เป็นเพียงตัวแทน ที่ได้แต่แอบรักเธอ (THE END)
หากว่าความรักรักสำหรับผมคือการเป็นตัวแทนคนอื่นผมก็ยินดีที่จะแสร้งทำตัวเป็นคนๆนั้น
นั่นคือความคิดผมตอนที่มาอยู่กับทัชแรกๆ
แต่ยิ่งนานวันเท่าไร....ผมก็ยิ่งเจ็บมากขึ้นเท่านั้น
เจ็บกับการที่ต้องทำตัวเป็นริน
เจ็บที่ผมไม่ใช่ริน
และที่เจ็บที่สุดคือ
ผมไม่ใช่คนที่ทัชรัก
เขารักริน รักริน ผมย้ำกับตัวเองเสมอตอนที่อยู่กับทัช
ยิ่งเขาทำดีกับผมเท่าไรผมยิ่งเจ็บมากขึ้นเท่านั้น
เจ็บจนจะทนไม่ไหว....แต่ก็ต้องทนเพื่อที่จะได้อยู่กับเขา
แต่ตอนนี้ผมเจ็บจนเกินจะทน
ผมทนไม่ไหวอีกแล้ว
ผมร้องไห้อยู่บนเตียง ในมือผมถือกระเป๋าเป้ที่ใส่สำภาระของผม
น้ำตาผมไหลออกมามากมาย ผมไม่ได้อยากจะจากเขาไป แต่ผมก็ต้องจากทัชไปเพื่อให้เขาควรได้รักกับคนที่เขารักสักที ไม่ใช่มาอยู่กับตัวแทนอย่างผม
ผมมองดูห้องที่ผมอยู่มาตลอดเดือน ทุกอย่างยังเหมือนเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือจากนี้ไปคนที่จะเป็นเจ้าของห้องนี้...มันคงไม่ใช่ผมแล้ว
ผมลุกขึ้นปาดน้ำตาออก ก่อนที่จะเดินออกจากห้อง
“สวัสดีค่ะหนูริน”ป้ายาแม่บ้านของทัชทักทายผม เมื่อเห็นผมออกจากห้อง
“สวัสดีครับป้ายา” ผมทักตอบ
“ป้ายาครับขอบคุณนะครับที่ดูแลผมมาตลอดเวลาที่อยู่ที่นี่ ถ้าผมไม่อยู่แล้วก็ขอให้ป้าดูแลทัชต่อไปด้วยนะครับ”ผมบอกพร้อมกับกอดป้ายา
“แล้วหนูรินจะไปไหนหรือคะ”ป้ายาถามอย่างเป็นห่วง
“ผมจะไปเจอเพื่อนนะครับ ไม่ได้เจอกันนานแล้วคิดถึงนะครับ แล้วก็จดหมายนี่ผมฝากให้กับทัชด้วยนะครับ”ผมยื่นจดหมายให้ป้ายาก่อนที่จะเดินออกจากบ้านไป
......................................
ทัช
ผมอยู่หน้าบ้าน ผมมองกล่องที่ใส่สิ่งสำคัญอยู่ผมอยากให้มันแก่คนที่ผมรักที่สุด ริน ผมรักเขา รักมานานแล้ว รักจนถอนตัวไม่ขึ้น ตั้งแต่ที่เจอกันที่....ผมก็รักรินแล้ว มันเป็นรักแรกพบ
“คุณทัชคะ แย่แล้วค่ะๆๆๆๆหนูรินๆๆๆๆๆ”ป้ายาแม่บ้านของผมตะโกนบอกผมทันทีที่ผมเข้าบ้าน
“ป้าครับใจเย็นๆแล้วบอกผมนะครับป้า ว่าอะไรแย่ แล้วรินเป็นอะไร”ผมบอกป้า ใจผมร้อนรุ่ม
“หนูรินออกไปจากบ้านตั้งแต่เช้าตอนนี้ยังไม่กลับเลยค่ะ”
“ไปไหน”
“หนูรินบอกว่าจะไปหาเพื่อนค่ะ จริงสิหนูรินเขาฝากจดหมายให้คุณทัชด้วยนะคะ”ป้ายาบอก ผมรีบรับมาอ่าน
ถึงทัช
เมื่อคุณได้อ่านจดหมายฉบับนี้ผมคงจะไปไกลจากคุณมากแล้ว ผมมีสิ่งหนึ่งที่อยากจะบอกคุณมาตลอดแต่ก็ไม่ได้บอกออกไปสักที
นั่นคือ ผมไม่ใช่ริน แต่เป็น เร พี่ชายของริน
ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมขอบคุณมากที่คุณดีกับผมถึงจะทำไปเพื่อรินก็ตาม
คุณรู้ไหมว่ายิ่งคุณดีกับผมเท่าไรมันก็ยิ่งทำให้ผมเจ็บปวดที่ผมนั้นไม่ใช่คนที่คุณรัก
ทั้งที่ผมนั้นรักคุณ ทัช ผมรักคุณ รักที่สุด
การที่จะให้คุณรู้ความจริงแล้วให้คุณเป็นฝ่ายจากลาไปมันคงจะทำให้ผมเจ็บปวดทรมาณกว่านี้
ผมจึงต้องเป็นฝ่ายไปเอง ลาก่อนทัช ขอให้คุณ โชคดีและมีความสุข
จากเร
ผมอ่านจดหมายจบความทรงจำมากมายมันพรั่งพรู่อยู่ในหัวสมองของผม มันเหมือนเทปที่กอกลับหลัง นี่ผมทำอะไรลงไป ผมมันเป็นคนโง่ที่สุด ไม่ใช่โง่ที่ถูกหลอกแต่โง่ที่ไม่รู้หัวใจตัวเอง ว่าความจริงแล้วคนที่ผมรักตลอดมาคือใคร
ผมปล่อยโอกาสที่จะอยู่กับคนที่ผมรักมานานมากแล้วและตอนนี้ผมก็ไม่อยากเสียเขาไป
...............................................
เร
ผมอยู่ที่ร้านเกมที่ผมเจอกับทัชครั้งแรกไม่รู้ทำไมผมถึงมาที่นี่แต่พอรู้ตัวอีกทีผมก็อยู่ที่นี่แล้ว
ผมนั่งเล่นเกมไปเรื่อยๆไม่สนใจว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไร ผมเล่นไปเรื่อยๆจนกระทั่งรู้สึกถึงแรงกดที่ไหล่ ผมหันไปมองแล้วตาโต
“ทัช”ผมพูด ทัชเลื่อนเก้าอี้ผมให้หันไปหาเขา (เก้าอี้มีล้อเลื่อน) ก่อนที่จะคุกเข่าลงแล้วพูดกับผม แล้วเปิดกล่องในกล่องมีแหวนอยู่
“เร ผมขอโทษที่เข้าใจผิดมาตลอดว่าคุณคือริน ความจริงแล้วตลอดเวลาที่ผ่านมาผมรักคุณ รักตั้งแต่เจอกกันที่นี่ครั้งแรก ผมขอโทษที่ทำให้คุณเจ็บปวดมาตลอด ยกโทษให้ผมแล้วแต่งงานกับผมนะเร”ทัชขอผมแต่งงาน นี่ผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหม เขาบอกว่าเขารักผม
“ครับ”ผมรับคำออกไป ผมไม่อยากรออีกแล้วดังนั้นถึงจะงงแต่ผมก็ตอบออกไป
ทันทีที่ผมตอบออกไปทุกคนต่างปรบมือให้กับพวกเรา
ผมรู้สึกว่าตัวผมลอยขึ้นทัชอุ้มผม
“เร คุณตอบตกลงผมแล้ว ผมจะไม่มีวันปล่อยคุณไปอีก”ทัชพูดก่อนที่จะพาผมออกจากร้านเกม เขากระซิบที่ข้างหูผมเบาๆ
“คุณปล่อยให้ผมรอมาตลอด คืนนี้ผมจะไม่ปล่อยคุณไปแน่”ทัชบอกกับผมมันทำให้ผมหน้าแดง ตลอดเวลาที่ผมอยู่กับทัชเราไม่เคยมีอะไรกัน เพราะผมไม่อยากเจ็บปวดที่ต้องเป็นตัวแทนของรินบนเตียง ผมจึงพยายามหลีกเลี่ยงทัชมาตลอด แต่คืนนี้ผมจะไม่หลบเลี่ยงอีกแล้ว ผมพร้อมที่จะเป็นของเขา ผมเลยบอกออกไปว่า
“ก็ไม่ได้บอกให้คุณปล่อยผมนี่” ทันทีที่ทัชได้ยินผมพูดเขาก็หอมแก้มผม
“ผมแทบรอให้ถึงบ้านไม่ไหวแล้ว”ทัชบอก ก่อนที่จะพาผมกลับบ้าน
คืนนี้เป็นคืนที่ผมและเขาเป็นหนึ่งเดียวกันผมมีความสุขที่สุด สุขที่ในที่สุดก็รู้ว่าคนที่ผมรักที่สุดเขาก็รักผมเหมือนกัน ผมรักคุณนะทัช
........................................
1 เดือนก่อน
USA นิวยอร์ก
สนามบิน
เด็กหนุ่มคนหนึ่งลากกระเป๋าเดินทางออกจากแอร์พอท ใบหน้ารูปใข่ ริมฝีปากสวยสีชมพู ผมแสกข้างสีน้ำตาลที่สไลส์ยาวปะบ่าส่งผลให้หน้าเด็กหนุ่มดูหวานอยู่แล้วยิ่งหวานขึ้น
“พี่รันอีกไม่นานผมจะไปหาพี่นะ”เด็กหนุ่มพึมพำเบาๆแล้วก็ถอนหายใจ ตลอดชีวิตของเขา ไม่เคยต้องยุ่งเกี่ยวกับพี่ชายต่างแม่คนนี้เลย ถ้าจะให้เข้าใกล้ยิ่งไม่อยาก ถ้าไม่ติดว่านี่เป็นทางเดียวที่จะหนีการแต่งงานกับนายทัชได้ล่ะก็เขาคงจะไม่มีทาง ถ่อมาถึงอเมริกาเพื่อมาขออยู่กับพี่ชายต่างแม่คนนี้เด็ดขาด
แต่ในเมื่อมาแล้วเขาจะไม่ยอมถอยกลับเด็ดขาด
THE END
TBC…. เป็นแค่ตัวแทน... ที่ไม่มีวันเป็นตัวจริงในหัวใจเธอ
หัวข้อ: (เรื่องสั้น) เป็นเพียงตัวแทน...ที่ได้แต่แอบรักเธอ (THE END) (อ่าน 31776 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก