ก็รู้อยู่แล้วว่าเป็นพระประสงค์ที่เราต้องทำ” ราฟาแอลบ่นถึงเพื่อนตัวเอง
ไมเคิลไม่พูดอะไร เขามองยูริแอลที่กำลังลุกขึ้นยืน
“ข้าพอเข้าใจความรู้สึกของลูซิเฟอร์” ยูริแอลเอ่ยขึ้น แสดงความเห็นใจกับลูซิเฟอร์
“ก็มีแต่ท่านคนเดียวที่เข้าใจลูซิเฟอร์” กาเบีรยล์พูดพร้อมหันไปมองยูริแอล
“ท่านลองไปคุยกับลูซิเฟอร์เถอะ เผื่อเขาจะยอมรับพระประสงค์ ครั้งที่แล้วเรื่องสวนอีเดน ท่านก็พูดให้เขาเห็นด้วยแล้วนี้” ราฟาแอลพูดพร้อมเอามือแตะที่บ่าของยูริแอล
ยูริแอลจึงเดินตามลูซิเฟอร์ไป
*********************************************************************************************
ยูริแอลเดินตามลูซิเฟอร์มาถึงลำธาร เทวดาหนุ่มค่อยๆเอามือแตะที่บ่าของลูซิเฟอร์
ลูซิเฟอร์รู้สึกถึงการสัมผัสนั้น เขาจึงค่อยใช้มือจับมืออันนุ่มนวลนั้น
“ท่านจะมาขอร้องเราอีกหล่ะซิ” ลูซิเฟอร์ทราบถึงจุดประสงค์ของยูริแอลดี
“แล้วทำไมท่านถึงไม่ทำตามพระประสงค์หล่ะ” ยูริแอลถาม
“ก็เพราะข้าอยากมีอิสระไงหล่ะ” ลูซิเฟอร์มองตายูริแอล
“ข้าอยากมีอิสระ เพื่อข้าจะรักท่านได้สักที” ลูซิเฟอร์ค่อยๆจูบยูริแอล
ยูริแอลไม่ได้ขัดขืนอะไร เขาก็รับการจูบจากลูซิเฟอร์
“ข้าไม่ชอบเลยที่จะต้องมาทำตามพระประสงค์ตลอดเวลา แล้วยิ่งตอนนี้ก็เห็นมนุษย์ และรัก พวกนั้นมากกว่าพวกเราซะอีก” ลูซิเฟอร์อธิบายความในใจออกมา “พวกเราก็ทำได้แค่ทำตามพระประสงค์ตลอดเวลา”
“ข้าเองก็อยากมีอิสระ แต่ข้าก็ไม่อยากขัดพระประสงค์ด้วย” ยูริแอลพูดกับลูซิเฟอร์
“รู้มั้ยข้ารักท่าน มากกว่า รักพระเจ้าซะอีก” ลูซิเฟอร์จูบยูริแอลอีกครั้ง
“ท่านพูดเช่นนี้ไม่ได้น่ะ มันจะเป็นความผิดน่ะ” ยูริแอลพยายามเตือนสิตของลูซิเฟอร์
“ข้าจะไม่ทนอีกต่อไป ข้าจะสู้ และข้าจะขอมีอิสระสักที” ลูซิเฟอร์มองยูริแอล
“เพื่อความรักที่มีต่อท่าน ข้าจะรวบรวมกำลัง แล้วจะยึดครองสวรรค์”
ยูริแอลได้ยินดังนั้นก็ตกใจ แต่คนที่ตกใจมากกว่าเขาคือ ไมเคิล ที่แอบฟังการสนทนาของทั้งคู่
-----จบตอนที่37-----
ติดตามอีก 3 ตอนนะครับ จะจบแล้ว ความจริงของเรื่องราวทั้งหมดกำลังเฉลยแล้วครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
