“อ้าว น้องหลับเหรอลูก”แม่เดินเข้ามาในบ้านเงียบๆ พอเห็นเจนอนหลับบนโซฟาก็เลยถามผม ที่นั่งอยู่บนโซฟาอีกตัว
“ครับ ไข้ขึ้นน่ะแม่ คงค้างนี่แหล่ะครับคืนนี้”ผมลุกเดินไปกอดแม่เหมือนทุกที เรานั่งคุยกันเบาๆ คุยเรื่องโน้นเรื่องนี้ บางที การที่ผมได้รับรู้ความรู้สึกสูญเสียของเจ ทำให้ผมหันมาใส่ใจคนรอบข้างมากขึ้น
“อืม..”เสียงเจ้าตัวดีตื่นแล้วครับ
“ตื่นแล้วเหรอจ๊ะ”แม่ผมหันไปทักคนตัวเล็กที่ทำหน้างัวเงียยังไม่ลืมตาตื่นเต็มที่ แต่พอได้ยินเสียงแม่ผมก็ยิ้มกว้างรับคำทักทายทันที
“ครับ แม่เพิ่งกลับเหรอฮะ”
“กลับมาสักพักแล้วจ๊ะ พี่เขาบอกว่าไข้ขึ้นเหรอ ไหนแม่ดูสิ ลดลงหรือยัง”แม่ลุกเดินไปนั่งข้างเจ เอามือไปแตะหน้าผาก ลูบหน้าลูบผมให้เข้าที่ เจก็ยื่นหน้าให้ทำอย่างว่าง่ายเลยครับ
“ตัวยังร้อนอยู่เลย คืนนี้นอนกับแม่นะ ตอนเช้าค่อยกลับ”
“...ครับ”เจทำท่าเหมือนลังเลแต่ก็ตอบตกลง ผมก็ปล่อยให้แม่เขาคุยกับลูกใหม่ของเขาไปล่ะครับ ผมอยากให้แม่รักเจเหมือนที่ผมรัก และก็เชื่อว่ามันจะเป็นแบบนั้นได้ด้วย
“เออพี่เอง พรุ่งนี้เรียนกี่โมงวะ”ผมเดินออกมานอกบ้าน โทรศัพท์ไปหาตี๋
“เก้าโมงครับพี่ ถามทำไมเหรอ”
“เรียนอะไรวะ สำคัญรึเปล่า พอดีเจมันไม่ค่อยสบายน่ะ”
“เฮ้ย จริงเหรอพี่ มันอยู่กับพี่เหรอ งั้นเดี๋ยวผมไปหานะ”เสียงมันรีบร้อนมาเชียว
“ไม่ต้องมา มันอยู่บ้านพี่ ถ้าพรุ่งนี้เช้ามันไม่ใช่วิชาสำคัญพี่คงพาไปส่งห้องตอนบ่ายน่ะ ว่าไงล่ะเรียนอะไร”
“เรียนจาวาพี่ มันไม่ยอมขาดหรอก แต่....มันไปบ้านพี่ได้ไง”
“เอ๊า ก็นั่งรถมากับพี่น่ะสิถามแปลก”
“โหคนเรา เผลอห่างแป๊ปเดียวพาเพื่อนผมเข้าบ้านซะแล้ว ทำอะไรเพื่อนผมเปล่าเนี่ย”ไอ้ตี๋กับไอ้โมทย์นี่คิดเหมือนกันเลยครับ เห็นผมเป็นคนยังไง
“ถ้าทำแล้วจะทำไมวะไอ้ตี๋”
“โหยยย พี่ อย่าพูดเล่นดิ พี่อย่าทำไรมันนะ พวกผมไม่ยอมจริงๆ ด้วย”
“มึงไม่ยอมก็ช่างดิ ถ้าเจมันยอมมึงจะทำไรได้”
“ฝันไปเหอะพี่ รู้สึกว่ารุกเพื่อนผมเร็วเหลือเกินนะ สงสัยจะปล่อยให้ห่างหูห่างตาไม่ได้แล้วมั้งเนี่ย แค่นี้นะพี่ ขอเคลียร์กับตัวต้นเหตุก่อน”เสียงคนพูดเปลี่ยนไปแล้วครับ ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเป็นไอ้โก้ พูดจบก็วางสายไปเลย ตัวต้นเหตุ...หรือว่า!! ผมรีบวิ่งเข้ามาในบ้านเลยครับแต่ไม่ทันแล้ว
“เออ....มาค้างตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว เป็นไข้เฉยๆ........บ้า ไม่มีอะไร พอดีไม่สบายแล้วบ้านพี่เขามันใกล้ก็เลยมาพักที่นี่...................เออ จริงๆ สิวะ...........คะ ค้าง........ครับ........ครับ..............นอนกับแม่พี่เขา...จริงครับ............ได้ครับ.......ครับ”โหหหห เจทำหน้าสลดลงช่วงท้ายๆ ครับ พูดซะเพราะคงโดนโก้มันดุ แถมมันยังหันมาทำตาโตด่าผมทางอ้อมอีก
“คุยไรกัน”ผมรีบถามทันทีที่มันวางสายเลย
“แล้วพี่ไปกวนโมโหอะไรพวกมันล่ะ โดนโก้เป็นชุดเลยเนี่ย หูชาหมดแล้ว”นั่นไง โดนดุจริงด้วย
“ไม่เห็นได้กวนอะไรสักหน่อย แล้วแม่ล่ะไปไหน”ผมเดินมานั่งโซฟาอีกตัวใกล้ๆ มัน
“ไปอาบน้ำข้างบน”
“พรุ่งนี้จะไปเรียนเช้าใช่มั้ย”
“อืม เรียนเก้าโมง ต้องตื่นกี่โมงล่ะ”เจคุยกับผมนะครับ แต่ตานี่จ้องทีวีเขม็งเลย
“ออกจากบ้านสักหกโมงแล้วกัน เดี๋ยวพี่ปลุกเอง”คาดว่าน่าจะมีเวลาไปกินข้าวเช้าที่ม. นะ
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวตั้งโทรศัพท์เอา คืนนี้จะนอนกับแม่”
“เฮ้ยย ไม่ได้ นอนทำไมห้องแม่ นอนห้องพี่นี่แหล่ะ”ผมรีบห้ามเลยครับ เรื่องอะไรล่ะจะให้ไปนอนกับแม่ผมน่ะ
“ไม่เอา จะนอนกับแม่ แม่บอกแล้ว”โหแม่ผม ไม่นึกถึงใจลูกชายสุดที่รักบ้างเลย
“เออก็ได้ งั้นไปนอนด้วย”ไม่มีทางเลือกครับ ไปนอนกอดเฉยๆ ก็ได้
“ไม่ได้ นอนห้องตัวเองไปสิ จะมานอนเบียดกันทำไม”เจมันไม่ยอมครับ หันมาเถียงผมเลย
“ไม่เบียดซะหน่อย เตียงห้องแม่ออกกว้าง อีกอย่างนั่นน่ะแม่พี่นะ”
“ไม่สน โก้ฝากบอกว่าถ้าไม่แยกกันนอนเดี๋ยวโก้จะมารับ”
“เหอะ มาก็มาเลย คิดว่ามันมาถูกรึไง”ดีแต่เอาชื่อเพื่อนมันมาขู่ กลัวตายล่ะ
“มันโทรไปถามที่อยู่จากพี่โมทย์เรียบร้อยแล้วมั้งป่านนี้น่ะ”
“โหยยย อะไรวะ รู้งี้ไม่น่าโทรไปหามันเลย อดเลย”เซ็งอย่างแรงครับ เมื่อคืนได้แค่กอดๆ หอมๆ เอง
“อดอะไรกันเหรอ”เสียงแม่ผมถามครับ เดินมาถึงก็มานั่งข้างไอ้เปี๊ยก นั่งกอดนั่งหอมกันอยู่ได้ ทีกับผมนะดิ้นได้ดิ้นดี ทีกับแม่นะโผเข้าไปหาทั้งตัวเลย
“...เปล่าครับ”ผมตอบเบาๆ เห็นเจหันมาหัวเราะทำหน้าล้อเลียนผมอยู่ เจ็บใจครับ ทำอะไรมันไม่ได้ ใครๆ ก็กลายเป็นพวกมันหมดเลย
***********************************************************
เห็นหลังจากจบภาคก่อนมีแต่คนอยากได้ตอนหวานๆ ก็เลยจัดให้ หวานสมใจแล้วใช่มั้ยคะ
ถ้าเป็นเบาหวานแล้วอย่ามาบ่นนะ