น้องหมอ กะ พี่วิศวะ [19]“ดิศรู้ใช่มั้ย ว่าน้องกานร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงเหมือนเรา
เพราะฉะนั้น หนูต้องคอยดูแลปกป้องน้องกานนะครับ”
“ครับผม” ดิศในวัยห้าขวบยกมือตะเบ๊ะตัวตรง หลังจากที่ฟังแม่พูดจบ
“ดีมากครับผม” แม่ยกมือขึ้นมาลูบผมลูกชายตัวน้อยของตัวเองแล้วยิ้มให้
/////
“กานนนนนนนน ไปเล่นกันนนนนน” ดิศวิ่งเข้าหากานที่กำลังนั่งเล่นอยู่ในบ้านคนเดียว
“เล่นอะไรเหรอ?” กานหันไปถามตาโต
“บ่อทรายไง” ดิศหมายถึงลานทรายของหมู่บ้านที่มีไว้ให้เด็กๆไปเล่นกัน
“แต่แม่บอกว่าวันนี้กานมีไข้ แม่ไม่ให้ออกไปเล่นข้างนอก” กานทำสีหน้าผิดหวัง
“ไหนๆ” ดิศเดินเข้าไปใกล้ๆ ทรุดตัวนั่งลงแล้วยกมือขึ้นเปิดผมที่ปิดหน้าผากของกานขึ้น แล้วเอาหน้าผากตัวเองชนกับหน้าผากของกาน
“อืมมม ร้อนจริงๆด้วย” เห็นพวกแม่ๆชอบทำบ่อย ดิศเห็นเลยทำมั่ง
พอรู้ว่ากานตัวร้อนดิศก็เลยไม่คิดที่จะชวนออกไปเล่นต่อ
แต่กลับนั่งเล่นด้วยกัน จนกระทั่งแม่กานมาเห็นนั่นแหละ
“ดิศ เดี๋ยวติดหวัดนะลูก วันนี้อย่าเพิ่งเล่นกับน้องกานเลยนะ”
ดิศหันไปมองอย่าสงสัย “ไม่เอา เดี๋ยวกานไม่มีเพื่อนเล่น”
แม่ของกานมองดิศแล้วหัวเราะออกมาน้อยๆด้วยความเอ็นดู
“ตามใจเรา ถ้าติดหวัดมาไม่รู้ด้วยนะ”
“อื้อ ดิศแข็งแรง ไม่เป็นหวัดง่ายๆหรอกน่า”
พูดพลางยกแขนสองข้างเบ่งกล้ามแสดงความแข็งแรงของตัวเอง
“ไม่เห็นจะมีกล้ามตรงไหนเลย” กานเอานิ้วขึ้นมาจิ้มๆที่แขนดิศ เอามือเล็กจับๆดูก็เจอแต่เนื้อนิ่มๆ
“เดี๋ยวเราโตขึ้นเราจะฟิตปึ๋งปั๋งให้ดู”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”
แล้วสองคนก็นั่งเล่นด้วยกันจนผล่อยหลับกันไปทั้งคู่เลย
นอนเอาหัวชนกันหลับฟี้ๆ เรียกรอยยิ้มให้กับผู้ใหญ่ในบ้านได้อย่างไม่ยาก
ดิศมานอนค้างที่บ้านของกานบ่อยกว่านอนบ้านตัวเองซะอีก
ตัวติดกันยังกับปาท่องโก๋ ไปไหนไปกัน เล่นด้วยกัน
/////
กานนอนอ่านการ์ตูนเล่มใหม่ที่เพิ่งไปซื้อมาอยู่บนเตียง
ในขณะที่ตอนนี้ดิศออกไปเล่นบาสกับเพื่อนๆในกลุ่ม
ทั้งยู เนศ วิช อ่อ...รวมไอ้หมอกับน้องฟาสด้วย
เขาเป็นพวกไม่ชอบออกกำลังกาย เพราะมันทั้งร้อน ทั้งเหนื่อย
เลยทำให้ตัวซีดตัวเหลืองอยู่แบบนี้เนี่ยแหละ (ไอ้ดิศมันชอบว่า)
My heart's a stereo
It beats for you, so listen close
Hear my thoughts in every note
Make me your radio
Turn me up when you feel low
This melody was meant for you
Just sing along to my stereo
Oh oh oh oh To my stereo
Oh oh oh oh So sing along to my stereoเสียงโทรศัพท์ของกานดังขึ้น แต่ร่างที่นอนอ่านการ์ตูนอยูนเตียงไม่รับ
เพราะว่า..ชอบเพลงนี้ ขอฟังก่อน ยังไม่อยากรับตอนนี้
ดูเหตุผลมัน -*- จนเสียงโทรศัพท์เงียบไป แล้วมันก็ดังขึ้นอีกรอบ
กานเลยหยิบขึ้นมารับ
“อะไร??”
(ทำไมเมื่อกี้ไม่รับโทรศัพท์?) ดิศถามน้ำเสียงนิ่ง แสดงว่าอารมณ์มันกำลังขุ่นๆ
“อยากฟังเพลง”
(ห๊ะ??)
“เสียงเรียกเข้าไง กูชอบ”
....กรรมของเวร มึงเดินไปเปิดเครื่องเสียงง่ายกว่ามั้ย ???(กำลังจะกลับเนี่ย กินอะไรมั้ย? จะได้ซื้อเข้าไป)
“อืมม ยำวุ้นเส้น ต้มข่าไก่ หมูกระเทียม ผัดผักรวมใส่กระหล่ำปลี แครอท ถั่วลันเตา ดอกกระหล่ำ ข้าวโพดอ่อน ไม่ใส่พริกไทยนะ ขอข้าวแข็งๆหน่อยนะ แฉะๆกูไม่กินนะ แล้วก็ไอ้ติมแม็กนั่ม ป๊อกกี้สตอเบอร์รี่ อ่อ..เอาไข่เจียวมาด้วยนะ”
(เหี้ย...มึงเกรงใจกูด้วยเว้ย)
....ยาวไม่ว่า แม่งเรื่องมากจะโน่นนี่นั่น“แหมมม แค่นี้ทำให้กูไม่ได้นะ ทีมึงเอากูแบบไม่บันยะบันยังสามชั่วโมงติดจนตูดกูเนี่ยระบมไปหมด มึงเกรงใจกูมั้ย?”
(จ้าเมียจ๋า เดี๋ยวพี่จะซื้อไปให้หมดเลยนะจ๊ะ) ไม่มีข้อโต้แย้งใดๆทั้งสิ้น
“ทวนรายการมาด้วย”
(ยำวุ้นเส้น ต้มข่าไก่ หมูกระเทียม ผัดผักรวมใส่กระหล่ำปลี แครอท ถั่วลันเตา ดอกกระหล่ำ ข้าวโพดอ่อน ไม่ใส่พริกไทย ขอข้าวแข็งๆ แล้วก็ไอ้ติมแม็กนั่ม ป๊อกกี้สตอเบอร์รี่ อ่อ..เอาไข่เจียวด้วย)
“เออดีมากคุณสามี”
(......) ไอ้ดิศชอบใจจนยิ้มแก้มปริแล้ว
“รีบๆกลับมานะ กานหิวแล้ว” ส่งเสียงอ้อนๆ
“ครับที่รัก”
....กลับห้องไปไม่รอดแน่ที่รักกู ทำตัวน่ารักขนาดนี้ อิอิอิ/////
พอดิศกลับมาถึงห้อง มันไม่ปล่อยให้กานลอยนวลไปจริงๆด้วย
พอกานเดินออกมาช่วยหิ้วของเข้าไปวางไว้ที่โต๊ะ
ดิศมันก็รวบหัวรวบหาง อุ้มกานพาดบ่าแล้วไปโยนลงที่เตียง
“ไอ้เหี้ยยยย เล่นอะไรเนี่ยยยยยย”
“เล่นกับเมีย” ช่างเป็นยิ้มที่ดูหื่นจริงๆ
กานเริ่มที่จะรู้ชะตาของตัวเองซะแล้ว แต่ดิศมันก็ไม่ปล่อยให้เสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียว มันก้มลงจูบไซร้ซอกคอก่อนทันที
“เห้ยยย ไปอาบน้ำ กูเหม็นเหงื่อมึง” กานเอามือดันอกแน่นที่พอมีกล้ามเนื้อของดิศเป็นเชิงบอกให้พอ
“เดี๋ยวเล่นเสร็จก็ต้องอาบอีก เสียเวลา” มันถอดเสื้อยืดของกานให้ออกทางหัวทันที ก้มลงโลมเลียยอดอกสีชมพูนั่น
“อย่าเลียดิ๊”
....จุดอ่อนกูเลยนะสัด“เสียวละสิ” ตามด้วยถอดกางเกงขายาวของกานออกไป
“เอออ ไอ้เหี้ยอย่าจับ อา..”
“บอกว่าอย่าแต่ขึ้นเร็วเชียวนะมึง”
“ก็มึง..ทำ..แบบนั้น..อาาา..”
“เมียกูสวยนะเนี่ย”
“ไอ้สัด”
“เดี๋ยวนะ ใช้นิ้วก่อน เดี๋ยวมึงเจ็บอีก”
“อ่ะ..”
“อย่าเกร็งสิคนดี ผ่อนคลาย อา..แบบนั้นแหละ”
“อย่าลืมถุงนะเว้ย”
“จ๊ะที่รัก”
“อ่ะ ค่อยๆนะ”
“ก็ค่อยๆอยู่เนี่ย อา..แน่นชิบ”
“......อ๊ะ! อา...”
“พร้อมยัง จะขยับแล้วนะ”
“อืมม”
นั่นแหละ แล้วก็ครวญครางกันไป
คืนนั้นกว่าจะได้กินข้าว ไอ้ดิศล่อไปสองรอบ
จะขอต่ออีกรอบ ก็โดนกานถีบเข้าให้
“กูเหนื่อยจะตายแล้วไอ้เหี้ย”
แล้วดิศก็ต้องอุ้มกานเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำอาบท่าให้
เพราะตอนที่กานลงจากเตียงยังไม่ทันจะก้าวขาออก
แค่ยืนก็ทรุดฮวบลงไปนั่งกองที่พื้นแล้ว
หลังจากเสียน้ำไปสองรอบ ก็ต้องมาเสียแรงอุ้มผลงานไปล้างตัวอีก
แล้วถึงจะพามากินข้าวที่โต๊ะ
กานโวยวายใหญ่ที่ยำวุ้นเส้นของโปรดเส้นอืดเต็มถุง
จนดิศสัญญาว่าพรุ่งนี้จะซื้อมาให้อีกถึงเงียบ
แต่ยำวุ้นเส้นอืดๆจานนี้กานก็กินนะไม่ใช่ว่าจะทิ้ง
ก่อนนอนดิศกอดกานจากทางด้านหลังเอาไว้
ก่อนกระซิบข้างหูเบาๆว่า
“คราวหน้าขอสดนะ”
“ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
TBC,,,ขอให้ทุกคนใส่จินตนาการในฉาก nc ป่วงๆของเราซักเล็กน้อยนะคะ 
ตอนนี้เอาใจแม่ยกดิศและกานที่มีน้อยโคตร (รวมถึงตัวเราด้วย)
เรามาอ่านกันแค่แปดคนกันเถอะ กร้ากกกกกก
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นที่ให้กันมาตลอดค่า 
กอดคนอ่านทุกคนที่ไม่ได้แสดงตัวด้วยค่า
อิอิ เจอกันตอนหน้านะคะ
หัวข้อ: " น้องหมอ กะ พี่วิศวะ " ตอนจบ หน้า 97 ย้ายได้เลยค่าา (อ่าน 953455 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก