ตอนพิเศษ...กว่าจะรัก : นอส x ตะวัน
Tawan’s side“ฮือ! ไอ้บ้า! ไอ้นอสบ้า! กว่าจะพูด....ฮึก! ทำไมถึงได้ช้าแบบนี้ ฮือ!”
ผมอาละวาดทุบตีไอ้คนที่ยืนบื้อแข็งค้างกลายเป็นท่อนไม้ด้วยแรงทั้งหมดที่มี...ไม่สนว่าอีกคนจะเจ็บหรือได้แผลแค่ไหน โทษฐานที่ทำให้ผมรอเป็นชาติแล้วยังทำตัวเถื่อนแบบนี้...
...ต้องได้รับการลงโทษ!
“ต...ตะวัน เดี๋ยว...เดี๋ยวครับ หยุดก่อน...อย่าเพิ่งตี” นอสจับแขนผมเอาไว้ ใบหน้าหล่อเหลาที่ตอนนี้แสดงอาการงงเต็มที่ทำเอาผมเกือบหลุดขำทั้งน้ำตา
ผมยอมหยุดตีตามที่อีกคนขอร้องก่อนที่จะก้มหน้าก้มตาร้องไห้ “คนโง่ โง่...โง่ที่สุด!” แต่ก็อดไม่ได้ที่จะด่าอยู่ดี
“เรา...ไม่เข้าใจ ตะวัน...หมายความว่าไงหรอ” นอสถามผมเสียงแผ่ว ยังทำหน้างงจนจากขำกำลังจะกลายเป็นโกรธ
ซื่อบื้อไม่มีใครเกิน!
“ถ้าไม่เข้าใจอีกเราก็ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว!” ผมฝืนตัวออกจากอ้อมกอดนั้น แต่ทันทีที่ขยับตัวนอสก็รั้งผมกลับเข้าไปกอดใหม่ แถมยังแน่นขึ้นจนแค่จะหายใจยังลำบาก
“ไม่ให้ไป! เราไม่ให้ตะวันไป”
“ปล่อยเลยนะ! คนโง่! บ้าที่สุด!”
“เรารู้ว่าเราโง่ แต่อย่าไปนะตะวัน...เรารักตะวัน...อย่าไปนะ....ขอร้อง” นอสพึมพำว่ารักข้างหูผม เสียงอีกคนสั่นน่าสงสารจนผมอดไม่ได้ที่จะยกมือขึ้นกอดตอบ
“รักเราแล้วทำไมไม่รีบบอก...ทำไมปล่อยให้เรารอนานขนาดนี้....ฮึก!”
“ขอโทษ...เราขอโทษ...” นอสเพิ่มแรงกอดให้แน่นขึ้น เสียงสั่นๆนั้นพร่ำขอโทษขอโพยผมจนต้องยิ้มออกมา
“พอแล้ว” ผมกระซิบตอบ แกะมือหนาที่กอดอยู่ออก ก่อนที่จะมองหน้าคนตรงหน้าอย่างมีความหมาย “ขอบคุณที่บอกกันนะนอส”
ผมยิ้มหวานให้อีกคนที่ยังยืนทำหน้างง ก่อนที่จะเขย่งตัวขึ้นจุ๊บปากพ่อคนซื่อบื้อเบาๆ
ซื่อบื้อแบบนี้...จะยอมเป็นแฟนด้วยดีไหมนะ!
Sex Syndrome ● ขอโทษที...ที่ผมติด “เซ็กส์”
เราสองคนยืนดูพระอาทิตย์ตกบนสะพานข้ามสระน้ำในมหา’ลัยด้วยกันเงียบๆ หลังจากที่ผมกล้าบ้าบิ่นด้วยการจูบอีกคนก่อนและผลที่ได้รับกลับมาคืออาการตาโตตกใจของคนซื่อบื้อ ทำให้ผมต้องลากนอสออกมาจากหลังตึกเรียนและมายืนคุยกันตรงนี้
“ตะวัน...” อีกคนดูกล้าๆกลัวๆแม้กระทั่งการเรียกชื่อผม นอสเอื้อมมือมาจับมือผมไว้ก่อนที่จะหายใจเข้าเหมือนรวบรวมความกล้า “เรารักตะวันนะ”
ให้ตาย...ฟังกี่ครั้งใจก็เต้นไม่เป็นจังหวะทุกที!
“เรารู้” ผมยิ้มหวานให้อีกคน “รู้มานานแล้ว”
“ตะวันรู้ได้ยังไง ไอ้นิกซ์...มันบอกหรอ?” ผมส่ายหัวให้กับคำถามนั้นก่อนที่จะยิ้มบางๆให้คนข้างๆที่ซื่อบื้อซะเหลือเกิน
นอสตราดามุสที่ใครๆก็บอกว่าเป็นอับดุล...
...ทำไมเรื่องแค่นี้ถึงไม่รู้กันนะ
“นิกซ์ไม่เคยบอกอะไร นอสนั่นแหละที่เป็นคนบอกเราทุกอย่าง”
“อย่าหาว่าเราโง่เลย” นอสยกมือเกาหัวงงๆ “แต่เราไปบอกอะไรตะวันตอนไหนหรอ”
ผมขำพรืดออกมาอย่างสุดกลั้น ไอ้ท่าทางเขินอายนั่นก็ดูน่ารักอยู่หรอกนะ แต่ตอนนี้อารมณ์หมั่นไส้มันมีมากกว่าอ่ะ!
“ถ้าจำไม่ได้ก็ช่างมันเถอะ” ผมแกล้งงอนพร้อมกับยืนหันหลังให้ ตั้งแต่มีเรื่องกันคราวนี้นอสดูเป็นคนประสาทรับรู้ไวขึ้นมาก มือหนาคว้ามือผมไปกุมไว้แน่นเหมือนกลัวผมเดินหนีไป
“อย่าไปนะตะวัน! เราขอโทษ...คือเราไม่รู้จริงๆ ตะวัน...บอกเราใหม่ได้ไหมครับ” นอสทำเสียงอ้อนหน้าตาน่าสงสารทำเอาผมใจอ่อน ผมถอนหายใจออกมาเบาๆพร้อมเอื้อมมือไปลูบแก้มคนซื่อบื้อตรงหน้า
“คนโง่” ผมแกล้งว่าไม่จริงจังนัก “อย่าลืมนะว่านิกซ์ก็เป็นเพื่อนเราเหมือนกัน” นอสทำหน้างงจนผมหลุดขำ มือใหญ่บีบกระชับให้ผมอธิบายต่อ
“นิกซ์ไม่เคยบอกว่ารักเรา...” ผมลูบแก้มอีตาทึ่มคนนี้ด้วยความรักและเอ็นดู “นิกซ์ไม่เคยห่วงใยเราเหมือนที่นอสทำ...” ผมระบายยิ้มอ่อนโยนให้คนที่ยืนน้ำตาคลอ “เหตุผลแค่นี้พอรึเปล่า”
“ข...ขอโทษ...” นอสพูดเสียงสั่น ใบหน้าหล่อเหลาก้มต่ำเหมือนคนรู้สึกผิด
ผมขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ “ขอโทษทำไม?”
“ขอโทษ...ที่เราคิดกับตะวันเกินเพื่อนมาตลอด...”
.....ผู้ชายคนนี้...ซื่อบื้อซะจริงๆ!.....
ผมหัวเราะออกมาเบาๆพร้อมกับหยิกแก้มคนซื่อบื้อแถมยังขี้คิดมากด้วยความหมั่นไส้ นอสร้องโอดโอยและมองหน้าผมแบบไม่เข้าใจ
“เราไม่รับคำขอโทษของนอสหรอกนะ”
“..........”
“เพราะเราไม่ได้โกรธนอสเลย”
“ม...ไม่โกรธจริงหรอ” นอสทำหน้าดีใจแต่ตายังแดงเหมือนคนจะร้องไห้อย่างเห็นได้ชัด ผมยิ้มหวานพร้อมกับโน้มใบหน้าอีกคนเข้ามาใกล้ๆ แล้วกระซิบคำที่อยู่ในใจผมตลอดมา
“จะโกรธได้ยังไง...ในเมื่อเราก็รักนอสเหมือนกัน”นอสชะงักตัวแข็งทื่อ ปากเรียวสวยที่โดนผมแตะจูบไปเมื่อกี้อ้าค้าง ตาแดงๆที่เหมือนจะร้องไห้เริ่มมีน้ำตาไหลออกมาอาบแก้ม ผมเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาที่กำลังไหลให้อย่างอ่อนโยนพร้อมกับเขย่งตัวขึ้นจูบคนที่กำลังยืนช็อกอยู่อีกครั้ง
“ตะวันรักนอสนะ รักมาตลอดเหมือนกัน”
นอสปล่อยโฮร้องไห้ทันทีที่ผมพูดจบ “ต...ตะวัน ฮึก! ทำไม...ทำไมเพิ่งมาบอก...” พ่อคนตัวโตยืนปาดน้ำตาป้อยๆเหมือนเด็กน่าสงสาร ผมดึงอีกคนเข้ามากอดซบอกพร้อมกับลูบหัวปลอบโยน
“ตะวันอยากให้นอสเป็นคนพูดเอง แต่รอแล้วรอเล่านอสก็ไม่ยอมพูดซักที...แอบกลัวเหมือนกันนะเนี่ยว่านอสจะไปมีคนอื่น”
“ม...ไม่มีทาง!” นอสค้านเสียงอู้อี้ มือสอดเอวกอดรัดผมเอาไว้แน่น ใบหน้าเปื้อนน้ำตาซุกซอกคอผมทั้งที่ยังร้องไห้ “ขอโทษนะ...นอสมันโง่ ทั้งโง่ทั้งขี้ขลาด นอสมันไม่ได้เรื่อง”
“พอแล้ว” ผมลูบหลังปลอบโยนเด็กโข่งตัวโต “ตะวันก็ขอโทษเหมือนกันนะที่เพิ่งมาบอกนอสตอนนี้ และก็ขอบคุณ...ที่นอสมีความกล้าบอกตะวันซักที รอนานมากเลยรู้ไหม...”
ผมบอกนอสเสียงสั่น...น้ำตาแห่งความสุขไหลออกมาเงียบๆ
เราสองคนยืนกอดกันร้องไห้ และนอสก็พร่ำบอกว่ารักผมอยู่อย่างนั้น
ในที่สุดก็มีวันนี้.....
.....ในที่สุดเราก็มีความกล้าที่จะบอกรักกันซักที
ตะวันรักนอสที่สุดเลย.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Nos’s sideผมนอนตะแคงมองคนที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมกอดผมด้วยความอิ่มเอมใจ รอยยิ้มน้อยๆเหมือนคนที่กำลังฝันดีดึงดูดให้ผมต้องก้มลงแตะจมูกกับแก้มใสนั้นเบาๆ
ตะวันที่ผมรัก.....
.....และตะวันที่รักผม
นึกถึงเหตุการณ์เมื่อเย็นแล้วน้ำตาก็พาลจะไหลออกมาอีกรอบ ในชีวิตนี้ผมไม่เคยร้องไห้หนักเท่ากับเรื่องในวันนี้เลยนะ! ขนาดหมาที่บ้านตายผมยังไม่ร้องเลยอ่ะ!
ผมขยับตัวสวมกอดแฟนหมาดๆให้แน่นขึ้น ตะวันเองก็ขยับตัวเข้ามาซุกผมเหมือนกัน
“นอสรักตะวัน...” ผมกระซิบบอกคนในอ้อมกอดและก็แทบสะดุ้งเมื่ออยู่ดีๆอีกคนก็ลืมตาขึ้นมาพร้อมกับยิ้มหวาน
“ตะวันก็รักนอส”
“ข...ขอโทษ นอสปลุกตะวันรึเปล่า”
“เปล่าหรอก ตะวันตื่นนานแล้ว”
“นอนไม่หลับหรอ?” ผมลูบแก้มใสเบาๆ ตะวันหลับตาพริ้มเอียงหน้ารับสัมผัสนั้น
“อือ...มีความสุขจนนอนไม่หลับ”
“เหมือนกันเลย...” ผมกระซิบบอก ขยับใบหน้าเข้าหาใช้จมูกคลอเคลียจมูกเล็กของอีกคน “จูบได้ไหม...”
“ถ้าบอกว่าไม่ได้ล่ะ”
“ก็จะปล้ำ”
“งั้นไม่ได้”
“พูดเหมือนอยากให้ปล้ำ” ผมหัวเราะแกล้งเหย้าแหย่อีกคน แต่ก็ต้องชะงักเมื่อสบสายตาเป็นประกายยั่วยวนของคนตรงหน้า “ต...ตะวัน” ผมครางเสียงเบา เข้าใจความหมายของสายตานั้นทันที
“หรือนอสไม่อยากปล้ำ...”
.....อยาก!.....
ผมถามความแน่ใจทางสายตา และก็ได้รับคำยืนยันจากทางสายตาของตะวันเช่นกัน
“งั้นคืนนี้นอสจะ ‘รัก’ ตะวันทั้งคืนเลย”ผมกระซิบบอกเสียงเบา มอบจูบให้คนที่นอนยิ้มหวานด้วยความรักสุดหัวใจ
เอ่อ...ส่วนฉากหลังจากนี้...โปรดใช้วิจารณญาณในการจิ้นกันเอาเองนะครับ หุหุ
THE END of NOS x TAWANจบคู่นี้ แต่เรื่องนี้ยังไม่จบนะคะ หุหุ
จริงๆแล้วไม่อยากเขียนคำว่า THE END เลย
มันเหมือน...จะจากลากันยังไงก็ไม่รู้ ToT
แต่ถึงแม้เรื่องราวของคู่นี้จะจบไป
ก็ใช่ว่าจะไม่ได้เจอกันอีกแล้วหรอกนะคะ
ยังมีตอนพิเศษยิบย่อยมาให้อ่านกันอีกแน่นอน
จริงๆอยากจะเขียนคู่นอสตะวันให้ได้ 10 ตอน
แต่ไม่รู้จะไปยืดเนื้อหาตรงไหนออก ก็เลยได้แค่ 8 ตอนเท่านี้
รอติดตามคู่หลักกันต่อไปนะคะ อีกไม่กี่ตอนก็จะจบแล้วเหมือนกัน ToT
เหมือนเดิมค่ะ...ขอโทษที่ให้รอนาน ขอโทษที่ดองตลอด กระป๋องแย่จริงๆ
และก็ขอบคุณที่ยังรอกัน ขอบคุณที่ยังอ่านกันอยู่นะคะ ขอบคุณจริงๆ
โพลล์
หัวข้อ: (***แจ้งข่าวค่ะ***) Sex Syndrome ● ขอโทษที...ที่ผมติด “เซ็กส์” (รายละเอียด P.89) (อ่าน 949288 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก