สวัสดีอย่างเป็นทางการนะคะ
จะเรียกว่ามาประกาศข่าวก็ดูจะยิ่งใหญ่เกินตัว เอาเป็นว่าแค่มาบอกข่าวแล้วกัน สำหรับคนที่ติดตามผลงานของจีมาโดยตอลด และยังคอยติดตามอยู่ ก็ต้องขอบคุณและขอโทษมากๆ ขอโทษ.....คงพูดได้แค่คำว่าขอโทษ เพราะจีคิดว่า...จะขอ....ไสหัวตัวเองออกจากเล้าแห่งนี้ 555+
ก่อนอื่นเลยอยากจะขอพูดอะไรนิดหน่อย จีเข้ามาอาศัยเล้าแห่งนี้ก่อนที่จะได้แต่งเรื่องระเบียงรักนักศึกษา มาในฐานะนักอ่าน ถึงตอนนี้สถานะจะกลายเป็นนักเขียนก็ตาม แต่ก็ยังรู้สึกว่าตัวเองยังอ่าน มากกว่าเขียน เพราะงั้นเป็นนักอ่านน่าจะเหมาะกว่า ปีเศษๆ ที่ได้มาอยู่ที่นี่ บอกเลยว่าสนุกมากกกกกกกก มีรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ น้ำตา เกิดขึ้นมากมาย ทั้งที่เกิดจากการอ่านนิยาย หรือเกิดจากความผูกพันกับคนที่พูดคุยด้วย ถึงหลังๆ จะไม่ได้เข้ามาโพสต์หรือพูดคุยอะไรมากนัก แต่มิตรภาพกับคนเดิม ๆก็ยังเหมือนเดิม และยังมีมิตรภาพใหม่ๆ เกิดขึ้นเสมอ.....ขอบคุณมากค่ะ
ภายในเวลาหนึ่งปี กับนิยายสามเรื่อง เป็นอะไรที่สนุกมากๆ ไม่เคยคิดว่าจะทำได้ขนาดนี้ ผลตอบรับก็เกินความคาดหวัง ทั้งคำติติงในความผิดพลาด อย่างเช่น การพิมพ์ผิด........จีรับไว้แล้วนำไปปรับปรุงแก้ไขเสมอ ขอบคุณมาก
ทั้งคำชม...เป็นกำลังใจ ที่ช่วยให้ดำรงชีวิตประจำวันได้อย่างมีความสุขมากกขึ้น ตัวหนังสือที่ไม่ได้ซื้อหาด้วยเงิน แต่อ่านแล้วกลับรู้สึกอิ่มเอม.....ขอบคุณมากค่ะ
ทั้งคำด่า คำกล่าวหา....จีไม่เคยตอบโต้ และไม่เคยยุยงให้ใครทะเลาะกันในทู้ของจี ไม่ส่งเสริมให้กดลบคนที่พูดจาไม่ดีในทู้ของจี.......คิดว่าทำดีแล้ว อดทนได้ดีแล้ว และทุกคนก็ให้ความร่วมมืออย่างดี.......ขอบคุณมากค่ะ
นิยายของจี 3 เรื่อง มีเพียงสองเรื่องที่จีเข้าไปตอบคำถาม หรือพูดคุยด้วยบ่อยๆ ส่วนอีกเรื่องที่ไม่ได้เข้าไป เพราะ 1. ไม่ได้โพสต์เอง เพราะฉะนั้นก็เลยไม่วุ่นวายในทู้คนอื่น แต่ก็เยี่ยมเยียนบ่อยๆ 2. เป็นจุดประสงค์ส่วนตัวในการถ่ายทอด สิ่งที่คิดว่าถ่ายทอดได้ดีแล้ว ตรงแล้ว ถูกต้องแล้ว จะไม่อธิบายอะไร แม้จะโดนเสียดสี กล่าวหา ต่างๆ นานา ก็ไม่ออกมาพูดหรือตอบอะไร บางคนอาจคิดว่า ในเมื่อมีคนไม่เข้าใจสิ่งที่เราสื่อ ทำไมไม่ออกมาอธิบาย จะได้เข้าใจ ก็คงต้องบอกว่าเป็นเพราะความอาร์ตของตัวเอง ที่คิดว่าไม่มีเหตุผลต้องอธิบายอะไร เพราะบางที สิ่งที่เขาอยากให้เราอธิบาย คงเป็นสิ่งที่เขาไม่เห็นด้วย ไม่ใช่ไม่เข้าใจ.....เมื่อคิดถึงตรงนี้....ก็เริ่มเห็นมุมมองอะไรใหม่ๆ มากขึ้น....รับรู้อะไรได้มากขึ้น....และตัดสินใจบางอย่างลงไป
อ่านมาถึงตอนนี้ก็คงมีคนงง และสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น บอกได้ตรงๆ ว่า เหตุผลข้างต้อนทำให้ค่อนข้างเบื่อ และ....เบื่อ...จนเริ่ม....หน่าย....ทุกคนคงเคยเป็น และหลายคนคงเป็นอยู่ จีไม่ได้อยู่ในเล้านี้นานกว่าใครหลายคน แต่ก็นานกว่าใครอีกหลายคนเช่นกัน วันแรกจนถึงวันนี้มีหลายสิ่งเปลี่ยนไป ทั้งดี...และไม่ชอบ....ไม่ได้บอกว่าไม่ดี แต่โดยส่วนตัวไม่ชอบ เคยบ่นๆ หลายครั้ง และมีหลายคนบอกให้ทน บอกให้ปลง ก็อยากรู้ว่า...ให้เป็นควายหรือพระ ถึงให้ทนให้ปลง เรามีเรื่องที่ไม่ชอบกันทุกคน การแสดงความไม่พอใจออกมาของมนุษย์เป็นเรื่องปกติ จีไม่สามารถเอาใจทุกคนได้หมด และไม่คิดจะทำด้วย เหมือนกันคนอื่นที่ไม่สามารถพอใจจีได้ทุกอย่าง ทุกการกระทำ เราก็แค่เจอกันครึ่งทางพอ ไม่ยุ่งวุ่นวายซึ่งกันและกัน สันติก็เกิด คิดว่าปัญหานี้หลายคนกำลัง แต่คำว่า...ไม่วุ่นวายซึ่งกันและกัน...ไม่ได้รวมถึง...การละเลยสิ่งที่ผิด.....การละเลยสิ่งที่ไม่ชอบเป็นอะไรที่นำมาเพื่อความสงบสุข แต่การละเลยสิ่งที่ผิด คือการเห็นแก่ตัว ไร้ความรับผิดชอบ เมื่ออยู่ร่วมกัน ทุกคนก็ต้องช่วยกันดูแลรักษาสถานที่อยู่อาศัย เจ้าของบ้านดูแลไม่ทั่วถึง เราก็เป็นหูเป็นตาให้ แต่การเป็นหูเป็นตา กับการแส่ เสือก...บางคนก็คิดว่ามันเป็นอย่างเดียวกัน ไม่ต้องสงสัยว่าหมายถึงใคร กลุ่มไหน ที่ไหน เมื่อไหร่ เพราะเกิดขึ้นมากมายหลายแห่ง ไม่ต้องจับผิด เพราะมีผิดให้จับเยอะแยะไปหมด จากที่มีประเด็นให้เบื่อ ตอนนี้ก็เลยเริ่มหน่าย ถามว่าแล้วจะสนใจทำไม.....ทำไมไม่อยู่เฉยๆ เอาหูไปนาเอาตาไปไร่ซะ......ก็เพราะเป็นคนชอบเสือกล่ะมั้ง เลยมองเห็นอะไรที่ไม่ชอบ ไม่ถูกต้อง แล้วขัดใจ สุดท้าย.....อยู่ไม่ได้....
นี่คงเป็นบทสรุปให้กับการกระทำตัวเอง ไม่ได้กล่าวหาใคร แค่มาบ่นให้ฟัง และบอกเหตุผลส่วนตัว อย่างที่กล่าวข้างต้นว่าคงบอกได้เพียงคำว่า....ขอโทษ....ที่ตัดสินใจแบบนี้ แต่....หากให้ทนต่อไป.....คงไม่สามารถทำจิตใจให้สงบ...และแต่งนิยายในแบบที่ตัวเองอยากแต่งได้ ข้อจำกัดในการจินตการมีเยอะกว่าที่คิด บางที....คงได้เวลาที่จะ....อยู่ในที่ๆ สามารถทำอะไรได้อิสระมากขึ้น....และเมื่อทุกอย่างลงตัว....พร้อมที่จะกลับมาเยือนที่นี่ใหม่....ก็จะกลับมา....ช้าหรือเร็ว....ก็จะกลับมาแน่นอน
สุดท้ายก็ต้องขอบคุณและขอโทษอีกครั้ง จีคงโพสต์นิยายเรื่อง Thee’s Time เป็นเรื่องสุดท้ายแล้วสำหรับที่แห่งนี้ ที่ๆ ครั้งหนึ่งเคยเป็นบ้าน แต่ตอนนี้เหมือนสมรภูมิรบที่มีผู้คนแข่งขันกันให้เห็นตลอดเวลา เรื่องที่เคยสัญญาไว้ว่าจะลงให้อ่าน ก็ยังจำคำสัญญานั้นไว้อยู่ แต่คงไม่มาโพสต์เอง และสำหรับเรื่องอื่นๆ ที่กำลังจะแต่ง.....คงต้องขอโทษ......ที่ยังตัดสินใจไม่ได้ว่า....ที่นี่ยังเหมาะกับจีอยู่หรือเปล่า
ขอโทษจริงๆ ค่ะ
G_wa
ปล.อย่าถามหาสาเหตุ อย่าคิดนอกประเด็น เพราะคิดว่าอธิบายได้ครบ เหตุผลไม่ได้เกิดเพียงหนึ่งคน หนึ่งกลุ่ม หรือหนึ่งเหตุผล บอกตรงๆ ว่าได้คิดว่าจะทำแบบนี้ตั้งแต่เริ่มลงเรื่องรัก...ร้ายแล้ว แต่เพราะต้องการ....มองหาอะไรบางอย่าง....ถึงได้อยู่ต่อ....จน......อยู่....ไมไ่ด้
ปล2.ภารกิจที่ค้างคาไว้ ไม่ต้องห่วงนะคะ จะเคลียร์ให้จนจบให้หมดแน่ๆ ค่ะ
หัวข้อ: >> ระเบียงรัก นักศึกษา ภาค I,II [End] <<รีปริ้นครั้งสุดท้าย Now-5 ต.ค.61 p.434 (อ่าน 4300831 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก