ดีใจที่ได้อ่านนิยายเรื่องนี้
....หลังจากที่ตงิดๆ มาตั้งแต่ช่วงต้นๆ เรื่อง ด้วยความกลัวอะไรบางอย่าง
มาจนถึงช่วงกลางๆ ที่เริ่มจะเดาได้ลางๆ
หลังจากอ่านตอนนี้จบพูดได้แค่ว่า ไม่ว่าเรื่องนี้จะจบลงแบบไหน สำหรับเราแล้วมันประทับใจแล้วก็สวยงามมาก
หลายคนอ่านตอนล่าสุดนี่เครียด หรือหน่วงกัน
แต่แปลก.. ทำไมเราอ่านแล้วมีความสุขก็ไม่รู้ ษรเหมือนคนที่รู้ขีดจำกัดของเวลา แล้วก็พยายามทำทุกอย่างที่อยากจะทำ เพราะตัวษรคิดว่าถ้าไม่ทำซะตั้งแต่ตอนนี้ ก็คงไม่มีโอกาสได้ทำอีกแล้ว ส่วนเทียน..ก็เหมือนหลายคนที่ยังนึกว่าเรายังมีเวลาเหลือ จะรีบร้อนทำไม ค่อยเป็นค่อยไปสิ.. ทั้งที่เราต่างก็ไม่รู้ว่าแต่ละคนจะมีเวลาเหลืออยู่อีกเท่าไหร่
ษรเข้มแข็ง ในขณะที่เทียนอ่อนแอ
จนเราแอบสงสารเทียนนะ อยากจะเดินเข้าไปตบไหล่เบาๆ สักที
มโนภาพของเราตอนนี้มันเหมือนษรกำลังยืนยิ้มอยู่ที่ปลายสะพาน โดยรอให้เทียนเดินมาหา (ซึ่งหมอนั่นจะฝ่ากำแพงทั้งหลายไปหาได้รึเปล่าก็ไม่รู้)ก่อนที่ษรจะต้องเดินไปในที่ที่ต้องไป
ความรักของษรมันสวยงามมากจริงๆ นะ อบอุ่น อ่อนโยน จนไม่น่าแปลกใจว่าทำไมสายลมเอื่อยเฉื่อยอย่างเทียนถึงได้อยากหยุดพัก หวังก็แต่ว่าเทียนจะก้าวเดินไปหาษร เพื่อใช้เวลาที่เหลือให้มีค่าที่สุด
เข้มแข็งไว้นะเทียน
ประทับใจมากจริงๆ เลยค่ะ
Ps. ออกจะเป็นการคอมเม้นต์ที่ดูเวิ่นเว้อ..และพูดไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่แฮะ.. ฮ่าๆ
Ps.2 ดูเหมือนเราจะเชื่อเต็มที่เลยว่าษรจะตาย.. (แต่ถ้าไม่ตายก็ดีนะ..ฮ่าๆ)