ตอนที่ 23
หลังจากเหตุการณ์วุ่นวายที่เลดี้ไปอาละวาดผมกับจีอาที่มหา’ลัยจบลงด้วยดี...ซึ่งผมหวังว่ามันคงจะเป็นอย่างนั้น ชีวิตคู่ของเราสองคนก็กลับมาหวานชื่นเป็นปกติ ที่ไม่ปกติคงจะเป็นผมนี่แหละที่นับวันจะยิ่งรักจีอาขึ้นมากกว่าเดิม.....
.....มีแต่เจ้าเด็กน้อยคนเดียวนั่นแหละที่ยังไม่เคยบอกรักให้ผมได้ชื่นใจเลยซักครั้ง
“เมื่อไหร่จะบอกรักพี่ซะที” ผมกระซิบถามเด็กที่นั่งอยู่ข้างๆดูการ์ตูนตาแป๋ว จีอาหันหน้ามายิ้มให้ผมแว๊บเดียวก่อนที่จะหันกลับไปดูการ์ตูนต่อ
“บอกพี่หน่อยสิคนดี...พี่อยากได้ยินนะ” ผมเพิ่มอ็อพชั่นด้วยการแทะเล็มใบหูเล็กเบาๆ จีอาย่นคอหนีส่งเสียงครางขัดใจในลำคอ.....แต่ผมแอบเห็นนะว่าน้องหน้าแดง
“จีอา.....”
“พี่นิกซ์เงียบๆหน่อยสิฮะ จีอาอยากดูการ์ตูน” เด็กน้อยส่งเสียงออกมาเรียบๆ ตาจ้องทีวีไม่กระพริบ ผมได้แต่ยอมแพ้พยักหน้าพร้อมกับถอนหายใจ
“เฮ้อ.....” และสงสัยเสียงถอนหายใจของผมมันคงจะดังไปหน่อย จีอาจึงหันมามองก่อนที่จะขยับตัวเข้ามากอดเอวผมแล้วซุกหน้าลงกับอก
“ขอโทษฮะที่ทำให้พี่นิกซ์ไม่สบายใจ แต่.....จีอายังไม่พร้อม ขอโทษ.....”
“จีอาไม่ผิดครับ.....ไม่ต้องขอโทษ พี่ผิดเอง ขอโทษนะ” ผมกอดกระชับน้องเอาไว้แน่น เมื่อรู้ตัวว่าตัวเองคงจะคาดคั้นอีกคนมากเกินไป จีอาพยักหน้ากับอกผมก่อนที่เพิ่มแรงกอดรัดขึ้นทำเอาผมอมยิ้มไม่ได้ ต้องก้มลงจูบหัวเหม่งที่ซุกอกผมอยู่
เอาหน่า.....อย่างน้อยตอนนี้เราก็ยังอยู่ด้วยกัน แค่นี้ก็น่าจะพอใจแล้วนะไอ้นิกซ์
Sex Syndrome ● ขอโทษที...ที่ผมติด “เซ็กส์”
“กูกลับก่อนนะ”
“รีบตลอด”
“ทิ้งเพื่อน”
“หลงเมีย”
“กูเบื่อไอ้คนมีเมียเด็ก”
“พวกกู.....”
“เงียบ! ใครกัดกูอีกกูจะเตะให้คอหัก!” ผมตวาดฉับกวาดตาดุๆมองเพื่อนแต่ละคนเรียงตัว ตะวันเพื่อนตัวน้อยหัวเราะคิกคัก ผิดกับอีกสี่คนที่เหลือโดยมีไอ้นอสเป็นแกนนำนั่งเรียงตัวหุบปากฉับ
“แหม.....ทำเป็นดุไปได้” ไอ้นอสพึมพำทำท่าอายๆ ผมชี้หน้าคาดโทษไอ้เพื่อนตัวดีก่อนที่จะคว้ากุญแจรถแล้วเดินออกมา
“ออมแรงไว้ด้วยนะมึง! พรุ่งนี้มีเทสย่อยของลุงหนวด!”
ไอ้นอสไม่วายตะโกนแซวตามหลัง ผมได้แต่ส่ายหัวระอากับไอ้เพื่อนคนนี้ก่อนที่จะถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆ
.....ออมแรงอะไรล่ะ! ก็ตั้งแต่วันที่พาจีอาเข้าบ้านใหญ่จนถึงวันนี้ร่วมสองอาทิตย์
ผมยังไม่ได้แอ้มจีอาเลยแม้แต่น้อย!......
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.....ยังไม่กลับ.....ผมขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจที่จีอายังไม่กลับมา ทั้งที่ตอนนี้ก็เป็นเวลาห้าโมงกว่าๆแล้ว....และโรงเรียนจีอาก็เลิกตั้งแต่สี่โมง แถมไอ้เด็กเรียวนั่นยังขับรถเร็วหยั่งกะจะเหาะ เพราะฉะนั้นไม่มีเหตุผลอะไรที่จีอาต้องกลับห้องช้า
หรือสองคนนั้นแอบไปเที่ยวกันโดยไม่บอกผม?ไม่น่าใช่.....เด็กดีอย่างจีอาไม่มีทางไปไหนโดยไม่บอกผมแน่นอน
หายไปไหนนะ!
ผมรีบกดโทรศัพท์หาจีอา แต่เสียงสัญญาณตอบรับที่ดังกลับมาทำเอาผมเริ่มใจไม่ดี ลองกดโทรออกอีกสองสามครั้งแต่ก็ยังได้ยินเหมือนเดิม
“จีอา.....”
ความวิตกกังวลเริ่มทำให้ผมคิดมาก.....คิดโทษตัวเองที่ยอมให้จีอากลับบ้านกับเจ้าเด็กเรียว ถ้าผมยืนยันจะไปรับน้องที่โรงเรียนตั้งแต่ตอนแรกก็หมดเรื่อง!
ผมกดมือถือเลื่อนหารายชื่อไอ้นอสแต่สายตากลับสะดุดอยู่ที่ชื่อไอ้เด็กเรียว.....ผมไม่รอช้ารีบกดโทรออกทันที
หวังว่าคงไม่ปิดเครื่องไปอีกคนนะ!
(โทรมาทำ.....)
“จีอาอยู่กับนายรึเปล่า!” ผมไม่รอให้ปลายสายพูดกวนประสาทจบรีบชิงพูดก่อนทันที
(เปล่า...จีอาออกไปข้างนอกหรอ?)
“หมายความว่าไง? จีอายังไม่กลับมา ทำไมป่านนี้นายยังไม่มาส่งจีอา”
(เฮ้ย! พูดแบบนี้หมายความว่าไง? จีอากลับไปตั้งนานแล้ว คุณเป็นคนมารับจีอาไม่ใช่หรอ?) เสียงปลายสายเริ่มแสดงความวิตกกังวล ผิดกับผมที่ใจหล่นหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้
“ม...ไม่ จีอายังไม่กลับ” ผมทรุดตัวลงนั่งบนโซฟา มือข้างที่ว่างกุมขมับด้วยความสับสน ในใจเป็นห่วงน้องสารพัด ยิ่งได้ฟังจากเรียวว่ามีคนแอบอ้างว่าเป็นผมไปรับน้องยิ่งกลัว
กลัวว่าจะต้องเสียจีอาไป
ผม.....ควรทำยังไงดี?.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Ryo’s sideอยู่ดีๆสายก็ตัดไป ผมขมวดคิ้วมองโทรศัพท์ด้วยความไม่เข้าใจ ถ้าอีกฝ่ายยืนยันว่าตัวเองไม่ได้เป็นคนมารับจีอา.....แล้วเพื่อนตัวเล็กของผมกลับไปกับใคร?
หวังว่าคงไม่มีอะไรเกิดขึ้นนะ
“เฮ้ยเรียว! เจอมึงพอดี”
“มีอะไร” ผมหันไปพูดกับไอ้แมน.....นักเลงหัวไม้ที่ชอบยืนดักเหยื่ออยู่แถวๆซอยเปลี่ยวหลังโรงเรียนเพื่อรีดไถเงิน ผมเป็นคนเดียวในโรงเรียนที่มันไม่กล้าต่อกรด้วย แต่มันก็ไม่ใช่คนประเภทที่ผมจะคบหาเป็นเพื่อน
“กูมีงานดีๆว่ะ เลยมาชวนให้มึงไปทำด้วยกัน เผื่อมึงจะสนใจ” ไอ้แมนกับพรรคพวกมันชอบรับจ้างงานสกปรก.....แต่ก็ยังดีที่มันไม่คิดจะรับจ้างฆ่าใคร
“กูไม่สน”
“มึงฟังรายละเอียดก่อนสิวะ มึงอาจจะชอบก็ได้” ผมไม่ตอบอะไรได้แต่พยักหน้าตอบกลับไปเพื่อให้มันพูดในสิ่งที่ต้องการ ผมจะได้รีบไปตามหาจีอาซะที
“คืองี้เว้ย มีคุณหนูสาวสวยเค้าจ้างให้กูจับเด็กไปข่มขืน” ผมกำหมัดแน่นกับสิ่งที่ไอ้แมนมันพูดออกมา ในใจอยากจะซัดมันซักหมัดด้วยความเกลียดชัง “แต่เด็กนั่นเป็นผู้ชายว่ะ ต่อให้หน้าตาน่ารักก็เถอะ”
ผมชะงักกับคำพูดนั้น ก่อนที่จะหันหน้าไปมองพวกมันที่กำลังยืนมองผมอยู่เหมือนกัน
“เด็กผู้ชาย.....โรงเรียนอะไร?” ผมกลั้นหายใจทันทีที่ถามจบ ภาวนาในใจว่าขออย่าให้เป็นอย่างที่กลัวเลย
ไอ้แมนทำท่านึกเล็กน้อยก่อนที่จะเหลือบมองผมแล้วยิ้มออกมา แต่คำตอบมันทำเอาผมแทบทรุด
“โรงเรียนมึงไง มึงอาจจะรู้จักก็ได้นะ.....เฮ้ย!”ไอ้แมนยังพูดไม่ทันจบผมก็กระชากคอเสื้อมันเพื่อเค้นคำตอบทันที ลูกน้องมันตกใจกับการกระทำของผมจึงทำท่าจะกระโจนเข้ามาช่วยลูกพี่มัน แต่เมื่อเห็นผมส่งสายตาดุไปให้พวกมันก็ชะงักค้างกลัวหัวหด
ใครอยากตายก็เข้ามา!!
“ใครจ้างมึง”
“ม...มึงเป็นเชี้ยอะไรวะ! มาหาเรื่องกูทำไมเนี่ย!”
“กูถามว่าใครจ้างมึง!!” ผมกำคอเสื้อไอ้แมนแน่นขึ้น และเพราะด้วยแรงอารมณ์โมโหจึงทำให้ผมยกมันขึ้นจากพื้นตัวลอย
“จ...ใจเย็นเว้ยเพื่อน...”
“กูไม่ใช่เพื่อนมึง ตอบคำถามมา...ก่อนที่กูจะฆ่ามึงเป็นคนแรก” ผมกระซิบบอกมันเสียงลอดไรฟัน ไอ้แมนหน้าซีดเหงื่อแตกตัวสั่น เพื่อนมันที่เหลือไม่มีใครกล้าเข้ามาช่วยซักคน
นักเลงแถวนี้รู้จักผมดี.....และก็รู้ด้วยว่าเมื่อไหร่ที่ผมโกรธ ถ้าอยากมีชีวิตรอดก็อย่าขัดใจผม
“ก...กูไม่รู้ชื่อแม่นั่นหรอก กู...กูรู้แต่ว่าหล่อนเป็น...เอ่อ นักศึกษา ส...สวยด้วยนะมึง” ไอ้แมนกลืนน้ำลายเมื่อผมเพิ่มแรงที่มือ เพื่อนมันบางคนเริ่มพึมพำบอกให้ไอ้แมนสารภาพทุกอย่างซะ “ต...แต่กูมีคลิปนะ กูให้ไอ้จ้อยมันอัดเก็บไว้เป็นหลักฐาน เผื่อแม่นั่นเบี้ยวค่าจ้างพวกเรา...”
“เอามา!” ผมหันไปตวาดเพื่อนไอ้แมนที่ชื่อจ้อย มันลนลานล้วงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงก่อนที่จะส่งให้ผมมือสั่น
ผมโยนไอ้แมนลงพื้น ไม่สนใจว่ามันจะแขนขาหักหรืออะไรยังไง พวกมันลนลานช่วยกันพยุงไอ้แมนและวิ่งหายไปอย่างรวดเร็ว
ภาพในคลิปที่เห็นทำผมแทบคลั่ง แม้ว่าจะไม่เคยเจอผู้หญิงคนนี้ตัวเป็นๆแต่ผมก็จำชื่อเธอได้แม่นยำ
ผู้หญิงที่ชื่อ
‘เลดี้’PLEASE TBCนังเลดี้มันยังไม่จบ~
ไม่มีอะไรจะแก้ตัว ขอโทษที่มาต่อช้านะคะ
ช่วงนี้งานเยอะมาก...ตอนนี้ก็เป็นหวัดด้วย หายใจไม่ออกรุนแรง ฮือ... ToT
ตอนนี้มันออกจะเครียดๆเนอะ
จะจบแล้วปัญหาก็รุมเร้าแบบนี้แหละ คิคิ
ตอนหน้าอาจจะมาเร็วค่ะ เพราะเขียนค้างไว้ 50% แล้ว เย้!
ขอโทษอีกครั้งที่มาต่อช้าค่ะ ขอโทษจริงๆ
ไม่โกรธเลยถ้าใครจะเลิกติดตามอ่าน เข้าใจทุกอย่างค่ะ
แล้วก็ขอบคุณสำหรับคอมเมนท์ คะแนนบวกเป็ดด้วยค่ะ
ขอบคุณที่ยังรออ่านกัน ไม่ทิ้งกันไปไหน ขอบคุณจริงๆ
