จิ้ม ๆๆๆๆๆ รีบน
อิอิ ต้องขอโทษพี่จีด้วยนะคาฟฟฟ มะได้ตั้งใจให้วิตก กังวล แบบว่าอินจริง ๆ จะอธิบายอย่างไงดีน้า เอาเป็นว่า ผมอ่านนิยาย(เรื่องเล่า ประสบการณ์) มาเยอะอ่ะคาฟ แรก ๆ ก็ไม่รู้หรอกคาฟ ว่าเรื่องมันจะจบอย่างไร ปรกติแล้ว นิยายที่หลาย ๆ ท่านแต่งออกมาก มักจะจบแบบ Happy แต่เรื่องเล่าจากประสบการณ์น้อยนักที่จะเป็นแบบนั้น แรก ๆ ที่เข้ามาใหม่ ๆ ไม่รู้อ่ะคาฟ อ่านดะ ไปเจออยู่เรื่องนึง รักกันมาตลอดเรื่อง สุดท้ายก็เลิกกัน ผมเนี้ยช๊อคเลย หุหุ
ไป ๆ มา ๆ ผมจะอ่านเรื่องไหน(ที่จบแล้ว) ผมจะต้องดูหน้าสุดท้ายที่พี่ ๆ เขาโพสกันว่า มันจบแบบแฮปหรือเปล่า ถ้าไม่แฮบ ก็ไม่อ่าน อิอิ
แบบว่าผมเป็นคนอ่อนไหวอ่ะคาฟ แล้วมักจะแยกแยะไม่ค่อยออกระหว่างนิยายกับเรื่องจริง หุหุ คือว่า ความรู้สึกตอนอ่านนิยายจบ มันจะยังตราตรึงไปอยู่ซักพักอะคาฟ ถ้าจบแบบ แบด ผมจะจะแซดดดดดดด ไปเลย หุหุ (โคตรอิน)
เอาเป็นว่า จารอพี่ จี นะคาฟฟฟฟฟ อย่าให้มันเศร้ามาก เศร้านาน เศร้าทน เลยนะ อยากให้นิยายเป็นกำลังใจในชีวิตให้ผมหน่อยอิอิ ทั้ง ๆ ที่รู้ว่า (ในชีวิตจริง มันโหดร้าย ไม่เหมือนกับนิยายที่เราอ่าน) ผมแอบอิจฉาพี่ ๆ หลาย ๆ คนที่เอาประสบการณ์ตัวเองมาเล่า อ่ะคาฟ มีคนที่รัก(เหมือนจะรักจริงซะด้วย เราอ่านแล้วก็รู้สึกดี)
สุดท้าย รีฟมาอัฟคาฟฟฟ ใครที่ยังตามอ่านไม่ทันก็สู้ ๆ นะครับ ผมกว่าจะอ่านทัน ก็ 3 วันแหนะ หุหุ ตอนแรกก็อ่านเรื่องอื่นอยู่ น้องโอมห์เขาบอกว่าตามเรื่องนี้อยู่ก็เลยมาอ่านหน่ะครับ พี่จี แต่งเก่งจริง ๆ (ผมก็แต่ง แต่มาลงไม่จบ หุหุ คือว่า ไงหล่ะครับ ลงไว้ที่เด็กดี แต่เอามาลงที่นี่ไม่จบ หุหุ)
ร๊ากกกกก พี่ จีน้าคาฟฟฟ >>>>> ผมบาสคราฟฟฟฟฟฟฟ ^ ^
หัวข้อ: >> ระเบียงรัก นักศึกษา ภาค I,II [End] <<รีปริ้นครั้งสุดท้าย Now-5 ต.ค.61 p.434 (อ่าน 3979001 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก